Καλημέρα με χαρά και αισιοδοξία!!!!

[anastazy123]

Καλημέρα..... η μέρα της γυναίκας σήμερα...Χρόνια μας πολλά!!!!:spin::

[marimari]

Καλημερα.Η μερα της γυναικας ειναι καθε μερα.Για ελα εδω να δεις 2 αγριμια αγορια που δεν τα κανεις καλα με τιιιιιιποτα, με εμενα να ισοροπω καθημερινα αναμεσα σε σπιτι , δουλιες, παιδια, δουλεια και πες μου μετα αν δεν γιορταζω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!:bigsmile::bigsmile::bigsmi le::bigsmile:

Αναστασια μου με γελιο στο λεω αυτο, οχι με πικρα και τσαντιλα...:smilegrin::smilegrin::smilegri n::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smi legrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin ::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin:

[anastazy123]

Το ξέρω και σε καταλαβαίνω marimari....Νομίζω πως όλες οι γυναίκες ζούμε κάτι παρόμοιο.....

Οπότε όντως γιορτάζουμε κάθε μέρα!!!!

Καλή σου μέρα...........

[anastazy123]

Άλλωστε Τα ωραιότερα δώρα είναι όταν ΔΕΝ γιορτάζεις τίποτα.. Απλά ο άλλος γιορτάζει επειδή σ'έχει στην ζωή του!

[marimari]

Αχχχ τι ωραια που τα λες.Ποιητρια επρεπε να γινεις.Καλημερα καλη μου Αναστασια!!!!!!!!!!!!:kiss:

[florage]

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ!!!
με δυναμη και με πολλα χαμογελα!!!

[helena73]

βρε το ειχα ξεχασει!!!!!!
καλημερα μας,χρονια μας πολλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!γιορταζουμε κοριτσια!!!!!!!!!!!!

[sweetOctober]

Originally posted by helena73
βρε το ειχα ξεχασει!!!!!!
καλημερα μας,χρονια μας πολλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!γιορταζουμε κοριτσια!!!!!!!!!!!!

εμμμμμμμμμ την εκανα την πατατα μου, δεν το ηξερα και ξεκανονισα που ηταν να βγω με μια καλη φιλη!!! Και ο λόγος, για να πάω γυμναστήριο στο κλεισιμο να μιλήσω με το γυμναστή LOL

[ton76]

http://www.youtube.com/watch?v=4C9vDE4NxXE

[ton76]

τρελο γελιο !!

αφιερωμενο στη φιλεναδα μου ξερει αυτη!!!



Αποχαιρετισμός στην πατάτα




Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη ωραία ρούχα. Κρίμα που δεν είναι δικά μου. Ανήκουν σε μια άλλη: Στη γυναίκα που άφησα πίσω, πριν εφτά μήνες και πριν εφτά ολόκληρα κιλά. «Η εγώ, ή ο υδατάνθρακας», μου βάζει τελεσίγραφο το αγαπημένο μου παντελόνι. Ηρθε η ώρα της κρίσης: Της νευρικής, φυσικά.

Τι στο καλό έγινε; Έγινε χειμώνας, αυτό συνέβη. Το χειμώνα ξυπνάει μέσα μου το Κτήνος. Με πλακώνει ο καιρός, και πλακώνομαι στη μάσα.Προστατεύομαι κάτω από στρώματα μπλουζακίων, πουλόβερ, γιλέκων, εσαρπών και παλτών, αποφεύγω με αριστοτεχνικές πιρουέτες τον ολόσωμο καθρέφτη όταν μπαίνω στο ντους- κι όλα καλά. Ζυγαριά δεν έχω, εννοείται, τόσο μαζοχίστρια δεν είμαι.
Μέχρι που ξυπνάω ένα πρωί- είναι πάντα μέσα Φεβρουαρίου- και συνειδητοποιώ ότι είναι αδύνατον να ντυθώ,, διότι απλούστατα, δεν κουμπώνει τίποτα στη μέση. Άκυρο ένα ολόκληρο ντουλάπι παντελόνια. Άκυρα και όλα τα πουλόβερ, γιατί δεν καλύπτουν τα παχάκια στη μέση. Το μόνο που με παίρνει να βάλω είναι κολάν (καλημέρα, ρινόκερε!) και φόρμες με ελαστική μέση Α. κι ένα τζιν με φαρδύ λάστιχο-σαν ορθοπεδική ζώνη-που το έχω κρατήσει από την εγκυμοσύνη. Μου πάει τέλεια και αναδεικνύει τη σιλουέτα μου (ξανακαλημέρα, ρινόκερε).
Ξέρω πως όταν μου μπαίνει πλέον μόνο αυτό το τζιν, το γκαστρωμένο, έχω πιάσει λιποθερμιδικό πάτο. Γι αυτό το κρατάω, άλλωστε-για συναγερμό.
Ιου-ίου-ίου-ίου!!!!!
Τώρα σας γράφω από την Τιμωριούπολη. Δεν ξέρω κι από δίαιτες, τρομάρα μου, να το πάρω το θέμα υγιεινά και ψύχραιμα Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι να σκοτώνω το Κτήνος. Κάθε Φεβρουάριο. Το Κτήνος του Υδατάνθρακα.
Σε καμιά φιλενάδα μου δεν δουλεύει αυτό το σύστημα (μην το δοκιμάσετε, όλες πάχυναν). Μυστηριωδώς, εγώ βλέπω αποτέλεσμα εξαφανίζοντας κάθε ίχνος υδατάνθρακα από τη ζωή, το πιάτο ή τη σκέψη μου για πέντε περίπου εβδομάδες. Όχι χωρίς κόστος-οι υδατάνθρακες είναι το κατ εξοχήν comfort food: Πατατούλες, μακαρονάκια, ρυζάκια, γλυκάκια, ψωμάκια, πιτούλες, παπαρούλες, γιαμ -γιαμ -γιαμ.
Εντάξει, δεν πεινάω (τρώω τα πάντα εκτός από υδατάνθρακες και σε τεράστιες ποσότητες-αν θέλω), αλλά από το στερητικό γίνομαι, μια τρελή κακιασμένη σκύλα. Στο τέλος των πέντε εβδομάδων έχω τσακώσει τον εαυτό μου να φαντασιώνεται ότι μαχαιρώνει το διπλανό του στο εστιατόριο για να του κλέψει μια τηγανητή πατάτα (την πατάτα μπορούσα και να την πάρω, απλώς. Το μαχαίρωμα το φαντασιώνομαι για τη χαρά του φόνου -μιλάμε για τόσο κακίστρω).
Είναι σχεδόν αβάσταχτο και κάθε φορά ορκίζομαι ότι δεν θα «αφήσω» τον εαυτό μου να στρουμπουλέψει τόσο πολύ που να χρειαστεί ξανά τέτοια τιμωρία. Ναι καλά, κάθε χρόνο τα ίδια. Μην παραξενευτείτε αν τις επόμενες εβδομάδες το πληκτρολόγιό μου στάξει φαρμάκι, δεν μιλάω εγώ, τώρα μιλάει το στερητικό. Αν με διαβάσετε σε καλόψυχη διάθεση, πάει να πει, ή ότι έδιωξα το τρισκατάρατο το εφτάκιλο, ή ότι έπεσα στα σκληρά (γιαμ, γιαμ, πατατούλες)….


ποσο μα ποσο μου ταιριαζει!!!

[anastazy123]

καλησπέρα marimari.....και σε όλους όσους γράψανε:love::love: