Τι θα σας εκανε να σκοτωσετε ανθρωπο?

[krino]

Originally posted by mmaria
τον κοίταξε στα μάτια και του είπε με θλιμμένη φωνή:

Μην ακους μυθος ειναι αυτο,
ουτε στα ματια τον κοιταγε ουτε θλιμμενη φωνη ειχε....
:P

[Θεοφανία]

Όταν το σκεφτόμαστε, πιστεύω πως αυτό απαντάμε. Αν κάποιος έκανε κακό σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, θα μπορούσαμε να τον σκοτώσουμε. Το ερώτημα είναι πως επί του πρακταίου εγώ τουλάχιστον θα είχα πολλούς ενδοιασμούς και στο τέλος δεν θα έκανα τίποτα....
Εκεί κάπου μπαίνει το να έχει κάποιος αυτή την τάση από τη φύση του.
Ποια είναι η φύση του λοιπόν;
Αυτή με την οποία γεννιέται η αυτή με την οποία γαλουχείται μεγαλώνοντας?

[justme]

Originally posted by mmaria
Ο σκορπιός
Μια μέρα ξεκίνησε ένας σκορπιός να κάνει το γύρο του κόσμου. Κατά το μεσημέρι συνάντησε μπροστά του ένα βαθύ ποτάμι. Σκεφτόταν πως να βρει ένα τρόπο να το περάσει, όταν είδε δίπλα στην όχθη ένα βάτραχο.
- Φίλε μου βάτραχε, του είπε, μήπως μπορείς να με περάσεις απέναντι;
Ο βάτραχος το σκέφτηκε και του απάντησε προβληματισμένος:
- Κοίταξε, ευχαρίστως θα σε περνούσα απέναντι, αλλά φοβάμαι πως θα με τσιμπήσεις με το κεντρί σου και θα πεθάνω.
_ Θα ήμουν τρελός να κάνω κάτι τέτοιο, του απάντησε ο σκορπιός. Αν το έκανα τότε θα πνιγόμουν και εγώ. Θα ήταν καθαρή αυτοκτονία.
Πείστηκε έτσι ο βάτραχος και τον φόρτωσε στην πλάτη του να τον πάει απέναντι. Μετά από λίγη ώρα και ενώ βρισκότανε στη μέση του ποταμιού, ξαφνικά γυρίζει ο σκορπιός και τον τσιμπάει με το κεντρί του θανάσιμα.
Ξεψυχώντας και καθώς άρχισε να βυθίζεται στο νερό ο βάτραχος με φωνή γεμάτη απορία τον ρώτησε:
-Μα γιατί το έκανες αυτό; Δεν καταλαβαίνεις πως θα πεθάνεις και σύ τώρα;
Ο σκορπιός τον κοίταξε στα μάτια και του είπε με θλιμμένη φωνή:
- Το ξέρω φίλε μου, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
Είναι δυστυχώς στη φύση μου ξέρεις...

(Κάτι τέτοια διαβάζει ο Πετράν και μετά λέει για τις εξελικτικές θεωρείες.....)
Αλλά δεν μπορώ να μη γράψω και εγώ ότι το ανθρώπινο είδος έχει εξελιχθεί καθώς μπορεί και ελέγχει τις φυσικές παρορμήσεις μέσω της κοινωνικοποίησής του κάθε μέλους.
Ναι λοιπόν υπάρχει στη φύση μας ΚΑΙ η βία αλλά την φύση μας την διαμορφώνουμε ( ή τουλάχιστον προσπαθούμε) κάθε μέρα

[Dalia]

Originally posted by Θεοφανία
Όταν το σκεφτόμαστε, πιστεύω πως αυτό απαντάμε. Αν κάποιος έκανε κακό σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, θα μπορούσαμε να τον σκοτώσουμε. Το ερώτημα είναι πως επί του πρακταίου εγώ τουλάχιστον θα είχα πολλούς ενδοιασμούς και στο τέλος δεν θα έκανα τίποτα....
Εκεί κάπου μπαίνει το να έχει κάποιος αυτή την τάση από τη φύση του.
Ποια είναι η φύση του λοιπόν;
Αυτή με την οποία γεννιέται η αυτή με την οποία γαλουχείται μεγαλώνοντας?

Κι εγώ έτσι πιστεύω.Οτι θεωρητικά ίσως να σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε σε κάποιον που έχει κάνει τόσο μεγάλο κακό σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο.Αλλά στην πράξη νομίζω δεν θα άντεχα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο.
Αλλωστε σκέφτομαι ότι αν μισούσα κάποιον τόσο πολύ θα προτιμούσα να τον δω να βασανίζεται εδώ στη ζωή και όχι να πεθάνει μια και καλή και να ησυχάσει..

[alexandros3]

Ο γκαντι δεν ειχε πει οτι δεν θα αφησει κανεναν να τον μεταχειριστει με τετοιο τροπο ωστε να τον μισησει;
σοφα λογια

τωρα που το σκεφτομαι ομως, του αλλαξανε τον αδοξαστο και του γκαντι κι ολων αυτων της παθητικης αντιστασης. θελει μεγαλο χαρακτηρα. βεβαια ελευθερωθηκε η ινδια.

ε, επι του προκειμενου οχι δεν θα σκοτωνα ποτε. με εξαιρεση αν δεν ειχα αλλη επιλογη κι ημουν σε κατασταση αυτοαμυνας, εγω ή αγαπημενα μου προσωπα. οποτε σε κατασταση πανικοβλημενης αυτοαμυνας μπορει. κατα λαθος ομως.