Παλι εδω μετα απο μηνες...

**mariafc** · 17-01-2012, 20:56

οχι που θα σας αφηναμε μονο κυριε Φιλιππε να αλωνιζετε

**click** · 17-01-2012, 22:21

Από τον Αυγουστο εχω κανει τρελα υπερφαγικα. Τρελα. Σε κονσεπτ που δεν ειχα κανει ποτε σαν παχυσαρκη. Αυτά που διαβαζα από την Πηνελοπη και μου φαινονταν όχι μονο επικινδυνα αλλα και ακατανοητα, τα εκανα όλα. Σκουπιδοφαγια σα να μην υπαρχει αυριο. Αγχος αγχος αγχος αγχος αγχος και το φαι είναι παντα εκει προσβασιμο.. εχει γραφτει στο dna σαν την πιο ευκολα και γρηγορα προσβασιμη απολαυση-διαφυγη. Στιγμιαια. Και φυσικα δευτερολεπτα μετα αυτή η βασανιστικη αισθηση ότι εχεις κανει εγκλημα, ότι εισαι κτηνος, ότι δεν εχεις μετρο, αυτοσυγκρατηση, ισορροπια, τιποτα.

Εχασα το πιο σημαντικο κομματι που μου εδωσε ολη τη δυναμη που χρειαζομουν για να φτιαξω τη ζωη μου, τη ζωη που δεν ηταν ζωη, παρα μονο επιβιωση. Τον ενθουσιασμο. Χωρις τον ενθουσιασμο, χαθηκε και η αποφασιστικοτητα για αρνηση στη σκουπιδοφαγια. Υπερφαγικα αρρωστημενα και τρελα. Αγχος για όλα.
Γλυκα, ζαχαρη, σοκολατα? «καταφυγιο» για να σταματησει ο εγκεφαλος μου. Και μετα αυτολυπηση και απελπισια για το τι εκανα.

Εχουν γινει παρα μα παρα πολλα από τον Αυγουστο εως τωρα, καποια ηταν απιστευτα βηματα για τα δικα μου δεδομενα, εκανα πραγματα για τα οποια ημουν και ειμαι περηφανη. Για ένα διαστημα η αυτοπεποιθηση μου ηταν στο θεο. Αλλα το αγχος ναμαι τελεια ηταν εκει παντα. Μην κανω λαθος. Μη δε μου βγουν τα πραγματα όπως τα θελω. Ναναι το σεναριο ιδανικο. Να ειμαι εγω ιδανικη και να πασχιζω να παιρνω παντα εγκριση απτους αλλους για το ποσο «ιδανικη» ειμαι.

Απτη μια ενας ερωτας που με γκρεμοτσακισε γιατι παρασυρθηκα συναισθηματικα και αυτοπαραμυθιαστηκα για να το ζησω. Η δουλεια που εχασα λογω οικονομικης κρισης. Προσωπικα οικονομικα προβληματα. Μια χωρα που δε μου επιτρεπει να κανω ονειρα ενώ ειμαι 25 χρονων. Κοπηκε η ψυχοθεραπεια, το γυμναστηριο..
Συνεχιζω να μην μπορω να κρατηθω αν εχω προσβαση σε σκουπιδοφαγια.
Ειμαι τωρα 64 κιλα και εχω παρει την ανηφορα. Και με την σκουπιδοφαγια εχω τρελη ακμη στο προσωπο, μαζι και το στρες δενει το γλυκο. (παλι για γλυκα μιλαω!!!)
Θελω πολύ να βρω ξανα ενθουσιασμο και ονειρα και στοχους, διαθεση και ενεργεια να κανω πραγματα για τον εαυτο μου και να με καμαρωνω, αλλα οι συνθηκες είναι ξανα αρκετα καλες για καταθλιψη.. και πρέπει να παλευω για να κρατιεμαι.
Και η ρημαδα η αρρωστεια εκει! Η σκουπιδοφαγια, το ναρκωτικο. Εκει παντα. Και το θεριο της καταθλιψης, τοσα πολλα χρονια προδιαθεσης?. Μαχη και με αυτό.
Μαχη να παλευω παντα να μην περιμενω να με κρατανε αλλοι ψηλα. Καποτε το καταφερα. Καποτε πετουσα. Ηταν εκεινο το απιστευτο 2010 που εκανα θαυματα. Και το 2011, να μην ειμαι αδικη, το μισο 2011 εστω.
Απλα κουραστηκα να νιωθω ότι όλα πρέπει να μου ερχονται τοσο δυσκολα. Ωρες ωρες νιωθω τοσο πολύ ατυχη.

Μπαινω σε σ.μαρκετ και φοβαμαι ότι θα ψωνισω για μια βδομαδα και θα τα εξαφανισω σε 1μιση μερα.. οπου και να παω αν υπαρχει προσβαση σε γλυκο, ορμαω. Και μετα νιωθω σα βοδι. Εχω παρει αντικειμενικα ελαχιστο επιπλεον βαρος και όμως είναι στιγμες που νιωθω χοντρη και ασχημη. Αρρωστια. Κουραστηκα?
Και το φορουμ δε θεωρω ότι μπορει να βοηθησει, δεν εχω δει να βοηθησε ποτε κανεναν ουτε στη συντηρηση ουτε στο θεμα της διαταραχης αυτης καθαυτης.

Ξαναρχισα και το καπνισμα το Σεπτεμβρη, καπνιζω περισσοτερο από ποτε. Και τωρα ολο λεω να ξαναρχισω το τζυμ που μαρεσε τρελα και αντε να γεννησω από καπου 50 ευρω το μηνα. Θα μου πεις οκ κοψε το καπνισμα και τις σαβουρες που τρως απεξω. Ναι, μια κουβεντα είναι. Χωρις ενθουσιασμο, πώς?

**penelope1985** · 17-01-2012, 22:32

Κλικ οτι ειπες το νιωθω ακριβως και εγω... ακριβως τα ιδια πραγματα... ο ερωτας, το αγχος, τα ονειρα ολα...

Δεν ξερω τι να πω.... στεναχωριεμαι...

Δεν ειναι καν τα κιλα... ειμαι σιγουρη οτι θα τα ξαναχασουμε, ειναι που δεν βρισκω χαρα πια να χασω κιλα... και το 2010 που αλλαξα τα παντα στη ζωη μου και το 2011 που γευτηκα τους καρπους της αλλαγης... τα βλεπω ολα τελειως ματαια πλεον...

Θα κρατησω μια λεξη μονο... ενοθυσιασμος... πως να ξεναπαμε εκει? ειναι πολυ αργα για ενθουσιασμους

**click** · 17-01-2012, 22:36

εμενα δε μου μοιαζουν καθολου μα καθολου ματαια, ισα ισα οι καρποι ειναι μπροστα μου και ειναι ακομα ανεκτιμητοι.
αλλα δεν εχω κουραγιο, λυγισα, παλι!

**penelope1985** · 17-01-2012, 22:46

Δεν ξερω τα βλεπω ολα πεζα παλι...

Ισως να ειναι φαση επειδη σε ενα μηνα θα παρω παλι τα μπογαλακια μου και θα ξαναμετακομοισω και θα πρεπει παλι να τα βαλω ολα σε μια σειρα...

**break** · 17-01-2012, 22:47

Αχ κοριτσάκι μου γλυκό :love:κ εγώ αυτό αναρωτιέμαι
Γιατί αφού είναι μια στιγμιαία απόλαυση στρεφόμαστε στο φαγητό εφόσον μετά θα μας γεμίσει τύψεις-ενοχές?
Γιατί να στρεφόμαστε σε μια διέξοδο που στην ουσία είναι αδιέξοδος?
Γιατί.............γιατί?

Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με τα προτερήματα του αλλά κ τα ελαττώματα του, δεν γίνεται να ήμαστε τέλειοι σε όλα!!!!

Προσπαθώ να είμαι τέλεια............
τέλεια κόρη
τέλεια σύντροφος
τέλεια αδελφή
τέλεια επαγγελματίας
τέλεια τέλεια τέλεια σ΄ ότι ρόλο αναλαμβάνω σε κάθε φάση στη ζωή μου!!!!!!!!!!!!!!

**click** · 17-01-2012, 22:53

επειδη ειναι το πιο γνωριμο απο παλια. και τοσο μα τοσο ευκολο και συνεχεια μπροστα μας σε τοσες μορφες. ειναι εκει παντα, οταν δεν ειναι κανεις και τιποτα. γνωριμο και απολαυστικο. με τεραστιο τιμημα, αλλα ειναι εκει.
τοχω παρει αποφαση. ΠΟΤΕ η τροφη δε θα παιξει τον ιδιο ρολο για ενα ατομο με διατροφικη διαταραχη, με το ρολο που παιζει για να ενα ατομο που δεν εχει περασει απο διατροφικη διαταραχη. ποτε.
ολες οι λυσεις ειναι προσωρινες, μετα η μαχη ειναι μονιμη

**mariafc** · 17-01-2012, 23:01

εν ειναι καν τα κιλα... ειμαι σιγουρη οτι θα τα ξαναχασουμε, ειναι που δεν βρισκω χαρα πια να χασω κιλα... και το 2010 που αλλαξα τα παντα στη ζωη μου και το 2011 που γευτηκα τους καρπους της αλλαγης... τα βλεπω ολα τελειως ματαια πλεον...Θα κρατησω μια λεξη μονο... ενοθυσιασμος... πως να ξεναπαμε εκει? ειναι πολυ αργα για ενθουσιασμους

Ποσο μα ποσο συμφωνω. Ανοιγουμε μεγαλο κεφαλαιο. Τα χουμε ξαναπει και προσωπικά δε θελω να μπω στη διαδικασία να γραψω και να πω τα ίδια.
Εγω δεν ψαχνω τοσο τον ενθουσιασμο να κανω διαιτα εγω ψαχνω τον τροπο να αισθανομαι φυσιολογική. Τα καταφερνω καλύτερα όμως ακόμα απέχω και δυστυχώς ο φόβςο της αποτυχίας με παρασύρει ξανά στον ιδιο φαύλο κύκλο.
Once anorexic always anorexic. Ποναει αλλα αρχιζω να συμβιβάζομαι. Για αρχη μου αρκει να χω το θηριο σε ύφεση. Να που για πρωτη φορα στη ζωή μου δεν αναζητω την τελειοτητα. Θελω μια άλλη ζωή μακριά απο κιλά, μακριά απο υπεραναλύσεις.
Η υπερφαγια στην οποια κατα καιρούς πεφτουμε ειναι αποτελεσματα του ψυχολογικού μας αδειασματος ισως θα πρεπε να ψαξουμε καλύτερα τους ευατούς μας.
Εχουμε δρομο κοριτσια ακόμα. Ενταξει σημερα μας πήρε λίγο απο κάτω. Αυριο εδω ειμαστε να το ξανασυζητησουμε.

**click** · 17-01-2012, 23:15

αυριο αν δε γραφτω γυμναστηριο θαμαι αξια της μοιρας μου

**penelope1985** · 17-01-2012, 23:23

εγω εχω συνδρομη και δεν πηγαινω... δεν θα κανει διαφορα... οταν ηρεμησω θα ξαναπαω... ξερω οτι τωρα απλα δν ια πηγαινω...

**click** · 17-01-2012, 23:28

ξερω οτι ειναι η μονη διεξοδος αυτη τη στιγμη. το εκοψα λογω δουλειας, δεν ειχα χρονο ουτε για αναπνοη, οχι για τζυμ. μετα τη δουλεια, δεν το αρχισα λογω οικονομικου, χαλουσα και χαλαω τα κερατα μου σε φαι, τσιγαρο, καφε και αλκοολ. ειδικα τα πρωτα δυο!
αλλα ακομα θυμαμαι εκεινη την αισθηση της ευεξιας, της δυναμης, της προοδου, της εξελιξης, της ζωντανιας... μεσα εκει απλα οι μπαταριες μου γεμιζαν φουλ. μακαρι να μπορεσω να το ξανανιωσω...

**penelope1985** · 17-01-2012, 23:29

Μολις νιωσω καλυτερα με τον εαυτο μου θα ξαναπαω γυμναστηριο... τωαρ το μονο που θα μου θυμησει ειναι την παρα πολυ κακη φυσικη μου κατασταση

**click** · 17-01-2012, 23:35

αυτο ξαναπεστο!
οσο σκεφτομαι ποση διαφορα θα εχει η κατασταση μου τωρα με τοτε που δεν καταλαβαινα τιποτα....... θα νιωσω ακομα πιο σκουληκι. αντε το περπατημα δεν το παρατησα ποτε. αλλα κατα ταλλα λαπαδιασα πληρως. αναπνοη, καρδια, αντοχη, δυναμη, τιποτα

**penelope1985** · 17-01-2012, 23:38

ακριβως.... μολις παω 60 κιλα... θα ειναι πολυ πιο ευκολο να ξαναμπω σε προγραμμα...

**lessing_ed** · 18-01-2012, 02:23

Originally posted by click
αυτο ξαναπεστο!
οσο σκεφτομαι ποση διαφορα θα εχει η κατασταση μου τωρα με τοτε που δεν καταλαβαινα τιποτα....... θα νιωσω ακομα πιο σκουληκι. αντε το περπατημα δεν το παρατησα ποτε. αλλα κατα ταλλα λαπαδιασα πληρως. αναπνοη, καρδια, αντοχη, δυναμη, τιποτα

Απο την απογοητευση εχεις χασει την ψυχραιμια σου κατι που καταλαβαινω απολυτα.Μονη σου το ειπες:η διαταραχη ειναι εκει,δεν ξεμπερδευεις αμεσως θελει χρονο για αλλους πολυ για αλλους περισσοτερο.Ξερω οτι οταν βιωνεις καταστασεις χαρας,προσγειωνεσαι αποτομα οταν περνας στην αλλη κατασταση αλλα να που το ερμο το σκαμπανευασμα ειναι μεσα στη ζωη.Ειχες εξ αλλου σημαντικες απωλειες:εναν ερωτα,το σταματημα της ψυχοθεραπειας,της δουλειας...Φυσικο ειναι να μην εχεις ενθουσιασμο.Στην φαση που εισαι τωρα προσπαθησε να ηρεμησεις κ να δεις πιο μαλακα τον εαυτο σου.Οχι δεν εισαι σκουληκι ουτε για μπατσες αν δεν πας αυριο στο γυμναστηριο.Ανθρωπος εισαι κ θα πας μεθαυριο.Μην αυτομαστιγωνεσαι ρε συ.Με το σκυλο δεν εισαι μαλακη;Δεν τον αγαπας;Δεν εχεις υπομονη;Ετσι να φερνεσαι κ στον εαυτο σου!