ΚΟΒΩ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ!

[Eli_ed]

Ντόρα μου και εγώ το κομμάτι υγεία το έχω κάπως αποκλεισμένο από το μυαλό μου. Λογικό είναι βέβαια... ωστόσο αν πραγματικά θέλω να δώσω μία ευκαιρία στον εαυτό μου πρέπει να το αγγίξω και το θέμα υγείας... πρέπει να τα καταφέρω, μόνο έτσι θα μπορέσω να αποτελέσω καλό παράδειγμα και για τον άντρα μου που καπνίζει πολύ περισσότερο από εμένα. Για εκείνον ανησυχώ ακόμη πιο πολύ. Φοβάμαι ότι θα πάθει κάτι τρομερό αν συνεχίσει να καπνίζει όπως καπνίζει... Ας δώσω λοιπόν το καλό παράδειγμα...

[Eli_ed]

Έχει αρχίσει να βραδιάζει, οι ώρες εννοείται πως μου έχουν φανεί ατελείωτες.
ο πονοκέφαλος έφυγε και οι ζαλάδες το ίδιο, ένα μικρό σφίξιμο μόνο στο κεφάλι νιώθω και αυτό αμελητέο. Μαγείρεψα το φαγητό μας, έκανα και μηλομπισκοτάκια, να σαι καλά Ντόρα για την συνταγή σου! Το σπίτι μοσχοβόλησε και δεν χρειάζεται να το αερίζω και αυτό μου αρέσει πολύ :). Τρέμω την ώρα που θα έρθει ο Γιώργος και θα ακουμπήσει τον καπνό του στο τραπεζάκι. Πως θα αντιδράσω άραγε;
Μπορεί να φαίνεται ότι δεν το έχω πάρει απόλυτα απόφαση, αλλά έχω τουλάχιστον 2 χρόνια που το επιθυμώ και το σκέφτομαι. Βρέθηκα να περιμένω πότε θα το πάρω πραγματικά την απόφαση, βαρύγδουπες δηλώσεις δεν με εκφράζουν και δεν πρόκειται να κάνω!

[Ava_ed]

Ένας καθηγητής καρδιολογίας είχε πει στον πατέρα μου ότι τα στερητικά διαρκούν περίπου 15 ημέρες.
Αυτό είναι το γενικό πλάνο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Θα δώσω παραδείγματα πάλι από το οικογενειακό μου περιβάλλον.
Ο αδελφός μου, δεινός καπνιστής, χωρίς φαινομενική σκέψη, δηλώσεις και τυμπανοκρουσίες ξύπνησε ένα πρωί πριν από 6 χρόνια και απλώς δεν πήγε στο περίπτερο. Από τότε δεν καπνίζει και δεν του λείπει κιόλας. Δε μίλησε για στερητικά, βασανιστήρια, απλώς δεν καπνίζει. Πέρασε στην άλλη όχθη και συνεχίζει να είναι εκεί.
Εγώ έμεινα άκαπνη κοντά δύο μήνες, αλλά το επιθυμούσα κάθε λεπτό. Η επιθυμία μου, όχι πάντα, αλλά κατά στιγμές, είναι τόσο έντονη, που μπορώ να χτυπήσω άνθρωπο, προκειμένου να του πάρω ένα τσιγάρο. Σε αυτές τις στιγμές κρίσης νίώθω ικανή να πάρω γόπα από το δρόμο και να την καπνίσω (μου έχει περάσει από το μυαλό).
Αυτό που θα ήθελα τώρα είναι να μπορούσα να πάρω πχ. μόνο ένα τσιγάρο από το περίπτερο. Το πακέτο είναι πειρασμός. Ένα τσιγάρο, ρε παιδιά, με τον καφέ!

[Ava_ed]

Διάβασα ολόκληρο το θέμα, όλες τις σελίδες, κάθε λέξη, για να πάρω δύναμη. Αυτή τη στιγμή περνάω κρισάρα. Ο φίλος μου, που βγήκε από την εντατική πριν από λίγες μέρες και ξανάρχισε το κάπνισμα, με είχε κεράσει ένα πούρο. Ωραίο, πολυτελές, σε πλαστική θήκη. Το είχα ανάψει και ήταν πάρα πολύ έντονο, βρωμερό και πνιγηρό, ακόμα και για μένα. Για κάποιο λόγο δεν το πέταξα. Τώρα σκέφτομαι, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν τσιγάρα στο σπίτι, να το μπουμπουνίσω, να γίνει χαμός. Ξέρω ότι δε θα γίνει έτσι, αλλά είναι παρήγορη και μόνη η φαντασίωση.

[dora_th]

Άχ ρε Άβα , να σου πω δύναμη , κράτα , μην υποκύπτεις ? Πρέπει να τα πω πρώτα σε μένα .
Πήρα πακέτο και σήμερα . Το έχω βάλει πίσω μου να μην το βλέπω , δεν έχω πάρει και τασάκι στο γραφείο σήμερα . Αλλά ??????????????
Αντέχω 12-15 ώρες χωρις τσιγάρο . Απ΄τις 7-8 η ώρα το απόγευμα που θα τελειώσει το πακέτο το πρωινό , ως την άλλη μέρα τις 9 , που πάω στο μαγαζί . Μόλις όμως μπω μέσα μου έρχεται η μυρωδιά απ΄τα χθεσινά τσιγάρα ( καπνίζουμε βλέπεις 3 άτομα εκεί μέσα και μυριζουν και οι τοίχοι ) κάτι παθαίνω , τρέχω να πάρω πακέτο .

Πάντως τη μυρουδιά του πούρου ούτε εγώ την αντέχω . Πολύ πνιγηρή , πολύ αηδιαστική , χειρότερη κι απ΄του τσιγάρου .

[Eli_ed]

Καλησπέρα εν δυνάμει άκαπνες!
Χθες ήταν μία δύσκολη μέρα με στερητικά σωματικά και ψυχολογικά. Έφαγα μεγάλο ζόρι και έκανα ότι μπορούσα για να ξεχαστώ. Εννοείται πως τρωγόμουν με τα ρούχα μου, αλλά είπα αφού είπα να κάνω μία προσπάθεια ας της δώσω μία πραγματική ευκαιρία. Συγκρατήθηκα και είπα αν φρικάρω θα πάρω ένα τσιγάρο από τον άντρα μου και θα το καπνίσω το βράδυ που θα έρθει. Έτσι και έκανα. Ο χθεσινός απολογισμός λοιπόν ήταν ένα τσιγάρο βραδινό. Εντυπώσεις; Δεν το χάρηκα και ιδιαίτερα γιατί το κάπνισα ξεροσφύρι.
Σήμερα πήγα για καφέ εκτός σπιτιού με παρέα. Έτρεμα στην ιδέα πως θα αντιδράσω στον καφέ. Πράγματι πάλι τρωγόμουν με τα ρούχα μου και στο τέλος υπέκυψα και πήρα ένα τσιγάρο από την αδερφή μου και το κάπνισα.... ανακούφιση αλλά και λίγη απογοήτευση... Υπήρξαν πάντως στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να απολαμβάνω τον καφέ μου και την παρέα μου χωρίς να σκέφτομαι ότι θέλω ένα τσιγάρο, :) ελπιδοφόρο!
Ωστόσο μπορώ να πω ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πάω να πάρω καπνό. Θα το παλέψω! Όσο περνάνε οι ώρες τα σωματικά στερητικά απαλύνονται. Σήμερα δεν είχα καν πονοκέφαλο, ούτε ζαλάδα. Είμαι πιο ήρεμη και πιο χαλαρή. Απόψε δεν θα πάρω τσιγάρο από τον άντρα μου. Ήδη κάπνισα ένα σήμερα δεν θέλω να καπνίσω και δεύτερο. Στην τελική σκέφτηκα ότι αν δεν μπορέσω να το κόψω τελείως, ας γίνω περιστασιακός καπνιστής εκτός σπιτιού σε έναν καφέ ή σε ένα ποτό. Προτιμώ σαφώς να μην είμαι καν αυτό, και θα το παλέψω, ωστόσο αυτή η σκέψη αυτή τη στιγμή που ζορίζομαι με παρηγορεί...

[NADINE_ed]

ΚΑΙ Η ΜΠΕΤΕΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ! :bouncy:

[Eli_ed]

Originally posted by NADINE
ΚΑΙ Η ΜΠΕΤΕΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ! :bouncy:

Εντάξει δεν με λες... αλλά σίγουρα καλύτερα απ' ότι φανταζόμουν
:starhit::starhit::starhit::starhit:

[Eli_ed]

Καλησπέρα και καλή μας εβδομάδα.
Αύριο κλείνω μία βδομάδα που ξεκίνησα την προσπάθεια μου να κόψω το τσιγάρο. Αυτή η βδομάδα κύλησε δύσκολα, είχα στερητικά έντονα κυρίως ψυχολογικά - τα σωματικά κράτησαν μία μέρα μόνο - με αποτέλεσμα να καλούμαι συνεχώς να παλεύω με το μυαλό μου που ζητούσε απεγνωσμένα πίσω την ηρεμιστική του συνήθεια.
Δεν κατάφερα να μείνω άκαπνη, ωστόσο κατάφερα να μην πάρω καπνό και να καπνίζω ελάχιστα. Κάπνιζα το πολύ 2 τσιγάρα την ημέρα που έπαιρνα είτε από την αδερφή μου είτε από τον άντρα μου και χθες που ήμασταν έξω σε τραπέζι κάπνισα γύρω στα 6 τσιγάρα από τον καπνό του άντρα μου και πάλι. Μεγάλη επιτυχία αν σκεφτείτε ότι σε ανάλογες περιπτώσεις θα κάπνιζα σίγουρα το διπλάσιο!
Το κακό με μένα είναι ότι περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που καπνίζουν, και όλοι μας έχουμε συνδέσει τις στιγμές χαλάρωσης, απόλαυσης και κουβεντούλας μεταξύ μας με την εφορία του τσιγάρου. Σήμερα ακόμη δεν έχω καπνίσει, μιας και ο άντρας μου έχει φύγει στην δουλειά του και εννοείται πως δεν καβατζώνω τσιγάρα από το βράδυ ;).
Η προσπάθεια μου λοιπόν δεν πάει όπως θα ήθελα, από την άλλη όμως συνεχίζω να το δουλεύω στο μυαλό μου και να με δυσκολεύω όσο μπορώ να αντέξω. Έχω καπνίσει ελάχιστα σε σχέση με το τι θα κάπνιζα κανονικά. Ήδη σήμερα έχω γλυτώσει τουλάχιστον 3 τσιγάρα και μέχρι το βράδυ θα έχω γλυτώσει άλλα 5! Έτσι θα το βλέπω και έτσι θα πορεύτω, μειώνοντας στο ελάχιστο τα τσιγάρα που καπνίζω, μέχρι να μην το έχω ανάγκη, μέχρι να μπορώ να πιω τον καφέ μου και το ποτό μου χωρίς να μου λείπει, χωρίς να το χρειάζομαι. Αυτός είναι ο στόχος μου και εφόσον είναι πολύ επίπονο να το κόψω μαχαίρι, θα το δουλέψω σιγά σιγά, όταν νιώθω να υποφέρω πολύ και να μην μπορώ να πω όχι θα μου επιτρέπω μικρές παρασπονδίες, έτσι για να χαλαρώνω και λίγο...

Το μόνο κακό από αυτή την ιστορία είναι ότι σήμερα ζυγίστηκα και δεν μου άρεσε αυτό που είδα :sniffle:. Την Παρασκευή έκανα και την ορμονική μου ένεση για την θεραπεία μου και δεν ξέρω αν και αυτό συντέλεσε στο γεγονός, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή τη βδομάδα στην προσπάθεια μου να κόψω το κάπνισμα έφαγα σαφώς παραπάνω και κάνα δυο φορές ξέφυγα πολύ... Θα το μαζέψω και αυτό αυτή την εβδομάδα.

[Eli_ed]

Σκέφτομαι πάντως πως το τσιγάρο λειτουργεί εθιστικά σε πολλά επίπεδα όπως και το φαγητό και ιδίως το γλυκό.

Πρώτον έχουμε τον σωματικό εθισμό που έχει να κάνει με την νικοτίνη και δεν ξέρω και με ποιες άλλες ουσίες που εμπεριέχονται μέσα στα τσιγάρα. Αυτό είναι μάλλον και το μικρότερο κακό.

Δεύτερον έχουμε τον ψυχολογικό - εγκεφαλικό εθισμό, εδώ είναι που όλοι μας τα βρίσκουμε σκούρα!

Όλοι οι καπνιστές έχουμε νιώσει την απίστευτη εγκεφαλική εφορία που μας φέρνουν οι πρώτες 3-4 τζούρες του τσιγάρου. Μία γλυκιά ζαλάδα, μία χαλάρωση και ένα αίσθημα ηρεμίας. Για λίγο το άγχος μειώνεται, ο εγκέφαλος μας χαλαρώνει και αυτή η στιγμή χαλάρωσης και ευφορίας έχει συνδεθεί με τα πιο ευχάριστα πράγματα π.χ. καφέ με αγαπημένα πρόσωπα, πρωινός καφές - ξεκίνημα της ημέρας μας, μετά το φαγητό, με το ποτάκι μας και καλή παρέα, διάλειμμα από τις δουλειές μας, φαγητό και κρασάκι/ουζάκι με παρέα. Γενικώς το έχουμε συνδέσει με ευχάριστες κοινωνικές δραστηριότητες και με τα διαλείμματα ξεκούρασης και χαλάρωσης. Η συνδέσεις αυτές στον εγκέφαλο μου είναι πολύ ισχυρές και τώρα πλέον που ξέρω πως λειτουργούν τις αναγνωρίζω και μπορώ να τις απομονώσω. Το κακό είναι ότι οι συνδέσεις αυτές είναι πολύ ισχυρές και δύσκολες για να τις σπάσω γιατί έχουν δημιουργηθεί και έχουν παγιωθεί τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά- βιοχημικά.

Τι μπορώ να κάνω λοιπόν για να μπλοκάρω - σπάσω τις συνδέσεις; Πάνω κάτω ότι κάνω και με το φαγητό και με τους διατροφικούς μου εθισμούς. Πρώτον τους αναγνωρίζω, δεύτερον τους απομονώνω σε συγκεκριμένα περιστατικά και κάθε περίπτωση την πιάνω μεμονωμένα και την δουλεύω. Για παράδειγμα ο πρωινός καφές και το τσιγάρο, είμαι προετοιμασμένη για αυτό που θα αντιμετωπίσω, και επιλέγω ή να μην πιω καφέ και απλά να φάω το πρωινό μου ή να πιω καφέ αλλά σε γρήγορο στυλ και όχι να τον λιβανίζω με τις ώρες. Παράλληλα βρίσκω δραστηριότητες να με απασχολήσουν, όπως να σερφάρω στο ιντερνετ σε κάτι που με ενδιαφέρει, ή να κάνω σπιτικές ή εξωτερικές δουλειές. Επίσης σκέφτομαι να αυξήσω τις σωματικές μου δραστηριότητες αν και αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορώ να κάνω είναι περπάτημα (λόγω πρόσφατης επέμβασης). Τώρα σε περίπτωση που θα βγω έξω για έναν καφέ, ή για ένα ποτό εκεί δεν μπορώ να αποφύγω την δυσκολία με άλλες δραστηριότητες. Εκεί θα πρέπει απλά να συνηθίσω χωρίς το τσιγάρο. Όταν υποφέρω πολύ θα καπνίζω ένα τσιγάρο. Μετά ούτως ή άλλως ηρεμώ και μπορώ να το διαχειριστώ πιο εύκολα. Με τον καιρό, όσο το παλεύω, θέλω να πιστεύω ότι θα μου γίνεται πιο εύκολο. Αρκεί να συνεχίζω να προσπαθώ...

[angel79]

Ελάκι μου γλυκό είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!
Αλλωστε τα θέλω σου είναι πολύ δυνατά.
Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρωπως είναι το να προσπαθείς να αποθεραπευτείς από τον συγκεκριμένο εθισμό....
Πριν λίγο καιρό έλεγα στην Δώρα τι βλέπω εγω... από τη αλλη όχθη. δεν θελω να τα επαναλάβω αλλά νομιζω ότι είναι σε αυτό το topic.

[dora_th]

Originally posted by Eli

Πρώτον έχουμε τον σωματικό εθισμό που έχει να κάνει με την νικοτίνη και δεν ξέρω και με ποιες άλλες ουσίες που εμπεριέχονται μέσα στα τσιγάρα. Αυτό είναι μάλλον και το μικρότερο κακό.

Μάλλον όλες οι υπόλοιπες ουσίες είναι που δημιουργούν το μεγάλο εθισμό
Κάπνιζα πάρα πολύ , το ξέρετε .
Το παλεύω εδώ και 2 μληνες με το ηλεκτρονικό . Στα κανονικά τσιγάρα καπνίζω ότι πιο << ελαφρύ >> υπάρχει . Στο ηλεκτρονικό βάζω αυτό με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε νικοτίνη και πάλι δεν με καλύπτει . Συνειδητοποιώ πλέον ότι κατι άλλο είναι αυτό με τη μεγαλύτερη εθιστικότητα .
Και ποιος ξέρει τι είναι ? Όλο μιλανε για τη νικοτίνη , αλλά δεν είναι αυτή ο μεγάλος ένοχος

Originally posted by Eli
Δεύτερον έχουμε τον ψυχολογικό - εγκεφαλικό εθισμό, εδώ είναι που όλοι μας τα βρίσκουμε σκούρα!

Όλοι οι καπνιστές έχουμε νιώσει την απίστευτη εγκεφαλική εφορία που μας φέρνουν οι πρώτες 3-4 τζούρες του τσιγάρου. Μία γλυκιά ζαλάδα, μία χαλάρωση και ένα αίσθημα ηρεμίας. Για λίγο το άγχος μειώνεται, ο εγκέφαλος μας χαλαρώνει και αυτή η στιγμή χαλάρωσης και ευφορίας έχει συνδεθεί με τα πιο ευχάριστα πράγματα π.χ. καφέ με αγαπημένα πρόσωπα, πρωινός καφές - ξεκίνημα της ημέρας μας, μετά το φαγητό, με το ποτάκι μας και καλή παρέα, διάλειμμα από τις δουλειές μας, φαγητό και κρασάκι/ουζάκι με παρέα. Γενικώς το έχουμε συνδέσει με ευχάριστες κοινωνικές δραστηριότητες και με τα διαλείμματα ξεκούρασης και χαλάρωσης. Η συνδέσεις αυτές στον εγκέφαλο μου είναι πολύ ισχυρές και τώρα πλέον που ξέρω πως λειτουργούν τις αναγνωρίζω και μπορώ να τις απομονώσω. Το κακό είναι ότι οι συνδέσεις αυτές είναι πολύ ισχυρές και δύσκολες για να τις σπάσω γιατί έχουν δημιουργηθεί και έχουν παγιωθεί τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά- βιοχημικά.

Αλλά και με τις δυσάρεστες Έλη μου .
Αγχώθηκα ? στενοχωρήθηκα ? Εκνευρίστικα ? Θύμωσα ?
Ένα τσιγάρο θα απαλύνει ότι δυσάρεστο κυκλοφορεί στο μυαλό μου . Θα το μουδιάσει , θα το ζαλίσει και τα υπόλοιπα χάνουν λίγο απ τη δύναμη τους και φαντάζουν λιγότερο τρομακτικά . Κι απ την άλλη τα ΄χερια μας και τα μάτια μας απασχολούνται με κάτι άλλο και φευγουν απ΄αυτό που το μυαλό διατάζει εκείνη τη στιγμή και δεν μπορεί , να χώσει καμμια μπουφλα σε κανέναν
Και στις καλες στιγμες , απ την άλλη αυξάνει τη χαλάρωση και την ηρεμία

Originally posted by Eli

Με τον καιρό, όσο το παλεύω, θέλω να πιστεύω ότι θα μου γίνεται πιο εύκολο. Αρκεί να συνεχίζω να προσπαθώ...

Έτσι θέλω να πιστεύω κι εγώ .
Έχω επιλέξει να μην παίρνω το πακέτο στο σπίτι . Πλέον εκεί που μόλις ξυπνούσα πρωτη μου κίνηση θα ηταν ν΄ανάψω τσιγάρο , ξυπνάω φτειάχνω τον καφέ μου , τον πίνω και δεν το ζητάω .
Μου είχαν μείνει 3 τσιγάρα το Σάββατο το βράδυ , χθες επέλεξα να μην πάρω πακέτο και να το παλέψω μόνο με το ηλεκτρονικό .
Χθες το πρωι φοβήθηκα , αν θ΄αντέξω . Κι όμως άντεξα !!
Σήμερα το πρωι με το που ήρθα στη δουλεια , μετά από λίγο πήγα και πήρα πακέτο .

Τώρα μου έρχεται να πάω να το πετάξω στο κάδο απέναντι . Ξέρω , δεν θα πάω , αλλα κάποια στιγμή στο επόμενο , στο μεθεπόμενο θα το κάνω .

[dora_th]

Αγγελικούλα μου εσύ μου τα ΄λεγες .
Εγώ τι κάνω όμως ? Προσπαθώ καμμιά φορά να τα θυμάμαι κι ας πουμε οτι κάνω και κάτι απ΄αυτά , πχ αυτό για το δρόμο , στο δρόμο δεν βγάζω πλέον ούτε το ηκεκτρονικό , πάω καμμιά φορά να το βγάλω και λέω ωχ , αν μ΄εβλεπε η Αγγελική τι θα έλεγε ? Και το ξαναβάζω μέσα . Χιχι

[Eli_ed]

Originally posted by angel79
Ελάκι μου γλυκό είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!
Αλλωστε τα θέλω σου είναι πολύ δυνατά.
Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρωπως είναι το να προσπαθείς να αποθεραπευτείς από τον συγκεκριμένο εθισμό....
Πριν λίγο καιρό έλεγα στην Δώρα τι βλέπω εγω... από τη αλλη όχθη. δεν θελω να τα επαναλάβω αλλά νομιζω ότι είναι σε αυτό το topic.

Καλησπέρα Αγγελικούλα μου :). Πράγματι εδώ είναι αυτά που έγραφες μια δυο σελίδες πίσω, τα διάβασα όταν προσπαθούσα να πάρω δύναμη για να πάρω την απόφαση μου :starhit:

[angel79]

Δώρα μου κάτι είναι και αυτο!
τουλαχιστον με σκεφτεσαι!!!!!!!:P