Results 1 to 15 of 53
Thread: πριν να γίνω 20
-
14-06-2011, 04:02 #1
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
πριν να γίνω 20
Λοιπόν θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω ένα ημερολόγιο στόχων, βλέπεται έφυγα για σπουδές μόλις έκλεισα τα 18 και σε 3 και ½ μήνες κλείνω τα 20. Όμως ήθελα τόσα πολλά να κάνω σε αυτά τα 2 χρόνια που δεν εχω καταφέρει ακόμα να κάνω. Βέβαια και έχω περάσει πολλά σε αυτά τα 2 χρόνια ανεξαρτησίας. Ας κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό:
Έμαθα πως είναι να γυρίζεις σπίτι και να μην είναι κανείς, οτι τα σκουπίδια πολλαπλασιάζονται με μαγικό τρόπο, οτι ο έρωτας είναι καλύτερο ναρκωτικό απο το φαϊ, οτι η μοναξιά σε παχαίνει, οτι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια ζεστή αγκαλιά μετά από καυτά φιλιά, ότι το κλάμα όντως ξεπλένει την ψυχή....
Και πολλά άλλα όπως οτι δύσκολα βρίσκεις το κρεβάτι σου όταν γύρω σου όλα γυρίζουν, ότι δεν υπάρχει μαγική νεράϊδα να σου πλύνει τα πιάτα, ότι όντως όλοι άντρες είναι ίδιοι αλλά χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τα ένστικτα στα οποία ιπακούν, οτι η αγάπη δεν θα πληρώσει τους λογαριασμούς μου και ότι όταν καταφέρνεις να πετύχεις σε κάτι ή να δημιουργήσεις κάτι δικό σου οτιδήποτε και αν είναι αυτό νοιώθεις ένα συναίσθημα αγάπης που δεν υπακούει στον κλασικό ορισμό της αγάπης και ονομάζεται αυτοεκτίμηση.
- 14-06-2011, 04:20 #2
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Και βέβαια έχω πετύχει μερικούς στόχους αλλά ειναι τόσο μικροί σε σχέση με αυτά που θα μπορούσα να δώσω στην πραγματικότητα. Δεν με ενοχλεί που δεν μπορώ να δώσω το 100% του εαυτού μου αλλα το γεγονός οτί δεν κάνω ούτε την προσπάθεια να το φτάσω. Θέλω λοιπόν σε αυτούς τους 3 μήνες να ξεκινήσω μια προσπάθεια για το 100% και ας μην το φτάσω ποτέ. Δεν είναι ο προορισμός που έχει την αξία αλλά το ταξίδι όπως πολύ σωστά έχουν πει...
Έτσι αποφάσισα μέσα σε αυτήν την εβδομάδα να θέσω κάποιους στόχους με ημερομηνία λήξης , όχι οτι θα χάσουν την αξία τους άμα επιτευχθούν αργότερα από τις 3 Οκτώβρη απλά θέλω να με βάλω σε έναν αγώνα δρόμου και να πειραματιστώ επιτέλους με τις δυνάμεις μου.
14-06-2011, 04:41 #3
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Προφανώς είναι απίστευτα τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω, είναι χαρακτηριστικό μου να ζητάω από τον εαυτό μου να κάνει το αδύνατο δυνατο....με αποτέλεσμα να τα παρατάω πρίν ακόμα ξεκινήσω την προσπάθεια, έτσι αυτή την φορά θα προσπαθήσω να μην πετάω στα σύννεφα όταν θέτω τους στόχους μου.
Ένα πολυ σημαντικό θέμα είναι το κομμάτι της υγείας μου.
Προφανώς για να αναζητήσω το φορουμ αυτό καταλαβαίνεται οτι έχω πρόβλημα με το φαϊ.
Οχι δεν είμαι ανορεξική, ούτε βουλιμική είμαι υπερφαγική και πιστέψτε με έχω περάσει πολλές δύσκολες ώρες λόγο αυτού.
Απο υπερβολική κατανάλωση φαγητού έχω χαλάσει το στομάχι μου τρείς φορές το τελευταίο εξάμηνο και εννοείτε οτι όταν λέω οτι χάλασε το στομάχι μου δεν εννοώ ότι έπρεπε να πιω μια σόδα να στανιάρω....
Για να επαναφέρω το στομάχι μου ήθελε περιπου μία με δύο εβδομάδες σε περίπτωση που δεν κάνω και άλλο μεγάλο υπερφαγικό.
Ενα επίσης μεγάλο ζήτημα είναι η δυσκοιλιότητα που έχει να κάνει τόσο με την κακή διατροφή όσο και με το κοιλιακό λίπος και την άσκηση και σύμφωνα με τον γιατρό μου η χρόνια δυσκοιλιότητα, μιας και υποφέρω από βρέφος, θέλει εκτός από καλή διατροφή,νερό και αερόβια άσκηση , καλή ψυχολογία, και σας παρακαλώ μην γελάσετε ....αυστηρή εκπαίδευση του εντέρου.
14-06-2011, 05:09 #4
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Πολύ σημαντικός τομέας στην ζωή μου είναι οι σπουδές μου. Το αντικείμενο των σπουδών που δεν θα αποκαλύψω ακόμα είναι για μένα ότι πιο σημαντικό και ενδιαφέρον θα μπορούσε κανείς να ασχοληθεί και αντί να ασχολούμαι με τις σπουδές και τα μαθήματά μου όλο κάτι βρίσκω και τα παρατάω. Πλέον τελειώνω το 2 έτος, αν και χρωστάω πολλά μαθήματα βαριέμαι να διαβάσω, να ασχοληθώ ενώ ταυτόχρονα δεν διασκεδάζω, δεν βγαίνω και δεν περνάω την γνωστή φοιτητική ζωή. Είμαι κλεισμένη σε ένα σπίτι βλέποντας τηλεόραση τρώγοντας και μιζεριάζοντας. Με μία φράση: έχω χάσει κάθε ενθουσιαμό ή κίνητρο για ζωή και μάθηση.
Όταν ήμουν μικρή είχα διαβάζει το γνωστό φαντάζομαι σε όλους χαρι πότερ, είναι η ιστορία ενός μικρού αγοριού που ζεί με τους θείους του, που του κάνουν την ζωή πατίνι, χωρίς να χάνει όμως την ελπίδα και το κουράγιο του και ξαφνικά μαθαίνει οτι είναι μάγος και του ανοίγονται τεράστιες δυνατότητες για να αναζητήσει τόσο την περιπέτεια όσο και την αγάπη και την φιλία. Μπορώ να εξομολογηθώ οτι τότε περίμενα να λάβω και εγώ το γράμμα που θα μου εξασφάλιζε μια θέση στο μαγικό σχολείο και ένα μαγικό ραβδί που με την απόκτησή του θα σηματοδοτούσε απίστευτες περιπέτειες.....
Ακόμα περιμένω αυτό το γράμμα, μπορεί πλέον να μην προέλθει από μια μαγική σχολή αλλά από την ψυχή μου. γιατί πραγματικά πιστεύω οτι ένα κομμάτι μου έχει ακόμα κουράγιο, ακόμα θέλει παθιασμένα να ζήσει, να κλάψει ,να μάθει, να ταξιδέψει με ένα σάκο στην πλάτη, να νιώσει ελεύθερο,ανέμελο ακόμα και χωρίς φράγκο στην τσέπη του. Τελικά ίσως το μαγικό ραβδί είναι η θέληση και το πείσμα.
14-06-2011, 05:31 #5
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Κάποτε,όχι πριν πολύ καιρό, ευχήθηκα να ήμουν ονειρικά πλασμένη, πανέμορφη και αθώα. Ηταν λογια μιας εγωίστριας κιλιόδουλης που το μόνο που ήθελε, και εξακολουθεί να θέλει, είναι η προσοχή των άλλων και ο θαυμασμός τους, και μιας και είναι και η ηλικία τέτοια την προσοχή του άλλου φύλου. Ισως ήταν και είναι η απειρία, δεν είχα γνωρίσει την ασχήμια αυτού που οι άλλοι θεωρούν όμορφο και δεν γνώριζα οτι λίγοι στις μέρες μας ποθούν το αθώο, γιατί στην εποχή μας το αθώο σημαίνει χαζό και κουτοπόνηρο και το πανέμορφο έχει διαστάσεις μοντέλου δίνει απόλαυση και μετά από λίγο καιρό χρειάζεται ένα καλοπληρωμένο νυστέρι γιατι απλά είναι αναλώσιμο.
Προφανώς και θέλω να γίνω καλύτερη τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Απλά πρώτα πρέπει να έρθω σε ανακωχή με τον εαυτό μου και να καταλάβω αυτό που με τόση αγάπη μου έχουν πει από μικρή:
κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πρέπει να είναι περήφανος για αυτό,έχει την δικιά του ομορφια και τα δικά του χαρίσματα. ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.
14-06-2011, 05:36 #6
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Έχετε δεί πόσο όμορφη είναι το χάραμα της ημέρας, αυτή η γαλήνη και η ησυχία που επικρατεί ακόμα και μέσα στην πόλη σου ξυπνάει τόσο αγνά και ελπιδοφόρα συναισθήματα. Ο ουρανός αλλάζει την παλέτα των χρωμάτων του, είναι τόσο απλά όμορφο.
14-06-2011, 06:12 #7
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Ας συγκεντρώσω λοιπόν κάποιους από τους στόχους μου:
1) Να ρυθμίσω την δυσκοιλιότητα
2) Να μειώσω αρχικά και να σταματήσω στην συνέχεια τα υπερφαγικά
3) Να μειώσω το βάρος μου από τα 68 στα 57 κιλά (ελπίζω να μην είναι καταστροφικό 11 κιλά σε 3 και ½ μήνες,περίπου 14 εβδομάδες δηλαδή 0,7 κιλά την εβδομάδα)
4) Να μου μείνουν 5 μαθήματα και από τα 2 έτη (χρωστάω 9 προς το παρόν)
5) Να γίνω καλύτερη τόσο απέναντι στην σχέση μου με τους γονείς και την αδελφή μου,όσο και προς την σχέση μου με τον άνθρωπό μου (που τόση υπομονή κάνει στις κρίσεις ανασφάλειας και γκρίνιας), δύσκολο αυτό μιας και δεν υπάρχει τρόπος κρίσης μιας σχέσης
6) Να γυμνάζομαι (που θα με βοηθήσει ουσιαστικά στην υγεία μου και στην δίαιτά μου)
7) Να μην τρώω πάνω από ένα γλυκό τον μήνα (αυτός μάλλον είναι στόχος ζωής παρά στόχος του 3μήνου)
8) Να ολοκληρώσω την πρακτική μου το καλοκαίρι
9) Να γράφω σε αυτό το σίτε
10) Να διαβάσω την ανθολογία του Ρίτσου ( που τόσο ήθελα από πολύ καιρό)
11) Να διαβάσω σοβαρά για το πτυχείο των αγγλικών (πάω ήδη ένα χρόνο και θα το δώσω τον Νοέμβριο)
12) Να αναζωπυρώσω την φιλία μου με την κολλητή μου και να κάνω καινούριες φιλίες
13) Να κάνω πάρτι στο σπίτι μου (μάλλον αυτό θα γίνει και στο τέλος του 3μήνου, που είναι και τα γενέθλιά μου)
14) Να μάθω την σύγχρονη ιστορία( δεν χρειάζεται να γίνω ιστορικός, λίγα πράγματα, απλά στο σχολείο ποτέ δεν προλάβαμε να φτάσουμε στην σύγχρονη ιστορία με αποτέλεσμα να νιώθω εκτός από αγεωγράφητη και ανιστόρητη)
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας μπορεί να προσθέσω και κάποιους ακόμα στόχους. Αν και νομίζω οτι φτάνουν και περισσεύουν για ένα καλοκαίρι.
Είναι η πρώτη φορά που έμεινα ξάγρυπνη και νιώθω τόσο ήρεμη.
Όμως πρέπει να πάω να ξεκουραστώ γιατί μετά έχω διάβασμα μιας και διανύω περίοδο εξεταστικής.
καλή μου αρχή και μακάρι να βρω το κουράγια και το πείσμα αυτή τη φορά. 14/6/11-3/10/11
Ο φούρνος στην παραδιπλανή πολυκατοικία μόλις έβγαλε το πρώτο ψωμί. Καλημέρα σας!
14-06-2011, 11:24 #8
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 725
κοριτσαρα χωρις να θελω να σε απογοητευσω κανω ακριβως την διαδικασια εδω και 4 χρονια (είμαι 25 τωρα, εμενα βεβαια με πιανει Δεκεμβρη με το τελος του χρονου και την ελευση του καινουριου) και καθε φορα θυμωνα με τον εαυτο μου που η νεα λιστα ειχε πολλα απο την παλια... ξερεις τι με βοηθησε πολυ? το να αποδεχτω οτι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να μην τα κανω ολα κι οτι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου για να τα κανω..... ειναι πολυ ωριμο το να ξερεις τι θες να κανεις στη ζωη σου... ομως καπου μεσα σου κρατα ενα ποστ-ιτ να σου θυμιζει οτι εχεις καθε δικαιωμα να φερεσαι και ανωριμα που κ που....σου ευχομαι οτι καλυτερο, πραγματικα μου εφτιαξες τη μερα..
α! και να σου πω οτι η μεγαλυτερη ματαιωση για μενα ηταν που την πρωτη χρονια ειχα γραψει θελω να χασω 10 κιλα και την τελευταια χρονια αυτα ειχαν γινει 25!!!!!! αυτο καλυπτε καθε τι που ειχα πετυχει μεχρι τοτε!!!!!!!
14-06-2011, 13:30 #9
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Ευχαριστώ πολύ καταρχάς για την συμβουλή (εγραψα κιόλας τα λόγια σου όντως σε ποστ-ιτ ΄΄ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να μην τα κανω ολα κι οτι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου για να τα κανω......εχεις καθε δικαιωμα να φερεσαι και ανωριμα που κ που ΄΄ ,και το κόlλησα στον πίνακα ανακοινώσεων), πάντα πίστευα στην σοφία της πείρας.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που βάζω στόχους και πίστεψέ με ούτε και εγώ τα κατάφερα, βέβαια είχα και συν και πλήν τις χρονιές αυτές.....απλά πραγματικά πιστεύω οτί δεν πρέπει να αφεθώ έτσι στο κενό του χρόνου, έχεις παρατηρήσει πόσο γρήγορα περνάει η ώρα όταν βλέπεις τηλεόραση. δεν συνειδητοποιείς πότε απο το πρωϊνάδικο παρακολουθείς μεσημεριανό τρώγοντας, και στην συνέχεια καποια σειρά για να ξεκουραστείς και λίγο από τις απογευματινές σειρές γιατι γούστο έχουν, και μετά έχει ειδήσεις , να μην ενημερωθείς?, τέλος είναι βράδυ και λές εντάξει μωρέ άστα για αύριο προλαβαίνεις ας δώ την ταινία καλή φαίνεται.... Με αυτόν τον τρόπο και με πολλούς άλλους έχω χάσει πολύτιμο χρόνο από την ζωή μου. Συμφωνώ οτι είναι όλη η ζωή μπροστά μου αλλά πραγματικά κάτι βαθιά μέσα μου χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου και με παρακινεί να προσπαθήσω για ακόμα μια φορά να μπώ στην δοκιμασία και το ΄΄θέλω΄΄ να το μετατρέψω σε ΄΄μπορώ΄΄ και ΄΄το κατάφερα΄΄.
Καταλαβαίνω ότι είναι μεγάλη ματαίωση το γεγονός ότι η δυσκολία του στόχου σου μεγάλωσε αντί να μικραίνει και το μόνο που έχω να πώ είναι ότι πραγματικά τους τελευταίους μήνες που διαβάζω φόρουμ, όπως το δικό μας, και μπλογς, διάβασα για ανθρώπους που έχασαν απίστευτα κιλά ή κατάφερνα να πολεμήσουν τον καρκίνο του στήθους ή τα παιδιά τους είχαν κάποια ασθένεια και είχαν το κουράγιο να στιρίξουν ο ένας τον άλλο αλλα και να ασχοληθούν με την ενημέρωση του κοινού,άλλοι είχα κατάθληψη, άλλοι προσπαθούσαν να μπούν στην αποτοξίνωση. Ο κάθε ένας μας έχει να πολεμήσει τους δαίμονές του, που πάντα θα πολλαπλασιάζονται, γιατί απλά έτσι είναι η ζώή. Αυτούς τους μήνες βλέπουμε τόσους άνεργους και ανθρώπους που έχουν χάσει τα πάντα να βγαίνουν στις πλατείες,να μοιράζονται, να διεκδικούν, να απαιτούν μια καλύτερη ζωή όχι μέσω του δρόμου της ευκολίας αλλά μέσω του μόχθου και της δουλείας. Δεν θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι πρέπει να μας εμπνέει το γεγονός ότι κάποιοι έχουν μεγαλύτερα εμπόδια να υπερπηδήσουν αλλά ότι εκεί έξω ανθρωποι σαν και εμάς αντιμέτοπίζουν με δύναμη, κουράγιο και πείσμα την κάθε τους μέρα και ας έχουν πέσει απίστευτες φορές στον δρόμο τους. Για αυτόν τον λόγο και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε μια ακόμα προσπάθεια στους εαυτούς μας και ας χάσαμε και σε ακόμα μία μάχη... μπορεί να νικήσουμε στον πόλεμο.
Αν θέλεις, μπορείς να μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, βάλε κάποιον στόχο/ους και δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να τα καταφέρει σε κάποιο χρονικό διάστημα, ακόμα δώσε του το δικαίωμα να αποτύχει χωρίς όμως να καταθέσει τα όπλα.
Ελπίζω να μην σε κούρασα και θα ήταν μεγάλη μου χαρά να με συμβουλεύεις και να με βοηθάς στην προσπάθειά μου.
14-06-2011, 13:41 #10
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Σήμερα λοιπόν ξεκίνησα την μέρα μου βγάζοντας την τηλεόραση από την πρίζα και φιλοδοξώ να μείνει έτσι,ορφανή χωρίς το πολύτιμο ρεύμα της και τον εικονικό της κόσμο.
Πάω για τα ψώνια της ημέρας, ξεκίνησα δίαιτα από το βιβλίο μιας διατροφολόγου, και μετά επιστρέφω δυναμικά για διάβασμα. Καλό σας μεσημέρι
14-06-2011, 13:48 #11
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 725
καλα ψωνια.....εννοειται οτι η θεληση ειναι και πρεπει να ειναι κινητηριος δυναμη!!! απλα να μην γινει ενα ακομα μαστιγιο.... θα χαρω πολυ να κανουμε παρειτσα εδω και να προσπαθουμε να πραγματοποιησουμε τους στοχους μας μαζι... φιλακια...
("Θεε μου σ'ευχαριστω που δεν ειμαι η μονη που κανει λιστες στη ζωή της"
γιατι όπως και να το κανουμε είναι λιγο ψυχαναγκαστικουλι...... :cool: :cool: )
15-06-2011, 10:15 #12
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
καλημέρα, χθές η μέρα τελικά εξελίχθηκε πολύ καλά, μπορεί να μην τρελάθηκα στο διάβασμα, αλλά διάβασα, έφαγα σύμφωνα με το πρόγραμμα, και έμεινα μακριά από την τηλεόρασή μου. κατάφερα να ξεκουραστώ το βράδυ, μιας και την προϊγούμενη το είχα ξενυχτήσει. Αυτό που κυρίως όμως νιώθω πολύ έντονα είναι η δύναμη της νέας αρχής. είναι απίστευτο τελικά πως μπορεί να σε μεταλλάξει 20 αράδες κείμενο. τα χαϊδευτικά υποκοριστικά του φίλου μου (αρκουδίτσα, μπουντούκο, μαγουλάτο κτλ) που άλλοτε με αγανακτούσαν, χθες τα έβλεπα όπως πραγματικά είναι, πειράγματα από έναν άνθρωπο που με αγαπάει και που ποτέ δεν θα τα έλεγε για να με πληγώσει.
Τελικά νομίζω ότι συνειδητοποιώ τι μου συμβαίνει : ΔΕΝ τα έχω βρεί με τον εαυτό μου, και άμα είμαι εγώ θυμωμένη με μένα και άμα εγώ συχαίνομαι τον εαυτό μου .... βλέπω και στα μάτια των άλλων το ίδιο.... ανθυποβολή
ΠΡΕΠΕΙ να τα βρώ με μένα!!!!!!!
καλή συνέχεια σε όλους
15-06-2011, 10:26 #13
- Join Date
- May 2011
- Location
- Volos
- Posts
- 303
καλημέρα από και μένα.. από τα λίγα που γράφεις μπορώ να καταλάβω ότι πραγματικά το έχεις πάρει απόφαση, άμα κρατήσεις την ίδια θετική στάση πίστεψε με θα πετύχει..
είναι τα μικρά πράγματα που μας δίνουν χαρά και δυναμη να συνεχίσουμε.. σημερα τήρησες 1 μέρα το πρόγραμμα σου, σιγά-σιγά θα σου γίνει συνήθεια και δε θα το σκέφτεσαι..
εύχομαι να πραγματοποιήσεις όλους τους στόχους σου που θα σε κάνουν χαρούμενη... πίστεψε με και τα μισά να κάνεις θα νιώθεις λες και τα έκανες όλα.. όλοι εδώ είμαστε να αλληβοηθιόμαστε.. καλή αρχή της προσπάθειας σου και θα τα λέμε :)
15-06-2011, 11:31 #14
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
ευχαριστώ πολύ karren, πραγματικά ευχαριστώ. ναι πραγματικά το θέλω πολύ και η βοήθειά σας μου είναι πολύτιμη.... και σε εσένα καλή συνέχεια ;)
15-06-2011, 17:49 #15
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 197
Πριν 1 ώρα πέρασα το πρώτο τεστ αντοχής....Ο φίλος μου μετά από την επιτυχία του σε ένα μάθημα (και αυτός φοιτητής) ήρθε να φάμε μαζί μεσημεριανό......μαζί του βέβαια ήρθε και ένα κουτί ....που όταν πέρασε το κατώφλι της πόρτας χτύπησε κατευθείαν ο συναγερμός. Ένα κιλό παγωτίνια βρίσκονταν πλέον κάτω από την μύτη μου. Δεν θα πω ψέματα, τα λιγουρεύτικα, αφου είχε πάρει και από τα αγαπημένα μου, αλλα εγώ στο ύψος μου έφαγα ακριβώς ότι έλεγε η διατροφή μου (στήθος κοτόπουλο,ψωμί και σαλάτα) (αντί για τα σουτσουκια και τα μακαρόνια που με χαρά κατανάλωσε ο φίλος μου) και όταν ήρθε η ώρα του γλυκού απλά είπα απο μέσα μου οτι έχω κάποιους στόχους και είναι πολύ νωρίς για παρανσπονδίες. ισως όμως δεν ήταν αυτή η δυσκολότερη φάση της τελευταίας ώρας, ο φίλος μου μιας και δεν συμμετήχα έφαγε πάρα πολλά όχι όλα αλλά πολλά. δυστυχώς είναι και βουλιμικός με αποτέλεσμα αργότερα τα παγωτίνια να ταξιδέψουν με άγνωστο προορισμό. καταλαβαίνεται ότι μετά ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση και έχει κλειστεί στον εαυτό του....είναι πολύ δύσκολο να υπάρχουν στο ίδιο σπίτι 2 άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές, είχε γίνει μια προσπάθεια να αλληλοβοηθηθούμε αλλά δεν τα καταφέραμε. μιλώντας για μένα είναι πολύ δύσκολο να λέω στον άλλο σταμάτα συνέχεια όταν ταυτόχρονα δεν μπορώ να ελέγξω εμένα, και αν τελικά το κάνω στεναχωριέμαι να τον πιέζω συνέχεια. όπως λέμε και στην φυσική η δράση φέρνει αντίδραση, με βλέπει αργότερα υποσηνήδιτα βέβαια σαν ΄΄εχθρό΄΄ και προσπαθεί να τρώει κρυφά από μένα και διαμαρτήρετε οτι αφού δεν καταλαβαίνει μόνος του εγώ δεν μπορώ να του αλλάξω τα μυαλά.
Μακάρι να μπορούσα να τον πείσω να κάνουμε μαζί ακόμα μια προσπάθεια αλλά είναι ανένδοτος,πραγματικά είμαι περήφανη για αυτόν και πιστεύω οτι μπορεί να τα καταφέρει, πριν κανένα μήνα σταμάτησε την δίαιτα, κρίμα να κάνει τώρα πίσω έχει χάσει κάπου στα 11 κιλά αργά και σταθερά και έχει μειώσει και τα βουλιμικά.
Παρόλα αυτά το γεγονός οτι κάνει μια ανάπαυλα δεν πρέπει να γίνει εις βάρος μου. Είναι εγωϊστικό άραγες να μην θέλω να ασχοληθώ άλλο με την δική του υγεία και να θέλω να επικεντρωθώ στην δικιά μου? Πραγματικά νοιάζομαι τον φίλο μου αλλά αν αφεθώ μπορεί να χάσω την δική μου μάχη, για παράδειγμα τώρα αν είχα πάρει και εγώ λίγα ίσως να είχε αποφύγει να φάει τόσα πολλά (πιστεύω οτι έφαγε πάρα πολλά επειδή εγώ αντιστάθηκα και εκείνος όχι) αλλά ταυτόχρονα θα χάλαγα το πρόγραμμά μου χωρίς λόγο.
Κάθε Μάη τα ίδια ....
13-06-2025, 16:49 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή