Πως αλλαξε(και αλλαζει) η ζωή μας μετά την επέμβαση!

[anna65]

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
Λοιπόν, έκανα εγχείρηση 6-12-11. Έχω χάσει μόλις 7 κιλά ( φανταζόμουν ότι κάθε μέρα θα έχανα και κιλό) ήτοι είμαι στα 107.7

Κανονικά δεν πρέπει να ζυγιζόμαστε μετά την επέμβαση, γιατί είμαστε φουσκωμένοι με τα υγρά από τους ορούς και μπορεί να δείξει ακόμη και παραπάνω!

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
1. αίσθμα πείνας έχω εδώ και 3-4 μέρες. φαντάζομαι είναι φυσιολογικό? Δηλ όχι συνεχές αλλά πείνασα 1-2 φορες ίσως και τρεις.

Μέχρι και την πέμπτη μέρα είχα τους ορούς, και δεν αίχα αίσθηση πείνας. Ακόμη κι όταν άρχισα να τρώω τα ζουμιά, η ποσότητα της μισής κούπας ήταν υπερβολικά μεγάλη για μένα. Στο τρίμηνο άρχισα να σκούζω "μα δεν πεινάω καθόλου πια;". Μόνο μετά το εξάμηνο άρχισα να έχω και πάλι αίσθηση πείνας/λιγούρας.

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
2. Αίσθημα λιχουδιάς μου ήρθε ( χωρίς πείνα πραγματική) πριν απο 1-1.5 εβδομάδα, που είτε ικανοποιήθηκε με 1-2 κουταλιές είτε όχι, καθώς δεν τρώω ακόμα σκληρά πράγματα. Μου λείπει η αίσθηση του μασήματος.

Αυτή η αίσθηση τελικά είναι ψευδαίσθηση. Ενώ περίμενα να περάσει ο μήνας για να μασήσω. μετά άρχισα πάλι να πολτοποιώ γιατί μου φαινόταν σκληρές οι τροφές! Ευτυχώς σε κάποια φάση ξανάρθε η όρεξη και πάλι!

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
3. Σε τρεις ζόρικες συναισθηματικά στιγμές μου ήρθε διάθεση και σκότωσα 1 φρυγανιά στο τσάι ή 1/2 γιαούρτι (συναισθηματικά εξαρτημένο ανακλαστικό πρέπει να το πολεμήσω)

Φρυγανιά; Σε μας απαγορευόταν δια ροπάλου από όσο θυμάμαι τον πρώτο μήνα! Βέβαια, αν και ήταν σαφείς οι οδηγίες της διαιτολόγου, στο πρώτο τσάι που μου δώσανε στο νοσοκομείο θεώρησαν σκόπιμο να αφήσουν και τη φρυγανιά. Οπότε, όταν ο γιατρός με ρώτησε την επόμενη μέρα πώς είμαι, του απάντησα "πολύ καλά, εδώ μου φέρανε και φρυγανιά..."

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
4. Λόγω του νιανια ενώ τα γλυκά μου αρέσουν αλλά δε μπορώ να πω ότι με τρελαίνουν κιόλας ( μου λείπουν ουσιαστικά αλμυρές γεύσεις και ποικιλία ή νομίζω ότι μου λείπουν επειδή δε τολμώ να φάω τα πάντα και ότι τρώω το πολτοποιώ με προσθήκη γιαουρτιού οπότε όλα μοιάζουν ως γεύσεις) φοβάμαι μη ολισθήσω και εξαρτηθώ στη ζάχαρη. Βέβαια η γεύση που πάντα μου άφηναν τα περισσότερα γλυκά στο στόμα ( λάτρης της ποιότητας γαρ) που είναι μάλλον δυσάρεστη ίσως βοηθήσει στην αποφυγή.

Δυστυχώς τα άτιμα τα γλυκά κατεβαίνουν πιο εύκολα από τα αλμυρά! Θέλει προσοχή!

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
5. Φοβάμαι την κατάθλιψη, μια φίλη μετά απο χάσιμο αρκετών κιλών την πάτησε και έκλαιγε όλη την ώρα. Δεν έχω προσδοκίες να αλλάξει η ζωή μου δραστικα και να εξαφανιστούν τα προβλήματα αλλα πάλι , δε ξέρω ίσως είναι και βιοχημικό? εσεις που χάσατε πολλά κιλά στην πορεία είχατε ψυχική αστάθεια για ένα διάστημα?

Η κατάθλιψη είναι φυσικό επακόλουθο της ορμονικής αναταραχής που προκαλείται στον οργανισμό. Σε άλλους είναι πιο έντονο, σε άλλους πιο ήπιο. Συχνά ξεσπάει σε τριχόπτωση. Όλα αυτά είναι αναμενόμενα, αναστρέψιμα και προσωρινά.

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
Μου λένε ότι άλλαξα οπτικά, ο άνδρας μου με κυττάει με λατρεία ( αλλα και πάλι πότε δε με κυττούσε? μόνο όταν μαλώναμε,, χαχα ομηρικά βέβαια)
Ξανασκέφτομαι το σεξ, ίσως όμως είναι επειδή έχω άδεια και είμαι ξεκούραστη.
Το ίδιο συμβαίνει και με την περιποίηση του εαυτού μου, δε ξέρω αν γίνεται γιατί αλλάζω σε κιλά ( εμφάνιση εγώ πέρα απο το πρόσωπο δε μπορώ να καταλάβω αν και μπαίνω σε ρούχα που πριν δεν έμπαινα) ή γιατί είμαι σπίτι και έχω χρόνο, μια που δε μπορώ να κάνω δουλειές.

Το μόνο που θυμάμαι από τον πρώτο μήνα, είναι ότι πήγαινα με το ζόρι από τον καναπέ στο κρεβάτι και αντίστροφα. Σέξ; Περιποίηση του εαυτού μου; Τι είναι τούτα που ακούω; Και όσο για το χρόνο, όλη την λωρα με το ρολόι ήμουνα να μετράω πότε μπορώ να ρουφήξω την επόμενη γουλιά...

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
Συναισθηματικά μου θυμίζει όταν ημουν έγκυος και σε ακόμα προχωρημένη εγκυμοσύνη δε μπορούσα να το πιστέψω, φοβόμουν ότι ήταν όνειρο. Φυσικά είδα την ακτινογραφία, μίλησα με τον γιατρό, αλλά ακόμα δε το πιστεύω.
Ισως είναι ότι τελευταία νοιώθω πείνα μερικές φορές ή ότι ακόμα η οπτική διαφορά στο σώμα δε φωνάζει ότι είναι υπαρκτή και δεν είναι οφθαλμαπάτη.

Είναι ακριβώς το ίδιο, με την εναλλαγή των ορμονών.

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
Ουφ, ερώτηση άσχετη με το τόπικ αλλα,,, πόσο καιρό πήρατε άδεια μετά την εγχείρηση?

Ένα μήνα, τον οποίο τον πέρασα σερνάμενη με τρομερή ατονία. Μυστηριωδώς, μόλις πήγα στη δουλειά ένα μήνα μετά, επανήλθε η ενεργητικότητα και πιο δυναμικά!
Καλή κατηφόρα!

[Mak]

Anagenisiaki_Thea, welcome to the club!
Ποια επέμβαση έκανες από όλες? Καλή ανάρρωση!
Εγώ πήρα ένα μήνα άδεια.

[Anagenisiaki_Thea]

Μανίκι. sleeve, επιμήκη γαστρεκτομή. ( Λαπαροσκοπικά)
Απο την 2η μέρα ( πρώτη είπαμε στην εντατική) είχα τρομερή ενέργεια. Πάνω κάτω στο διάδρομο, με το πράγμα στην μύτη τον ορό και το καθετήρα που τον έβγαλα τέλος της δεύτερης μέρας. Τέταρτη μέρα μου δώσανε νερό και τσάι την πέμπτη κρέμα και σούπα και έκτη έφυγα απο το νοσοκομείο.
Εμένα ο γιατρός μου μου είπε να τρώω ότι θέλω ακόμα και κοκορέτσι αλλα σε μορφή πολτού και αυτό για 2 μήνες. Πέρασα μια εβδομάδα με γιαούρτια και κρέμες αλλά αποφάσισα ότι παραήταν ζαχαρένια επιλογή και μου χάλαγε την γεύση η κρέμα. Μεταπήδησα σε φρυγανια μουλιασμένη σε τσάι ( χωρίς ζάχαρη) ή γάλα ( μισό φλυτσάνι και αν, διότι με λίγο παραπάνω πόναγα) και σούπες και τώρα σε μικρές ποσότητες πχ ένα λαχανοντολμά με μια κουταλιά γιαούρτι πολτοποιημένο σε δύο δόσεις, έχω φάει φασολάδα, τρομάρα μου , σπανακόρυζο, κρεατόσουπα με μπρόκολο και πράσο/ Μόνο μια ελιά με πείραξε ένα βραδάκι και καναδυο φορές που ένοιωσα τεντωμένο το στομάχι μου μάλλον λόγω ποσότητας. καναδυο φορές κάτι σαν αναγούλα αλλα όχι εμετό. Γενικώς ρε παιδί μου δε μου κάνει ότι έκανα εγχείρηση και δη μεγάλη, αν εξαιρέσεις ότι μετά απο καμιά ώρα καθιστή στο γραφείο ( πάω επίσκεψη και ξεπετάω και τπτς ετσι για ενίσχυση της συναδέλφου που μοιραζόμαστε το αντικείμενο - και σου λένε για τους δημόσιους υπαλλήλους ) πονάω λίγο στις τρούπες! Σπίτι δε κάνω δουλειές, εννοείται διότι φοβάμαι για κήλη και τέτοια. Και δε θα με χάλαγε όταν θα είμαι καλά να πάρω λίγες μερούλες ακόμα αδεια να κάνω καμμιά δουλειά στο σπίτι δλδ. Ακούω για άλλους και διαβάζω τι τρώνε και αναρωτιέμαι μην είμαι η μονη διαφορετική. Πχ το πρωί σκοτώνω μια φρυγανιά, νοητικά σκεφτόμενη ότι θα πρέπει να τραφώ, και είπαμε εδώ και κάποιες μέρες το μεσημέρι με χτυπάει κάτι σαν πείνα που εύκολα ικανοποιείται. Απόγευμα χτυπάω μισο φλυτσάνι φρούτα πολτοποιημένα και το βράδυ συνήθως ένα με δυο τσατσαρωνάκης μάνα βουτυγμένο σε τσάι. Υπολογίζω ότι χτυπάω δλδ κάπου στις 400-600 θερμίδες βαριά βαριά. Με αγχώνει ότι η απάντησή μου στα δύσκολα όπως είπα ήταν να αναζητήσω τροφή και αυτό είναι μάλλον το αδύνατο σημείο μου που πρέπει να διοχετεύσω αλλού, τώρα που λειτουργικά δε νοιώθω όπως παλιά συνέχει πεινασμένη.
Νοιώθω σέξυ (τρομάρα μου) και θα ήθελα αλλά δεν αποτολμώ να αρχίσω ακόμα γυμναστική πριν δω τον γιατρό στο μήνα επάνω. Κόβω βόλτες στην πόλη με κάθε ευκαιρία και ετοιμάζομαι για ολοήμερη εκδρομή τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων αν δε φοβηθεί τελικά ο hubby μου τα χιόνια και εμένα, εγχειρισμένη γυναίκα ( πφ)
Τεσπα, ακόμα νοιώθω προσδοκία και φόβο, πότε πόσο και πως θα αλλάξει ( ?) η ζωή μου. Το μόνο απτό είναι ότι δε νοιώθω κουρασμένη συνεχώς, όπως παλιά αλλά δε νομίζω να είναι απο τα κιλά που έχασα μάλλον απο ενδορφίνες λόγω του γεγονότως ότι έκανα την εγχείρηση που περίμενα 1,5 χρόνο και που στο τέλος εξ αιτιας άλλων προβλημάτων υγείας φοβόμουν ότι δε θα κάνω, ΑΥτάααα

[yannaki]

Originally posted by filipparas
Σήμερα φόρεσα το πάνω από μια φόρμα του αδερφού μεγέθους Medium και μου ερχόταν κανονικά. Προφανώς και θα ήταν φαρδιά η γραμμή αλλά MEDIUM;;;

Με το ζόρι με βάλανε να τη φορέσω, ακόμα δε το πιστεύω οτι μου ήταν ΟΚ... είμαι κανονικότατα και χωρίς καμία υπερβολή σοκαρισμένος...
Απλά δε γίνεται να φόρεσα Medium, το αρνούμαι. Μου κάνουν πλάκα, που είναι κρυμμένες οι κάμερες;

ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΟΣ. Ευχαριστώ για την ανοχή σας.

Xaxaxaxa! σε νιώθω απόλυτα! Το ίδιο 'επαθα όταν έβαλα small πουκάμισο και φόρμα! GET USED TO IT!!!!:thumbup::thumbup::thumbup::smilegrin::smile grin::smilegrin::smilegrin:

[yannaki]

Originally posted by Anagenisiaki_Thea
Μανίκι. sleeve, επιμήκη γαστρεκτομή. ( Λαπαροσκοπικά)
Απο την 2η μέρα ( πρώτη είπαμε στην εντατική) είχα τρομερή ενέργεια. Πάνω κάτω στο διάδρομο, με το πράγμα στην μύτη τον ορό και το καθετήρα που τον έβγαλα τέλος της δεύτερης μέρας. Τέταρτη μέρα μου δώσανε νερό και τσάι την πέμπτη κρέμα και σούπα και έκτη έφυγα απο το νοσοκομείο.
Εμένα ο γιατρός μου μου είπε να τρώω ότι θέλω ακόμα και κοκορέτσι αλλα σε μορφή πολτού και αυτό για 2 μήνες. Πέρασα μια εβδομάδα με γιαούρτια και κρέμες αλλά αποφάσισα ότι παραήταν ζαχαρένια επιλογή και μου χάλαγε την γεύση η κρέμα. Μεταπήδησα σε φρυγανια μουλιασμένη σε τσάι ( χωρίς ζάχαρη) ή γάλα ( μισό φλυτσάνι και αν, διότι με λίγο παραπάνω πόναγα) και σούπες και τώρα σε μικρές ποσότητες πχ ένα λαχανοντολμά με μια κουταλιά γιαούρτι πολτοποιημένο σε δύο δόσεις, έχω φάει φασολάδα, τρομάρα μου , σπανακόρυζο, κρεατόσουπα με μπρόκολο και πράσο/ Μόνο μια ελιά με πείραξε ένα βραδάκι και καναδυο φορές που ένοιωσα τεντωμένο το στομάχι μου μάλλον λόγω ποσότητας. καναδυο φορές κάτι σαν αναγούλα αλλα όχι εμετό. Γενικώς ρε παιδί μου δε μου κάνει ότι έκανα εγχείρηση και δη μεγάλη, αν εξαιρέσεις ότι μετά απο καμιά ώρα καθιστή στο γραφείο ( πάω επίσκεψη και ξεπετάω και τπτς ετσι για ενίσχυση της συναδέλφου που μοιραζόμαστε το αντικείμενο - και σου λένε για τους δημόσιους υπαλλήλους ) πονάω λίγο στις τρούπες! Σπίτι δε κάνω δουλειές, εννοείται διότι φοβάμαι για κήλη και τέτοια. Και δε θα με χάλαγε όταν θα είμαι καλά να πάρω λίγες μερούλες ακόμα αδεια να κάνω καμμιά δουλειά στο σπίτι δλδ. Ακούω για άλλους και διαβάζω τι τρώνε και αναρωτιέμαι μην είμαι η μονη διαφορετική. Πχ το πρωί σκοτώνω μια φρυγανιά, νοητικά σκεφτόμενη ότι θα πρέπει να τραφώ, και είπαμε εδώ και κάποιες μέρες το μεσημέρι με χτυπάει κάτι σαν πείνα που εύκολα ικανοποιείται. Απόγευμα χτυπάω μισο φλυτσάνι φρούτα πολτοποιημένα και το βράδυ συνήθως ένα με δυο τσατσαρωνάκης μάνα βουτυγμένο σε τσάι. Υπολογίζω ότι χτυπάω δλδ κάπου στις 400-600 θερμίδες βαριά βαριά. Με αγχώνει ότι η απάντησή μου στα δύσκολα όπως είπα ήταν να αναζητήσω τροφή και αυτό είναι μάλλον το αδύνατο σημείο μου που πρέπει να διοχετεύσω αλλού, τώρα που λειτουργικά δε νοιώθω όπως παλιά συνέχει πεινασμένη.
Νοιώθω σέξυ (τρομάρα μου) και θα ήθελα αλλά δεν αποτολμώ να αρχίσω ακόμα γυμναστική πριν δω τον γιατρό στο μήνα επάνω. Κόβω βόλτες στην πόλη με κάθε ευκαιρία και ετοιμάζομαι για ολοήμερη εκδρομή τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων αν δε φοβηθεί τελικά ο hubby μου τα χιόνια και εμένα, εγχειρισμένη γυναίκα ( πφ)
Τεσπα, ακόμα νοιώθω προσδοκία και φόβο, πότε πόσο και πως θα αλλάξει ( ?) η ζωή μου. Το μόνο απτό είναι ότι δε νοιώθω κουρασμένη συνεχώς, όπως παλιά αλλά δε νομίζω να είναι απο τα κιλά που έχασα μάλλον απο ενδορφίνες λόγω του γεγονότως ότι έκανα την εγχείρηση που περίμενα 1,5 χρόνο και που στο τέλος εξ αιτιας άλλων προβλημάτων υγείας φοβόμουν ότι δε θα κάνω, ΑΥτάααα

Καλή μου κι εγώ πείναγα από την 2-3 μέρα και ήθελα να μασήσω αλλά εκμεταλεύτικα όσο μπορουσα το μικρό μου στομαχι και έτρωγα γιαουρακι παιδικό ή φρουτόκρεμα αντι για αλλα πιο παχυντικά.
Οσο για την κουραση κι εγώ θυμάμαι οτι με τα πρώτα οκτώ κιλά αιθανόμουν ότι πετάω. Κι όπως μου είπε ο αντρας μου παρε ενα σακί με 8 κιλά πέτρες και κουβάλα το όλη μέρα και θα καταλάβεις.
Σου συνιστώ να προσεχεις λίγο. Εγώ όσπρια έφαγα στο τρίμηνο από επιλογή βέβαια οχι επειδή μου το απαγόρευσε κάποιος.
Γυμναστική αρχισα στους 2, 5 μήνες και βοήθησε πολυ. Καλή συνέχεια και μη βιαζεσαι...

[yannaki]

Ακριβώς πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες είχα τα μαύρα μου τα χάλια ψυχολογικά. Είχα πάρει την αποφασή μου για την επ'εμβαση με κάποιο δισταγμό ίσως για το αν θα πετύχει , μιας και μου φαινόταν σαν απιαστο όνειρο το να επανέλθω σε φυσιολογικό βάρος. Είχα κάνει τις πρώτες συναντήσεις με γιατρούς και είχα ξεκινήσει να κάνω τις εξετασεις μου για το χειρουργείο.
Σήμερα 11 σχεδόν μήνες μετά θα κάνω Χριστούγεννα 49 κιλά ελαφρύτερη(κουβάλαγα δηλαδη μια absolut(μέλος του φορουμ που έχω καιρό να ακουσω). Η ψυχολογία αν και λόγω των κλασικών καθημερινών προβλημάτων με τα οικονομικά που με προβληματίζουν, είναι τελείως διαφορετική. Ολα αυτά τα μικρά που συζητάγαμε όλοι μας (όπως το λουνα παρκ που παρεπιπτοντως πήγα και το χαρηκα σαν παιδάκι μαζί με το παιδακι μου) έγιναν πραγματκοτητα. Ενα χρονο πριν μόνο στα ονειρά μου τα σκεφτόμουν όλα αυτά που ζω τους τελευταίους μήνες...
Σας ευχαριστω ολους για την πολύτιμη συμπαραστασή σας και τις ακόμα πιο πολύτιμες συμβουλές σας. Είστε ο βράχος μου!
Συνοψίζοντας να πω ότι :11 μήνες μετά αν και τρώω σαφώς μεγαλύτερη ποσοτητα(περίπου μίση μερίδα φαγητου 200-250 ΓΡ) συνειδητά πλέον σερβίρω τόσο και δεν έχω θέματα με βαρυστομαχια και εμετούς. Μου αρέσει που τρώω λίγο και πιο συχνά. Και αν και έχω καιρο να πάω γυμναστήριο λόγω της αφαιρεσης του υνομιοματος, μες στις γιορτές θα ξαναρχίσω πιο εντατικά γιατί επίσης με βοηθάει ψυχολογικά και αφαιρεί και πόντους. Φοράω 44 νουμερο παντελόνι(από 62) small σε μπλούζες και φόρμες και από 41 νουμερο παπουτσι επανήλθα στο 39. Περπατάω άνετα, ανεβαίνω σκάλες με ευκολία και το φαγητό πλέον δεν αισθάνομαι να εξουσιάζει την ζωή μου!

[welldah]

Anagenisiaki_Thea να έχεις μια γρήγορη ανάρρωση και μια καλή πορεία! Θα συμφωνήσω με τη yannaki ότι είναι νωρίς για τα φαγητά που έχεις φάει. Ποιες είναι οι οδηγίες του γιατρού σου?

[Anagenisiaki_Thea]

Το παιδικό γιαούρτι και τις κρέμες δε τα πάω γιατί με ενοχλεί η ζάχαρή τους ( χοντρό ςπου τον ενοχλεί η ζάχαρη, χο χο χο σαν αστείο ακούγεται αλλα είναι γεγονός). τρώω γιαούρτι 2% στραγγιστό για ήπια γεύση όμως. Τα όσπρια είναι πολύ καλή πηγή πρωτεινών και λευκωμάτων. Εκμεταλεύομαι όσο μπορώ τα μικρό στομάχι μου, εξάλλου δε νομίζω να έχω και επιλογή άλλη. Μικρά γεύματα και όχι πάνω απο 5, στην ουσία δλδ ένα τα άλλα είναι μικρο-μικρο σνακ. Θέλω να προλάβω τροφοπενίες και γι αυτό βάζω λαχανικά και όσπρια στην διατροφή μου, μια που το κρέας νιανια δε ,,,λέει. Αλλιώς θα τρεφόμουν αποκλειστικά με γιαούρτι και φρυγανιές, εγγυημένο αποτέλεσμα για κακές εξετάσεις αίματος.
Ευχαριστώ όμως για την συμπαράσταση και τα τιπς. Βασικά έχει δίκιο ο άνδρας σου με αυτό που λέει, αλλά όπως αναφέρει και ο Φιλιπάρας, όκ σταματήστε την πλάκα!! χαχα , μά τόοσο πολύ διαφορά με τόσο λίγα κιλά????? νοητικά λέει όπως ο άνδρας σου, το μικρό φτωχό μου μυαλό δε το δέχεται χαχαχαχα.
Μπαίνω σε ρούχα που πριν δεν έμπαινα και αποτό΄λμησα να δοκιμάσω μια φούστα που δνε έχω μπει 3 χρόνια τώρα. Λάθος, μέγα λάθος, βιάζομαι πολύ, έκλεισε το προτελευταίο κουμπί και ίσως έκλεινε και το τελευταίο αν δε φοβόμουν να πιέσω την κοιλιά μου, αλλά με έριξε το θέμα. Ισως τελικά βιάζομαι πολύ.
Θεέ μου θέλω να γυμναστώ, μου έχει λείψει τόοοοσο και μετράω τις μέρες!!!! ( άλλο καλό ανέκδοτο χοντρή που πεθαίνει για γυμναστήριο). Να δεις που μέχρι να δώσει οκ ο γιατρός, θα έχουν κλείσει όλα τα γυμναστήρια στην πόλη που ζω απο την κρίση!!!!!

[yannaki]

Εμένα το φαγητό μου έχει ως εξης:
πρωινό ενα τοστ σε 2 δόσεις. Μέσα σε ένα 8ωρο όταν δουλεύω τρώω μια σχεδόν κανονική μερίδα φαγητού (πάλι σε δόσεις) ότι έχω μαγειρ΄ψει.
οταν πεινάσω περιπου κανα δυωρο μετά την τελευταία μπουκιά θα φάω ότι θ΄λω, ειτε αυτό είναι φρούτο ή σαλάτα έιτε τσιπς είτε ψωμί με μέλι. Το βραδυνό μου είναι περιπου στα 200 γρ φαγητό. Κοινώς τα γευματά μου είναι πολύ μικρά και πολύ συχνά. Και όταν κανει κρυο τρώω ακόμα πιο συχνά!
Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να μην πιεις αναψυκτικά και γενικά τα ανθρακούχα. Οσο για τα όσπρια απορώ που στα επιτρέπουν εμένα μου είχαν πει μετα τους 2 μήνες να τα δοκιμάσω κι εγώ το τρεναρα στους τρεις. Πάντως κακώς δεν τρως κρέας σε οποιαδήποτε μορφή. Είναι η κυριοτερη πηγη σιδήρου και πρωτεινων και όλοι οι γιατροι επιμένουν σε αυτό. Δοκίμασες μήπως βραστό ή μελάτο αυγό; Εμένα τις πρώτες εβδομάδες με είχε σώσει όπως επίσης και ο τόνος!

[welldah]

Σίγουρα είναι καλές πηγές φυτικής πρωτεΐνης τα όσπρια απλά αναρωτιόμουν μήπως είναι πολύ νωρίς ακόμη για να τα εντάξεις στη διατροφή σου. Σε εμένα τουλάχιστον τα επέτρεψε ο γιατρός μετά το τρίμηνο και αυτά σε πολύ μικρή ποσότητα. Θα σου έλεγα να συμβουλευτείς τον γιατρό σου πάντως γιατί μου φαίνονται λίγο παράτολμα αυτά που τρως τόσο νωρίς από το χειρουργείο (πρέπει να είναι 17 μέρες τώρα σωστά?).

[Mak]

Πράγματι, και εμένα μου φαίνεται πολύ προχωρημένη η διατροφή της Anagenisiakiς_Theaς , μέχρι τις 40 μέρες εμένα όλα μου φαίνονταν βουνό και πρόσεχα ιδιαίτερα μην τυχόν και προκαλέσω πόνο στο στομάχι, δεν ξέρω αν συμβουλεύεσαι το χειρουργό σου ή διατροφολόγο, απλά να είσαι προσεκτική και πάρε το χρόνο σου, είναι μακριά η πορεία και είναι και απολαυστική! Αργά αργά εφευρίσκεις ξανά τον εαυτό σου!

[Anagenisiaki_Thea]

Ο γιατρός μου μου είπε ότι θέλω, και κοκορέτσι αμα θέλω να φάω, αλλα για 2 μήνες όλα σε πολτό. Εδωσε βάση στην ποσότητα όμως, είπε ότι αμα σπάσω τα ράματα δε με προλαβαίνουν ούτε και να είμαι στο νοσοκομείο. Οποτε για τις οδηγιες του τρωω μαλλον συντηρητικα. Εχω διαβασει πως αλλου 1 μηνα πινουν υγρα τον επομενο πολτους και μετα αρχιζουν τα σκληρα. Εχω μια φιλη που ειχε κανει μερισματοποιηση πριν απο 6-7 χρονια για 6 μηνες τρεφοταν μονο με φορτιμελ. Τι να πω? διαφορετικες σχολες ιατρων. Παντως εχω εμπιστοσυνη στον γιατρο μου οποτε δε με απασχολει αυτο.
Ναι είναι 17 μέρες. Οι ποσότητες φαγητου που παιρνω είναι πολύ μικρές βέβαια. Πχ ενα λαχανοντολμαδακι με 1 κουταλια γιαουρτι σε 2 δόσεις. Την αλλη φορά 2 κουταλιες σπανακορυζο με 1 κουταλια γιαουρτι, τετοια πραγματα αποτελουν το κυριο γευμα, το οποίο κρατα πανω απο μιση ώρα γιατί το τρωω σε δοσεις.
Σημερα το μεσημερι λιμπιστηκα την ομελετα της κορης μου και τα μανιταρια του ανδρα μου. Μασησα απο μια βουκια και τις εφτυσα, δε μου έκανε αισθηση να της κατεβασω, τελικα αυτο που λαχταρισα ηταν η γευση και μονο. Απο το πρωι εφαγα 3 τσατσαρωνακης το πρωτο σε μιση και λιγοτερη κουπα γαλα, το δευτερο σε αγλυκο τσαι και το τριτο με λιγη ταραμοσαλατα επανω ( βιταμινες). Μέχρι το βραδυ ισως σκοτωσω κατι απο γιαουρτι ή παλι 1-2 τσατσαρωνακης αν πεινασω. Τονο σε κονσερβα δε τρωμε σπιτι γιατι ειναι ψαρεμενος στον ατλαντικο και ειναι επικινδυνος επισης κονσερβες οπως και αναψυκτικα μπαινουν πολυ σπανια σπιτι μας. Πχ ηπια κοκα κολα πριν την εγχειρηση μονο και μονο τελετουργικα χαχα ( την αφησα μιση γιατι ετσι και αλλιως αν ειχα πιει θα ηταν απο το καλοκαιρι? ίσως και παλιοτερα καθως αναψυκτικα κανουμε μονοι μας σπιτι). Δε μπορω να πω οτι τρωω πολυ ή τρωω ζαχαρη, αλλα 2 μερες τωρα εχω κολλησει. Σε κανονικη διαιτα θα το θεωρουσα φυσικο, τωρα με αγχωνει.

[Anagenisiaki_Thea]

ααα yannaki λες για αυτο να νοιωθω τα παπουτσια μου ποιο χαλαρα ? μικραινει και το ποδι βρε παιδι?

[anna65]

Το πόδι δεν μικραίνει σε μήκος, αλλά μικραίνει το κουτουπιέ. Εμένα τα πόδια μου ήταν πρησμένα, και ενώ το μήκος ταίριαζε με 35 (!), το κουτουπιέ με ανάγκαζε να χτυπήσω 38-39 φαρδύ. Τώρα (ξανα-)φοράω τα 37αρια, ενώ δοκιμάζω και φαρδουλά 36αρια άνετα! Βλέπω την κόρη μου 6 ετών να φοράει 32, και σκέφτομαι ότι του χρόνου θα μπορεί να φοράει τα παλιά μου 38-39αρια...

[Luna84]

Originally posted by yannaki

Originally posted by filipparas
Σήμερα φόρεσα το πάνω από μια φόρμα του αδερφού μεγέθους Medium και μου ερχόταν κανονικά. Προφανώς και θα ήταν φαρδιά η γραμμή αλλά MEDIUM;;;

Με το ζόρι με βάλανε να τη φορέσω, ακόμα δε το πιστεύω οτι μου ήταν ΟΚ... είμαι κανονικότατα και χωρίς καμία υπερβολή σοκαρισμένος...
Απλά δε γίνεται να φόρεσα Medium, το αρνούμαι. Μου κάνουν πλάκα, που είναι κρυμμένες οι κάμερες;

ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΟΣ. Ευχαριστώ για την ανοχή σας.

Xaxaxaxa! σε νιώθω απόλυτα! Το ίδιο 'επαθα όταν έβαλα small πουκάμισο και φόρμα! GET USED TO IT!!!!:thumbup::thumbup::thumbup::smilegrin::smile grin::smilegrin::smilegrin:

Πόσο γέλασα με τα ποστς σας! Φίλιππε κι εγώ θέλω να τη ζήσω αυτή τη στιγμή με το Μ και να ψάχνω τις κάμερες! ʼντε να παίρνουμε σειρά κι εμείς σιγά σιγά..
Μιλούσα με τη διατροφολόγο μου που με παρακολουθεί μέχρι το χειρουργείο και θα με παρακολουθεί και μετά. Μου είπε να προσέξω ιδιαίτερα το ψυχολογικό κομμάτι και να εστιάσω στη βοήθεια ψυχολόγου μετά. Πιστεύετε ότι είναι απαραίτητο; Ρωτάω γιατί είναι και επιπρόσθετο έξοδο.