Results 16 to 22 of 22
-
29-09-2012, 22:49 #16
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 100
Και για να γελάσουμε λίγο...η απάντηση μου όταν με ρωτάνε πώς τα πάω είναι...ΛΟΡΔΑ!!!:lol:
- 29-09-2012, 22:54 #17
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 100
Τώρα είδα το δεύτερο ερώτημά σου Alma...
Κατάθλιψη έχω ακόμη αλλά επέλεξα να την παλέψω χωρίς χάπια...Οι δικοί μου μου λένε οτι αν χάσω βάρος,θα αλλάξει και η διάθεσή μου....τι να σου πώ,πρέπει να περιμένω λιγο καιρο για να σου απαντήσω!
30-09-2012, 02:01 #18
- Join Date
- Apr 2012
- Location
- chania , herakleion
- Posts
- 207
στελλακι τωρα ειδα την ημερομηνια που εκανες σλιβ...με περνας 12 μερες!!! χιχιχιχιχ!!!!
επισης και εγω νιωθω οτι πειναω αλλα εμενα δεν εχει περασει ουτε βδομαδα. ευχομαι με τον καιρο να μου φυγει αυτο το συναισθημα....
30-09-2012, 10:31 #19
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 100
Μαρία,Καλημέρα!όλα θα στρώσουν,αυτό είναι το μόνο σίγουρο!Υπομονη και θα φτάσουμε το στόχο μας!
30-09-2012, 11:09 #20
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 2,656
κορίτσια μου, φρέσκα μου μανικάκια, αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά εγώ, ούσα πιο παλιά χειρουργημένη, έχω κλείσει 16 μήνες πια, οι κακουχίες που η καθεμιά σας αντιμετωπίζει , με τον καιρό περνάνε.
Και εγώ με κατάθλιψη ήμουν αλλά ευτυχώς είχα κόψει τα χάπια 8 μήνες πριν χειρουργηθώ και δεν είδα καμία επίπτωση. Όμως τα πεσίματα μου τα είχα, ειδικά τους πρώτους μήνες. Στην αρχή σε εκνευρίζουν πολλά και είσαι ευερέθιστη, εμένα προσωπικά μου τη βίδωνε ακόμα και όταν οι άλλοι δίπλα μου επιναν νερό με άνεση! Βλέπετε τον πρώτο καιρό ήμουν εντελώς αφυδατωμένη και μόνιμα διψασμένη αλλά ταυτόχρονα αδυνατούσα να ξεδιψάσω.
Μετά αναρωτιόμουν για πόσο καιρό θα τα τρωω όλα με τρόμο, φοβούμενη ποια και αν θα με πειράξουν! Πέρασε και αυτό, πολύ γρήγορα αφού τεστάρισα τα πάντα, είδα ότι τίποτα δεν με πειράζει αν το τρώω προσεκτικά ,ήρεμα, αργά και σε λογικές για το νέο στομάχι ποσότητες. Κυριολεκτικά πια τρώω ό,τι γουστάρω. Δεν χρειάζομαι 1 λίτρο παγωτό , χρειάζομαι έναν πύραυλο και τον τρώω όποτε με πιάσει η λαχτάρα. καθημερινά κρέας ή άλλη πρωτείνη και μεγάλη συζήτηση με τον εαυτό μου για το μέλλον. Γιατί αυτή τη στιγμή όλα είναι υπέροχα, είμαι 62 κιλά, τρώω λίγο και χορταίνω, δεν πεινάω και όλα φαντάζουν ιδανικά. Όμως , επειδή έχω δει ότι πολύ εύκολα μπορώ να παίρνω άχρηστες θερμίδες από γλυκά και σνακς χωρίς να διαμαρτύρεται το στομαχι ιδιαιτερα, μιλάω πολύ με τον εαυτό μου και νομίζω ότι είμαι σε πολύ καλό δρόμο αφού έχω ελαχιστοποιήσει ό,τι με έριχνε στις απίστευτες ποσότητες σκουπιδοφαγητών που έτρωγα, έχω αποφασίσει να μην ξαναγίνουν doritos τα συναισθήματα μου, δεν ξανατρώω συναισθήματα, μόνο τροφή που θα με κάνει δυνατή και ορεξάτη για ζωή.
Όμως, μια σημείωση, αν μας διαβάζουν και άλλοι που το σκέφτονται να χειρουργηθούν, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος για την αλλαγή που κάνεις στη ζωή σου όταν χειρουργείσαι. Μιλάω αλλάζει το σύμπαν σου. Ποτέ πια δεν λειτουργείς όπως παλιά, Και αν δεν το έχεις επεξεργαστεί αυτό μέσα στο κεφάλι σου, τότε πολύ πιθανόν να παλεύεις με μεγάλες θλίψεις..
Επίσης, κανένα επεμβατικό χειρουργείο δεν έρχεται χωρίς κάποιο κόστος αλλού. Το ότι "πειράζεις" ένα υγιές όργανο , έχει επιπτώσεις, διαφορετικές για τον καθένα μας. Εγώ , ας πούμε, έχω εδώ και 16 μήνες καούρες, παίρνω λαπραζολ κάθε μέρα και έμαθα να ζω με αυτό. Επίσης, παρατηρείται μια μικρή δυσαπορρόφηση των βιταμινών, έχω έλλειψη Β12. Το γεγονός ότι παίρνω τα λαπραζόλ που είναι αντι-όξινα και ταυτόχρονα το έντερο μου λειτουργεί φανταστικά και πάω καθε μέρα τουαλέτα, μη πω και δυο φορές την ημέρα, λειτουργεί ενάντια στην καλή απορρόφηση της βιταμίνης Β12. Εχω συμβιβαστεί με αυτά τα δυο που μου συμβαίνουν και είμαι προσεκτική να κάνω ό,τι περνάει απο το χέρι μου για να είμαι υγιής.
Φιλιά σε όλες!
30-09-2012, 11:26 #21
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 100
Mak μου,Καλημέρα!Τόσο περιεκτικό και επι της ουσίας το μνμ σου,που δε θα συμπληρώσω τίποτα!!!Βασίζομαι στα λόγια σου και προχωράω παρακάτω!:thumbup:
30-09-2012, 11:29 #22
- Join Date
- Apr 2011
- Posts
- 2,656
Stellakiiiiii mou! Προχωράμε με χαμόγελο και πίστη στους εαυτούς μας!
Πάει κι αυτό.
22-07-2025, 12:59 in Με καφέ και συμπάθεια....