Διατήρηση απώλειας βάρους - σκέψεις, συζήτηση

[lessing_ed]

Εγω νομιζω επειδη ειναι εξαρτηση.Ακουω για αλκοολικους που ηταν χρονια νηφαλιοι και με ΕΝΑ ποτηρι ξανακυλησαν!

[faidra7]

Συμφωνώ, είναι εξάρτηση. Για μένα τουλάχιστον είναι έτσι σίγουρα, ωστόσο το βλέπω και σε πολλούς άλλους. Οπως όλες οι εξαρτήσεις εμπεριέχει το στοιχείο της απόλαυσης. Έτρωγα με μανία επειδή το απολάμβανα και η απόλαυση έχει να κάνει με προτιμήσεις. Θα πήγαινα στο καζίνο να τζογάρω όλη νύχτα? Θα έπινα δύο μπουκάλια ουίσκι? Όχι, δε βρίσκω καμία ευχαρίστηση σε αυτό. Ωστόσο θα έτρωγα άνετα 2 βαζάκια μερέντα. Φυσικά θέλω να επαναλαμβάνω αυτά που με ευχαριστούν, οπότε απλά έτρωγα κι άλλο και έτσι ενίσχυα την εξάρτηση.
?Εχει όμως και το κόστος της, όπως όλες οι εξαρτήσεις, ότι βάζουμε κιλά με ότι συνεπάγεται αυτό για την σωματική και ψυχική μας υγιεία. Νομίζω πως ακόμα και το κόστος της εξάρτησης συμβάλλει στο να την κάνει υποσυνείδητα θελκτική. Ότι είναι «κακό»για μας και απαγορευμένο μας τραβάει.
Έρχεται λοιπόν μια στιγμή που το κόστος γίνεται πολύ υψηλό και δεν αντλούμε πια ικανοποίηση από την εξάρτηση. Φτάνουμε σε σημείο να έχουμε (ξανά)βάλει τα maximum κιλά, να αισθανόμαστε άσχημα σωματικά και ψυχολογικά. Τότε προσπαθούμε να χάσουμε βάρος, στοχεύουμε δηλαδή στο να εξαλείψουμε το αποτέλεσμα της εξάρτησης και όχι την ίδια την εξάρτηση. Χάνουμε λοιπόν βάρος με όποιο τρόπο και δεν αντικαθιστούμε το στόχο μας για απώλεια βάρους με κάποιον άλλο στόχο. Απλά αφηνόμαστε, έχει εκλείψει πλέον και το κίνητρο μιας και δεν μας απασχολεί το περίσσιο βάρος και η εξάρτηση παίρνει και πάλι το τιμόνι.
Σε αυτό που ρωτάς σχετικά με το γιατί δεν κάνουμε κάτι νωρίτερα, γιατί πρέπει να ξαναβάλουμε όλα όσα χάσαμε για να δούμε τις φωτογραφίες....νομίζω πως η εξάρτηση θριαμβεύει στη σύγχυση. Δεν σκεφτόμαστε λογικά, δρούμε παρορμητικά. Γιατί δεν σκέφτεται ο τζογαδόρος ότι με αυτή την παρτίδα μπορεί και να χάσει το σπίτι του? Γιατί δεν σκέφτεται ο ναρκομανής ότι μπορεί αυτή η δόση να τον σκοτώσει? Γιατί προφανώς ο εξαρτημένος νους βρισκεται σε σύγχυση και αποζητά το fix του, to high που θα του δώσει η ικανοποίηση της εξάρτησης του. Και έτσι σταματά μόνο όταν το κόστος γίνει πολύ υψηλό.

[Kleanthis_ed]

To σώμα μας είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή με ισορροπίες και ανάδραση ( feedback ).Όταν ξεφεύγει από τη στοιχειώδη του ισορροπία ( όπως ορίζεται για τον καθέναν αυτό ), τότε ψάχνει τρόπους να την επαναφέρει.Για παράδειγμα,ένα άτομο που είναι καταθλιπτικό,έχει διαταραχθεί η ψυχική του υγεία κτλ,του ορίζει τρόπους, το σώμα του, για να επαναπροσλάβει ουσίες που μπορεί να το επαναφέρουν μερικώς,στην προτέρα κατάσταση ισορροπίας ( βλ.γλυκά,φαγητό,υπέρμετρη σεξουαλική δραστηριότητα ή άλλες εξαρτήσεις ).

Για να μη σας κουράσω, πιστεύω πως πρέπει «ν'ακούμε» το σώμα μας.Είναι μια ζωντανή μηχανή και μας στέλνει προειδοποιητικά σημάδια όταν κάτι δεν πάει καλά.Ακόμα και αν νιώθουμε ότι βασανιζόμαστε απο κάποια ΔΠΤ,μπορούμε να πάρουμε μηνύματα μέσα από αυτήν την κατάσταση.Δεν ξέρω αν ακούγεται πολύ αιτιοκρατικό ή νομοτελειακό αυτό που λέω, αλλά τα πάντα συμβαίνουν για κάποιον λόγο.Κανείς δεν ξεσπά αναίτια.

Το ζήτημα είναι κατά πόσον ορίζουμε εμείς το σώμα μας ( μυαλό ) ή αυτό εκείνο,αλλά αυτό το ερώτημα μάλλον ξεφεύγει από το θέμα της συζήτησης μας και με μπλέκει κι εμένα πολύ.Θα μου πάρει μια ζωή να το λύσω,υποθέτω...

[Cherie]

Δύο φορές μέχρι τώρα έχω φτάσει το στόχο μου σε θέμα κιλών.Και τις δύο έγινε πολύ εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο.Το κίνητρο και στις δύο περιπτώσεις κοινό..ο έρωτας...!Την πρώτη φορά ήταν μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις,είχα πάρει αρκετό βάρος και λόγω του ότι τέλη ιουλίου είχαμε κανονίσει διακοπές για πρώτη φορά με την παρέα μου αποφάσισα να χάσω τα περιττά κιλά γιατί δεν ένιωθα άνετα.Λίγες μέρες αργότερα ερωτεύτηκα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα μέσα ιουλίου με -10 κιλά,μία υπέροχη σχέση και την αυτοπεποίθηση στα ύψη.Δε μου έλειπε το φαγητό,δεν είχα βουλιμικά επεισόδια,ένιωθα απελευθερωμένη,με την πεποίθηση ότι αυτό ήταν,τα κατάφερα.Όταν όλο αυτό έγινε μία συνήθεια,και όταν πλέον ήρθε ο καιρός με βαριά καρδιά να εγκαταλέιψω την πόλη μου και ότι αυτό συνεπάγεται,για να πάω να σπουδάσω,η ζυγαριά άρχισε και πάλι την ανοδική πορεία,ενώ η διαθεσή μου ακριβώς την αντίθετη.Η δεύτερη φορά ήταν το καλοκαίρι του '08,όπου συνέβη κάτι παρόμοιο,και πάλι η ίδια διαδικασία.Έκει που θέλω να καταλήξω είναι ότι ένα πολύ βασικό κομμάτι για μια πετυχημένη δίαιτα,αλλά και συντήρηση είναι το κίνητρο.Πολλές φορές λόγω κάποιου γεγονότος είτε αυτό είναι θέμα υγείας,είτε αισθηματικό,είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποτελέσει για κάποιον κίνητρο,ξεκινάμε μια προσπάθεια και φτάνουμε τον στόχο μας.Για μένα το κομμάτι αυτό είναι πλέον το πιο εύκολο.Εκεί που χάνουμε την μπάλα είναι το μετά. Το κίνητρο που είχαμε αρχικά αρχίζει να ξεφουσκώνει,να αποτελεί πλέον κάτι δεδομένο.Σαν να γίνεται κάτι,και μαζί με τα κιλά που χάνονται,χάνεται και αυτό.Και κάπου άρχίζουμε σιγά σιγά να επιστρέφουμε στο πριν.Στην αρχή τρώμε λίγο παραπάνω θεωρώντας πως το ελέγχουμε,μετά περισσότερο,κάπου εκεί αρχίζουν να μπαίνουν τα πρώτα κιλά,και εμείς στον ίδιο πάλι κύκλο απογοήτευσης,κακής ψυχολογίας,και επανάκτησης των χαμένων κιλών.Χάνουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας,τον κατηγορούμε γιατί δεν είναι ικανός να διατηρήσει τα όσα με κόπο απέκτησε και πάει λέγοντας...
Το κίνητρο μου λείπει και πάλι,δεν ξέρω πως θα το αποκτήσω,αλλά το κυριότερο,δεν ξέρω πως θα το διατηρήσω μετά.Ίσως τελικά θα πρέπει να ψάξω για πιο ικανά κίνητρα,ίσως θα πρέπει να μην ψάξω καθόλου,αφού το βασικότερο κίνητρο για μία τέτοια απόφαση είναι η βελτίωση της ίδιας μου της ζωής σε όλα τα επίπεδα...

[lessing_ed]

Κ Ο ΕΡΩΤΑς μια χαρα κινητρο ειναι!

[Cherie]

Lessing μου δεν αντιλέγω,ίσα ίσα!Μακάρι να ήμασταν όλοι ερωτευμένοι!:bouncing:Αλλά δυστυχώς δεν κρατάει για πολύ..παίρνει άλλες μορφές,όπως η αγάπη,το ενδιαφέρον για τον άνθρωπό σου που ναι μεν είναι πολύ ωραία συναισθήματα αλλά δεν αποτελούν πλέον ισχυρό κίνητρο...
Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχύει..

[click]

μηπως μακροπροθεσμα ειναι κακο να ειναι κινητρο καποιος εξωτερικος παραγοντας?uzzled:

[Cherie]

Ναι κλικ μου,όπως φαίνεται είναι καθώς δεν ξέρεις μέχρι πότε θα αποτελεί κίνητρο..Γι'αυτό το καλύτερο είναι να βασιζόμαστε μόνο στον εαυτό μας.Βέβαια εμένα ο εαυτός μου με έχει απογοητεύσει πολλές φορές στο συγκεκριμένο θέμα...Οπότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να βοηθήσει...μια πλύση εγκεφάλου ίσως??:sniff:

[doil]

Το κίνητρο για τον καθένα μας είναι διαφορετικό .
Κάποιοι θέλουν να αδυνατίσουν για να μη νιώθουν άσχημα άβολα σε σχέση με τους άλλους ,κάποιοι για καθαρά θέματα υγείας, κάποιοι για ομορφιά ,όποιο και να είναι το κίνητρο αν έχει αποτέλεσμα είναι θεμιτό.
Το καλύτερο κίνητρο για μένα είναι πρώτα η υγεία μετά η άνεση κινήσεων και όλα τα αλλά έρχονται μετά.
Δεν είναι όμως το ίδιο εύκολο για όλους , εδώ ακόμη και άτομα με 5-10 κιλά ζορίζονται να χάσουν και να τα διατηρήσουν ,φανταστείτε κάποιους που έχουν να χάσουν 40-50 και ακόμη πιο δύσκολα κάποιοι που έχουν να χάσουν και να διατηρήσουν 60-70-80-90 η και περισσότερα ,εκεί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και επίπονα , η ευχές θα τα καταφέρεις μπορείς , η στήριξη , η συνεχείς προσπάθεια πολλές φόρες πέφτουν στο κενό και πάλι από την αρχή. είναι πολύ δύσκολο κάποιος που εχει να χάσει πολλά κιλά να είναι σε διατροφή 2-3-4 χρόνια . και αν τα καταφέρει και χάσει 60-70 κιλά και μετά να μη τα ξαναπάρει.
Η ριζική αλλαγή τρόπου ζωής είναι μια πολύ καλή λύση. Αλλά πόσοι μπορούν να το πετυχουν . οικογένεια, δουλεία, υποχρεώσεις, έλλειψη χρόνου είναι παράγοντες που δε το επιτρέπουν πολλές φόρες .

Προσωπικά για να αποφύγω το φαγητό πρέπει να κόψω όλες της παρέες μου, τα στέκια μου, της συνήθειες μου τα πράγματα που με ευχαριστούν, αν δε γίνουν αυτά δε γίνεται δουλεία.
Αν πάω σε ταβέρνα με παρέα θα φάω και θα φάω αρκετά, δε μπορώ να χορτάσω με μαρούλια και ντομάτες και με 120 γραμμάρια κρέας η γιαούρτια .
Αν πάω να καθίσω για παρέα σε φίλους που έχουν μαγαζιά για καφεδάκι ,μετά από λίγο θα κατευθυνθώ στο απέναντι σουβλατζίδικο, αν είμαι με τη φίλη μου στο σπίτι θα μαγειρέψει συνήθως κάτι όχι παχυντικό ,αλλά μετά από λίγο επειδή δε θα έχω χορτάσει θα παραγκειλω πίτσα η σουβλάκια , αν βγω για βόλτα με τα πόδια μόλις κουραστώ εκεί είναι που θα πεινάσω και μετά θα φάω σίγουρα ,τι να κάνω να κόψω τους φίλους, το έξω, της βόλτες, την κοπέλα μου.
Παιδιά όταν πεινάς δεν έχει αστεία , το συναίσθημα είναι έντονο , δε βγαίνει από το μυαλό ,το στόμα γεμίζει σάλια και η σκέψη πηγαίνει στο φαγητό.
Κι εγώ έχω επιτύχει σημαντικές απώλειες κιλών και μερικές φόρες αυτό κράτησε πόλους μήνες ,αλλά κάποια στιγμή ξαφνικά πάλι από την αρχή, παρατήρησα και το εξής ότι όταν αδυνάτιζα και έχανα και 40+ κιλά , μετά όταν άρχισα να ξανατρωω ότι νάνε ,έτρωγα πολύ περισσότερο από τώρα .

Κάποιες φόρες το θέμα είναι πάνω από της δυνάμεις μας ,είναι κάτι σαν εντολή να φας , προσοχή μη το μπερδεύεται με την συναισθηματική υπερφαγια , εγώ μιλώ για φαγητό 2 φόρες τη μέρα σπάνια 3 , τσιμπολόγημα καθόλου , γλυκά πολύ σπάνια (1 σοκοφρετα) γαριδάκια αναψύχτηκα κλπ συναφή επίσης καθόλου , όταν πεινώ τρώω 2-3 σουβλάκια και μια πατάτες τηγανιτές το μεσημέρι, το απόγευμα μια μακαρονάδα η πίτσα, το βραδύ 1-2 τυρόπιτες και ένα κακάο, αν βρεθώ σε ταβέρνα 1 μερίδα φαγητό 1 μερίδα πατάτες μερικά ορεκτικά ψωμί και τυροσαλατα. Επίσης τρώω αργά το φαγητό μου συνήθως ,δε μπουκώνομαι δε καταπίνω αμάσητα το πάω αργά.
Πλέον δε μπορώ να κάνω διατροφή, ούτε να την ξεκινήσω καν. Σκέπτομαι τη χειρουργική οδό.

[badgirl11]

εχεις δικιο doil...αλλα να θυμασαι οτι κατα βαση η προσπαθεια για απωλεια ειναι ιδια οσα κιλα κι αν ειμαστε, απλα οσα περισσοτερα ειμαστε τοσο περισσοτερο θα πρεπει να διαρκεσει...
κ χρειαζεται πολλα κοτσια γμτ

[filipparas]

Το επαναφέρω γιατί έπεσα σε κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον... έχει σχέση με το καθαρά πρακτικό κομμάτι της προσπάθειας διατήρησης της απώλειας

Metabolisms: It takes 50 calories per kg of LBM to maintain the weight of both obese and normal people (people who have never been obese). It?s important to note that the metabolisms of the obese are identical to normal people. The ?I?m fat because of my metabolism? argument was shot down in his lab because he discovered that obese and normal people burn calories at exactly the same rate. Obese people are simply taking in ? or burning fewer - calories than normal people and storing the excess as body fat.

Back to the equation Stored Body Fat = Food Intake ? Energy Expenditure - the energy expenditure (I?m going to abbreviate it as EE) part is made up of three parts: resting energy expenditure, non-resting EE, and thermic (the digestion of food). Resting EE accounts for about 50 ? 60% of the calories we burn in a day, thermic accounts for about 5%, and non-resting EE makes up the remainder. If we take in more energy (calories) than we expend, it?s stored in our bodies as protein, glycogen, and fat.

Our Bodies ARE Different!: This is the part that?s relevant to all of us maintainers. Like we?ve long suspected, our metabolisms ARE slower after we lose weight. Scientific research shows that we have to eat less and/or move more to sustain our weight losses.

Here?s the deal - it takes 50 calories per kg of LBM to maintain the body weight of either a normal or an obese person. BUT ? it takes only 42 calories per kg of LBM to maintain the weight of a reduced obese person (doctors and researchers call those of us who were obese and are now a normal weight the reduced obese).

We ARE different! Dr. Leibel said that we reduced obese may LOOK normal on the outside but our bodies are very different on the inside. He said that, in order to maintain our weight, we reduced obese need to eat 15 - 20% fewer calories per day than a comparable person ? same height, weight and gender etc ? who never was obese.

Why? The difference in calorie needs comes ALL from changes in NON-resting energy expenditure. The resting rate is unchanged. But our muscle efficiency increases by 15% after weight loss, so we become more efficient in using energy in exercise and everyday activities. And so we burn fewer calories per pound than either a normal weight or an obese person. It?s completely measurable in a lab ? all you have to do is put the reduced obese person on a stationary bike and measure energy expenditure. We aren?t going to burn as many calories as normal people do. In practical terms, it means that when you?re at the gym on a treadmill, the person next to you is going to be burning 15-20% more calories than you do even is she is exactly the same height, weight and age (so long as she never was fat). Wonderful, eh?

Αναφέρεται μεν σε επιστημονική έρευνα αλλά παραπομπές δεν έχει οπότε δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά οτι αυτά ισχύουν. Σε ένα κομμάτι κολλάω κάπως, δε προσαρμόζεται ποτέ ο οργανισμός μας στο νέο βάρος; Δλδ κάποιος που μπορεί να ήταν παχύσαρκος 2-3χρόνια και μετά να διατηρείται σε χαμηλότερο βάρος για πολύ περισσότερο χρόνο παραμένει πάντα formerly obese?

[filipparas]

Φρέσκο, από σημερινή δημοσίευση του Burn the fat Newsletter του Tom Venuto. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα.

Burn It Off And Keep It Off: The 7 Biggest Weight Relapse Mistakes

by Tom Venuto posted in Mind & Motivation, The Body Fat Solution (Book), Weight Loss



After you succeed at burning off the fat, what then? How are you going to maintain your new body? What does your next set of 12 week, 6 month and 12 month goals look like? What?s your next fitness challenge? What?s going to keep you interested in training? How do you plan to stay motivated? What will prevent you from slipping back into old patterns?

Burn the Fat Blog Special Feature: This post is an excerpt from the #1 Amazon Bestseller and National Bestseller, The Body Fat Solution

There?s a price you must pay to get what you want. There?s also a price you must pay to keep it. Once you reach your ideal weight and body fat level, you?re not finished. You?re just beginning. It may seem like an oxymoron to approach maintenance with the attitude of continuous improvement, but if you do, it will be the start of an exciting and rewarding new lifestyle, not a tedious fight against backsliding.

Even better, as long as you?re willing to take a long term perspective, develop new habits and go through the full learning process rather than seek quick fixes, your new lifestyle will eventually become automatic. Your daily program will become so habitual you won?t even have to think about it anymore. Eventually, your unconscious mind will run the whole show for you.

Well, almost. You can never let down your guard or take your success for granted. As Thomas Jefferson said, ?eternal vigilance is the price of freedom.?

The relapse problem

A woman in a support group once said, ?I?m an expert at losing weight because I lost 200 pounds!? Everyone in the room gasped with respect and admiration. Then she finished her sentence. ?Unfortunately, it was the same 20 pounds 10 times.?

Relapse has always been a problem with health-related behavior change. Relapse rates for drug, alcohol and tobacco dependency have been reported in the range of 50-90%. Relapse rates for weight loss are typically 70-90%, according to very reliable sources.

A study from Oxford University on weight maintenance and relapse published in The International Journal of Obesity confirmed the statistics we?ve all heard so often in the mass media:

?It?s a consistent finding that the weight lost by obese patients as a result of the most widely available treatments is almost always regained over time. Usually about half the weight lost is regained in the first year with weight regain continuing thereafter, so that by 3-5 years post-treatment about 80% of patients have returned to, or even exceeded, their pretreatment weight.?

Obviously, there are some big differences between substance abuse relapse and weight relapse, namely the pharmacology of drugs, nicotine and alcohol. But there are also some striking similarities, including the relapse statistics themselves. So similar are the mental and physical challenges, that many people believe overeating and obesity are addictive disorders and should be treated as such.

Whether you think that regaining lost weight is as serious as substance abuse relapse or not, don?t take it lightly. Maintaining a stable lean bodyweight is a very important health goal. It?s dangerous to repeatedly gain and lose weight. Research in animals and humans has revealed that weight cycling can make your metabolism less efficient.

After each bout of weight loss and regain, it becomes more difficult to burn fat the next time. You also become more predisposed to sudden weight regain if you binge or even if you reefed to previous maintenance levels. Long term, your body composition may get worse, as you lose large amounts of lean tissue during the weight loss phase, but regain more fat than muscle on the rebound. In the end, you?re heavier than when you started or you?ve become a skinny fat person.

Weight cycling has detrimental effects on your health as well. Usually, your blood pressure and blood cholesterol will go down in parallel with your body fat level. However, when you regain weight in repeated cycles, the negative effect on your blood pressure and cholesterol can be greater than the positive effects you got from losing the weight. Some experts even propose that weight cycling can shorten your lifespan.

Avoid these weight relapse mistakes

One piece of good news is that the reasons for relapse are not a mystery. We know why weight regain happens and it?s not difficult to predict. Weight relapsers have been studied in great depth and their behaviors are quite distinct from maintainers. If you take an inventory of which regainer behaviors you?re engaging in and then avoid these mistakes in the future, you can avoid relapse right from the source of the problem.

Relapse mistake #1: Choosing the wrong diet to lose the weight.

Maintenance begins with choosing the right nutrition program during the fat loss phase. The first mistake that leads to relapse is following a fad diet or any diet so extreme or restrictive that it triggers binging or is simply too difficult to stay on for long. This includes not only the eating plan itself, but also any other weight loss methods, such as supplements or drugs.

One study published in the American Journal of Clinical Nutrition found that far more relapsers had lost weight by fasting or taking appetite suppressant pills than maintainers. Apparently the fasting helped take some weight off and the pills helped curb hunger, but neither helped keep the weight off.

Relapse mistake #2: Unrealistic deadlines.

Many authorities say that unrealistic weight goals are one of the biggest causes of failure and relapse. There?s truth in that, but provided that body composition is kept in mind, I think the real problem is unrealistic deadlines, more so than unrealistic goals.

Most people sell themselves short and don?t set their fitness standards high enough. Puny goals and low standards are set for one main reason: fear. By setting low standards, you don?t risk disappointment. You can play it safe if you choose, but if you do, that?s the same as accepting mediocrity. We all have genetic constraints and we can?t change our inherent body structures, but as long your goals aren?t so outlandish that they?re merely wishful thinking, I believe you should set big, ambitious goals. You simply have to be smart about choosing deadlines.

To calculate the time frame, divide your amount of weight loss desired by the ideal weekly weight loss target of two pounds per week. If you want to drop 30 pounds, at two pounds per week, that?s 15 weeks. If you factor in some water weight loss or above average fat loss, you might get there in 12 weeks. But if your goal is 30 pounds in 30 days, you?d better think twice about that deadline. Even if you met that deadline by dropping large amounts of water and lean tissue, it would have been counterproductive because there?s a direct correlation between speed of weight loss and relapse.

Relapse mistake #3: Abruptly stopping a nutrition or exercise program.

Carmen was a 43-year-old mother of one who I worked with several years ago. I remember her well because she experienced some of the best results I have ever seen. Her motivation was driven to an all time high by entering a 12 week before and after competition which offered a hefty sum of prize money to the winner. She hired me to measure her body fat percentage every week.

If you looked up ?motivated? in the dictionary, you would see a picture of Carmen. She trained her butt off every day and got leaner every week, shedding a total of 10% body fat in 12 weeks without losing any lean body mass. At the end of the 12 weeks, she took her ?after? photos in the best shape of her life. The last day I measured her body fat, her jeans were almost falling off her as she was literally jumping up and do
wn for joy.

Then the strangest thing happened. As soon as the contest was over, she stopped training and dropped out of the gym overnight. My calls went unanswered for weeks. Months later she finally turned up. She was heavier than before and very depressed about it. Carmen had not thought or planned a day beyond her 12 week goal, so when the contest ended, her reason to continue had ended.

She took for granted that the physique she developed from 12 weeks of serious effort could not be maintained without continued effort. You?d think this would be common sense, but research says otherwise. One study on long term maintenance sponsored by the Kaiser Permanente HMO organization said that the relapsers seemed to assume that their lost weight was ?permanently gone? and they were surprised when they found themselves heavy again.

Relapse mistake #4: Returning to your previous caloric maintenance level without increasing activity.

After a large weight loss, your calorie maintenance level is lower than it was when you started. With a 50 pound weight loss for example, an average guy will have a maintenance level about 400 calories lower than when he started his fat loss phase. Do you see the conundrum? If he goes back to his old maintenance level, and all else remains equal, he is guaranteed to regain the weight. The math equation has changed!

Even if you?re aware of this potential pitfall, permanently reducing your calories to accommodate your new energy requirements is one of those ?easier said than done? propositions. If you?ve gotten accustomed to eating a certain volume of food for years or even for an entire lifetime, it?s not always an easy adjustment to make. You have two choices. One, you can get used to eating less than you did before your weight loss. Two, you can get used to exercising more. Ideally, you?ll do a little bit of both and that will make life easiest.

This reduction in calorie needs after weight loss explains why increasing exercise has always been the single most cited success strategy for long term weight maintenance. The increased activity offsets the lower maintenance level and it?s easier for most people to stay active than it is for them to eat less than they were previously used to.

Relapse mistake #5: Dichotomous thinking.

Relapsers see situations in black or white terms without shades of grey. For example, they insist they have no time to train, rather than making efficient use of what little time they have. They?re either on the program completely or off completely. If they have one bad meal, they feel as if their entire week has been completely ruined. If they miss a deadline, instead of just pushing back the date, they think they blew an entire 12 weeks.

Relapsers also have very rigid ideas of what success means. For example, they might define success as weighing 125 pounds and anything other than 125 pounds is seen as a failure. Fitness is not a win or lose, pass or fail situation. Fitness is a journey of learning and self improvement. All or none thinking creates unnecessary stress and doesn?t allow you to give yourself credit for what you did right or to learn from your experiences. Cut yourself some slack and avoid this mistake in thinking at all costs.

Relapse mistake #6: Perpetual dissatisfaction with body weight and shape.

Relapsers express great dissatisfaction with their new body weight and body shape, even when they?ve made huge strides in progress. They tend to make comparisons of themselves to others and when taken to an extreme, this turns into perfectionism where no achievement ever seems good enough. Relapsers also tend to make judgments about themselves as a person based on strictly on their physical attributes.

The pursuit of constant improvement is clearly a virtue. Some of the healthiest and fittest people in the world credit their success to never becoming complacent and always striving for better results. This seems to be in conflict with body dissatisfaction as a cause of relapse. We can reconcile this paradox by understanding that you can strive for continuous improvement while also liking yourself at every step along the way ? it?s not one or the other.

It?s also important to get very clear about how far you want to take your physical development and how much time and effort you?re willing to invest. Not everyone wants or needs the washboard abs of a Men?s Health cover model or the body shape of a figure model.

Use 80-20 thinking here. Suppose you can get 80% of the way to what you consider your physical ideal with a fairly modest investment of time and effort. To capture the next 15% takes more time and serious hard work, and the final 5% takes a monumental full time effort. How far to you want to go and how much are you willing to pay?

Relapse Mistake #7: Poor coping and stress management skills.

High levels of stress, unexpected life events and negative emotions can all lead to weight regain if you don?t have strong coping mechanisms to deal with them. Maintainers experience the same non-health stresses that relapsers do: financial difficulties, family issues and work stress. The difference is, relapsers use food to distract themselves or escape from bad feelings rather than confront their problems head on and develop alternate coping mechanisms.

Women need to be more on guard then men. According to the Styles survey, which was conducted to identify characteristics of weight maintainers, more men (35.5%) were successful at maintenance than women (27.7%). The most likely reason for this difference is women are usually more emotional than men and are more susceptible to emotional eating.

Regardless of your gender, to maintain your weight, you have to continue reminding yourself that food is for fuel, for nourishment and body-building material, not for coping with stress. If you haven?t mastered stress management and developed good coping skills during the fat loss phase, then even if you manage to reach your weight goal, it will be a struggle to maintain it.

- Tom Venuto, Hoboken, NJ.

[lessing_ed]

ΦΙΛΙΠΠΕ βρηκα το δευτερο αρθρο εξαιρετικο.Μηπως υπαρχει καποιο συστημα αυτοματης μεταφρασης για να το διαβασουν ολα τα μελη;Συγχαρητηρια παντως που το εβαλες!!

[filipparas]

Βρήκα πριν μερικές μέρες ένα site που μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και είναι αυτό. Πρόκειται για ένα μητρώο 5000+ ατόμων τα οποία έχουν χάσει τουλάχιστον 15 κιλά και έχουν διατηρήσει την απώλεια για πάνω από ένα χρόνο και τα οποία παρακολουθούνται ετήσια στη προσπάθεια να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα. Μάλλον θα γράψω αρκετά πράγματα και σχεδόν σίγουρα δε θα βγαίνει ιδιαίτερο νόημα γιατί θα είναι άναρχα και πολλές φορές θα επαναλαμβάνομαι, όσοι ξέρετε Αγγλικά προτείνω να διαβάσετε από τη πηγή αν σας ενδιαφέρει το θέμα.

Ας ξεκινήσουμε με μερικά στοιχεία για το προφίλ των ατόμων.
1. 80% είναι γυναίκες και 20% άνδρες, ο Μ.Ο. ηλικίας και το μέσο τωρινό βάρος είναι 45 και 70κιλά και 49 και 90 κιλά για γυναίκες και άνδρες αντίστοιχα.
2. Το 98% των ατόμων έκαναν αλλαγές στη διατροφή τους για να χάσουν βάρος και το 94% αύξησαν τη φυσική τους δραστηριότητα
3. Κάποιες συνήθειες που ενώνουν τη πλειοψηφία τους:
-Το 78% τρώει πρωινό
-Το 75% ζυγίζονται τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα
-Το 62% βλέπει λιγότερες από 10ώρες/εβδομάδα τηλεόραση
-Το 90% ασκείται συστηματικά, κατά Μ.Ο. μια ώρα την ημέρα.

Ας δούμε και τα συμπεράσματα για μερικές από τις μελέτες που δημοσιεύθηκαν και βασίζονται σε αρχεία από τη βάση δεδομένων του μητρώου.

-Τα άτομα που διατηρούν με επιτυχία την απώλεια τους συνεχίζουν να ακολουθούν διατροφή με χαμηλά λιπαρά και χαμηλές θερμίδες.Συγκεκριμένα οι άνδρες καταναλώνουν 1635 θερμίδες τη μέρα με 23.5% από αυτές να προέρχονται από λίπος και οι γυναίκες 1308 θερμίδες/ημέρα με το 24.3% να προέρχεται από λίπη. Επιπρόσθετα έπαιρναν όλοι τη ΣΗΠ σε βιταμίνες Α,C, E και ασβέστιο.

-Παράγοντες που προδικάζουν επαναπρόσληψη βάρους.. Εδώ παρατηρούν άτομα που έχουν διατηρήσει τουλάχιστον ένα χρόνο απώλειας βάρους και βλέπουν τι γίνεται στον επόμενο χρόνο. Το 35% πήρε βάρος και το 59% διατήρησε το βάρος του. Παράγοντες κινδύνου είναι: Πρόσφατη απώλεια βάρους(όσο πιο πολύ καιρό διατηρείς την απώλεια τόσο μικρότερο το ρίσκο), Μεγάλη αρχική απώλεια βάρους(πάνω από 30% του αρχικού βάρους), κατάθλιψη, άρση αναστολών κατανάλωση τροφής, binge eating, μείωση άσκησης και αύξηση πρόσληψης λίπους. Η αποτυχία διατήρησης της απώλειας σε ένα βαθμό οφείλεται στην αποτυχία διατήρησης των αλλαγών στη συμπεριφορά δλδ.

-Σύγκριση ατόμων που έχασαν με χειρουργείο με άτομα από το μητρώο εδώ και εδώ. Και στις δύο μελέτες παρατηρείται οτι οι χειρουργημένοι ασκούνται λιγότερο και τρώνε περισσότερα λίπη σε σχέση με αυτούς που έχασαν με το παραδοσιακό τρόπο. Στη δεύτερη παρατηρούνται και μεγαλύτερα επίπεδα κατάθλιψης στους χειρουργημένους. Δε παρατηρείται διαφορά στην επαναπρόσληψη βάρους αλλά σε όσους δεν έκαναν χειρουργείο απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια σε άσκηση και διατροφή.

-Αυτή η μελέτη δείχνει οτι η διατήρηση της απώλειας γίνεται συγκριτικά ευκολότερη με τη πάροδο των ετών.

-Αυτή η μελέτη δείχνει οτι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι καλύτερες σε αυτούς που είναι πιο συνεπείς και δε χαλαρώνουν τα Σαββατοκύριακα. Παρόμοιας υφής και αυτή η μελέτη που δείχνει οτι όσοι έχουν χάσει βάρος και το διατηρούν τείνουν να είναι πιο πειθαρχημένοι σε ΣΚ, αργίες, διακοπές σε σχέση με άτομα κανονικού βάρους σε όλη τους τη ζωή.

-Αυτή η έρευνα δείχνει οτι όσοι διατηρούν την απώλεια βάρους έχουν μικρή ποικιλία στις διατροφικές τους επιλογές από όλες τις ομάδες τροφών και ιδιαίτερα σε τροφές λιπαρές.

-Εδώ δείχνει οτι όσοι ξεκινάνε να χάσουν βάρος για ιατρικούς λόγους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας και διατήρησης της απώλειας.

-Εδώ λέει οτι ακόμα και σε αυτά τα άτομα που διατηρούν την απώλεια βάρους αν ξεφύγουν λίγο είναι δύσκολο να ξαναχάσουν κιλά. Παράδειγμα γιατί δε το εξηγώ σωστά: Έχουμε ένα άτομο που ξεκινά από 100 κιλά, χάνει 30 κιλά και διατηρείται στα 70΄. Αν κάποια στιγμή πάρει 5 κιλά και φτάσει 75 είναι ασύνηθες να ξαναγυρίσει στα 70

-Για τους φίλους της ʼτκινς. Όσοι έκαναν διατροφή χαμηλή σε υδ/κες αποτελούν μόλις το 10.8% του μητρώου. Συγκριτικά με τα άλλα μέλη του μητρώουν αυτά τα άτομα καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες και λίπος και ασκούνται λιγότερο. Παρόλαυτα δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα αποτελέσματα 3ετίας.(Παρατήρηση δική μου: Αρκετές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτούς με διατροφή χαμηλή σε υδ/κες και στους χειρουργημένους, αρκετά ενδιαφέρον)


Αυτάαααααααααααααααα, ελπίζω να βγαίνει νόημα. Τέλος αν τα καμάρια μας εδώ που τα έχουν καταφέρει ενδιαφέρονται να γραφτούν εδώ

[Μάριος_ed]

Ναι η συντήρηση είναι εξίσου δύσκολη όσο και η απώλεια, ίσως και δυσκολότερη.
Φοβερό το κομμάτι που παραθέτει ένας χρήστης απο το μπλόγκ του Τόμ Βενούτο.
ο μόνος σωστός τρόπος τελικά είναι το burn the fat feed the muschles του Τom Venuto.

Εγώ προσωπικα έχω χάσει 20 (και πιο παλιά ακόμα πιο πολλά, μπορεί και 40, οταν ημουνα πιο μικρός) κιλά, αρκετές φορές. πάνω απο τρείς. αλλά πάλι τα ξαναπαίρνω για τους λόγους που αναφερθήκανε ήδη πιο πάνω. η κατάθλιψη ειναι ο κυριότερος.

Τώρα ακολουθώ ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλι για απώλεια κι αυτήν την φορά το πήρα απόφαση οτι θα φθάσω στο ανώτατο ιδεώδες βάρος, και μετά θα προσέχω την διατροφή μου και θα συνεχίζω να εξασκούμαι για να διατηρήσω ενεργό τον μεταβολισμό μου. (ένα απο το τραγικό λάθος που έκανα την τελευταία φορά που έκανα 'δίαιτα' ήτανε να σταματήσω το τζίμ, πάνε οι καύσεις) το να χάνουμε αρκετά κιλά μανιωδώς και μετά να αφενόμαστε δεν έχει να μας προσφέρει τπτ. χειρότερη ζημιά προκαλείς στον οργανισμό σου με τα σκαμπανεβάσματα...

Το γυμναστήριο δεν το κάνεις για να κάψεις θερμίδες, ουτε για να αδυνατίσεις και μετά να σταματήσεις. το Γυμναστηρίο το κανεις για να εκπαιδεύεις το σώμα σου να έχει ενεργό τον μεταβολισμό, να καίει λίπος αντί για υδατάνθρακες και πρωτείνη, να οξυγωνόνεις το σώμα σου, να ενεργοποιείς τα ένζυμα που έχουμε όλοι μέσα μας να καίμε λίπος (κάποιοι τα έχουνε εκ γεννετής εντάξει τι να κάνουμε)

ειδικά για εμάς τους ανθρώπους που έχουμε προδιάθεση να βάζουμε λίπος, να αποθηκεύουμε, (εμείς δηλαδή που παχαίνουμε εύκολα) δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Με την καρδιαγγειακή άσκηση ουσιαστικά εκπαιδεύεις τον οργανισμό να κάνει καύσεις. ότι δίαιτα και να κάνεις, αν είναι στα γονίδια σου να μπάζεις, θα μπάζεις, δεν πας να τρως και τα μισά απο αυτά που θα έπρεπε να τρως σε μια ισσοροπημενη διατροφη. άσε που με τις απλές δίαιτες και τα στερητικά προγράμματα καίγεται σχεδόν μόνο μυική μάζα και μετά είναι ακόμα χειρότερο να κάψεις το αποθηκευμένο λίπος.

τα γονίδια ναι, παίζουνε ρόλο, αλλά δεν είναι μονο αυτά. Ως γνωστό το περιβάλλον υπερισχύει των γονιδίων. Νομίζω μια έρευνα που έχω διαβάσει λέει σε ποσοστό 70% εμεις θα επηρεάσουμε με την διατροφή μας και την άσκηση το σώμα μας.

Γι αυτό ας μην το βάζουμε κάτω. Η συμβουλη που δίνω εγώ σε όλους όσους με ρωτάνε απο την εμπειρία μου είνα ινα παραμένουνε στο ανώτατο ιδεώδες βάρος, να κάνει καύσεις ο ργανισμός, να κάνουνε εντατικά τζίμ ακομα και μετά την απώλεια (3 - 4 φορές την εβδομάδα, και κάρντιο και βάρη) και να ακολουθούνε μια σωστή ισοθερμιδική διατροφή. Το κυριότερο είναι να κάνουνε τζίμ όμως. αυτό στρώνει τις καύσεις και τον μεταβολισμο, κι ακόμα κι αν κάνεις και αρκετές παρατυπίες διατηρείς πάνω κάτω το ιδεώδες βάρος σου. Και φυσικά μια φορά την εβδομάδα οτι πιο λιπαρό υπάρχει! δεν θα στερούμαστε τις απολαύσεις, πως να το κάνουμε! άλλα μονο μια φορά την εβδομάδα έτσι; και γύρο και κρέπα!

υπήρχε μια περίοδος όσο ήμουνα φοιτητής που τα έκανα αυτά που σας έλεγα και μια χαρά διατηρήμουνα στο ανώτατο ιδεώδες βάρος μου. ακόμα κι αν έκανα παρατυπίες, έκανα μετά τζίμ και ο οργανισμός αντιρροπούσε. είχα που είχα ενεργό τον μεταβολισμό απο την απώλεια, έκανα και τζίμ, οπότε το ισοζύγιο ήτανε ουδέτερο. δεν έχανα ούτε έβαζα.

Το κλίκ όμως και η μεγάλη ζημια έγινε όταν σταμάτησα το τζίμ. αυτό ήτανε το πιο καταστροφικό κομμάτι σε συνδυασμό με τα πιτόγυρα και τις πίτσες, το αποτέλεσμα ήτανε συν 20 κιλά παραπάνω. γρήγορα αντιλήφθηκα τι συνέβαινε και έχασα δεκά κιλά απλά με την σωστή διατροφή σε πολυ μικρό χρονικο διάστημα. (προφανώς ο οργανισμός είχε μνήμη και έκανε ακόμα καύσεις). Από τότε όμως, όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να πέσω παρακάτω.
και φυσικά ο λόγος είναι ότι δεν έκανα τζίμ. Τώρα όπως προείπα το ξαναξεκίνησα και θεωρώ ότι σε μισό χρόνο σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα που κάνω θα έχει θεαματικα αποτελέσματα.

Και μια τελευταί συμβουλη για το λίπος και το τοπικό, κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα όταν έχουμε χάσει αρκετά κιλά όσον αφορά την εικόνα μας.

Όση απώλεια λίπους και να κάνεις, απο ένα σημείο και μετά σαφώς θέλει θεραπεία.

δηλαδή για έναν άνθρωπο που έχει χάσει αρκετά κιλά λίπους και του έχει μέινει ένα τοπικό στην κοιλιά, δεν υπάρχει άλλος τροπος αυτο να φύγει. η θα κάνεις λιπο ανναρόφηση η κάποια τοπική λιποδιάλυση για να ενεργοποιήθουνε τα 'κοιμισμένα' λιποκύτταρα, η θα συνεχίσεις να κτυπιέσαι στο τζίμ χωρίς αποτελέσματα. το έχω περάσει κι αυτό το στάδιο, ρώτησα κορυφαία ονόματα στον χώρο και μου είπανε οτι ο λογος που δεν καίγεται είναι διότι ο οργανισμός προτιμάει τις εσωτερικες λιπαποθήκες, δηλαδ΄ηπρεπει να κάψεις όλο το λίπος μέσα στο σώμα σου ( που θα πρέπει να υπάρχει κάπως σε φυσιολογικά επίπεδα) και μετά να στραφεί στο τοπικό, φυσικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ο οργανισμός θα μπεί σε τέτοια στερητική κατάσταση δεν θα μπορείς να λειτουργήσεις. το έχω κάνει πιστέψτε με, γυμναζόμουνα εντατικά στο τζίμ με διατροφή βασισμένη στο βιβλίο του βενούτο. Αν δεν δώσεις ένα μπούστ στο τοπικό δεν γίνεται τίποτα.
Αυτό για όσους έιναι στην συντήρηση και κτυπιούνται με την εικόνα τους. να πάτε σε έναν ειδικό και με την σωστή καθοδήγηση να το φτιάξετε κι αυτό το κομμάτι στο σώμα σας. Μην περιμένετε να χάσετε κι άλλο, δεν υπάρχει να χάσετε άλλο. αν θα χάσετε θα χάσετε μυες και το τοπικό θα παραμείνει εκεί να κρέμεται.

ελπίζω να μην σας κούρασα με το πόστ μου!