Διατήρηση απώλειας βάρους - σκέψεις, συζήτηση

[click]

Καλωσηρθες. Ωραια εισοδος.

Τι ειναι η "τοπική λιποδιάλυση" ?

[Μάριος_ed]

Originally posted by click
Καλωσηρθες. Ωραια εισοδος.

Τι ειναι η "τοπική λιποδιάλυση" ?

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Η τοπικη λιποδιάλυση είναι διάφορες μέθοδοι που κάνουνε (με θερμικό λέιζερ, με υπέρηχους) που ουσιαστικά 'σπάνε', 'κομματιάζουνε' αμα θέλεις αλλιώς κάνουνε διαθέσιμο το λίπος που ειναι αποθηκευμένο στο τοπικό προς κάψιμο(.Έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα εξαφανίζεται όλο και φαίνεται ολοισιο το σωμα :Ρ. )
Γι αυτό δεν φεύγει, γιατι ο οργανισμός στρέφεται στις εσωτερικές λιπαποθήκες (που θα είναι στα φυσιολογικά του επίπεδα όταν θα έχεις φτάσει σε σημείο να έχεις τοπικό) και πρέπει να κάψεις όλο το εσωτερικό για να στραφεί στο τοπικό. Κάτι που όπως προείπα είναι αδύνατον διότι ο οργανισμός μπαίνει σε τέτοια στερητική κατάσταση και με την πρώτη ατασταλία ξαναδημιουργείται, με αποτέλεσμα να τα κάνεις όλα σωστά κι αυτό να παραμένει εκεί.

γίνεται σε εξειδικευμένα εργαστήρια. αμα είσαι αθήνα και πάς στο ιπποκράτειο έχουνε ειδικούς γιατρούς εκεί αμα πάς στο διαιτολογικό τους κέντρο θα στα πούνε απο πρώτο χέρι!

[bloombloom]

Από τα 126 που ήμουν το 2006 έφτασα το minimum τα 65 και εδώ και 2 χρόνια είμαι 68 κιλα, με επέμβαση δακτυλίου..
2 πράγματα με κρατάνε σε αυτά τα κιλά

Πρώτον, ότι θέλω να μείνω όπως είμαι και τρομάζω στην ιδέα να ξαναπαχύνω. Έχω δηλαδή κίνητρο πολύ ισχυρό. Να διατηρήσω τον εαυτό μου στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του.
Δεύτερον, ότι μέσω του δακτυλίου απεξαρτήθηκα από το φαγητό. Επειδή δε μου απαγόρευε κανείς να τρώω οτιδήποτε και δεν αναγκαζόμουν να μετράω θερμίδες, δεν ένιωσα δηλαδή στέρηση, το έκανα τρόπο ζωής. Μικρά συχνά γεύματα και όχι υπερβολές σε φαγητά πολύ παχυντικά. Θα φάω γλυκό αλλά όχι ολόκληρη την πάστα αλλά τη μισή. Και όχι λαίμαργα.. Απολαμβάνω τις 4-5 κουταλιές που τρώω.. Και στην ταβέρνα θα φτιάξω ένα πιάτο με λίγο από όλα αλλά δε θα τσιμπήσω παραπάνω από ότι έβαλα αρχικά στο πιάτο μου. Πλέον δεν ξαναγεμίζω ποτέ το πιάτο μου.

Σίγουρα όλη μου η ζωή θα είναι ένας αγώνας να μην πάρω βάρος αφού είμαι επιρρεπής αλλά πλέον τρώω όσο χρειάζομαι και όχι μέχρι να σκάσω κι αυτό γιατί 3-4 χρόνια το συνήθισα..

[Marybear]

Πόσο χαίρομαι για σένα bloombloom!!!
Τα κατάφερες και μπράβο σου!!!Μείνε όπως είσαι, τα πράγματα που σε κρατάνε να μήν ξανανέβει η ζυγαριά είναι η σωτηρία σου, πίστεψέ με.Εγώ έχω χάσει και ξαναπάρει πολλές φορές κιλά.Υπήρξα 47 κιλά αλλά και 97 κιλά.Τώρα είμαι στην μέση περίπου, 76 κιλά.Ψάχνω να βρώ δύναμη να ξαναρχίσω διατροφή και άσκηση.Από μένα εξαρτάται το ξέρω, αλλά ακόμα ψάχνω.

[bloombloom]

Marybear εγώ αυτό που κατάλαβα από την εμπειρία μου κι από όσα έχω δει γύρω μου, αν τη διατροφή δεν την κάνεις τρόπο ζωής δυστυχώς δε θα έχεις αποτελέσματα που θα διαρκέσουν.
Το είδα κι από μια γνωστή μου η οποία ενώ έχασε τα κιλά της (με δακτύλιο) μόλις έφτασε στα κανονικά κιλά, αφέθηκε εντελώς θεωρώντας ότι μπορεί να τρώει κάθε μέρα από μια πάστα (μάλλον αναδρομικά για όσες δεν έφαγε στα 2 χρόνια) με αποτέλεσμα 6 μήνες μετά να έχει βάλει 20 κιλά.

Απλά να υπενθυμίζεις κάθε μέρα στον εαυτό σου πως ήσουν και πως είσαι και το πόσο καλύτερα νιώθεις (γιατί είμαι σίγουρη ότι νιώθεις καλύτερα).
Και να ζυγίζεσαι συχνά. Κι εγώ κάνω παρασπονδίες αλλά ζυγίζομαι το λιγότερο κάθε 3 μέρες. Κι αν δω ότι έχω βάλει έστω και λίγο π.χ. 500γρ προσέχω λίγο παραπάνω τις επόμενες μέρες.
Χωρίς υπερβολές πάντα. Λίγο από όλα και με μέτρο.

Σου εύχομαι να φτάσεις στα κιλά που θες και να τα διατηρήσεις γιατί σε όλους μας αξίζει να είμαστε υγιείς (σωματικά και ψυχολογικά). Κι αν πραγματικά βάλεις ένα στόχο είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το πετύχεις.

[click]

ποιο ειναι το σημειο που ξεκιναει η κατω βολτα?

εκει που λες τωρα ειμαι οπως ηθελα να γινω οταν ξεκινησα, αλλα θελω κι αλλο. κι εχω περισσευματα εδω και κει. και θελω μαζεμα. και η χαλαρωση και το δερμα.. και το ταδε σημειο που δε γινεται πλακα και και και και...

και η χαρα των προηγουμενων μηνων με τη συνεχη προοδο αρχιζει και εξαφανιζεται και παιρνει τη θεση της το αγχος και η βιασυνη. και το αγχος και η βιασυνη μετατρεπουν το φαι σε ναρκωτικο.
απαγορευεται! αρα το θελω. και δεν πρεπει να το θελω και το θελω περισσοτερο.
και δε μενει χωρος να απολαυσεις αυτο που εχτισες.

που εχεις καθε λογο να το απολαμβανεις γιατι το ΕΧΤΙΣΕΣ! δε σουρθε ετοιμο..

και μετα ερχεται η στερηση? οι τυψεις? τα υπερφαγικα? τα ξεσπασματα?

λιγο πιο μετα ειναι που ερχεται η βουλιμια? η ανορεξια?
και ή γινεσαι λιψανο που το λυπουνται ολοι γιατι δε βλεπεται και δεν το ξερει.. και το ξερουν ολοι οι αλλοι.
ή παιρνεις ολα τα κιλα πισω και ακομα παραπανω και τα πετας ολα στα σκουπιδια.

ή κανεις την ανατροπη και βαζεις μυαλο


(ενα σεναριο.........................)

[filipparas]

Ξαφνικά φρίκαρα, δε καταλαβαίνω. Ούτε ξέρω αν γράφω στο σωστό τόπικ. Μπορείτε να κράξετε και να γελάσετε ελεύθερα γιατί εγώ δε βρίσκω καμία λογική στο πανικό που ζω αυτή τη στιγμή.

Ας εξηγήσω λοιπόν... όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν είναι η 3η απόπειρα που κάνω να χάσω βάρος στη ζωή μου, οι 2 προηγούμενες έληξαν κάπου εδώ γύρω, από 110 έως 120 κιλά. Χθες με το ζύγισμα και τους στόχους και τις αηδίες που κάνω κάθε Δευτέρα υπολόγισα οτι λογικά σε 1-2 εβδομάδες θα είμαι κάτω από 115 και πιθανόν τέλη Ιούνη με αρχές Ιούλη να είμαι και κάτω από 110 καλώς εχόντων των πραγματων. Στην αρχή το αντιμετώπισα χαλαρά, κάποιοι ξέρετε πόσο δύσκολες καταστάσεις αντιμετώπισα τον τελευταίο καιρό χωρίς να σταματήσω ούτε μέρα τη προσπάθεια. Ξαφνικά όμως χθες το βράδυ και σήμερα το πρωί σκέφτομαι οτι τα 114 θα είναι χαμηλό πενταετίας και τα 109 χαμηλό 7ετίας-8ετίας για μένα και έχω κυριολεκτικά παγώσει... φοβάμαι οτι θα επαναληφθεί η ιστορία, κάτι θα συμβεί και θα τα παρατήσω.

Παίζει το γ...μένο το μυαλό κάτι παιχνίδια καμιά φορά, το ξέρω οτι δεν είναι φυσιολογικό αλλά φρικάρω...

[connie_ed]

filippara δεν εχω ιδεα για τις δυσκολες καταστασεις που αναφερεις αλλα σκεφτομαι τη φραση σου "χωρίς να σταματήσω ούτε μέρα τη προσπάθεια". Αυτο προφανως δειχνει ατομο αρτιο, με πεισμα , θεληση και σεβασμο στον εαυτο του. Οποτε θεωρω πως ενα τοσο ισχυρο ατομο δε μπορει να φοβαται τα πισωγυρισματα του ιδιου του του εαυτου. Αυτα ειναι καμουφλαρισμενες ψυχολογικες πιεσεις που ξεσπουν σ ενα φοβο του "μα ειναι δυνατον να ειμαι καλυτερος απο ο,τι ημουν ποτε;".Προφανως και ειναι. Προανως εισαι πιο ωριμος και πιο υγιης. Πιο δυνατος και πιο πληρης συναισθηματικα για να μην ακους σειρηνες του παρελθοντος. Εχω αντλησει δυναμη κατα καιρους απο σενα. Μη μου το χαλας ε;!!!

[konina]

Originally posted by filipparas
Ξαφνικά φρίκαρα, δε καταλαβαίνω. Ούτε ξέρω αν γράφω στο σωστό τόπικ. Μπορείτε να κράξετε και να γελάσετε ελεύθερα γιατί εγώ δε βρίσκω καμία λογική στο πανικό που ζω αυτή τη στιγμή.

Ας εξηγήσω λοιπόν... όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν είναι η 3η απόπειρα που κάνω να χάσω βάρος στη ζωή μου, οι 2 προηγούμενες έληξαν κάπου εδώ γύρω, από 110 έως 120 κιλά. Χθες με το ζύγισμα και τους στόχους και τις αηδίες που κάνω κάθε Δευτέρα υπολόγισα οτι λογικά σε 1-2 εβδομάδες θα είμαι κάτω από 115 και πιθανόν τέλη Ιούνη με αρχές Ιούλη να είμαι και κάτω από 110 καλώς εχόντων των πραγματων. Στην αρχή το αντιμετώπισα χαλαρά, κάποιοι ξέρετε πόσο δύσκολες καταστάσεις αντιμετώπισα τον τελευταίο καιρό χωρίς να σταματήσω ούτε μέρα τη προσπάθεια. Ξαφνικά όμως χθες το βράδυ και σήμερα το πρωί σκέφτομαι οτι τα 114 θα είναι χαμηλό πενταετίας και τα 109 χαμηλό 7ετίας-8ετίας για μένα και έχω κυριολεκτικά παγώσει... φοβάμαι οτι θα επαναληφθεί η ιστορία, κάτι θα συμβεί και θα τα παρατήσω.

Παίζει το γ...μένο το μυαλό κάτι παιχνίδια καμιά φορά, το ξέρω οτι δεν είναι φυσιολογικό αλλά φρικάρω...

φιλιππε αυτο που περιγραφεις ουσιαστικα ειναι το αγχος της "πρωτης φορας".... το να φτασεις τα 115 κιλά όπως λες ειναι κάτι που εχεις ξανακανει....το εχεις δοκιμασει, το εχεις καταφερει, το εχεις κατακτησει...ενω το να συνεχισεις ειναι σαν να κανεις κατι για πρωτη φορά... κ ειναι λογικο να εχεις αγχος...δες το ομως αλλιως... μπορει να ειναι η πρωτη φορά που θα κατεβεις κατω από αυτο το οριο ομως δεν ειναι η πρωτη μερα που ξεκινας διατροφη...οποτε εχεις αυτο το πλεονεκτημα, αυτην την εμπειρια... ξερω οτι με το να στο εκλογικευω δεν φευγει το αγχος, πιστευω όμως ότι μολις δεις το 109,9 στη ζυγαρια σου, ολο αυτο θα απομυθοποιηθει κ θα νιωσεις 3πλα περηφανος....

[NADINE_ed]

Φιλιππάρα,η αίσθηση που έχω διαβάζοντας σε,χωρίς να σημαίνει πως διαφωνώ με τα παραπάνω,είναι πως μόλις συνειδητοποιείς την αλλαγή.
Έχοντας εστιάσει σε νούμερα και γραφήματα,ημερομηνίες και στόχους,στους οποίους συγκεντρώνεις όλη σου την πειθαρχία
δεν έχεις δώσει ιδιαίτερη προσοχή στο τι πραγματικά συμβαίνει.Το σώμα που ντύθηκες τόσα χρόνια,αυτό με τα πολλά κιλά,μαλλιά
και γένια,αυτό που για χρόνια υπηρέτησε το σκοπό του να σε προφυλάσσει από ό,τι τυχόν χωρίς την ασπίδα του φοβάσαι,
δείχνεις να το αποχωρίζεσαι.Μέχρι εδώ είχες φτάσει και τις προηγούμενες φορές και ως εκ τούτου δε φαντάζει άγνωστο
και απειλητικό.Από δω και πέρα είναι το θέμα.Στα βαθύτερα νερά που δεν έχεις μέχρι τώρα ανοιχτεί.Τι καλείσαι να διαχειριστείς εκεί,
χωρίς την άνεση ενός στρώματος,την ασφάλεια ενός σωσίβιου;Έχεις συνηθίσει τον εαυτό σου με αυτήν την εικόνα,
με αυτήν την πληθωρική προσωπικότητα και στη σκέψη του διαφορετικού ίσως σε πιάνει κρίση ταυτότητας.Δεν έχω διαβάσει
τι πέρασες,η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τίποτα για σένα.Ξέρω όμως για κάθε άνθρωπο που για χρόνια φορά την πανοπλία αυτή
πως δεν τη φορά τυχαία.Έχει τους λόγους του και είναι πολύ ισχυροί ώστε να διατηρεί το βάρος παρά το δυσβάσταχτο του τίμημα.
Όσο δελεαστική και θετική μόνο φαντάζει η αλλαγή αυτή,έχει ωστόσο και λιγότερο χαρούμενες αποχρώσεις.Οι λόγοι για τους οποίους
χρειαζόμασταν τα επιπλέον κιλά βγαίνουν στο φως.Οι άμυνες πέφτουν.Η ψευδαίσθηση ασφάλειας,το όποιο βόλεμα,οι συνήθειες,
όλοι οι φόβοι απογυμνώνονται.Πέρα από τη χαρά υπάρχει και δυσκολία.Κι εκεί είναι που πραγματικά λυγίζουμε κι οπισθοδρομούμε!
Εύχομαι τη δύναμη που δείχνεις να προσπαθείς κάθε μέρα για ένα υγιέστερο σώμα να τη δείξεις και τώρα που τη χρειάζεσαι για μια ελεύθερη ψυχή!

[look]

nadine!

θα θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση αν πω ακόμα μια φορά πόσο θαυμάζω τον τρόπο που εκφάζεσαι????

[filipparas]

Η αλήθεια είναι οτι δεν αισθάνομαι ούτε κουρασμένος ούτε κοντά να τα παρατήσω ούτε τπτ τέτοιο, οπότε αυτό με καθησυχάζει κάπως. Νιώθω δυνατός και προσηλωμένος στο στόχο, μου μπήκε όμως η ιδέα και δε βγαίνει εύκολα. Ούτε καν θυμάμαι όμως το λόγο(ή μη λόγο πιθανότατα) που με είχε κάνει να σταματήσω τις άλλες φορές... πρέπει να ήταν κάτι πολύ ασήμαντο.

connie και konina, ευχαριστώ για τα μηνύματα σας, έχετε δίκιο, και μόνος μου όταν το εκλογικεύω το βλέπω οτι δεν έχω κάτι να φοβάμαι, ίσως να είναι θέμα χρόνου να φύγουν μερικά κιλά ακόμα και μαζί και ο φόβος.

Το δικό σου κείμενο Nadine είναι κάτι που με προβληματίζει ιδιαίτερα. Τροφή για σκέψη πραγματικά... μπορεί και να εστιάζω σε νουμερα και ημερομηνίες γιατί αυτά είναι "εύκολοι" στόχοι και πάνω απ'όλα μετρήσιμοι, άλλα είναι πιο δύσκολα ίσως.

[Alma libre_ed]

filipparas ειναι η ανασφάλεια που δημιουργει το μυαλο μας !!!! Η αντισταση που προβαλλει ο οραγανισμος μας . Δεν μπορει να σε ελγξει με το φαγητο και σε ελεγχει με το μυαλο !!!!Μη "τσιμπάς" τα πας περιφημα και θα τα καταφερεις αυτη τη φορα . Συνεχισε ετσι δυναμικα ............

[NADINE_ed]

Ναι,Φίπιλλε,είναι πολύ πιο δύσκολο και δυσδιάκριτο απ'όσο φαινομενικά δείχνει.
Γι'αυτό δε θυμάσαι τι συνέβη τις προηγούμενες φορές που σταμάτησες.
Ήταν ασήμαντες αφορμές και όχι αληθινές αιτίες.Παρατήρησε τον εαυτό σου.
Έχει να σου διδάξει πολλά!Μέσα σου θα βρεις όλες τις απαντήσεις.Με το καλό!

[Alma libre_ed]

filipparas θα σου πω το εξης προσωπικο : Ειχα χασει 7 κιλα και ενα γεγονος που δεν ειχε να κανει με μενα με επηρεασε συναισθηματικα και τα χαλασα ολα . Τωρα ξαναρχιζω απο την αρχη . Οταν το αναφερα στην ψυχολογο μου ειπε το εξης απλο : Γιατι το χρεωθηκες εσυ ? Ηταν λαθος ...............Τωρα φιλτραρω τα παντα και δεν αφηνω να μου χρεωνουν καταστασεις και να γινομαι κουρελι ψυχολογικα και να ξεσπαω αυτοκαταστροφικα ...........