ΒΟΗΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ (ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ);

[lessing_ed]

Αυτο το θεμα που εθειξες ειναι πολυ ενδιαφερον.Θα ηθελα κ γω να κανω κατι σαν μινι-γκαλοπ για το αν ατομα που πηγαν σε ψυχολογο-ψυχιατρο με το ζητουμενο να θεραπευσουν την υπερφαγια βοηθηθηκαν.

[Mak]

Φίλη synnefia, και εγώ στην ίδια φάση είμαι με σένα, είμαι 36 χρονών και 115 κιλά, με ψυχαναγκαστική υπερφαγία εδώ και αρκετά χρόνια, έχω πάει σε ψυχολόγο αλλά όχι ειδικευμένο στις διατροφικές διαταραχές, έχω πάει και σε ψυχίατρο και πήρα πέρυσι για 6 μήνες αγωγή με αντικαταθλιπτικά. Πάντως την υπερφαγία δεν την έκοψα. Χτες μόλις επικοινώνησα με μια ειδικευμένη ψυχολόγο και θα αρχίσω συνεδρίες μαζί της. όταν θα έχω άποψη αν με βοηθάει θα το έχω υπόψιν να σου πω τη γνώμη μου. Εγώ προσωπικά΄είμαι στα όρια μου από ψυχολογία, δεν με αντέχω άλλο, έχω υπνική άπνοια εξαιτίας της παχυσαρκίας και κάκιστη γνώμη για το δυναμισμό που δήθεν έχω ως άνθρωπος. Στο συγκεκριμένο ζήτημα που πια είναι το μείζον στη ζωή μου, έχω επιδείξει απόλυτη απουσία θέλησης και χαρακτήρα. Αφού ώρες ώρες λέω μήπως δεν παέι κατι καλά με μένα. Είναι δυνατόν να ξέρεις πόσο βλάπτεις τον εαυτό σου σε όλα τα επίπεδα και να συνεχίζεις την αυτοκαταστροφή απτόητη? Ε ναι είναι δυνατόν, και διαβάζοντας ό,τι γράφεται εδώ, καταλαβαίνω ότι δεν είμαι και η εξαίρεση. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν την αδυναμία της αυτοπειθαρχίας και της απαλλαγής από τη συναισθηματική εξάρτηση από το φαγητό...

[Mak]

synnefia, εκανα 1,5 περίπου μήνες συνεδρίες με την ψυχολόγο, βοηθάνε οι συνεδρίες, δε λέω, αλλά τώρα που χειρουργήθηκα, είμαι στη φάση να συνέλθω και να προσαρμοστώ στη νέα μου ζωή..Επιπλέον, έχω ξεμείνει εντελώς από ρευστό και αδυνατώ να ανταπεξέλθω άμεσα, οπότε θα διακόψω για το καλοκαίρι τουλάχιστον και αν έχουν βελτιωθεί τα οικονομικά μου , θα συνεχίσω..
Πολύ με εκπλήσει αυτό που σου είπαν στο κέντρο διατροφικών διαταραχών, σου έκαναν κάποια συνέντευξη, απάντησες σε κάποιο ερωτηματολόγιο?

[Mak]

Συννεφούλα, μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις στο 2U2 πιο πολλές πληροφορίες για το συγκεκριμένο κέντρο? Που ειναι, κτλ. Θα το εκτιμούσα πολύ.

[konina]

ειμαι ψυχολογος-ψυχοθεραπευτρια και μπορω με βεβαιοτητα να πω σε τι βοηθαει κ σε τι δεν βοηθαει....
το να κανεις ψυχοθεραπεια δεν σε βοηθαει στο να σταματησεις να τρως, ουτε την ορεξη σου μειωνει, ουτε σε βοηθαει να χασεις κιλά... σε αυτο μπορει να σε βοηθησει ενας διατροφολογος... αυτο που κανει ειναι να σε βοηθησει να καταλαβεις "γιατι" πεινας τοσο, "γιατι" δεν μπορεις να πεις οχι στο φαγητο, "γιατι" παρ'οτι εχεις χορτασει δεν μπορεις να σταματησεις να τρως καθως και μακροπροθεσμα να χαλιναγωγησεις την ταση σου αυτη... ουσιαστικα σε βοηθαει να δεις τι κρυβεται πισω απο το φαγητο κ να το αντιμετωπισεις, κι ετσι το απομυθοποιεις...

επισης δεν ξερω αν αυτο θα βοηθησει αλλα μπορω να μοιραστω κ την προσωπικη μου εμπειρια... ως ψυχολογος κανω κ εγω θεραπεια (και για προσωπικους λογους κ για επαγγελματικους). μεσα απο την δουλεια με τον εαυτο μου ειδα οτι "πασχω" (ας μου επιτραπει ο ορος) απο συναισθηματικη υπερφαγια (ή αλλιως διατροφικη διαταραχη μη οριζομενη ως νευρωδης ανορεξια ή βουλιμια)... Μεσα απο τη θεραπεια μου καταλαβα τι "σημαινει" το φαγητο για εμενα και τι κρυβεται πισω απο καθε υπερφαγικο επεισοδιο.. Αυτο δεν σημαινει οτι ειναι πιο ευκολο να αδυνατησω... Σίγουρα όμως με βοηθαει να αντιστεκομαι στα υπερφαγικα επεισοδια κ αν δεν το κανω,με βοηθαει να ξερω γιατι δεν το εκανα... Και πραγματικα αυτο ειναι πολυ καθαρτικο και λυτρωτικο....

[liana12345]

Νομίζω πως λίγο-πολύ όλοι καταπίνουμε συναίσθημα με το φαγητό.
Εγώ προσωπικά τρώω από νεύρα από στεναχώρια, από βαρεμάρα. Ειναι σαν χάπι το φαί, μόνο που σε κάνει για λίγο να νιώσεις καλά και αμέσως μετά σε ρίχνει γιατί δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις τον εαυτό σου..:(

[konina]

συννεφια χαίρομαι που σε καλυψα... ότι θες μην διστασεις να ρωτησεις...

λιάνα εμένα στην αρχη λιτουργούσε ως επιβραβευση ("δικαιούμαι να φαω"), σαν να επαιρνα ικανοποιηση μονο απο εκεί, και όσο περισσοτερο έτρωγα τοσο γινοταν τιμωρια ("φαε κι αλλο, να δω που θα φτασεις")... γενικα πολυ ασχημα συναισθηματα...

[konina]

α! κ οσο για αυτο που λες οτι καταπινουμε συναισθημα.. μου θυμιζει μια φραση που χρησιμοποιειται στον Ψ χωρο για την νευρικη ανορεξια... "δεν ειναι οτι δεν τρως, ειναι οτι τρως το ΤΙΠΟΤΑ..."

[break]

Originally posted by synnefia
Επικοινώνησα με ένα κέντρο διατροφικών διαταραχών, στο οποίο μου είπαν ότι δεν πάσχω από διατροφική διαταραχή και συνεπώς δεν μπορώ να γίνω δεκτή. Διαγνώστηκε, με άλλα λόγια, ότι ασκώ ακόμη κάποιον έλεγχο στη διατροφή μου.

Ωστόσο, μου τόνισαν ότι οποιαδήποτε δίαιτα ή εγχείρηση να κάνω είναι καταδικασμένη να αποτύχει μακροχρόνια αν δεν συνοδεύεται από ψυχοθεραπεία.

Συνεπώς, απευθύνθηκα αλλού, τους είπα την πρώτη διάγνωση, μου είπαν ότι εκείνοι δεν έχουν πρόβλημα, δέχονται παχύσαρκα άτομα κι ας μην έχουν την ταμπέλα της ψυχαναγκαστικής υπερφαγίας από την οποία νόμιζα ότι έπασχα, κι έχω κλείσει το πρώτο ραντεβού μου για την Τρίτη.

Αν υπάρχει κάτι αξιόλογο να γράψω, θα επανέλθω.

monahoiot, εσύ ξεκίνησες τις συνεδρίες σου; Σε βοηθάνε;

synnefia πως πήγε το ραντεβού?

[elafaki20_ed]

μπράβο συννεφιά! και εγώ άρχισα να πηγαίνω και νομίζω οτι βοηθάει πολύ!
Μόνο και μόνο που λες κάπου το πρόβλημα σου και δεν σε κρίνει μου κάνει καλό..
Βέβαια επειδή εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνω ιδιώτικα πάω σε ένα κέντρο ψυχική υγείας που πληρώνεις μόνο 5 ευρώ την επίσκεψη αλλά αργούν κάπως να σου κλείσουν ραντεβου..

[NADINE_ed]

Καλή δύναμη,συννεφιά μου,τώρα που άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου!
Καλωσόρισε τους κι επίτρεψε τους να διώξουν μακριά τα σύννεφα να λάμψει ο ήλιος σου και πάλι!
Πολύ μου άρεσε η άνωθεν απαρίθμηση της μέχρι τώρα εμπειρίας σου!Πάμε να την επιμηκύνουμε!

ʼντε,Εφάκι,κι εσύ με το καλό!Κι εγώ τον δικό μου μία στο μήνα τον έβλεπα(κι ας ήταν ιδιώτης-δεν είχε χρόνο
για συχνότερα)κι ωστόσο όλο και κάτι,θεωρώ,καταφέραμε.Διάθ� �ση να έχεις να δουλέψεις κι υλικό θα σου δίνεται,
μην ανησυχείς!Ευχή μου,να το τολμήσουν κι όσοι διστάζουν!Επένδυση είναι για τον εαυτό και το μέλλον μας!

[elafaki20_ed]

Ευχαριστώ synnefia καλή συνέχεια και σε εσένα!
Nadine μου δεν ξέρω κατά πόσο θα με βοηθήσει αλλά το προσπαθώ..

Θα γράψω και εγώ τις δικές μου εμπειρίες αλλά αργότερα,για να έχω καλύτερη εικόνα...

[NADINE_ed]

:) Ναι,το θυμήθηκα κι εγώ τώρα που το ανέφερες...Πραγματικά το πιστεύω.
Koίτα που καμιά φορά στις τόσες φλυαρίες μου λέω και κάτι άξιο λόγου...

[mariao_ed]

Καλημερα σας κι από μενα.
Από τη δική μου εμπειρία εχω να σας πω τα εξης.
1. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει σε βάθος χρόνου...ο 1, 2, 5 μηνες δεν ειναι αρκετό.
2. Βοηθάει να αντιληφθεί κανείς το γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει κάτι το οποίο είναι απόλυτα συνηφασμένο με το πως μπορεί να λυθεί.Ακριβώς όπως τα λέει η Κορίνα!
3. Προσωπικά βοηθήθηκα περισσότερο από την υπνωση αλλά πρέπει να τονίσω οτι είχε προηγηθεί ψυχοθεραπεία για 4 χρόνια...πράγμα που σημαίνει οτι ημουν σε θέση να δουλέψω με πιο "ανοικτό" τρόπο στην υπνωση καθως ήξερα τον εαυτό μου και τις αμυνες που είχα και τον μηχανισμό ο οποίος "εμποδιζε" στην πραγματικότητα τον ψυχολόγο να δουλέψει περισσότερο βαθιά.
4. Αυξηθηκε η αυτοπεποίθηση μου, η εμπιστοσύνη στον ευατό μου, ξεκαθάρισα το τι θέλω να κάνω, δεν έχω αγχος χωρις λόγο, χαλιναγωγισα τα υπερφαγικά επισόδεια (1-2 το τρίμηνο), σταματάω να τρωω οταν χορταίνω, τρωω οταν πεινάω, δεν έχω τοσες ενοχές οσες παλαιότερα, ειμαι σιγουρη οτι θα αδυνατίσω για πρώτη φορα στη ζωή μου και παιρνω πρωτοβουλίες για αυτό χωρίς να εξαρτάται το κέντρο της υπαρξής μου όπως παλαιότερα, παιρνω καλυτερες αποφάσεις για τα θέματα που με αφορούν, διακρίνω αλλαγες στη συμπεριφορά των άλλων-με σέβονται περισσότερο χωρις να κλανω κατι ιδιαίτερο για αυτό...κα που μου διαφευγουν αυτή τη στιγμή.

[elafaki20_ed]

καλησπέρα!θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας..
πριν 3 εβδομάδες πήγα σε μία ψυχολόγο που ήταν σε ένα δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας.Μιλήσαμε πολύ ώρα και γενικά ήμουν πολύ ευχαριστημένη.Όταν έφευγα μου είπε οτι θα μιλούσε και με τους άλλους ψυχολόγους για μένα και οτι το πιθανότερο ήταν να με αναλάβει η ίδια.Την επόμενη φορά που πήγα με δέχτηκε μία άλλη γυναίκα.Μιλήσαμε και σε γενικές γραμμές με ρώταγε τα ίδια με την άλλη ψυχολόγο.Αλλά πως να σας το πω..Δεν μου άρεσε ο τρόπος της!όχι οτι δεν ήταν ευγενική αλλά με φόβιζε το ύφος της και μερικές φορές ο τόνος της φωνής της!επίσης όταν με ρώταγε κάτι πολύ απλό,(πχ:που εργάζεται η μητέρα μου)και της απαντούσα με κοίταγε μέσα στα μάτια και δεν μίλαγε για πολύ ώρα..και αυτό γινόταν σε κάθε ερώτηση της με αποτέλεσμα εγώ να κοιτάω πάνω κάτω δεξία αριστερά...ένιωσα πολύ άβολα!
Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω...δεν θέλω να ξαναπάω σε αυτήν..Τι να κάνω?Να της δωσω αλλή μία ευκαιρία?Για να με αναλάβει η συκγεκριμένη μάλλον κάτι θα ξέρει αλλά απο την άλλη με κάνει και αισθάνομαι ιδιαίτερα άβολα..
Η γνώμη σας..?