"Πειράματα ασιτίας" Σας θυμίζει κάτι?
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 5 of 5
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    273

    \"Πειράματα ασιτίας\" Σας θυμίζει κάτι?

    Τυχαία το βρήκα σήμερα και σκέφτηκα να το βάλω.
    Είναι έρευνα που έγινε κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου (στην Αμερική, όχι Γερμανία που θα υποψιαστείτε) όπου ένα δείγμα φοιτητών επιλέχτηκε για μελέτη για το πως αντιδρουν όταν μπαίνουν σε starvation mode, δηλαδή πείνα.

    Τρώγανε 1600 θερμίδες την ημέρα (από 3200 που έτρωγαν πριν) και οι θερμίδες αναπροσαρμόζονταν ούτως ώστε να "σιγουρευτεί" ότι θα έχαναν τουλάχιστον 1 κιλό την εβδομάδα.

    Το αποτέλεσμα?
    They described lethargy, irritability, anxiety that approached each time they were to learn how much they were allowed to eat the following week... They had dizziness, cold intolerance (requesting heavy blankets even in the middle of summer), muscle soreness, hair loss, reduced coordination, edema, and ringing in the ears. Some had to withdraw from their university classes because they did not have the capability to concentrate. Their sex drive disappeared. They became obsessed with food, eating with elaborate rituals (which eating disorder patients also do) and adding water to their plates to make the food last longer. Many collected cookbooks and recipes...
    Two of the men suffered severe psychological stress - one became suicidal, and another cut off three of his fingers in an act of self-mutilation.
    Από: Ancel Keys starvation study discussed in psychology today

    Όταν το διαβάζεις σε σοκάρει.
    Όμως δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι το έχω κάνει αυτό στον εαυτό μου.
    Και σίγουρα υπάρχουν και άλλες-οι εκεί έξω... και θα υπάρξουν και άλλες.
    Κρίμα.
    Το βάζω για να υπάρχει ως ανάγνωσμα στο φόρουμ.

    Αυτό συνδέεται έμμεσα με το νήμα για την εκπομπή από το κουτί της Πανδώρας: http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=6006

    Στη σελίδα ενός περιοδικού υπάρχει δίπλα στην δίαιτα των 1200 θερμίδων μια λεπτή κοπέλα (πάντα νέα) και θα είναι ή χαμογελαστή ή ξεκαρδισμένη ενώ κοιτάζει την ζυγαριά.
    Οπότε σου πουλάει την εικόνα "όμορφη, λεπτή και ευτυχισμένη"
    Η ομορφιά εκτός από υποκειμενικό ζήτημα του πως αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας είναι και ζήτημα "πρακτικό" πρέπει να κάνεις πλαστική για να της μοιάσεις.
    Λεπτή, ναι, θα χάσεις, εάν λιμάξεις θα χάσεις βάρος, ευτυχισμένη όμως... το τίμημα φαίνεται παραπάνω στην έρευνα. Και το έχουμε ζήσει λίγο πολύ όσοι έχουμε διατροφικές διαταραχές.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2011
    Posts
    1,637
    Το έχω διαβάσει παλαιότερα, αφορά φυλακισμένους που ξεκίνησαν από φυσιολογικό βάρος. Μελετούσε τη συμπεριφορά του πληθυσμού της Ευρωπης σε κατάσταση λιμού μετά το πέρας του ΒΠΠ. Κοινώς καμία σχέση με υπέρβαρους, αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ είχαν τα αποθέματα ενέργειας που πιθανώς έχουμε εμείς και κατέληξαν εντελώς υποσιτισμένοι και καχεκτικοί χάνοντας καμιά 20αριά κιλά σε αυτούς τους 6 μήνες. Οιαδήποτε αντίδραση του οργανισμού τους, σωματική ή ψυχολογική, δε μου προκαλεί εντύπωση. Τους έφτασαν στα όρια της ανορεξίας, γι'αυτό είχαν συμπεριφορά ανορεκτικού...

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    May 2012
    Location
    Ιωάννινα
    Posts
    481
    Μια υπερβολική δίαιτα θα σε οδηγήσει στην τρέλα, όπως οδήγησε κι αυτούς στο πείραμα.
    Νεύρα, κατάπτωση και ανεξέλεγκτη βουλιμία είναι το λιγότερο που μπορεί να πάθεις.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2011
    Location
    Athens
    Posts
    5,663
    Δεν είναι τυχαίο το ότι όλες μα όλες οι Διατροφικές διαταραχές ξεκινάνε από μία δίαιτα. Ειδικά αυτές που γίνονται στην εφηβική ηλικία είναι οι πιο επικίνδυνες και οι καταστροφικότερες!
    Εννοείται πως δεν είναι δεδομένο ότι κάνοντας δίαιτα θα αποκτήσεις διατροφική διαταραχή, αλλά είναι μία αυξημένη πιθανότητα, ειδικά αν ή δίαιτα είναι υποθερμιδική και διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    273
    Το δείγμα ήταν κρατούμενοι φυλακών αλλά έλαβαν μέρος με την συγκατάθεση τους και το δέλεαρ ήταν ότι δεν θα υπηρετούσαν στρατιωτική θητεία.

    Αυτό που με σοκάρει είναι ότι υπάρχει το δέλεαρ, το κίνητρο, το δόλωμα πάνω στο αγκίστρι και μπαίνουν στην διαδικασία να πιέσουν τον εαυτό τους σωματικά και ψυχικά για να πάρουν το δέλεαρ...
    Και μετά σταματάει να παίζει κεντρικό ρόλο το δέλεαρ ή ίσως ακόμα να έχει κεντρικό ρόλο αλλά παίρνει άλλη μορφή... μετά μπαίνουμε σε διαδικασία "ritual" να οργανώνουμε τελετουργικά την διατροφή μας, το πως θα την φάμε, το πώς θα πεινάσουμε.
    Θα ήθελα να διαβάσω παραπάνω για το πως από το "κυνηγάω κάτι" φτάνουμε στο "μπήκα σε ένα φαύλο κύκλο και δεν είμαι σίγουρη τι θέλω πια, για ποιον το κάνω και εάν αξίζει αυτό το δέλεαρ που ήθελα να αποκτήσω στην αρχή"

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •