Πως θα απαλλαχθώ από τους δαίμονες του μυαλού μου?

[break]

Originally posted by Eli
Ναι καλά και ποιος δεν την πατάει αυτή την μπανανόφλουδα;;;;;; Όλοι μας! Εγώ ήμουν στην τσίτα χρόνια, γυμναστήρια, δίαιτες ταλαιπωρία στο φουλ και όταν δεν ήμουν στην τσίτα έβαζα κιλά! Τα είχα παίξει ήμουν ράκος κούρασης , είναι τόσο εξαντλητικό να κάνεις όλη την ώρα δίαιτα και να ασχολείσαι με το τι θα φας και τι δεν θα φας και η ψυχολογία σου να κρέμεται από το πως τα πήγες διατροφικά μέσα στη μέρα σου. Σου τρώει την ψυχή!!!! Μέχρι που είπα δεν πάει άλλο θα τρώω ότι θέλω και εκεί βέβαια έβαλα 35 κιλάκια αααααααααααα!!!! Δεν τα έβαλα γρήγορα αργά και βασανιστικά απλά δεν σταματούσα 1 κιλό αυτόν τον μήνα, ένα κιλό τον επόμενο, πέρασαν 3 χρόνια και με τα μυαλά που είχα θα έβαζα και άλλα τόσα αν συνέχιζα. Απλά φοβήθηκα μην χάσω την υγεία μου και επειδή πλέον λειτουργούσα πολύ δύσκολα στην καθημερινότητά μου με τόσα κιλα εκεί είπα πρέπει να βάλω ένα στοπ. Τελικά δεν θέλει ούτε μαγικές δίαιτες, ούτε μαγικά χάπια, μαγικά ραβδάκια και πράσινα άλογα. Θέλει δουλειά προσωπική, αυτογνωσία, διάβασμα και έναν καλό σύμβουλο να σε πάρει από το χέρι και να σου δείξει τον δρόμο που θα διαβείς. Θέλει σωστό και πλήρες πρωινό, συχνά γεύματα, σωστή θρέψη για να έχεις ενέργεια, καλή διάθεσή και να λειτουργεί καλά ο ριμαδοεγκέφαλος μας που τον έχουμε τρελάνει. Και αν σιγά σιγά λύσεις και τα ψυχολογικά σου και μάθεις να τα διαχειρίζεσαι με άλλους τρόπους και όχι να τα καταπίνεις μαζί με το φαγητό (όπως έκανα εγώ αυτή τη βδομάδα χεχεχεχε) θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος και ναι κάπου εκεί θα αρχίσεις να χάνεις και βάρος. Το τελευταίο δραστικό συστατικό είναι η ήπια καθημερινή άσκηση. Μισή ωρίτσα κάθε μέρα την κάνει την δουλειά. Ένα περπάτημα, ποδήλατο κάτι που να μας ευχαριστεί είναι αναγκαίο και ανεβάζει και την διάθεση :-). Τα λέω να τα ακούω και εγώ γιατί 2 μέρες τώρα δεν έχω κουνηθεί, ντροπή μου :bigsmile: ! ʼντε και καλό μας ξημέρωμα εύχομαι αύριο να είναι μία καλύτερη μέρα για όλους μας :starhit:

Πόσο δίκιο έχεις!!!!!!!!
Σαν να βλέπω τον ευατό μου, μα τόσο πολύ όμως :shocked2::shocked2::shocked2:

Καλό βράδυ!!!!

[MerryMaker_Misery]

- Κοιτα το σωμα σου στον καθρεφτη. Αυτο το σωμα ειναι προτυπο της σχεσης "παιρνεις και δινεις" . Αν φερεσαι καλα στο σωμα σου, σου φερεται και αυτο καλα, και σε κραταει υγεις, σε κανει και αισθανεσαι ανετα, σε κανει περιφανη, σε κανει ποθητη, σου παρεχει τη ενεργια να κανεις ο,τι θες και χρειαζεται.

Αν του φερεσαι ασχημα, και να το γεμιζεις με σκουπιδοφαγητα, να του αρνείσαι τη θρεψη που χρειαζεται, να μην κινείσαι/ να μην πινεις το νερο που χρειαζεται, για χαρη ενος πειρασμου, που δεν θα επρεπε να το φας, να το ταλαιπωρισεις, σαφως και θα αντιδρασει. Εκτιμα το σωμα σου, για να σε εκτιμησει και αυτο. Αν το σωμα σου ηταν ενας ξεχωριστος ανθρωπος, πως νομιζεις οτι θα αντιδρουσε; Αγαπα το και φροντισε το, γιατι σε αυτη τη σχεση, το σωμα σου εχει το πανω χερι.

- Μην επιβραβεύεις τον εαυτο σου με γλυκα/φαγητο. Δεν εισαι σκυλος. Μην λες ποτε "θα χασω Χ κιλα και μετα θα φαω ενα σουβλακι"
μπαινεις σε εναν φαυλο κυκλο που το φαγητο γινεται επιβραβευση και το λαχταρας περισσοτερο. Σε αντιθεση με τα σκυλια, δεν υπαρχει κανενας να μας δωσει συγκεκριμενη ποσοτητα επιβραβευσης, και απο τη λαχταρα πεφτουμε με τα μουτρα.

Τουτέστιν, Δεν εισαι σκυλος, το φαγητο δεν ειναι επιβραβευση, ειναι αναγκη για θρεψη και ενεργεια.

Προτιμησε να λες "οταν χασω Χ κιλα, θα παω κομμωτηριο/σε αισθητικο" ετσι, οχι μονο νιωθεις καλυτερα με τη διαφορα που εχεις λογω "στολισμου", σου δινει και κινητρο να συνεχισεις.


- Τα "σκουπιδοφαγητα" λεγονται ετσι για εναν λογο, ουτε καν οι ιδιοι που τα φτιαχνουν δεν στο κρυβουν. Τα σκουπιδια ανηκουν σε σκουπιδοτενεκεδες, Εκτος κι αν θεωρεις τον εαυτο σου σκουπιδοτενεκε, μεινε μακρια. Δεν εχει σημασια ποσο ωραια μυριζει, και τα απορρυπαντικα για το σπιτι μυριζουν ωραια... δε θα τα φας/πιεις ομως.


- Αυτο που σε βαζει σε πειρασμο, ειναι ΤΟΣΟ σημαντικο οσο τα ποδια σου; Ναι, βεβαια, "ενα δεν πειραζει" αλλα ποτε ειναι μονο ενα; ολα απο καπου αρχισανε, ολα με ΕΝΑ αρχισανε. Η πιο συχνη ασθενια προκλητη απο παχυσαρκια ειναι ο διαβητης. Δεν υπαρχει τιποτα στον κοσμο που ειναι τοοοοοοοοσο νοστιμο, ωστε να αξιζει τα ποδια σου η/και τη οραση σου. Ειτε ησουν/ειτε εισαι, το θεμα ειναι να ΜΗΝ φτασεις σε σημειο που το'χεις κινδυνο.

- "Μια φορα, δεν πειραζει" αυτο το ακουγα μικρη και για τα ναρκωτικα. Και αυτοι που συνανταμε στον δρομο που ζητιανευουν για μισο ευρω να παρουν τη δοση τους, με αυτη τη λογικη ξεκινησανε. "Ελα μωρε, δεν πειραζει, σιγα, τι θα σου κανει το μια φορα;". Διαφορετικο αποτελεσμα, ιδια κατρακύλα.


- Η πεινα ειναι ενα σημα απο το σωμα σου οτι χρειαζεται θρεψη/ενεργια. Πες μου εσυ, που στο DNA μας το σωμα μας ξερει να ζητησει σουβλακι/σοκολατα/τουρτες/χαμπουγκερ/πιτσα... Απο καπου τα ειδες και καπως εχεις πειστει οτι αυτα τα ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ, για σκεψου, οντως ειναι ετσι;
δεν εισαι σκυλι αλλα ουτε προβατο εισαι να κανεις και να θες ο,τι σου λενε.

ΔΕΝ το χρειαζεσαι το χαμπουγκερ, ΔΕΝ τη χρειαζεσαι τη παστα, ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΣΕΙ οτι τα χρειαζεσαι. Δεν εχει καμια θρεψη αυτο το φαγητο, ΓΙΑΤΙ το αναζητας; ποιος ο βιολογικος λογος; Ποτε οταν αναζητησεις φρουτο/λαχανικο/πρωτεινη στη φυσικη του μορφη, -τοτε- ειναι οντως σημα απο το σωμα σου και οχι απο το κεφαλι σου.

Χρειαζεσαι πρωτεινες/υδατανθρακες και λιπαρα. Δεν εχει σημασια για το σωμα σου αν θα χορτασεις με πιτσα η με ψητο κοτοπουλο και μια σαλατα. θελει να χορτασει και να παρει θρεψη και ενεργια, εχεις επιλογη πως.



(δεν εννοω καμια παρεξηγηση σε κανενα, ειλικρινα, αυτα με βοηθησαν και μπορω και κραταω μια διαιτα χωρις να τη χαλαω, εκτος κι αν ειναι επιτηδες, σε γιορτες η διακοπες, και μετα ξαναρχιζω τη φροντιδα και δε το αφηνω να παραπεσει)

[anna9]

Δεν υπαρχουν λογια για αυτα που εγραψε η merry ειναι ολα πολυ σωστα .Μακαρι να φτασω στο σημειο να σκεφτομαι ετσι οταν ο δαιμονας της λαιμαργιας μπαινει στο μυαλο μου κ λεει θελεις παστα η ντονατ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ MERRY Κ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μεσα απο την καρδια μου

[Eli_ed]

Merry μπράβο για τα όμορφα λόγια που έγραψες πραγματικά τόσο αληθινά και δυνατά! Φαίνεται ότι έχεις δουλέψει πολύ και έχεις βάλει σωστές προτεραιότητες στη ζωή σου. Πράγματι έχουμε ξεχάσει ότι η θρέψη είναι το Α και το Ω για το σώμα μας και όταν δώσεις στο σώμα σου τη σωστή θρέψη τότε αυτό θα σε ανταμείψει με τόσα πολλά δώρα! Ξεχνάμε ότι το σώμα μας είναι μία μηχανή εσωτερικής καύσης και θέλει καύσιμα για να λειτουργήσει. Αν του πετάμε ότι πιο άχρηστο καύσιμο υπάρχει τότε είναι λογικό να υπολειτουργεί και κάποια στιγμή να χαλάσει.... ενώ άμα του δίνουμε πρώτης τάξης καύσιμα θα πάει με χίλια. Η απόλαυση βέβαια είναι σημαντική και πρέπει να την συμπεριλάβουμε σε όλα τα γεύματα μας. Υγιεινή διατροφή δεν σημαίνει απαραίτητα και βαρετή διατροφή εκπαίδευση θέλει. Αν κάνουμε σωστά υγιεινά και συχνά γεύματα ανά τρείς ώρες (3 γεύματα πρωινό, μεσημεριανό, βραδυνο και 2 σνακ ενδιάμεσα) μέσα στην ημέρα οι πιθανότητες να καταφύγουμε σαν τρελοί και να πέσουμε με τα μούτρα σε ανθυγιεινές τροφές μειώνεται στο ελάχιστο. Και στο κάτω κάτω αν υποκύψουμε παρόλα αυτά σε ένα γλυκό που και αυτό καμιά φορά χρειάζεται ή σε ένα junk είναι σίγουρο ότι δεν θα καταλήξει σε υπερφαγικό άρα δεν θα μας παχύνει κιόλας γιατί το σώμα μας θα έχει πάρει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται από τα σωστά μας γεύματα και θα λειτουργεί σε υψηλότερες στροφές, ειδικά αν έχουμε κάνει και εκείνα τα 30 λεπτά καθημερινής ήπιας άσκησης.

Μπορεί ο άνθρωπος να έχει εξελιχθεί με τα χρόνια και να ζούμε τώρα σε μία εποχή αφθονίας φαγητού αλλά το σώμα μας ζει ακόμη στην εποχή των σπηλαίων, όπως λειτουργούσε τότε έτσι ακριβώς λειτουργεί και τώρα. Και αυτό είναι καλό κατά μία έννοια γιατί έτσι επιβιώσαμε μέσα από λιμούς και κακουχίες και είμαστε εδώ τώρα να τα λέμε :-). Όταν από τη μία καθόμαστε ώρες ατελείωτες χωρίς να βάλουμε κάτι στο στόμα μας το σώμα μας μπαίνει σε κατάσταση στρες επιβίωσης και όταν μετά από ώρες του δώσουμε τροφή και μάλιστα ότι να ναι είναι λογικό να το μπερδεύουμε και να του δίνουμε λάθος σήματα. Λειτουργεί υπό καθεστώς λιμού και προσπαθεί να αποθηκεύσει όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια γίνεται (λίπος) για τον επόμενο λιμό που θα έρθει σύντομα. Αν όμως το απαλλάξουμε από το στρες της πείνας και του δίνουμε τροφή κάθε τρεις ώρες (το τρίωρο είναι σημαντικό γιατί τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μας και άρα και στο εγκέφαλο πέφτουν μετά από τρεις ώρες) τότε το σωματικό στρες σταματά και έτσι το σώμα μας λειτουργεί κανονικά, αν δε οι τροφές που του δίνουμε είναι θρεπτικές και πλήρεις δεν θα έχουμε λόγο να καταφύγουμε σαν απελπισμένοι σε ότι βρούμε μπροστά μας και να το φάμε.

[Eli_ed]

ʼννα έχεις δίκιο η βουλιμία/ λαιμαργία είναι ένας δαίμονας που μπαίνει μέσα μας και μας τρώει τα σωθικά, είναι σαν το κακό διαβολάκι πάνω από το κεφάλι μας που μας θολώνει τη σκέψη! Πόσες φορές έχω παλέψει με αυτόν τον δαίμονα και εγώ... αμέτρητες και πολλές φορές έχω φάει απίστευτες ήττες! Τώρα όμως είμαι στη φάση "βάζω μυαλό" και βρίσκω εργαλεία και όπλα για να το πολεμήσω καλύτερα :lol: . Ξέρω ότι πάντα θα παραμονεύει στην γωνία να μου βάλει την τρικλοποδιά αλλά τώρα πια είμαι πιο υποψιασμένη και προετοιμασμένη. Και μπορεί να μην το έχω νικήσει το διαβολάκι αλλά οι νίκες είναι σαφώς περισσότερες από τις ήττες :bigsmile: , ο ζυγός έχει αρχίσει να κλίνει προς τη δική μου πλευρά τώρα πια.

[rena75]

Πολύ καλό...
:thumbup:"Αν το σωμα σου ηταν ενας ξεχωριστος ανθρωπος, πως νομιζεις οτι θα αντιδρουσε;"
:thumbup:"Μην επιβραβεύεις τον εαυτο σου με γλυκα/φαγητο. Δεν εισαι σκυλος"
:thumbup: "Τα σκουπιδια ανηκουν σε σκουπιδοτενεκεδες, Εκτος κι αν θεωρεις τον εαυτο σου σκουπιδοτενεκε"

[break]

Γλυκιά μου Merry όλα όσα είπες είναι πάρα πολύ σωστά, συνειδητοποιημένα κ ψαγμένα!!!

Έχεις απόλυτο δίκιο :yes::yes::yes::yes: ξέρεις όμως πιο είναι το θέμα? Πως τα γνωρίζω κ πολλές φορές τα σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να τα εφαρμόσω :no::no::no:

Όπως λέει κ η Eli όταν μπεί στο μυαλό μου ο δαίμονας της λαιμαργίας θολώνω κ τότε δεν σκέπτομαι τίποτα....... πάρα μόνο τι θα φάω!!!! Έχω φθάσει σε σημείο ούτε καν τη μάχη να δίνω!!!
Κ ο δαίμονας μπορεί να μπεί στο μυαλό μου με οποιαδήποτε αφορμή :thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumbdown:

Είχα πάει σε έναν ενδοκρινολόγο κ μου είχε πεί: "ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ"

Πόσο δίκιο είχε!!!!!!!!!

[MerryMaker_Misery]

μωρε, σε καταλαβαινω απολυτα.

Ειχα φτασει σε σημειο που βαλαμε λουκετο στα ντουλαπια και τα κλειδια τα ειχε ο αντρας μου και μου κατεβαζε ο,τι χρειαζομουν για τη ημερα, τιποτα λιγοτερο, τιποτα παραπανω. Γιατι δεν ειχαμε τη ευχερια να πηγαινουμε σουπερ μαρκετ καθε μερα για τα πραγματα της ημερας και της επομενης, ειχε τυχει να κανω βουλιμικο επισοδειο και τη επομενη μερα, κυριακη, να αναγκαστουμε να παραγγειλει απ'εξω. Και μου'ρθε καπως.... και επειδη φανηκε τι ειχα κανει, και ποσο επιρρεασε και καποιον κοντινο μου. Να γυριζει απο τη δουλεια κομματια, εργαζομενος ανθρωπος και να μη υπαρχει ψιχουλο επειδη λαλλησα εγω και να πρεπει να φαει σουβλακια, λες και ειναι φοιτητης.... επιρρεαζει και τη δικη του υγεια.

Δε θα το ξεπερασεις σημερα, ουτε και αυριο, πιθανων ουτε και τη αλλη βδομαδα, αλλα τον αλλον μηνα, κατι θα δεις, τον μεθεπόμενο ισως να βρισκεσαι στα μισα. Μπορει να φτασεις στο 90% και να κολλησεις εκει, αλλα θα κανεις προοδο. Και 90% σωστης σκεψης, ειναι μεγαλο πραγμα.

Ειναι σαν το τσιγαρο, μερικοι το κοβουν τελειως, μερικοι απλα το ελαττωνουν πολυ. Το πρωτο βημα ειναι να ξεχωρισεις τη πεινα, απο τη "κεφαλοπεινα". Και αυτο μονο, ειναι μεγαλο πραγμα. Δεν ξυπνησαμε ξαφνικα μια μερα με σπασμενη σχεση μας με το φαγητο, και ουτε και θα ξυπνησουμε ξαφνικα με επιδιορθωμενη.

[sourkouna]

Originally posted by break
Όπως λέει κ η Eli όταν μπεί στο μυαλό μου ο δαίμονας της λαιμαργίας θολώνω κ τότε δεν σκέπτομαι τίποτα....... πάρα μόνο τι θα φάω!!!! Έχω φθάσει σε σημείο ούτε καν τη μάχη να δίνω!!!

Θα συμφωνησω με οτι εγραψε η Merry.Ολες εχουμε νιωσει αυτα που νιωθεις(και νιωθουμε).Εγω μερικες φορες για να με "σταματησω" απο το να φαω κατι "λιπαρο" ρωταω τον εαυτο μου, αξιζει πιο πολυ να το φαω αυτο ή να αποκτησω το σωμα που θελω?Αυτο μπορω να πω με εχει αποτρεψει πολλες φορες απο το να φαω κατι.Αν το θελω πολυ ομως θα το φαω, μετα συνεχιζω κανονικα τη διατροφη μου.Μην αφηνεις ενα λαθος να σου χαλα ολη τη προσπαθεια.
Κοιτα αν θα σε βοηθησει να τρως ενα γλυκο πχ που σου αρεσει πολυ μια φορα τη βδομαδα.

[MerryMaker_Misery]

Εχει και σημασια πως εισαι ψυχολογικα οταν φας κατι που ειναι πειρασμος. Αν το φας σε κατασταση λυσσας, και δε θα το ευχαριστηθεις, και θα εχεις τυψεις. Οπως ειπα "εναν πειρασμο που δεν επρεπε να τον φας".


Δεν τρως το ιδιο σε εναν γαμο, και το ιδιο σε μια κηδεια. Ο,τι και να κανεις, αν φας πχ μια σοκολατα, κοιτα να'σαι καλα με τον εαυτο σου πρωτα, να μη σε ξυνουν τα χερια σου, να μη το κοιτας και να το ακους να μιλαει.

Γενικα, φαγητο η μη, καλο ειναι να μη κανουμε κινησεις οταν ειμαστε συναισθηματικα φορτισμένες. Δεν βγαινει ποτε κατι καλο απο μια φορτισμενη κατασταση.

[anna9]

Εγω σε γαμους δεν τρωω ποτε ενα περιεργο πραγμα ρε παιδι κοιταω να περασω καλα κ να χορεψω αλλα οχι να φαω

[filipparas]

Χμμμμ, τώρα το είδα αυτό το θέμα, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τη Merry, όσα έγραψες είναι πολύ σωστά και προσωπικά δε τα βλέπω σκληρά ή αυστηρά για να διστάζεις αλλά αν νιώθεις έτσι ΟΚ. Αυτό βέβαια δε σημαίνει οτι είναι και εύκολο να τα εφαρμόσουμε και όλοι μας το γνωρίζουμε αυτό στη πράξη αλλά πέρα απ'αυτό τα η ζάχαρη και λίπος είναι εθιστικά, δε γυρίζουμε τυχαία σε αυτά και θέλει μεγάλη δύναμη να τα περιορίσουμε/κόψουμε.

Όμως break θα σε μαλώσω, είναι δυνατόν να μαστιγώνεις έτσι τον εαυτό σου επειδή σε 5 μήνες έχασες μόνο 11 κιλά, τα οποία και διατηρείς μάλιστα; ΟΚ, στην ιδανική περίπτωση θα είχες χάσει 20, so fucking what?Αν ήξερες πόσες ώρες έχω περάσει και γω άϋπνος μες στο σκοτάδι να μαλώνω τον εαυτό μου, να ετοιμάζω πλάνα, να παθιάζομαι και να πεισμώνω μόνο και μόνο για να φάω το καταπέτασμα την επόμενη μέρα... βέβαια εγώ εκείνες τις περιόδους έβαζα 10 και 20 κιλά το εξάμηνο οπότε αυτό μου λέει οτι παραείσαι αυστηρή με τον εαυτό σου.

Να απαλλαγούμε από τους δαίμονες δε νομίζω οτι θα γίνει ποτέ εν κατακλείδι, το ξέρω οτι δεν έχω απαλλαγεί εγώ και πιστεύω οτι το ίδιο ισχύει και για μέλη που για καιρό διατηρούν την απώλεια τους. Ξέρω όμως οτι με καθημερινή προσπάθεια γίνεται να μας επισκέπτονται πιο αραιά και να ενδίδουμε στο πειρασμό ακόμα πιο σπάνια...

Ειλικρινά δε νομίζω να βοηθάνε όλα αυτά κάποιον αλλά δεν έχω να πω κάτι πιο πρακτικό δυστυχως, είναι δουλειά που πρέπει να κάνει ο καθένας μόνος του.

[elafaki20_ed]

Originally posted by MerryMaker_Misery
- Μην επιβραβεύεις τον εαυτο σου με γλυκα/φαγητο. Δεν εισαι σκυλος. Μην λες ποτε "θα χασω Χ κιλα και μετα θα φαω ενα σουβλακι"

Δεν εισαι σκυλος, το φαγητο δεν ειναι επιβραβευση, ειναι αναγκη για θρεψη και ενεργεια.


:thumbup: :thumbup: :thumbup:

[break]

Originally posted by filipparas
είναι δουλειά που πρέπει να κάνει ο καθένας μόνος του.

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup:

[Mak]

Originally posted by Eli
έμαθα ότι διατροφικές διαταραχές παθαίνουν κυρίως οι άνθρωποι που είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί και τελειομανείς και αυτόνομοι και δυναμικοί (!!!!!) σοκ ε; Κι όμως είναι αλήθεια. Και εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι. Μπορείς να είσαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου και η διατροφική διαταραχή να χτυπήσει την πόρτα σου, δεν κάνει διακρίσεις η άτιμη!

πολύ διαφωτιστικό πραγματικά...Και τα 4 χαρακτηριστικά τα έχω..Περνάμε χρόνια χτίζοντας έναν εαυτό που θα χαιρόμαστε γι'αυτόν, είμαστε επαρκείς και αποτελεσματικοί στις δουλειές μας επειδή ακριβώς είμαστε τελειομανείς και σχολαστικοί, μας εκτιμούν οι άνθρωποι γύρω μας γιατί είμαστε αυτόνομοι και δυναμικοί και εντέλει εμείς καταλήγουμε με διατροφική διαταραχή.. απίστευτο Εlaki!