Τελικά έχω ανορεξία;;

[ptzav]

Είμαι 22 χρονών και έχω περάσει δυο φορές νευρική ανορεξία, στα 12 και στα 18.Αυτό σήμαινε 1.78 ύψος και 50 κιλά.Την δεύτερη φορά είχα αποσκελετωθεί τελείως.Σταμάτησα να έχω και περίοδο.Η εικόνα μου ήταν εφιαλτική.Αυτό κράτησε ενάμιση χρόνο.Στα 19 μου πανικοβλήθηκα πήρα 10 κιλά και άρχισα να προσέχω να είναι ισορροπημένη η διατροφή μου.Αρχισα και θεραπεία για την περόδο με ορμόνες λόγω πολυκιστικών οωθηκών.Τότε όμως άρχισε το μαρτύριο. Παρόλη την θεραπεία η περίοδος δεν ερχόταν . Εγώ άρχισα να έχω τρομερές τύψεις για το κακό που έχς κάνει στον εαυτό μου .Αναρωτιόμουν,τελικά είμαι γυναίκα ή όχι΄Γύρισα αρκετούς γιατρούς .Κάποιοι μου πρότιναν ψυχίατρο.Οι γονείς μου με πίεσαν να πηγαίνω σε μια ψυχίατρο με την οποία όμως δεν έχω καλή επικοινωνία. Μου μιλάει στον πληθυντικό, αρνείται να μου απαντήσει σε ότι την ρωτάω και μιλάει κάπως ακαταλαβίστικα και περίεργα. την πληρώνω πολλά λεφτά .Παρόλη την ψυχοθεραπεία η περίοδος δεν ερχόταν .Εγώ έχασα όλη την αυτο[πεποιθησή μου. Πίστευα ότι ότι έκανα ήταν λάθος και ήθελε διόρθωση από την ψυχίατρο.Πίστευα ότι ότι είχε σχέση με την διατροφή μου ήταν λάθος.το αποτέλεσμα άρχισα να παίρνς βάρος και πήρα άλλα 8 κιλά τα υο επόμενα χρόνια.Ο τρόπος που τα πήρα ήταν επώδυνος γιατί είχε να κάνει με το άγχος μου ότι είμαι ένα λάθος και με την συμπεριφορά της μητέρας μου. Με ρώταγε πολλές φορές εάν θέλω να φάω από το ένα ή από το άλλο και εών αρωιόμουν σκυθρώπιαζε και σταεναχωρίοταν. Μου έβγαλε την ψυχή επικεντρώνοντας την προσοχή της΄στην διατροφή μου και ασχολούμενη πολύ με του τι θα φάω .Επιπλέον οι συγγενείς όταν με έβλεπαν έκαναν συνεχώς σχόλια για το τι τρώω και το πόσο χοντρή είμαι ή δεν είμαι κάνοντάς με να αισθάνομαι αμήχανα συνεχώς.Έπερνα συνέχεια βάρος και ηπερίοδος δεν ερχόταν . Θύμωνα συνεχώς με την μητέρα μου γιατί μοιραζόμασταν αυτήν την συνεχή ενασχόληση με το τι τρώω. Μετα είχα τύψεις γιατί αγαπώ πολύ την μητέρα μου. Ο πατέρας μου με θύμωνε πάντα και χρησιμοποίησε το πρόβλημα αυτό που μου παρουσιάστηκε για να αποδείξει ότι είναι ένας σωστός οικογενειάρχης. Μου μίλαγε άσχημα ΄ή με αγνοούσε και όταν του παραπονιόμουν μου έλεγε ότι είχα πρόβλημα που έπρεπε να συζητήσω με την γιατρό μου ή ότι δεν ειχα φλαει αρκετά και είχα νεύρα.Η συμπεριφορά αυτή με ξεχύλιζε από θυμό και η περίοδος δεν ερχόταν.
Τελικά η περίοδος ήρθε στα 21 μου .Αλλά ο κύκλος μου είναι ακανόνιστος. Κάθε μήνα περνάω μεγάλο άγχος για το εάν θα έρθει η περίοδος,γιατί δεν θέλω να ξαναπάρω αγωγή.
Τώρα είμαι 68 κιλά .Εξακολουθώ όμως να κανω συνέχεια περιορισμένη διατροφή για να μην παχαίνω.Όλοι γύρω μου μου λένε ότι τρώω λίγο και νομίζω ότι έχουν δίκιο.Γιατί όμως δεν αδυνατίζω::Μάλλον έχει χαλάσει ο μεταβολισμός μου.Το σώμα μου μου άρεσε όταν ήμουν 65 κιλά και παρόλα αυτά πήρα κι άλλο βάρος χωρίς να τρώω πολύ.Επίσης τελευταία έχω υπόταση και πολλές φορές νομίζω ότι θα λιποθυμήσω.Επισκέφτηκα 3 παθολόγους ,έκανα όλες τις εξετάσεις και μου είπαν ότι η υγεία μου είναι από όλες τις απόψεις άψογη.
Εξακολουθώ να ασχολούμαι συνεχώς με το βάρος μου ζυγίζομαι 5 φορές την ημέρα.Εάν το πρωί που σηκωθώ η ζυγαρια με έχει δείξει μισό κιλό κάτω με πιάνει πανικός, εάν με έχει δείξει μισό κιλό πάνω με πιάνει θυμός και κάνω σχέδια για το πως θα χάσω τα τρία κιλα΄που δεν χρειαζόταν να πάρω.Κατα την διάρκεια της ημέρας σκέφτομαι συνέχεια τι θα φάω και πότε θα το φάω για να μην παχύνω.Πολλές φορές έχω την εντύπωση ότι ιποθυμάω από την πείνα. Παρόλα αυτά δεν χάνω βάρος. Για να μην λιποθυμίσω τρώω λίγο παραπάνω και παίρνω βάρος με ρυθμό ενα κιλό τον μήνα.Μετά εκνευρίζομαι θυμώνω που παχαίνω συνέχεια καί τα έχω με όλους τους ανθρώους γύρω μου και με τους γονείς μου που με έμπλεξαν σε αυτήν την κατάσταση. ταλαιπωρούμαι για πολύ καιρο και τελικά τα χάνω τα κιλά. Χάνω όμως μαζί και την ζωή μου γιατί όλη αυτή η ιστορία δεν με αφήνει να την ζήσω. Και πιστέψτε με έχω πολύ θέληση και πείσμα για ζωή. Μήπως μπορεί κάποιος να με βοηθήσει:::(

[ptzav]

Αφροδίτη μου δίκιο έχεις.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η διάθεση της μαμάς σου ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το πόσο γεμάτο είναι το πιάτο σου και που ταυτόχρονα δεν έχεις περίοδο και κανένας γιατρός δεν μπορεί να σου εξηγήσει το γιατί;;μπορείς να έχεις πίστη στον εαυτό σου;;
Κι ακόμα χειρότερα τι γίνεται εάν οι γιατροί σου συστήσουν μια ψυχίατρο η οποία εδώ και τρία χρόνια μιλάει σαν την πυθία και σε ωθεί στο να αναλύεις πράγματα από το παρελθόν που σε στεναχωρούν χωρίς να δίνει συμβουλές;;Δεν αρχίζεις να τρελένεσαι;;Κι αν πάω σε άλλη ψυχίατρο πάλι κάτι παρόμοιο δεν θα γίνει;;
Οσο για την μητέρα μου δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω γιατί είναι αφοπλιστικά καλή. Προσφέρει ότι περισσότερο μπορεί και ακόμα παραπάνω χωρίς να της το ζητάω.Μετά είναι απόλυτη και όταν κάνω κάτι που θεωρει λάθος δεν μου λέει όχι αλλά στεναχωριέται, χλωμιάζει , δεν έχει διάθεση για τίποτα. Το δίλημμα είναι μεγάλο. Η αλλαγή στην απόφασή μου είναι πολύ μικρή μπροστά στην αλλαγή της διάθεσής της.Τελικά υποκύπτω.
Για παράδειγμα μου έχει τύχει να μην μου μιλάει και να έχει μούτρα μια μέρα που δεν είχα φάει και πάρα πολύ και την επόμενη να με τρέλανε στα φιλιά που έφαγα περισσότερο.Επίσης μου έχει τύχει φορές που τρώω έξω από το σπίτι να πετάει υπονοούμενα του τύπου καλα,καλααααα,ξέρεις εσύ τι κάνεις με την διατροφή σου.Είσαι σίγουρη ότι είσαι τελείως καλά΄Μήπως έχεις κάτι ΄Τι να σου μαγειρέψω για βράδι .Ύπάρχει βέβαια και το μεσημεριανό σου στο ψυγείο.
Μετά από αυτό εάν δεν θέλω να φάω σκέφτομαι ότι εξακολουθώ να έχω πρόβλημα ανορεξίας και με πιάνουν ανασφάλειες και άγχος αλλά και θυμός για τη μαμά μου που ασχολείται μαζί μου.Ετσι μπερδεύονται τα πράγματα και δεν αφήνω την όρεξη μου να λειτουργήσει ελεύθερα. Την αναμιγνύω με το άγχος και τον θυμό μου.
Ονειρεύομαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και δεν θα σκεφτώ τίποτα που να έχει φαγητό και με την μητέρα μου. Δεν τα καταφέρνω όμως γιατί τελικά υποκύπτω μπροστά στην εικόνα μου να με μεταφέρουν λιπόθυμη σε ένα νοσοσκομείο , να γερνάω λόγω έλλειψης περιόδου και να παίρνω κι άλλο βάρος μετά τα 18 κιλά που έχω πάρει τα τελευταία 3 χρόνια. Ολα αυτά δεν αφήνουν το μυαλό μου να ξεκολλήσει παρότι καθημερινά το προσπαθώ με νύχια και με δόντια.Πάντως είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή με τον χρόνο θα ξανακτήσω ρην αυτοπεποιθησή μου και θα χαλαρώσω.Το θέμα είναι ότι αυτή η στιγμή καθυστερεί πολυ και χάνω σημαντικά κομμάτια της ζωής μου
Sorry για τις λεπτομέρειες αλλά αυτές είναι που μου δημιουργούν το πρόβλημα.
Ευχαριστώ πολύ όποιον αντέξει να διαβάσει όλο το γράμμα μου.

[margarita]

Έχω περάσει ακριβώς το ίδιο με εσένα αλλά θεραπεύτικα.Πιστεύω ότι έχεις ανορεξία.Εγώ μετά από 6 χρόνια ψυχοθεραπεία πιστεύω ότι είμαι καλά τώρα.Δεν ασχολούμε με το φαγητό αλλά με το πως θα λύσω πιο σημαντικά θέματα στη ζωή μου.Με το φαγητό ασχολήσε για να μην δεις την πραγματικότητα στη ζωή σου.Είμαι ανοικτή να μιλησουμε αν θέλεις.Φιλιά σε όλους

[alexisams]

Και όμως υπάρχει λύση στο πρόβλημα σου. Σταμάτα τον ψυχίατρο που βλέπεις.
Ξεκίνα γυμναστήριο και επισκέψου ένα διαιτολόγο σχετικά με την διατροφή που πρέπει να κάνεις για να διατηρήσεις το βάρος σου.
Οι πρώτοι 3 μήνες είναι δύσκολοι. Μέτα θα συνηθίσει ο οργανισμός σου και εσύ για το πώς τρώμε σωστά και θα σταματήσεις να ελέγχεις το βάρος σου.:cool:



Case Closed!

Dr. A\'dam the netherlands!!

[gourounaki]

8elw thn voh8eia sas.eimai 21.to provlima m einai oti paizw me ton organismo m.dn trww sxedon tpt.mono salates k giaourti edw k 1 xrono.ti na kanw?8elw na to stamathsw alla den 8elw na valw kila................voh8hste me.pls.....

[NikosD.]

gourounaki, καταρχάς να σε καλωσορίσω στο e-psychology και να σου ζητήσω να μη χρησιμοποείς greeklish.

Σχετικά με το θέμα που αναφέρεις, έχω την αίσθηση ότι ήδη γνωρίζεις πόσο κακό κάνεις στον εαυτό σου, μιας και στην περιγραφή της κατάστασης, μόνη σου λες πως \"παίζεις με τον οργανισμό σου\".
Η αλήθεια είναι πως δεν παίζεις ακριβώς, αλλά τον βιάζεις με χείριστο τρόπο. Επιπλέον, προκαλείς στον εαυτό σου μια μεγάλη ψυχική ένταση, μιας και αναλώνεις όλη σου την ενέργεια αναζητώντας τι πρέπει να φας και τι όχι, ποιες τροφές είναι καλές, ποιες κακές, αν υπάρχει λίπος στο σώμα σου κοκ.
Είναι σημαντικό να φροντίσεις τον εαυτό σου, να νοιαστείς γι αυτόν, με όποιο τρόπο νομίζεις ότι θέλεις και μπορείς.
Αν ζητούσες τη γνώμη μου, θα σου συνιστούσα ανεπιφύλακτα να επισκεφθείς κάποιον ψυχολόγο και να δουλέψεις ψυχοθεραπευτικά όλη αυτή την κατάσταση.

[gourounaki]

γεια σας!ευχαριστω που απαντησατε.. λοιπον ημουν 58 kg k εφτασα στα 49 με 50...οχι δεν εχς παει ποτε σε διαιτολογο και φοβαμαι να παω σε ψυχολογο..εξαλλου ειμαι φοιτητρια και δεν εχω αρκετα χρηματα.ειλικρινα νιωθω ασχημα για αυτο που κανω..πωσ να βρω την δυναμη?...που να βρω τη δυναμη αφου σε κανεναν δεν εχω μιλησει......???

[apelpismeniefibiiii]

gourounaki

[apelpismeniefibiiii]

gourounaki
αν και ειμαι μικροτερη σε ηλικια μπορω να σ εκαταλαβω απολυτα επειδη δυστυχως περναω το ιδιο μαρτυριο με εσενα..
το καλοκαιρι ημουν μια φυσιολογικη κοπελα με κανονικα κιλα(υψος 1,74 βαρος 60)δεν ξερω ειλικρινα τι με επιασε,μια εμμονη θα ελεγα που συνεχιζεται ακομα και τωρα εναν χροο αργοτερα ,και εχασα 10 κιλα σε ενα μηνα
το ειχα βαλει στοχο αισθανομουν πως ετσι θα γινομουν περισσοτερο αποδεκτη απο ολους που δυστυχως ποτε δεν ειναι ευχαριστημενοι..χαρακτηρισ τικο παραδειγ,α ο πατερας μου ο οποιος σε ηλικια 10-11 ετων επειδη ειχα καποια παραπανισια κιλα ολο μου το χτυπουσε και τωρα με παρακαλαει να φαω..
ειρωνικοτατο ετσι?
εντωμεταξυ μου εχει κοπει και η περιοδος εδω και εναν χρονο περιπου..η αφορμη ηταν οι πανελληνιες και υστερα ολα τα παραπανω...
το θεμα ειναι πως πιανω τον εαυτο μου να τρωω μονο γιαουρτια και σαλατες,αν και εχω επανελθει στα κιλα μου,με αποτελεσμα ο οργανισμος μου να τα χει ΄΄παιξει΄΄
δεν ξερω τι να κανω
ξερω οτι βλαπτω τον εαυτο μου κι ομωσ κατα εναν περιεργο τροπο συνεχιζω..
ολα αυτα στα γραφω για να ξερεις πως δεν εισαι μονη και πως δυστυχως παρα πολλες κοπελες υποφερουν απο αυτην την κατα κυριο λογο ψυχολογικη ασθενεια...
κουραγιο τοσο σε σενα οσο και σε μενα,........

[anwnimi]

Κορίτσια το χιλιοειπωμένο που ακούω από τους διαιτολόγους είναι ότι όσο λιγότερο τρως μετά από ένα σημείο ο οργανισμός για να ανταπεξέλθει στην κατάσταση στέρησης κλειδώνει τον μεταβολισμό και δεν κάνει καθόλου καύσεις.
Γνώμη μου είναι να επανέλθετε στα κιλά που ήσασταν πριν παρουσιαστεί το πρόβλημα και να τρώτε γεύματα σε ισορροπημένες ποσότητες (και όχι μόνο σαλάτες και γιαούρτια αλλά πράγματα που έχετε επιθυμήσει τόσο να φάτε) αλλά πολλές φορές την ημέρα. Τα πολλά και ισορροπημένα γεύματα ενεργοποιούν τις καύσεις. Έτσι θα δείτε ότι τρώγοντας περισσότερο από αυτό που τρώτε τώρα, θα διατηρείτε το βάρος σας και θα έχετε ενέργεια αφού θα προσλαμβάνετε όλα τα θρεπτικά συστατικά.
Καλό είναι όμως να ζητήσετε και την θεραπευτική προσέγγιση με τη βοήθεια ειδικού γιατί όλο αυτό είναι αυτοτιμωρία. Σας καταλαβαίνω γιατί το ζω κι εγώ αλλά σε μικρότερο βαθμό.

[angieL]

re paidia den 3erw ti na kanw..eimai 1.73 kai zigizw mono 48kila...den nomizw oti pasxw apo anore3ia gt trww arketa alla den panexw eukola..mou lene oti exw kalo metavolosmo..apo tin alli 9elw na paxinw..otan omws arxizw kai pernw kana 2-3 kila mou fenete xalia to swma m...exw skefti na paw se diatrofologo alla skeftomai oti an paxunw pio pollu apoti 9elw pws 9a eimai meta...??9elw toulaxiston na paw 54 kila oxi parapanw.an kai gia to upsos m to idaniko varos einai apo 55-60(nomizw)
plz pite m ti na kanw......

[Remedy]

το να πας σε διατροφολογο ηταν πολυ καλη ιδεα, μιας και μπορει να σε βοηθησει να βαλεις μερικα κιλα ελεγχομενα, χωρις να ξεφυγεις παραπανω μετα και χωρις να αγγχωνεσαι

[EFAKI55555]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ...ΠΕΡΑΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΤΑΣΗ..ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΥΧΝΑ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΥΣΚΡΥΩΝΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Κ ΖΕΣΤΗ Ν ΕΙΧΕ ΕΓΩ ΚΡΥΩΝΑ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΙ Κ ΡΑΓΙΖΑΝ..ΕΙΧΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ..ΤΟ ΠΡΩΤΟ Π ΠΡΕΠΕΙ Ν ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΜΟΝΗ Σ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ..ΤΟ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΠΟΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ...ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!

[Polarjetstream]

Να σου διηγηθώ την ιστορία μου(και εγώ 22 είμαι), τουλάχιστον συνοπτικά. Εγώ λόγω του ΙΔΨ στην βρομιά και στα μικρόβια, εννοώ ότι ήμουν κάργα στον ιδεοψυχαναγκασμό, παραμέλησα τόσο το φαγητό που δεν το είχα ανάγκη παρά μόνο να ασχολούμαι με την καθαριότητα. Έχασα απότομα τα κιλά μου και έφθασα μέχρι και 43 λιγότερα από σένα, δηλαδή και είμαι και ψηλότερος! Τώρα ευρίσκομαι σε στάδιο ανάκαμψης και από τον ΙΔΨ αλλά και από τη νευρική ανορεξία. Εμένα με παρακολουθεί ενδοκρινολόγος για τη διατροφή μου. Επίσης, σου συνιστώ να κάνεις και γυμναστική, σίγουρα θα στα πει –αν δεν στα έχει ήδη πει δεν προλαβαίνω να διαβάσω τα μηνύματα- ο ειδικός που σε παρακολουθεί. Πρέπει κατά εμέ όμως να κάνεις και μία επίσκεψη σε ψυχίατρο, για να καταπολεμήσεις τις ανυπόφορες έμμονες ιδέες που σε οδηγούν να παθαίνεις κρίσεις για τα κιλά σου.

Έχεις όρεξη για ζωή. Πολλή ωραία δήλωση και αυτό είναι σημαντικό. Μην την αναλώνεις όμως στις εμμονές, πίστεψε με είναι καταστροφικό για την μετέπειτα πορεία σου, στη ζωή που τόσο αγαπάς. Απλά, απέδειξε ότι όντως αγαπάς την ζωή, \"ξεχνώντας\" τη ζυγαριά!

[Polarjetstream]

το σημαντικό πάντως σε έναν ψυχίατρο είναι να μην πάσχει και ο ίδιος από κάτι παρόμοιο ΙΔΨ κλπ. Όταν βρεις κατάλληλο επιστήμονα σίγουρα θα σε βοηθήσει. Και εγώ στην αρχή είχα πάει σε έναν καραγκιόζη που απλά με έβλεπε για το χρήμα αλλά το πλήρωσε δια της φυγής μου!