αμηχανία και θάρρος

[just-be-honest]

Αμηχανία και θάρρος είναι τα δύο αυτά συναισθήματα που έχω καθώς μπαίνω για πρώτη φορά σε αυτό το χώρο.

Αν και αμήχανη λοιπόν, παράλληλα νιώθω και ήρεμη καθώς σας γράφω γιατί ξέρω ότι κάτα πάσα πιθανότητα θα βρω εδώ ανθρώπους που έχουν σκεφτεί όπως εγώ, έχουν πονέσει όπως εγώ, και μπλοκαριστεί όπως εγώ.

Είμαι 103 κιλά και νιώθω πιο μόνη από ποτέ. Για κάποιο λόγο έχω συνδέσει τα κιλά με την μοναξιά και αρνούμαι στον εαυτό μου το ενδεχόμενο κάποιος άνθρωπος να με θελήσει και να με αγαπήσει ακριβώς έτσι όπως είμαι. Εδώ και 2 εβδομάδες ψάχνω με ηρεμία, έχοντας εγκαταλείψει πλέον τις σπασμωδικές κινήσεις και δίαιτα, και είπα να κάνω μία τίμια αρχή προς κάτι καλύτερο. Είναι η 5η μέρα που είμαι σε διατροφή, και σκέφτηκα ότι μαζί σας ίσως να βρω το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίζω.

Όσο για τη λέξη θάρρος, για μένα θέλει θάρρος να είσαι εδώ, να βλέπεις τις σκέψεις σου που δεν είναι πάντα όμορφες να γίνονται λέξεις... και τελικά να τις καταθέτεις...

[Mak]

just-be-honest, να καταθέτεις τις σκέψεις σου όσο άσχημες κι αν είναι, γι'αυτό υπάρχει το φόρουμ, για να παίρνουμε και να δίνουμε δύναμη καταγραφοντας τι μας συμβαίνει. Καμιά φορά μυθοποιείται αυτό που μας συμβαίνει και συζητώντας το , βάζουμε τα θέματα στη σωστή τους βάση... Καλώς ήρθες!

[fae!_prits_:p]

Καλως ηρθες!

Κρατα το θαρρος και ασε την αμηχανια κατα μερος. :)

Το μονο που μπορω να πω με βεβαιοτητα -με την προυποθεση οτι δεν υπαρχουν αλλα προβληματα υγειας- ειναι πως ολα ειναι στο χερι σου.

Καλη επιτυχια!

[just-be-honest]

Σας ευχαριστώ πολυ :).. να είστε καλά...

Σήμερα εκτός των άλλων γλύστρισα και έπεσα στο γραφείο. Η πρώτη μου σκέψη, αν είναι δυνατόν, ήταν αν με είδε κανείς, η δεύτερη οτι θα σκεφτούν ότι έπεσα λόγω των κιλών και η τρίτη οτι ευτυχώς δεν με είχε δει κανείς.

Μετά, από το πρωί καταπιάστηκα με το κάνω το πλάνο φαγητού, και περίμενα με απίστευτη προσμονή να έρθει η ώρα που ανοίγει το delivery. Παραγγέλνω λοιπόν κοτόπουλο ψητό και αγγούρι αλλά η ώρα ήταν μόλις 12.00. Επείδή όμως πείναγα τόσο πολύ, άρχισα να τρώω με μεγάλη ταχύτητα και εκείνη την ώρα ανοίγει την πόρτα ο διευθυντής μου και με βλέπει με το κοτόπουλο και το αγγούρι παραμάσχαλα. Αισθάνθηκα λες και έκανα το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει κάνει άνθρωπος, έτρωγα στις 12.15!!! και είμαι και χοντρή!!! Αυτόματα αποφάσισα ότι έχω μαντικές ικανότητες και ότι μπορώ να μαντέψω τις σκέψεις του, όλες αρνητικές φυσικά. Θέλω να σταματήσω να νιώθω τόσο ένοχη κάθε φορά που κάποιος με βλέπει να τρώω... είναι σαν να λέω στον εαυτό μου είσαι χοντρή άρα δεν δικαιούσαι να τρως... ούτε να είχα κλέψει το κοτοπουλάκι (διαίτης) που έτρωγα... δεν θα έκανα έτσι. Το ίδιο και με το φτούτο που ήθελα να φάω καθώς περπατούσα το βράδυ προς το σπίτι μου. Σαν να μην δικαιούμαι τίποτα επειδή είμαι χοντρούλα. Πόσες φορές αυτή η σκέψη δεν με έκανε να φάω ένα γαλίκι φαϊ; Τώρα κατάφερα να κρατηθώ, αύριο όμως;

Αρνούμαι να πέσω στο κρεββατάκι μου με μία αρνητική θέση και σκέψη :) ... ψάχνοντας λοιπόν και κάτι όμορφο, θα πω ότι είμαι χαρούμενη που μπορώ να μιλάω μαζί σας χωρίς να νιώθω ενοχικά για όσα κάνω ή σκέφτομαι σε σχέση με το φαγητό :)

[Ava_ed]

Καλώς μας ήρθες και συγχαρητήρια για την απόφασή σου να βελτιώσεις τον εαυτό σου!
Το αν θα θελήσει να σε αγαπήσει κάποιος ακριβώς όπως είσαι εξαρτάται ΚΑΙ από σένα. Όχι μόνο από σένα, γιατί δεν μας ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας γιατί έχουμε ωραίο σώμα. Όχι μόνο από τους άλλους, γιατί δεν θέλουμε να αφήνουμε τα πάντα στην τύχη και να προσδοκούμε ότι θα συναντηθούμε με τον άνθρωπο που δεν τον ενδιαφέρει το εξωτερικό περίβλημα. Κάνεις, λοιπόν, το σωστό. Βελτιώνεις την υγεία σου και την προσωπική σου εικόνα και αυτό θα έχει άμεση επίπτωση και στην ψυχολογία σου. Όταν συμβεί και αυτό, θα σε κανακεύεις παραπάνω και αυτό θα φαίνεται προς τα έξω και όλα θα γίνουν καλύτερα! Keep going!

[NADINE_ed]

Όταν ήμουν 15 χρονών(την περίοδο εκείνη έπινα νερό τις καθημερινές κι έτρωγα κανονικά το Σ/Κ)
πρωτοπήγαμε ταξίδι στην Ευρώπη με το χορευτικό μου.Αυτό σημαίνει για 3 εβδομάδες ούτε στιγμή μόνος σου!
Σημείωση,τότε ήμουν κάπου 70-72 κιλά,με έβλεπα τουλάχιστον σαν 100 και θεωρούσα πως χοντρύτερη από μένα δεν υπάρχει.
Όπως φαντάζεσαι δεν έτρωγα τίποτα.Ήμασταν όλη μέρα στο δρόμο,να κουβαλάμε βαλίτσες,να φορώ στολή σαρακατσάνας
(η πιο βαριά απ'όλες),να τρέχω όλη μέρα(όταν οι άλλοι ξεκουράζονταν έκανα τη μεταφράστρια στο φεστιβάλ)
με αποτέλεσμα να είμαι ζωντανή νεκρή,ώσπου τη 13η μέρα,που κατάλαβαν οι συνοδοί μας τι έκανα,με απείλησαν
πως αν δε φάω θα με βάλουν σε αεροπλάνο επιστροφής για Ελλάδα.Ακολούθησαν κι άλλα χρόνια κρυφού φαγητού
μέχρι κάπου στις αρχές των 20 άρχισα να με πιέζω να τρώω έξω και μάλιστα μη διαιτητικά φαγητά(πχ.goody's).
Δεν ήταν εύκολο στην αρχή(ειδικά για κάποια που πίστευε πως δε δικαιούται καν να κυκλοφορεί στους δρόμους)
ωστόσο πολύ λυτρωτικό!Ήταν το τελευταίο κάστρο,που γκρέμισα,αναφορικά με τη γνώμη των άλλων για ο,τιδήποτε με αφορά.

Πίστεψε με!Όλοι έχουν πολύ σοβαρότερα ν'ασχοληθούν από το τι τρως το μεσημέρι και τι νούμερο ρούχα φοράς.
Η αυστηρότερη μεζούρα βρίσκεται στο δικό σου κεφάλι.Καλό είναι να πάψεις να μετράς και την αξία σου μ'αυτήν.Μπορείς!

Καλώς σε βρίσκουμε στην παρέα μας!Καλή δύναμη και φώτιση στην προσπάθεια σου να σε βρεις στα καλύτερα δυνατά σου!

[just-be-honest]

:)... σας ευχαριστώ πολύ, καλώς σας βρήκα....

Πάντως, δεν μπορώ να εμπιστευτώ τελικά τον εαυτό μου, ούτε το μυαλό μου στο θέμα του φαγητού. Είχα κάνει μία χαρά διαιτούλα, οι σκέψεις μου ήταν σχετικά όμορφες, πολύ συνειδητοποιημένη όσον αφορά το πλάνο μου και τον στόχο μου, είχα φύγει το ΣΚ είχα αντιδράσει πολύ καλά σε ηλίθια κουτσομπόλα γνωστή που με ζύγισε με τό καλησπέρα και αποφάνθηκε ότι δεν αδυνάτησα, και επιστρέφοντας έκανα το λάθος να ανέβω πάνω στη ζυγαριά - και μην μου πείτε να μην ανεβαίνω, δίοτι γνωρίζω ότι θα ανέβω - από εκείνη την ώρα τρώω. Δεν έχει σημασία τι τρώω. Ξεκίνησα με προϊόντα διαίτης, και καθώς έχω φάει πιο πολλά από όσα θα έπρεπε, είμαι μισό βήμα απο το να παραγγείλω. Νόμιζα ότι η σκέψη μου απείχε πάρα πολύ.... σίγουρα όχι ένα βήμα. Αυτό είναι που μου προκαλεί μεγάλη ταραχή.

[Ava_ed]

Πολλές φορές πέφτουμε, αλλά ξανασηκωνόμαστε.
Αν το έχεις πραγματικά ανάγκη, να παραγγείλεις και αύριο μέρα είναι.
Όσο για την κουτσομπόλα, μη λες σε κανένα τι κάνεις, δεν είναι ανάγκη να ξέρουν τη ζωή μας οι ανόητοι. Κάνε αυτό που έχεις να κάνεις και άστους μετά να αναρωτιούνται.
Μην ταράζεσαι, η ανθρώπινη σκέψη μεταβάλλεται, γι' αυτό άλλωστε είναι και ανθρώπινη=πολύπλοκη και εδώ είμαστε για να επανορθώσουμε τα λάθη μας.

[konina]

Originally posted by just-be-honest
:)... σας ευχαριστώ πολύ, καλώς σας βρήκα....

Πάντως, δεν μπορώ να εμπιστευτώ τελικά τον εαυτό μου, ούτε το μυαλό μου στο θέμα του φαγητού. Είχα κάνει μία χαρά διαιτούλα, οι σκέψεις μου ήταν σχετικά όμορφες, πολύ συνειδητοποιημένη όσον αφορά το πλάνο μου και τον στόχο μου, είχα φύγει το ΣΚ είχα αντιδράσει πολύ καλά σε ηλίθια κουτσομπόλα γνωστή που με ζύγισε με τό καλησπέρα και αποφάνθηκε ότι δεν αδυνάτησα, και επιστρέφοντας έκανα το λάθος να ανέβω πάνω στη ζυγαριά - και μην μου πείτε να μην ανεβαίνω, δίοτι γνωρίζω ότι θα ανέβω - από εκείνη την ώρα τρώω. Δεν έχει σημασία τι τρώω. Ξεκίνησα με προϊόντα διαίτης, και καθώς έχω φάει πιο πολλά από όσα θα έπρεπε, είμαι μισό βήμα απο το να παραγγείλω. Νόμιζα ότι η σκέψη μου απείχε πάρα πολύ.... σίγουρα όχι ένα βήμα. Αυτό είναι που μου προκαλεί μεγάλη ταραχή.

μπαινω απο το κινητο κ μου ειναι δυσκολο να γραψω πολλα... αυριο ελπιζω να τα πουμε καλυτερα...

αν κατι εμαθα στον πολυχρονο αγωνα μου με τα κιλα ειναι οτι οταν πραγματικα θες να φας κατι, πρεπει να το τρως, χωρις τυψεις, χωρις τιμωριες, χωρις μετεπειτα στερησεις, απλα με την επιγνωση οτι δεν θα σε παει βημα πισω αλλα ουτε θα σε παει κ μπροστα.....οποτε φαε παραπανω αφου το θες αλλα οσο λιγοτερο μπορεις και απο αυριο συνεχιζεις κανονικα...

[just-be-honest]

Χμ... πρώτον, τελικά χθες έφαγα υπερβολικά πολύ, μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έκανα βόλτες στη βεράντα και σκεφτόμουνα ότι αν είχα γυρίσει σπίτι μου και είχα κάτι ευχάριστο να κάνω ή να με περιμένει, το πιο πιθανό είναι να μην είχα σκεφτεί τόσο ανάποδα και να μην είχα ενδώσει τελικά σε κάτι τόσο αυτοκαταστροφικό για την ψυχολογία μου και την ζωή μου.

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν εργαζόμαστε δεν τρώμε υπερβολικά. Εγώ τρώω όταν επιστρέφω στο σπίτι, είμαι κουρασμένη, και σκέφτομαι ότι αυτό που μπορεί να με ηρεμήσει είναι να κάνω ένα μπάνιο, να φτιάξω ή να αγόράσω κάτι που διαρκεί πολλή ώρα, για να φαγωθεί δηλαδή πολλή ώρα, και να δω τηλεόραση, να μπω στο internet κλπ.

Τι θα γινόταν όμως αν υπήρχε μία υγιής σχέση αγάπης, συνύπαρξης, με ενδιαφέροντα, με χαρά και ανακούφιση; Και ξέρετε κάτι; βαρέθηκα να ακούω για προβληματικές σχέσεις, ρουτίνας, προβλημάτων και των συναφών. Υπάρχουν πολύ όμορφες σχέσεις με διάρκεια που μπορούν να σε κρατήσουν και να σε ηρεμήσουν. Σίγουρα την λύση του φαγητού μπορούμε να την δώσουμε μόνο εμείς, εγώ θέλω να κάνω δίαιτα, αλλά σκέφτομαι πόσο πιο εύκολα μπορούν να γίνουν καμιά φορά τα΄πράγματα για μας, ή πόσο δύσκολα αντίστοιχα. Γιατί θα πρέπει να παλεύουμε με τα 40 κύματα; πειράζει να παλεύουμε με τα 25;

[Dark Elf]

Καλως ηρθες και απο εμενα,και εγω καινουργια ειμαι στο φορουμ.Νιωθω την αναγκη να σου αναφερω ενα παραδειγμα απο την προσωπικη μου ιστορια:Ημουν ανορεξικη και μετεπειτα βουλιμικη(κατι που ακομα παλευω να ξεπερασω)ετσι) απο τα 56 κιλα που ημουν με υψος 1,80 εφτασα τα 93 κιλα εκ των οποιων τωρα εχω χασει και καποια με αποτελεσμα τωρα που σου γραφω να εμαι στα 81 κιλα.Ξερεις τι αποτελεσμα ειχε σε εμενα αυτη η ραγδαια αυξηση του βαρους μου?(και το παραθετω ως παραδειγμα προς αποφυγην φυσικα)κλειστηκα σπιτι μου για μισο ολοκληρο χρονο και οταν λεω κλειστηκα εννοω ουτε στο μπαλκονι δεν εβγαινα γιατι πολυ απλα ντρεπομουν για την εικονα μου,οπως και ακομα ντρεπομαι.Αποτελεσμα αυτου να χασω την σημαντηκοτερη ταξη του Λυκειου την τριτη.Ολα αυτα στα λεω γιατι τωρα πια καταλαβα(η τουλαχιστον προσπαθω) πως δεν πρεπει να μας νοιαζει η γνωμη των αλλων γιατι ο καθρ ανθρωπος ειναι μοναδικος και ωφειλει να σεβεται και να αγαπα τον εαυτο του.γιατι αν δεν το κανει αυτος δεν προκειται κανεις να το κανει για εκεινον.Οσο αφορα αυτο που φραφεις για το οτι ντρεπεσαι να τρως μπροστα σε αλλους το ειχα και οταν ημουν πετσι και κοκκαλο αλλα και τωρα...αληθεια δεν ξερω το γιατι...ισως επειδη δεν τα εχουμε βρει ακομα με εμας...Ευχομαι ειληκρινα οτι καλυτερο στην προσπαθεια σου και οτι θελεις εμεις εδω θα ειμαστε...καλη συνεχεια:blush: