αυτο-σαμποτάζ: Η επίδραση του Ψυχολογικού παράγοντα στην Παχυσαρκία
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 8 of 8
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    144

    αυτο-σαμποτάζ: Η επίδραση του Ψυχολογικού παράγοντα στην Παχυσαρκία

    Είδα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο και είπα να το μοιραστώ μαζί σας...με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις. Νομίζω οτι αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε πολλά από αυτά που λέει...

    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1084

    [...]
    Η επίδραση του Ψυχολογικού παράγοντα στην Παχυσαρκία

    Ένας βασικός παράγοντας, που μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επηρεάσει τις συνήθειες κατανάλωσης τροφής είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι το 70% των ανθρώπων, όταν αγχώνονται, καταφεύγουν στο ψυγείο καταναλώνοντας μεγαλύτερη ποσότητα τροφών απ' ό,τι έχει πραγματικά το σώμα τους ανάγκη.

    Ο μεταβολισμός όπως και όλες οι άλλες αυτόνομες βιολογικές λειτουργίες ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το κομμάτι εκείνο του νου μας που λειτουργεί ασυνείδητα. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας, όπως και οι διαταραχές ελέγχου πρόσληψης τροφής (βουλιμία, και ανορεξία) οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις επιδράσεις που έχει δεχτεί το ασυνείδητο κομμάτι του νου μας, δηλ. σε ψυχολογικούς προγραμματισμούς οι οποίοι εξυπηρετούν στόχους που δεν είναι ακόμα συνειδητοί από μας και με βάση τους οποίους καθορίζεται αυτόματα τόσο ο ρυθμός και οι λειτουργίες του μεταβολισμού, όσο και οι συνήθειες κατανάλωσης τροφής.

    Μια από τις βασικές λειτουργίες του ανθρώπου, που συμβάλλει άμεσα στην επιβίωση του είδους είναι η κατανάλωση της τροφής. Η αναζήτηση και κατανάλωση της τροφής παράγει, από την πρώτη κιόλας βρεφική ηλικία, μια ισχυρή εξαρτημένη αντίδραση, που συνδέει άμεσα την κατανάλωση τροφής με την αίσθηση ασφάλειας, ευδαιμονίας, κι ελέγχου.

    Κατά την πρώτη περίοδο ανάπτυξης του παιδιού -που ο Freud ονόμασε ως 'στοματικό - αισθητηριακό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης'- ο αναπτυσσόμενος άνθρωπος τείνει σταδιακά να ταυτίζει την ικανοποίηση της ανάγκης του για τροφή με βασικά αισθήματα ασφάλειας, άνεσης, ευδαιμονίας, καθώς η κάλυψη αυτής της πρωτογενούς ανάγκης για θρέψη συνδέεται με μια σημαντική συναισθηματική κάλυψη (δηλ. ότι τα σημαντικά άτομα του περιβάλλοντος του και ιδίως η μητέρα του, τον αγαπούν, τον φροντίζουν και τον αποδέχονται.

    Η εξαρτημένη αυτή λοιπόν στάση απέναντι στην τροφή, που αναπτύσσει το βρέφος καθώς θηλάζει τη μητέρα του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συναισθηματικές του στάσεις και το ρεπερτόριο των συμπεριφορών του στο υπόλοιπο της ζωής του, σε μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης και της σχέσης του με το φαγητό.

    Έτσι εξηγείται το γιατί οι περισσότερες προσπάθειες δίαιτας είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Παρόλο που η συνειδητή μας θέληση κι αποφασιστικότητα μπορεί να υπερισχύσει για κάποιο, μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να χάσουμε κάποια περιττά κιλά, είναι σίγουρο ότι, όχι μόνο θα ξαναπάρουμε τα κιλά που χάσαμε πίσω, αλλά και ότι θα πάρουμε ακόμη περισσότερα μετά τον τερματισμό της δίαιτας.

    Οι ασυνείδητοι λόγοι που σπρώχνουν τον παχύσαρκο να φάει υπερβολικά είναι πολύ πιο ισχυροί και γι' αυτό πάντα υπερισχύουν της συνειδητής του προσπάθειας και της αποφασιστικότητάς του. Για να επιτύχει η προσπάθεια για οποιαδήποτε αλλαγή σε ζητήματα συμπεριφοράς και στάσης μας απέναντι στη ζωή ?κατά τον ίδιο τρόπο και η διατροφική μας συμπεριφορά- δεν πρέπει να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητό κομμάτι του ψυχισμού μας.

    Αντίθετα, χρειάζεται να υπάρχει σύμπνοια και ομοφωνία ανάμεσα τους. Μόνο λοιπόν όταν τροποποιηθεί ο ασυνείδητος μηχανισμός στην ίδια του τη ρίζα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να επιτελεί τον στόχο που επιτελούσε μέχρι τώρα (π.χ. αναζήτηση ασφάλειας, ανακούφισης στον πόνο του αποχωρισμού, κ.λ.π.) μέσω της υπερβολικής κατανάλωσης τροφών, τότε μόνο οι διατροφικές ανάγκες και συνήθειες θα οδηγήσουν το άτομο αβίαστα στο φυσιολογικό του βάρος, αφού θα συμβαδίζουν με τις ψυχολογικές του ανάγκες. Το παραπάνω αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με επιτυχία μέσα από την ατομική κι ομαδική ψυχοθεραπεία συνθετικής κατεύθυνσης.

    Μερικοί, λοιπόν, από τους ψυχολογικούς παράγοντες που οδηγούν ασυνείδητα τα άτομα στην υπερφαγία, την πρόσληψη & διατήρηση υπερβολικού βάρους είναι οι εξής:

    Ασφάλεια: Όπως είπαμε, ένα από τα βασικά συναισθήματα που προξενεί στο βρέφος ο θηλασμός, κι αργότερα στο παιδί η κατανάλωση τροφής, είναι το αίσθημα της ασφάλειας. Οι ενήλικες λοιπόν που αισθάνονται ανασφαλείς είναι πιθανόν να καταφεύγουν στην κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων τροφής (υπερφαγία) για να ξανανιώσουν αυτό το σημαντικό και καταπραϋντικό αίσθημα ασφάλειας που αισθάνονταν όταν ήταν παιδιά καθώς τρέφονταν από την μητέρα τους. Σ' αυτήν την περίπτωση το αίσθημα του κορεσμού που επιχειρεί ο ενήλικας μέσα από την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής εξυπηρετεί την παλινδρόμηση σε μια παιδική αίσθηση ασφάλειας & ευδαιμονίας.

    Απόρριψη: Η αίσθηση της απόρριψης από σημαντικά πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει την ανάγκη παλινδρόμησης στα συναισθήματα ασφάλειας, αποδοχής κι επιδοκιμασίας που παίρναμε όταν ήμασταν παιδία, έμμεσα από τη μαμά ή τον μπαμπά, μέσω της τροφής.

    Ματαίωση: Όταν οι προσπάθειες που κάνει κάποιος για να εκπληρώσει ένα στόχο ματαιώνονται, εμποδίζονται, ή εξουδετερώνονται από έναν εξωτερικό παράγοντα, τότε είναι φυσικό να αισθάνεται ενόχληση, αίσθημα κενού, θυμό, απογοήτευση, πικρία, οργή, και σύγχυση. Παρόλο που το πιο σύνηθες είναι τα παραπάνω συναισθήματα να βιώνονται ως περιστασιακές αντιδράσεις σε μεμονωμένα γεγονότα, σπανιότερα μπορεί να αποτελέσουν μόνιμη κατάσταση για ορισμένους ανθρώπους, λόγω περιοριστικών συνθηκών, ή λόγω κάποιων εσωτερικών τους προβλημάτων.

    Το αίσθημα της ματαίωσης είναι δυνατόν να ακινητοποιήσει έναν άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό που ο μόνος τρόπος για να αντλήσει λίγη ανακούφιση και να αισθανθεί 'καλά με τον εαυτό του' είναι το φαγητό. Φυσικά, όταν αυτό συμβαίνει σπάνια δεν αποτελεί πρόβλημα. Αν όμως η ματαίωση αποτελεί μόνιμη κατάσταση στη ζωή ενός ανθρώπου, ή το συγκεκριμένο άτομο έχει δυσκολία να επιλέξει άλλο τρόπο αντίδρασης στο αίσθημα ματαίωσης εκτός από το φαγητό, τότε ο άνθρωπος αυτός μπορεί να στραφεί στην πολυφαγία σαν μόνιμη λύση στα προβλήματά του.

    Αυτοτιμωρία - Αυτοκαταστροφή: ʼτομα που κατά την παιδική τους ηλικία εσωτερίκευσαν αρνητικά μηνύματα από τους σημαντικούς ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός τους, όπως το ότι 'δεν αξίζω τίποτα', 'δεν είμαι όμορφος/η', 'δεν θα πετύχω στη ζωή μου', 'πρέπει να τιμωρηθώ για τις αμαρτίες μου', άτομα δηλαδή με βαθιά αισθήματα ενοχής και μίσους για τον ίδιο τους τον εαυτό, προσπαθούν ασυνείδητα να βλάψουν τον εαυτό τους αποκτώντας περιττό βάρος.

    Εξάλλου, το πάχος που, όπως γνωρίζουμε, θεωρείται στις δυτικές κοινωνίες ανεπιθύμητο κι αντιαισθητικό εξωτερικό γνώρισμα που τείνει να στιγματίζει αρνητικά τους παχύσαρκους, μπορεί να 'επιλεγεί' ως 'λύση' από ένα άτομο που θέλει ασυνείδητα να τιμωρήσει τον εαυτό του, επιβεβαιώνοντας μ'αυτόν τον τρόπο την αρνητική εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

    Πάγιες αρνητικές σκέψεις: Αντιλήψεις που είχαν οι γονείς του παχύσαρκου, όταν αυτός ήταν παιδί (π.χ. 'θα είσαι πάντα χοντρός όπως ο πατέρας σου', 'πρέπει να τρως όλο το φαΐ σου, γιατί το πολύ φαγητό είναι υγεία!', 'αφού μοιάζεις σε όλα στη μητέρα σου, θα γίνεις κι εσύ παχιά όπως είναι αυτή...'), καταγράφονται στον ασυνείδητο νου του παιδιού και είναι πιθανό να επηρεάσουν την μελλοντική αυτο-αντίληψή του και την εικόνα που θα έχει ως ενήλικας για το σώμα του, μολονότι σκέψεις όπως οι παραπάνω μπορεί να είναι μη ρεαλιστικές, ανακριβείς, αυθαίρετες, ή ακόμα και παράλογες.

    Υπεραναπλήρωση ή αποφυγή του σεξ: Παιδικές τραυματικές εμπειρίες που σχετίζονται με το σεξ (σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση), ή ακόμα κι ο φόβος μιας γυναίκας να μείνει έγκυος, μπορεί να οδηγήσουν τον/ την ενήλικα στο να αποφεύγει τις σεξουαλικές επαφές με το άλλο φύλο. Αυτή η ασυνείδητη πρόθεση και επιθυμία αποφυγής επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι και η παχυσαρκία, αφού τα παχύσαρκα άτομα γίνονται πιο δύσκολα σεξουαλικά επιθυμητά ως σύντροφοι από το άλλο, ή και το ίδιο φύλο.

    Επίσης, σε άλλες περιπτώσεις, παρόλο που η σεξουαλική επιθυμία είναι παρούσα, η -για διαφορετικούς λόγους- ελλιπής σεξουαλική
    ζωή προκαλεί ματαίωση, κατάθλιψη και έντονο στρες. Αυτή η χαμένη σεξουαλική ικανοποίηση συχνά υποκαθίσταται από την υπερβολική κατανάλωση φαγητού, αφού το αίσθημα κορεσμού που προκαλεί η υπερφαγία κατευνάζει παροδικά το άγχος και ηρεμεί τον παχύσαρκο.

    Παράδειγμα είναι η ανικανοποίητη σεξουαλικά σύζυγος από την φτωχή ερωτικής της ζωή μέσα στο γάμο της, που μη θέλοντας να απατήσει το σύζυγό της, βρίσκει εύκολη και αποτελεσματική διέξοδο στην υπερβολή κατανάλωση τροφής προκείμενου να αναστείλει την ανησυχία της.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    2,205
    Ευχαριστούμε!

    Πολύ καλό άρθρο!

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    144
    ναι, σου λέω με έβαλε σε σκέψεις, και θύμωσα πολύ...όχι ρε #@%$ να είμαι έρμαιο τέτοιων πραγμάτων! θέλω να απελευθερωθώ!

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Posts
    2,656
    ευχαριστούμε για το άρθρο, πολύ ενδιαφέρον πραγματικά.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    144
    χτες το βράδυ βγήκα έξω για ποτό και, ενώ όλη μέρα ήμον πολύ "καλό παιδι", άρχισα να τρώω πατατάκια με το ποτό. Όταν γύρισα σπίτι έφαγα και κάτι γεμιστά με τυρί (με κάνει να πεινάω το αλκοόλ).
    Σήμερα το πρωί είπα "τι να φάω για πρωινό; αφού χτες τα σκ@τωσα, ας φαω πάλι κάτι παχυντικο, πάντα τέτοια ήμουν, δεν είμαι άξια να κάνω σωστή διατροφή πια" και παραλίγο να πέσω στη λούμπα πάλι.
    ευτυχώς είπα να μπω στο forum να διαβάσω λίγο, και τη γλύτωσα με τις σαβούρες που θα έτρωγα. πήρα τα πάνω μου, και είπα "όοοοχι χρυσό μου, δεν είσαι ανάξια. θα φας αυτό που θα έτρωγες συνεχίζοντας τη σωστή διατροφή σου. δεν πειράζει που έκανες ατασταλία χτες, δε θα τιμωρήσεις άλλο τον εαυτό σου!"

    σας ευχαριστώ πολύ για το forum. μου έδωσε δύναμη

  6. #6
    Ρένα σ'ευχαριστώ πολύ για το πολύ καλό άρθρο. :starhit:
    Με αντιπροσωπεύει και μου φωτίζει την αυτογνωσία, το σκοτάδι του ασυνείδητου.
    Έτσι μπορώ να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου, αλλά και το είδος των ερωτήσεων της ψυχοθεραπεύτριάς μου που προσπαθεί να με κάνει να εξηγήσω και να καταλάβω τη διατροφική μου συμπεριφορά.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    144
    χαίρομαι που σου άρεσε angela

  8. #8
    Member
    Join Date
    Jan 2011
    Posts
    34
    Συμφωνώ και εγώ με το άρθρο. Πολλές φορές αυτό που νιώθουμε είναι συναισθηματική πείνα. Τσακωνόμαστε με κάποιον τρώμε, δεν έγινε κάτι όπως θα περιμέναμε, τρώμε... κτλ. Διάβασα και εγώ σε ένα άρθρο πριν φάμε πρέπει να σκεφτούμε : Τώρα πράγματι έχω ανάγκη να φάω; Όντως πεινώ; Αν η απάντηση είναι όχι τότε αυτό που νίώθουμε είναι συναισθηματική πείνα και το φαί δε θα βοηθήσει παραμόνο για 10 λεπτά όσο διαρκεί η κατανάλωση. Στη συνέχεια αυτό θα οδηγήσει σε αισθήματα ενοχής και ότι άλλη μία προσπάθεια δίαιτας απέτυχε! Αντίθετα το άγχος, η ανασφάλεια, η απογοήτευση μπορούν να αντιμετωπιστούν με γυμναστική... Εκεί όντως νιώθεις ότι απελευθερώνεσαι από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και χωρίς να είναι γεμάτο το στομάχι!

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •