ΦΟΒΟΙ ΕΝΩ ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΧΗ

[fotini29]

Καλησπέρα σε όλους,

Αφού είδα ότι μετά από την όποια προσπάθεια μόνη μου δεν κατάφερα να πετύχω κάτι αποφάσισα να πάω σε διαιτολόγο, τον βρήκα λοιπόν και είναι εξαιρετικός, καλές συστάσεις από γνωστούς και βασικό για μένα καλή χημεία μεταξύ μας ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Η ιστορία διαρκεί μόλις 2 εβδομάδες είναι πολύ λίγος ο καιρός αλλά φοβάμαι....φοβάμαι ότι θα κουραστώ, ότι θα βαρεθώ, ότι θα τα παρατήσω γρήγορα....Δεν είναι ότι πεινάω ίσα ίσα 2 εβδομάδες τηρώ το πρόγραμμα 99% πιστά. Αλλά και πάλι το έχω συνέχεια στο μυαλό μου και φοβάμαι μήπως δεν τα καταφέρω.
Είμαι παράλογη? Σας έχει συμβεί κάτι τέτοιο ποτέ?
Έχει κανείς καμιά ιδέα ή συμβουλή πάνω στο θέμα?

[LonGirl913]

Δεν είσαι παράλογη....
Εγώ έχω δυο μήνες.... και το σκεφτόμουν και ακόμα το σκέφτομαι καμιά φορά...
κοιτάω πίσω κ λέω άντεξα τόσο?θα αντέξω άλλο?
αλλά σημασία έχει παρ'όλο που το σκεφτόμαστε να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ότι συνεχίζουμε και θα τα καταφέρουμε...
όσα στο μυαλό μας είναι....
η μόνη συμβουλή μου είναι να μη το σκέφτεσαι ότι είσαι σε δίαιτα να ξεχνιέσαι...και μακρυά από πειρασμούς όσο μπορείς..
Καλή συνέχεια στη προσπάθεια σου!

[sweetOctober]

Φυσιολογικό είναι να νιωθεις έτσι (και εκ πειρας θα σου πω οτι μεχρι να γινει ο διαιτολογος φιλαρακι σου και δεν τον ντρεπεσαι, θα κανεις οσα σου λεει), πόσα κιλά έχεις χάσει σε 2 εβδομάδες όμως? Αν έχεις χάσει όσα λέει στο τικερ σου μήπως είναι πάρα πολύ στερητική η διατροφή που σου έδωσε?:crazy:

[voulakl]

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να συνηθίσει την νέα κατάσταση ... σε 2 βδομάδες δεν θα θυμάσαι τίποτα .... θα έρθει η ρουτίνα αλλά και η χαρά από τα κιλά που θα χάνεις θα σε βοηθήσουν να συνεχίσεις.... μην αισθάνεσαι άσχημα οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περάσει από τέτοιου είδους σκέψεις
καλή συνέχεια στην προσπάθεια σου....!!!!!
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:

[NADINE_ed]

Originally posted by fotini29

Η ιστορία διαρκεί μόλις 2 εβδομάδες είναι πολύ λίγος ο καιρός αλλά φοβάμαι....φοβάμαι ότι θα κουραστώ, ότι θα βαρεθώ, ότι θα τα παρατήσω γρήγορα....Δεν είναι ότι πεινάω ίσα ίσα 2 εβδομάδες τηρώ το πρόγραμμα 99% πιστά. Αλλά και πάλι το έχω συνέχεια στο μυαλό μου και φοβάμαι μήπως δεν τα καταφέρω.

Καλησπέρα,Φωτεινή!Είμαι η Ναταλία.Νομίζω πρώτη φορά μιλάμε...
Λέξη κλειδί σε όσα σε απασχολούν "ο φόβος".Αυτό το αδυσώπητο τέρας της εξέλιξης μας!
Σου ψιθυρίζει ανασφάλειες στο αφτί,ντυμένες πρότερη εμπειρία(θυμάσαι και την/τις προηγούμενη/ες φορά/ές
που κουράστηκες,βαρέθηκες,τα παράτησες,δεν τα κατάφερες;)τάχα να σε προστατεύσει από επόμενη ενώ ουσιαστικά σε υποσκάπτει.
Το θέμα είναι ποιός του δίνει φωνή και για ποιό λόγο.Ποιό βόλεμα απειλείται από την επικείμενη αλλαγή;
Ποιά πλευρά σου κινδυνεύει να χάσει το θρόνο της και κινητοποιείται να σου ανακόψει τη φόρα;
Ποιά βιώματα σ'έκαναν ενδεχομένως να πιστεύεις πως δεν είσαι αρκετά καλή να τα καταφέρεις;
Ποιά τελειομανία κλονίζεται μ'ένα τόσο δα ενδεχόμενο πισωγύρισμα και καραδοκεί να τα γκρεμίσει όλα;
Κάτι συμβαίνει μέσα σου και μόνο εσύ είσαι σε θέση να το διακρίνεις και στη συνέχεια να το διαχειριστείς.
Τέλος η οπτική κάθε ανάλογου εγχειρήματος ως υπερπροσπάθεια στέρησης κι αντοχής με ημερομηνία λήξης
ακόμα κι όταν αυτό δεν ισχύει(καλή ώρα τώρα απ'όσο δείχνουν οι πρώτες δύο εβδομάδες)δε βοηθά.
Αν δεν αλλάξουμε τη σχέση μας με την τροφή κι αν αυτό δεν το δούμε ως ισόβια επανατοποθέτηση...
"Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια.Μόνο τρόπο να κοιτάνε..."

[lineal]

Originally posted by NADINE
Λέξη κλειδί σε όσα σε απασχολούν "ο φόβος".Αυτό το αδυσώπητο τέρας της εξέλιξης μας!
Σου ψιθυρίζει ανασφάλειες στο αφτί,ντυμένες πρότερη εμπειρία(θυμάσαι και την/τις προηγούμενη/ες φορά/ές
που κουράστηκες,βαρέθηκες,τα παράτησες,δεν τα κατάφερες;)τάχα να σε προστατεύσει από επόμενη ενώ ουσιαστικά σε υποσκάπτει.
Το θέμα είναι ποιός του δίνει φωνή και για ποιό λόγο.Ποιό βόλεμα απειλείται από την επικείμενη αλλαγή;
Ποιά πλευρά σου κινδυνεύει να χάσει το θρόνο της και κινητοποιείται να σου ανακόψει τη φόρα;
Ποιά βιώματα σ'έκαναν ενδεχομένως να πιστεύεις πως δεν είσαι αρκετά καλή να τα καταφέρεις;
Ποιά τελειομανία κλονίζεται μ'ένα τόσο δα ενδεχόμενο πισωγύρισμα και καραδοκεί να τα γκρεμίσει όλα;
Κάτι συμβαίνει μέσα σου και μόνο εσύ είσαι σε θέση να το διακρίνεις και στη συνέχεια να το διαχειριστείς.
Τέλος η οπτική κάθε ανάλογου εγχειρήματος ως υπερπροσπάθεια στέρησης κι αντοχής με ημερομηνία λήξης
ακόμα κι όταν αυτό δεν ισχύει(καλή ώρα τώρα απ'όσο δείχνουν οι πρώτες δύο εβδομάδες)δε βοηθά.
Αν δεν αλλάξουμε τη σχέση μας με την τροφή κι αν αυτό δεν το δούμε ως ισόβια επανατοποθέτηση...
"Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια.Μόνο τρόπο να κοιτάνε..."

πωπω ποσο με εφραζουν ολα αυτα που λες!!!
και ολες αυτες οι ερωτησεις,καιριες και to the point που λεμε!
δυσκολο να απαντηθουν,θελει μεγαλο ψαξιμο μεσα μας

παντως και γω ετσι φοβαμαι,φοβαμαι οτι κατι θα γινει και ο κακος εαυτος μου θα τα κανει ολα ρημαδιο και ο αλλος,ο πιο αδυναμος,θα κλαιει και δε θα μπορει να κανει τπτ για να επανελθει.
παρολαυτα προσπαθω και επιμενει ο καλος εαυτος μου,ο κακος κανει καμμια φορα την παρουσια του αισθητη,αλλα τον νικαω γρηγορα :)

[Ninap]

Δεν είσαι καθόλου παραλογη. οι φόβοι μας είναι φυσικοί..ακόμα και εγώ που έχω κάνει επέμβαση έχω αυτόν τον φόβο..και είναι τελείως αδικαιολογήτως e? Πάρε κουράγιο από τον διαιτολόγο σου και από όταν θα δεις τους πόντους και τα κιλά να φεύγουν είναι όντως πολύ σημαντικό που τα βρίσκεις με τον διαιτολόγο/diatrofolo σου, και για μένα είναι πολύ σημαντικό να τα βρίσκω με ανθρώπους που συνεργάζομαι για την υγεία μου

[NADINE_ed]

Originally posted by lineal

παντως και γω ετσι φοβαμαι,φοβαμαι οτι κατι θα γινει και ο κακος εαυτος μου θα τα κανει ολα ρημαδιο και ο αλλος,ο πιο αδυναμος,θα κλαιει και δε θα μπορει να κανει τπτ για να επανελθει.
παρολαυτα προσπαθω και επιμενει ο καλος εαυτος μου,ο κακος κανει καμμια φορα την παρουσια του αισθητη,αλλα τον νικαω γρηγορα

Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καλός και κακός εαυτός παρά μόνο αμφιθυμία ανάμεσα στις αντιφατικές μας ανάγκες.
Όλες έχουν κάποιο καλό να επικαλεστούν πως επιτελούν,σε εισαγωγικά ή μη.Όλα μέσα μας έχουν το σπουδαίο λόγο
ύπαρξης τους ακόμα κι αν δεν τον δαφνοστεφανώνουμε.Να σου δώσω ένα παράδειγμα να γίνω πιο σαφής:
Θεωρείται αντικειμενικά "κακό"να είσαι υπέρβαρος για χίλιους λόγους.Μπορεί όμως αυτό να είναι για μένα,που προφανώς το επιλέγω
"καλό" για κάποιον λόγο που υποκειμενικά ιεραχρώ ως σπουδαιότερο.Πχ. πληγώθηκα πολύ στην προσωπική μου ζωή κι επειδή φοβάμαι
πως αν ξαναεμπλακώ σε σχέση ρισκάρω να ξαναπληγωθώ και-καθώς νιώθω πως δεν μπορώ με άλλον τρόπο να το διαχειριστώ-
προτιμώ να μένω εκτός σχέσεων μέσα στην ασφάλεια της μοναξιάς,που μου εξασφαλίζει κατά κάποιον τρόπο η εικόνα μου.
Υπάρχει εδώ καλός και κακός εαυτός;Υπάρχει μια μέθοδος που δε λειτουργεί για μένα βοηθητικά.Χωρίς κρίσεις και κατακρίσεις.
Εκεί κατά τη γνώμη μου βρίσκονται όλες οι απαντήσεις.Στην παρατήρηση και κατανόηση των "πώς" και των "γιατί" μας.
Αμέσως μετά βέβαια ακολουθεί το πολύ δυσκολότερο(για μένα τουλάχιστον)στάδιο της έμπρακτης αλλαγής.Βοήθεια μας!

[lineal]

Originally posted by NADINE

Originally posted by lineal

παντως και γω ετσι φοβαμαι,φοβαμαι οτι κατι θα γινει και ο κακος εαυτος μου θα τα κανει ολα ρημαδιο και ο αλλος,ο πιο αδυναμος,θα κλαιει και δε θα μπορει να κανει τπτ για να επανελθει.
παρολαυτα προσπαθω και επιμενει ο καλος εαυτος μου,ο κακος κανει καμμια φορα την παρουσια του αισθητη,αλλα τον νικαω γρηγορα

Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καλός και κακός εαυτός παρά μόνο αμφιθυμία ανάμεσα στις αντιφατικές μας ανάγκες.
Όλες έχουν κάποιο καλό να επικαλεστούν πως επιτελούν,σε εισαγωγικά ή μη.Όλα μέσα μας έχουν το σπουδαίο λόγο
ύπαρξης τους ακόμα κι αν δεν τον δαφνοστεφανώνουμε.Να σου δώσω ένα παράδειγμα να γίνω πιο σαφής:
Θεωρείται αντικειμενικά "κακό"να είσαι υπέρβαρος για χίλιους λόγους.Μπορεί όμως αυτό να είναι για μένα,που προφανώς το επιλέγω
"καλό" για κάποιον λόγο που υποκειμενικά ιεραχρώ ως σπουδαιότερο.Πχ. πληγώθηκα πολύ στην προσωπική μου ζωή κι επειδή φοβάμαι
πως αν ξαναεμπλακώ σε σχέση ρισκάρω να ξαναπληγωθώ και-καθώς νιώθω πως δεν μπορώ με άλλον τρόπο να το διαχειριστώ-
προτιμώ να μένω εκτός σχέσεων μέσα στην ασφάλεια της μοναξιάς,που μου εξασφαλίζει κατά κάποιον τρόπο η εικόνα μου.
Υπάρχει εδώ καλός και κακός εαυτός;Υπάρχει μια μέθοδος που δε λειτουργεί για μένα βοηθητικά.Χωρίς κρίσεις και κατακρίσεις.
Εκεί κατά τη γνώμη μου βρίσκονται όλες οι απαντήσεις.Στην παρατήρηση και κατανόηση των "πώς" και των "γιατί" μας.
Αμέσως μετά βέβαια ακολουθεί το πολύ δυσκολότερο(για μένα τουλάχιστον)στάδιο της έμπρακτης αλλαγής.Βοήθεια μας!

δε ξερω αν καταλαβα καλα.εννοεις οτι αν αλλαξουμε θα γινουμε "αλλοι";
αν εννοεις αυτο,το χω απορια αν αλλαξω σας ατομο οταν αδυνατισω.
οχι εντελως,καποια πραγματα ομως και σκεψεις μου,αλλαξουν και επειδη φοβαμαι αυτη την αλλαγη,στηνω ενεδρες στον εαυτο μου,ωστε να μην αλλαξει και μενω στασιμη

[LonGirl913]

Originally posted by lineal
παντως και γω ετσι φοβαμαι,φοβαμαι οτι κατι θα γινει και ο κακος εαυτος μου θα τα κανει ολα ρημαδιο και ο αλλος,ο πιο αδυναμος,θα κλαιει και δε θα μπορει να κανει τπτ για να επανελθει.
παρολαυτα προσπαθω και επιμενει ο καλος εαυτος μου,ο κακος κανει καμμια φορα την παρουσια του αισθητη,αλλα τον νικαω γρηγορα

Μια απο τα ιδια!!!!

οντως Nadine τα λες πολυ ωραια....
και απο αλλα Post σου που χω δει....
και εχεις απολυτο δικιο...
παρ'ολα αυτα ενω ξερουμε ποιο ειναι το σωστο..... συνεχιζουν αυτες οι σκεψεις...
κ λιγο εαυλωτο να σε βρουν...τσουπ...τρυπωνουν για τα καλα!!