Ψυχοδυναμικη με αντιθετα αποτελεσματα

[Wintertimes]

Αααααχχ.....

[keep_walking]

Συγγνωμη ρε παιδια αλλα για τι πραγματα μιλατε με τον ψυχοθεραπευτη σας?
Μιλατε για τον εαυτο σας?
Εγω οσο σκεφτομαι τον εαυτο μου τοσο περισσοτερο μου τη \"δινει\", οι μονες στιγμες ισως που ειμαι ευτυχισμενος ειναι οταν παυω κατα καποιο τροπο να σκεφτομαι και να αναλυω \"εμενα\",συνηθως δηλαδη οταν ειμαι αποροφημενος με κατι ή επικοινωνω...ναι να μου πεις νατο η επικοινωνια με τον θεραπευτη.
Ναι αλλα μετα θα καθεσαι να αναλυεις αυτα που σου ειπε...και με βαση οτι μιλατε ουσιαστικα για το \"εγω\" σας χαιρετισματα.
Ναι ενταξει μια στις τοσες φανταζομαι ειναι καλο.

Φυσικα δεν εχω καμμια εμπειρια πανω στο αντικειμενο.

[maria...]

Κιπ σηζηταμε για τα πραγματα που μας αγχωνουν και προσπαθουμε να βρουμε λυσεις να μην μας επιρεαζουν τοσο.Και οι ψυχολογοι σηνηθως μας παρακεινουν να κανουμε πραγματα που μας βγαζουν απο αυτον το β φαυλο κικλο.

[GreenPeyote]

Εγώ στη ψυχοθεραπεία βιώνω μία κατάσταση όπως ακριβώς την περιέγραψε ο weird και συμφωνώ απόλυτα.
\"Το βαθεμα της ψυχης και των συναισθηματων, αντισταθμίζει την υπερμετρη νοητικη διθεργασία. Οδηγεί σε βαθύτερη συνειδητοποίηση και ΝΙΩΣΙΜΟ.
Το θεραπευτικό βίωμα ΘΡΕΦΕΙ την ψυχή. Η ψυχικήεπικοινωνία και ανταλλαγή, ο γερός συναισθηματικός δεσμός ανάμεσα σ εσενα και τον θεραπευτή\"
Μόνο που όταν φεύγω από τη συνεδρία σαν να κλείνει πάλι η καρδιά μου και να κλειδώνουν τα συναισθήματα, σαν να τρελαίνομαι. Όταν είμαι στη συνεδρία σαν να σταματάει το μυαλό να κινείται τόσο γρήγορα και να υπάρχει επαφή με τα συναισθήματά μου και νιώσιμο.
Σκέφτομαι πολλές φορές πώς είναι δυνατόν να νιώθω τόσο διαφορετικά κατά τη διάρκεια της συνεδρίας και να καταλάβω το μηχανισμό αυτό αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω. Έχω προσπαθήσει κάτι φορές να μιλήσω για τα πολύ προσωπικά πράγματα σε φίλο ή στους γονείς μου (ίσως για να μιμηθώ αυτό που γίνεται στη συνεδρία) αλλά δεν υπάρχει καμία διαφορά. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εγώ βιώνω κάτι πρωτόγνωρο και μαγικό συναισθηματικά που δεν μπορώ να το εκφράσω. ίσως αν κάποιος έχει κάτι αντίστοιχο με μένα να καταλαβαίνει...

[carrie]

Μαλλον θα επρεπε να ανζητησεις ανθρωπους με τους οποιους να μπορεις να μιλας σε ενα επιπεδο οπως με τον ψυχιατρο σου, αν και αυτοι οι ανθρωποι μπορει να μη νοιαζονται για σενα οπως μπορει να σε νοιαζεται ο ψυχιατρος σου.αυτο ειναι μαλλον που νιωθεις να σου προσφερει ο ψυχιατρος και δεν το βρισκεις εξω, να καθεται να ακουει ο,τι του λες, και να προσπαθει να σε καταλαβει, εχοντας και δυο γνωσεις και δυο κινητρα παραπανω..μπορεις να βρεις ανθρωπους με τουσ οποιους να συζητας σε παρομοια επιπεδα, αλλα πρεπει συνηθως να το θες πολυ, ώστε να δρασεις, να βγεις εω απο το σπιτι, να γνωρισεις νέο κοσμο, κτλ κτλ....

[GreenPeyote]

έχεις δίκιο carrie , νιώθω οτι ο γιατρός με ακούει και προσπαθεί να με καταλάβει αλλά μπορείς αυτό να το βρείς σε άλλους ανθρώπουσ? Μου φαίνεται πως αν δεν υπάρχει η ασφάλεια που προσφέρει το θεραπευτικό περιβάλλον δεν μπορώ να ανοιχτώ και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο οτι δεν θέλω ή στον υπέρβολικό φόβο που νιώθω...
wintertimes sorry για το off topic...

[mariakiou]

Originally posted by Yiotoulaki!
ρε παιδιά...εχω αρχισει να νιωθω πολλες ενοχες...μα την αληθεια.
Κανοντας κυκλους εδω και 10 χρονια στις κρισεις πανικου, στις εμμονες και το αγχος, εχοντας περασει μηνες χωρις καμια απολυτως κριση και χρονια ολοκληρα που ειχα καποιες μικρες κρισεις, χωρις να επηρεαζουν τη ζωη μου και τη λειοτουργικοτητα μου, εχοντας ακολουθησει τη γνωσιακη θεραπεια, τη ψυχοδυναμικη -ψυχναλυση και επισκεπτομενη ολα αυτα τα χροναι σε τακτα χρονικα διαστηματα ψυχιατρους, διαπιστωσα μερικα πραγματακια. Η γνωσιακή θεραπεια μου εδωσε κατευθυνσεις για το πως να σκεφτομαι και να αντιμετωπιζω την κατασταση, πως να μαθω να το παλευω για να μην εγκλωβισω τη ζωη μου στο φοβο. Η αναμοχλευση του παρελθοντος δεν ειναι τελειως αχρηστη , ισα ισα που σε βοηθαει να γνωρισεις τον ευατο σου καλυτερα, κι ακομη κι αν δεν σχετιζεται αμεσα με τη θεραπεια του πανικου, δεν παυει να ειναι ενα πολυ χρησιμο μαθημα ζωης. Ομως οταν τα πραγματα ειναι πολυ σκατα , το αγχος διακατεχει ολο σου το ειναι και οι κρισεις σφυροκοπανε τον εγκεφαλο σου, ουτε ο γιατρος, ουτε οι αναπνοες , ουτε η εκθεση με βοηθησε. Απλα αυξαναμε τη φαρμακευτικη αγωγη!! και τσακ ! back to life, back to reality!!
Το εχω ξαναγραψει. Ηθελα να κοψω τα σεροξατ που λαμβανω τα τελευταια 9 χρονια. Επαιρνα μισο τη μερα, πριν κατρακυλησω και παλι. Ο γιατρος- που με ειδε για πρωτη φορα μετα απο τοσα χρονια σε κατασταση φυτου απο το αγχος -μου αυξησε τα σεροξατ και μου εδωσε για πρωτη φορα ζαναξ. Τα παιρνω γαι πανω απο εξι μηνες. Απο τρια των 0.5, κατεβηκα μονη μου στα δυο , και τωρα παιρνω μισο το πρωι και μισο το βραδυ των 0.25. Ολο μιλατε για εξαρτηση και τα προβληματα που δημιουργουν τα φαρμακα. Ρε παιδια εγω μετα απο ενα μηνα ξαναρχισα να ζω .. Δλδ, πρεπει να νιωθω τζανκι που τα παιρνω;; Ειναι τοσο κακο να θελει καποιος να ζει φυσιολογικα; Κι οταν βλεπεις οτι δεν φτανει η ψυχοθεραπεια και η προσπαθεια, να απαρνηθεις την ανακουφιση το φαρμακων απο το φοβο μην εξαρτηθεις; Δεν ξερω, απο τη μια νιωθω ενοχες και τυψεις και απο την αλλη μου τη δινει ολη αυτη η μανια κατα των φαρμακων. Αφου γνωριζουμε ολοι οσοι εχουμε ασχοληθει με το προβλημα μας , ότι ο εγκεφαλος μας δεν λειτουργει φυσιολογικα. Το αυτονομο νευρικο συστημα υπερλειτουργει. Η σεροτονινη μας ειναι ο,τι να ναι. Να μη βοηθας στην εξισορροπηση;; Αν ειχαμε διαβητη δε θα παιρναμε ινσουλινη μονο για να μην \"εξαρτηθουμε;;\" με φαρμακα τοσα χρονια αλλα δε στερηθηκα διακοπες, δε στερηθηκα εξοδους, δε στερηθηκα χαρα . Τους φοβους μου προσπαθω να τοςυ κοντρολαρω. Δεν κανω βεβαια ακομη υπεραντλατικα ταξιδια, κι οταν ειμαι στα πολυ χαλια μου αποφευγω την υπερεκθεση, αλλα οχι και την εκθεση.
Νομιζω οτι το τριπτυχο για την αντιμετωπιση της καταστασης ειναι αλληλενδετο : Ατομικη προσπαθεια, ψυχοθεραπεια και φαρμακα.
Αν εισαι αποφασισμενος μπορεις να ζησεις πολυ ικανοποιητικα ..
(υ.γ. το πολυ πολυ να χρειαστει να μπω μετα απο λιγο καιρο σε κανα ιδρυμα απεξαρτησης απο τα ζαναξ. ε, ειναι και της μοδας τωρα το rehab, που λεεi και η φιλη μας η amy winehouse, τι να κανουμε;; )

Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό με τα ψυχοφάρμακα το θεωρώ τελείως ταμπού. Αν έχεις χολιστερίνη όλοι σε πιέζουν να πάρεις τα φάρμακά σου. Αν έχεις άγχος ή φορβίες ή κατάθλιψη όλοι σου λένε προσπάθησε να τα καταφέρεις μόνος σου, να μην εξαρτηθείς, να μην λέει ο κόσμος οτι είσαι τρελός και παίρνεις φάρμακα και τέτοια. Για ποιο λόγο να υποφέρεις δεν το καταλαβαίνω? Μια ζωή την έχουμε. Δεν πρέπει να περνάμε καλά? Η έστω υποφερτά?

[weird]

Originally posted by GreenPeyote
Εγώ στη ψυχοθεραπεία βιώνω μία κατάσταση όπως ακριβώς την περιέγραψε ο weird και συμφωνώ απόλυτα.
\"Το βαθεμα της ψυχης και των συναισθηματων, αντισταθμίζει την υπερμετρη νοητικη διθεργασία. Οδηγεί σε βαθύτερη συνειδητοποίηση και ΝΙΩΣΙΜΟ.
Το θεραπευτικό βίωμα ΘΡΕΦΕΙ την ψυχή. Η ψυχικήεπικοινωνία και ανταλλαγή, ο γερός συναισθηματικός δεσμός ανάμεσα σ εσενα και τον θεραπευτή\"
Μόνο που όταν φεύγω από τη συνεδρία σαν να κλείνει πάλι η καρδιά μου και να κλειδώνουν τα συναισθήματα, σαν να τρελαίνομαι. Όταν είμαι στη συνεδρία σαν να σταματάει το μυαλό να κινείται τόσο γρήγορα και να υπάρχει επαφή με τα συναισθήματά μου και νιώσιμο.
Σκέφτομαι πολλές φορές πώς είναι δυνατόν να νιώθω τόσο διαφορετικά κατά τη διάρκεια της συνεδρίας και να καταλάβω το μηχανισμό αυτό αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω. Έχω προσπαθήσει κάτι φορές να μιλήσω για τα πολύ προσωπικά πράγματα σε φίλο ή στους γονείς μου (ίσως για να μιμηθώ αυτό που γίνεται στη συνεδρία) αλλά δεν υπάρχει καμία διαφορά. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εγώ βιώνω κάτι πρωτόγνωρο και μαγικό συναισθηματικά που δεν μπορώ να το εκφράσω. ίσως αν κάποιος έχει κάτι αντίστοιχο με μένα να καταλαβαίνει...

Σε καταλαβαινω απολυτα!
Μου πηρε πολυ χρονο για να μπορω να επεκτεινω την συναισθηματικη πλευρα μου εκτος της θεραπειας μου!
Στην αρχη κλαψουριζα λεγοντας πως ειναι ενα ατροφικο μου κομματι και δε γινεται τιποτα κοκ.
Μετα, μια μερα, ετσι ξαφνικα ενιωσα πως το καταφερα! Η αληθεια ειναι ομως οτι ειχε αρχισει ηδη να κινειται.
Το συναισθημα μεσα μου επαιρνε τη θεση του απεναντι στο μυαλο, κι ετσι διαποτειζε καθε μου κινηση και επαφη χωρις εγω να το καταλαβαινω. Απλα εβλεπα τα πραγματα να αλλαζουν, τις φοβιες να αλλαζουν. Και προσπαθωντας να ακολουθησω την αλλαγη, εριχνα και τις αναλυσεις μου, εφτανα στα συμπερασματα μου.
Πολλα απο αυτα ηταν ευστοχα αλλα περιγραφικα.
Η διαδικασια του ποτισματος βρισκοταν πολυ πιο μακρια απο τις νοητικες διερευνησεις μου.
Οχι οτι δεν ωφελησαν, αλλα μονες τους, δεν θα εκαναν τιποτα, κυριως θα με μπερδευαν.
Οταν τα αντιμετωπισα μονη πριν κανω θεραπεια, η εντονη αναλυση μου χαρισε στιγμιαια δυνατοτητα επιβιωσης.
Το θεραπευτικο μαζι ομως ειναι αλλο πραγμα, ανωτερο, ιεροτερο, θεραπευτικοτερο.
Αγαπητε φιλε, σε νιωθω και θελω να σου εφιστήσω την προσοχή σε κάτι.
Ο σύνδεσμος που νιωθεις με τον θεραπευτη ειναι ενα υπέροχο πράγμα που αναπτύσσεται μεσα σε μια πολυ ομορφη συνθηκη γεματη αποδοχη και κατανόηση.
Βλέπεις το ειναι σου να παλλεται διαφορετικα και απορρεις.
Κι εγω απορρούσα. Το πιο χτυπητό ήταν οτι μίλαγφα άνετα εκτος του χωρου της συνεδρίας για την μητέρα μου(φυσικα μιλαγα εφκαφαλικα, περιεγραφα κατι που μου συνεβη χωρις διολου να το βιωνω). Στην συνεδρια μεσα, εκανα χρονια απλα να το ξεστομιζω, απλα να αναφερω τη λεξη μαμα. κοπιαζα. Κι ειχε ολεθριες συνεπειες στον ψυχικο μου κοσμο, εντονα συναισθηματα και εφιαλτες.
Κι αναρωτιόμουν, μα τι γίνεται? Μαγια γίνονται εδω μέσα?
Τωρα τα σκέφτομαι και γελάω.
Επιστρέφω γιατί ξέφυγα.
Η συνθήκη όμως αυτή δεν υπάρχει απαραίτητα αναμεσα σε σενα και τους φίλους ή τους γονείς.
καλό είναι να την καλλιεργήσεις πρώτα και μετα να κάνεις το άνοιγμα.
Ποτε δεν θα είναι απολυτα το ίδιο όπως με τον θεραπευτή γιατι αυτός έχει την ικανότητα να σε ωθεί με τον τρόπο του σε πιο βαθιές περιοχές της ψυχής σου, και βοηθάει και η δομή της σχέσης θεραπευτή θεραπευόμενου σε αυτό.
Ωστόσο θα είναι μια σχεση δεκτική σε τέτοια δικά σου ανόιγματα, που θα σε πληρωνει, θα σε εξελίσσει!
Το να μαθω να σχετιζομαι με εναν τρόπο που θα ικανοποιεί το είναι μου είναι ενα βιωματικά διδακτικό μέρος της θεραπείας κι αυτό.
Ελπίζω να μην τα γράφω σύνθετα.
Χαίρομαι που κι εσύ βιώνεις την επικοινωνία των ψυχών που φέρνει την ίαση.

[Wintertimes]

Γιατι χειροτερευω???

[Sofia]

wintertimes,

τί εκανες τελικά? αλλαξες θεραπεια?