ρατσισμός...:( - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 18 FirstFirst 1234513 ... LastLast
Results 31 to 45 of 264
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2010
    Posts
    4,654
    Ναι δεν επιρεάζομαι ούτε από τον ρατσισμό για τους παχουλούς, ούτε από οπιονδήποτε άλλο ρατσισμό. Γιατί δηλαδή πρέπει να αφήσω την ζωή μου να επιρεαστεί από τρίτους? Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.

    28 είμαι. εσύ?

  2. #32
    Originally posted by polinaki1983
    Ναι δεν επιρεάζομαι ούτε από τον ρατσισμό για τους παχουλούς, ούτε από οπιονδήποτε άλλο ρατσισμό. Γιατί δηλαδή πρέπει να αφήσω την ζωή μου να επιρεαστεί από τρίτους? Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.

    28 είμαι. εσύ?
    Καλά κάνεις και σου εύχομαι να είσαι πάντα έτσι.

    Ξέρεις πως τα κιλά σε κάνουν πολύ μεγαλύτερη?
    Όχι μόνο εσένα, όλες μας.
    Δηλαδή εσύ μπορείς να δεις τον εαυτό σου δίπλα σε έναν 28αρη συνομιλικό σου?
    Είδα τις φώτο σου, είσαι πολύ γλυκιά και σίγουρα αν αδυνατίσεις θα γίνεις ακόμη καλύτερη.

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2010
    Location
    Στον πλανήτη Happy
    Posts
    455
    Προσωπικα ειμαι και γω 28 και φαινομαι το λιγοτερο 24-25 Ο αδελφος μου ειναι 2χρονια μικροτερος και ολοι νομιζουν οτι εγω ειμαι 2χρονια πιο μικρη του(δλδ 24).

    Εγω παντως θα συμφωνησω οτι υπαρχει ρατσισμος και προπαντων στο θεμα σχεσεις.

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2010
    Posts
    4,654
    Δεν μου άρεσαν ποτε οι συνομίλικοι μου. Ο άντρας μου είναι 33 ετών.

    Οσο για το ότι με δείχνουν τα κιλά μεγαλύτερη το ξέρω, άλλοστε φένετε η διαφορά στο πρόσωπο και από τα 125 στα 108, πόσο μάλλον αν γίνει μεγαλύτερη η διαφορά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό, και το αν με αποδέχονται οι άλλοι ή οχι.

    Εσύ όμως δεν μου απάντησες τί ηλικία έχεις.

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Posts
    1,811
    28 και γω ..ολα τα συνομιλικα στην πιστα! κοριτσια πιστευω οτι πολλες φορες εχει να κανει με τα χαρακτηριστικα του προσωπου και οχι με τα κιλα αν μεγαλοδειχνεις η οχι, εστω με το δερμα, ξερω γω? ετσι πιστευω.. :blush:

  6. #36
    Originally posted by polinaki1983
    Δεν μου άρεσαν ποτε οι συνομίλικοι μου. Ο άντρας μου είναι 33 ετών.

    Οσο για το ότι με δείχνουν τα κιλά μεγαλύτερη το ξέρω, άλλοστε φένετε η διαφορά στο πρόσωπο και από τα 125 στα 108, πόσο μάλλον αν γίνει μεγαλύτερη η διαφορά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό, και το αν με αποδέχονται οι άλλοι ή οχι.

    Εσύ όμως δεν μου απάντησες τί ηλικία έχεις.
    εγώ είμαι 35 και έχω δει τον εαυτό μου όταν αδυνατίζει να φαίνεται μικρότερος και όταν παχαίνω μεγαλύτερος.

    Κοίτα, μπορεί να σου αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες, μπορεί και να μη μπορείς να είσαι με συνομίλικους και να συμβιβάστηκες με αυτό.
    Το θέμα που συζητάμε δεν είναι αν μας αρέσει ο εαυτός μας, αλλά αν αρέσουμε στους άλλους και κατά πόσο επηρεάζουν τα κιλά τη ζωή μας και τις "επιλογές" που δεν έχουμε.
    Το αν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά.
    Εσύ λες πως τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και σε αποδέχονται όπως είσαι.
    Εγώ πάλι δεν το πιστεύω και όπως σου είπα και πριν σέβομαι την άποψη σου, αλλά δεν μπορείς να με κάνεις να την υιοθετήσω.
    Αυτό λέγεται δημοκρατικός διάλογος...

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2010
    Posts
    4,654
    Ωραία τότε μπορείς να μου υποδίξεις τί είναι αυτό που σε κάνει να μην πιστεύεις ότι με αποδέχονται όπως είμαι?

    Και για να σου απαντήσω, ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες την ηλικίας μου, δεν είναι θέμα συμβιβασμού, απλά δεν μπορώ να συζιτήσω μαζί τους.

    Και δεν είπα ότι δεν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά. Είπα πως όπως υπόκεινται οι άνθρωποι με πολλά κιλά, άλλο τόσο υπόκεινται και οι αδύνατοι, και οι μαυροι, και οι άραβες κτλ. Γιατί πρέπει να αφίνω τα κόμπλεξ του άλλου (γιατί περί κόμπλεξ πρόκειτε ο ρατσισμός) να επιρεάσουν την δικιά μου ζωή?

    Αν επέτρεπα αυτό να συμβεί, αυτό θα σύμαινε πως θα έπρεπε να κλειστώ μεστο σπίτι, και να κλείσω και τον άντρα μου και τον γιο μου μαζί και να μένουμε εκεί, επειδή κάπιοι άλλοι έχουν κόμπλεξ με τα κιλά μου, με την εθνηκότητα του άντρα μου και με το επώνυμο του γιού μου. Ε όχι, αυτό δεν γίνετε!

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2010
    Posts
    4,654
    Και κάτι άλλο που ξαναείπα και πιο πάνω, ζούμε και σε διαφορετικές κοινωνίες. Δεν ξέρω πως είναι εκεί τα πράγματα, εγώ ξέρω το τί ζω εδώ.

  9. #39
    Originally posted by polinaki1983
    Ωραία τότε μπορείς να μου υποδίξεις τί είναι αυτό που σε κάνει να μην πιστεύεις ότι με αποδέχονται όπως είμαι?

    Και για να σου απαντήσω, ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες την ηλικίας μου, δεν είναι θέμα συμβιβασμού, απλά δεν μπορώ να συζιτήσω μαζί τους.

    Και δεν είπα ότι δεν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά. Είπα πως όπως υπόκεινται οι άνθρωποι με πολλά κιλά, άλλο τόσο υπόκεινται και οι αδύνατοι, και οι μαυροι, και οι άραβες κτλ. Γιατί πρέπει να αφίνω τα κόμπλεξ του άλλου (γιατί περί κόμπλεξ πρόκειτε ο ρατσισμός) να επιρεάσουν την δικιά μου ζωή?

    Αν επέτρεπα αυτό να συμβεί, αυτό θα σύμαινε πως θα έπρεπε να κλειστώ μεστο σπίτι, και να κλείσω και τον άντρα μου και τον γιο μου μαζί και να μένουμε εκεί, επειδή κάπιοι άλλοι έχουν κόμπλεξ με τα κιλά μου, με την εθνηκότητα του άντρα μου και με το επώνυμο του γιού μου. Ε όχι, αυτό δεν γίνετε!

    Βλέπεις λοιπόν?
    Το ίδιο λέμε.
    Εγώ δεν σου είπα πως να φέρεσαι ΕΣΥ απέναντι στο ρατσιμό, φυσικά και πρέπει να κάνεις όλα τα παραπάνω. Αυτό που συζητάμε είναι αν υπάρχει και κατά πόσο μας επηρεάζει στη ζωή μας σε αντιπαραβολή του αν είχαμε κανονικό βάρος.
    Εσύ πας να μου πεις πως είναι το ίδιο και γω απλά δεν συμφωνώ. Μάλιστα στο πρωτο σου ποστ έλεγες τα παρακάτω λόγια, που τώρα τα έχεις αλλάξει 100%

    ....""""""Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω σε αυτό, όντας γυναίκα που πάντα είχα παραπάνω κιλά (είμαι πάνω από 100 κιλά από τότε που ήμουνα 12 ετών). Ναι μπορεί να υπάρχουν ανθρώποι που θα σε κοροιδέψουν, όμως θα υπάρξουν και ανθρώποι που θα σε θαυμάσουν για αυτό που είσαι, που θα δούν την λάμψη και τον αέρα που εκπέμπεις, όσα κιλά και να είσαι. Από την ηλικία των 15 ετών ήμουνα συνεχώς σε σχέσεις, και συνεχώς το φλερτ με περιτρυγίριζε. αυτό γιατι? γιατί ποτέ δεν είχα νιώσει άσχημα με τον εαυτό μου. Με αγαπούσα όπως ήμουνα στην κάθε στιγμή και άφηνα αυτή την αγάπη για τον εαυτό μου να βγει έξω. ........""""""""

    Σε αυτά δεν συμφωνώ, αλλά και πάλι όπως είπαμε, είναι απλά η άποψη μου. Δεν σου ζητώ να την υιοθετήσεις.

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2010
    Posts
    4,654
    Εγώ δεν βλέπω πουθενά να αλλάζω τα λόγια μου. Και στο πρώτο μου ποστ είπα πως ναι υπάρχουν άνθρωποι που θα κοροιδέψουν, και τώρα είπα πως ο ρατσισμός υπάρχει γενικός ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτό που προσπαθώ να πω, αλλά δεν το καταλαβαίνεις είναι ότι ο ρατσισμός υπάρχει για όλου και όλους ανεξερέτως βάρους/ύψους και πως δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους 100%. Και ΄και στα 2 ποστ μου υποστιρίζω πως αυτό ΔΕΝ επιρεάζει την δικιά μου ζωή. ΠΟυ είναι η αντίθεση λοιπόν?

    Επειδή όμως δεν μπορείς να αποδεκτείς πως ένα άτομο μπορεί να ζει όμορφα και να αισθάνετε όμορφα με αυτό που είναι, και αυτό γιατί πολύ απλά ΕΣΥ δεν μπορείς να το νιώσεις, και να δεκτείς τον εαυτό σου, τα ρείχνεις όλα στους άλλους.

    Και σε ξαναρωτώ, πώς θες να αρέσεις στους άλλους και να σε σέβονται και να μην σε κοροιδεύουν όταν εσύ η ίδια δεν σου αρέσεις?

    Λοιπόν δεν το συζητάω άλλο γιατί στο τέλος θα χαρακτηριστώ και πάλι ψεύτρα, εγωίστρια και ότι άλλο έχω χαρακτιριστεί κατά καιρούς εδώ μέσα.

  11. #41
    Originally posted by polinaki1983
    Εγώ δεν βλέπω πουθενά να αλλάζω τα λόγια μου. Και στο πρώτο μου ποστ είπα πως ναι υπάρχουν άνθρωποι που θα κοροιδέψουν, και τώρα είπα πως ο ρατσισμός υπάρχει γενικός ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτό που προσπαθώ να πω, αλλά δεν το καταλαβαίνεις είναι ότι ο ρατσισμός υπάρχει για όλου και όλους ανεξερέτως βάρους/ύψους και πως δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους 100%. Και ΄και στα 2 ποστ μου υποστιρίζω πως αυτό ΔΕΝ επιρεάζει την δικιά μου ζωή. ΠΟυ είναι η αντίθεση λοιπόν?


    Μα δεν μιλάμε για άλλου είδους ρατσιμό, αλλά για τα κιλά. Αν είμασταν σε φόρουμ για φυλετικές διακρίσεις θα μιλούσαμε για μαύρους/άσπρους/κόκκινους/μπλε.
    Εδώ μιλάμε για κιλά.
    Όπως δεν πιστεύω πως υπάρχει ρατσισμός για μια αδύνατη, εκτός και αν είναια νορεκτική που πάμε σε άλλη κατηγορία.
    Εγώ λοιπόν θέτω ένα θέμα: υπάρχει ρατσιμός στους παχύσαρκους?
    Δεν μιλάμε για το πως τον αντιμετωπίζουμε, αλλά για το αν υπάρχει και συ λες πως δεν υπάρχει γιατί εσύ εκπέμπεις αυτοπεποίθηση, σε κυνηγάνε μια ζωή οι άντρες, δεν έχεις πρόβλημα στα 150 κιλά να ανέβεις σκαλοπάτια, φαντάζομαι πως θα χτυπάς και μιάμισι ώρα διάδρομο στο γυμναστήριο, πως δεν έχεις πρόβλημα με τα ρούχα σου και τη ζωή σου και έκανες εγχείριση για την υγεία σου.



    Επειδή όμως δεν μπορείς να αποδεκτείς πως ένα άτομο μπορεί να ζει όμορφα και να αισθάνετε όμορφα με αυτό που είναι, και αυτό γιατί πολύ απλά ΕΣΥ δεν μπορείς να το νιώσεις, και να δεκτείς τον εαυτό σου, τα ρείχνεις όλα στους άλλους.

    Όχι, δεν μπορώ να το πιστέψω πως νιώθει κάποιος όμορφα με 100 κιλά επιπλέον και ναι, εγώ που έχω δεκαπέντε δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου γιατί ίσως έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις από μένα. Αυτό όμως είναι άλλο και είναι εκτός κουβέντας.


    Και σε ξαναρωτώ, πώς θες να αρέσεις στους άλλους και να σε σέβονται και να μην σε κοροιδεύουν όταν εσύ η ίδια δεν σου αρέσεις?

    Να σου πω κάτι? Ακόμη και κολοτούμπες να κάνεις στο δρόμο απο αυτοπεποίθηση, ακόμη και αν πετούν πουλιά γύρω σου από τη χαρά σου, ακόμη και αν βγει επιγραφή στο κούτελο σου που λέει, "είμαι χαρούμενη που είμαι υπέρβαρη" ο ρατσισμός των άλλων απέναντι σου δεν θα μειωθεί στο ελάχιστο. Αυτή είναι η άποψη μου. Εσύ έχεις άλλη και γω τη σέβομαι. Γιατι λοιπόν δεν κάνεις και συ το ίδιο με μένα?



    Λοιπόν δεν το συζητάω άλλο γιατί στο τέλος θα χαρακτηριστώ και πάλι ψεύτρα, εγωίστρια και ότι άλλο έχω χαρακτιριστεί κατά καιρούς εδώ μέσα.

    αυτό είναι δικό σου θέμα.

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Posts
    725
    Originally posted by polinaki1983
    Το ξέρω πως δεν γνωρίζω πως είναι να είσαι αδύνατος, άλλοστε το έχω δηλώσει πολλές φορές, όπως έχω δηλώσει ότι αυτό με φοβίζει γιατί δεν θα ξέρω πως να φερθώ. Ξέρω όμως πώς είναι να είσαι μια ζωή παχύσαρκος. και έχω δει πως έστω και μια ζωή παχύσαρκη, δεν στερήθηκα τίποτα από αυτά που ήθελα να κάνω. Ναι ίσως στα 70 κιλά να τα έκανα με διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν συμαίνει πως δεν μπορώ να τα κάνω και τώρα στα 107 ή πριν στα 125.

    Ισως γιαυτό και να μην ένιωσα ποτέ άσχημα με τον εαυτό μου. Ισως γιαυτό ποτέ δεν είχα όλα τα κομπλεξ που συνήθως συνοδέυουν ένα παχύσαρκο.

    Απλά ξέρω πως όσα κιλά και να φτάσω, όπου και να σταματίσει η ζυγαριά, πάντα θα είμαι η ίδια Πωλίνα που αγαπάει τον εαυτό της.

    δεν νομιζω οτι θα πρεπει να αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά σου....έτσι κι αλιώς τα πάντα είναι πιο "εύκολα" όταν είσαι κανονικός σε κιλά...το μόνο που θα έχεις να κάνεις θα είναι να χαρείς όλα τα πλεονεκτήματα που θα σου προσφέρει η καινούρια σου ζωή...

    κ όσο για τον "καβγά" σας κοριτσια νομίζω ότι η καθεμια αναφέρεται σε άλλο πράγμα....

    εσυ λιανα12345 εστιαζεις στο πως μας βλέπουν οι άλλοι
    εμω εσύ πωλινα στο πως επηρεάζεσαι εσύ από τους άλλους....

    η μία μιλάει για το κοινωνικό σύνολο και η άλλη για το άτομο εντός του κοινωνικού συνόλου..... (ελπιζω να μην ακούγομαι σαν ακαδημαικο δοκιμιο :smilegrin: ):smilegrin:

  13. #43
    Originally posted by konina
    Originally posted by polinaki1983
    Το ξέρω πως δεν γνωρίζω πως είναι να είσαι αδύνατος, άλλοστε το έχω δηλώσει πολλές φορές, όπως έχω δηλώσει ότι αυτό με φοβίζει γιατί δεν θα ξέρω πως να φερθώ. Ξέρω όμως πώς είναι να είσαι μια ζωή παχύσαρκος. και έχω δει πως έστω και μια ζωή παχύσαρκη, δεν στερήθηκα τίποτα από αυτά που ήθελα να κάνω. Ναι ίσως στα 70 κιλά να τα έκανα με διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν συμαίνει πως δεν μπορώ να τα κάνω και τώρα στα 107 ή πριν στα 125.

    Ισως γιαυτό και να μην ένιωσα ποτέ άσχημα με τον εαυτό μου. Ισως γιαυτό ποτέ δεν είχα όλα τα κομπλεξ που συνήθως συνοδέυουν ένα παχύσαρκο.

    Απλά ξέρω πως όσα κιλά και να φτάσω, όπου και να σταματίσει η ζυγαριά, πάντα θα είμαι η ίδια Πωλίνα που αγαπάει τον εαυτό της.

    δεν νομιζω οτι θα πρεπει να αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά σου....έτσι κι αλιώς τα πάντα είναι πιο "εύκολα" όταν είσαι κανονικός σε κιλά...το μόνο που θα έχεις να κάνεις θα είναι να χαρείς όλα τα πλεονεκτήματα που θα σου προσφέρει η καινούρια σου ζωή...

    κ όσο για τον "καβγά" σας κοριτσια νομίζω ότι η καθεμια αναφέρεται σε άλλο πράγμα....

    εσυ λιανα12345 εστιαζεις στο πως μας βλέπουν οι άλλοι
    εμω εσύ πωλινα στο πως επηρεάζεσαι εσύ από τους άλλους....

    η μία μιλάει για το κοινωνικό σύνολο και η άλλη για το άτομο εντός του κοινωνικού συνόλου..... (ελπιζω να μην ακούγομαι σαν ακαδημαικο δοκιμιο :smilegrin: ):smilegrin:
    ναι, επιτέλους!!! (θενκς κορίνα, νόμιζα πως μιλάω μόνη μου).

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2009
    Posts
    4,829
    Μιλώ για μένα και μόνο για μένα. Όταν ήμουν αδύνατη, ένιωθα όμορφα και εισέπραττα αποδοχή και θαυμασμό σε κάθε τομέα. Όταν ήμουν νοσηρά παχύσαρκη, εισέπραττα απαξίωση και ρατσισμό. Τώρα που απλώς έχω κάποια παραπανίσια κιλά, αισθάνομαι καλύτερα με τους γύρω μου και το απολαμβάνω. ʼρχισα και πάλι να αρέσω στο αντίθετο φύλο και το θεωρώ φυσικό. Αν έλεγα ότι είμαι θεά σε σχέση με μία κοπέλα στα 50 60 κιλά, θα κορόιδευα τον εαυτό μου. Αφού δεν μου αρέσει να κοροιδεύω τους άλλους, θα το κάνω σε μένα την ίδια? Κοινή λογική είναι το να παραδεχόμαστε ότι όταν διαφέρουμε από τους περισσότερους, κάπου χωλαίνει το ζήτημα. Και μιλάω και για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι και για το πώς αισθανόμαστε σε σχέση με τους άλλους. Αλλά πάλι, εγώ έχω ένα θέμα με την ειλικρίνεια, κυρίως ως προς το πρόσωπό μου. Δε μπορώ να με ξεγελάσω ούτε για ένα λεπτό. Βλέπω την πραγματικότητα και ποτέ δεν με άγγιξαν δηλώσεις του τύπου σ' όποιον αρέσουμε, τα πάχη μας τα κάλλη μας κλπ. Μακάρι να μπορούσα να με παραμυθιάσω, έστω και για λίγο. Τότε η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο εύκολη.

  15. #45
    Originally posted by Ava
    Μιλώ για μένα και μόνο για μένα. Όταν ήμουν αδύνατη, ένιωθα όμορφα και εισέπραττα αποδοχή και θαυμασμό σε κάθε τομέα. Όταν ήμουν νοσηρά παχύσαρκη, εισέπραττα απαξίωση και ρατσισμό. Τώρα που απλώς έχω κάποια παραπανίσια κιλά, αισθάνομαι καλύτερα με τους γύρω μου και το απολαμβάνω. ʼρχισα και πάλι να αρέσω στο αντίθετο φύλο και το θεωρώ φυσικό. Αν έλεγα ότι είμαι θεά σε σχέση με μία κοπέλα στα 50 60 κιλά, θα κορόιδευα τον εαυτό μου. Αφού δεν μου αρέσει να κοροιδεύω τους άλλους, θα το κάνω σε μένα την ίδια? Κοινή λογική είναι το να παραδεχόμαστε ότι όταν διαφέρουμε από τους περισσότερους, κάπου χωλαίνει το ζήτημα. Και μιλάω και για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι και για το πώς αισθανόμαστε σε σχέση με τους άλλους. Αλλά πάλι, εγώ έχω ένα θέμα με την ειλικρίνεια, κυρίως ως προς το πρόσωπό μου. Δε μπορώ να με ξεγελάσω ούτε για ένα λεπτό. Βλέπω την πραγματικότητα και ποτέ δεν με άγγιξαν δηλώσεις του τύπου σ' όποιον αρέσουμε, τα πάχη μας τα κάλλη μας κλπ. Μακάρι να μπορούσα να με παραμυθιάσω, έστω και για λίγο. Τότε η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο εύκολη.
    Έτσι ακριβώς είμαι και γω άβα...

    Δε μπορώ να νιώσω καλά με 15 κιλά παραπάνω και ούτε να κοροιδέψω τον εαυτό μου πως "έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω", αφού πρωτίστως δεν αρέσω σε μένα.

    Μετά σκέφτομαι και το άλλο. Αν δεν ήμουν τόσο "κομπλεξική" με τα επιπλέον κιλά μου δεν θα είχα όριο το 75 που μόλις το βλέπω αρχίζω και φρικάρω, αλλά το 155!
    Τι σημαίνει αυτό?
    Πως μέσα από την ανασφάλεια μου γλίτωσα το ραμμένο στομάχι η δίαιτα που θα χρειαζόμουν τουλάχιστον δυο χρόνια για να με επαναφέρω εκεί που θα ήθελα.

Page 3 of 18 FirstFirst 1234513 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •