Η γιαγιά θα μας κόψει την καλημέρα αν γράψουμε την κόρη για επαναφοίτηση!

**Alma libre_ed** · 06-06-2011, 22:37

anna65 ζουμε εν ετη 2011 , θα ακουσεις τους ειδικους και το μυαλο σου , την καρδια σου τι ειναι το καλυτερο για το παιδι σου . Αυτο προεχει!
Το καλο ! Η γιαγια κανει τον εκβιασμο αλλα στο τελος θα υποκυψει ......................

**filipparas** · 07-06-2011, 00:39

Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και το σημαντικό είναι το παιδάκι σου ʼννα... άσχημη η αντίδραση της γιαγιάς αλλά θα το ξεπεράσει αργά ή γρήγορα.

**polinaki1983** · 07-06-2011, 08:48

Καλημέρα Αννα μου. Το θεματάκι σου μου θυμίζει πολύ τα περιστατικά με την αδελφή ΚΑΙ τον αδελφό μου και το τί έλεγε η γιαγιά τότε που θα πήγαιναν δημοτικό. Θα σε πάρω τηλέφωνο απόψε μάλλον και θα τα πούμε από τηλεφώνου! Φιλάκια

**anna65** · 07-06-2011, 08:56

Πωλίνα μου, είδα το μήνυμά σου αργά. Θα περιμένω να τα πούμε απόψε! Σε ευχαριστώ, χρειάζομαι οπωσδήποτε πυρομαχικά για να αντιμετωπίσω αυτή τη μάχη που άρχισε! Πάντως, τελικά η γιαγιά είπε πως θα έρθει την Πέμπτη να μιλήσουμε στη σύμβουλο - αν και δεν είμαι σίγουρη πως θα ακούσει, αυτό που θέλει είναι μόνο να μιλήσει ..

**polinaki1983** · 07-06-2011, 09:02

Εγώ πιστεύω θα ακούσει καλή μου. Εστω και αν δεν το δείξει, εστω και αν δεν το παραδεκτεί, θα ακούσει. Πιστεύω ότι δεν έρχετε μόνο για να μιλήσει, αλλά κατά βάθος να συγουρευτεί πως αυτά που λες δεν είναι δικά σου καπρίτσια, αλλά συμβουλές από ειδικούς.

**zwhtsa_ed** · 07-06-2011, 09:29

μεσα της ξερει πως το σωστο ειναι να ξαναπαροκουληθησει η μικρη το νηπιαγωγειο..

αλλαπ ιστευω καθαρα απο εγωισμο δεν το λεει. δυστυχως οι περισσοτεροι δεν θελουν να παραδεχτουν πως το παιδι τους εχει καποιο προβλημα ..
αννα ενα μεγαλο μπραβο που εσυ διαφερεις. αν δεν ακουσεις τους ειδικους και την στειλεις στο 'μεγαλο' σχολειο το μονο κακο θα κανεις στη μικρη σου ...

στη σχολη ειχα μια συμφοιτητρια που ηταν δυσλεκτικη .. μου ελεγε λοιπον ποσο Πισω πηγε η ζωη της γιατι οι γονεις της αρνουνταν να πραδεχτουν πως ειχε προβλημα ... στο σχολειο δεν μπορουσε να προχωρησει σαν τα αλλα τα παιδια ενοιωθε πως κατι ειχε που την τραβουσε πισω .. αλλα δεν ειχε καποια βοηθεια .. τελικα οι γονεις της το παραδεχτηκαν στην πρωτη λυκειου ....

και παλι η κοπελα τα καταφερε και περασε αρχιτεκτονικη .. αλλα μου ελεγε ποσο δυσκολο ηταν μεχρι να παραδεχτουν πως εχει κατι και να την βοηθησουν .. ενοιωθε πως μαλωνε μεσα της με ενα τερας μου ελεγε χαρακτηριστικα...

και σε πληροφορω τωρα η κοπελα και κανονικα τελειωσε τη σχολη και ειναι στη Γαλλια και δουλευει τωρα... και τι σαν εινει δυσλεκτικη, τιμη της και καμαρι της που τα εχει καταφερει ολα αυτα..

τι θελω να πω με αυτο το παραδειγμα, πως οσο πιο νωρις παραδεχομαστε πως υπαρχει καποιο προβλημα τοσο καλυτερα για το παιδι μας..

την καλημερα μου! και μην δινεις σημασια στη γιαγια, ακομη και αν ειναι η μητερα σου, θα της περασει .. θα δει πως η μικρη σιγα σιγα θα αρχισει να αναπτυσει περισσοτερες δεξιοτητες και θα το καταλαβει πως για το καλο της εγινε οτι εγινε!

**anna65** · 07-06-2011, 11:54

Η αλήθεια είναι πως αυτό το παιδί με προβλημάτιζε από νωρίς. Έντεκα μηνών, ρωτούσα τον παιδίατρο αν μπορώ να πω ότι είναι υπερκινητική, και με μάλωνε λέγοντας πως είναι καλό που είναι "ζωηρή", μετά τα τρία μου λέει θα δούμε αν είναι πρόβλημα. Έμενε λίγο παραπίσω από τα άλλα παιδιά - και να τα καρφιά από μάνα και πεθερά, γιατί μιλάει της γειτόνισσας και όχι το δικό σας - αλλά κατάφερα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να περιμένω να βρει το ρυθμό του. Οι ειδικοί λέγανε πως επειδή έμενε σε κάτι παραπίσω, αυτό κρατούσε και τα επόμενα. Δεν περπατούσε, για αυτό και δεν πλησίαζε τα άλλα παιδιά, δεν μιλούσε, για αυτό και δεν μετείχε στις εκδηλώσεις. Οι σχολικές γιορτές μια φρίκη - όλα τα παιδιά να βγαίνουν και να λένε το καθένα όσο μπορούσε να πει ό,τι μπορούσε, και το δικό μου κολλημένο στον τοίχο να κοιτά τον κόσμο με τρόμο... Μα τι έχει το παιδί μου, να αναρωτιέμαι, και απάντηση να μην παίρνω...
Στο σταθμό, οι κοπελιές να μου λένε πως πάει καλά - εννοούσαν πως δεν ενοχλούσε τα άλλα παιδιά! Η αναπτυξιολόγος που το είδε τριών ετών είπε "καθυστέρηση στο λόγο και την κίνηση - εργοθεραπείες, λογοθεραπείες". Στα τέσσερα, η διάγνωση έλεγε "ανωριμότητα και ζήλεια" λόγω του αδελφού. Στα πέντε, η καθυστέρηση λόγου-κίνησης εκτιμήθηκε στον ενάμισυ χρόνο από το αναπτυξιολογικο του Ιπποκρατείου - το καλύτερο ίσως στην Ελλάδα. Και πάλι, έψαχνα να μάθω το τι συμβαίνει με το παιδί μου. Και μια παιδοψυχολόγος για πρώτη φορά αναφέρει το μυστικό "συμπτώματα παρόμοια με αυτιστικού φάσματος". Τι είναι τούτο πάλι... Δεν το λένε στα εγχειρίδια...
Μαθαίνοντας για τον αυτισμό, το φάσμα, τις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές κατάλαβα επιτέλους ΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. Δεν ήταν κάτι πρωτοφανές, δεν ήταν κάτι περίεργο, ήταν απλά διαφορετικό! Δεν έφταιγα εγώ, δεν έφταιγε αυτό, απλά προσπαθούσα με λάθος τρόπο! Δεν με πανικόβαλε η διάγνωση, με ανακούφισε! Επιτέλους έδωσε μια απάντηση στις ερωτήσεις μου!
Διάβασα για την ειδική αγωγή, βρήκα ειδικές δομές, βρήκα θεραπευτές που είχαν ξανασχοληθεί με το θέμα - αυτό σήμαινε επιστροφή στην πρωτεύουσα και τέλος στην ήσυχη ζωή της επαρχίας - και είδα τη βελτίωση να φαίνεται μέρα με τη μέρα.
Η κόρη είναι στην πιο "λάιτ βέρσιον" του φάσματος. Αυτό σημαίνει πως είναι "υψηλής λειτουργικότητας", έχει λόγο, έχει καλή αντίληψη, απλά έχει πολλές εμμονές και κάποια ανοικτά θέματα με την κοινωνικοποίηση, την αποδοχή κανόνων, την αποδοχή του άλλου και πολλά ακόμη. Μόνο που επειδή είναι οριακά, αρκετοί (μεταξύ των οποίων και η γιαγιά προφανώς) δεν καταλαβαίνουν ότι είναι διαφορετική. Νομίζουν ότι είναι το παιδικό πείσμα και θα της περάσει.
Διαβάζω κάθε μέρα. Ψάχνω σεμινάρια, ψάχνω άρθρα, ψάχνω βιβλία. Κάθε μέρα μαθαίνω κάτι ακόμη, και γίνομαι καλύτερη και σαν άτομο και σαν μητέρα. Δεν μπορώ να αφήσω κανέναν, ούτε τη μάνα μου την ίδια, να καταστρέψει ότι έχει πετύχει το παιδί μου μέχρι σήμερα.
Δεν ξέρω αν θα της αλλάξω άποψη, δεν μπορώ να παλεύω σε τόσα μέτωπα. Με προβληματίζει η στάση της, αλλά μέχρι εκεί. Πρέπει να επικεντρωθώ στον αγώνα που δίνει η κόρη μου, και εκεί πρέπει να εστιάσει κι αυτή αν θέλει να μετέχει - αλλιώς bye bye...

**smart** · 07-06-2011, 13:25

αννα με συγκινησες :)
μπραβο σου για τον αγωνα που δινεις για να εχει το παιδι σου το καλυτερο δυνατο!!!
μετα απ ολα αυτα απορω πως βρισκεις ακομη το κουραγιο να προσπαθεις να προσεγγισεις κ τη γιαγια αντι να προσπαθει εκεινη ...

χαιρομαι που το παιδακι βρισκει τους ρυθμους του, μετα απ οσα μας ειπες ακομη πιο ξεκαθαρα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δε θα μετρησεις τη γνωμη κανενος!!

**zwhtsa_ed** · 07-06-2011, 14:12

πραγματικα βουρκωσα και εγω με τα λεγομενα σου αννα μου! μακαρι ολες οι μανουλες να ειναι οπως και εσυ! να πολεμουν και να δεχοντε τη διαφορετικοτητα του παιδιου τους,να το θεωρουν πως απλα διαφερει σε κατι απο τα υπολοιπα τα παιδακια αλλα αυτο δεν σημαινει πως το κανει προβληματικο και πρεπει να ειναι στην 'απομονωση'.
και παλι ενα μεγαλο μπραβο! ειναι πολυ τυχερη η μικρουλα που σε εχει μανουλα!!!!!

**anna65** · 07-06-2011, 14:28

Το παιδί μου είναι διαφορετικό, μα αυτό εξάλλου δεν πιστεύει κάθε γονιός για το δικό του παιδί; Υπάρχει παιδί χωρίς πρόβλημα; Σε κάποια έχει γίνει μια διάγνωση, και οι γονείς μαζί με τους ειδικούς μαθαίνουν να τα αντιμετωπίζουν με υπευθυνότητα. Στα υπόλοιπα, που βλέπω ότι έχουν κι αυτά προβλήματα συμπεριφοράς, δεν βλέπω αντίστοιχα τους γονείς να προσπαθούν να κάνουν κάτι για τα αγγελούδια τους, αφού τα θεωρούν ήδη "τέλεια". Και όπως μου εξήγησαν, δεν υπάρχει 'φυσιολογικό' παιδί, υπάρχει ένας μέσος όρος και από κει και πέρα, όλα τα παιδιά κάπου είναι πιο πάνω από το μέσο όρο και κάπου υστερούν. Θαυμάζω το παιδί μου για όλα εκείνα τα σημεία που είναι πολύ πιο πάνω, και εστιάζω εκεί που υστερεί ώστε να συμβαδίσει με το "μέσο όρο".

**Αδαμαντια_ed** · 07-06-2011, 18:24

Αννα μου γλυκια μου Αννα την ποιο ωραια απαντηση την εχεις δωσει μονη σου,το κοριτσακι σου,απλα ειναι διαφορετικο και απλα αυτη η διαφορετικοτητα του θελεις εσας ποιο κοντα της κι εμεις δεν ειμαστε διαφορετικοι?Εγω που μια ζωη ημουνα και ειμαι παχυα δεν ειμαι διαφορετικη?Ή δεν αντιμετοπιζα και αντιμετωπιζω προβληματα παντου,σχολειο,φιλοι περιγυρος,ασχετοι στο δρομο που ολοι εχουνε κατι να πουνε?
Γιαγιαδες ,θειες,εκει να δεις?
Ακομα και ο ιδιοα μου ο μπαμπας μου ειχε πει αν ησουν αδυνατη θα μπορουσα να σε παω βολτα,κι εσυ αγχωνεσαι για την γιαγια?Ναι ειναι η μαμα σου,αλλα η πριγκιππεσα σου ειναι Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ!!!
Οταν διαγνωστηκε ο διαβητης στην Αννουλα μου,γυρισανε και μου ειπανε πω πω το παιδι θα εχει μια ζωη κουσουρι?Ποιος με ειδε και δεν με φοβηθηκε?Δεν με ενδιαφερει τι θα κανανε και τι θα σκεφτεται ο καθε ενας που βλεπει να κανουμε ενεσεις στην μικρη,ειναι η ζωη της ειναι διαφορετικη κι εμεις κοιταμε μονο αυτη να ειναι καλα.
Ετσι κι εσεις το εχεις προσεγγισει τελεια το θεμα,κανε αυτο που σου λενε οι ιδικοι και εσυ ξερεις οτι ειναι το σωστο και τι να κανουμε αφου αυτη το επελεξε bye bye η γιαγια!!!:love:

**anna65** · 07-06-2011, 19:26

Ωχ Παναγιά μου, άκου να σου πει ο ίδιος ο πατέρας σου να ήσουν πιο αδύνατη! Μα τι λέω, οι διατροφικές μας διαταραχές σαφώς και προήρθαν από ψυχογενή κακοποίηση που είχαμε στην παιδική μας ηλικία, και αυτό το πιστοποιούν όλοι οι ψυχολόγοι όταν καταλήγουμε σε αυτούς. Αν εμείς όντας ενήλικοι πια παλεύουμε να ξεπεράσουμε τα παιδικά τραύματα, δεν πρέπει να με εκπλήσσει η συμπεριφορά που απλά επαναλαμβάνεται στο εγγόνι! Μόνο που αυτή τη φορά δεν μπορώ να την επιτρέψω!
Έχοντας την εμπειρία του διαβήτη στις δύο εγκυμοσύνες, με τις ενέσεις και τις μετρήσεις και όλα τα επακόλουθα, έμαθα καλά τι θα πει διαβήτης. Ειδικά όταν μου έμεινε πεσκέσι μετά τη δεύτερη γέννα. Διάβασα εμπειρίες από άτομα με παιδικό διαβήτη, και είδα πως τελικά μαθαίνεις να ζεις μαζί του και δεν είναι "κουσούρι" αλλά μια ακόμη διαφορετικότητα. Είναι γολγοθάς, ειδικά στην δύσκολη εποχή της εφηβείας, αλλά από την άλλη διαμορφώνει πιο υπεύθυνα άτομα. Καλό κουράγιο λοιπόν στην συνονόματη κορούλα σου, να χαιρόμαστε τα καμάρια μας που δεν είναι προβληματικά αλλά διαφορετικά, και πιστεύω πως με τέτοιους αγώνες και τη συμπαράστασή μας θα καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους πιο γερά από τα υπόλοιπα παιδιά.

**polinaki1983** · 07-06-2011, 21:42

Originally posted by anna65
....... πιστεύω πως με τέτοιους αγώνες και τη συμπαράστασή μας θα καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους πιο γερά από τα υπόλοιπα παιδιά.

Επέτρεψέ μου να σταθώ μόνο σε άυτό Αννα μου, και να συμπληρώσω πως η διαφορετικότητα των ανθρώπων μας (είτε είναι παιδιά μας είτε αδέλφια μας) μας κανει και εμάς πιο δυνατούς για να μπορέσουμε να σταθούμε αντάξια δίπλα τους όταν καταφέρνουν να ξεπεράσουν κάθε μικρό εμπόδιο στον δρόμο τους και πάνε μπροστά πατώντας γερά στα πόδια τους και με το κεφάλι ψιλά.

**click** · 07-06-2011, 21:48

Αννα εισαι εκπληκτικη μητερα.

πολυ πιθανο η γιαγια να μην κανει την απειλη της πραξη

**dominiki** · 08-06-2011, 02:02

[quote]Originally posted by anna65
Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν: Η κόρη (γεννημένη 7/8/2005) δεν έχει κατακτήσει βασικές δεξιότητες. Έχει διάγνωση ΔΑΔ, κάνει εργοθεραπεία-λογοθεραπεία-ειδική αγωγή, παρακολουθεί νηπιαγωγείο σε τμήμα στήριξης και έχει ένδειξη από ΚΕΔΔΥ για παράλληλη στήριξη. Έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, παρουσιάζει μεγάλες ελλείψεις σε βασικές γνώσεις και ικανότητες (πχ δεν κόβει με ψαλίδι, οι ζωγραφιές της είναι σκέτες μουτζούρες, δεν μετράει πάνω από το 3) και οι ειδικοί (νηπιαγωγοί, σύμβουλοι ειδικής αγωγής, ΚΕΔΥΥ, εργοθεραπευτές) προτείνουν επαναφοίτηση.
Η γιαγιά, που τυγχάνει συνταξιούχος δασκάλα, αρνείται πεισματικά αυτό το ενδεχόμενο, καθώς "θα χαντακώσουμε το παιδί, που βαριέται στο νηπιαγωγείο που όλο παίζουν, ενώ αν πάει στο δημοτικό θα έχει ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει και θα βρει το ρυθμό του". Και για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά της, μας ενημέρωσε ότι μόλις κάνουμε την επανεγγραφή στο νηπιαγωγείο, θα μας κόψει την καλημέρα μέχρι να πάει πια στο δημοτικό - και θα το κάνει, είμαι σίγουρη, δεν είναι απλώς εκβιασμός.
Έχοντας να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της κόρης, μου είναι παντελώς αδύνατο να λύσω τα υπαρξιακά προβλήματα της γιαγιάς. Πώς θα εξηγήσω όμως στην κόρη μου γιατί η γιαγιά - που μένει στην ίδια πολυκατοικία - αρνείται να της μιλήσει για τόσο χρονικό διάστημα; Είχατε αντιμετωπίσει τέτοια συμπεριφορά από τους ίδιους τους γονείς σας; Πώς επιβιώσατε; [/quote

αυτο το θεμα το ανοιξες και στο παρεντσ εεε??? :)