ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ...

[NADINE_ed]

--->ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ : ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΥ'ΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΕΜΑΙ

Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος


Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι
μέσα απ' τους θορύβους του θανάτου
και της νίκης
Να συλλογιέμαι εσένανε
μέσα απ' τη φυλακή
κι έχοντας περασμένα τα σαράντα

Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι
Να το 'να χέρι σου
σ' ένα ύφασμα γαλάζιο ξεχασμένο,
ξεχασμένο

Και να -- να'μαι στα μαλλιά σου
η ραθυμιά η περήφανη
της Ινσταμπούλ της γης μου

Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι,
να γράφω λόγια σένα,
να σε κοιτάζω πλαγιασμένος
έτσι ανάσκελα μες στο κελί μου
Μια λέξη που ΄χες πει
την τάδε μέρα,
στο τάδε μέρος
Όχι η λέξη η ίδια
μα αυτός ο τρόπος που είχε,
που είχε μέσα της
να κλείνει όλο τον κόσμο

Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι
Για σένα θα σκαλίσω ακόμα
τόσα πράγματα
Θα φτιάξω ένα μικρό κουτί,
ένα δαχτυλίδι
Θα υφάνω τρεις οργιές μετάξι
Και ξαφνικά πετιέμαι ορθός
τρέχοντας να χουφτώσω
του παραθυριού τα κάγκελα
Και να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανό
της λευτεριάς,
όλα μου τα τραγούδια
που ΄γραψα για σένα

[Mak]

Αφιερωμένο στο μπαμπά, να με φυλάξεις αύριο, ε?

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Τώρα που περάσανε οι εποχές
Που μεθούσες με τη μελαγχολία του Ωρίωνα
Και οι Πλειάδες δε συνωμοτούν στην απαγωγή των δακρύων
Ο ουρανός ξέμεινε χωρίς ανυψωμένα κεφάλια
Να θαυμάζουν το υπέρλαμπρο σκότος του.

Τώρα θαρρώ πως έφτασε η ώρα
Της δεύτερης παρουσίας σου.

[NADINE_ed]

O φύλακας άγγελος σου,όπως κάθε άλλωστε μέρα της ζωής σου,έτσι και αύριο θα είναι εκεί,δίπλα σου,ασπίδα προστασίας!Να είσαι ήσυχη!

[filipparas]

Αφιερωμένο George-boy... το αγαπημένο του τραγούδι. Ένα μήνα περίπου πριν τον χάσουμε πήγαμε οι δυό μας και το τραγουδήσαμε καραόκε... χωρίς μαλλί λόγω χημειοθεραπείας, χωρίς πολλές δυναμεις, με κλάμα ασύγκριτα περισσότερο απ'ότι στη κηδεία... και μια από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω από το μπαμπά μου...

My way

Όλα your way τα έκανες, πλέον μπορώ να στο συγχωρήσω...

Nadine μου τώρα μόλις αντελήφθην την απώλεια σου, τα θερμά μου συλληπητήρια για τη μανούλα σου...

[bigjason]

Nadine ευχομαι ο θεος να αναπαυση την ψυχουλα τις μητερα σου και να εχει καλο παραδεισο. Και εγω εχασα την μητερα μου πριν 14 μηνες εντελος ξαφνικα μεσα σε 48 ωρες.

[Ava_ed]

Στον αγαπημένο μου Στέλιο, στον καλύτερο φίλο που είχα ποτέ. Σε αυτόν, που έφυγε στα 33 του.
Αυτό είναι το soundtrack από το τελευταίο βιβλίο που μου είχε χαρίσει. Το High Fidelity. Μου το δώρισε το 1997. Ακόμη κλαίω όταν βλέπω τα γραμματάκια του στην αφιέρωση. Χρόνια πολλά μου έγραφε, ενώ του ίδιου του έμελλε να ζήσει μόλις πέντε χρόνια ακόμη. Για το Στέλιο:

http://www.youtube.com/watch?v=dPLu9gaMx8A

[Ava_ed]

Πιστεύω στις αφιερώσεις. Απόδειξη, η αφιέρωση του Στέλιου στο βιβλίο που έχω στα χέρια μου, τόσα χρόνια μετά.
Θεωρώ ότι πρέπει να του αφιερώσω κάτι που μου αρέσει πραγματικά:

http://www.youtube.com/watch?v=jKCxmVUxuOA

[NADINE_ed]

Κι εμένα μου αρέσει πολύ η κουπαστή,ʼβα μου...

Φιλ και Τζέυ σας ευχαριστώ πολύ!Λυπάμαι και για τις δικές σας απώλειες...Ειλικρινά!

Συγκλονιστικός ο τρόπος που έφυγε η μητέρα σου τόσο ξαφνικά.Δεν ξέρω πώς καταφέρατε να το διαχειριστείτε...
Τουλάχιστον η αρρώστια σε προετοιμάζει να δεχτείς το αναπόφευκτο.Βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει,
να αλλάζει,να λυγίζει η αντοχή του(σωματική και ψυχική)και κάπως παρηγοριέσαι πως αναπαύτηκε...
Συμφιλιωθήκατε με την απώλεια της ή σας είναι ακόμα δύσκολο να το πιστέψετε πως συνέβη;

Φοβερή η εμπειρία του my way!Ανατρίχιασα στην εικόνα σας,ειδικά όσο πρόσεχα λέξη προς λέξη το τι ακριβώς
από κοινού τραγουδούσατε.Αυτές οι δυνατές στιγμές είναι που μένουν,που κρατούν ισχυρό το δεσμό!
Λυπάμαι μόνο που συνήθως απελευθερωνόμαστε συναισθηματικά υπό την απειλή ενός αποχωρισμού...
Προσωπικά λύθηκε η απτική μου σχέση με τη μητέρα μου στο τέλος,στους μήνες κυρίως του καρκίνου.
Στην εφηβεία μου την έσπρωχνα,αρνούμενη την αγκαλιά της.Η φυσική επαφή πάντα με έφερνε σε αμηχανία.
Τα φιλιά,τα χάδια,τα μπλεγμένα δάχτυλα των χεριών με βοήθησαν ν'αφήσω πιο γλυκά το σώμα της να φύγει...

Να είναι όλοι τους καλά εκεί που είναι,να παίρνουμε κι εμείς δύναμη να συνεχίζουμε ήρεμοι πως τουλάχιστον εκείνοι
δεν υποφέρουν...Εμείς εδώ κρατάμε το δεσμό μας ισχυρό.Αναπόφευκτα υπό άλλη μορφή,ωστόσο υπαρκτό και δυνατό!

[2sweet2b4go10_ed]

κουράγιο βρε Ναταλία

[NADINE_ed]

Καλά είμαι σουιτάκι,αλήθεια!Έχω τη δική μου κοσμοθεωρία,τ'αμέτρητα σημάδια παρουσίας της...
Ένα μου κομμάτι ακόμα δεν το πιστεύει,το μεγαλύτερο ωστόσο το διαχειρίζεται αρκετά ικανοποιητικά.
Σίγουρα με βοηθά κι εκείνη να το αντέχω και να συνεχίζω,ενδεχομένως ακόμα πιο θετικά τη ζωή μου...
Όποτε συγκινούμαι για λίγο και κλαίω με κάτι δικό της που διάβασα,κάτι νέο στη ζωή μου που χάνει
και ποτέ δε θα δει,την τρύπα στη ζακέτα μου που δεν έμαθα ποτέ να ράβω,χίλια δυό πράγματα καθημερινά,
αμέσως το μαζεύω γιατί νιώθω πως τη στεναχωρώ,πως εκείνη κάνει τον αγώνα της ν'ανέβει όλο και πιο ψηλά
κι η δική μου λύπη τη σκαλώνει και τη ρίχνει προς τα μένα με συνοφριωμένο το μέτωπο κι αμέσως της ζητώ
συγνώμη και σταματώ.Εκτονώνομαι κι εδώ που γράφω διάφορα...Με το που πατάω να στείλω το ποστ
νιώθω πως το ελευθερώνω στο Σύμπαν και κάπως την αγγίζει.Ελπίζω να μη σας ενοχλώ που καταχρώμαι το χώρο.

[2sweet2b4go10_ed]

οχι βέβαια, τι είναι αυτα που λες!
χαίρομαι για σένα.
είναι πολύ μεγάλη βοήθεια να σε ανακουφίζει η όποια κοσμοθεωρία σου, στην απώλεια.
κι ακόμα μεγαλύτερη, αν (απ οτι κατάλαβα) δεν υπάρχει απώλεια στην κοσμοθεωρία σου
εύχομαι να σε συντροφεύει για πάντα, απο την απόσταση που θέλει, ώστε να είναι αυτή ξεκούραστη κι εσύ ελεύθερη...

[NADINE_ed]

Σ'έυχαριστώ!

Καλά κατάλαβες,απώλεια με όλη τη σημασία της λέξης δεν υφίσταται για μένα.
Αλλάζει μορφή η σχέση,ανοίγονται νέοι δρόμοι στην επαφή,όλα απλά και ουσιώδη,
απαλλαγμένα από τη γήινη σκόνη του ασήμαντου κι εφήμερου...Περνάμε σε άλλο επίπεδο.

[bigjason]

Originally posted by NADINE
Φιλ και Τζέυ σας ευχαριστώ πολύ!Λυπάμαι και για τις δικές σας απώλειες...Ειλικρινά!

Συγκλονιστικός ο τρόπος που έφυγε η μητέρα σου τόσο ξαφνικά.Δεν ξέρω πώς καταφέρατε να το διαχειριστείτε...
Τουλάχιστον η αρρώστια σε προετοιμάζει να δεχτείς το αναπόφευκτο.Βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει,
να αλλάζει,να λυγίζει η αντοχή του(σωματική και ψυχική)και κάπως παρηγοριέσαι πως αναπαύτηκε...
Συμφιλιωθήκατε με την απώλεια της ή σας είναι ακόμα δύσκολο να το πιστέψετε πως συνέβη;

Ναταλια μου με την απωλεια δεν μπορεις να συμφιλιωθης παντα υπαρχει μεσα στο μυαλο μου εζησα ομος πρωτογνορες εμπειριες και με βοηθησε πολυ η πιστη στο θεο.
Οταν με πειρανε τηλ. να μου πουν οτι μεταφερθηκε η μητερα μου στο νοσοκειο εγω βρισκομουν στο αγιο ορος και η παναγια μου πραγματοποιησε πολλα θαυματα για να καταφερω να φτασω στον Βολο εγκαιρα. Επισης να πω οτι μετα τα δεκαπεντε χρονια μου που αρχισα να παρουσιαζω ενα ενδιαφερον για να επισκεφτω το Αγιο Ορος ολο κατι τυχαινε και δεν καταφερα να παω να φανταστης οτι σπουδαζα στην σχολη εμποροπλοιαρχων στην μηχανιωνα θεσσαλονικης που το Αγιο Ορος ηταν διπλα και ολο το κανονιζα και δεν πηγαινα ωσπου η Παναγια κανονησε να παω την καταληλη στιγμη για να μου δωση δυναμη για το χαμο τις μητερας μου.
Τωρα πως καταφερα να το διαχειριστω ουτε εγω γνωριζω ισος επειδη εμεινα πισω με τον πατερα μου που χρειαζοτανε ιδιαιτερη φροντιδα επειδη πριν ενα χρονο ειχε κανει επεμβαση στην καρδια (αλλαξε βαλβιδα και ενα μπαημπας) ετσι μπροστα του επρεπε να δειχνω χαρουμενος και χαμογελαστος για να μην στεναχωριεται. Ν α σου πω ενα απο τα πολλα οτι οταν με πειρανε τηλ απο το νοσοκομειο ξειμεροματα για να μου πουν τα δεισαρεστα εγω απο το τηλεφωνο ευχαριστησα τον γιατρο γιατι στο διπλανο κρεβατι κοιμοταν ο πατερς μου και δεν επρεπε να το μαθει αποτομα και ειπα μια δικαιολογια οτι με χρειαζονταν στο νοσομειο μεχρι που ξημερωσε και βρηκα τον καρδιολογο που παρακολουθη τον πατερα μου για να μου πει με πιον τροπο να του το πω.
Τωρα που εκανα την sleve και εκπληρωσα την επιθυμεια που τις ειχα ταξη πριν φυγω για το Αγιο Ορος νιοθω λιγο καλυτερα πιστευω απο εκει που βρισκεται να με καμαρονη αδυνατο πλεον.
Καλο ξημερομα να εχουμε.

[Magdalena]

Αφιερωμένο στο μπαμπά μου!!
Μου λείπεις ενα χρόνο τωρα!

Ακόμα κι αν έφυγες είσαι κοντά μου
Είσαι η όαση στην ερημιά μου
Ακόμα κι αν λείπεις είσαι μαζί μου
Κάνεις παράδεισο την κόλαση μου

[konina]

http://www.youtube.com/watch?v=1se8_-fcxZs

Oh all the money that e'er I had
I spent it in good company
And all the harm that e'er I've done
alas, it was to none but me
For all I've done for want of wit
to memory now I can't recall
So fill to me the parting glass
good night and joy be with you all

Oh all the comrades that e'er I've had
they are sorry for my going away
And all the sweethearts that e'er I've had
they would wish me one more day to stay
But since it falls unto my lot t
that I should rise and you should not
I'll gently rise and I'll softly call
good night and joy be with you all