Καλό ταξίδι μάτια μου...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 25
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478

    Καλό ταξίδι μάτια μου...

    Απο χθες το βραδυ εκλαιγε συνεχεια. Δεν κοιμηθηκε καθολου. Δεν μπορουσε να περπατησει. Δεν ετρωγε ουτε επινε νερο. Μοναχα εκλαιγε με εκεινο τον σπαρακτικο τροπο που κανουν οι σκυλοι.
    Πηγα το πρωι και της πηρα παυσιπονα. Δεν εκαναν τιποτα. Αποφασισαμε να δωσουμε ενα τελος στον πονο της.
    Μονος στο σπιτι, επρεπε να περιμενω τεσσερεις ωρες μεχρι να ανοιξει το κτηνιατρειο. Δεν αντεχα να την βλεπω ετσι και εφυγα. Περπατουσα χωρις να πηγαινω πουθενα. Μιση ωρα μετα γυρισα σπιτι. Το λιγοτερο που ειχα να κανω ηταν να της κρατησω συντροφια αυτες τις τελευταιες ωρες. Την πηρα αγκαλια, καθισαμε στο κρεββατι και συζηταγαμε. Προσπαθουσα ματαια να της απαλυνω τον πονο. Με κοιταζε στα ματια και ανοιγε το στομα της στην προσπαθεια της να φωναξει βοηθεια. Κανε κατι μου ελεγε. Μακαρι να μπορουσα καλη μου. Οι ωρες που περιμενα μεχρι να ανοιξει το κτηνιατρειο ηταν οι μεγαλυτερες στην ζωη μου.
    Οταν εφτασε η ωρα την τυλιξα σε μια κουβερτα, την πηρα αγκαλια και την εκανα μια τελευταια βολτα στο σπιτι. Την εβλεπα πιο ηρεμη τωρα. Σαν να ειχε καταλαβει οτι ερχεται το τελος.
    Βγηκαμε εξω και πηραμε το δρομο που συνηθιζε να κανει τις βολτες της. Καποτε ετρεχε και επαιζε εκει. Τωρα τυλιγμενη σε μια κουβερτα την συνοδευα στον τελευταιο της περιπατο.
    Στην αιθουσα αναμονης ειχε κοσμο. Με ρωτουσαν διαφορα, διαφοροι και απαντουσα μονολεκτικα. Καταλαβαν οτι δεν ημουν για πολλα πολλα και σταματησαν.
    Οταν ηρθε η σειρα μου, ενιωθα τα ποδια μου ενα τονο το καθενα. Μπαινω μεσα δεν μιλαω καθολου στον κτηνιατρο. Tην παιρνει την βαζει πανω σε ενα φορειο και μου λεει τι γινεται εδω; Δεν εβγαινε μιλια απο το στομα μου. Του κανω σημα με τα χερια "τελος". Με ρωταει: ευθανασια; και κουναω το κεφαλι μου καταφατικα. Εδωσα το οκ να παρουν την ζωη απο τον επι 14 χρονια συντροφο μου. Εσπασα. Ξεσπασα σε λυγμους. Ενω ετοιμαζε την ενεση, επιχειρησα να απομακρυνθω αλλα το μετανιωσα. Ηθελα να ειμαι εγω η τελευταια της εικονα και οχι καποιος αγνωστος με ασπρη μπλουζα.
    Της εκανε την ενεση. Ειχα σκυψει, της κραταγα το χερι και την κοιταζα στα ματια. Εφυγε μεσα σε δευτερολεπτα.
    Τι χρωσταω; ρωτησα τον γιατρο. Τιποτα μου λεει.
    Την τυλιξα στην κουβερτα και κατηφορισαμε το δρομο για το σπιτι. Οταν φτασαμε, την αφησα κατω, ξετυλιξα την κουβερτα και αρχισα να κλαιω. Δεν εχω σταματησει απο εκεινη την ωρα.
    Ηρθαν και οι δικοι μου, την τυλιξαν σε μια σακουλα και εφυγαν προς αγνωστη κατευθυνση.
    Εξω εχει κρυο, βρεχει και η ψυχουλα που με συντροφευε για τοσα χρονια, βρισκεται καπου εκει εξω παρατημενη στο ελεος της φυσης. Ο πονος ειναι αβασταχτος και δεν ξερω πως θα περασει αυτη η νυχτα. Σκεφτηκα οτι αν κατσω και τα γραψω θα νιωσω καλυτερα, αλλα δεν φαινεται να γινεται κατι.

    Ωραιος τροπος να γιορταζεις τα γεννεθλια σου ε;


    "Για που το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
    για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
    για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
    Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά
    θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
    για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
    Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
    θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά
    για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά"

    Αντιο Ζαιρα μου.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2011
    Posts
    1,637
    Δεν έχω να πω κάτι να σε παρηγορήσει κι οτι και να πει κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις στερείται ουσίας, τα πέρασα κι εγώ το Δεκέμβρη...

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Location
    Θεσσαλονίκη
    Posts
    3,484
    καλο της ταξιδι... ελπιζω να πηγε καπου καλα

    εισαι πολυ τυχερος που μοιραστηκατε 14 ολοκληρα χρονια

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2010
    Posts
    2,266
    Σου ευχομαι να ειναι στον ουρανο μαζι με τον αγγελο σκυλο φυλακα της να ειναι ευτυχισμενη κ να τρεχει σε λιβαδια με αλλα σκυλακια.Περασατε 14 συντροφικα χρονια κ κανατε ο ενας τον αλλον ευτυχισμενο.Αν υπαρχει παραδεισος θα ειναι σιγουρα για τα σκυλακια επειδη τον αξιζουν.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478
    Ευχαριστω παιδια. Τα δακρυα δεν λενε να στερεψουν. Πως θα το ξεπερασω παλι αυτο; Δεν εχω αλλες αντοχες γαμωτο λυγισα. Ολα την θυμιζουν.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Location
    Θεσσαλονίκη
    Posts
    3,484
    χρονος...

    καποια στιγμη θα θυμασαι τις καλες στιγμες και απλα θα βουρκωνεις δε θα πλανταζεις στο κλαμα
    και αργοτερα θα τη θυμασαι με χαμογελο
    και μετα ακομα και με γελιο

    προς το παρον δε γινεται τιποτα
    απλα αποδεξουτο

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478
    Ναι click αυτη ειναι η "διαδικασια" δυστυχως. Αυτο που με κλονισε ειναι οτι περασα τις τελευταιες ωρες μαζι της μονος μου εντελως. Δεν ειχα καποιον να μοιραστω τον πονο. Βλεπω τους υπολοιπους στο σπιτι που το εχουν παρει πιο μαλακα, γιατι ελειπαν, δεν το εζησαν οπως εγω. Τελος παντων. Θα το πιω το ποτηρι αναγκαστικα. Ευχαριστω και παλι ολους σας.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2010
    Posts
    2,266
    :love:

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2011
    Posts
    23
    Μου θύμησες τη δική μου ιστορία,τέτοιες μερες ήταν,πριν 2 χρόνια,που έφυγε από κοντά μου η Σίσσυ.Καταλαβαίνω πως νιώθεις,αν και θα προτιμούσα να μην έκανες αυτή την ένεση...δεν έχουμε δικαίωμα να αποφασίζουμε για το πότε πρέπει να φύγει μια ψυχή,όσο και αν πονάει,όσο και αν πονάμε...η γατούλα μου υπέφερε μια εβδομάδα,όμως μέχρι την τελευταία στιγμή ήλπιζα σε ένα θαύμα,την είχα συνέχεια αγκαλιά και μοιραζόμουν το βογκητό της,μέχρι που σταμάτησε η καρδούλα της.Ο πόνος με τον καιρό θα απαλύνει,να θυμάσαι ότι πάντα θα είναι δίπλα σου και ότι κάποια στιγμή μπορεί να τη δεις ξανά.Καλό ταξίδι στη σκυλίτσα σου...της έδωσες ότι πιο πολύτιμο υπάρχει,την αγάπη σου...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Posts
    761
    ψυχη μου...oι ψυχουλες μου υποφερουν πολυ οταν βρισκονται σε τετοια κατασταση....σε καταλαβαινω απολυτα..και εγω κλαιω μαζι σου.......κουραγιο....:-(

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478
    Tatty σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια.
    Το κοριτσι μου ειχε εκτος των αλλων και καρδιακη ανεπαρκια στο τελευταιο σταδιο, δεν υπηρχε απολυτως καμια ελπιδα να ζησει.
    Μεταμοσχευση καρδιας και νεφρων σε ζωα δεν γινεται.
    Νιωθω τυψεις που την αφησα να σερνεται και να κλαιει για ενα 24ωρο.
    Το να της απαλυνω τον πονο με την ενεση ηταν η μονη λυση. Δεν πιστευω στα θαυματα. Και για να το παω ενα βημα παραπερα ειμαι υπερ και στην ευθανασια ανθρωπων εφοσον επιβεβαιωμενα δεν υπαρχει θεραπεια και το επιθυμουν και οι ιδιοι.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478
    migg με συγκινησες. :(

  13. #13
    Αχ καλε μου,η κουκλα σου θα ειναι μαζι με το δικα μου σκυλακια,τα δακρυα τρεχουν απο τα ματια μου και οι αναμνησεις απο τις γλυκιες τους φατσουλες ξαναερχονται στο μυαλο,ο τελευταιος μας εφυγε πριν ενα μηνα ξαφνικα.Λνε ο χρονος ολα τα γιατρευει,αν και δεν ειμαι σιγουρη γι αυτο,ευχομαι ετσι να ειναι και για εσενα!

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    773
    Μου θυμησες την Λύκα.... το σκυλακι μου που πεθανε πριν απο 4 χρονια τετοιες μερες. Ηταν το πιο ομορφο λυκακι του κοσμου και ημασταν μαζι για 12 χρονια! Ετσι μονη μου κι εγω την κρατουσα επι ωρες στην αγκαλια μου, χωρις να μπορω να κανω κατι. Ειχε επιληπτικες κρισεις καθε 10-20 λεπτα, ο κτηνιατρος μου ειπε οτι δεν μπορουσε να κανει κατι, την πηραμε σπιτι και για 5 ωρες την ειχα στην αγκαλια μου μεχρι που...

    Σε καταλαβαινω οσο δεν φανταζεσαι... αλλα θα δεις οτι θα περασει ο καιρος και θα σκεφτεσαι μονο τις γλυκες της στιγμες!

    Εκανες το καλυτερο που δεν την αφησες να ταλαιπωρειται αλλο...

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    478
    Αδαμαντια, brazil σας ευχαριστω πολυ.
    Αυτο το πολυπλοκο οργανο, ο ανθρωπινος εγκεφαλος οταν θελει αναπτυσσει πολυ δυνατες αμυνες. Ενω εχουν περασει πολυ λιγες μερες, αισθανομαι οτι ολα συνεβησαν πριν πολλα χρονια. Οποιαδηποτε αρνητικη σκεψη, απορριπτεται πριν προλαβει να παρει "σαρκα και οστα" και αντικαθισταται με οτιδηποτε αλλο.
    Ελπιζω να συνεχισει ετσι!

Page 1 of 2 12 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •