Πως θα απαλλαχθώ από τους δαίμονες του μυαλού μου?

[Eli_ed]

Break μου σου εύχομαι καλή αρχή και όλα να σου πάνε καλά!!! Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ταιριάξετε και να έχετε μία τέλεια συνεργασία!
Πόσο μου έφτιαξες την διάθεση δεν λέγεται :bigsmile::bigsmile::bigsmile::bigsmile::roll:
ʼντε και καλή μελέτη γιατί φαντάζομαι θα έχεις υλικό για διάβασμα τώρα χεχεχεεχε.

Φιλιά πολλά και καλή μας αντάμωση!

[smart]

ποσο ωραια εξελισσεται αυτο το τοπικ
μπραβο break!!

[break]

smart όταν άνοιξα αυτό τοπικ ήμουνα τόσο χάλια, τόσο απογοητευμένη με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Πέντε μέρες διατροφή κ άλλες τόσες σκουπίδια:thumbdown::thumbdown::thumbdown :
βαρέθηκα.................................. ...

Ζήτησα από όλους, εγχειρισμένους κ μη με ποιους τρόπους καταφέρνουν να κ ελέγχουν το μυαλό τους :wink1::wink1::wink1: γιατί για εμένα εκεί το θέμα.

Πως θα ελέγξουμε το μυαλό μας!

[break]

Όντως Eli ποοοοοοοολλλύυυυυυυυυυυυυ υ διάβασμα!!!

Έχω ανοίξει τα κοιτάπια μου κ μελετώ :yawn::yawn::yawn:

[smart]

οταν υπαρχει πραγματικα η προθεση, βρισκεται ο τροπος

[break]

κ εγώ το πιστεύω αυτό,

ο άνθρωπος κρύβει απίστευτες δυνάμεις μέσα του!!!

(αλλά το θέμα είναι πως τις βγάζεις ):lol::lol::lol::lol::lol::lol:

[Eli_ed]

Break μου την θέληση την έχεις και μάλιστα πάρα πολύ! Δεν θα ζητούσες βοήθεια αν δεν το ήθελες πραγματικά!!! Αυτό λέει πολλά! Το καημενούλι το σώμα σου δεν μπορούσε να ακολουθήσει γιατί είναι κουρασμένο. Όλα θα τα καταφέρεις και όλα θα γίνουν, με τον δικό σου ρυθμό και με τρόπο που θα ταιριάζει απόλυτα σε σένα, απλά πρέπει να πειραματιστείς λίγο και στην κουζίνα σου και στην καθημερηνότητά σου να δεις τι σου ταιριάζει και τι όχι. Οι ισορροπίες δεν έρχονται από την μία μέρα στην άλλη αλλά δεν θα αργήσουν να έρθουν :bouncing:

[smart]

η εμπειρια μου εχει δειξει οτι οι απιστευτες δυναμεις που κρυβουμε μεσα μας ενεργοποιουνται οταν φτασουμε στον αμην, οταν νιωθουμε απελπισια, οταν κυριολεκτικα ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ....
σε διαφορετικη περιπτωση, οταν νιωθουμε βολεμενοι σε μια κατασταση, οταν αυτο που εχουμε εχει εκφανσεις τις οποιες φοβομαστε να χασουμε, οταν δεν ηχουν μεσα στο μυαλο μας καμπανακια ισα με μια καμπανα ΝΑ (με το συμπαθειο ) , οι δυναμεις αυτες παραμενουν σε λανθαμουσα κατασταση αναμενοντας την κατασταση που θα μας απειλησει, σε οποιοδητποε επιπεδο, με αφανισμο.. πρεπει να ξυπνησει μεσα μας το ενστικτο της αυτοσυντηρησης με αλλα λογια, κ αυτο ξυπναει μονο οταν νιωθουμε απειλη.
το τι νιωθει ο καθενας ως απειλη (σε ψυχολογικο επεπεδο μαλλον μιλαμε περισσοτερο για την περιπτωση μας) αυτο ειναι θεμα προς διερευνηση ....:shocked2:

[Mak]

Elaki και smart,καλημέρα!

Όταν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, δεν πρέπει να έχουμε ταμπού και να μη ζητάμε βοήθεια, είτε πρόκειται για στήριξη από ένα φίλο, είτε από ψυχολόγο, ε'ιτε από διατροφολόγο,, είτε στη δική μου περίπτωση, από το γιατρό που με χειρούργησε εντέλει..
Μια ζωή κατηγορούσα βάναυσα τον εαυτό μου ότι είμαι προβληματική, ότι έχω ελλειματικό χαρακτήρα γιατί σε όλα ήμουν καλή και αποτελεσματική αλλά εκεί που με έκαιγε περισσότερο, στα κιλά μου, δεν είχα καμία επιβολή και πειθαρχία... Μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσω ότι έχω διατροφική διαταραχή και όχι ότι είμαι κακομαθημένη και αδύναμος χαρακτήρας.. Και μόνο τότε συνειδητοποίησα και την ανάγκη να αποδεχτώ ότι η λύση του χειρουργείου μου ταίριαζε.. Γι'αυτό και δεν το σκέφτηκα πολυ, η σκέψη 'ηρθε σαν ώριμο φρούτο, μέσα σε ένα μήνα το είχα κάνει..
Μακάρι να είχε έρθει η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαι σουπερμαν πιο πριν και να είχα επέμβει αποτελεσματικά στο πρόβλημά μου χωρίς να χρειαζόταν να προβώ σε επεμβατικό χειρουργείο. Όμως, ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, και πραγματικά χαίρομαι που βλεπω παιδιά εδώ μέσα που το ψάχνουν και το παλεύουν με τις δυνάμεις τους, και πέφτουν και σηκώνονται , και αναζητούν με πάθος την ισορροπία. ..

[smart]

καλημερα γιωτα
ετσι ακριβως, ερχεται καποια στιγμη για οαλ τα θεματα που μας εχουν παιδεψει, στην οποια ειναι πολυ ξεκαθαρο, πολυ ορατο κ πολυ αμεσο το τι θα πρεπει να κανουμε

[Eli_ed]

Γιωτάκι και smart καλημέρα !
Πράγματι πρέπει να φτάσεις στο αμήν για να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα, και μακάρι να ήταν διαφορετικά αλλά για τους περισσότερους έτσι είναι. Και εγώ όταν ζήτησα βοήθεια από διαιτολόγο ήμουν πλέον απελπισμένη και ένιωθα αβοήθητη άσε που είχα φτάσει στο αμήν από άποψη βάρους. Όλα μου πονούσαν, η ψυχή μου, το σώμα μου δεν άντεχα άλλο τον εαυτό μου! Και τώρα που έχω ηρεμήσει και έχω βρει τις ισορροπίες μου και έχω βάλει τους στόχους μου και βρήκα τον τρόπο που μου ταιριάζει για να παλέψω το πρόβλημά μου αναρωτιέμαι πολλές φορές γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα :flaming:!! Αλλά είναι αυτό που είπες smart αν δεν φτάσεις στο αμήν, άμα δεν ενεργοποιηθούν μέσα μας οι μηχανισμοί επιβίωσης δύσκολα το παίρνεις απόφαση, ειδικά αν είσαι άνθρωπος όπως εγώ που πάντα πίστευα ότι έχω την δύναμη και θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου με τον δικό μου τρόπο και χωρίς να έχω κάποιον να μου λέει τι να κάνω. Τελικά μεγάλο μάθημα ζωής δεν μπορούμε όλα να τα κάνουμε μόνοι μας και είναι σημαντικό να ξέρουμε να ζητάμε και βοήθεια πριν χρειαστεί να φτάσουμε στο απροχώρητο, να αφήνουμε λίγο και την χαζοπεριφάνεια μας στην άκρη και να ζητάμε ένα χεράκι βοήθειας!
Αν είχα ζητήσει βοήθεια όταν έπρεπε χρόνια πριν δεν θα είχα φτάσει ποτέ στα 105 κιλά και δεν θα είχα ταλαιπωρήσει το σώμα μου και την ψυχή μου τόσο πολύ, άντε να είχα φτάσει τα 80 άντε τα 90 αλλά και πάλι θα είχα γλυτώσει από το άτιμο τριψήφιο που όταν το είδα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τουλάχιστον λέω πάλι καλά ζήτησα βοήθεια στα 32 μου χρόνια και όχι στα 42 μου ή και ποτέ γιατί μετά Γιωτάκι θα έπαιρνα και εγώ την απόφαση για το βαριατρικό. Πλέον η μάχη θα ήταν πολύ άνιση, ήδη είναι πολύ δύσκολη.
Θυμάμαι πέρυσι που είχα παει στον διαιτολόγο για τους δύο πρώτους μήνες είχα πάρει φόρα και τα πήγαινα τέλεια και έχανα και κιλά και ήμουν πολύ χαρούμενη και μετά όταν σταμάτησα γιατί κόλλησα και έφαγα λίγο παραπάνω παραλίγο να τα τινάξω όλα στον αέρα! Για ένα μήνα έχανα τα ραντεβού μου και άρχισα πάλι να βάζω κιλά και τότε ήταν που λέω δεν πάει άλλο ξανά από την αρχή. Τότε κατάλαβα πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος που είχα να διαβώ αλλά το πιο έξυπνο πράγμα που έκανα ήταν ότι δεν το έβαλα κάτω και πήρα τον πληγωμένο μου εγωισμό και μπήκα ξανά στο γραφείο του και ξαναζήτησα βοήθεια. Μόλις είχε κάνει και η αδερφή μου το μανίκι και ήμουν πολύ φορτισμένη γιατί περνούσε το πρωτό δύσκολο τρίμηνο μετά το χειρουργείο. Με δάκρυα στα μάτια θυμάμαι του είχα πει σε παρακαλώ βοήθησε με να μην μισήσω το φαγητό δεν θέλω να φτάσω στο σημείο που έφτασε η αδερφή μου θέλω να προλάβω! Και από τότε δεν χάνω ούτε ένα ραντεβού μου δε πα να καίγεται ο κόσμος. Θέλει συνέπεια στους στόχους μας και απέραντη υπομονή! Ευτυχώς και η αδερφούλα μου ξεπέρασε τα δύσκολα και τώρα είναι καλά και ευτυχισμένη και την καμαρώνω :tumble::tumble: και με στηρίζει και την στηρίζω και πάμε χέρι χέρι. Νιώθω στην τελική τυχερή που τουλάχιστον στην δύσκολή στιγμή μου βρήκα έναν σωστό επαγγελματία υγείας που με στήριξε και με βοήθησε και το πιο σημαντικό σταμάτησα να βαράω τον καημενούλι τον εαυτό μου, τον έχω χαϊδέψει τον έχω αγαπήσει ξανά από την αρχή και σταμάτησα να τον κατηγορώ για πράγματα που είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Και ναι επιτέλους υπάρχουν στιγμές που νιώθω πολύ περήφανη για τον εαυτό μου :bigsmile::bigsmile:

[Mak]

Elaki, ένα σου λέω: ΜΠΡΑΒΟ , και έχω υγρασία στα μάτια μου..

[smart]

ΜΠΡΑΒΟ κ απο μενα

[Eli_ed]

Ευχαριστώ!!! Η αλήθεια είναι ότι όποτε σκέφτομαι τι έχουμε περάσει πάντα έρχονται δάκρυα στα μάτια μου αλλά τώρα πια είναι δάκρυα χαράς και ανακούφισης :yes:

[ton76]

eli χιλια μπραβο !!! αυτα που ειπες ειναι απολυτως σωστα. αλλαγη νοοτροπιας θελει!!!