Results 31 to 45 of 73
Thread: Χαμένη...
-
13-08-2008, 00:04 #31
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Αυτή τη σταση προσπαθώ κι εγώ να εφαρμόζω σχετικά με τη βοήθεια...Είναι δύσκολο...αλλά βλέπω ότι αν θέλει κάποιος μπορεί να αλλάζει τις ιδέες του...
Συμφωνώ με αυτό που προσθέτεις για τους δυνατούς ανθρώπους. Γενικά η κοινωνία επιβάλλει και οι περισσοτεροι παραμυθιάζονται σχετικά με αυτό που λες και που εν τέλει δημιουργούν στους υπόλοιπους κόμπλεξ. Ε οι υπόλοιποι που ξέρουν τις αδυναμίες τους είναι αυτοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αξία του να μπορώ να αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου και μένουν στο να νιώθουν κόμπλεξ. Δεν αξιοποιούν αυτή τους την αυτογνωσία. Και τέλος, υπάρχουν και αυτοί, οι δυνατοί, που αξιοποιούν αυτή την αυτογνωσία και περιορίζουν τα κόμπλεξ τους με ωριμότητα και προσπάθεια...-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
- 13-08-2008, 20:33 #32
- Join Date
- Jan 2008
- Posts
- 294
Originally posted by zouzounitsaaa
πάντως θυμάμαι οτι οταν ήμουν χάλια ψυχολογικά και είχα σχέση δεν είχα πει απολύτως τίποτα στο αγόρι μ για τις φοβίες μου γιατί ντρεπόμουν.
Ζουζουνίτσα σ\'ευχαριστώ για τα λόγια σου. Σε καταλαβαίνω για τον τρόπο που έδρασες και εσύ στη σχέση σου. Έτσι λειτουργούσα κι εγώ όχι για μήνες, για χρόνια! Όμως είδες συνειδητοποιήσαμε και οι δύο ότι αυτό δεν ήταν το καλύτερο. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο για κάποιους ανθρώπους να αποκαλύψουν τέτοια σοβαρά θέματα για τον εαυτό τους, ίσως γιατί έτσι είχαν μάθει. Εγώ πάντως έτσι είχα μάθει και ήταν πολύ δύσκολο για μένα να το κάνω. Αλλά βλέπω ότι έτσι τεστάρεις και τη σχέση σου δηλαδή βλέπεις αν ο άλλος είναι μαζί σου για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που νομίζει/του δείχνεις ότι είσαι. Μετά από τα βιώματά σου πιστεύεις ότι σε μια νέα σχέση θα αποκάλυπτες το θέμα αυτό;
να σου πω την αλήθεια πάλι δεν θα το έλεγα..τα ψυχολογικά προβλήματα κ ειδικα τα φάρμακα είναι ακόμα ταμπου για πολλους..θα φοβόμουν τι θα πίστευε για μένα ...οτι τα έχει με μια τρελή και άλλα τέτοια...άρα σε μια σοβαρή μου σχέση δν θα το αποκάλυπτα ...μπορεί καιρό μετα...
14-08-2008, 11:07 #33
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Καταλαβαίνω την αγωνία σου. Και την ντροπή σου. Ούτε κι εγώ που έχω αποκαλυφθεί τόσο στη σχέση μου τολμώ να σκεφτώ τι δύναμη θα έβρισκα για να το κάνω αυτό σε μια νέα σχέση... Όμως...μπορούμε να σκεφτούμε και την άλλη πλευρά. Αν ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας και αγαπιόμαστε αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό πρόβλημα όπως αυτο και τον βασάνιζε, δε θα θέλαμε να μας το αποκαλύψει; Γιατί και το βάρος απόκρυψης του προβλήματος κάνει το ίδιο το πρόβλημα ακόμη πιο δύσκολο...
-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
14-08-2008, 11:12 #34
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Μιλάμε τόσο καιρό σε αυτή την ενότητα \"Άγχος/Φοβίες\" για το πως θα βρούμε την αιτία που τις προκαλεί και αν τελικά γίνεται αυτό...Θα θέσω ένα ερώτημα που μπορεί να είναι από τρελό έως εξοργιστικό...
Τι γίνεται αν κάποιος (νομίζει πως έχει) ΒΡΕΙ την αιτία (ή μια αιτία) που τις προκαλεί ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΤΑΙ να ανατρέψει τον εαυτό του και ότι υπάρχει μέσα του για να την σκοτώσει;-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
14-08-2008, 11:21 #35
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- athens
- Posts
- 1,565
δεν έχω παρακολουθήσει όλο το τοπικ, παντως εγω στη σχέση μου έχω μιλήσει. υπάρχουν στιγμές που μπορεί να καταλάβει κ άλλες που του είναι τρομερά δύσκολο να κατανοήσει τα δικά μου. δηλ. προτιμώ να πώ ψέματα ότι έχω κάτι να κάνω, να βρώ μια δικαιολογία, παρά να του εξηγήσω γιατί δεν έχω διάθεση ή ότι είχα μια κρίση κ δεν είμαι καλά. άλλες φορες πάλι μου έχει πεί χαρακτηριστικά -εγω με τόσα προβλήματα που έχω τι έπρεπε να είχα κάνει, να τιναξω τα μυαλά μου στον αερα; αν κάποιος δεν έχει περάσει, νιώσει όλο αυτο το βάσανο που περνάμε, του είναι πολύ δυσκολο να κατανοήσει. κ να αναφέρω το θεμα της ψυχιατρου κ το θέμα το φαρμάκων, ότι με δουλεύει στην ψυχρα με τα ψυχοφάρμακα που παίρνω κ εχει την περιεργεια να μαθει τι της λέω, καλοπροαίρετα όμως, αλλα να σας πω την αλήθεια, καρφάκι δεν μου καίγεται, όταν θελω να του πώ λέω, γιατί έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις κ εχει νιώσει έχει δακρύσει με αυτά που του έχω πεί κ δεν παύει να εκδηλώνει την κατανόηση γι\'αυτο που περνάω. σε μια καινούρια σχέση θα μου ηταν αδυνατο να μιλήσω για όλα αυτά κ δεν είναι θεμα να οτι θα με χαρακτηρισει τρελη ο άλλος, ειναι το πόσο άνετα μπορείς να νιώσεις με κάποιον κ να εκμυστηρευτείς τα δικά σου.
14-08-2008, 11:27 #36
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- athens
- Posts
- 1,565
Originally posted by anwnimi
Μιλάμε τόσο καιρό σε αυτή την ενότητα \"Άγχος/Φοβίες\" για το πως θα βρούμε την αιτία που τις προκαλεί και αν τελικά γίνεται αυτό...Θα θέσω ένα ερώτημα που μπορεί να είναι από τρελό έως εξοργιστικό...
Τι γίνεται αν κάποιος (νομίζει πως έχει) ΒΡΕΙ την αιτία (ή μια αιτία) που τις προκαλεί ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΤΑΙ να ανατρέψει τον εαυτό του και ότι υπάρχει μέσα του για να την σκοτώσει;
κ αν εχω βρει την πηγη κ τις αιτίες των προβλημάτων μου, ο φόβος που με διακατέχει σε οποιαδήποτε κίνηση που πρέπει να κάνω με κλεινει στο να υπομένω την θλίψη μου κ να αισθανομαι τοσο αδύναμη, να πείσω τον εαυτό μου να αλλάξει κ όλα αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα, με κάνουν κ λυγίζω κ σπάω κάθε φορά κ νιώθω ότι κουράστικα βαρέθηκα κ δεν μπορώ να συνεχίσω, παρα να κανω το βημα προς την απελευθερωση των όσων με πνίγουν. Ίσως να χρειαζόμαστε χρόνο για τεμαχίσουμε σιγά σιγά τις αιτίες κ το σκότωμα της πηγής να μην μας σκοτώσει κ εμας!
14-08-2008, 12:52 #37
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Originally posted by mstrouf
Ίσως να χρειαζόμαστε χρόνο για τεμαχίσουμε σιγά σιγά τις αιτίες κ το σκότωμα της πηγής να μην μας σκοτώσει κ εμας!-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
14-08-2008, 13:11 #38
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- athens
- Posts
- 1,565
anwnimi τι να σου πω... διάβασα όλο το τοπικ κ μου κοπηκε η ανασα παλι με το πως τα εκφράζεις όλα αυτα..λες \"Παλιότερα (μέχρι τώρα δηλαδή) τα \"κατάφερνα\" με το δρόμο της αναβολής\" έτσι αισθάνομαι κ γω κ είναι σαν να πνιγομαι τώρα που πρέπει να πάρω αποφάσεις κ να κάνω βήματα κ όσο κ αν πεθαίνω μεσα στην όλη την κατασταση.. φοβάμαι ότι έξω απο αυτή δεν υπάρχω, δεν θα μπορώ να ζήσω καν, σαν να αναγωρισα πως η δυναμη μου ηταν για να κουκουλωνω της καταστάσεις κ όχι να έρθω αντιμετωπη, ειναι σαν μια μαχη που οσο την δίνεις ξέρεις οτι επιβιώνεις, αλλα δεν γνωρίζεις ουτε καν πιστευεις πως τελικά θα βγεις νικητης μεσα απο ολα αυτα. τι να σου πω... εχω γινει λιωμα ηδη, με ολα ολα αυτα, να \'σαι καλά κ κρατήσου, δωσε όσο χρόνο χρειάζεται στο εαυτό σου, αυτο προσπαθώ να κάνω.
14-08-2008, 14:37 #39
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Originally posted by mstrouf
φοβάμαι ότι έξω απο αυτή δεν υπάρχω, δεν θα μπορώ να ζήσω καν, σαν να αναγωρισα πως η δυναμη μου ηταν για να κουκουλωνω της καταστάσεις κ όχι να έρθω αντιμετωπη
\"Βλέπω ένα θαύμα μπροστά μου. Που κατάφερες και έφτασες στη ζωή σου μέχρι εδώ!\"
Εκεί τρόμαξα, άρα λέω τελικά δεν το νομίζω μόνο εγώ αυτό, που μερικές φορές αναρρωτιέμαι πως άντεξα...
\"Σοβαρά μιλάτε;\"
\"Ναι, σοβαρά\"
\"Το κουκούλωμα, της λέω, με έχει βοηθήσει, ήταν το μοναδικό ισχυρό μου κίνητρο.\"
\"Λαθος κίνητρο όμως\"
\"Ναι, με έχει βοηθήσει αλλά τώρα το βλέπω ότι μου έχει δημιουργήσει χίλια δυο άλλα\".
Παρόλ\'αυτά έτσι έμαθα. Και το άγνωστο, ο νέος τρόπος διαχείρισης των πραγμάτων που ξεκίνησα και τόσο λαχταρούσα να μάθω, με τρομάζει ότι θα με αφήσει μετέωρη και αβοήθητη. Ότι δε θα με βγάλει πουθενά. Το άλλο είναι ότι ούτε με τον παλιό τρόπο μπορώ να λειτουργήσω πλέον, μου δημιουργεί ένα αφόρητο αίσθημα ασφυξίας. Τον επιζητώ για να μπορέσω να πάρω μια ανάσα αλλά με πνίγει πραγματικά! Ούτε πίσω μπορώ να πάω ούτε μπροστά. Και να σου οι κρίσεις πανικού μετά να έρχονται.
Originally posted by mstrouf
να \'σαι καλά κ κρατήσου, δωσε όσο χρόνο χρειάζεται στο εαυτό σου, αυτο προσπαθώ να κάνω.-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
14-08-2008, 14:47 #40
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 5,668
Originally posted by anwnimi
Παρόλ\'αυτά έτσι έμαθα. Και το άγνωστο, ο νέος τρόπος διαχείρισης των πραγμάτων που ξεκίνησα και τόσο λαχταρούσα να μάθω, με τρομάζει ότι θα με αφήσει μετέωρη και αβοήθητη. Ότι δε θα με βγάλει πουθενά. Το άλλο είναι ότι ούτε με τον παλιό τρόπο μπορώ να λειτουργήσω πλέον, μου δημιουργεί ένα αφόρητο αίσθημα ασφυξίας. Τον επιζητώ για να μπορέσω να πάρω μια ανάσα αλλά με πνίγει πραγματικά! Ούτε πίσω μπορώ να πάω ούτε μπροστά. Και να σου οι κρίσεις πανικού μετά να έρχονται.
14-08-2008, 15:08 #41
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Ελπίζω να με μάθω κάποια στιγμή επιτέλους να τον βρίσκω αυτό τον ρυθμό Σοφία
-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
14-08-2008, 15:11 #42
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 2,494
Μερικές φορές νομίζω ότι αισθάνομαι όπως οι έφηβοι. Αγωνία και άγχος για την ανακάλυψη της ταυτότητας, του εαυτού. Πράγματα στα οποία νόμιζα κάποτε ότι λίγο πολύ είχα κατασταλλάξει. Και τώρα βλέπω ότι αρχίζω πάλι από την αρχή αλλά με μεγαλύτερο φόβο...
-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;
-H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει
15-08-2008, 22:26 #43
- Join Date
- Dec 2005
- Posts
- 4,999
Καλη μου Ανωνυμη,
ηθελα να ρωτησω τα εξης.
θεωρεις οτι θα πρεπει ως ανταλλαγμα για την στηριξη του αυτη τη δυσκολη στιγμη που δεν εισαι σε θεση να φυγεις ενδεχομενως (ή και να μενεις, να εισαι ουσιαστικα μεσα στη σχεση), θα πρεπει να του δωσεις το να διατηρησεις τη σχεση αυτη στο μελλον, παρα το οτι τοτε, θα εχεις ΙΣΩΣ αποφασισει να την αφησεις?(ή τοτε θα μπορεσεις να κανεις πραξη το να τον αφησεις)
Δευτερον, τι πειραζει που αλλιως θα αντιμετωπιζες εσυ τον εαυτο σου με τις δυσκολιες του, αν εκανες σχεση μαζι του (με τον εαυτο σου) κι αλλιως το αντιμετωπιζει το ολο θεμα εκεινος?Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.
15-08-2008, 22:29 #44
- Join Date
- Dec 2005
- Posts
- 4,999
Originally posted by anwnimi
Μερικές φορές νομίζω ότι αισθάνομαι όπως οι έφηβοι. Αγωνία και άγχος για την ανακάλυψη της ταυτότητας, του εαυτού. Πράγματα στα οποία νόμιζα κάποτε ότι λίγο πολύ είχα κατασταλλάξει. Και τώρα βλέπω ότι αρχίζω πάλι από την αρχή αλλά με μεγαλύτερο φόβο...
Κι εξαλλου, ποσο η κατασταλλαξη ειναι συμβατη με τη ζωη?
Σταθεροτητα στο ασταθες?
Ποσο ιδια εισαι με τοτε?
Ειχα γραψει στο εφηβικο μου ημερολογιο, κατι που μεχρι σημερα πιστευω:
Η εφηβεια, ειναι μονο η αρχη της αναζητησης, σε σχεση με την ανεμελια της παιδικότητας. Τελος στα αληθεια δεν υπαρχει, παντα θα ερχομαστε αντιμετωποι με τα ερωτηματα που θεσαμε.
Κι ισως οσο αυξανει η επιγνωση θα αυξανει και ο φοβος...Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.
15-08-2008, 22:40 #45
- Join Date
- Dec 2005
- Posts
- 4,999
Originally posted by anwnimi
Originally posted by mstrouf
Ίσως να χρειαζόμαστε χρόνο για τεμαχίσουμε σιγά σιγά τις αιτίες κ το σκότωμα της πηγής να μην μας σκοτώσει κ εμας!
Το να αναβαλλεις τη μαχη σε σκοτωνει.
Τι απομενει λοιπον?
Να πολεμησεις.
Να πολεμησεις την αιτια, αλλα με τον σωστο τροπο αυτη τη φορα.
Και μην ξεχνας, εχεις διπλα σου καθοδηγητη.
Τον τροπο, θα τον βρεις μονη εσυ. Θα πρεπει να κοιταξεις βαθια μεσα σου και να τον εντοπισεις.
Μα, δεν θα ναι ευκολο.
Μην ξεχνας! Βρισκεσαι σε μαχη! Κι ειναι λογικο να σε τρυπαν τα βελη, να σε πονουν οι πληγες που αιμορραγουν, να σε χτυπαν τα αγχη κι οι πανικοι. Ειναι ο εχρθος που ξεσηκωθηκε και αντιστεκεται.
Κι εσυ δεν αναβαλλεις, ουτε εχεις και την ψευδαισθηση βεβαια οτι μια μαχη κερδιζεται ετσι απλα. Βαδιζεις μεσα της. Δωσε χρονο, χρονο για μια νικη ομαλη και ολοκληρωμενη. Ακομα και τα πιο ασημαντα βηματα, τα πιο μικρα κομματια που δουλευονται, ειναι προοδος. Κι ας λυσσομανα ο εχθρος.
Κι αν τον ειδες καθαρα, αυτο δεν σημαινει πως τον νικησες κιολας!
Κουραγιο.
Ξερεις κατι που μπορει να σου δινει κουραγιο:
Δεν μπορει να σε σκοτωσει, μπορει μονο να σε κανει πιο δυνατη.
Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.
Υψηλά λειτουργικός αυτισμός
17-06-2024, 16:30 in Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος - Σύνδρομο Asperger