Αγώνας 21 ημερών..

[anastasia__]

Καλά έκανες και την είδες αλλιώς!!! Άντε, καλή αρχή!!!

[anastasia__]

Εγω εχω αποφασισει να μην νιωθω τυψεις οταν τρωω κατι παραπάνω αλλα το κανω ενσυνειδητα γιατι απλα θελω να το φαω (μου αρεσει ή το καλει η περισταση που λεμε). Ασχημα νιωθω οταν τρωω χωρις να το θελω (σχεδον αναγκαζω τον εαυτο μου). Τρωω γιατι νιωθω ασχημα και νιωθω ασχημα γιατι τρωω! Φαυλος κύκλος! Εκει ειναι που ανησυχω... Γιατι καταλαβαινω οτι κατι δεν παει καλα και το υπερβολικο φαγητο με ολα τα συνεπακολουθα του (δυσφορια, κάψιμο στο στομαχι, ραθυμια και φυσικα, μακροπροθεσμα, επιπλεον κιλα) ειναι η κορυφη του παγοβουνου. Τρωω γιατι νιωθω δυστυχισμενη κι απλως αυτο οχι μονο δε με βοηθαει αλλα επιτεινει την κατασταση. Πρεπει να το συνεχισω, λοιπον? Προφανώς και οχι! (τα λεω μπας και το καταλαβω κι εγω και το εφαρμοσω)

[hope25_ed]

i]Originally posted by anastasia__[/i]
Ασχημα νιωθω οταν τρωω χωρις να το θελω (σχεδον αναγκαζω τον εαυτο μου). Τρωω γιατι νιωθω ασχημα και νιωθω ασχημα γιατι τρωω! Φαυλος κύκλος! Εκει ειναι που ανησυχω[quote][
Ετσι ακριβως ειναι...Καποτε θα σπασει αυτο ο κυκλος..Ασ ελπισουμε δηλαδη...

[anastasia__]

Μακαρι! Αν και νομιζω οτι αν δεν κανω ενα ξεκαθαρισμα στη ζωη μου, δεν προκειται να αλλαξει τπτ

[hope25_ed]

Ουφ και εγω αυτο πιστευω αλλα ρε Αναστασια νιωθω ανυμπορει να αλλαξω το οτιδηποτε.Νιωθω εγκλοβισμενη..
1) θελω να σηκωθω να φυγω απο το σπιτι,οσο καθομαι εδω καθημερινα πληγωνω τον εαυτο μου αλλα και τους δικους μου.Με τι λεφτα ομως??Δεν εχω δουλεια..
2)Να βρω μια δουλεια πανω στον τομεα μου..τοσο καιρο παλευα με αυτην την ρημαδοσχολη και προκοπη δεν βρηκα.
2)να βρω επιτελους ενα ατομο να με καταλαβαινει και να με στηριζει,να λεω η ''φιλη μου'' και να το εννοω.
4) να βρω εναν ανθρωπο της προκοπης να κανω μια σχεση.Πραγμα λιγο δυσκολη γιατι ειμαι κομματακι παραξενη και σιγουρα δεν κυκλοφορουν πλεον ανθρωποι ικανοι να σε συγκινησουν..
Εδω ερχεται και το θεμα κιλων που με παει πισω και δεν εχω ορεξη για τιποτα,λες και δεν θελω εγω η ιδια να ευτυχισω..
Οσο σκεφτομαι οτι η ζωη μου θα ηταν εντελως διαφορετικη αν προσπαθουσα εστω και λιγο..στεναχωριεμαι..Νιωθω εγκλοβισμενη στο προβλημα μου..αν δεν απαλλαγω(τουλαχιστον να παρω λιγο τα πανω μου γιατι εχω παρει δραματικα φθινουσα πορεια)) απο αυτο..δεν θα μπορεσω να βαλω καποια πραγματα σε ταξη και ειναι τοσα πολλα..

[anastasia__]

Originally posted by hope25
Ουφ και εγω αυτο πιστευω αλλα ρε Αναστασια νιωθω ανυμπορει να αλλαξω το οτιδηποτε.Νιωθω εγκλοβισμενη..
1) θελω να σηκωθω να φυγω απο το σπιτι,οσο καθομαι εδω καθημερινα πληγωνω τον εαυτο μου αλλα και τους δικους μου.Με τι λεφτα ομως??Δεν εχω δουλεια..
2)Να βρω μια δουλεια πανω στον τομεα μου..τοσο καιρο παλευα με αυτην την ρημαδοσχολη και προκοπη δεν βρηκα.
2)να βρω επιτελους ενα ατομο να με καταλαβαινει και να με στηριζει,να λεω η ''φιλη μου'' και να το εννοω.
4) να βρω εναν ανθρωπο της προκοπης να κανω μια σχεση.Πραγμα λιγο δυσκολη γιατι ειμαι κομματακι παραξενη και σιγουρα δεν κυκλοφορουν πλεον ανθρωποι ικανοι να σε συγκινησουν..
Εδω ερχεται και το θεμα κιλων που με παει πισω και δεν εχω ορεξη για τιποτα,λες και δεν θελω εγω η ιδια να ευτυχισω..
Οσο σκεφτομαι οτι η ζωη μου θα ηταν εντελως διαφορετικη αν προσπαθουσα εστω και λιγο..στεναχωριεμαι..Νιωθω εγκλοβισμενη στο προβλημα μου..αν δεν απαλλαγω(τουλαχιστον να παρω λιγο τα πανω μου γιατι εχω παρει δραματικα φθινουσα πορεια)) απο αυτο..δεν θα μπορεσω να βαλω καποια πραγματα σε ταξη και ειναι τοσα πολλα..

Λοιπόν, ο 2 και το 3 σε ενα βαθμο τα εχω καταφερει. Για το να φυγω απο τ σπιτι θα περασουν χρονια (και αν). Οσο για τη σχεση, κι εγω ειμαι οχι λιγο αλλα πολυ παραξενη και το εχω παρει αποφαση πως θα περασω το υπολοιπο της ζωης μου με σκυλια, γατια και συμμετεχοντας σε τοπικους πολιτιστικους συλλογους (με μεσο ορο ηλικιας μελων καπου αναμεσα στα 75 και τα 9μερα)

[hope25_ed]

Και εσυ οπως και εγω αν τα βρουμε με τον εαυτο μας,θα δεις που δεν θα μεινουμε μονες..Τωρα σε αυτην την φαση ειναι κατι που τελευταιο με ενδιαφερει(τραγικο νομιζω για μια 24 χρονη) και οσο ζω με αυτον τον εφιαλτη δεν το θελω καθολου..Πρωτα θελω να τα βρω με εμενα..Ποσες φορες αναπολω τα φοιτιτικα μου χρονια,που ζουσα μονη μου,ολα ηταν πιο απλα..Κυριο προβλημα της καταστασης μου νομιζω ειναι η σχεση με τους γονεις μου και οτι ακομα ζω μαζι τους.Ενα ατομο που πριν χτυπησει την πορτα του τα υπερφαγικα ηταν ακρως δυναμικο και ανεξαρτητο..τωρα ουτε ξερει τι ειναι..ουτε ξερει πως θα ξεφυγει..

[anastasia__]

Κι εμενα τα φοιτητικα μου χρονια ηταν καλυτερα (οχι τελειως καλα, αλλα καλυτερα). Βεβαια, για να ειμαι ειλικρινης, και φετος απο το πασχα και μετα εχει καπως βελτιωθει η ζωη μου. Περυσι ηταν μακραν η χειροτερη περιοδος της ζωης μ

[hope25_ed]

Για μενα και περυσι και φετος σκατα ειναι..μονο τα καλοκαιρια κατι λενε..

[anastasia__]

Μπα, εγω δεν κανω διακρισεις σε χειμωνες και καλοκαιρια (σαφως και τους χειμωνες ειναι χειροτερα, αλλα αυτο δν σημαινει πως τ καλοκαιρια ειναι καλα)

[hope25_ed]

Τελεια!!!!Δυο κοριτσια 24αρων που θα επρεπε να ζουν την ζωη τους,καθονται και μιζεριαζουν..Ουφ,Αναστασια μου απο τη μια ειναι καπως παρηγορω που δεν ειμαι η μονη που περναω ολα αυτα,απο την αλλη ειναι στεναχωρο..γιατι δεν αρχιζουμε να διεκδικουμε πραγματα??Τι μας τραβαει πισω??

[anastasia__]

Αν ηξερα τι με τραβαει πισω θα δρουσα και αναλογως!
Ελπιζω να το ανακαλυψω σιγα-σιγα και το ιδιο ευχομαι κ για σενα!

[hope25_ed]

Για μενα νομιζω ο φοβος..ο φοβος της αποτυχιας,ο φοβος για το αγνωστο,ο φοβος του να ξεδιπλωσω τις σκεψεις,τα συναισθηματα μου,ο φοβος του να μην δειξω τον πραγματικο ''ευαισθητο'' εαυτο μου..Μπορει να ειναι αυτο..Μπορει να ειναι και αλλα,δεν ξερω..

Αλλα τον λογο για τον καθημερινο βασανισμο που επιβαλω καθημερινα στον εαυτο μου,με ταυπερφαγικα ε δεν μπορω να τον εξηγησω..

[anastasia__]

Εγω παλι νομιζω οτι φοβαμαι οτι δεν ειμαι αρκετα καλη...

[hope25_ed]

Πανω σε ποιον τομεα,πιστυεις οτι δεν εισαι αρκετα καλη??Προσπαθησα να σου στειλω π.μ αλλα σεν μπορω(κατι προφανως θα κανω λαθος).Στειλε μου αν ειναι εσυ γιατι νομιζω εχουμε πιασει πολυ προσωπικα θεματα..