θέλω να σταματήσει....

[syntrofissa]

Καλησπέρα κορίτσια!
Διάβασα τη συζήτησή σας κι είπα να μοιραστώ κι εγώ την εμπειρία μου και μερικές σκέψεις μου πάνω σε όλα αυτα!

είμαι ι εγώ βουλιμική εδώ και 5,5 χρόνια και έχω σιχαθεί τον εαυτό μου τον τελευταίο καιρό. Στην αρχή ήμουν αναίσθητη και δεν ήξερα τι κινδύνους έχει η βουλιμία και οι συνεχείς εμετοί. Ίσα ίσα που ένιωθα και ωραία που μπορούσα να τρώω όσο θέλω χωρίς να παχαίνω. Το ξεκίνησα σε φάση που προσπαθούσα να χάσω κιλά και ήδη είχα χάσει μερικά (πάντα με ακρότητες και απότομα). Τελικά για να μην τα πολυλογώ ημουν περίπου 70-75 κιλά, είχα φτάσει 60 περίπου πριν αρχίσω τους εμετούς χωρίς να το έχω βάλει στόχο, απλά μεγαλώνοντας δεν ετρωγα τόσο πολύ, περνούσα και μερικές μέρες αφαγίας, δίαιτες με λαχανόσουπες αλλά δεν υπέφερα όσονυποφέρω τώρα...Τελικά από τότε που άρχισα τους εμετούς έφτασα να είμαι 52 κιλά με 1,60 ύψος σχεδόν σταθερά για 4 χρονια με καθημερινούς εμετούς, καμιά φορά και 2 φορές τη μέρα.

Τέλος με το ιστορικό μου...ποτέ δεν πίστευα ότι όλες οι συνέπειες που λέγονται γύρω από τη βουλιμία θα συνέβαιναν σε μένα. Κι όμως! για 8 μήνες περίπου δεν είχα περίοδο πέρσι (και τώρα έμαθα ότι μπορεί να έχει σχέση με τη βουλιμία μου), τα δόντια μου άρχισαν να φθείρονται, ψυχολογικά νιώθω πλέον σκουπίδι, δεν αγαπάω τον εαυτό μου και κλείνομαι όλο και περισσότερο.

Επίσης αυτό που είπε η kitkat πιο πάνω ότι καταστρέφεται ο μεταβολισμός και μετά καταλήγεις να βάζεις κιλά πολύ εύκολα ισχύει (τουλαχιστον στην δική μου περίπτωση). Περνάω μια πολύ άσχημη ψυχολογκή φάση τελευταία και δεν έχω ούτε το κουράγιο να κάνω εμετό μετά το φαγητό. τρώω τις ίδιες τεράστιες ποσότητες που έτρωγα τόσα χρόνια και λέω "θα πάω να κάνω εμετό μετα" αλλά δεν το αντέχω πια, το σιχαίνομαι και τελικα δεν το κάνω, πολλές φορές κοιμάμαι όλη μέρα για να μην σκέφτομαι τις συνέπειες. Κατέληξα να έχω βάλει 25 κιλά και πάλι και να μισώ τον εαυτό μου. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω... Ζήτησα τη βοήθεια ψυχίατρου και πήγα ήδη 2 φορές. Ελπίζω να με βοηθήσει αν και περίμενα κάτι πιο "μαγικό", πιο άμεσο, σαν μαγικό κουμπί! :Ρ

Δήμητρα δεν ξέρω σε τι φάση είσαι τώρα, αν το έχεις ξεπεράσει καθόλου αλλά σου εύχομαι καλή δύναμη και να τα καταφέρεις τώρα που το έχεις συνειδητοποιήσει νωρίς!

Συγχαρητήρια @aggelaki και σε όλες όσες τα καταφέρατε να ζείτε μια φυσιολογική ζωή μετά από εναν τετοιον αγώνα!

[dimitra_21]

Καλησπερα και σε σενα συντροφισσα!!!!!!:grin:
Η φαση στην οποια βρισκομαι ειναι η χειριστη... λυπαμαι που το λεω... αλλα κανω ενα βημα μπροστα και δεκα πισω.. Οι μερες που ειμαι καλα( ψυχολογικα) ειναι αυτες που το φαγητο μου δεν ξεπερναει τις 200-300 θερμιδες, τις αλλες την βγαζω στην κουζινα-τουαλετα και ειμαι ενα με τα πατωματα!!...:regan:
Ωρες- ωρες νιωθω οτι ολη μου η ζωη 8α ειναι ακριβως ετσι και απελπιζομαι...
αχχχ συντροφισσα μακαρι να υπηρχε αυτο το μαγικο κουμπακι να το πατουσαμε ολες μας... και δυστηχως οι ψυχολογοι δεν εχουν το μαγικο ραβδι, και με αυτους προσωπικη δουλεια χρειαζεται!!!!
εγω με τον τελευταιο σκοτω8ηκα και δεν 3αναπατησα... ειναι να το 8ες πραγματικα. βρε λες υποσεινοδειτα να εχουμε βολευτει σε αυτην την κατασταση και να μην 8ελουμε να βγουμε απ αυτον τον φαυλο κυκλο??? πφφφ πραγματικα δεν 3ερω τι να πω. υπαρχουν στιγμες που βρισκομαι πανω απ την λεκανη της τουαλετας και απ τους πονους σκεφτομαι ο 8εος να με λυπη8ει...και να φανταστεις δεν ειμαι κα8ολου 8ρησκα!..
ευχομαι εσυ να βρεις την εσωτερικη σου δυναμη συντροφισσα και να καταφερεισ να αναρωσεις και πανω απ ολα να αγαπησεις τον εαυτο σου!!!!!!