60+

[asteropi]

Βρε δεν ειπα οτι εχω αυτη τη στιγμη ουσιαστικο προβλημα,αλλα ξερεις,λιγο κοιλιτσα και λιγο μπουτακι να φυγει και θα ειμαι οκ!

[mpumpuki]

έτσιιι έτσιι κορμάρες στις παραλίες φέτος!! :yes:

[LaLuna]

αχχχχ.....ποτε θα δικαιουμαι να γραψω κι εγω σε αυτο το τοπικ.........................

[helena73]

ανυπομονωκαι γω να γραψω εδω,,,

[sweetOctober]

έχουν να γράψουν από πέρυσι εδώ!!! Υπάρχει και 90+ άραγε? :sniff: Θέλω κι γω

[helena73]

ευχαμοα να αρχιζουμε ολες να γραφουμε..

[florage]

ειχα ξαναγραψει εδω σαν Λορα, με μεγαλο ενθουσιασμο οταν πρωτοπατησα στο 6... με μεγαλο ενθουσιασμο και περηφανια ξαναγραφω εναμιση χρονο μετα, εστω με νεο ονομα και ναι εμεινα στο 6 ολο αυτο το διαστημα!!! ελπιζω να μην ξαναπαω στο 7....

helena73 γεια!!! εισαι η παλια γνωστη μου ή κανω λαθος;;;:tumble:

[helena73]

κοριτσαρα μου!!!!!!!!!!!!!!!!και ελαγα που εισαι τι κανεις....ναι εγω ειμαι..για πες,,μπραβο δεν πηρες κιλα ε???ευγε,ευγε!!!!!!εγω στα ιδια παντα παλευω..

[florage]

κι εγω με πολυ παλεμα ομως... βλεπω μερικους-ες που τα διατηρουν χωρις κοπο και ζηλευω... αλλα εστω κι ετσι οσο δεν τα παραταμε παμε καλα!!!
καλη μας συνεχεια!
θα τα λεμε!!!!:yes::yes:

[dora_th]

Αμααν αυτο το 60+ !!!! . Τόσο καιρο το ονειρευομουν !! ήρθε , ας ελπίσουμε για να μεινει κιολας . Η αλήθεια ειναι ηρθε αλλες 2 φορες μέσα στον περασμενο χρονο , με επισκευτηκε , δεν προλαβα καν να το χαρω και να σου παλι το καταραμενο το 7 . Η αληθεια ειναι δεν το βλεπω ακομη σαν 60+ , αλλα σαν 70- . Αλλα γιατι τωρα αραγε σκεφτομαι ηρθε , ε και ??

[helena73]

κ γω ετσι ντορα μου..καλε εσυ εχεις χασει πολλα κιλα,,,πως?????
αντε την αλλη βδομαδα να δεις 68...

[dora_th]

Έλενα είναι περίπου 1,5 χρόνος που το παλεύω συν αλλα 2 χρόνια πιο πριν που εχοντας φτασει στο ανωτερο ειχα φτασει ( 108 κιλά με ύψος 1.57!! ) είπα τέρμα ! φτανει ! Το να το πω όμως δεν ηταν αρκετο να δώσει μονο του τη λύση . Τι άλλαξε πριν 1,5 χρόνο ? Αν μπορούσα να εντοπίσω 2 σημεία κλειδιά ειναι 1) η αποδοχή του χρόνου που θα έπαιρνε η διαδικασία αυτή . Χρονοδιαγραμματα και στόχοι τοσο σε τοσο διαστημα δούλεψαν για πάρα πολύ λίγο , καποια στιγμή καταλαβα οτι δεν βοηθούσαν , δεν δούλευαν και τ αφησα στην ακρη . 2 ) και ήταν το επόμενο βήμα και συνέπεια του πρωτου οτι μοναδικος στόχος εμεινε κι έμεινε για πάντα το να ΜΑΘΩ να τρωω απ την αρχή , να μάθω όπως ένα μωρό μαθαίνει να περπατάει . Κι οπως το μωρό πεφτει , σηκωνεται , ξαναπεφτει ,καμμια φορά χτυπαει και κλαιει αλλα στο τελος σηκωνεται βρισκει τον τροπο να σταθει όρθιο και να περπατησει , ετσι παρα πολλες φορες σ΄αυτο το διαστημα επεσα , χτυπησα , πονεσα , εκλαψα . Σιγα σιγά όμως αρχισε να γίνεται όλο και πιο εύκολο , όλο και πιο φυσικό , όλο και περισσοτερο από μονο του και μεσα απ ολο αυτο ήρθε και η απώλεια . Δεν μ ενδιαφέρει πλεον αν θα δω το 68 αυριο , την ερχόμενη εβδομάδα ή τον επόμενο μήνα , είναι καπου εκει και περιμενει , θα το βρώ . Πραγματικά στενοχωριεμαι οταν σας διαβάζω και βλεπω όλο αυτο το αγχος με το κιλο την εβδομαδα , και ειδικα σε κοπελες που δεν ειναι σε τραγικα πολλα κιλα . Σαν συμβουλή μονο αυτο θέλω να μεταφερω , σταματηστε ν ασχολειστε με το συμπτωμα , ασχοληθειτε με την αρρωστεια , παχαινουμε γιατι τρωμε παραπανω απο πραγματα αχρηστα στον οργανισμο , και το κανουμε γιατι ο οργανισμος πειναει γι αλλα πιο ουσιαστικα . Ζηταει ενεργεια , ζηταει καυσιμα όπως το τζακι ζηταει ξυλα κι αντι να του βαλουμε κουτσουρα που θ αναψουν και θα κρατησουν τα φωτιά , του δίνουμε προσαναμμα ( κενες θερμίδες ) και παραπονιομαστε μετα γιατι δεν κραταει η φωτια και ξανασβήνει . Αλλα και το μυαλο η καρδια μας , η ψυχή μας ζηταει επίσης τα δικα της που δεν μπορούμε να της τα δώσουμε και τη μπουκώνουμε και την παρηγορούμε με φαγητο , ακριβώς όπως το παιδί που κλαιει γιατι χτύπησε και του λεμε μην κλαις , θα σου παρω σοκολατα .
Αλοιμονο μου αν αυτη τη στιγμή δεν είχε προηγηθει αυτος ο εναμισι χρονος !! Μ αυτα που αντιμετωπίζω θα έπρεπε να δέσω μια πετρα στο λαιμο μου και να πάω να φουντάρω , αλλά κι αν δεν το έκανα και συνεχιζα ν αντιμετωπίζω τα πραγματα όπως πριν στους 2 μήνες τους τελευταιους θα ειχα παρει αλλα 10 κιλα .

Την ιστορία μου και κάποιες σκεψεις έχω γραψει εδώ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...id=6118&page=1

[florage]

Originally posted by dora_th
Έλενα είναι περίπου 1,5 χρόνος που το παλεύω συν αλλα 2 χρόνια πιο πριν που εχοντας φτασει στο ανωτερο ειχα φτασει ( 108 κιλά με ύψος 1.57!! ) είπα τέρμα ! φτανει ! Το να το πω όμως δεν ηταν αρκετο να δώσει μονο του τη λύση . Τι άλλαξε πριν 1,5 χρόνο ? Αν μπορούσα να εντοπίσω 2 σημεία κλειδιά ειναι 1) η αποδοχή του χρόνου που θα έπαιρνε η διαδικασία αυτή . Χρονοδιαγραμματα και στόχοι τοσο σε τοσο διαστημα δούλεψαν για πάρα πολύ λίγο , καποια στιγμή καταλαβα οτι δεν βοηθούσαν , δεν δούλευαν και τ αφησα στην ακρη . 2 ) και ήταν το επόμενο βήμα και συνέπεια του πρωτου οτι μοναδικος στόχος εμεινε κι έμεινε για πάντα το να ΜΑΘΩ να τρωω απ την αρχή , να μάθω όπως ένα μωρό μαθαίνει να περπατάει . Κι οπως το μωρό πεφτει , σηκωνεται , ξαναπεφτει ,καμμια φορά χτυπαει και κλαιει αλλα στο τελος σηκωνεται βρισκει τον τροπο να σταθει όρθιο και να περπατησει , ετσι παρα πολλες φορες σ΄αυτο το διαστημα επεσα , χτυπησα , πονεσα , εκλαψα . Σιγα σιγά όμως αρχισε να γίνεται όλο και πιο εύκολο , όλο και πιο φυσικό , όλο και περισσοτερο από μονο του και μεσα απ ολο αυτο ήρθε και η απώλεια . Δεν μ ενδιαφέρει πλεον αν θα δω το 68 αυριο , την ερχόμενη εβδομάδα ή τον επόμενο μήνα , είναι καπου εκει και περιμενει , θα το βρώ . Πραγματικά στενοχωριεμαι οταν σας διαβάζω και βλεπω όλο αυτο το αγχος με το κιλο την εβδομαδα , και ειδικα σε κοπελες που δεν ειναι σε τραγικα πολλα κιλα . Σαν συμβουλή μονο αυτο θέλω να μεταφερω , σταματηστε ν ασχολειστε με το συμπτωμα , ασχοληθειτε με την αρρωστεια , παχαινουμε γιατι τρωμε παραπανω απο πραγματα αχρηστα στον οργανισμο , και το κανουμε γιατι ο οργανισμος πειναει γι αλλα πιο ουσιαστικα . Ζηταει ενεργεια , ζηταει καυσιμα όπως το τζακι ζηταει ξυλα κι αντι να του βαλουμε κουτσουρα που θ αναψουν και θα κρατησουν τα φωτιά , του δίνουμε προσαναμμα ( κενες θερμίδες ) και παραπονιομαστε μετα γιατι δεν κραταει η φωτια και ξανασβήνει . Αλλα και το μυαλο η καρδια μας , η ψυχή μας ζηταει επίσης τα δικα της που δεν μπορούμε να της τα δώσουμε και τη μπουκώνουμε και την παρηγορούμε με φαγητο , ακριβώς όπως το παιδί που κλαιει γιατι χτύπησε και του λεμε μην κλαις , θα σου παρω σοκολατα .
Αλοιμονο μου αν αυτη τη στιγμή δεν είχε προηγηθει αυτος ο εναμισι χρονος !! Μ αυτα που αντιμετωπίζω θα έπρεπε να δέσω μια πετρα στο λαιμο μου και να πάω να φουντάρω , αλλά κι αν δεν το έκανα και συνεχιζα ν αντιμετωπίζω τα πραγματα όπως πριν στους 2 μήνες τους τελευταιους θα ειχα παρει αλλα 10 κιλα .

Την ιστορία μου και κάποιες σκεψεις έχω γραψει εδώ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...id=6118&page=1

καλα ανατριχιασα!!!! εχουμε τραβηξει αναλογες πορειες μονο που εγω ξεκινησα 2 χρονια πριν, και το δικο μου μοτο ηταν "αν δεν μπορεις να το αποφυγεις απολαυσε το!!!!"
τα λογια σου δε, ηταν σαν να γηκαν απο την δικη μου ψυχη!!! μολις βρω χρονο θα διαβασω και την πορεια σου σιγουρα...
καλη μας συνεχεια με τροπο και οχι κοπο, χωρις αγχος...

[helena73]

dora μπραβο σου,,συγχαρητηρια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ελπιζω να εισαι κοντα μας να μας καθοδηγεις!!!!
ζυγιστκα πρωι 70,4 και τωρα βραδυ μεποτα κ φαι ..69,9!!

[EleniF]

Σήμερα το πρωί 68.5! επιτέλους ξεκόλλησα απο το 70!
Αν και με το ποστ σου βρε Dora καταλαβαίνω ότι όντως αγχώθηκα τρομερά και μπράβο στο κουράγιο σου και στον αγώνα σου και και και ΚΑΙ στο σούπερ αποτέλεσμά σου! Τόόόόσα κιλά που έχασες είναι φανταστικό!!!!!