Πως αλλαξε(και αλλαζει) η ζωή μας μετά την επέμβαση!

[asteropi]

Φιλιππε αν σε ενοχλει τοσο λυση οπως ξερεις υπαρχει,μπορεις να μαζεψεις τα χρηματα(δε βιαζεσαι κιολας) και να κανεις μια κοιλιοπλαστικουλα.Φανταζο� �αι εκει θα εχεις το μεγαλυτερο προβλημα.

[dora_th]

Νομίζω αυτό είναι το κατάλληλο topic για να γράψω κάτι που ένοιωσα σήμερα το πρωι . Λοιπόν μετά από 6 μήνες περίπου και με μια ισορροπημένη διατροφή έχω φτ'ασει περίπου στο 50% του στόχου μου και πρέπει να πω ότι δεν αισθάνομαι καθόλου κουρασμένη . Αντίθετα νοιώθω σαν την πρώτη μέρα και καλύτερα ακόμη γιατί βλέπω οτι αυτό που κάνω έχει αποτέλεσμα . Δεν βιάζομαι , ακολουθώ μια διατροφή που την έχω φέρει στα μέτρα μου , ισορροπημένη( έτσι τουλ. νομίζω ) που δεν με κουράζει και είμαι ευχαριστημένη . Το τελευταίο διάστημα με κάθε κιλό που φεύγει νοιώθω το σώμα μου ν΄αλλάζει . Και κει ξεκινάει το πρωινο μου θέμα : Όταν ξύπνησα το πρωι , ένοιωσα μια αίσθηση σαν να μην ήμουν εγώ , σαν να βρισκόμουν σ΄ενα άλλο σώμα να το πώ , ξένο προς εμένα . Πρέπει να πώ ότι τώρα είμαι σε λίγο λιγότερα κιλά απ αυτά που ήμουνα το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωης μου . Τα παραπάνω τα πήρα πριν 5-6 χρόνια για διάφορους λόγους . Κι αναρωτιέμαι γιατί το ένοιωσα αυτό ? Έχει νοιώσει κανείς κάτι παρόμοιο αδυνατίζοντας ?

[anna65]

Originally posted by dora_th
Όταν ξύπνησα το πρωι , ένοιωσα μια αίσθηση σαν να μην ήμουν εγώ , σαν να βρισκόμουν σ΄ενα άλλο σώμα να το πώ , ξένο προς εμένα

Τα κιλά στα οποία έχω φτάσει πια, δύομιση χρόνια μετά την επέμβαση, είναι πολύ κάτω από όσα είχα φτάσει στην ενήλικη ζωή μου. Στην αρχή το χάρηκα. Στο κάτω κάτω, ποτέ δεν είχα δεχτεί αυτό το ασουλούπωτο πλάσμα που έβλεπα στον καθρέπτη, πάντα πίστευα πως είμαι αδύνατη κατά βάθος. Γιατί τώρα που έγινα δεν αισθάνομαι επιτέλους "στο σώμα μου"; Γιατί, ενώ πριν αισθανόμουν το σώμα μου ως κάτι ξένο, δεν το αισθάνομαι πια ως οικείο; Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ τη νέα πραγματικότητα; Γιατί όταν πάω για ψώνια το χέρι μου ψαχουλεύει ακόμη τα μεγάλα νούμερα;
Μόνο ψυχολόγος φαντάζομαι θα μπορούσε να απαντήσει. Μάλλον είναι πολύ μεγάλο το διάστημα που πέρασα με την παραποιημένη εικόνα του εαυτού μου, που τώρα η εικόνα ενός φυσιολογικού σώματος με παραξενεύει. Μάλλον η αποξένωση από την οπτική αναγνώριση του παλιότερου σώματος να λειτουργεί ακόμη. Όλα εκείνα τα χαριτωμένα που έλεγα υπερασπίζοντας τον όγκο μου (πχ "ο άντρας μου έχει περισσότερο από μένα να αγαπάει", "τις αδύνατες δεν τις χωνεύουν ούτε τα έντερά τους" κλπ) υπάρχουν ακόμη στο υποσυνείδητο.
Τελικά, το δέχτηκα. Έτσι θα αισθάνομαι. Να απορώ κάθε φορά που με βλέπω στον καθρέπτη, να βλέπω όνειρα ότι η ζυγαριά δείχνει ξανά τριψήφιο και να αισθάνομαι οκ, να γελώ συγκαταβατικά κάθε φορά που κάποιος που με ήξερε από παλιά ρωτάει πού στο καλό πήγαν όλα εκείνα τα κιλά - και να χαίρομαι που επιτέλους οι δείκτες υγείας είναι στα φυσιολογικά τους.

[Ninap]

Kαι πάλι αργοπορημένη ...τώρα βρήκα το topic αυτό :0

Με πολλά κορίτσια που μίλησαν εδώ δεν έχω μιλήσει ποτε..δεν ξέρω λοιπόν αν ξέρουν τα δικά μου και φυσικά δεν θα αναφερθώ στα ιατρικά

Έκανα την επέμβαση (gastriko bypass κατά roux en Y) στις 29 Αυγούστου 2012. Ημερα που θα την θυμάμαι πάντα με πολύ αγάπη. Ήταν η μέρα που η ζωή μου θα γύρναγε πίσω ξανά!!! Και η αλήθεια είναι πως άρχισε να γυρνα.

3 εβδομάδες πριν την επέμβαση έπρεπε υποχρεωτικά να πίνω μονο ένα sake (milk sake) και μόνον αυτό συν μαρούλια σαν το κατσίκι (όχι σαλάτα) ντομάτες (σαν το κατσίκι όχι σαλάτα) και autaaaa!!!!! Για να χάσω λίγο βάρος και να φύγει λίγο λίπος από το συκώτι μου. Για αυτό και μετράω τα κιλά από τα 122 που ήμουν όταν άρχισα το sake και όχι από τα 118 που ήμουν όταν μπήκα στο χειρουργείο...

Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου δεν εύχομαι να κάνει τέτοια διατροφή με τέτοιου είδους sake το οποιο παρεπιμπτόντως έχει τέλεια γεύση μεγάλη πεινα...και εδώ ερχόμαστε στο γιατί εμενα η επέμβαση με βοηθησε..γιατί εγώ δεν έτρωγα από psuxologikous λόγους...ΠΕΙΝΟΥΣΑ. πεινούσα συνεχεια και δεν χόρταινα εάν δεν έτρωγα μεγάλες ποσόστητες..ούτε "σαβουριαζα" διαφορα. ούτε τσιμπολογούσα από βαρεμάρα..απλά πεινούσα...σαν τον τύπο τον φίλο του Donalt duck που τρώει τα χάρμπουργκερς xixixixxi; skexnw το όνομα του τώρα

Όταν ξημέρωσε η 28 Αυγούστου η μέρα που θα έμπαινα στο νοσοκομείο είχα την αίσθηση πως θα παο διακοπές. Πως ήταν όταν είχαμε εκδρομή με το σχολειό? αυτή η ανυπομονησία? που ξυπνούσαμε χωρίς ρολοι πουρνό πουρνό??? ένα τέτοιο πράγμα..
έκανα εισαγωγή στις 9 το βραδυ χαρούμενη όσο ποτε.

Τέλος πάντων δεν είχα πόνους έρεε και η μορφίνη άφθονη

βγαίνω από το νοσοκομείο 115 κιλά w τι χαρά. τι μεγαλείο

Δεν μου δημιούργησε κανένα απόλυτος πρόβλημα η επέμβαση παρα μονο ένα προβληματάκι που έχω να φάω ψωμί...και ποιος χέ@@@@τε για το ψωμί??????

Πίνω το νεράκι μου και τα υγρά μου σιγά σιγά. απεξαρτήθηκα από την κόκα κόλα (πάντα light έπινα βεβαια λόγο διαβήτη) αφού δεν μπορώ πλέον να πιο με μια γουλιά το μισό κουτάκι axaxaxaxa
τρώω το φαγάκι μου μασάω καλά και όλα είναι υπέροχα..

Η ζωή χαμογελα ξανά!!! ο Ήλιος λάμπει έστω και αν είμαι στην Ολλανδία και δεν έχω πολύ ήλιο

τα κιλάκια πέφτουν πέφτουν και δεν σηκώνονται ποια

Βλέπω βλέμματα θαυμασμού από τον σύντροφο μου και μάλιστα όταν νομίζει πως δεν τον βλέπω

βλέπω την υγεία μου να επανέρχεται. ινσουλίνη λιγότερη και λιγότερες φορες. χάπια που σταμάτησα και ελπίζω να σταματήσω και αλλα μην "σκεχνατε" πως το να γιατρευτείς από τον διαβήτη έχει 83% πιθανότητες και από την χοληστερίνη 98% (να τα λέμε και αυτά)

Τώρα έχω πέσει στα 91 κιλά και 91 κιλά "τελευτια" φορα ήμουν στα 19...περιμένω πως και πως να περάσει και ο φλεβάρης πιστεύω πως τέλος Φλεβάρη θα είμαι 85 η 86...αυτά τα κιλά έχω να τα δω από τα 18 wow !!!!

Ρούχα δεν αγοράζω κορίτσια (και αγόρι ένα σε εννοούμε εδώ) ακόμα φοράω ρούχα που είχα δυο χρονια πριν γιατί τα παντελόνια ήταν με λάστιχο και επειδή δεν έχω χοντρά πόδια σε σχέση με το σώμα μου μου στέκονται μια χαρά...
Πέταξα όμως πολλά βρακάκια xaxaxa και αγόρασα καινούρια !!!!! μου έπεφταν καλε στο δρόμο ευτυχώς φορούσα κολάν και δεν έγινα ρεζίλι
Ανεβαίνω τις σκάλες ευκολότερα όπως και εσείς άλλωστε. θέλω να φορέσω τα μινάκια ου δεν έβαλα ποτε..τα σορτσάκια που δεν έβαλα ποτε...τα εσώρουχα που ναι μεν έβαλα αλλα τώρα ok..δεν δείχνουν όπως σε ένα αδύνατο σώμα

ΚΑΙ το σημαντικότερο???? περιμένω πως και πως να έρθει ο Σεπτέμβρης. Για να ξεκινήσουμε τις "προσπαητειες" να γίνω και εγώ ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!!!!!!
Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που θέλησα να κάνω την επέμβση . θέλω να γίνω μανούλα και να δώσω στο ένα παιδάκι ου θα κάνω (δυστυχώς δεν με παίρνει ο χρόνος πλέον να κάνω δεύτερο τρίτο κλπ) να έχει μια υγιή μανούλα να μπορώ να το περιποιούμαι χωρίς πόνο και να παίζω μαζί του χωρίς κόπο

Να σας πω και μια ιστορία που συναινεί τον νοέμβρη είμαι Ελλάδα και παο να μείνω σε μια ξαδέρφη μου για μερικές μέρες. Ήρθε και με πήρε η γυναικα από τα κτελ για να με βοηθήσει με τις βαλίτσες μου αφού ακόμα θεωρούμουν freskoenxeirismenh...με το λεωφορείο εννοείτε. περπατάμε στο δρόμο ευτυχώς κοντά στο σπίτι..και λέω STOOOOOOOOP..

ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ!!!!!!!! ευτυχώς φορούσα μακρύ πανωφόρι λίγο ποιο κάτω από τα γόνατα έφτανε το δε παντελόνι είχα να το βάλω δυο χρονια δεν με γινόταν και είχα μεγάλη χαρά που το ξαναφόρεσα..5 μέρες μετά το χάρισα σε μια φιλί μου !!!!

Η ζωή είναι ωραία και θα γίνει ακόμα ομορφότερη. αυτά είναι τα συναισθήματα μου μετά την επέμβαση...1000 φορες να γύριζα πίσω...1000 φορες την ίδια απόφαση θα έπαιρνα...

ps..δεν φοβήθηκα καθόλου ούτε για την νάρκωση ούτε για τίποτα...εδώ γλίτωσα από το Σάμινα...(ήταν να το πάρω εκείνη την μέρα και επειδή το parking στον πειραιά ήταν ακριβό για να αφήσω το αμάξι 5 μέρες, έφυγα με μπλού star από Ραφήνα...έτσι δεν το πήρα). :bouncing::bouncing::bouncing::love::love::love::l ove::love::love::love::love:

[yannaki]

Γεια σας και παλι!!!!!
Χαθηκα από εδω, ισως επειδη δεν το ειχα αναγκη πια ως ψυχολογική υποστήριξη και ασχολιεμαι με αλλα πράγματα πλέον από το να καθομαι μπροστα σε ενα pc και να διαβάζω με τις ώρες όπως έκανα παλιά! Καιρο τωρα όμως ηθελα να κανω ενα follow up, να σας πω τα νέα μου και την προοδο μου και γενικα 2 χρόνια μετα πως είμαι τι κάνω κλπ.
Τις ευχές μου σε όλες και όλους να στε παντα καλά και με τα καλυτερα αποτελέσματα!
Λοιπόν στο τέλος του καλοκαιριού είχα φτασει τα 66 κιλα(4 κατω από τον αρχικό μου στοχο).
Με το που αρχισαν τα κρυα όμως διαπιστωσα πως η ζυγαρία δεν ήταν και παλι καλή μαζί μου!!!!(η ζυγαριά φταιει, όχι εγώ:bigsmile Στην αρχή το αγνοουσα(big mistake)
H διαφορα με πριν όμως είναι πως αυτη τη φορά δεν το αφήνω να νικησει.
Είχα αλλάξει παλι τρόπο ζωής. Η σωματική ασκηση που τόσο με βοηθησε στην απώλεια κιλών ειχε πάλι εκλειψει από την καθημερινοτητά μου, η κλεισουρα λογώ υποχρεώσεων, κάτι ψυχολογικα προς τα κατω δεν βοηθούσαν! Μόλις επιασα τα 73(παρακαλω τα 3 κιλα σε ενα μήνα μεσα) εκανα παυση και ειπα οχι δεν θα με νικήσει ο οργανισμο΄ς μου! Αρχισα λοιπόν να παίρνω τους δρόμους, λίγο προσοχή σε αυτά που τρωω και παλι προς τα κατω, αρκετα ευκολα συγκριτικα με παλιά. (τα 3 χαθηκαν). Δεν με νοιαζει αν θα χάσω κι αλλα δεν ειναι ο στοχος μου αυτός. Ο στοχος μου είναι να διατηρηθω σε καλή κατάσταση και να μην αρχισει παλι η ανιούσα) Και στη δική μου περιπτωση η ασκηση είναι και η σωτηρία μου.
Ενα προβλημα που αντιμετωπιζω τώρα το χειμώνα είναι πως πειναω συνεχεια (με το κρυο). Ενα αλλο πως παθαίνω υπογλυκαιμικά επεισόδια (κακως δεν εχω κάνει εξετάσεις)
Κατα τα αλλα η ζωη μου εχει αλλαάξει τελείως μεσα σ αυτα τα 2 χρόνια. Είμαι καλά (οχι τέλεια αλλα τιποτα που δεν παλευεται)
Η χαρά μου να μπαινω σε μαγαζια και να ξαφνιάζομαι που πωλήτρια μου δινει να φορεσω ιδιο νουμερο με το δικό της( η οποια μου φαινεται αδύνατη και λεω αποκλειεται να ειμαι κι εγώ τόσο αδυνατη),τονουμερο σουτιεν που ειναι και παλι 75Β.
Ολα καλα λοιπον, με την πάλη να συνεχίζεται. Εχω δεχτεί ότι δεν είμαι από τους τυχερους ανθρώπους που δεν τους νοιαζουν τα κιλα και δεν εχουν προβλημα γιατι δεν παχαινουν με τιποτα. Αλλα δεν προκειται να γίνω και ξανα ερμαιο των κιλών μου θα προσπαθω να διατηρηθώ και να εχω συμμαχο το μικρό στομάχι μου.
Οσο για το στομάχι μου: η ποσοτητες που τρωω εχουν σαφως αυξηθει απο τους πρώτους μήνες. Εχω φτασει να τρωω μεχρι και μισο μικρο πιατο, σχεδον ενα τοστ και σε καποια φαγητα ισως και κατι παραπανω. Προσπαθω να μην πιεζομαι και μεχρι στιγμης μια χαρά τα παω.
Αυτα
Φιλια σε όλους!!!

[*Katie]

Βρε την Γιάννα μας!!! Και αναρωτιώμουν τι κάνεις πρόσφατα . Χαίρομαι που έχεις βρει την ισορροπία σου και το κυνηγάς με την γυμναστική σου. Και εγώ παλεύω με το γυμναστήριο και συμφωνώ ότι χωρίς την γυμναστική και με καθιστική ζωή αν δεν είμαστε κέρβαιροι με το φαγητό μας θα αρχίσουμε να ξαναβάζουμε κιλά. Οπότε η αθληση ότι ευχαριστεί τον καθένα βοηθά απίστευτα και στην διατήρηση αλλά και στο χάσιμο επιπλέον βάρους.
Με την οικογένειά σου όλα καλά ? πως το έχουν πάρει οι δικοί σου, εννοώ την νέα αδύνατη Γιάννα?

[yannaki]

Γεια σου και σενα Katie!!
Κατά καιρυς μπαινω στο site και βλεπω πως κι εσυ μια χαρα τα πας και χαιρομαι γιατι πανω κατω μαζι ξεκινησαμε!!
Να σου πω ο αντρας μου ολος περιεργως ειναι θετικός στο οτι δεν θα τα ξαναπαρω και δεν με πιεζει ξέρεις το στειλάκι του "παλι τρως, θα τα ξαναπαρεις". Αυτό με βοηθαει περισσοτερο απο όλα γιατι δεν εχω το γνωστο "ενοχο" συναισθημα να μην με δουν να τρωω και αρχισουν τις γνωστες ατάκες. Και αιθανομαι ότι μπορω να του μιλήσω και να καταλαβει πιο ευκολα απο παλιά. Οι γονεις μου ειναι πιο πιεστικοι και με τα δικια τους βεβαια, γιατι πολλες φορες στο παρελθον εχανα και τα ξαναπερνα σε χρόνο ρεκορ.
Ολοι βεβαια καμαρώνουν και πολλες φορες ουτε οι ιδιοι δεν το πιστευουν πως ειμαι και παλι αδύνατη.
Δυστυχως (ή ευτυχως στην πραγματικότητα) επειδή ο οργανισμός μας θυμάται τα κιλα μπορουμε να τα παρουμε πολύ πιο ευκολα απο οτι καποιος που δεν υπηρξε παχύσαρκος και ναι πιστευω πως η οποιαδηποτε ασκηση ειτε αυτο λεγεται γυμναστηριο ειτε περπατημα( του στυλ κατεβα μια σταση νωριτερα ή παρκαρε το αυτοκινητο σου 1 τετραγωνο πιο μακρια) ειναι η μόνη σωτηρια. Δεν θελω να ξαναμπω στο τρυπακι της ενοχης σχεσης με το φαγητο και να αισθανομαι ασχημα επειδη εφαγα παγωτο ή πατατακια. Φετος το καλοκαιρι εφαγα πιο πολλα παγωτα σε συνολο απο οτι τα τελευταια 5 χρονια και παρολα αυτα το Σεπτεμβρη ειχα φτασει στα 67 κιλά(τα τελευταια τρια τα εχασα μεστο καλοκαιρι). Ετρωγα χωρις να το φοβαμαι, εκανα το κολυμπι μου το ποδηλατο μου και το περπατημα μου, και ολα μια χαρα. Με το που σταματησα τις δραστηριοτητες ηταν το προβλημα.
Η μονη συμβουλη που εχω να δωσω από την εμπειρια μου ειναι αυτή. Κουνηθειτε ! Δεν φτανει μόνο η επεμβαση! Ειναι συνεχης παλη με τον εαυτό μας και τωρα μπορουμε να το παλεψουμε γιατι εχουμε συμμαχο το μικρο πλεον στομάχι μας. Δεν φτανει μονο η διατροφη. Ο μεταβολισμος μας εχει ξυπνησει και ας μην τον αφησουμε να ξανακοιμηθει.
Δεν θέλω να γίνω από τις περιπτωσεις που ακουω που ξαναπηραν τα κιλα αλλοι σε ενα χρονο αλλοι σε 2 κι αλλοι σε πεντε.
Και πανω από ολα θετική σκεψη !!!!!

[yannaki]

Βρε καλως τη και πάλι!!!!!! ΧΑΧΑΧΧΑ!! Μετά από τρια χρόνια!!!! Απολογισμος!!!!
Οκ ειμαι 88 κιλα φοραω Νο 50(απο 44) και 85 c Στηθοδεσμο!!!!
Ναι παχυνα .... Αλλα... Τον Απριλη έμεινα εγκυος στο δευτερο παιδι μου με εναρξη 73 κιλα! Τελειωσα 96,5..... Κι αυτο γιατι καθε 10 λεπτα έτρωγα. Ειχα τρομερες καουρες και δεν επαιρνα τιποτα φαρμακευτικο. Οσο δουλευα δεν επαιρνα τραγικα βάρος . Μόλις σταματησα λες και ήταν καραμελες τα πηρα!!!!!Δεν θα πω οτι δεν στεναχωριομουν γιατι θα ειναι ψεμα. και αυτο γιατι με φοβιζε το μετα!Αλλα ενας λογος που εκανα την επεμβαση ηταν και αυτος. Να μπορεσω να κανω δευτερο παιδι!!! Ειχα δυο παλινδρομες πριν απο 7 χρονια και απο τοτε δεν ειχα ξαναμεινει εγκυος.
Στις 27/12 λοιπον γεννηθηκε ο μπεμπουλης μου ..... καταλαβαιθνετε την χαρα μου!!
Ομως δεν θελω να σας γραψω γι αυτο....
Τι λετε πως εκανα μολις βγηκα από το μαιευτηριο;
Ανεβηκα στη φιλεναδα μου τη ζυγαρια!!!
Πανικος ,είχα χάσει μόνο 3 κιλα!!!!!
Οκ δεν πτοουμαστε ειχα και κατακρατηση...
Πραγματι σε 3 εβδομάδες εστασα τα 88.
Και κόλλησα.
Αλλα βλεπεις μεχρι τότε θήλαζα αποκλειστικα οποτε και σταματησα γιατι δεν κατεβαζα παραπανω γάλα. Αλλα το τσιμπολογημα τσιμπολογημα. Ηθελα και αν καπνισω ( Ειχα δυο μηνες να το βαλω στο στομα μου-πριν εκανα και καμια τζουρα απο τον αντρα μου, οχι ολοκληρο). Και να θελω γλυκα(σοκολατες κυριως). Εγω που δεν τα ετρωγα!!!!
Τεσπα Τωρα που μεγαλωσε το μωρό αρχισα να βγαινω βολτες μς πολυ περπάτημα3-4 χλμ καθε φορα, αλλα ο καιρος δεν με διευκολυνει και δεν γίνεται καθε μέρα.
Δεν εχω χασει αλλο βάρος και εχω πανικοβληθει, γιατι γυμναστήριο δεν μπορω να παω ακομα και ειμαι πολλες ώρες κλεισμενη στο σπιτι και το τσιμπολογημα παει και έρχεται....
Ξαναρχισα και το τσιγαρο....
Ποσοτητα φαγητου τωρα μετα απο 3 χρονια. Ακόμα σε μικρο πιατο τρωω. Αλλα φαγητα λιγοτερο αλλα περισσοτερο. Ειπαμε εμενα με τσακιζει το καθισιο και το τσιμπολογημα. Αναψηκτικο δεν εχω πιει, οπως επισης και καφε στιγμιαιο. Εχω πολλες καουρες σχεδον οπως σε ολη την εγκυμοσυνη μου(μονο που τωρα αρχισα να τσακιζω τα μαλλοξ αντι να τσιμπολογαω για να μου περασει.)
Προφανως πρεπει να αυξησω τη σωματικη δραστηριοτητα γιατι παρατηρω οτι τις ημέρες που περπαταω πειναω και λιγοτερο.
Ναι εχω πανικοβληθει γιατι θελω να χασω τα κιλα(ισως βιαζομαι και λιγο, μονο 2 μηνων ειναι το μωρο). Θα δειξει...
Παντως για τους καινουριους.... Δεν εχω αλλαξει γνωμη γι αυτο που έκανα και δεν αλλαζω το ταξιδι των τελευταιων 3 ετων .....

[Mak]

yannaki, καλησπέρα και να σου ζήσει το μωρούλι σου! Πολύ χαίρομαι που ένας από τους λόγους που ήθελες να χάσεις το έξτρα βάρος, έγινε πραγματικότητα, να χαίρεσαι την ευτυχία που ήρθε ξανά στη ζωή σου!
Τώρα, το γεγονός πως έβαλες κάποιο βάρος, και μάλιστα σε συνθήκες εγκυμοσύνης, οκ, είναι θεμιτό, ίσως το ανησυχητικό είναι που έχεις τάσεις να ασχολείσαι με το τσιμπολόγημα, που δεν έχει βγει από το σύστημά σου εντελώς η παλιά κακή συνήθεια, στο χέρι σου όμως είναι να κάνεις αυτό που έγραφες πριν ένα χρόνο "Ο μεταβολισμος μας εχει ξυπνησει και ας μην τον αφησουμε να ξανακοιμηθει", κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου να είσαι απασχολημένη με πράγματα που αφενός αποσπούν την προσοχή από την "αδυναμία" μας και αφετέρου σου προκαλούν ευεξία , ώστε να μη χρειάζεσαι την πρόσκαιρη ευεξία που φέρνει το άτιμο το τσιμπολόγημα τροφών που κάνουν μάλλον κακό.
Καλή συνέχεια!
Γιώτα

[Mak]

Μια και ξαναάνοιξε το τόπικ, ας κάνω και το δικό μου απολογισμό... σχεδόν και εγώ όπως και το yannaki μας, τρία χρόνια μετά..
Είμαι πολύ καλά, λίγο κάτω, λίγο πάνω από τα 60 κιλά, μια χτυπάω 59, μια 61, κάνω μια προσπάθεια να μη χάσω άλλο γιατί τα σαράντα μου χρόνια δεν είναι και πολύ φιλόξενα στη χαλάρωση του δέρματος, της φέρονται με αγένεια και την ξεμπροστιάζουν! Βέβαια, δυστυχώς τρόπος να μη χάσω είναι να καταναλώνω θερμίδες, δηλαδή τρώω τελευταία γλυκά, όχι με το ζόρι βέβαια, με μεγάλη ευχαρίστηση, όμως έχω συγκρουσιακή σχέση με τη συνείδησή μου και τον αγώνα που έχω κάνει να μην βλάπτω το σώμα μου άρα και την ψυχή μου. Να αναφέρω ότι προσωπικά τα κιλά τα έβαλα από διατροφική διαταραχή (υπερβολική κατανάλωση σκουπιδοφαγητών) και όχι από αγάπη στο φαγητό ή από λαιμαργία. Οπότε, καταφεύγοντας σε υπερθερμιδικές τροφές για να κρατήσω το βάρος, ξυπνάει ελαφρώς ο εφιάλτης της παλιάς εξάρτησης μου από αυτές και ψιλοφοβάμαι. Ψύχραιμα όμως το επεξεργάζομαι και σχετικά σύντομα το εκλογικεύω και προχωράω τη ζωή μου όπως την έχω διαμορφώσει πια. ΧΩΡΙΣ να είναι η τροφή το κέντρο του σύμπαντός μου. Πάντα όμως με το φόβο στο πίσω μέρος του μυαλού μου του κινδύνου που ελοχεύει. Αυτό μάλλον δεν το χάνει ποτέ κανένας ανθρωπος που μπήκε στην περιπέτεια της παχυσαρκίας.
Πρακτικά ζητήματα τώρα. Το στομάχι αντέχει περισσότερη τροφή αλλά όχι τραγικά περισσότερη. Νιώθω πείνα που και που, αλλά σπάνια. Έχω γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση και παίρνω ισοβίως λαπραζόλ. Η μείωση κατά 60 κιλά περίπου του σωματικού μου βάρους χωρίς ταυτόχρονη εκγύμναση, έφερε και προβλήματα στη μέση που δεν έχει μυϊκό σύστημα να στηριχτεί σωστά, δεν έχει κοιλιακούς και ραχιαίους σε φόρμα και αυτή τη στιγμή πονάει όταν κάθομαι και όταν είμαι ξαπλωμένη. Προσπαθώ να με πείσω να αρχίσω γυμναστική. Ακόμη δεν το έχω καταφέρει.
Όπως και το yannaki, δεν αλλάζω για κανένα λόγο την απόφαση μου να χειρουργηθώ, κανένα πρόβλημα δεν με πτοεί αφού νιώθω ξανά καλά με τον εαυτό μου, κυρίως με το μέσα εαυτό μου, αν το πιστεύετε. Με την αλλαγή που έφερα σε αυτά που πίστευα για μένα και τις δυνατότητες μου. Είμαι πια οπαδός των possibilitarians!

[Ava_ed]

yannaki, να σου ζήσει το μωράκι και να το δεις όπως επιθυμείς!

Όσα δε φέρνει η ώρα τα φέρνει η στιγμή, έτσι δε λένε; Πόσα μπορούν να γίνουν μέσα σε τρία χρόνια.. Πάρα πολλά και σπουδαία! Όλα τα άλλα, όπως τσιμπολόγημα, κάπνισμα, ζυγαριά, κλπ. είναι αμελητέα και ξεπερνιούνται με οργάνωση και θέληση.

[Ava_ed]

Θέμα επανήλθε και επανέρχομαι με τη σειρά μου. Είμαι 67 κιλά, από 100 που υπήρξα. Θα μπορούσα να είμαι πολύ ελαφρύτερη, αλλά δεν το θέλησα. Εννοώ πως τρώω σαβούρες ακόμη συνειδητά. Κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω και αυτό. Θα συνέλθω, δε μπορεί.. Αυτό που μου λείπει είναι κίνητρο, μία ζωή χαρούμενη, με κίνηση, δράση, ποικίλλα ενδιαφέροντα.

Προσωπικός απολογισμός: Έχασα κιλά και κέρδισα χαρά. Μπορώ πλέον να ψωνίζω αρκετά από αυτά που μου αρέσουν, ρούχα καλόγουστα, όχι σακιά. Βρήκα διάθεση να με περιποιούμαι κατά καιρούς, με μικρά δωράκια στον εαυτό μου, όπως μποτέ, κλπ. Πηγαίνω κάπου με μουσική και ακολουθώ το ρυθμό. Πάντα τον είχα μέσα μου, αλλά ντρεπόμουν να κουνηθώ, λόγω εικόνας. Τώρα πια δε μασάω.

Έχασα έναν άντρα και λυπήθηκα πολύ, αλλά δεν μου το χρέωσα, λόγω κιλών. Έδωσα στο συμβάν τις σωστές του διαστάσεις. Απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο, γιατί δεν ταιριάζαμε, τελεία και βούλα. Δεν έφταιξαν τα κιλά μου, ήταν να συμβεί και συνέβη. Λέω μάλιστα πως κρίμα που δεν έγινε νωρίτερα..

Έχασα μία φίλη. Αλλά αυτό θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς. Γιατί κρυφοκομπλεξικούς και ζηλιάρηδες δε θέλω γύρω μου. Όπως περιλούζω τους ανθρώπους μου με την αγάπη μου και τη χαρά μου για τις χαρές τους, έτσι θέλω να χαίρονται και οι φίλοι μου με τις δικές μου μικροχαρές. Δε μπορούν; Δε μου κάνουν.

Συμπέρασμα: Με την αλλαγή μου, άνοιξαν τα μάτια μου διάπλατα και είδα ποιους πραγματικά έχω δίπλα μου. Ποιοι με αγαπούν για ό,τι ακριβώς είμαι και ποιους αξίζει να αγαπώ. Άρα, ναι. Αξίζει τον κόπο μόνο και μόνο γι' αυτό. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Αλλά ακόμη και τα δευτερεύοντα είμαι ευτυχής που είμαι σε θέση να τα απολαμβάνω. Γιατί όλα στη ζωή έχουν αξία. Αυτή που τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι.

[Ava_ed]

Αυτό που αισθάνομαι με την αλλαγή μου, θα το εκφράσω και μουσικά. Do you love me now, that i can dance; Εδώ σε θέλω κάβουρα! Εδώ είναι η μαγκιά του καθενός. Να σε αγαπά όταν δε μπορείς να χορέψεις, αλλά και όταν μπορείς. Και να σου το δείχνει, ώστε να εντείνει τη χαρά σου. Γιατί για μένα, η πορεία μου στο αδυνάτισμα σημαδεύτηκε κυρίως από την απομάκρυνση της καλύτερής μου φίλης. Το έγραψα και παλαιότερα. Αφιέρωσα ώρες και μέρες να τη σκέφτομαι και έπρεπε να γίνει αυτό, ώστε να προχωρήσω ελεύθερη και απενοχοποιημένη. Την άφησα πίσω μου, με τις γελοίες δίαιτες που της απαγορεύουν το πιπέρι, με την εξεταστική ματιά της στο σώμα μου κάθε φορά που με αντικρύζει. Την κάνω ακόμη παρέα, όχι συχνά, απλά κρατώ τα προσχήματα. Δε μιλήσαμε ποτέ ανοιχτά για το θέμα μας, γιατί δε το θέλησε και γιατί είναι τελικά άξια της μοίρας της. Γιατί δε μπορεί να αγαπάς έναν άνθρωπο όταν είναι παχύσαρκος και να τον αποφεύγεις μόλις συγκλίνει στο κανονικό.. Απλά τα πράγματα.

Το τραγούδι αυτό το αφιερώνω σε όλους όσους μπορούμε και θέλουμε να χορεύουμε...

https://www.youtube.com/watch?v=2vTEstU1MRk

[Scarllet_D]

Κορίτσια χαίρομαι πολύ για όλες σας
όσο για την εγκυμοσύνη όλος ο κόσμος βάζει κιλά! Θέλει απλά λίγη προσπαθεια για να επανελθεις

[VAGELIS-HARA]

μπράβο πολύ ωραίο τόπικ. εγώ θα κάνω την επέμβαση τον Αύγουστο, αλλά έχω αρχίει να σκέφτομαι πολύ το θέμα της χαλάρωσης του δέρματος σε βοθμό τέτοιο που σκέφτομαι ώρες ώρες να ματαιώσω την επέμβαη. μπορεί κάποιοσ να μου πει σε τι βαθμό είναι η χαλάρωση και πως αντιμετωπίζετε εάν αντιμετωπίζετε χωρίς πλαστική?