Πως αλλαξε(και αλλαζει) η ζωή μας μετά την επέμβαση!

[Alina_ed]

αυτο το θεμα το αντιμετοπιζω κ εγω αν κ ειναι ακομα νωρις κ απο την ιδια τη μαμα μου.χαιρεται που βλεπει τη διαφορα αλλα ολλο μου λεει πως ειχα αφηει τον εαυτο μου να γινει ετσι? κ τετοια... οτι ημουν παραμορφωμενη κ μονο που δε κλαιει καθε φορα.λες κ δεν ηξερα πως ημουν,πρεπει να μου το θυμιζει ακομα κ τωρα καθε μερα. γενικα εχω αρχισει κ βλεπω οτι σχολιαζουν την απωλεια μουκ πιο πολυ στη γειτωνια.νομιζω οτι καταλαβαινω απο το βλεμα τους ποιοι χαιρονται πραγματικα κ ποιοι οχι.το προβλημα μου εινα οταν με ρωτανε τα κιλα.ποσα εχασα κ ποσα ημουν κ ποσα ειμαι τωρα.λεω την αληθεια βεβαια κ μενουν κ με κοιτανε με το στομα ανοιχτο κ μενουν καγκελο! απο τη μια οταν τα σκεφτομαι μετα γελαω αλα εκεινη τη στιγμη νιωθω πολυ αβολα

[Alina_ed]

ααα ξεχασα να σας πω κ το καλυτερο.η πεθερα μου με περνει τηλ σχεδον 2 φορες τη βδομαδα για να μου πει αν εχασα απο το προσωπο κ αν εχασα την ομορφια! μου.θα γινω λεει ασχημη στο προσωπο αν χασω.ετσι προχτες που πηρε της ειπα οτι εχασα πολυ στο προσωπο κ οτι μου παει κ ομορφινα! χιχιχ τρελαθηκε κ λεει μακαρι! αλλα φοβαμαι οτι θα χαλασεις

[filipparas]

Tέτοιου είδους σχόλια είναι πιστεύω αφελή και απερίσκεπτα συνήθως παρά κακόβουλα. Ετσι τα παίρνω εγώ τουλάχιστον, μου κάθονται άσχημα άμα τ'ακούσω αλλά δε δίνω και πολλή σημασία.

[Alina_ed]

filipparas απο τον περισσοτερο κοσμο ετσι το βλεπω κ εγω κ γιαυτο γελαω μετα.αλλα απο τη πεθερα μου οχι.πιστευω οτι ζηλευει...κ ισως οτι φοβαται οτι θα αφησω το γιο της κ το γιαυτο.εξαλου δε με εχει δει! αν ηταν απερισκεψια της δε θα το ελεγε συνεχεια. δε ξερω τους λογους της πραγματικα κ μαλλον κ δε θελω να μαθω.αλλα η αληθεια ειναι οτι μετα απο τοσες φορες που το ακουσα εχω εκνευριστει κ πολυ φοβαμαι οτι θα της απαντησω ασχημα καποια μερα κ οχι με γελια οπως κανω μεχρι τωρα

[filipparas]

Περισσότερο αναφερόμουν σ'αυτό που έγραψε η Γιώτα Αλίνα, η αλήθεια είναι οτι αν κάτι επαναλαμβάνεται και μάλιστα από άτομο κοντινό είναι πιο πιθανό να κρύβεται κάτι από πίσω

[Alina_ed]

ουπς συγνωμη παντως κ παλι ακομα κ στο θεμα της γιωτας πιστευω οτι φαινεται αν καποιο σχολιο ειναι απο απερισκεψια η απο ζηλια.κ οσο κ αν θελουμε να μην επιρεαστουμε δυστυχως μας μενει για λιγο,ιδιαιτερα αν ειναι απο ατομα που αγαπαμε

[Anagenisiaki_Thea]

πφφ σιγά μην είναι απο απερισκεψία. Δλδ αν αυτηνής της λέφανε το σχόλιο που έκανε θα της άρεσε? Πέρισυ είχα πάει χριστούγεννα στο σπίτι ενός φίλου, να του ευχηθούμε ( ανύπαντρος) λοιπόν, η μάνα του όλο τάκ μου είπε, " και εγώ κόντεψα κάποτε να γίνω σαν εσένα, χάλια εντελώς", τώρα αυτό λέγεται απο αφέλια δλδ???
Τώρα μου λέει καλημέρα και με κυτα στο σώμα όχι στο πρόσωπο, ψάχνει να δει τις αλλαγές. Είναι δυνατόν να ακούσω απο άτομα σαν και αυτή καλά σχόλια??? όχι πείτε μου! Οπως ό΄ταν έχουμε κιλά ακούμε τις κακίες έτσι θα τις ακούμε και όταν χάνουμε. Δεν έχει να κάνει με εμάς, αλλά μα τα ίδια τα άτομα που τις εκστομίζουν. Απλά αναζητούν θύματα να βγάλουν τις κακίες τους. Σε λα βι, αγαπητά μου παιδιά.

[yannaki]

Δεν ξέρω τι να σας πω για το θέμα το συγκεκριμένο. Αισθάνομαι σαν διχασμένη προσωπικότητα.
Θα τολμήσω να πω πως οι πρωτοι ρατσιστες απεναντι στους υπέρβαρους- παχύσαρκους είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Πιος από εμάς δεν κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτι και δεν είπε μέσα του ποπο εχω γινει σα βόδι κλπ κλπ. Οσο καλά και να τα έχεις με τον εαυτό σου, όση αυτοπεποίθηση και να έχεις, σίγουρα η εικόνα μας δεν μας ικανοποιούσε και γι αυτό επιδιώξαμε να την αλλάξουμε.
Απλα πιστεύω ότι το κάνουμε για εμάς και όχι για τα σχόλια των άλλων. Γιατί παρόμοια με εσάς σχόλια έχω ακούσει αλλά ποτέ δεν έδωσα σημασία γιατί είναι κάτι που κάποια στιγμή το σκέφτηκα κι εγώ η ίδια για τον εαυτό μου. Δεν τους υπολογίζω λοιπόν, γιατί ας πουμε η μαμά μου που ήταν και κατά της επέμβασης και με αγαπάει περισσότερο από όλους στη ζωή μου , κάνει σχόλια τέτοιου τύπου. Τι να πω δηλαδη ότι πριν δεν με αγαπούσε και τώρα μ΄αγαπάει.; Οχι βέβαια. Ει΄ναι όμως μια πραγματηκότητα είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε παχύσαρκοι(είναι αρρώστια) είναι κομμάτι της ζωής μας που εμείς παλέβουμε να αλλάξουμε. Και σχολια του τύπου πως ήσουν έτσι πριν ας μην μας αγγίζουν, ας δούμε στον καθρεφτη τα μάτια μας που είναι πάντα ίδια και καθρέφτηυς της ψυχής μας και ας απολαύσουμε τη ζωή χωρίς να μας αγγιζουν...

[Alina_ed]

yannaki ποσο δικιο εχεις!

[anna65]

Originally posted by yannaki
Πιος από εμάς δεν κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτι και δεν είπε μέσα του ποπο εχω γινει σα βόδι κλπ κλπ. Οσο καλά και να τα έχεις με τον εαυτό σου, όση αυτοπεποίθηση και να έχεις, σίγουρα η εικόνα μας δεν μας ικανοποιούσε και γι αυτό επιδιώξαμε να την αλλάξουμε.

:thumbup::thumbup::thumbup:
Το ότι ο καθρέπτης με έδειχνε σα βόδι, ναι, το είχα πει κι εγώ. Δεν αναγνώριζα στο ελάχιστο τη φιγούρα απέναντί μου. Η μεγάλη αυτοπεποίθηση με κρατούσε μακρυά από τις φωτογραφικές μηχανές και τους καθρέπτες, που έδειχναν χρόνο με το χρόνο ένα ακόμη πιο παραμορφωμένο κακέκτυπο του ατόμου που ήμουν βέβαιη ότι είμαι. Όμως το απίστευτο θέαμα μπροστά μου δεν ήταν ικανό να με παρακινήσει να αλλάξω. Χρειάστηκαν τα προβλήματα υγείας για να με ταρακουνήσουν να βγω από το φαύλο κύκλο.
Τα σχόλια των άλλων δεν μπορούν να μας αγγίξουν, εκτός και πιάσουν ευαίσθητες χορδές, σκέψεις που έχουμε κάνει οι ίδιοι. Δεν θα μας πειράξει αν κάποιος μας πει πχ κοντές/ούς, αν (πιστεύουμε ότι) είμαστε άνω του μέσου όρου και ξέρουμε ότι δεν μας αφορά το σχόλιο. Αν όμως (πιστέψουμε πως) είμαστε λίγο πιο κάτω, τότε την παραμικρή αναφορά τη θεωρούμε σαν (κακόβουλο ; ) σχόλιο και μας ενοχλεί, ενώ είναι απλά η δική μας αντίληψη που κάνει τη διαφορά.

[yannaki]

Originally posted by anna65

Originally posted by yannaki
Πιος από εμάς δεν κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτι και δεν είπε μέσα του ποπο εχω γινει σα βόδι κλπ κλπ. Οσο καλά και να τα έχεις με τον εαυτό σου, όση αυτοπεποίθηση και να έχεις, σίγουρα η εικόνα μας δεν μας ικανοποιούσε και γι αυτό επιδιώξαμε να την αλλάξουμε.

Δεν θα μας πειράξει αν κάποιος μας πει πχ κοντές/ούς, αν (πιστεύουμε ότι) είμαστε άνω του μέσου όρου και ξέρουμε ότι δεν μας αφορά το σχόλιο. Αν όμως (πιστέψουμε πως) είμαστε λίγο πιο κάτω, τότε την παραμικρή αναφορά τη θεωρούμε σαν (κακόβουλο σχόλιο και μας ενοχλεί, ενώ είναι απλά η δική μας αντίληψη που κάνει τη διαφορά.

Ισως και γι αυτό ποτέ να μην ασχολήθηκα με τα σχόλια του τύπου πως ήσουν πριν . Δεν έχουν σημασία ούτε ουσία και δε θεωρώ απαραίτητα πως ειναι κακόβουλα. Είναι σκέψεις που τις έχω κάνει εγώ πολύ πριν από αυτούς που τα κάνουν.
Το ότι είχα χάσει μέρος του εαυτού μου στα πολλά κιλά μου όμως ήταν δικό μου φταίξιμο. Εγώ δεν απολάμβανα τη ζωή μου γιατί κουβάλαγα εναν επιπλέον ανθρωπο 24 ώρες το 24 ωρο, εγώ δεν κοιμόμουνα καλά τα βράδια , εγώ δεν κοιταζόμουν στον καθρέφτη, εγώ ήμουνα στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Δεν μου έφταιγαν οι αλλοι για ότι ΕΓΩ έκανα σε εμένα. Και δεν ήμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης επειδή δεν χώραγα να κάτσω στην καρέκλα αλλά επειδή εγώ για χψ λόγους είχα αφεθεί ...
και εγώ ταρακουνήθηκα από κατι και εκανα αυτό που έκανα για να αλλάξω. Γιατι ρε γαμ@@ο η ζωή για να την απολαύσεις θέλει προσπάθεια. Τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Εσύ, εγώ, εμείς πρέπει να παλέψουμε για να ομορφύνουμε το σήμερα, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Είτε στολίζοντας το σπίτι μας , είτε κάνοντας πατινάζ είτε φροντίζοντας τους ανθρώπους που αγαπάμε κλπ κλπ κλπ....

[Mak]

Και εγώ δεν πιστεύω ότι τέτοια σχόλια προέρχονται ντε και καλά από κακία, όμως με ενοχλούν γιατί γενικά με ενοχλεί η αδιακρισία και η έλλειψη τρόπων και ευαισθησίας στους ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει πως φτάσαμε εκεί που φτάσαμε και τι βιώματα και συναισθηματικές συνθήκες μας οδήγησαν στην υπερφαγία και εντέλει στην παχυσαρκία. Οπότε , μπορεί να μην είναι κακία, είναι όμως αναισθησία να σχολιάζεις το παρελθόν ή το παρόν ενός παχύσαρκου ανθρώπου ο οποίος πρώτος έχει αυτο-μαστιγωθεί για το βάρος του, πρώτος έχει στήσει τον εαυτό του στον τοίχο..

yannaki mou, συμφωνούμε απόλυτα όσον αφορά το τώρα, στολίζουμε την καθημερινότητα μας και προχωράμε, οι υπόλοιποι ας ξαστούν* όπως λένε και στην Κρήτη!
*ξάσου: πράξε όπως νομίζεις

[yannaki]

M ά ερεσε αυτό : Ας ξαστούν λοιπόν!

[Alina_ed]

χιχιχ ''ξια τους'' λοιπον

[yannaki]

Κι εκεί που κάναμε τα δικά μας με το μικρό μου ξαφνικά γυρνάει και μου λέει: Μαμα μου σ΄αγαπώ πολύ και είσαι πολύ όμορφη. Και πριν ήσουν αλλά τώρα είσαι ακόμα πιο όμορφη που αδυνάτισες! Είναι 7 χρονών και με αυτή του την κουβέντα με έβαλε σε πολλή σκέψη. Αν ένα παιδί σε αυτή την ηλικία αντιλαμβάνεται τι εστί η διαφορά μεταξύ αδυνατου και παχύσαρκου γιατί μας φαίνεται περίεργο που μας το λένε οι μεγάλοι και πολλοί από εμάς το εκλαμβάνουν ως κακία; Μήπως απλά εμείς πρώτοι και καλύτεροι εστιαζουμε στο πάχος μας και το παιρνάμε στους γύρω μας;
Και από την άλλη σκέφτομαι πως είναι δυνατο τα πρώτυπα σε τόσο μικρές ηλικίες να είναι τόσο έντονα που ένα παιδάκι λέει στη μαμά του οτι σε προτιμώ τώρα περισσότερο από πριν;