Με πόσους/πόσες έχετε κάνει σεξ..

[carrie]

ειμαι περιπου ημι-γρια :P και τρωω φρικες δεν απανταω προσωπικες ερωτησεις φατσα φορα στα fora :-P

[vince]

Χμμ, το έχω αυτό το ελλάτωμα. Ανοίγω το στόμα μου και λέω τα δικά μου χωρίς να υπολογίζω τις συνέπειες. Βέβαια και στην αληθινή μου ζωή (μακρυά απο το PC) μένω άναυδος με την επιπολεότητα και την ειλικρίνια μου σε βαθμό παιδιού. Οι περισσότεροι πουλάνε μούρη..εγώ πάλι θα λέω την αλήθεια λές και με κυνηγάει η ταπεινοφροσύνη..

[sarasvati]

o κοσμος μονο οταν τον μοιραζεσαι υπαρχει...

[keep_walking]

μένω άναυδος με την επιπολεότητα και την ειλικρίνια μου σε βαθμό παιδιού. Οι περισσότεροι πουλάνε μούρη..εγώ πάλι θα λέω την αλήθεια λές και με κυνηγάει η ταπεινοφροσύνη

Και εγω το ιδιο κανω...και μετα με βριζω lol.
Τι περιεργο πραγμα αληθεια.

[Kleiw]

Περίεργο carrie . Και εγω αναρρωτήθηκα την ηλικία σου . Μπας και στο μέλλον αλλάξουν τα πράγματα και για εμένα . :)

Είναι ωραίο το μοιράζεσαι . Αλλα δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις και με τον καθένα . Επιλέγεις τι θα πεις και που , για να μην μπλέκεις σε άσκοπες συναισθηματικές περιπέτειες .

[sarasvati]

μιλω για τους ανθρώπους που συναντα κανεις στη ζωη του...οχι με την στενη εννοια πχ.μοιραζομαι τη ζωη μου με καποιον-α. σαυτο εχεις δικιο.οχι με τον καθενα. μηπως ομως ακομη κι ενα χαμογελο, μια λεξη προς εναν αλλον-η δεν ειναι μοιρασμα? δεν ειναι προσφορα απο σενα σ τον αλλο? φυσικα ο καθενας μας εχει την ελευθερια της επιλογης, με ποιον θα μοιραστει και τι θα δωσει. το συναισθημα ομως πολλες φορες δεν το ελεγχουμε και \"χτυπιομαστε\" μετα, πως και γιατι και δεν θα το ξανακανω. ομως συνηθως πεφτουμε παλι στη λουμπα.

[carrie]

Επειδη βλεπω σας ενδιαφερει το θεμα, ζητω συγνωμη απο τον vince αλλα δεν εχω ορεξη να ανοιγω τοπικ. οποτε θα απαπτυξω εδω τις περιπετεις ενος αντικοινωνικου ζωου (εγω), οι οποιες ισως φανουν χρησιμες σε καποιον αλλο ανθρωπο, η τουλαχιστον διασκεδαστικες:

Λοιπον, ειμαι μοναχοπαιδι, που σημαινει αδερφακια για παρεα παπαλα. τα ξαδερφια μου ηταν πολυ μεγαλυτερα απο μενα, που σημαινει παπαλα. Παντα τα καταφερναν οι γονεις μου να ζουμε μακρια απο το κεντρο και εκει που ζουσαν οι συμμαθητες μου, οποτε γειτονικες παρεες παπαλα, με εξαιρεση 2-3 ετων οταν ημουν προσχολικης ηλικιας που μειναμε για ενα διαστημα σε γειτονια που ειχε αρκετα παιδια.(μιλαω για επαρχιακη πολη παντα). Αργοτερα, λογω ιδιοτροπου και αυστηρου πατερα και μακρινης αποστασης απο το κεντρο της πολης, δε μου δοθηκαν περιθωρια να αναπτυξω με τις ενιοτε φιλεναδες μου στο σχολειο, εξωσχολικες παρεες όπως αλλα παιδια που πηγαιναν ο ενας στο σπιτι του αλλου, κοιμοντουσαν μαζι σε καποιο σπιτι κτλ κτλ, και να συσφιχτουν ετσι οι σχεσεις. Καφεδες και μπαρακια δεν υπηρχαν σαυτη την ηλικια. (Αναγνωριζω βεβαια οτι αυτες οι ηλικιες μπορει να ειναι δυσκολες στο να αναπτυχθουν καλες φιλιες, ειδικα στα κοριτσια, και μονο μετα απο χρονια μπορει κανεις να δει ποιοι ηταν φιλοι και μειναν στο πλευρο του.) Αυτα μεχρι το Λυκειο. Στο Λυκειο, στην αρχη της πρωτης χρονιας, μια υποτιθεται φιλη που ειχα μεχρι τοτε για 2 χρονια, με παραταει στα κρυα του λουτρου και αρχιζει να κανει παρεα με μια αλλη κοπελα. Εγω σιχαθηκα παντελως τις φιλιες εκεινη την περιοδο, δεν εκανα παρεα με κανεναν παρα τα τυπικα, μονη μου πηγαινα σχολειο, μονη εφευγα, μονη πηγαινα στις εξετασεις, μονη εφευγα, δεν με περιμενε κανεις να πουμε πως γραψαμε τι θεματα επεσαν και να παμε για καφε. Τα ιδια και στις Πανελληνιες, πρεπει εντωμεταξυ να ειχα βγαλει ονομα, η παραξενη, το φυτο, η κορη του μερελου και αλλα τετοια, οποτε ειχα μια ωραια μοναξια ΝΑ. Την εφαγα με την κουταλα της σουπας. Απο επιλογη μου ισως, αλλα πραγματικα δεν εβλεπα τι αλλο μπορουσα να κανω, αφου οσες \"φιλιες\" ειχα κανει μεχρι τοτε, ειτε ειχαν αποτυχει παταγωδως, ειτε ειχαν διαλυθει σε αθλιες συνθηκες και κραταγαν κανα δυο χρονια η καθε μια. Επισης, βαριομουν να μιλαω για νυχια, γκομενους, ψωνια, κουτσομπολια και τετοια, και πηρα αποφαση οτι δε θα ξανακανω υποχωρηση να εχω μια φιλεναδα που να μην εκπεμπουμε στο ιδιο μηκος κυματος. Το αναγνωριζω δηλαδη, δεν τις καλυπτα τις \"φιλεναδες\" μου, ουτε για αγορια μιλουσα, ουτε για ψωνια, ουτε για κομμωτηρια. Ημουν επισης δυσκολη στις κοινωνικες μου σχεσεις, μερικες φορες αυθορμητη μεχρι βλακειας, αλλα και εσωστρεφης σαν στρειδι, οποτε τι να κανανε και αυτες με ενα ατομο σαν εμενα. Επισης, δε γουσταρω τα τσιγαρα τα ποτα και τα ξενυχτια, τους ωραιους γκομενους που ειναι πορτιερηδες ή μπαρμαν σε μαγαζια, τα μπαρ, τα κλαμπ και τη βαβουρα. Οποτε, ημουν φιλη αστα να πανε :P

Κεφαλαιο Πανεπιστημιο. Εκει εκανα μια μακροχρονια σχεση, την πρωτη μου, γιατι αν και ειμαι ωραια κοπελιτσα πρεπει να φαινομουν πολυ τρελη στο λυκειο και επειδη ημουν και καλη μαθητρια δεν με πλησιασε ποτε κανενας.Κανοντας αυτη τη σχεση, η οποια τελικα ηταν ακρως δυσλειτουργικη, και απλα λειτουργουσε σαν πατεριτσα και για μενα και για τον αλλον, χωθηκα ακομα πιο πολυ στο καβουκι μου, στηριχτηκα ολη πανω σε αυτον τον ανθρωπο, με αποτελεσμα μαλλον να τον πνιξω και αυτον και τη σχεση μας, και δεν εκανα ουτε μια γνωριμια στη σχολη μου. Μετα ευτυχως χωρισα, περασα μια περιοδο ψυχικης ασταθειας (απο το κακο στο χειροτερο δηλαδη) αλλα επειδη ροδα ειναι και γυριζει μετα ξανασηκωθηκα απο το τελμα, λιγο κουτση λιγο ζαλισμενη, συνηλθα σιγα-σιγα, (ακομα νιωθω ομως καποιες δυσκολες ωρες τα χτυπηματα να με πονανε). Γυρισα στην πολη μου, πιο ωριμη, με περισσοτερη αυτογνωσια και πιο ισορροπημενη ψυχολογικα (φοβερο για μενα). Εκανα μια σχεση, υποστηρικτικη μεχρι εκει που πρεπει, χωρις να γινεται δεκανικι κανεις για κανεναν. Χωρις να εχω τυψεις αμα βγω για καφε με μια παλια μου συμμαθητρια, οπως με εκανε να νιωθω ο προηγουμενος, που ηταν σαν εγκλημα να ασχοληθω με οποιονδηποτε αλλο περα απο αυτον. Γυρισε και μια παλια μου συμμαθητρια. Πηρε μεταθεση η κορη μιας φιλης της μανας μου. Γνωρισα την καινουρια κοπελα που δουλευει στο γραφειο του πατερα μου. Ξαναηρθα σε επαφη με μια παλια γνωστη, 17 χρονια μεγαλυτερη μου που παντα συμπαθουσα, και ξαφνικα, η φιλια μοιαζει να μην ειναι κατι τοσο απιθανο. βεβαιως βεβαιως, δεν επαναπαυομαι ποτε, ουτε πεταω στα ουρανια. Τα παντα μπορει να αλλαξουν ακομα και μεσα σε μαι ωρα, ποσο μαλλον σε 5 μηνες σε 10 χρονια. Απλα, μετα απο 9 χρονια που ειχα παψει να πιστευω σε φιλιες, και μετα απο 2 χρονια που ειχα ξεγραψει παντελως το θεμα φιλος/φιλη και δεν πιστευα οτι υπαρχει φιλια, οχι για μενα μονο, αλλα γενικα στον πλανητη οτι ειναι κατι σαν τους δεινοσαυρους, ηρθε! ισως ειναι τελικα θεμα ωριμανσης και ηλικιας, θεμα του τι περιμενεις απο ενα φιλο, τι θυσιες εισαι διατεθειμενος να κανεις, για ποιο λογο θες να εχεις φιλους (για να πηγαινεισ σινεμα η για να μιλας για τα θεματα που σε απασχολουν ή αμα ειναι και για τα 2 ειναι καλυτερα?). Επισης, δεν ειναι σαν τα κολλητηλικια της παιδικης και εφηβικης ηλικιας, με τις ζηλειες, τα ψεματα και τις εριδες (τουλαχιστον εγω αυτα ειχα βιωσει). Τελικα, αμα εχεις ανοιχτη καρδια, η φιλια μπορει να βρισκεται μεσα στον καθενα, αυτο καταλαβα. Απλα, σε μικρη ηλικια, και οταν κλεινεσαι σε σχεσεις και κλεινεσαι και μες στο σπιτι, ειναι δυσκολο να βρεις ανθρωπους, ποσο μαλλον ανθρωπους πυ θα που θα εκπεμπουν το ιδιο σημα με σενα.

Οριστε, αυτο-αποκαλυψη τωρα :P
Απλα ελπιζω να βοηθησε καποιον ολη αυτη η ιστορια

[Sofia]

carrie,

ευχαριστούμε ή μαλλον επειδη δεν εχω δικαιωμα να μιλάω εξ ονοματος άλλων...ευχαριστώ:)

[carrie]

For what it\'s worth, περικαλω Sofia :)

[vince]

Διάβασα με ενδιαφέρον αυτά που έγραψες carrie και χάρηκα πολύ που ξεπέρασες τις όποιες αρνητικές σκέψεις και απέκτησες φιλίες. Θα σε ευχαριστήσω και εγώ για το αισιόδοξο σου μήνυμα. Να είσαι καλά και να πιστεύεις στον εαυτό σου γιατί το αξίζεις.

[Kleiw]

Carrie ευχαριστώ και εγω για το μοίρασμα με την σειρά μου .

[GreenPeyote]

\"Τελικα, αμα εχεις ανοιχτη καρδια, η φιλια μπορει να βρισκεται μεσα στον καθενα, αυτο καταλαβα\"
ωραίο!!!!!

[carrie]

Παλευω διαρκως να μαθω και να γινω καλυτερη, οπως και ολοι μας πιστευω... Και πρεπει να προσπαθουμε για να δινουμε και το παραδειγμα..ε?

[vince]

Όσο ζούμε μαθαίνουμε.

[vince]

Originally posted by sarasvati
μιλω για τους ανθρώπους που συναντα κανεις στη ζωη του...οχι με την στενη εννοια πχ.μοιραζομαι τη ζωη μου με καποιον-α. σαυτο εχεις δικιο.οχι με τον καθενα. μηπως ομως ακομη κι ενα χαμογελο, μια λεξη προς εναν αλλον-η δεν ειναι μοιρασμα? δεν ειναι προσφορα απο σενα σ τον αλλο? φυσικα ο καθενας μας εχει την ελευθερια της επιλογης, με ποιον θα μοιραστει και τι θα δωσει. το συναισθημα ομως πολλες φορες δεν το ελεγχουμε και \"χτυπιομαστε\" μετα, πως και γιατι και δεν θα το ξανακανω. ομως συνηθως πεφτουμε παλι στη λουμπα.

Περίεργο που κανένας δεν έχει να πεί τίποτα πάνω σε αυτό. Αλήθεια πόσοι έχουμε νιώσει έτσι και πόσο συχνά?