150+ ΚΙΛΑ - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 15 FirstFirst 1234513 ... LastLast
Results 31 to 45 of 225

Thread: 150+ ΚΙΛΑ

  1. #31
    Originally posted by smelly_cat
    Πως πειθαρχείς τον εαυτό σου;Με ένα αναρχικό μυαλό να σε ορίζει.Να βλέπεις πως οδεύεις στη καταστροφή και να μη νοιάζεσαι.Προβλήματα υγείας ένα σωρό,προβλήματα καθημερινότητας το ίδιο.Ένας εαυτός ρεμάλι που δε νοιάζεται πως θα βγει έξω,αν τα μαλλιά είναι αχτένιστα και τα φρύδια άβγαλτα.Που κλείνεται στο σπίτι και έχει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μη βγει.Και μέσα σου ένας εαυτός να σε παρακαλάει να σώσεις το σώμα σουΝα σε παρακαλάει να μπορέσει να τρέξει σε μια παραλία,να ανέβει σε ένα βουνό να θαυμάσει τη θέα...Να σε παρακαλάει να ζήσει.Και εσύ για μια ακόμα φορά να του το βουλώνεις με ένα ακόμα σοκολατάκι.

    αυτό που περιγράφεις είναι κλασική περίπτωση ανθρώπου που έχει κατάθλιψη. Όχι απαραίτητα κλινική κατάθλιψη, αλλά σίγουρα αρκετή θλίψη που τον κάνει να βλέπει τη ζωή πίσω από ένα γκρίζο φακό. Δεν ξέρω πως μπορείς να τιθασεύσεις τον εαυτό σου? Φαντάζομαι θα το είχα κάνει κι εγώ αν μπορούσα, όπως και χιλιάδες άτομα ακόμα που πάσχουν από σοβαρή παχυσαρκία.

    Για τον καθένα μας υπάρχει μια διαφορετική ιστορία, ένας διαφορετικός λόγος που τον οδήγησε να κρυφτεί πίσω από τα περιττά κιλά και να αναβάλλει τη ζωή του. Ο καθένας μέσα του ξέρει την απάντηση αλλά πολλές φορές αρνούμαστε να την δούμε κατάματα είτε γιατί φοβόμαστε είτε γιατί κάτι τέτοιο είναι πολύ οδυνηρό.

    Εγώ πάσχιζα από μικρό παιδί με τα κιλά μου. Κοιτώντας τώρα πίσω μου συνειδητοποιώ ότι ήμουν ένα παιδί αρκετά πιο ανεπτυγμένο σωματικά από όλα τα άλλα, αρκετά πιο ψηλό και αρκετά πιο γεροδεμένο. Αν δεν μου έκαναν πόλεμο οικογένεια και περίγυρος ίσως να μην άρχιζε ποτέ αυτός ο φαύλος κύκλος διαίτας-αποτυχίας-δίαιτας. Στην εφηβεία αυτο με στιγμάτισε, και εμένα και τον μεταβολισμό μου, για μια ζωή.

    Στην εφηβεία ήμουν αυτό ακριβώς που περιέγραψες. Θεωρούσα το πρόβλημα μου με τα κιλά τόσο μεγάλο (αχ?ήμουν περίπου στα μισά κιλά που είμαι τώρα) που ανέβαλλα τα πάντα στη ζωή μου. Οι επιλογές για ρούχα ήταν μειωμένες και δεν έβλεπα το λόγο γιατί να ντυθώ και να φτιαχτώ αφού υπήρχε αυτό το μεγάλο εμπόδιο μπροστά μου (κιλά). Κυκλοφορούσα ατημέλητη με μαλλί απεριποίητο και είχα όλα κι όλα 2 κολάν και 4 μπλούζες (οικονομικό πρόβλημα δεν έπαιζε). Θυμάμαι στο σχολείο μια μέρα άκουσα δύο κοπέλες να με σχολιάζουν και παραδόξως δεν αναφέρθηκαν στα κιλά μου αλλά για το πόσο αφημένη είμαι.

    Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα ότι ως γυναίκα δεν πρέπει να αναβάλλω πράγματα επειδή απλά είμαι παχιά. ʼρχισα να ψωνίζω ωραία ρουχαλάκια, τα μαλλάκια μου πάντα τέλεια, το μακιγιάζ άψογο και είδα, ειλικρινά, ότι παρά τα κιλάκια μου, άρεσα και σε πολλά αγόρια. Απόχτησα μια πολύτιμη αυτοπεποίθηση και ορκίστηκα να μην την αφήσω να με εγκαταλείψει ποτέ.

    Τα κιλά μου σε κάποια φάση πήραν σοβαρά την ανηφόρα. Ήμουν κλεισμένη σε μια σχέση που είχε αρκετά προβλήματα αλλά όχι πολλές διεξόδους και ο ερωτικός τομέας υπέφερε αρκετά. Ήμουν σχεδόν όσο είμαι τώρα. Στη συνέχεια βρήκα λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα και έχασα πάρα πολλά κιλά. Τώρα τα ξαναπήρα και παραπάνω. ΟΜΩΣ ούτε λεπτό δεν επέστρεψα στην κατάσταση των εφηβικών μου χρόνων. Είμαι πάντα προσεγμένη, καλοβαμένη και καλοντυμένη (όσο μπορώ). Αλλά αυτή τη φορά όμως και την προηγούμενη που η ζυγαριά κτύπησε κόκκινο συνειδητοποιώ ότι παίζει ένα άλλο τριπάκι. Δεν νιώθω τον εαυτό μου σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν γυναίκα από πάνω εως κάτω. Νιώθω μια όμορφη γυναίκα (λαιμός και πάνω) και ότι το σώμα μου είναι ένα ξένο μέρος από μενα. Σαν μια τεράστια ξένη κρεμμάστρα που απλά της φορτώνω ότι πιο ριχτό και σκούρο υπάρχει για να κρύψω αυτό που δεν κρύβεται. Ένα ντοκιμαντέρ που είδα πρόσφατα με μια γυναίκα 300 κιλών με έκανε να το συνειδητοποιήσω πολύ έντονα αυτό το πράγμα. Αυτή ήταν ανήμπορη στο κρεβάτι και όμως ξυπνούσε το πρωί και βαφόταν. Σε κάποια φάση ομολόγησε πως όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη αναγνωρίζει το πρόσωπο της ως κάτι οικείο αλλά το σώμα της είναι κάτι ξένο προς αυτήν, Με λίγα λόγια αισθάνεται απλά ένα κεφάλι.

    Λίγο άσχετα όλα αυτά που έγραψα με αυτό που ρώτησες αλλά μιλώντας παίρνουμε όλοι απαντήματα πολλά. Σηκώνει πολλή ψυχανάληση η παχυσαρκία. Πιστεύω πως μεταξύ μας μπορούμε να βρούμε πολλές λύσεις.

    Πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας. Όχι με εγωιστικό τρόπο αλλά με πραγματική αγάπη και φροντίδα. Πρέπει να του δίνουμε χώρο και χρόνο να συγχωρά τα λάθη του και να μπορεί να επανορθώνει. Είναι σημαντικό αυτό, ακόμα και όταν κάνουμε ατασθαλίες-γουρουνιές, ακόμα και όταν μας συμβαίνουν πολλά άσχημα που τα προκαλέσαμε εμείς. Και όσο και αν μας απασχολεί πρέπει πραγματικά να συνειδητοποιήσουμε ότι το πάχος μας δεν είναι το επίκεντρο της ζωής. Οκ είμαι παχιά. Πολύ παχιά. Θέλω δυο θέσεις στο λεωφορείο και δεν χωράω στη θέση στο σινεμά. Όμως έχω τόσα άλλα πράγματα για τα οποία είμαι περήφανη και πάνω από όλα για το ότι δεν έβλαψα ποτέ μου κανένα. Τα κιλά χάνονται. Δύσκολα αλλά χάνονται.

    Weight Loss Center - Your Online Weight Loss Support Group

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Posts
    2,656
    "Πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας. Όχι με εγωιστικό τρόπο αλλά με πραγματική αγάπη και φροντίδα. Πρέπει να του δίνουμε χώρο και χρόνο να συγχωρά τα λάθη του και να μπορεί να επανορθώνει. Είναι σημαντικό αυτό, ακόμα και όταν κάνουμε ατασθαλίες-γουρουνιές, ακόμα και όταν μας συμβαίνουν πολλά άσχημα που τα προκαλέσαμε εμείς. Και όσο και αν μας απασχολεί πρέπει πραγματικά να συνειδητοποιήσουμε ότι το πάχος μας δεν είναι το επίκεντρο της ζωής. Οκ είμαι παχιά. Πολύ παχιά. Θέλω δυο θέσεις στο λεωφορείο και δεν χωράω στη θέση στο σινεμά. Όμως έχω τόσα άλλα πράγματα για τα οποία είμαι περήφανη και πάνω από όλα για το ότι δεν έβλαψα ποτέ μου κανένα. Τα κιλά χάνονται. Δύσκολα αλλά χάνονται"

    Κρατάω αυτά σου τα λόγια γιατί τα βρίσκω πολύ καλά ειπωμένα και σημαντικά, σκέψεις που δείχνουν άνθρωπο με ψυχή, άνθρωπο που θα βρει τη δύναμη να κάνει την ανατροπή και την υπέρβαση!

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    Originally posted by Juice
    Δεν νιώθω τον εαυτό μου σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν γυναίκα από πάνω εως κάτω. Νιώθω μια όμορφη γυναίκα (λαιμός και πάνω) και ότι το σώμα μου είναι ένα ξένο μέρος από μενα. Σαν μια τεράστια ξένη κρεμμάστρα που απλά της φορτώνω ότι πιο ριχτό και σκούρο υπάρχει για να κρύψω αυτό που δεν κρύβεται. Ένα ντοκιμαντέρ που είδα πρόσφατα με μια γυναίκα 300 κιλών με έκανε να το συνειδητοποιήσω πολύ έντονα αυτό το πράγμα. Αυτή ήταν ανήμπορη στο κρεβάτι και όμως ξυπνούσε το πρωί και βαφόταν. Σε κάποια φάση ομολόγησε πως όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη αναγνωρίζει το πρόσωπο της ως κάτι οικείο αλλά το σώμα της είναι κάτι ξένο προς αυτήν, Με λίγα λόγια αισθάνεται απλά ένα κεφάλι.
    πωπω αυτο δε το ειχα συνειδητοποιησει,μεχρι που το γραψες...
    ειναι τοσο αληθεια μα τοσο αληθεια.
    παιζει και οταν εχανα τα κιλα μου παλι να αισθανομουν απλα ενα κεφαλι,οπως το λες και δεν ειχα συναισθηση οτι ειχα χασει τα κιλα,ετσι οποτε ετρωγα,απλα δε καταλαβαινα οτι παχαινω,αφου δεν ειχα συναισθηση τι παιζει απο το λαιμο και κατω...

    πωπω με εβαλες σε σκεψεις τωρα,πραγματικα σαυτο το φορουμ εχω καταλαβει πραγματα που μεχρι τωρα δεν ηξερα...κι ολα αυτα τζαμπα,χωρις ψυχολογο.:smilegrin:

  4. #34
    Originally posted by monahoiot

    Κρατάω αυτά σου τα λόγια γιατί τα βρίσκω πολύ καλά ειπωμένα και σημαντικά, σκέψεις που δείχνουν άνθρωπο με ψυχή, άνθρωπο που θα βρει τη δύναμη να κάνει την ανατροπή και την υπέρβαση!
    Σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ!

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Posts
    2,656
    juice μου, κρατήσου από όσα σου κάνουν καλό στην καθημερινότητά σου, από όσα σου φέρνουν και την ελάχιστη χαρά, φέρνε κοντά σου αγαπημένους ανθρώπους, άσε την αγάπη τους να σε περιθάλψει, μη βγάλεις την ευχαρίστηση από την καθημερινότητα σου, κάνε καλή διατροφή αλλά όχι στερητική που θα σου χτυπήσει το νευρικό σου σύστημα , κουβέντιασε με εμάς εδώ, λιγότερο ή περισσότερο όλοι για τον ίδιο λόγο είμαστε εδώ, για την κακή μας σχέση με την πρόσληψη τροφής..
    Πέρυσι, πριν χειρουργηθώ, όταν ψυχολογικά είχα χτυπήσει κόκκινο και δεν αντλούσα και πολλή χαρά από σχεδόν καμία σκέψη, πήγαινα και μου έκαναν μασάζ, παρόλη την ντροπή μου για το βάρος, με πίεζα να μην το σκέφτομαι και να μου χαρίζω αυτήν την απόλαυση. Μου έκανε καλό και με συντόνιζε λίγο μέσα στην γενικότερη αναρχία που βρισκόταν το μυαλό μου.
    Πάντα λέω ότι πρέπει να υπάρχει έστω και ένα μικρό κομμάτι της ημέρας από το οποίο να αντλούμε χαρά ώστε να αντιμετωπίζουμε τα ζόρια μας..
    Να είσαι καλά και θα τα λέμε!

  6. #36
    Originally posted by lineal

    πωπω αυτο δε το ειχα συνειδητοποιησει,μεχρι που το γραψες...
    ειναι τοσο αληθεια μα τοσο αληθεια.
    παιζει και οταν εχανα τα κιλα μου παλι να αισθανομουν απλα ενα κεφαλι,οπως το λες και δεν ειχα συναισθηση οτι ειχα χασει τα κιλα,ετσι οποτε ετρωγα,απλα δε καταλαβαινα οτι παχαινω,αφου δεν ειχα συναισθηση τι παιζει απο το λαιμο και κατω...

    πωπω με εβαλες σε σκεψεις τωρα,πραγματικα σαυτο το φορουμ εχω καταλαβει πραγματα που μεχρι τωρα δεν ηξερα...κι ολα αυτα τζαμπα,χωρις ψυχολογο.:smilegrin:
    Αυτό είμαι σχεδόν σίγουρη ότι παίζει στην πλειοψηφία των παχύσαρκων, γυναικών ιδιαίτερα. Για αυτό και όταν αδυνατίζουμε βάζουμε μόνες μας τρικλοποδιά στον εαυτό μας γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το κορμί μας. Όταν φύγει το βάρος έχουμε πια ένα σώμα που δεν μας αρέσει και τόσο γιατί σίγουρα έχει τα ψεγάδια του.. μια η χαλάρωση, μια κάτι τελευταία περιττά που μείνανε κλπ. Όταν είμαστε χοντρές απλά δεν έχουμε σώμα. Δεν μπορούμε να το δούμε σαν σώμα. Το βλέπουμε σαν βραχνά, σαν σκέτο λίπος, σαν το σώμα μιας γυναίκας διπλάσιας ηλικίας ή δεν το βλέπουμε καθόλου. Είναι εντελώς ξένο. Αν το αποδεχτούμε θα είναι πιο εύκολο και να χάσουμε κιλά και να το αγαπήσουμε.

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    πραγματικα ετσι ειναι.
    πιστευω πραγματικα αν ολοι οσοι εχουμε πολλα κιλα,πηγαιναμε σε ψυχολογο και σε διαιτολογο παραλληλα θα χαναμε και θα τα κρατουσαμε,
    μακαρι να υπηρχε ενα κρατος που θα τα παρειχε δωρεαν αυτα...

    καλα ειπα κι ενα ανεκδοτο να γελασουμε βρε παιδια:P

  8. #38
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    25
    ποσο βλεπω τον εαυτο μου στα λεγομενα σας κ πραγματικα τα λογια σας με εβαλαν σε σκεψη κ στα 34 μου και 130 κιλα ειμαι πιο αφημενη απο ποτε, προσπαθω με σοκολατες κ σουβλακια να γεμισω τα κενα μου κ αφηνω τον εαυτο μου χωρις αγαπη κ το χερι βοηθειας που μου ζηταει..........

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    202
    καλησπέρα σε όλους..καλώς ήρθες juice..εύχομαι να είσαι πολύ δυνατή και να μην αφήνεις κανέναν και τίποτα να σε βάζει κάτω!Τώρα εγώ βέβαια δε νομίζω πως είμαι η καταλληλότερη να σου δώσω συμβουλές,μιας και έχω να μπω εδώ μέσα πάνω από εβδομάδα από ντροπή.Ναι ρε παιδιά, δεν ξέρω γιατί αλλά αφέθηκα..για περίπου 2 εβδομάδες, ούτε γυμναστήρια, ούτε διατροφές ούτε τίποτα.Και δεν ήθελα να μπω εδώ από ντροπή, μήπως σας δω όλους δυνατούς και νιώσω άχρηστη για μία ακόμα φορά.Το κακό είναι ότι όλο αυτό το συναίσθημα της ντροπής ερχόταν αντίθετο στο ότι όσο και αν έτρωγα δεν είχα τύψεις!!Τώρα όμως νιώθω ότι ξεκουράστηκα να το πω?Δεν ξέρω πως να το πω..και από αύριο ξανά πρόγραμμα.Το ξέρω το έχω πει πολλές φορές και αυτό το 100 δε με βλέπω να το ξεπερνάω..αλλά...θα το προσπαθήσω..

  10. #40
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2011
    Posts
    18
    Juice σε πολλά από αυτά που γράφεις βρίσκω σημείο επαφής με μένα. Αυτό το κεφάλι κοιτάζω και εγώ και το υπόλοιπο δεν είμαι εγώ.Και όταν βάφομαι μια στο τόσο λέω πω πω τι όμορφη που είμαι.Αλλά να πάει παρακάτω το μάτι ούτε λόγος.Δεν αγαπάω το σώμα μου.Και δε ξέρω αν μπορώ να το αγαπήσω. Από πάντα ήμουνα χοντρούλα.
    Από μικρή θυμάμαι να συνοδεύω κάθε μου συναίσθημα με το φαγητό.Το φαγητό ήταν για μένα η χαρά που είχα.Γιατί όλα τα άλλα ήταν μαύρα.
    Χαρακτηριστικά θυμάμαι κάποια φορά κάπου πήγαινα και μου επιτέθηκε ένα σκυλί.(ευτυχώς δε με δάγκωσε) αλλά είχα φοβηθεί τόσο πολύ που τα πόδια μου έτρεμαν.Πριν γυρίσω σπίτι πήρα μια τσάντα με γαριδάκια και σοκολάτες.Μηχανικά.Πήγα σπίτι και τα έφαγα.Ήταν η ηρεμία μου, η παρηγοριά μου, η χαρά μου, η ασφαλειά μου.Μια σοκολάτα όλα αυτά.

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    Lipimeni τα ιδια σκεφτομαι και γω και συνεχιζω τη διατροφη μου,πως αν κανω ατασθαλια,δε θα χω μουτρα να μπω και αν δε μπω θα μου λειψει πραγματικα η παρεα εδω.
    ομως μη στεναχωριεσαι,δεν ειμαστε και ρομποτ να μαστε ολοι δυνατοι.
    καλα εκανες και το χαρηκες για λιγο,σημερα μπορεις να κανεις ολικη επαναφορα.

    εγω σημερα στεναχωρηθηκα που η ζυγαρια εδω και 3 μερες δε ξεκολλησε απο τα 115,3.
    δε σκεφτομαι η χαζη πως εχω χασει 5,4 κιλα σε 3 βδομαδες.
    ας μη βλεπουμε τα ασχημα,ας βλεπουμε και τα καλα

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    διεκοψα αποτομα γιατι ειχα τον μικρο μου,και με τον μικρο δε γινετε να εχω και το λαπ τοπ,αλλιως αντιο λαπ τοπ χεχε

    μαριαννα ελα να κανουμε ολες μαζι διαιτα,αλλωστε γιαυτο ειμαστε εδω,μια αποφαση ειναι και σημερα που ειναι και δευτερα ευκαιρια

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    202
    Για να δούμε...ξέρεις lineal ξεκινάω αποφασιστικά,δηλαδή πήγα σήμερα γυμναστήριο και έλεγα ότι είναι μία νέα εβδομάδα και κάνω μία νέα αρχή...βέβαια δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου...Όλες αυτές τις 2 εβδομάδες, κάθε βράδυ γυρνώντας σπίτι, αγόραζα μία σακούλα πατατάκια, και αρκετές σοκολάτες...Σήμερα πρέπει να καταφέρω να μη πάρω τίποτα...να δούμε πως..

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    453
    Originally posted by lipimeni
    Για να δούμε...ξέρεις lineal ξεκινάω αποφασιστικά,δηλαδή πήγα σήμερα γυμναστήριο και έλεγα ότι είναι μία νέα εβδομάδα και κάνω μία νέα αρχή...βέβαια δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου...Όλες αυτές τις 2 εβδομάδες, κάθε βράδυ γυρνώντας σπίτι, αγόραζα μία σακούλα πατατάκια, και αρκετές σοκολάτες...Σήμερα πρέπει να καταφέρω να μη πάρω τίποτα...να δούμε πως..
    ετσι σκεφτομουν και εγω lipimeni σε ολες μου τις διαιτες.
    σε αυτη δε το σκεφτομαι καν,απλα αν φαω κατι παραπανω-οχι να γουρουνιασω-λεω δε πειραζει και συνεχιζω.
    τωρα αν τυχει και γουρουνιασω σιγουρα θα στεναχωρηθω,θα απογοητευθω σιγουρα,αλλα πιστευω οτι θα συνελθω,μη πανε τζαμπα ολα αυτα τα κιλα που εχασα και οι μερες που περασαν ετσι.
    ομως μη το σκεφτεσαι καν,επικεντρωσου στο στοχο σου και να σε πω και μια ακομα συμβουλη;
    αν περιποιησε τον εαυτο σου,ας πουμε βαζεις κρεμες,κανεις μασκες κλπ κλπ το ξεχνας και χαιρεσαι περισσοτερο που πηρες την αποφαση για νεα αρχη και δε σκεφτεσαι με τπτ να τα παρατησεις.

    ας πουμε εγω ανυπομονω να χασω τα 10 πρωτα κιλα και παω σουμπιτη για περιποιηση κομμωτηριου...

    !!!!

    οπως καταλαβες κανω δωρακια στον εαυτο μου για καθε 10κιλα που θα φευγουν και εχω και πολλα που πρεπει να φυγουν οποτε αναποφευκτα θα μου κανω και πολλα δωρα χεχεχεχεχεχεχε

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    202
    xaxaaxaxxa καλό αυτό με τα δώρα...λες να το ξεκινήσω και εγώ??γιατί περισσότερο νιώθω ότι αυτοτιμωρούμαι ώρες ώρες..εύχομαι το βράδυ που θα μπω να μην έχω τίποτα κρυμμένο μέσα στην τσάντα μου..

Page 3 of 15 FirstFirst 1234513 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •