Τώρα σας χρειάζομαι όσο δεν πάει..

[NADINE_ed]

Originally posted by lipimeni
Λοιπόν με είχες αφήσει μέσα στη μάχη και με βρίσκεις ακόμα να μάχομαι..αυτός ο πόλεμος είναι ατέλειωτος.. Σήμερα ζυγίστηκα ξανά.Μπας και πάρω λίγο μπρος.Στα 89 κιλά ένα κλικ από τα 90...Είμαι καλά,μπορώ να πω.Με πιάνουν τα ψυχολογικά μου ώρες ώρες,όπως αυτή η περίοδος,αλλά κατά τα άλλα σε πλαίσια λογικά θαρρώ. Γεμάτη και δημιουργική η αλήθεια είναι ότι δε νιώθω.Έχω αργήσει αρκετά να τα βρω με τον εαυτό μου και ακόμη είμαστε στις γνωριμίες.. Πέφτω,σηκώνομαι,ξαναπέφτω, ξανασηκώνομαι...τρέχα γύρευε! Είναι που ακόμα δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.Υπάρχουν στιγμές που με κοιτάω και λέω ρε συ τι αγώνα έκανες και με θαυμάζω.Υπάρχουν και στιγμές που μισώ τον εαυτό μου που δεν μπορώ να πάρω ένα χαπάκι και να φτάσω στα κανονικά μου κιλά,πιστεύοντας πως έτσι θα λυθούν τα προβλήματά μου.. Τις προάλλες με έπιασε μια κρίση..και ξέσπασα σε μία φίλη μου λέγοντας της, πόσο μετανιώνω για όλα αυτά τα χρόνια που πήγαν χαμένα,όπως λέει και το τραγούδι.Θα μου πεις σε πήραν τα χρόνια..όχι ..στα 25 αισίως. Αλλά είναι αυτό το γαμώτο που νιώθεις ότι δεν έζησες,κλεισμένη μέσα σε 4 τοίχους βλέποντας τους άλλους να ζουν! Είδες?τελικά μάλλον όλα γυρίζουν γύρω από τα κιλά..όσο και να θέλω να το αποφύγω..Είχα πει πως το λυπημένη,θα το αλλάξω όταν πατήσω τα 99..Αλλά δεν το έκανα.Δεν ξέρω γιατί.Κάτι με σταμάτησε..

Γειά σου,Μένη.(εγώ λυπημένη δε σε αποκαλώ-στο μυαλό μου είσαι μια Μελπομένη)
Σημείωσα στα λόγια σου όσα έκρινα σημαντικά καθώς θεωρώ πως διαβάζοντας σε παίρνεις την καλύτερη απάντηση όλων μας.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.Αρχικά αν έχεις το χαπάκι εκείνο που,παίρνοντας το,φτάνεις στα κανονικά σου κιλά και δε μας το δίνεις
θα σε μισήσει όλη η υπέρβαρη υφήλιος,όχι μόνο εσύ!Άσε που θα γίνεις και πάμπλουτη,οπότε και θα έχουμε ακόμα ένα σοβαρότατο λόγο
να σε μισήσουμε επίσης όλοι μας!Όπως καταλαβαίνεις το να νιώθεις άσχημα( μα "μισώ";) για τον εαυτό σου που δεν κάνει κάτι ανέφικτο
είναι τουλάχιστον ανελέητα μαζοχιστικό και θα μου επιτρέψεις κι ανόητο.Και μάλιστα όταν ήδη έχεις καταφέρει τόσο σπουδαίο έργο
στο θέμα αυτό!Στο ψητό τώρα.Δύο πολύ σημαντικά πράγματα λένε τα λόγια σου:

1) Έχεις μεταθέσει στο επιθυμητό βάρος πολύ μεγαλύτερο φορτίο χαράς κι ευθύνης για τα της ζωής σου απ'όσο του αναλογεί

2) Αν δε συγχωρήσεις τον εαυτό σου για όποια εγκλήματα θεωρείς πως του έκανες,απλά η λίστα αυτή θα μακραίνει
και τα χαμένα χρόνια,τα κλεισμένα στους 4 τοίχους,τα λυπημένα θα αυξάνονται.Απλά πράγματα.

Κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα λες και ήταν από το τελευταίο γελάδι της γης εν ζωή!Κι όσο κλαίμε για όσα χάσαμε στο παρελθόν,
για όσα βλέπουμε να γλυστρούν μέσα απ'τα χέρια μας για το μέλλον,βιώνουμε τη μόνη σοβαρή απώλεια,αυτήν του παρόντος.
Ζούμε ΓΙΑ το μέλλον,για όταν θα το ένα και τ'άλλο,ΜΕ το παρελθόν,κουβαλώντας τα βαρίδια του,ΧΩΡΙΣ το παρόν μας!
Και στοιβάζεται αυτό στα χαμένα χρόνια του παρελθόντος χωρίς να το συνειδητοποιούμε μέρα τη μέρα και για το φόνο αυτό τσιμουδιά!

Αν έπαυες να νιώθεις λυπημένη στο διψήφιο επάνω(πόσο μάλλον τώρα στα 89!),εκεί που είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου πως θ'άλλαζες όνομα,
αν η απώλεια βάρους μπορούσε να σου το εξασφαλίσει αυτό,να νιώθεις δηλαδή απλά εξαιτίας της χαρούμενη,τώρα δε θα σε έλεγαν Μέλπω!

Χαίρομαι που είσαι στη διαδικασία να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.Προσπάθησε να τον παρατηρείς.Είναι μεγάλο σχολείο!
Συνέχισε να σηκώνεσαι κάθε που βλέπεις να πέφτεις και θα φτάσεις στον όποιο στόχο σου,είναι απλά θέμα χρόνου.
Το θέμα είναι ένα:Αυτός ο στόχος ανταποκρίνεται στο βαθύτερο όντως θέλω σου;Είναι αυτό που σε οδηγεί
στα καλύτερα σου,να λάμπει το προσωπάκι σου από χαρά;Κι αν όχι,μήπως συντελεί στο να αιωρούνται στο λίκνο τους
τα άλλα σου θέλω,τα σημαντικότερα;Αυτά που είναι δύσκολο να φέρουμε στην επιφάνεια κι ενδεχομένως βολευόμαστε
μ'αντιπερισπασμούς.Νομίζω το δυσκολότερο για όλους μας είναι να ελέγχουμε ανά τακτά διαστήματα κατά πόσο
αυτό που επιδιώκουμε ανταποκρίνεται στο πραγματικό μας θέλω κι αν όχι,να βρίσκουμε τη δύναμη να επανασυντονιζόμαστε
στην ορθότερη κατεύθυνση με όποιο τίμημα.Κι εγώ που είμαι στα 41 μου,ζορίζομαι πολύ να το υλοποιήσω.Μπερδεύομαι διαρκώς
από παλιότερα θέλω μου,που ξεθώριασαν στο χρόνο,ενίοτε κι απ'αλλότρια θέλω και πρέπει(ακόμα χειρότερο αυτό)και χάνω τη μπάλα.
Επίσης δυσκολεύομαι να εγκαταλείψω.Λέω κρίμα τόσα χρόνια που προσπαθούσα για το Χ πράγμα,λες και δε θυσιάζω κι άλλα ακόμα.
Ο εγωισμός είναι μεγάλος αντίπαλος.Η τελειομανία,το εγώ δεν τα παρατώ κι ας εμμένω σε λάθος μάχες.Και μετά τύψεις,βάρος κοκ.
Εντωμεταξύ η μεγαλύτερη βλακεία όλων είναι να επιμένουμε με ίδιες μεθόδους προδοκώντας διαφορετικά αποτελέσματα!

Σε τι θα σε βοηθήσει να σου πω τι δε θα έδινα να ήμουν στην ηλικία σου και στα κιλά σου;Θα δεις τη θέση σου με άλλο μάτι;
Ξαφνικά θα εκτιμήσεις όσα υποτιμάς;Το τι σου δίνει χαρά και σε γεμίζει είναι καθαρά υποκειμενικό.Αν δεν το θρέψεις αυτό
καθ'εαυτό όμως,όχι κάποιο του υποκατάστατο ή αντιπερισπασμό,δε θα ανθίσεις.Είναι σα να έχεις φυτέψει μια κερασιά,την ποτίζεις,
τη σκαλίζεις,τη βλέπεις να μεγαλώνει και περιμένεις να σου δώσει ανανάδες όταν καρποφορήσει.Φταίει η κερασιά;Φταίνε τα 89 κιλά
για όποια ευτυχία,ισορροπία με τον εαυτό σου,τέλος κάθε έγνοιας και καλά σου υποσχέθηκαν;Προφανώς για να νιώθεις όπως νιώθεις
κάπου κάτι έχεις πάρει στραβά."Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή"Εύκολα το λέμε-δύσκολα το πράττουμε.Το ξέρω καλά!

Η βαθύτερη φωνή μέσα σου,τα σημάδια που σου δίνει,ενίοτε και τα ουρλιαχτά της είναι ο πολύτιμος ιχνηλάτης σου στο κατά πόσο
βαδίζεις στο σωστό δρόμο.Να την ακούς τυφλά!Ευχή μου να μη σπαταλάς την ενέργεια σου σε λάθος μάχες,πάνω απ'όλα
να σε συγχωρέσεις και να σου εξασφαλίζεις κλικς χαράς!Και μη μετανιώνεις για τίποτα!Η ζωή είναι μπροστά σου!Ό,τι επέλεξες
ήταν αυτό που τη δεδομένη στιγμή έκρινες ως καλύτερο για σένα,αυτή που τότε ήσουν,αυτό που τότε μπόρεσες να κάνεις!
Αμέτρητες νέες επιλογές ανοίγονται εμπρός σου!Φρόντισε να τις πάρεις με σύμβουλο τη σοφία των προηγούμενων!Σε φιλώ!

[NADINE_ed]

Originally posted by dora_th

Σας μιλάει ένας άνθρωπος που χρόνια ολόκληρα έμαθε να τα πνιγει όλα στο φαγητό και στον καπνό . Έχοντας σκάσει απ το φαγητό και πνιξει τα πάντα στον καπνό τα υπόλοιπα λίγο ξεθωριάζανε και χάνανε λίγο απ τη δυναμή τους .
Ομως κάπως αργά ειναι αλήθεια , αλλα κάλιο αργα παρά ποτέ , δεν λένε ? κατάλαβα οτι προσπαθούσα να γιατρέψω μιαν αρρώστεια με λάθος φάρμακα , τα ανικανοποίητα θέλω της ζωής μου προσπαθούσα να τα ικανοποιήσω μπουκώνοντας με με τροφή και τι έκανα αλήθεια ? φυσικά τα υπόλοιπα δεν γιατρεύονταν ,και πως να γιατρευτούν , αφού το φάρμακο ήταν λάθος ?
Που θλελω να καταλήξω γιατί φλυάρησα : Ας διαχωρίσουμε τα πράγματα στη σκέψη μας , ας διαχωρίσουμε την ποιότητα της ζωής μας και τα προβλήματα της απ το φαγητό .
Δεν πρόκειται να λυθεί κανένα μας πρόβλημα και δεν θα φτειάξει η ζωή μας μπουκώνοντας μας με φαγητό και γλυκά , Η τροφή έχει έναν αλλο σκοπό να επιτελέσει , να ζήσει το σώμα μας και να του δώσει την απαραίτητη ένεργεια να κινηθεί . Τα υπόλοιπα έχουν άλλα φάρμακα ή είναι κι αγιάτρευτα .
Όπως όμως και υπερβολική δόση σ΄ένα φάρμακο έχει παρενέργειες , έτσι κι η υπερβολική δόση τροφής έχει παρενέργειες και προσθέτει κι άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα .
Ας δώσουμε το κατάλληλο φάρμακο και στη σωστή δόση για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε κι όλα θα βρουν το δρόμο τους . Φυσικά και δεν θα λυθούν τα υπόλοιπα χάνοντας βάρος , ας μην περιμένουμε όμως να διορθοθούν κι όλα τα υπόλοιπα για να διορθώσουμε μετά κι αυτο , μπαίνουμε σε φαύλο κύκλο έτσι .

:thumbup:

Μα τι σοφό Ιθακοκόριτσο έχω!
Να συμπληρώσω και μια εικόνα στα παραπάνω αναφορικά με το φαγητό.
Όλες οι καταπιεσμένες ανάγκες,οι ανεκπλήρωτες,όλος ο συσσωρευμένος θυμός,όσα δεν τολμήσαμε ποτέ να πούμε,
να διεκδικήσουμε,εμείς τα "καλά παιδιά",τα θύματα των άλλων,με τα μουλωχτά συναισθήματα,διακριτικά στη γωνιά μας.
Ήταν σα να μας έλεγαν οι άλλοι,ο εαυτός μας,η ζωή,βούλωσε το!Και μπουκώναμε το στόμα φαγητό να μη μιλήσει.
Προσθέταμε από έξω προς τα μέσα κι άλλο βάρος ενώ θέλαμε το αντίστροφο,το απο μέσα προς τα έξω,να ελαφρύνουμε.
Κι όσα έπρεπε να κάνουμε γαργάρα,τα καταπίναμε.Μπουκιά τη μπουκιά καταπίναμε αμάσητα όσα δυσκολοχώνευτα
μας σέρβιραν.Δεν είναι απλά τρώω παραπάνω.Μερικές φορές είναι στάση μιας ολόκληρης ζωής.Δεν αρκεί μια καλή διατροφή
για να αναγεννηθούμε.Χρειάζονται μεγάλες αναστατώσεις κι αλλαγές για ν'αλλάξουν παγειωμένες συμπεριφορές.
Να διαταραχθούν σχέσεις μέχρι να ξαναβρούν την ισορροπία τους σε στερεότερη βάση,να επαναποσδιορίσουμε
και να επαναπροσδιοριστούμε.Να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ακόμα κι από αυτό που ορισμένοι ονομάζουν αγάπη.
Μάλλον τον δικό τους τρόπο ν'αγαπούν...Είναι πολύ βολικό να το βουλώνεις και να την ακούς κι από πάνω για τα χάλια σου...
Σχεδόν προκλητικό.Κι ο εμετός αυτό συμβολίζει.Ξερνάμε όσα νιώθουμε να καταπίνουμε και δεν τα θέλουμε μέσα μας.
Υπάρχουν ωστόσο κι άλλοι τρόποι.Υγιέστεροι.Θα τους επιλέξουμε;Έχουμε τα κότσια;Τα έχουν κι οι άλλοι;

[filipparas]

ΑΑΑΑΑΑ Μένη(το υιοθετώ κι εγώ) θα σε μαλώσω. Είχαμε συμφωνήσει οτι θα άλλαζες ψευδώνυμο στο διψήφιο, δε το είχες απλά πει. Να γίνει πάραυτα!

Να πω κάτι ανάλογα μεστό ή ουσιαστικό με τα παραπάνω ποστ δε θα το αποπειραθώ καν, έχουν μιλήσει οι μετρ του είδους και δε νομίζω οτι έχω να προσφέρω κάτι παραπάνω οπότε γλιτώνω τον εξευτελισμό.

Θα σου πω όμως οτι έχεις καταφέρει κάτι πολύ δύσκολο και θα πρέπει να είσαι χαρούμενη και ικανοποιημένη με τον εαυτό σου, 40 κιλά δε χάνει ούτε καταφέρνει να διατηρήσει ο καθένας. Κι αν πήρες 2 στις γιορτές δεν έγινε τπτ, ακόμα κι αν για λίγο καιρό είσαι σε ένα μεταίχμιο μεταξύ της πειθαρχίας που έχεις συνηθίσει τόσο καιρό και της ακατάσχετης σαβουροφαγίας είναι ΟΚ και φυσιολογικό, στο λέω εγώ που είμαι σε αυτή τη κατάσταση 1 χρόνο τώρα και φυσικά με προβληματίζει κατά καιρούς αλλά αφού έχω ένα στοιχειώδη έλεγχο στο τι μου συμβαίνει είμαι ικανοποιημένος. Είμαι σίγουρος οτι σιγά σιγά θα καταφερεις να το ελέγξεις και να συνεχίσεις την ήδη φανταστική σου προσπάθεια. Αν μπορώ να δώσω ένα τιπ από την εμπειρία μου αυτό είναι να ξεκινησεις από το γυμναστήριο, είναι πιο εύκολο και θα βοηθήσει να ελέγξεις το σώμα σου και το βάρος σου ακόμα κι αν το φας το άτιμο το κρουασάν.

[lipimeni]

Παιδιααααα τι να πω??Σας ευχαριστώ όσο δε φαντάζεστε! Κρατάω τις συμβουλές και τη στήριξη όλων και παίρνω βαθιά ανάσα!!!Από αύριο επιστροφή στη ζωή...θέλω να πιστεύω.χαχαχαχαχαα!!!Νιώθω ότι αρκετά έπεσα.Καιρός να πάρω τα πάνω μου.Δεν αξίζει σε κανέναν μας να γυρίσει στα παλιά,εφόσον δε μας βοηθά να προχωρήσουμε σε καμία περίπτωση!!!Βαθιά αναπνοή για την τελευταία βουτιά....απλά πρέπει να κολυμπήσω!!!Νιώθω πολύ χαρούμενη που σας έχω γνωρίσει έστω και με αυτό τον τρόπο..2 χρόνια..εδώ μέσα..2 χρόνια..Σας ευχαριστώ όλους...Φίλιππε χαίρομαι που σε ξανάκουσα!!Να είσαι καλά!

[NADINE_ed]

Καλώς τη Μέλπω,την ανεβασμένη!
Επιστρέψαμε από σήμερα στη ζωή;
Να τη χτυπήσω την κλακέτα της ταινίας;
Πάμε σε πιο δημιουργικές και φωτεινές σκηνές;

[lipimeni]

ναι NADINE μου!!!τώρα πια με σιγουριά σου λέω πως μπορείς να χτυπήσεις την κλακέτα..χρειάστηκα λίγες μέρες να σιγουρευτώ...αλλά τώρα πια!!!!!!!!!!Συνεχίζουμε δυνατά αγαπημένη μου!!Σε ευχαριστώ για τη στήριξη, όπως και όλους σας!!

[dora_th]

ποσο χαιρομαι για σενα Μένη !!!!! ( το υιοθετω κι εγω ετσι ? παει το λυπημενη αρνουμστε να το ξαναπούμε !!!! ) Καλή συνεχεια !!!!

[NADINE_ed]

Τη χτύπησα την κλακέτα!Ξεκίνησε ήδη η λήψη η καλή!
Συνεχίζουμε δυνατά,αλλά κι αν προς στιγμή κολλήσουμε,
το επόμενο κλικ είναι έτοιμο αμέσως μετά να ξαναηχήσει.
Σημασία έχει να μην πτοηθούμε,να μην ανακοπεί η φόρα μας,
να μη σβήσει η ελπίδα.Όλα τα υπόλοιπα,είναι απλά θέμα χρόνου.