stash apenanti sto faghto

[ASTARTE_ed]

εμενα μ αρεσε (κ ακομα μ αρεσει αλλα το ελεγχω εκτος αν το ριξω μια στο τοσο εξω) να τρωω βλεποντας ταινιες. σουβλακια.. πιτσες... μια φαση τηγανιζα μονο για μενα 3-4 χοιρινες μπριζολες κ τις τσακζα... τηγανητο κοτοπουλο μπουτια κ φτερουγες....κοκα κολα... παγωτα οικογενειακα κτλ.
πλεον το κανω τρωγοντας τη διατροφη μου. αλλες φορες δε τρωω τιποτα μασαω τσιχλα η τρωω φρουτο.
επαθα πλακα οταν πριν μερες εβλεπα 8 ωρες επεισοδια supernatural απλα μασωντας τσιχλα κ πινοντας νερο. ολα εξαρτιονται απο μας. ο ανθρωπος εχει μεγαλη δυναμη μεσα του αρκει να την ξετρυπωσει κ να μη τη κρατα κρυμμενη κ ανεκμεταλευτη.
κ να σας πω κ κατι? πιο πολυ απολαμβανεις μια πιτσα.. σουβλακια.. παγωτο.. οτι γουσταρεις τελος παντων.. οταν το τρως σπανιοτερα απο οτι οταν το τρως καθε μερα η συχνα.

[mariao_ed]

Τι να πω...φυσικά το θέμα δεν είναι να κάνεις δίαιτα αλλά να βρεις την αιτία του προβλήματος κατα την ταπεινή μου γνώμη.
Γι αυτό και έχω πληρώσει αρκετά χρηματα σε ψυχολόγους και ψυχαναλυτές.
Τελευταία δοκίμασα και την ύπνωση μάλιστα.
Και έχω να σας πω οτι φυσικά όλα ξεκινάνε από τον τρόπο που έχω μεγαλώσει και τα προβλήματα που είχα σαν παιδί που ποτέ δεν συζητήθηκαν και ουτε φυσικά επιλύθηκαν παρά μόνο στην ενήλικη ζωή και με πολύ κοπο!

Ετρωγα σαν υπνωτισμένη...
Με την μέθοδο της ύπνωσης έμαθα να έχω κάποιον έλεγχο.
Επιπλέον βελτιώθηκε η αυτοπεποίθηση μου και το αποτέλεσμα είναι οτι κάνω επειτα από πολλά χρονια διατροφή και την έχω τηρήσει 1 μήνα συνεχόμενο χωρις διαιτολόγο που σημαίνει οτι εξαρτάται από εμένα όλος ο έλεγχος.
Εχω σταματίσει τους ψυχολόγους εδώ και 6 μήνες. Πέρασα περίπου ένα τριμηνο προσαρμογής, περίπου ένα δύμηνο σκέψης πρέπει να αρχίσω διαιτα από Δευτέρα κλπ κλπ... και ξαφνικά μια Παρασκευή πρωϊ ξεκινώντας για τη δουλειά ειπα: Σημερα ξεκινάω "attkins" χαλαρά και βλέπουμε.
Και να με τωρα χωρις να έχω κουραστει με διατροφή εδω και 1 μήνα.
Ακόμα και το γεγονός οτι διάλεξα την Attkins και οχι μια άλλη υποθερμιδική την οποία δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω για καιρό όπως έκανα όλες τις άλλες φορές δεν είναι τυχαίο.
Βασικά δεν πιστεύω πλέον οτι υπάρχουν αποφάσεις που να είναι τυχαίες.
Το ασυνείδητό μας μας παιζει παιχνιδάκια που δεν ειμαστε σε θέση να αντιληφθούμε με τη λογική!!!

Το γεγονός οτι υπάρχει το φορουμ και ανταλλάσουμε εμπειρίες προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ.
Υπάρχει χρόνια, το ξέρω χρόνια αλλά τωρα αποφάσισα να λάβω μέρος...
Τυχαίο ??? Δεν νομίζω!

καλη επιτυχία στις προσπάθειες όλων!

[click]

mariao αν θελεις ανοιξε ενα νεο τοπικ να μας μιλησεις για ολα αυτα. εμενα προσωπικα με ενδιαφερει παρα μα παρα πολυ.
σιγουρα και αλλους

Τι να πω...φυσικά το θέμα δεν είναι να κάνεις δίαιτα αλλά να βρεις την αιτία του προβλήματος κατα την ταπεινή μου γνώμη.
Γι αυτό και έχω πληρώσει αρκετά χρηματα σε ψυχολόγους και ψυχαναλυτές.
Τελευταία δοκίμασα και την ύπνωση μάλιστα.
Και έχω να σας πω οτι φυσικά όλα ξεκινάνε από τον τρόπο που έχω μεγαλώσει και τα προβλήματα που είχα σαν παιδί που ποτέ δεν συζητήθηκαν και ουτε φυσικά επιλύθηκαν παρά μόνο στην ενήλικη ζωή και με πολύ κοπο!

ευστοχο!

[mariao_ed]

Κοιτα πιστεύω οτι το θέμα είναι πολυσύνθετο.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση ουτε να είμαι απολυτη, και μιλάω βασικά από προσωπική εμπειρία.
Η διαδικασία του ψυχαναλυτη είναι πολύ περίεργη υπόθεση.
Το μεγαλύτερο όφελος που έχω αποκομίσει από τη διαδικασία μπορεί να ακουστει πολύ απλό και ασύμαντο αλλά εμένα μου άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μου.
Απλά αρχισα να καταλαβαίνω τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις μου και από τις λέξεις που χρησιμοποιούσα για να εκφραστώ.
Μ αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα σταδιακά ποια ήταν τα θέματα που με "κολουσαν" στη ζωή μου.
Κάποια από αυτά ήταν τόσο βαθια θαμμένα, ωστε για να αποφυγω να τα επεξεργαστώ και να τα επιλύσω, ήμουν διατεθιμένη να βάζω άλλα μπροστά, ακόμα και να δημιουργώ προβλήματα στον εαυτό μου, μονο και μόνο για να αποφύγω να αναλύσω αυτά που πονάνε πραγματικά.
Γιαυτό πλέον πιστεύω οτι πισω από ένα συμπτωμα όπως είναι το πάχος, ή η βουλιμία ή οι κρίσεις πανικού και ότι άλλο μας δημιουργεί πρόβλημα, κρυβονται θέματα τα οποία δεν ειμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε χωρις τη βοήθεια ενός τρίτου "αντικειμενικού" και εκπαιδευμένου παρατηρητή.
Ουτε οι φίλοι μας ουτε ακόμα περισσότερο η οικογένεια μας μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο.
Δεν με συμβούλεψε κανένας ψυχολόγος τόσα χρόνια λέγοντας μου τι να κάνω...μου έδειξαν αυτό που δεν ήμουν σε θέση να δω και μετα με εμψύχωσαν δειχνοντας μου οτι μπορώ να τα καταφέρω να το υπερνικήσω. Και μη νομίζεις οτι μου επειδή μου το έδειξαν το αντιλείφτικα κιολας απευθείας...παίρνει χρόνο.
Κυρίως όμως μου έμαθαν πως λειτουργει ο μηχανισμός αναγνωρισης της πραγματικότητας και με έμαθαν να επικεντρώνομαι στα θετικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου και όχι στα αρνητικά οπότε αυξηθηκε και η αυτοπεποίθηση μου.

Οχι οτι τα καταφέρνω πάντα, αλλά και να μην τα καταφέρω σήμερα δεν είναι και τοσο τραγικό.
Και αυριο μέρα είναι...και ειναι όλη δική μου.:grin:
πιό χαλαρά δηλαδή...και το άλλο, δεν επιτρέπω σε κανένα πλέον να επιρρεάσει τη διάθεσή μου κρίνοντας με και υποτιμώντας με.
Για την ακρίβεια σπάνια πλέον συμβαίνει αλλά με κάνει να γελάω.

[click]

Originally posted by mariao
Κοιτα πιστεύω οτι το θέμα είναι πολυσύνθετο.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση ουτε να είμαι απολυτη, και μιλάω βασικά από προσωπική εμπειρία.
Η διαδικασία του ψυχαναλυτη είναι πολύ περίεργη υπόθεση.
Το μεγαλύτερο όφελος που έχω αποκομίσει από τη διαδικασία μπορεί να ακουστει πολύ απλό και ασύμαντο αλλά εμένα μου άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μου.
Απλά αρχισα να καταλαβαίνω τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις μου και από τις λέξεις που χρησιμοποιούσα για να εκφραστώ.
Μ αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα σταδιακά ποια ήταν τα θέματα που με "κολουσαν" στη ζωή μου.
Κάποια από αυτά ήταν τόσο βαθια θαμμένα, ωστε για να αποφυγω να τα επεξεργαστώ και να τα επιλύσω, ήμουν διατεθιμένη να βάζω άλλα μπροστά, ακόμα και να δημιουργώ προβλήματα στον εαυτό μου, μονο και μόνο για να αποφύγω να αναλύσω αυτά που πονάνε πραγματικά.
Γιαυτό πλέον πιστεύω οτι πισω από ένα συμπτωμα όπως είναι το πάχος, ή η βουλιμία ή οι κρίσεις πανικού και ότι άλλο μας δημιουργεί πρόβλημα, κρυβονται θέματα τα οποία δεν ειμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε χωρις τη βοήθεια ενός τρίτου "αντικειμενικού" και εκπαιδευμένου παρατηρητή.
Ουτε οι φίλοι μας ουτε ακόμα περισσότερο η οικογένεια μας μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο.
Δεν με συμβούλεψε κανένας ψυχολόγος τόσα χρόνια λέγοντας μου τι να κάνω...μου έδειξαν αυτό που δεν ήμουν σε θέση να δω και μετα με εμψύχωσαν δειχνοντας μου οτι μπορώ να τα καταφέρω να το υπερνικήσω. Και μη νομίζεις οτι μου επειδή μου το έδειξαν το αντιλείφτικα κιολας απευθείας...παίρνει χρόνο.
Κυρίως όμως μου έμαθαν πως λειτουργει ο μηχανισμός αναγνωρισης της πραγματικότητας και με έμαθαν να επικεντρώνομαι στα θετικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου και όχι στα αρνητικά οπότε αυξηθηκε και η αυτοπεποίθηση μου.

Οχι οτι τα καταφέρνω πάντα, αλλά και να μην τα καταφέρω σήμερα δεν είναι και τοσο τραγικό.
Και αυριο μέρα είναι...και ειναι όλη δική μου.:grin:
πιό χαλαρά δηλαδή...και το άλλο, δεν επιτρέπω σε κανένα πλέον να επιρρεάσει τη διάθεσή μου κρίνοντας με και υποτιμώντας με.
Για την ακρίβεια σπάνια πλέον συμβαίνει αλλά με κάνει να γελάω.

εδω και ποσο καιρο αισθανεσαι οτι εχεις αυτη τη διαφορετικη αντιμετωπιση ?

[konina]

Originally posted by mariao
Κοιτα πιστεύω οτι το θέμα είναι πολυσύνθετο.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση ουτε να είμαι απολυτη, και μιλάω βασικά από προσωπική εμπειρία.
Η διαδικασία του ψυχαναλυτη είναι πολύ περίεργη υπόθεση.
Το μεγαλύτερο όφελος που έχω αποκομίσει από τη διαδικασία μπορεί να ακουστει πολύ απλό και ασύμαντο αλλά εμένα μου άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μου.
Απλά αρχισα να καταλαβαίνω τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις μου και από τις λέξεις που χρησιμοποιούσα για να εκφραστώ.
Μ αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα σταδιακά ποια ήταν τα θέματα που με "κολουσαν" στη ζωή μου.
Κάποια από αυτά ήταν τόσο βαθια θαμμένα, ωστε για να αποφυγω να τα επεξεργαστώ και να τα επιλύσω, ήμουν διατεθιμένη να βάζω άλλα μπροστά, ακόμα και να δημιουργώ προβλήματα στον εαυτό μου, μονο και μόνο για να αποφύγω να αναλύσω αυτά που πονάνε πραγματικά.
Γιαυτό πλέον πιστεύω οτι πισω από ένα συμπτωμα όπως είναι το πάχος, ή η βουλιμία ή οι κρίσεις πανικού και ότι άλλο μας δημιουργεί πρόβλημα, κρυβονται θέματα τα οποία δεν ειμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε χωρις τη βοήθεια ενός τρίτου "αντικειμενικού" και εκπαιδευμένου παρατηρητή.
Ουτε οι φίλοι μας ουτε ακόμα περισσότερο η οικογένεια μας μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο.
Δεν με συμβούλεψε κανένας ψυχολόγος τόσα χρόνια λέγοντας μου τι να κάνω...μου έδειξαν αυτό που δεν ήμουν σε θέση να δω και μετα με εμψύχωσαν δειχνοντας μου οτι μπορώ να τα καταφέρω να το υπερνικήσω. Και μη νομίζεις οτι μου επειδή μου το έδειξαν το αντιλείφτικα κιολας απευθείας...παίρνει χρόνο.
Κυρίως όμως μου έμαθαν πως λειτουργει ο μηχανισμός αναγνωρισης της πραγματικότητας και με έμαθαν να επικεντρώνομαι στα θετικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου και όχι στα αρνητικά οπότε αυξηθηκε και η αυτοπεποίθηση μου.

Οχι οτι τα καταφέρνω πάντα, αλλά και να μην τα καταφέρω σήμερα δεν είναι και τοσο τραγικό.
Και αυριο μέρα είναι...και ειναι όλη δική μου.:grin:
πιό χαλαρά δηλαδή...και το άλλο, δεν επιτρέπω σε κανένα πλέον να επιρρεάσει τη διάθεσή μου κρίνοντας με και υποτιμώντας με.
Για την ακρίβεια σπάνια πλέον συμβαίνει αλλά με κάνει να γελάω.

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup:

το εχω ξαναπει κ σε αλλο ποστ.... οταν μενουμε σε μια κατασταση ακομα κ ασχημη για εμας, μενουμε γτ ολο κ καποιο οφελος εχουμε...η σωστη ερωτηση λοιπον δεν ειναι γτ δεν φευγουμε, αλλα γιατι μενουμε...


συγχαρητηρια καλη μου, μολις βιωσες το θησαυρο της ψυχοθεραπειας...πραγματικα μπραβο....

[dominiki]

Originally posted by mariao
Κοιτα πιστεύω οτι το θέμα είναι πολυσύνθετο.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση ουτε να είμαι απολυτη, και μιλάω βασικά από προσωπική εμπειρία.
Η διαδικασία του ψυχαναλυτη είναι πολύ περίεργη υπόθεση.
Το μεγαλύτερο όφελος που έχω αποκομίσει από τη διαδικασία μπορεί να ακουστει πολύ απλό και ασύμαντο αλλά εμένα μου άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μου.
Απλά αρχισα να καταλαβαίνω τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις μου και από τις λέξεις που χρησιμοποιούσα για να εκφραστώ.
Μ αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα σταδιακά ποια ήταν τα θέματα που με "κολουσαν" στη ζωή μου.
Κάποια από αυτά ήταν τόσο βαθια θαμμένα, ωστε για να αποφυγω να τα επεξεργαστώ και να τα επιλύσω, ήμουν διατεθιμένη να βάζω άλλα μπροστά, ακόμα και να δημιουργώ προβλήματα στον εαυτό μου, μονο και μόνο για να αποφύγω να αναλύσω αυτά που πονάνε πραγματικά.
Γιαυτό πλέον πιστεύω οτι πισω από ένα συμπτωμα όπως είναι το πάχος, ή η βουλιμία ή οι κρίσεις πανικού και ότι άλλο μας δημιουργεί πρόβλημα, κρυβονται θέματα τα οποία δεν ειμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε χωρις τη βοήθεια ενός τρίτου "αντικειμενικού" και εκπαιδευμένου παρατηρητή.
Ουτε οι φίλοι μας ουτε ακόμα περισσότερο η οικογένεια μας μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο.
Δεν με συμβούλεψε κανένας ψυχολόγος τόσα χρόνια λέγοντας μου τι να κάνω...μου έδειξαν αυτό που δεν ήμουν σε θέση να δω και μετα με εμψύχωσαν δειχνοντας μου οτι μπορώ να τα καταφέρω να το υπερνικήσω. Και μη νομίζεις οτι μου επειδή μου το έδειξαν το αντιλείφτικα κιολας απευθείας...παίρνει χρόνο.
Κυρίως όμως μου έμαθαν πως λειτουργει ο μηχανισμός αναγνωρισης της πραγματικότητας και με έμαθαν να επικεντρώνομαι στα θετικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου και όχι στα αρνητικά οπότε αυξηθηκε και η αυτοπεποίθηση μου.

Οχι οτι τα καταφέρνω πάντα, αλλά και να μην τα καταφέρω σήμερα δεν είναι και τοσο τραγικό.
Και αυριο μέρα είναι...και ειναι όλη δική μου.:grin:
πιό χαλαρά δηλαδή...και το άλλο, δεν επιτρέπω σε κανένα πλέον να επιρρεάσει τη διάθεσή μου κρίνοντας με και υποτιμώντας με.
Για την ακρίβεια σπάνια πλέον συμβαίνει αλλά με κάνει να γελάω.

:thumbup::thumbup::thumbup: συμφωνω με ολα.. μεγαλη υποθεση, το να κατανοησουμε τις πραξεις αλλα και το ιδιο τον εαυτο μας...

[asteropi]

Eμενα εχω καταλαβει πως αυτο που με εφτασε να παρω κιλα ειναι το οτι εμενα μονη μου(φοιτητρια),ενω οταν ημουν σπιτι μου ετρωγα κανονικα σπιτικο φαγητο και σπανια γλυκα,θα ειχα τη μανα μου να με συγκρατησει κτλ.Θυμαμαι τα πρωτα Χριστουγεννα που πηγα σπιτι για διακοπες ειχαν παθει σοκ (πρεπει να΄χα παρει γυρω στα 7 κιλα τοτε).Θυμαμαι να τρωω(γλυκα κυριως, το φαγητο δε μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση) ασταματητα χωρις να πειναω,πηγαινα σουπερ μαρκετ και επαιρνα
π.χ. 5 σοκοφρετες,μπισκοτα,σοκολα τες,παγωτα.Πλεον δε παει αλλο δε γινεται για λιγες στιγμες απολαυσης να καταστρεφεται η ψυοχλογια σου.Οποτε εχω λιγουρα σκεφτομαι πως ημουν παλια και οτι πρεπει να ξανα γινω ετσι.Τα παλια τζιν και μπλουζακια μου ειναι στην ντουλαπα και με περιμενουν.:blush: