Η δική μου ιστορία

[Eli_ed]

Χαίρεται και πάλι :D
Η ιστορία της Μαρίας Καίτη μου είναι στα θέματα της ανορεξίας θα την διαβάσεις εδώ:

http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=2657

Φιλιά καλή συνέχεια ;)

[zouzouka]

Χθες το βράδυ βγήκα με έναν άντρα που μου άνοιξε την ψυχή του. Μου έλεγε πόσο με έχει ανάγκη στη ζωή του, πόσο ευτυχισμένος ήταν το μικρό διάστημα που πέρασε μαζί μου, ότι πίστευε πως δεν θα έβρισκε ποτέ αυτό που βρήκε σε μένα, κτλ κτλ.
Είναι 40 χρονών, πετυχημένος, έξυπνος, έμπειρος, συνειδητοποιημένος, μοναχικός και πάντα διέκρινα μία έντονη καταθλιπτική συμπεριφορά που ίσως οφείλεται στα πολλά χρόνια μοναξιάς. Εγώ είμαι 25, μου άρεσε απ'την αρχή που τον γνώρισα και έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά που ψάχνω σ'έναν άντρα, αλλά έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Τώρα είμαι σε μία σχέση εδώ και 1,5 χρόνο με κάποιον 32 χρονών, γοητευτικό, ευφυίας κάτω του μετρίου, αθλητικό, διασκεδαστικό, που με λατρεύει, πιστεύω πως θα έκανε τα πάντα για μένα και έχει σκοπό να με παντρευτεί, όμως δεν με ξέρει καθόλου, δεν μπορεί να με καταλάβει, είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, δεν συζητάμε ποτέ για σοβαρά θέματα γιατί οι διαφορές των σκέψεών μας είναι εμφανέστατες.....μου αφήνει πολλά κενά, δεν είμαι ευτυχισμένη μαζί του και το βλέπει.....δεν μπορώ να τον χωρίσω, έχω προσπαθήσει 2 φορές και έχω ξαναγυρίσει πίσω.....με τρομάζει η μοναξιά, έχω πολλά χρόνια να μείνω μόνη μου....
Για την καινούργια χρονιά έβαλα στόχο να αλλάξω τη ζωή μου και ένα απ'τα πράγματα που σκοπεύω να αλλάξω είναι και αυτό....πρέπει να μείνω μόνη μου, η μοναξιά κάποιες φορές είναι μία πολύ υγιής κατάσταση που πρέπει να την βιώνουμε....

Σήμερα δεν έχω κέφια, οι σκέψεις μου μ'έχουν βαρύνει πολύ.....Μου είπε και μία καλή μου φίλη ότι φεύγει για το εξωτερικό και ζήλεψα....που αλλάζει έτσι τη ζωή της....που βάζει μια βόμβα στο σύμπαν της και γεννάει ένα καινούργιο...


Είχα ένα βουλιμικό επεισόδιο σήμερα...

[lonechristine]

θελω τοσο ν απαντησω σαυτο που εστειλες..θελω πολυ ν σου δωσω κουραγιο να σε παρηγορησω μεσα απτο μνμ μου ,ομως πραγματικα δε ξερω τι ν σου γραψω,τι ν πω για να σε βοηθησω..ο τροποσ που εκφραζεσαι κ γραφεις μου θυμιζει την κολλητη μου που τοσο αγαπω, κ νιω8ω πως ακουω αυτη.οχι τοσο σαυτο που περνας,αλλα ο τροποσ με τον οποιο εκφραζεισ τα συναισθηματα σου ..τοσο βαθυς!με αγγιζει καθε μνμ αισιοδοξιας που στελνεις σε οποιοδηποτε ατομο εδω μεσα.ακομα κ τα στοιχεια που λες πως εχει ο χαρακτηρας σου ειναι σχεδον ιδια με τ κολλητης μου..ποσο εχω αναγκη εχω απο τετοια ατομα στη ζωη μου..ευτυχως εχω ενα που με στηριζει σε καθε δυσκολια μου..τ φιλη μου:)αν καναμε παρεα ,ειμαι σιγουρη πως 8α κα8ομασταν αμετρητεσ ωρες για να υπεραναλυουμε καθε ειδους 8εμα.μα νιω8ω πως εδω μεσα δε ξερω πως να εκφρασω, γραφοντας,αυτα που νιωθω..πιστευω πως δε μπορω να εκφρασω με λογια το βαθος ,την ουσια αυτου που περναω.πολλεσ φορες δε θελω να συζηταω πραγματα η στοχους που βαζω,γτ αν το κανω σε 2-3μερες το πολυ τα παραταω,κ με βασανιζει αυτο..γτ δε θελω να το παθαινω κ ομως παντα αυτο μου συμβαινει ακομη κ τωρα.ξεκινησα με στοχο ν χασω τα κιλα που 8ελω με απιστευτη θεληση σε σημειο που δεν με πτοουσε τιποτα,μιλησα λοιπον πριν4-5μερες γιαυτο με τισ φιλεσ μου,δηλαδη πιο αναλυτικα,οχι απλα του τυπου κανω διαιτα,κ τωρα ειμαι εδω κ τα εχω παρατησει κ τα εχω βαλει μεμενα κ δε ξερω τι ν κανω.χρειαζομαι συμπαρασταση κ πιστευω πως αν μου δοθει απο καποιον,8α αφεθω ακομη πιο πολυ κ 8α βυθιστω σαυτο που με τραβαει εδω και τοσα χρονια προσ τα κατω...
οσο για αυτο που ειπεσ για τ σχεση σου..πιστευω πως 8α σου εκανε καλο ν βαλεις κατω τα πραγματα να δεις τι κερδιζεις με το να μενεισ εκει.αν σου προσφερει πραγματα,αν νιωθεις ομορφα,αν σε κανει ν προχωρας μπροστα η σε τραβαει πισω..ειχα 2χρονια σχεση ,απτα οποια ο σχεδον ενας χρονοσ ηταν ο,τι χειροτερο γιαμενα.κ αυτο γιατι ειχα καταντησει ν μενω σχεδον 24ωρες μεσα σε ενα σπιτι παραγγελνοντασ delivery με τον δικο μ,ν μν 8ελω ν βγαινω ουτε για ποτο,ουτε σεξουαλικη ζωη ν εχω,τα παντα με απωθουσαν.κ ομως έμενα εκει γτ ειχα ενα ατομο που με ο,τι κ αν συνεβαινε 8α ετρεχα να του το πω ν το συζητησω μαζι του ν μου 'συμπαραστα8ει' με τα λογια κ κανοντας κυριως οτι πω εγω.χωρις να παιρνει καμια πρωτοβουλια για τη σχεση μασ,ακομη κ το σεξ που δεν καναμε 2-3μηνες ποτε δεν μου παραπονεθηκε η δε ρωτησε το λογο κ διαφορα αλλα.ωσπου ειδα τα πραγματα καθαρα κ με τ βοηθεια τ ψυχολογου μου εγκατελειψα αυτη τ σχεση,γτ εγω μονη μου ειδα τα υπερ κ τα κατα τησ κ συνηδειτοποιησα πως πρεπει ν την αφησω πισω μου κ να ανοιξω καινουργιο κεφαλαιο στη ζωη μου κ ασ ειχα ως συνεπεια το να μεινω μονη μου,μιασ κ ειχα κανει στην ακρη ολες τ παρεες μου τοτε νομιζοντασ πως δεν τους εχω αναγκη(μεγαλο ψεμα,αυτη η σχεση μεκανε ν δω ποσο σημαντικο ειναι ν εχεις φιλους αληθινους στ ζωη σου κ ολα τα αλλα ερχονται).κ οντως ηταν μεγαλο το βημα,βελτιωθηκαν πολυ τα πραγματα στ καθημερινοτητα μου,οπως η σχολη που ειχα παραμελησει κ ακομα παλευω μαυτο γτ ειναι μεγαλο κεφαλαιο γιαμενα η σχολη οπως κ η διατροφη ,κυριως το σωμα μου.
ελπιζω να αποφασισεις το καλυτερο γιασενα γτ σιγουρα αξιζεις περισσοτερο εσυ γιασενα κ μετα για ολους τουσ αλλουσ![ελπιζω αυτο το τελευταιο που εγραψα να το καταλαβες,γτ με το που το ξαναδιαβασα εγω λιγακι δυσκολευτηκα:P,ειπα να το αφησω ομως γτ ηταν αναλαμπη της στιγμης:)]

[Eli_ed]

Καιτούλα μου γλυκιά δεν χρειάζεται να πιέζεις τον εαυτό σου τόσο πολύ για να πάρεις αποφάσεις εδώ και τώρα. Κούλαρε κορίτσι μου γλυκό και όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Και τι που δεν σε καλύπτει η σχέση σου; Υπάρχει και κάποιος ακόμη που σε διεκδικεί. Ωραία προτάσεις να υπάρχουν χεχεχεχε, καλά πλάκα κάνω αλλά τέλοσπαντων δεν θα έπρεπε να σε καταβάλουν τόσο πολύ αυτές οι καταστάσεις. Αυτό που σε ενοχλεί πραγματικά είναι ότι νιώθεις ότι δεν έχεις πάρει την ζωή σου στα χέρια σου. Θα γίνει και αυτό, αφού το θέλεις και το αποζητάς και το επιθυμείς τόσο πολύ θα τα καταφέρεις. Έχε τα ματάκια σου ανοιχτά και ψάξε για να βρεις την ευκαιρία που θα σε απελευθερώσει ;). Προσωπικά θεωρώ και εγώ ότι ο άντρας που σε διεκδικεί είναι λίγο μεγάλος για εσένα αλλά στο έρωτα τι να πω καμιά φορά και αυτές οι διαφορές επιβιώνουν. Είσαι και πολύ ώριμη για την ηλικία σου και είναι λογικό να σε ελκύουν μεγαλύτεροι. Όμως πιστεύω ότι αυτό που έχεις ανάγκη δεν είναι μία νέα σχέση αλλά μία μικρή επανάσταση ανεξαρτητοποίησης. Αν δεν είσαι ευτυχισμένη με τον εαυτό σου και τη ζωή σου κανένας δεν θα μπορέσει να σε κάνει ευτυχισμένη ;). Πρώτα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και μετά θα ξέρεις τι είναι καλύτερο για εσένα, να μείνεις μόνη σου, να χωρίσεις, να κρατήσεις τη σχέση σου ή να ξεκινήσεις μία νέα. Τώρα παιδί μου πως να ξέρεις τι θέλεις αφού η ίδια η ζωή σου δεν σε κάνει ευτυχισμένη;;;
Εμ και λογικό να το ρήξεις και στο φαί και εγώ αυτό θα έκανα καλή μου. Ξεπέρασε το και ξεκίνα αύριο τη μέρα σου όμορφα με ένα καλό πρωινό και με χαμόγελο. Κατέστρωσε σχέδια, σκέψου τι θέλεις να κάνεις, βρες τρόπους για να τα καταφέρεις. Έτσι θα κάνω και εγώ από Δευτέρα, αυτό έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου. Δεν τα παρατάμε, προχωράμε μπροστά, βρίσκουμε λύσεις κυνηγάμε αυτά που επιθυμούμε, κανείς δεν θα το κάνει για εμάς!
Ένα στραβοπάτημα ήταν το σημερινό, θα περάσει...

[Eli_ed]

Απ' όλα όσα έγραψες εγώ κρατάω αυτό:
"Σήμερα δεν έχω κέφια, οι σκέψεις μου μ'έχουν βαρύνει πολύ.....Μου είπε και μία καλή μου φίλη ότι φεύγει για το εξωτερικό και ζήλεψα....που αλλάζει έτσι τη ζωή της....που βάζει μια βόμβα στο σύμπαν της και γεννάει ένα καινούργιο..."

Αυτό είναι το αγκάθι σου, αυτό είναι που σε πονάει, θέλεις την ελευθερία σου, θέλεις να πετάξεις μακριά, να ανοίξεις τα φτερά σου, αυτό λαχταράς! Καίτη μου θα βρεις τον τρόπο μην σκας, πάντως στο ξαναλέω είναι κάτι που θα πρέπει να το κάνεις εσύ για εσένα καμία σχέση δεν θα σε απελευθερώσει αν δεν έχεις απελευθερώσει πρώτα εσύ τον εαυτό σου. Ξεπέρασε τους φόβους σου, ρίσκαρε στη ζωή σου, ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει ;). Η ζωή είναι μικρή για να την ζούμε πάντα εκ του ασφαλούς, θέλει και ρίσκα αλλά μελετημένα και οργανωμένα ;).

[zouzouka]

Originally posted by Eli
Απ' όλα όσα έγραψες εγώ κρατάω αυτό:
"Σήμερα δεν έχω κέφια, οι σκέψεις μου μ'έχουν βαρύνει πολύ.....Μου είπε και μία καλή μου φίλη ότι φεύγει για το εξωτερικό και ζήλεψα....που αλλάζει έτσι τη ζωή της....που βάζει μια βόμβα στο σύμπαν της και γεννάει ένα καινούργιο..."

Αυτό είναι το αγκάθι σου, αυτό είναι που σε πονάει, θέλεις την ελευθερία σου, θέλεις να πετάξεις μακριά, να ανοίξεις τα φτερά σου, αυτό λαχταράς! Καίτη μου θα βρεις τον τρόπο μην σκας, πάντως στο ξαναλέω είναι κάτι που θα πρέπει να το κάνεις εσύ για εσένα καμία σχέση δεν θα σε απελευθερώσει αν δεν έχεις απελευθερώσει πρώτα εσύ τον εαυτό σου. Ξεπέρασε τους φόβους σου, ρίσκαρε στη ζωή σου, ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει ;). Η ζωή είναι μικρή για να την ζούμε πάντα εκ του ασφαλούς, θέλει και ρίσκα αλλά μελετημένα και οργανωμένα ;).

Πως με καταλαβαίνεις έτσι βρε ψυχή???!!!
Όντως αυτό είναι που με τρώει, χρόνια τώρα, εγώ που δεν κόλωσα ποτέ στα δύσκολα, κολώνω σε αυτό, στο να πάρω αυτές τις αποφάσεις που θα μου αλλάξουν τη ζωή, να ξεφύγω από όλα αυτά που με κρατάνε εδώ, κολλημένη σε καταστάσεις που με βαραίνουν, που τις βρίσκω ανούσιες....νιώθω τα χρόνια να περνάνε και στεναχωριέμαι με τον εαυτό μου....

Θα το κάνω όμως, μου το έχω υποσχεθεί, κατέστρωσα τα σχέδιά μου και σιγά σιγά θα τα κάνω πράξη!!! :tumble:
Ευτυχώς πέραν απ'το φαγητό το έριξα και στη γυμναστική το πσκ, πήγα και για ποδήλατο το σάββατο και άδειασε λίγο το μυαλό μου....είχε και έναν μουντό καιρό που μου θύμιζε πολύ έντονα την αγαπημένη μου πόλη....και ένιωσα για λίγο λες και ήμουν πάλι εκεί, ένιωσα εκείνη τη γαλήνη, την ισορροπία που μου πρόσφερε ο κάθε ήχος, το κάθε τοπίο, βόλτες στο ποτάμι και στα πάρκα, καθαρός αέρας.....πόσο μου λείπει...

Που λέτε οι άντρες δεν είναι ο λόγος που ήμουν έτσι το Σάββατο, άλλωστε η ερωτική μου ζωή ΠΑΝΤΑ ήταν ένα μεγάάάάάλο μπουρ...λο
Και σ'αυτό κολάει μεγάλη ανάλυση, την έκανα συχνά με την ψυχολόγο μου η οποία τουλάχιστον με βοήθησε να διακρίνω τα λάθη μου.
Μου είπε κάποτε πως ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζω το φαγητό, το γεγονός δηλαδή ότι αποβάλω κάθε τι το ωραίο-καλό, αντικατοπτρίζεται και στα όμορφα συναισθήματα, όπως ο έρωτας...
Τότε δεν κατάλαβα τι εννοούσε....όμως το σκεφτόμουνα και τελικά έχει δίκιο, ποτέ δεν έχω ερωτευτεί απόλυτα κάποιον, ποτέ δεν έχω αφιερώσει τον εαυτό μου σε κάποιον, να πω ότι μπορώ να του δώσω τα πάντα. Θα μου πεις, οκ, είσαι μικρή ακόμα...
Πάντως ο άντρας για τον οποίον μίλησα όντως είναι μεγάλος, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν ο μόνος που ένιωσα να με καταλαβαίνει, να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου σε ένα άλλο επίπεδο και όχι για θέματα όπως "τι έφαγα χθές, ποιά ταινία θα δούμε, σκι ή σνόουμπορντ, κτλ κτλ"
Το σίγουρο είναι ότι έχω πάψει να κοιτάω άντρες κάτω των 30!!!!

ουφ.....θα γράψω πάλι σε λίγο! Να βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά γιατί άρχισαν να μπερδεύονται και θα μπερδέψω κι εσάς στο τέλος!

[zouzouka]

Originally posted by lonechristine
θελω τοσο ν απαντησω σαυτο που εστειλες..θελω πολυ ν σου δωσω κουραγιο να σε παρηγορησω μεσα απτο μνμ μου ,ομως πραγματικα δε ξερω τι ν σου γραψω,τι ν πω για να σε βοηθησω..ο τροποσ που εκφραζεσαι κ γραφεις μου θυμιζει την κολλητη μου που τοσο αγαπω, κ νιω8ω πως ακουω αυτη.οχι τοσο σαυτο που περνας,αλλα ο τροποσ με τον οποιο εκφραζεισ τα συναισθηματα σου ..τοσο βαθυς!με αγγιζει καθε μνμ αισιοδοξιας που στελνεις σε οποιοδηποτε ατομο εδω μεσα.ακομα κ τα στοιχεια που λες πως εχει ο χαρακτηρας σου ειναι σχεδον ιδια με τ κολλητης μου..ποσο εχω αναγκη εχω απο τετοια ατομα στη ζωη μου..ευτυχως εχω ενα που με στηριζει σε καθε δυσκολια μου..τ φιλη μου:)αν καναμε παρεα ,ειμαι σιγουρη πως 8α κα8ομασταν αμετρητεσ ωρες για να υπεραναλυουμε καθε ειδους 8εμα.μα νιω8ω πως εδω μεσα δε ξερω πως να εκφρασω, γραφοντας,αυτα που νιωθω..πιστευω πως δε μπορω να εκφρασω με λογια το βαθος ,την ουσια αυτου που περναω.πολλεσ φορες δε θελω να συζηταω πραγματα η στοχους που βαζω,γτ αν το κανω σε 2-3μερες το πολυ τα παραταω,κ με βασανιζει αυτο..γτ δε θελω να το παθαινω κ ομως παντα αυτο μου συμβαινει ακομη κ τωρα.ξεκινησα με στοχο ν χασω τα κιλα που 8ελω με απιστευτη θεληση σε σημειο που δεν με πτοουσε τιποτα,μιλησα λοιπον πριν4-5μερες γιαυτο με τισ φιλεσ μου,δηλαδη πιο αναλυτικα,οχι απλα του τυπου κανω διαιτα,κ τωρα ειμαι εδω κ τα εχω παρατησει κ τα εχω βαλει μεμενα κ δε ξερω τι ν κανω.χρειαζομαι συμπαρασταση κ πιστευω πως αν μου δοθει απο καποιον,8α αφεθω ακομη πιο πολυ κ 8α βυθιστω σαυτο που με τραβαει εδω και τοσα χρονια προσ τα κατω...
οσο για αυτο που ειπεσ για τ σχεση σου..πιστευω πως 8α σου εκανε καλο ν βαλεις κατω τα πραγματα να δεις τι κερδιζεις με το να μενεισ εκει.αν σου προσφερει πραγματα,αν νιωθεις ομορφα,αν σε κανει ν προχωρας μπροστα η σε τραβαει πισω..ειχα 2χρονια σχεση ,απτα οποια ο σχεδον ενας χρονοσ ηταν ο,τι χειροτερο γιαμενα.κ αυτο γιατι ειχα καταντησει ν μενω σχεδον 24ωρες μεσα σε ενα σπιτι παραγγελνοντασ delivery με τον δικο μ,ν μν 8ελω ν βγαινω ουτε για ποτο,ουτε σεξουαλικη ζωη ν εχω,τα παντα με απωθουσαν.κ ομως έμενα εκει γτ ειχα ενα ατομο που με ο,τι κ αν συνεβαινε 8α ετρεχα να του το πω ν το συζητησω μαζι του ν μου 'συμπαραστα8ει' με τα λογια κ κανοντας κυριως οτι πω εγω.χωρις να παιρνει καμια .............

Χριστινάκι μου πρώτον σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, κι εγώ σας νιώθω όλες πολύ κοντά μου, σαν να σας γνωρίζω χρόνια......
Ο τρόπος που γράφω και εκφράζω τα συναισθήματά μου στο φόρουμ μου θυμίζει τον τρόπο που έγραφα στο ημερολόγιό μου όταν ήμουν μικρή, μπορεί γι'αυτό να έχω τόση άνεση, γιατί έχω συνηθίσει να γράφω αυτά που αισθάνομαι, ελπίζω κι εσύ κάποια στιγμή να βρείς το τρόπο να εκφραστείς με τον δικό σου τρόπο, θα σε ανακουφίσει πολύ γλυκιά μου. Βέβαια, έχω πολλά βήματα ακόμα να κάνω στο θέμα έκφρασης, αν και έχω καταφέρει μερικές νίκες τα τελευταία χρόνια! Για παράδειγμα, έχω καταφέρει να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου απέναντι σε κακοήθεις ανθρώπους!!! Έχω καταφέρει να βρίζω όταν θέλω!!! χαχαχαχ, ναι είναι κι αυτός ένας τρόπος έκφρασης πολύ λυτρωτικός σε πληροφορώ!!!!
Anyway, ήθελα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στους στόχους σου και να σου εκμυστηρευτώ τη δική μου εμπειρία με τη μάχη μου με τα κιλά, γιατί δε θέλω να ανχώνεσαι. Όταν αδυνάτισα το μόνιμο άνχος μου ήταν μήπως ξαναπαχύνω, ένιωθα ότι η πλειοψηφία των αντρών με πλησίαζε λόγω του σώματός μου και πίστεψέ με ποτέ κανένας αξιόλογος άντρας δε θα σε πλησιάσει για το στεγνό αδύνατο σώμα σου. Στους ώριμους άντρες αρέσουν οι τρωτές γυναίκες, αυτές που έχουν ατέλειες, αυτές με την μικρή κοιλίτσα, που απολαμβάνουν τη ζωή, το φαγητό, και δεν γκρινιάζουν συνέχεια για την κυτταρίτιδα.
Φτάσε όπου μπορείς για να νιώσεις εσύ καλά, για να ανανεωθείς! Για να αναδείξεις τον εαυτό σου! Και να είσαι σίγουρη πως και με 10κιλά παραπάνω, θα φαίνεσαι και πάλι υπέροχη γιατί θα λάμπεις...το φως που έχουμε μέσα μας είναι πιο δυνατό από κάθε νούμερο της ζυγαριάς, αυτό θα τους κάνει όλους να γυρίσουν και να σε κοιτάξουν, να σε θέλουν στη ζωή τους.
Φιλάκια!

[zouzouka]

Λοιπόν, θέλω να συνεχίσω αυτό που έλεγα το πρωί...
Το πρόβλημα τελικά δεν είναι το φαγητό και τα κιλά μου, αυτό τουλάχιστον το έχω διαπιστώσει...έχω αναφέρει μάλιστα ότι με την ψυχολόγο μου δεν δώσαμε τόση βαρύτητα στο σύμπτωμα όσο στα αίτια που το προκαλούν....να καταλάβουμε δηλαδή τι είναι αυτό που στην ουσία με βαραίνει και πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Και όπως έχετε καταλάβει η αιτία είναι πολύ βαθύτερη απ'ότι περίμενα να δω, και με δυσκολεύει πολύ να την αντιμετωπίσω....γιατί χρειάζεται ριζικές αλλαγές.
Μου έλεγε τότε η ʼννα ότι είμαι σαν ένα λιοντάρι σ'ένα μικρό κλουβί που ασφυκτιά....Πίστευε πολύ σε 'μένα και με προέτρεπε να επενδύσω περισσότερο στις δυνάμεις μου, να μην μπαίνω σε καταστάσεις που με κρατούν σκλαβωμένη γιατί δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπίσω την κατάθλιψή μου. Και να 'μαι πάλι εδώ, με χίλιες δύο καταστάσεις που με κρατούν δέσμια.
Έχω σχέδια στο μυαλό μου, άλλα είναι άμεσα υλοποιήσιμα και άλλα όχι, και ελπίζω όταν έρθει η κατάλληλη ώρα να μην αφήσω την ευκαιρεία να χαθεί....


Γενικά πάντα στο μυαλό μου υπήρχαν 2 φωνές, η μία ήθελα να πετάξει και η άλλη ήθελε να μείνει στη γη......
Ας πούμε ότι αυτές οι δύο φωνές είναι στην ουσία το ασυνείδητο και το συνειδητό μου...

[zouzouka]

Θα γράψω και το όνειρο που είδα το Σάββατο που κοιμήθηκα με τον φίλο μου....

Ήμασταν(εγώ και ο φίλος μου) σε ένα μέρος, σαν επαρχιακή πόλη, και πήγαμε σε ένα εμπορικό για να δούμε σε ένα μαγαζί κάτι ρούχα.Έξω απ'το μαγαζί άρχισα να βγάζω το παλτό μου για να δοκιμάσω τα ρούχα μέχρι που εμφανίστηκε ένας άντρας, με άγριο ύφος, άγρια χαρακτηριστικά, και άρχισε να μας λέει πράγματα προσβλητικά. Εγώ δεν μιλούσα και περίμενα ότι ο φίλος μου θα του απαντούσε(πάντα το κάνει) αλλά δεν το 'κανε, μέχρι που ο άγνωστος έφυγε, ανέβηκε κάτι σκαλιά και χάθηκε. Τότε φύγαμε απ'το μαγαζί και ακούσαμε μουσική απ'τον επάνω όροφο του εμπορικού, ερχόταν από ένα μπαράκι και είπαμε να πάμε να πιούμε ένα ποτό.
Μπήκαμε στο μπάρ όπου βρήκαμε τον άντρα που μας έβριζε να είναι εκεί και να μας κοιτάει με πολύ έντονο βλέμμα σαν να μας προκαλεί. Τότε ο φίλος μου μου είπε 3 φορές "Βγες έξω τώρα!", φοβήθηκα και βγήκα γρήγορα έξω, κατέβηκα στο δρόμο και βρήκα κάποιους περαστικούς για να ζητήσω βοήθεια και τότε είδα το εμπορικό να γκρεμίζεται.....

[Eli_ed]

Μπουρλότο όνομα και πράμα το όνειρο σου Καίτη! Τους έθαψες όλους! :lol: Πέραν της πλάκας τι περίεργο όνειρο:puzzled: Σαν να ήθελες να καταστρέψεις όλον τον κόσμο σου αλλά εσύ να βγεις έξω από αυτόν ακέραιη ... κάπως έτσι το ερμηνεύω.
Που λες σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ είμαι πολύ ανήσυχος άνθρωπος και όλη την ώρα σκέφτομαι ότι θέλω ένα σωρό πράγματα από τη ζωή, κάνω πολλά όνειρα αλλά στην πραγματοποίηση τους κολλάω. Ζηλεύω πάρα πολύ ανθρώπους που τολμάνε να κάνουνε ταξίδια, να ζήσουν στο εξωτερικό να ρισκάρουν στην ζωή τους, να τα γκρεμίζουν και να τα ξαναχτίζουν όλα από την αρχή. Ναι τους ζηλεύω και εγώ γιατί πάντα μία επανάσταση αποζητούσα και όσες και αν έχω κάνει στην ζωή μου δεν είναι ποτέ αρκετές, είναι σαν τον έρωτα που έχει ξεθυμάνει και μετά θέλεις να ξαναζήσεις αυτό το έντονο αίσθημα πάλι από την αρχή γιατί σου λείπει η αδρεναλίνη, η ένταση, το πάθος! Και μετά με κατηγορώ για κότα γιατί τα όνειρά μου είναι πάντα πολύ μεγάλα και πολύ ψηλά που ούτε και εγώ δεν μπορώ να τα φτάσω, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω...
Τελικά έχω καταλήξει ότι όλα θέλουν τον χρόνο τους πρώτα να ωριμάσουν μέσα μας πριν αρχίσουν να γίνονται πράξεις και γενικά αν δεν καταφέρουμε να είμαστε καλά μέσα μας όπου και να βρισκόμαστε κανένας τόπος δεν θα μας χωρεί ;).