Προβληματισμένη και στεναχωρημένη
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 4 of 4
  1. #1

    Προβληματισμένη και στεναχωρημένη

    Ξύπνησα πάλι με την περίεργη διάθεση που μ' ακολουθεί από το Σάββατο το βράδυ...Νοιώθω να με απορρίπτουν γι ακόμα μία φορά κι αυτό με ενοχλεί ...ιδίως όταν δεν γνωρίζω το λόγο για τον οποίο έχω απορριφθεί...
    Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ... Τα τελευταία 5,5 χρόνια είμαι με έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος αυτός έχει μεγάλες και στενές φιλίες με πρόσωπα του οικογενειακού του περίγυρου γεγονός που θαυμάζω διότι οι φιλίες στις μέρες μας δεν είναι κι εύκολο πράγμα...
    Από τις πρώτες μέρες της σχέσης μας προσπαθούσα και προσπαθώ ακόμα να έχω μια καλή σχέση μ αυτά τα πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά όμως δεν βλέπω την αντίστοιχη ανταπόκριση. Απεναντίας νοιώθω μια απομάκρυνση και μια απόρριψη... Για να γίνω πιο κατανοητή ας δώσω κανα 2 παραδείγματα

    Παράδειγμα 1 : Όταν γεννήθηκε ο ανιψιός του και πηγαίναμε επισκέψεις στο σπίτι των παιδιών (που σημειωτέον είναι και κουμπάροι του) θέλησα κάποιες φορές να πάρω τον μικρούλη αγκαλίτσα. Τις περισσότερες φορές επενέβαινε η θεία του κι έλεγε "αστο Σοφία θα τον πάρω εγώ τον μικρό"

    Παράδειγμα 2 : Πρόσφατα παντρεύτηκε κάποιος ξάδερφος και όπως ήταν φυσικό θέλαμε και οι δύο να βοηθήσουμε στις διαδικασίες. Όταν λοιπόν προσφέρθηκα να πάω να βοηθήσω στις μπομπονιέρες η αίσθηση που αποκόμισα ήταν οτι δεν ήμουν και τόσο ευπρόσδεκτη

    και άλλα μικρά τέτοια παραδείγματα που αν και μπορεί να φαίνονται αστεία εμένα με ενοχλούν όταν τα καλοσκέφτομαι.

    Το αποκορύφωμα ήρθε το Σάββατο όπου η κουμπάρα-ξαδέρφη είπε ψέμματα κανονικά και χωρίς ντροπές. Είχα στείλει ένα μήνυμα από τη Δευτέρα για να πάμε σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί. Δεν είχα λάβει απάντηση -ούτε καν ένα θα το συζητήσω με τον σύζυγο και θα σου πω- μέχρι την Παρασκευή το βράδυ που μας παίρνει τηλ. ο σύζυγός της και μου λέει ότι τώρα του το διάβασε το μήνυμα κι ότι είναι ok για το Σάββατο. Του απάντησα πως θα το συζητήσω με τον σύντροφό μου και θα του πω διότι υπάρχει περίπτωση να φύγει για δουλειές Σάββατο πρωί. Αν δε φύγει του λέω θα πάμε. Δεν περνάει μισή ώρα και αφού το έχω κουβεντιάσει , τους ξαναπαίρνω τηλέφωνο και λέω εντάξει παιδιά θα μιλήσουμε για την ώρα αύριο. (Σημειωτέον σ αυτά τα τηλεφωνήματα ήταν μπροστά η κυρία)
    Φτάνει λοιπόν το Σάββατο , έμπλεξα με τις δουλειές του σπιτιού και κατά τις 19:00 παίρνω τηλ για να συνεννοηθούμε. (Φτιαγμένη εν τω μεταξύ εγώ γιατί το συγκεκριμένο σχήμα ήθελα να το δω) Το σηκώνει η κυρία και μου λέει ότι μόλις έφυγε η μαμά της (που σημειωτέον θα κρατούσε το μικρό) γιατί θεώρησα πως αφού δε μας είχατε πάρει ακόμα τηλέφωνο δε θα μπορούσατε να πάμε. Της απαντώ ότι αυτό δεν έπαιζε διότι το προηγούμενο βράδυ είχα μιλήσει δεύτερη φορά με το σύζυγό της και του είχα πει οτι μένει μόνο να δούμε τι ώρα θα βρεθούμε και μου λέει οτι ο σύζυγος δεν της είχε πει τίποτα και καλά...

    Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου ; νοιώθω θυμωμένη και στεναχωρημένη... Να προσπαθήσω να μιλήσω γι αυτό και να βρω μια άκρη ή θα ναι χαμένος κόπος ;

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    101
    Προφανως για καποιους δικους της λογους δεν σε θελει.... τι σε νοιαζει το θεμα ειναι να εισαι και να περνας καλα με τον ανθρωπο σου και τους φιλους σου.
    Ποτε στην ζωη μου δεν εσκασα για τον εναν η τον αλλον δεν θελουν αυτη μια δεν θελω εγω δεκα.
    Παρε τον δικο σου αγκαζε και βγειτε οι δυο σας.
    Το θεμα ειναι εαν δινει πολυ σημασια ο δικος σου σε αυτα τα ατομα και τον επιρρεάζουν.

  3. #3
    Όσο και να μη θέλω να το παραδεχτώ με νοιάζει... Ίσως επειδή τα προβλήματά μου με τους ανθρώπους δεν έχω μάθει να τα λύνω με αδιαφορία. Εννοώ ότι αν με ενοχλήσει κάτι θα πιάσω τον άλλον και θα του το πω ευθέως και -κακώς ίσως- περιμένω κι οι άλλοι να έχουν παρόμοια συμπεριφορά.
    Όσο για τους φίλους δυστυχώς σ αυτό το κομμάτι δεν ήμουν και πολύ τυχερή. Έχω μια κολλητή φίλη 12 χρόνια τώρα η οποία έχει αποδείξει την αξία της σε πολλούς τομείς αλλά οι εμπειρίες μου απο άλλες "φιλίες" δεν ήταν και τόσο καλές.
    Κι όσες άσχημες εμπειρίες κι αν είχα από φίλους και φίλες έχω ακόμα τη διάθεση και την επιιθυμία να προσπαθήσω να δημιουργήσω και νέες σχέσεις, την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους δεν την έχω χάσει ακόμα αλλά όσο κι αν προσπαθώ όλο κάτι στραβώνει.

    Πρόσφατο παράδειγμα : μένουμε με τον δικό μου εδώ κι ένα χρόνο μαζί κι οι γείτονές μας (οι από πάνω δηλαδή) είναι παιδιά στην ηλικία μας. Βρε τι για καφέ τους έχω προσκαλέσει, τι για να δούμε μπάλα, τι στις γιορτές και στα γενέθλιά μας ...αλλά τζίφος :puzzled:

    Τι στο καλό ; τόσο πολύ έχουμε χάσει την επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους ή κάνω κάτι λάθος και δεν το έχω καταλάβει ;

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    101
    Και εγω ενιωθα καπως σαν και εσενα. Και κλεινομουν στον εαυτό μου και στεναχωριόμουν μεχρι που καποια στιγμη κατάλαβα οτι δεν αξιζει..... ολοι προχωράνε στην ζωη τους ετσι και εγω και δεν με νοιαζει για κανεναν που δεν νοιαζεται για εμενα για τις ευαισθησιες μου και τα όνειρα μου.

    Λατρευω πολυ τα ζωα και παντα δεν εβρισκα ατομα να συμμεριζονται αυτη την αγαπη λατρευα το ποδηλατο και εκανα μονη τελικως και τον αντρα μου γνωρισα κανοντας ποδηλατο στο βουνο και με τα σκυλια μου ειμαι ευτυχισμενη και τα φιλαω καθε μερα και οποιος εχεις προβλημα εξω απο το σπιτι μου.
    Και το ιδιο νιωθει και ο αντρας μου οταν γνωριστηκαμε ειχαμε μεγαλη παρεα σιγα σιγα αραιωσαμε , τι τηλεφωνα καναμε κανενας δεν εμφανιστηκε.... πλεον κανουμε παρεα οι φιλοι μας οι ζωοφιλοι και οι ποδηλαταδες και να σου πω ειμαστε ευτυχισμενοι και δεν νιωθουμε αδειοι.

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •