click όπως λέμε "κλειδώνω"

[goldfish09]

Εμένα για κάποιο λόγο μου έκανε κλικ αυτό το topic.
Εγώ δεν νομίζω πως άκουσα κάτι συγκεκριμένο που με έκανε να πάρω αυτή τη στροφή.Ξέρω ωστόσο πως έφτασα στο χειρότερο και πως από εκεί δεν μπορούσα παρά να κάνω κάτι για να αλλάξω.
Είχα μία σχέση η οποία για τους χ,ψ λόγους δεν με ικανοποιούσε ιδιαίτερα. Κι όσο μεγάλωνε αυτό το αίσθημα τόσο κατέφευγα στο φαγητό. Κατέληξα σε 4-5 μήνες να πάρω 10 κιλά και να φτάσω στα 117. Όταν λοιπόν ανέβηκα στη ζυγαριά και συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια υπεκφυγών ξεκίνησα να διατρέφομαι καλύτερα και να γυμνάζομαι για να αλλάξω άμεσα αυτό το οποίο θεωρούσα πως ήταν και ο βασικός λόγος που ήμουν δυστυχής. Μπέρδεψα τα αίτια της θλίψης μου με ένα από τα συμπτώματα.
Όταν φύγαν τα πρώτα 7-10 κιλά ο φίλος μου άρχισε να δείχνει δυσαρέσκεια γιατί θεωρούσε πως αδυνατίζοντας θα έφευγα και από κοντά του. Ένιωσα λοιπόν τόσο μεγάλη προσβολή σ'εκείνο το σημείο που ξαφνικά συνειδητοποίησα πως αυτό το οποίο δεν με ικανοποιούσε σε πρώτη φάση δεν ήταν ο εαυτός μου αλλά η σχέση με έναν άνθρωπο που δεν ήξερε ή και δεν ήθελε να με στηρίξει. Κάπως έτσι αποφάσισα πως για να νιώσω καλά πρέπει να αλλάξουν περισσότερα πράγματα από το δείκτη στη ζυγαριά μου. Και αλλάζοντας σιγά σιγά εκείνα, όλα θα μπαίναν σε μία σειρά για να αλλάξω τη ζωή μου, τον τρόπο σκέψης μου απέναντι στο φαγητό και εντέλει το σώμα μου.

Όταν λοιπόν θέλω να σκεφτώ κάτι για να συνεχίσω την προσπάθεια σκέφτομαι πως το μεγαλύτερο βήμα το έχω ήδη κάνει. Κάτι πάει στραβά, το κατάλαβα, το εντόπισα, και από δω και πέρα είναι στο χέρι μου το να το αλλάξω. Αποκλειστικά στη δική μου ευχέρεια το πως θα ζήσω και με τι όρους.

[2sweet2b4go10_ed]

ειναι μια σκεψη που κανω πολυ συχνα οταν σκεφτομαι ποσο ωραια θα ηταν να απαλλαγω απο τα περιττα κιλα.
εχει πολλα χρονια που την διαβασα και ταυτιστηκα απολυτα τοτε.
Δεν θυμαμαι ακριβως την πρωτοτυπη, στο περιπου ομως λεει :"μεσα μου ειναι ενα αδυνατο και ομορφο σωμα που προσπαθει να ελευθερωθει"...

[smart]

εμενα γενικαμουφαινεται πολυ περιεργο-οταντο φιλοσοφω το θεμα δλδ- το εξης:

σκεφτειτε το σωμαμας σαντο οχημαμε το οποιο ταξιδευουμε η σαντο σπιτι στο οποιο μενουμε!!

το οχηματο φροντιζουμε, κανουμε τα σερβις, κτλ, το εχουμε στα ωπα-ωπα(οι περισσοτεροι τουλαχιστον!!)
το σπιτι μας το θελουμε ευαερο,ευηλιο, ευσεξιο (απο το δεκα μικροι μητσοι φοβερη ατακα :P) κτλ!!!
ολα αυτα για την υγειαμας-σωματικη κ ψυχικη- κ για την ασφαλεια μας!!
κ ενω κ τα δυο μπορουμε καποια στιγμη να τα αλλαξουμε!!

το σωμα μας ομως? ( κ γενικοτερα τον εαυτο μας, αυτον που για χαρη του θελουμε τα ασφαλη κ ανετα σπιτια κ αυτοκινητα!!)
του φερομαστε σαν να το τιμωρουμε, σαν να το μισουμε, σαν να ειναι δευτερης διαλογηςκ περιμενουμε ενα νεο καλυτερο για να το εκτιμησουμε!!!
κ κοιτα να δεις!!!
ποτε ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

δεν ειμαστε τελειως τρελοι? για δεσιμο? παραλογοι? μ@λ@κες???? πραγματικα, δεν ξερωτι κοσμητικο επιθετο να βρω κ να μην ειναι πολυ λιγο...

[lessing_ed]

Originally posted by konina
μου έκανε κλικ το ότι αναγνωρισα ότι επασχα απο ψυχογενη υπερφαγια....πλεον ηξερα ποιος ήταν ο "εχθρος" κ ηξερα πως να τον καταπολεμησω... μεχρι τοτε απλα θυμωνα που δεν μπορουσα να συνετιστω!!απο όταν το πηρα αποφαση, δεν επετρεπα στον εαυτο μου να μου θυμωνω ακομα κ οταν εκανα παρασπονδιες, κ παντα συνεχιζα απο εκει.... παλια αν χαλουσα εστω κ λιγο τη διαιτα, με τιμωρουσα με το να μην την συνεχιζω, και να κανω υπερφαγικα...πλεον όταν με πιανει η γνωστη λυσσα, το σκεφτομαι 2-3 φορες να δω αν οντως πειναω, ή αν μου φταιει κατι αλλο, κ αν δω ότι δεν κρατιεμαι κανω στον εαυτο μου ενα μικρο δωροκ συνεχιζω την επομενη κανονικα... σιγουρα δεν χανω οπως θα ήθελα, ομως χανω... κ αυτο ειναι καλυτερο απτο να παιρνεις...

Αυτη την τιμωρια που λες την εκανα για χρονια στον εαυτο μου.Ημουνα σε διαρκη μαχη με το φαγητο κ οταν εκανα μια παρασπονδια μικρη το χαλαγα ολο με το να τρωω περισσοτερο.Την επομενη μερα ετρωγα τονο σε νερο με ντοματα μπλιαχ...Αυτη η μαχη συνεχιστηκε για χρονια ωσπου στο τελος παραδοθηκα κ απο 65 κιλα που ημουνα με τα χρονια εφτασα τα 103!Γι αυτο εμενα μου εκανε κλικ αυτο που εγραψες οτι τιμωρουσες τον εαυτο σου.Και οτι το να μη χανεις οσο θα ηθελες ειναι καλυτερο απο το να παιρνεις.

[Eli_ed]

Originally posted by smart
εμενα γενικαμουφαινεται πολυ περιεργο-οταντο φιλοσοφω το θεμα δλδ- το εξης:

σκεφτειτε το σωμαμας σαντο οχημαμε το οποιο ταξιδευουμε η σαντο σπιτι στο οποιο μενουμε!!

το οχηματο φροντιζουμε, κανουμε τα σερβις, κτλ, το εχουμε στα ωπα-ωπα(οι περισσοτεροι τουλαχιστον!!)
το σπιτι μας το θελουμε ευαερο,ευηλιο, ευσεξιο (απο το δεκα μικροι μητσοι φοβερη ατακα :P) κτλ!!!
ολα αυτα για την υγειαμας-σωματικη κ ψυχικη- κ για την ασφαλεια μας!!
κ ενω κ τα δυο μπορουμε καποια στιγμη να τα αλλαξουμε!!

το σωμα μας ομως? ( κ γενικοτερα τον εαυτο μας, αυτον που για χαρη του θελουμε τα ασφαλη κ ανετα σπιτια κ αυτοκινητα!!)
του φερομαστε σαν να το τιμωρουμε, σαν να το μισουμε, σαν να ειναι δευτερης διαλογηςκ περιμενουμε ενα νεο καλυτερο για να το εκτιμησουμε!!!
κ κοιτα να δεις!!!
ποτε ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

δεν ειμαστε τελειως τρελοι? για δεσιμο? παραλογοι? μ@λ@κες???? πραγματικα, δεν ξερωτι κοσμητικο επιθετο να βρω κ να μην ειναι πολυ λιγο...

μου αρέσει ο τρόπος που το θέτεις πολύ! :thumbup::thumbup:

[filipparas]

Δε ξέρω ακριβώς, δε το εντοπίζω πως έγινε το κλικ... αν έγινε. Πάντως έγιναν όλα απλά και εύκολα.

Η αλήθεια είναι οτι στη πορεία, όχι από την αρχή, αντελήφθην για 1η φορά σε τι κατάσταση είχα φτάσει και με ενόχλησε πάρα πολύ. Ίσως να συνέβαλλε αυτό στο να μη δυσκολευτώ σχεδόν καθόλου όλο αυτό το χρόνο. Ίσως γι'αυτό τώρα που είμαι κοντά στο τέλος να δυσκολεύομαι πιο πολύ, στη πραγματικότητα είμαι αρκετά ικανοποιημένος απ'αυτό που έχω καταφέρει και το κίνητρο δεν είναι και τόσο ισχυρό.

[Alma libre_ed]

Click που εξαφανιστηκες ;;;;;

[Engraved]

Το να φτασεις στο πατο εκει που δεν υπαρχει πιο κατω δεν λειτουργει παντα και για ολους.
Ημουν στον πατο συναισθηματικα για πολλα χρονια οταν ημουν μικροτερη (εφηβεια, φοιτητικα χρονια κτλ) και φυσικα ενας απο τους λογους ηταν και τα κιλα.
Καποια στιγμη αρχισα να βλεπω τα θετικα πανω μου. Αρχισα να νιωθω ομορφα με αυτο που ημουν εκεινη την στιγμη, οχι μετα απο 50 κιλα. Και μονο τοτε μπορεσα να αγαπησω τον εαυτο μου στο σημερα, και να μπορεσω να του δωσω ενα πιο ομορφο αυριο. Αυτα

[smart]

απλα για να φανει η 2η σελιδα....

[smart]

τεστ

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by Engraved
Το να φτασεις στο πατο εκει που δεν υπαρχει πιο κατω δεν λειτουργει παντα και για ολους.
Ημουν στον πατο συναισθηματικα για πολλα χρονια οταν ημουν μικροτερη (εφηβεια, φοιτητικα χρονια κτλ) και φυσικα ενας απο τους λογους ηταν και τα κιλα.
Καποια στιγμη αρχισα να βλεπω τα θετικα πανω μου. Αρχισα να νιωθω ομορφα με αυτο που ημουν εκεινη την στιγμη, οχι μετα απο 50 κιλα. Και μονο τοτε μπορεσα να αγαπησω τον εαυτο μου στο σημερα, και να μπορεσω να του δωσω ενα πιο ομορφο αυριο. Αυτα

hey!!!!!!
δεν σε ειχα δει εσενα
απιθανα τα αποτελεσματα σου! μπραβο σου !!!!

συμφωνω πολυ και με το σχολιο σου.
πριν νοιωσω πως παταω στα ποδια μου, δεν μπορουσα να προχωρησω ΚΑΝ σε καμια προσπαθεια.
τωρα τουλαχιστον ξεκιναω....

[smart]

ουτε εγω ειχα δει τα αποτελεσματα!!!
συγχαρητηρια!!!
ΑΘΛΟΣ!!!

[NADINE_ed]

Originally posted by Engraved

Καποια στιγμη αρχισα να βλεπω τα θετικα πανω μου. Αρχισα να νιωθω ομορφα με αυτο που ημουν εκεινη την στιγμη, οχι μετα απο 50 κιλα. Και μονο τοτε μπορεσα να αγαπησω τον εαυτο μου στο σημερα, και να μπορεσω να του δωσω ενα πιο ομορφο αυριο. Αυτα

:thumbup:

Τα συγχαρητήρια μου!
Όχι τόσο για τα κιλά που έχασες(εξάλλου μάλλον ως θετική συνέπεια επήλθαν)
όσο για την σπουδαία βελτίωση της σχέσης αγάπης με τον εαυτό σου!Να'σαι πάντα καλά!

[sweetgirl_ed]

Το κλικ μου έγινε όταν μετα που έβαλα τα κιλα, πήγα σε ένα μαγαζί και με το που τους είπα ότι θέλω ένα τζιν , μου είπαν ότι δεν έχει για μένα. Απο τότε λέω ότι εσύ θα διαλέγεις τα ρούχα σου και όχι αυτά εσένα .

[asteropi]

Δεν εχει χειροτερο sweetgirl,4 χρονια που ειχα παραπανισια κιλα ειχα ξεχασει τη χαρα του τζιν,ειχα κανα 2 βεβαια(απο τα sprider) αλλα δεν ηταν αυτο που ηθελα.Καλα σε αλλα μαγαζια ουτε που εμπαινα γιατι ηξερα οτι δε θα εβρισκα κ θα ντρεπομουν φοβερα.