ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ... - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 7 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 105
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Αννεζινέλι μου!!!Σ'ευχαριστώ,καρδιά μου!Κάπως έτσι το βιώνω κι εγώ.
    Χαίρομαι που σε βρίσκω και πάλι,έστω για λίγο...Ελπίζω να μου είσαι καλά!
    Σου στέλνω σε u2u τα κινητά μου.Να μου σε ποσέχεις!Φιλάκια πολλά! :love:

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    --->Gilbert Bécaud : Et maintenant

    Et maintenant, que vais-je faire
    De tout le temps que sera ma vie ?
    De tous ces gens qui m'indiffèrent
    Maintenant que tu es parti.
    Toutes les nuits, pourquoi, pour qui ?
    Et ce matin qui revient pour rien.
    Mon coeur qui bat, pour qui, pourquoi ?
    Qui bat trop fort, trop fort.
    Et maintenant, que vais-je faire ?
    Vers quel néant glissera ma vie ?
    Tu m'as laissé la terre entière,
    Mais la terre, sans toi, c'est petit.
    Vous, mes amis, soyez gentils,
    Vous savez bien que l'on n'y peut rien.
    Même Paris crève d'ennui,
    Toutes ces rues me tuent.
    Et maintenant je n'ai vraiment Plus rien à faire.
    Plus rien...

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    με συγκινησατε με ολα αυτα...παραλιγο να με παρουν τα ζουμια,αλλα ντρεπομαι τον αντρα μου...
    πριν 4 χρονια-ποτε περασαν 4 χρονια;-εχασα τον παπουκα μου,εντελως ξαφνικα.
    ξαφνικα λεγοντας οτι δε το περιμενα οτι θα πεθανει,οτι θα φυγει,αν και ηταν στο νοσοκομειο,πιστευα οτι θα τα καταφερει,παντα τα καταφερνε...

    δε ξερω τι γινεται μετα το θανατο,αλλα πιστευω πως ο παπους μου και ολοι που φευγουν ειναι "καπου" καλυτερα...

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2010
    Posts
    2,527
    Στην άσφαλτο κουρσάρος
    με καράβι τη μοτοσυκλέτα,
    παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό.
    Στα 18 σου έσπασες τα φρένα,
    ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.

    Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος,
    ο κόσμος όλος χίλια κυβικά.
    Είσαι αγριεμένος,
    είσαι κουρασμένος,
    έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη.
    Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.

    Από παρέες τριγυρισμένος,
    δε τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν.
    Και η ζωή να περνάει λαθραία,
    μα εσύ φοβάσαι,
    φοβάσαι να κοιμηθείς
    και το ταξίδι ξαναρχίζεις.

    Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο,
    μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου,
    πλάι στα χίλια,
    στα χίλια κυβικά σου,
    πλάι στα χίλια κυβικά σου.

    Μονάχος χάραμα,
    χάραμα στη λεωφόρο
    και περιμένεις ασθενοφόρο
    από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος.


    για τον "μικρο" που ηρθε τοσο αργα κ εφυγε τοσο γρηγορα, τοσο αδικα κ τοσο μονος....
    να ξερεις-θα το ξερεις- οτι η ψυχη μου κλαιει για σενα.....
    καλο ταξιδι, να εισαι αναπαυμενος.....

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Πάει πέντε...ώρα να κλείσω αυλαία κι εγώ...
    Έξω δεύτερη μέρα που βρέχει ασταμάτητα...Το σπίτι δεν έβγαλε άχνα.
    Ούτε τηλεόραση έπαιξε σήμερα ούτε ραδιόφωνο.Σιγή,εκτός φυσικά απ'τα τηλέφωνα.
    Από τη μία τα σχέδια για μετακόμιση από την άλλη το άγνωστο των χρόνων,που έρχονται για μένα
    σε σχέση με το πού θα ζω.Θα είναι καλά ο μπαμπάς ώστε να μη χρειάζεται να ζω μαζί του στην Κατερίνη;
    Θα με σύρει το Τηράκι στην Πάτρα κι η ελπίδα για μητρότητα;Εκείνο μου το δήλωσε κατηγορηματικά δε μετακομίζει.
    Θα τελειώσω την έρμη νομική σε κανά δυό χρόνια και θα μπορέσω επιτέλους να παρακολουθήσω ψυχολογία στην Αθήνα;
    Θα μείνω Θεσσαλονίκη και θα πηγαινοέρχομαι όπως ήδη κάνω Κατερίνη,Πάτρα και δε συμμαζεύεται;Θα προκύψει κάτι νέο;
    Δεν έχω ιδέα!Κανείς δεν έχει τι του ξημερώνει,δε λέω,αλλά όσο να'ναι κάποιες σταθερές θα έχει στη ζωή του.Εγώ καμία.
    Βρήκα ένα όμορφο ρετιρέ με θέα φωτάκια,που ξέρεις πόσο πολύ αγαπώ και κοντά στην Πέννυ,στο εξωτερικό,όπως λέω.
    ʼλλος Δήμος,άλλη ζωή,άλλες αποστάσεις και χρόνοι με την πόλη.Δυστυχώς είναι καμιά 30τμ. μικρότερο
    αυτού που ζω και θα υπάρχει πρόβλημα με τα πάμπολα πράγματα μου.Τι σε ζαλίσω τώρα με ανούσιες λεπτομέρειες;
    Ίσως να μου έκανε καλό μια αλλαγή σπιτιού.Από την άλλη δεν την έκανα όταν πραγματικά τη χρειαζόμουν,τότε που ζούσα
    εδώ με το φάντασμα του Δημήτρη και υπέφερα,που όλα μου τον θύμιζαν...Θα την κάνω τώρα που ακόμα είναι νωπές οι αισθήσεις σου,
    εδώ που κάναμε το τελευταίο σου μπάνιο,εδώ που άφησες τα τελευταία σου όνειρα σε κρεβάτι σπιτιού και πάνω απ'όλα πώς θα ζήσω κάπου,
    που δεν έχεις καμία απολύτως εικόνα;Ό,τι διακοσμούσα ή έφτιαχνα περίμενα την επιβράβευση σου,ήθελα να το χαίρεσαι κι εσύ για να το χαρώ 100%...
    Ήδη κάποια καινούρια πράγματα που πήρα,κάποιες μικρές αλλαγές που έκανα όσο όμορφες κι αν είναι,τις αισθάνομαι μισές,αναίτιες...

    --->ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ : ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

    Νομίζω πως δε σε θυμάμαι πια
    τα μάτια μου βαριά να δουν εσένα
    κοιτάζω μια παλιά σου carte postale
    ποιος έγραψε μ' αυτά τα γράμματα τα ξένα

    Τώρα έχω ένα σπίτι
    που ποτέ δεν έχεις δει
    τώρα έχω ένα αμάξι
    που ποτέ δεν έχεις μπει
    και μια λύπη, αχ! μια λύπη
    που δεν έχεις φανταστεί

    Γιατί όλα προχωρούν χωρίς εσένα
    κι αυτό τώρα λέγεται ζωή

    Νομίζω πως σε ξέχασα αλλά
    τις νύχτες που μετρώ το χρόνο μόνη
    το χέρι σου μου πλέκει τα μαλλιά
    το χάδι σου αυτό ακόμα με σκοτώνει



    Εδώ και δυό-τρεις μέρες βλέπω λίγο λίγο τις φωτογραφίες και τα βίντεο της τελευταίας μνήμης της μηχανής σου.
    Ξεκινά απ'το στερνό σας ταξίδι με τον μπαμπά στην Φρανκφούρτη στον Νεόφυτο και τα μωρά,πέρισυ τον Ιανουάριο,
    τότε που ήσασταν άρρωστοι και οι δύο,αλλά το αγνοούσαμε.Ακούω τη φωνή σου,το γέλιο σου,τη χαρά σου με τα μωρά,την αβίαστη ανάσα σου
    χωρίς κόπο και πόνο...Όντως μοιάζει κάπως η χροιά μας,που μου λένε.Την είχα ξεχάσει τη φωνή σου.Τα ξέχασα όλα...πώς το μπορώ;
    Από τη μία είναι τόσο ζωντανό όλο αυτό,τόσο γνώριμο,τόσο δικό μου κι από την άλλη τόσο μακρινό,άπιαστο κι απαγορευμένο.
    Δε γίνεται να γίνεται κι όμως γίνεται και πρέπει να μάθω όχι μόνο να ζω με αυτό αλλά να ζήσω και καλά...επιτέλους καλύτερα.
    Νιώθω κουρασμένη.Αργώ να κοιμηθώ,δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ'το κρεβάτι,δε θέλω τίποτα να πρέπει να κάνω.Λογικό,το ξέρω.

    --->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΩΤΑ

    Και μένω, κάτω απ τα κίτρινα φώτα
    στην πόλη που χώραγε πρώτα
    τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ"



    Xθες πήγα στο Διαβαλκανικό.Έπρεπε να πάω για κάτι τελευταία χαρτιά και για να είμαι και με την Τίτη,που είχε να κάνει εξετάσεις.
    Είναι καλά,μην ανησυχείς!Πόσο δύσκολο να βαδίσω το δρόμο της αγωνίας προς την κλινική,να κυκλοφορήσω στους διαδρόμους των βογγητών
    χωρίς να σέρνω το καρότσι σου,η γνώριμη μυρωδιά,τα χιλιάδες μας βήματα εκεί,κι όλα χωρίς να κλαίω για να μη την στεναχωρήσω.
    Ευχήθηκα σ'όλα τα δωμάτια να βρουν την υγεία τους,να έχουν δύναμη και να είναι αγαπημένοι και κοντά με τους σημαντικούς τους.
    Να γεννηθούν πολλά μωράκια και να φύγουν ελάχιστοι ηλικιωμένοι,αφού δε γίνεται αλλιώς,ας γίνει έστω έτσι.
    Έψαξα το τελευταίο μας δωμάτιο,μου ήρθαν αμέσως εικόνες της εντατικής.Όλες εκείνες οι ψυχοφθόρες για όλους μας μέρες...
    Τo ξέρω πως όλα αυτά που τόσον καιρό πνίγω για να λειτουργώ όπως πρέπει θα ξεχειλίσουν.Μα πιο πολύ η λύπη μου γι'αυτό,που μας συνέβη.

    --->BΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ : ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

    Πού είσαι; Πού να πάω;
    Φυσάει, κρυώνω;
    Πού είσαι; Πού να πάω;
    Φυσάει, κρυώνω;
    Οι δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, έβρεχε



    Τώρα που είσαι πιο ψηλά και δε σε σκαλώνει το δάκρυ μου,το ελευθερώνω περισσότερο,ακόμα και με φωνή.Συγχώρα με...
    Τις προάλλες σε είδα στον ύπνο μου.Σ'αγκάλιαζα και δεν τύλιγες τα χέρια σου γύρω μου.Κάτι θα έκανα και μου είσαι θυμωμένη
    ή ακόμα χειρότερα απογοητευμένη.Στη Χριστίνα πηγαίνεις πιο συχνά και τη σφίγγεις.Και τη Νένα την αγκάλιασες να την παρηγορήσεις.
    Εμένα όχι.Δύο μήνες ήρθες για τρεις στιγμές κι αμέσως έσβησαν κι αυτές...Έλα και σ'εμένα πού και πού.Μέινε λίγο.Σε χρειάζομαι.


    Να έρχεσαι στον ύπνο μου (Χρήστος Μπουλώτης)

    Τώρα που μας χωρίζουνε βουνά από λόγια αλόγιστα και θάλασσες
    να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου.
    Να ?ρχεσαι πιο συχνά με αερόστατο, με ξύλινο τρενάκι,
    με τρεχαντήρι υπερωκεάνιο, με τα πόδια?
    να ?ρχεσαι πάντως.

    Εξάπαντος να ?ρχεσαι κάθε νύχτα με ρούχα ή χωρίς
    «Σουσάμι άνοιξε» θα λέω τρις και θα σε μπάζω στ? όνειρο.

    Στο ίδιο όνειρο, πολύχρωμα μπαλόνια
    που τα πήρε ο αέρας να τα ταξιδέψει μακριά
    μια πάνω και μια κάτω μεθυσμένα.

    Έλα στον ύπνο μου, σε περιμένω
    να καθαρίζουμε παρέα φρέσκα φασολάκια,
    να τρώμε καρμπονάρα, να σε ταΐζω μενεξέδες κουκουνάρια
    και να σε πασπαλίζω φεγγαρόσκονη, θα δεις ?

    Ανάμεσα σε ερωτιδείς αγγέλους να πετάς εσύ,
    μαζί κι εγώ.

    Κι αν θέλεις θα γινόμαστε ακροβάτες,
    ηθοποιοί σε θίασο πλανόδιο, έλα ?
    Στο ίδιο όνειρο εμείς οι δυο να παίζουμε τρίλιζα
    στο κατώφλι του καλοκαιριού.

    Σε πύργους από φίλντισι κι ακριβό βελούδο
    να κυνηγιόμαστε στο μυρωμένο λιβάδι των αισθήσεων,
    να σε φτάνω, να σ? αγγίζω, να σε πιάνω.

    Να ?μαι τα χέρια εγώ κι εσύ το πιάνο
    και να σε τραμπαλίζω
    και να σου φτιάχνω κούνια σ? ανθισμένη κερασιά
    να σε κουνώ, να σε ταρακουνώ.

    Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα.
    Τ? άλλα θα στα πω στ? αυτί.
    Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι.
    Βγαίνουν αληθινά αν τα πιστεύεις.



    Kαληνύχτα Ντουλάκι μου καλό!Πάω να ξαπλώσω στη μεριά σου στο κρεβάτι μου.Όνειρα κοινά μας!

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Posts
    2,656
    αχ, βρε Ναταλία , αυτή η ψυχή σου..

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2009
    Posts
    4,829
    Τα λόγια είναι φτωχά, γι' αυτό και σιωπώ, η αγάπη αδιαπραγμάτευτη.. Μια μεγάλη αγκαλιά, όχι από οίκτο, αλλά από εκτίμηση, δοσμένη με πολλή αγάπη...

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    nadine δεν ειναι απογοητευμενη κοριτσι μου,απλα μαλλον ησασταν πιο δεμενες θελει να την "αφησεις" να ηρεμησεις να ησυχασεις και εσυ και σιγουρα θελει το καλο σου
    δυσκολο το ξερω για οσους το περασαμε,και ξερω θελει χρονο να τους αφηνουμε να "φυγουν".
    ποτε ομως ποτε δε τους ξεχναμε.

    θρησκα δεν ειμαι να τα εξηγω με αυτο το γνωμονα και μπορει να λεω και βλακειες αλλα επειδη θελω να δινω καποια εξηγηση στα ονειρα,προσπαθω και τα εξηγω καπως ολα αυτα που βλεπω ή βλεπουν οι αλλοι

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    εμενα ο παπους μου ερχοταν στον υπνο μου καπου καπου,
    τη μια δε με θυμοταν,την αλλη ηταν θυμωμενος την αλλη δε με μιλουσε...

    αναρωτιομουν γιατι;
    επειδη δε πολυπαω στο μνημα του-δε μπορω,νομιζω δεν ειναι εκει,στο σπιτι της γιαγιας νοιωθω περισσοτερο την παρουσια του-ελεγα θα θυμωνει που δε παω.

    μετα ομως σταματησε να ερχεται ο πονος εγινε μικροτερος φυσικα δε ξεχνιεται ο καλος μου ο παπουκας και λεω σιγουρα τωρα θα ησυχασε

    δε μπορεις ομως να μη συγκινεισαι και να μη σε πιανουν τα κλαματα καπου καπου -η απωλεια ειναι απωλεια και η ελλειψη ειναι ελλειψη και μεις ανθρωποι

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Posts
    2,157
    Ναταλακι μου γλυκο,ψυχη μου ομορφη,καθε μερα που περνα θα το μαθαινεις πιο πολυ.Δεν ερχεται στο ονειρο σου για να μην σε στενοχωρει.Σε βλεπει απο ψηλα κ σε καμαρωνει.Την αγαπημενη κορη της που οτι κανει το κανει τελειο.Ολα θα βρουν το δρομο τους καρδια μου.Ο χρονος ειναι μεγαλος γιατρος.Οχι οτι θα παψει να πονα ποτε.

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Αθήνα
    Posts
    259
    Κάπου στο βάθος του χρόνου μαθαίνουμε να ζούμε με τις απώλεις μας..
    αλλά όταν έρχοναι ξανά κοντά μας με οποιοδήποτε τρόπο χάνουμε την γη κάτω απο τα πόδια μας και νιώθουμε όπως τις πρώτες μέρες..κάτι τέτοιο έπαθα..

    Για κάτι πολύ σημαντικό, δικό μου που έφυγε..

    Και έφυγες..και είναι ωραία τώρα? Κλαίω και δάκρυα δεν έχω,πονάω και πόνο δεν αισθάνομαι και όμως μου λείπεις ήδη..
    Θα πηγαίνω κάτω απο το σπίτι σου,να το κοιτάω να σε νιώθω εδώ..αγαπάω την οδό σου..το ποτό σου και όλες σου τις συνήθειες..Γιατί? αφού εγώ νευριάζω μαζί σου..τώρα γιατί τα κάνω όλα αυτά??

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    --->ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ : ΟΠΟΙΟΣ ΦΕΥΓΕΙ

    (στίχοι και μουσική:Νίκος Ξυδάκης)


    Όποιος φεύγει
    Αργοπεθαίνει
    Απ'την ψυχή του κάτι σκορπάει εδώ
    Όποιος φεύγει
    Αργοπεθαίνει
    Απ'την ψυχή του κάτι σκορπάει εδώ

    Σε κάθε αγάπη
    Κάθε χαρά του
    Σήμαδι αφήνει στον κόσμο αυτό

    Πάντα μια ευχή του
    Σβήνει θλιμμένη
    Στο τελευταίο τραγούδι του

    Όποιος φεύγει
    Στο πλοίο μπαίνει
    Ένα γλυκό "έχε γεια" σκορπάει εδώ
    Όποιος φεύγει
    Στο πλοίο μπαίνει
    Ένα γλυκό "έχε γεια" σκορπάει εδώ

    Όποιος φεύγει
    Αργοπεθαίνει
    Απ'την ψυχή του κάτι σκορπάει εδώ

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Posts
    2,157
    "Ερχομαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

    Εφτύς ως γενηθούμε αρχίζει κ' η επιστροφή, ταφτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός,κάθε στιγμή πεθαίνουμε.

    Γι' αυτο πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της ζωής ειναι ο θάνατος.

    Μα κ' εφτύς ως γενηθούμε, αρχίζει κ' η προσπάθεια να δημιουργήσουμε,να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή, κάθε στιγμή γενιούμαστε.

    Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της εφήμερης ζωής ειναι ή αθανασία.

    Από την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη

  15. #45

Page 3 of 7 FirstFirst 12345 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •