Results 91 to 105 of 105
-
26-12-2012, 05:00 #91
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 663
Χαμογελό μου μείνε κοντά μου για το καλό μου
http://www.youtube.com/watch?v=iOWSyRQq1wI
- 13-01-2013, 14:31 #92
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
<3
13-01-2013, 19:45 #93
- Join Date
- Nov 2009
- Posts
- 4,829
Είδα αυτό το περίγραμμα και έγινε έκρηξη μέσα μου.. Και τι δε σκέφτηκα να σου πω και τι δε σκέφτηκα να σου γράψω..
Όλα τα αναιρούσα ένα ένα. Ότι λυπάμαι; Χαίρω πολύ. Το ξέρεις. Ότι καταλαβαίνω; Ιδέα δεν έχω από τέτοιες απώλειες. Είναι σπαρακτικό στη λιτότητα και στο περιεχόμενό του. Σου λέω μόνο ότι θέλω να ξέρεις πως έχεις μία φίλη στο πλευρό σου για οτιδήποτε χρειαστείς, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
14-01-2013, 00:31 #94
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
14-01-2013, 22:24 #95
- Join Date
- Dec 2012
- Posts
- 2,392
Πραγματικά υπέροχη εικόν. Εχω χάσει τη μανούλα μου, όχι αυτή που με μεγάλωσε, με γέννησε, μια εναλλακτική μανούλα που μου στάθηκε σε δύσκολα χρόνια μακρυά από την μανούλα νο1.
Η μανούλα νο2 όπως την έλεγα και γελούσε έφυγε από τη ζωή μια Δευτέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Λίγες μέρες μετά έφερα στον κόσμο το παιδάκι μου. Λυπάμαι που δε πρόλαβες να το γνωρίσεις μανούλα. Είμι σίγουρη ότι μας βλέπεις από εκεί ψηλά κάθε βράδυ που τον ταίζω και σε σκέφτομαι τόσο μα τόσο έντονα, λες και δεν έφυγες ποτέ
27-01-2013, 15:28 #96
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
Πώς μετριέται η απώλεια;Με δάκρυα;Με απουσία;Με λέξεις;Με σιωπή;
Ποτέ μου δεν κατάλαβα όσους τη θεωρούν λήξασα επειδή απλά παρήλθε Χ χρόνος.
Στους πόσους μήνες,χρόνους σβήνει η λαχτάρα μιας αγκαλιάς,ενός φιλιού,ενός τηλεφωνήματος;
Κι αφού τίποτα πια δε θα είναι ποτέ ποτέ ίδιο γιατί υπάρχει αυτή η απαίτηση μιας αδιατάραχης ζωής;
Γιατί ανησυχεί το να βρίσκουμε τρόπους να συνεχίζουμε κάπως να πορευόμαστε μαζί τους;
Η αγάπη δε σβήνει αφου ούτε η σχέση.Αλλάζει μορφή.Κάπου δυσχεραίνει κάπου ελευθερώνεται...
Σέβομαι τη λαχτάρα όσων μας αγαπούν ν'ακούσουν πως νιώθουμε καλά,εμείς που μείναμε πίσω.
Ακόμα κι αυτήν τους την αδυναμία ν'αρθρώσουν λέξη σε κάτι που αδυνατούν να συναισθανθούν.
Αρνούμαι όμως να υποτιμήσω ό,τι νιώθω,όσα σημαίνει αυτός που μου λείπει,όσα άλλαξαν ανεπιστρεπτί.
Το μόνο που με νοιάζει είναι να μη σκαλώνω την ψυχή στ'ανέμελα της πετάγματα.Αν νιώθουν τη θλίψη μας,
την κουβαλούν στις φτερούγες τους και νιώθουν ανήμποροι να μας παρηγορήσουν,αυτό φαντάζει μαρτυρικό...
15-02-2013, 06:12 #97
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ : ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ
Mουσική: Νίκος Ξυδάκης
Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
Καλό ταξίδι αλαργινό καράβι μου...
29-05-2013, 14:41 #98
- Join Date
- May 2013
- Posts
- 57
συλληπητήρια τάσο.
31-05-2013, 16:02 #99
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
Doulie & Nathalie
19-09-2013, 14:52 #100
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
Μεγάλο το κενό της απουσίας σου παρά την πελώρια παρουσία σου μέσα μου...Τίποτα ποτέ ξανά ίδιο...
18-04-2014, 02:06 #101
- Join Date
- Mar 2008
- Posts
- 9,648
Τώρα που ξημερώνει Μεγάλη Παρασκευή,
έστω μόνο γι'αυτήν τη μέρα,μία μόνη μέρα κάθε χρόνο,
να γινόταν μαζί με τον Χριστό να κατεβαίναμε κι εμείς στον "άλλο κόσμο"
να συναντιόμασταν με τους αγαπημένους μας που έφυγαν.
Να είχαμε λίγες ακόμη στιγμές μαζί τους,να τους πούμε όσα αμελήσαμε,
διστάσαμε,προσπεράσαμε,υπο τιμήσαμε,θεωρήσαμε ως δεδομένα και αιωνόβια...
Να μας μιλήσουν κι εκείνοι για το χρόνο της αιωνιότητας που βιώνουν εν αγνοία μας...
Λίγες αγκαλιές ακόμη,λίγα φιλιά ακόμη,λίγα "σ'αγαπώ" ακόμη,λίγα "σ'ευχαριστώ για όλα"ακόμη,
λίγο μαζί ακόμη...
24-04-2014, 15:11 #102
- Join Date
- Jul 2007
- Location
- Kypros
- Posts
- 1,341
ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο...
---> Μικραίνει ο κόσμος
04-05-2014, 19:56 #103
- Join Date
- Feb 2011
- Posts
- 1,637
Τρία χρόνια σήμερα, η απουσία και το κενό παραμένει εκεί, τεράστια, σα να μη πέρασε μια μέρα. Μπορεί να μην είναι πια αισθητό καθημερινά αλλά οι στιγμές παραμένουν ακόμα τόσο μα τόσο έντονες, τα συναισθηματα τόσο αντιφατικά, οι αφορμές τόσο μα τόσο περίεργες.
Πόσο μα πόσο μου λείπεις, πόσο μα πόσο ακόμα σε χρειάζομαι... και πόσο έντονα νιώθω οτι ακόμα με καθοδηγείς και κάνω φανταστικούς διαλόγους προσπαθώντας να βρω τη συμβουλή σου.
24-05-2014, 17:22 #104
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 395
Να ξερες μόνο , πόσο μου λείπεις .......... 52 μέρες σήμερα ..... ο πόνος 52πλάσιος απ την πρώτη μέρα ...............
26-02-2015, 20:43 #105
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 395
Γράμμα με όλα αυτά που δεν θα πω ποτέ στην μητέρα μου**** Από την αναγνώστρια της Lifoland, Μυρσίνα Κ. ΣΧΟΛΙΑ (4) 5615
«Ναι μαμά, είμαι καλά. Τρώω, μην ανησυχείς! Σήμερα είχα πάρει κάτι από το σπίτι στη δουλειά. Ε, και εκεί γενικά καλά, όπως τα ξέρεις. Μαμά πρέπει να σε κλείσω τώρα, έχω δουλειά. Προσεχω, μην ανησυχείς.»
Όχι μαμά, δεν είχα δουλειά. Απλά το έκλεισα για να μην ακούσεις τη φωνή μου να σπάει. Γιατί τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά, όσο σου λέω. Γιατί πώς να σου πω ότι σήμερα το πρωί ξύπνησα μ' ένα βάρος στην καρδιά και πως στο δρόμο για την δουλειά σχεδόν έκλαιγα; Γιατί δεν θέλω να σε στενοχωρήσω μαμά... Θέλω να νομίζεις πως τα καταφέρνω μια χαρά, αν και στην πραγματικότητα, δεν ξέρω κατά πόσο πιστεύεις και εσύ η ίδια αυτά που σου λέω. Άλλωστε μια ζωή μπορούσες να διαβάσεις πίσω απ' τα λόγια μου. Αχ μαμά, μου λείπεις. Μου λείπει να γυρίζω σπίτι και να μπορώ να ανοίξω σε κάποιον την καρδιά μου χωρίς δεύτερες σκέψεις. Μου λείπει να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά και να μου λες πως όλα θα περάσουν, όπως όταν ήμουν μικρή ή πιο μεγάλη. Όταν τσακωνόμουν με τις φίλες μου στο Γυμνάσιο ή δε μπορουσα να μάθω την ιστορία κατεύθυνσης στο Λύκειο. Τότε που βιαζόμουν να μεγαλώσω και να φύγω από το σπίτι. Να ζήσω μόνη, να είμαι ανεξάρτητη. Και τώρα, τόσα χρόνια μετά, αποζητώ, γυρνώντας τα απογεύματα κατάκοπη στο σπίτι, την παρέα σου, το σχόλιο σου, τη βοήθεια σου, ακόμα και τη γκρίνια σου. Δεν περνάω καλά, μαμά. Δεν τρώω καλά, δεν κοιμάμαι, νιώθω ότι ο κόσμος προχωρά και εγώ...δεν είναι ότι μένω στάσιμη, προχωράω, απλά δεν ξέρω προς τα που κι αυτό είναι χειρότερο. Θέλω να νομίζεις πως τα καταφέρνω μια χαρά, αν και στην πραγματικότητα, δεν ξέρω κατά πόσο πιστεύεις και εσύ η ίδια αυτά που σου λέω. Άλλωστε μια ζωή μπορούσες να διαβάσεις πίσω απ' τα λόγια μου. Και φοβάμαι μην σε απογοητεύσω, μήπως με τις επιλογές μου σταματήσω να είμαι το «κοριτσάκι σου», μήπως σε ντροπιάσω, μήπως, μήπως. Ακόμα και αν ποτέ μα ποτέ δε μου έδωσες κανένα τέτοιο δικαίωμα, κανένα λόγο να φοβάμαι, κανένα τελεσίγραφο σε τίποτα, δεν ενεπλάκεις στη ζωή μου και πάντα με στήριζες. Ο κόσμος είναι σκληρός μαμά, με είχες προειδοποιησει και τώρα το διαπιστώνω και εγώ κάθε μέρα που περνάει. Μεγαλώνω κι όμως τα «τέρατα» αντί να γίνονται σίγα-σιγα παρελθόν, είναι φορές που τα νιώθω τόσο μεγάλα, έτοιμα να με κατασπαράξουν.
Τελικά μάλλον, όσο μεγαλώνω, τόσο πιο πολύ σε έχω ανάγκη. Κι όμως, θα συνεχίσω να σε παίρνω τηλέφωνο και να σου λέω τα ψέματα μου και εσύ να κάνεις ότι τα πιστεύεις και να ανησυχείς χωρίς να μου το λες.
Αποφασίζω να σε πάρω ξανά τηλέφωνο. Όμως αυτή τη φορά δεν θα πω άλλο ένα ψέμα, μόνο: «Σ' αγαπώ μαμά και μου λείπεις.»
Πηγή: http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/53725
Εγώ δεν θα μπορώ πια να σε βρώ στο τηλέφωνο .... Μου χει μείνει μόνο μια φωτογραφία σου που ανάλογα με τη διάθεση μου μου φαίνεται ότι χαμογελάει , ή σκέφτεται .... Την κοιτάζω και σου λέω το ίδιο : << Σ΄αγαπώ μανούλα μου και μου λείπεις πολύ >> . Θέλω να το πιστεύω ότι το ακούς , αλλά μην στενοχωριέσαι , προχωράω ...
Σαν χθες ξεκίνησαν όλα .......
Κατάθλιψη και ΓΑΔ clomentin
29-03-2024, 14:34 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή