Σαββατόβραδο

[νικολας_ed]

χαιρομαι που εχεις λοιπον περισσοτερη εμπειρια στη ζωη, απο ο,τι εχει η κορη μου :yes:
κατι που ομως θα επρεπε να σου εχει δωσει ηδη την εμπειρια της διαχειρισης των καταστασεων της ζωης σου...

ετσι θα ηθελα να σου μιλησω λιγο πιο ανοικτα, οχι οπως θα μιλουσα στην κορη μου, αλλά απευθυνομενος πια σε μια πιο ολοκληρωμενη προσωπικοτητα.

δεν θα αλλαζα κατι σε αυτα που ειπα πιο πανω, απλα θα συμπληρωνα μερικα ακομα.
θα σου μιλουσα για μενα που εχω περασει (ελαχιστες φορες αλλά οχι και σπανιες) , στο μακρυνο παρελθον, καποιες παρομοιες ψυχολογικες καταστασεις δυσαρεστες, τις οποιες τις απεδιδα στα παραπανησια κιλα μου.

δεν ηταν τα κιλα το προβλημα! τουλαχιστον το βασικο προβλημα.

ηταν οτι δεν με αγαπουσα επειδη ημουν εγωιστης και απαιτουσα απο την ζωη να μου τα εχει ολα τελεια για να με αγαπησω!
πιστευα ομως οτι τα κιλα ηταν το προβλημα.
ηταν η "κουρτινα" μου, πισω απο την οποια εκρυβα το πραγματικο μου προβλημα. υποσυνειδητα.

και ετσι κι εμενα με επαιρνε μερικες φορες απο κατω. οπως ολους τους ανθρωπους που αλλος για τα κιλα του, αλλος για το οποιο κουσουρι του, νιωθει οτι μειονεκτει σε ενα τομεα
αν και παντα ειχα γυρω μου και φιλους και γυναικα ή γυναικες ακομα, οταν ενιωθα αδυναμος στο να "χτυπησω" μια "θεα", (ειτε γιατι υπηρχε διαφορα στην εξωτερικη εμφανιση , ειτε για αλλο λογο), απεδιδα στα (πολλα ή λιγοτερα παραπανησια) κιλα μου την οποια "αποτυχια " μου
ειχα και εγω να μπω σε θαλασσα για χρονια. ενιωθα μειονεκτικα απεναντι σε αλλους ενω δεν θα επρεπε. και τουτο με εθλιβε. αρα τι να πηγαινα να κανω στην θαλασσα?
να δωσω τροφη σε διαφορους μαλακες να την λενε πισω απο τη πλατη μου? σαν φοιτητης, στα τοσα χρονια ζητημα αν ειχα κανει μπανιο 5-6 φορες
υποθετω κατι αντιστοιχο οτι συμβαινει και σε σενα

ομως στην πορεια ανακαλυψα μερικα πραγματα πανω στις ανθρωπινες σχεσεις, στον εαυτο μου, στην ψυχολογια μου.
ενα ηταν οτι η γυναικα ερωτευεται με τα αυτια και οχι με τα ματια
οτι αν θες να κανεις ερωτα στο κορμι μιας γυναικας, αν δεν εισαι πιπινι να σε γουσταρει για ξεπετα, πρεπει να της κανεις πρωτα ερωτα στο μυαλο
οτι για να παρεις αυτο που θες ( εν προκειμενω την αποδοχη, τον θαυμασμο, τον ερωτα, την αγαπη της αλλης) πρεπει να μαθεις να την ακους.
οτι πρεπει να δωσεις για να παρεις...
και πολλα άλλα

οταν λοιπον καταλαβα στην πορεια της ζωης μου, οτι το προβλημα δεν ηταν τα κιλα μου, αλλά η αποδοχη του εαυτου μου απο τον ιδιο μου τον εαυτο, τοτε αρχισαν με εναν "μαγικο" τροπο να λυνονται πολλα
αλλάζοντας μερικα σημεια του χαρακτηρα μου, του τροπου επικοινωνιας μου με τις αλλες, ειδα ακομα και "θεές" να μου την ψιλο-πεφτουν!
τα κιλα ησαν εκει, εγω εξακολουθουσα να εχω καποιο προβλημα με αυτα, αλλά σιγουρα πολυ μικροτερο.
δισταζα να μπω στην θαλασσα, αλλά αρχιζα να κανω μπανια εστω και σε πιο ερημικες παραλιες
ειχα αρχισει ομως και μαθαινα το μαθημα

δεν ηταν η εξωτερικη εμφανιση που θα τραβουσε τις γυναικες κοντα μου. ηταν η αυρα που εβγαζα, η αισθηση του "ειμαι καλα και το δειχνω", το χαμογελο, το "πειραγμα" στο μυαλο της αλλης και οχι στα ματια της αλλης, οπως συνεβαινε με τους θεογκομενους.

τοτε αρχισα να με αποδεχομαι! οχι ολοκληρωτικα, αλλά σιγουρα εν μερη.
στην ευαισθητη φοιτητικη ηλικια, την ηλικια του "ψαξιματος", αν και γεματουτσικος, δεν ημουν 150 κιλα. ημουν ομως 120.
ημουν επικοινωνιακος τυπος, οχι χαζοχαρουμενος, αλλά σιγουρα επικοινωνιακος. ολες με ηθελαν για φιλο, αλλά ελαχιστες για γκομενο.
μεχρι τοτε απεδιδα στα κιλα αυτο το φαινομενο.
οταν ομως αρχισα να συνειδητοποιω οτι απλα ηταν η αγνοια μου στο πως να παρω αυτο που θελω, οτι ημουν μεχρι τοτε ανικανοποιητος απο τον εαυτο μου και το μετεδιδα στις αλλες με αποτελεσμα το να μεταδιδω ανασφαλεια και αδυναμια, και τουτο απομακρυνε την ελξη τους για μενα, τοτε αρχισαν να φτιαχνουν πολλα.

φιλους ειχα, κοινωνικη αποδοχη ειχα, κοπελα ειχα, αλλά μεχρι να συνειδητοποιησω και να εργαστω πανω σε αυτο, δεν ειχα αυτα που ηθελα στις γυναικες. τουλαχιστον απο αυτες που ηθελα.

οταν ομως καταλαβα οτι ημουν καλα παρα τα κιλα μου, οτι με ψιλοαγαπουσα παρα τα κιλα μου, οτι ενταξει, δεν ημουν και 200 κιλα, οτι το βασικο ηταν να νιωθω εγω καλα με εμενα, τοτε ηρθε και η αποδοχη!
πρωτα με αποδεχτηκα εγω, μετα με αποδεχτηκαν και οι αλλες
και σε πληροφορω οτι ηρθε και καιρος που εφτασα στο αλλο ακρο, του να προσπαθω να απομακρυνω τις οποιες παλιες μου γκομενες απο τη ζωη μου, κατι που μου ηταν αδιανοητο λιγα χρονια πριν!

τεσπα, το θεμα δεν ειναι η ιστορια μου, το θεμα ειναι αλλο.

οτι αν θες να εισαι ευτυχισμενη, οτι αν θες να νιωθεις "βασιλισσα", μπορεις με δυο-τρεις απλες κινησεις!
ενα, το να αποδεχτεις τον εαυτο σου. το κορμι αυτο δεν εισαι εσυ. ειναι το ρουχο σου
κανε τους αλλους να δουν εσενα περισσοτερο και οχι το ρουχο σου! το οποιο παρεπιπτωντος "τρωγεται". δεν εισαι 150 κιλα που ειναι αλλες.

οτι αυτο που θελουν οι αλλοι απο μια σχεση, ειναι η επικοινωνια.
μαθε να τους ακους και καταλαβε τι πρεπει να τους δωσεις. θα σε λατρεψουν οταν το κανεις αυτο

οτι οι αντρες αρχικα, ερωτευονται με τα ματια και οχι με τα αυτια οπως οι γυναικες
αποδεξου το και κανε τους πρωτα φιλους για να σε αποδεχτουν. επειτα αν μαθεις το πως, θα τους κανεις να σε ερωτευτουν. γιατι δεν θα βλεπουν το "ρουχο" αλλά εσενα

προσπαθησε να βελτιωσεις αυτο το "ρουχο" αν και όποτε αυτο ειναι δυνατον
και πανω απο ολα αποδεξου το γιατι αν μη τι αλλο, ειναι πολυ καλυτερο απο πολλά άλλα "ρουχα"


οταν ολα αυτα τα κανεις καλα, τοτε δεν θα σε ενοχλουν οι "κορμαρες" των αλλων, ουτε το κορμι το δικο σου τοσο πολυ.
θα ξερεις οτι το αντικειμενο του "ποθου σου" μπορει να θελει την "θεά" για μια ξεπετα, αλλά ταυτοχρονα θα θελει εσενα για να ξυπνησει το αλλο πρωι

ετσι, θα αρχισεις να νιωθεις οικτο για ολες αυτες τις κορμαρες που σημερα ζηλευεις, γιατι αυτες το μονο καλο που θα εχουν θα ειναι ο ωραιος τους πισινος που καποτε θα πεσει.
εσυ ομως, θα εχεις την γνωση του πως να σε βλεπουν οι αλλοι-αλλες για "θεά"
και θα θελεις να βγαινεις γιατι θα νιωθεις εσυ ο κυριαρχος του παιχνιδιου και οχι ο λουζερ!

αν ολα αυτα τα κανεις καλα, τοτε θα ερθει μερα που ο "θεογκομενος" που σημερα εχει ματια μονο για την "κορμαρα" και εσενα σε βλεπει απλα σαν φιλη, να παρατησει την "κορμαρα" για σενα!
κι αυτη η αισθηση ειναι "ολα τα λεφτα"

τοτε δεν θα σε πειραζουν τα κιλα σου.
και τοτε απλα το μονο προβλημα που θα εχεις, θα ειναι να μην ξεφυγεις σε πολυ περισσοτερα κιλα οπως την πατησα εγω που επαναπαυθηκα αργοτερα.


το ζητουμενο δεν ειναι να κοροιδεψεις τον εαυτο σου οτι και καλα εισαι η βασιλισσα της παρεας σου
το ζητουμενο ειναι να συνειδητοποιησεις οτι εισαι η βασιλισσα...


ευχομαι απο καρδιας, να αποδεχτεις και επειτα να αγαπησεις τον εαυτο σου, ετσι οπως ειναι σημερα.
οταν τον αγαπησεις τοτε πραγματικα θα θελησεις να φτιαξεις το σωμα σου, απο αγαπη για αυτο
μεχρι τοτε ισως τα κιλα μας να ειναι η καλυτερη δικαιολογια μας στο γιατι δεν νιωθουμε ευτυχεις


εγω τουλαχιστον αυτα θα πω στην κορη μου λιγα χρονια μετα. :smilegrin:



υγ

εχω φιλη που ειναι σιγουρα πολυ περισσοτερα κιλα απο σενα
ειναι μια γυναικα "πανηγυρι", βγαζει πολυ θετικοτητα, και σε πληροφορω οτι σιγουρα εχει πληρεστερη σεξουαλικη-αισθηματικη ζωη απο πολλες "κορμαρες"
δεν χανει ευκαιρια στο να βγει, να διασκεδασει κλπ
δεν την πειραζει το να ειναι γυρω της "κορμαρες". ξερει οτι ο συζυγος ή ο γκομενος θα τις λιγουρευτουν
αλλά ξερει οτι μαζι της θα κοιμηθουν, οχι με τις "κορμαρες"

τεσπα, πολυ στο ερωτικο, μας βγηκε το ολο θεμα, αλλά τελικα πισω απο την εξωτερικη εμφανιση , το θεμα ειναι η ερωτικη μας ζωη εκτος και αν μιλαμε για ζητηματα υγειας που προκαλει η παχυσαρκια

[Scarllet_D]

Παιδιά πραγματικά σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δυο σας! Μου ανεβάσατε λίγο το ηθικό είναι η αλήθεια ^_^
Παράπονο απο την κοινωνικόερωτική μου ζωή δεν έχω, ευτυχώς. Αλλά μάλλον το δημιουργώ γιατί έχω θέμα με τον εαυτό μου. And this will change Μαζί με τα κιλά μεν, αλλά σίγουρα θα δώσω και λίγο παραπάνω έμφαση να "διορθώσω" και το μέσα πρόβλημα.

Ειλικρινά σας ευχαριστώ!!

[νικολας_ed]

μπραβο κουκλα μου! :thumbup:
εισαι αστερι, τα καταλαβες ολα

ολα θα πανε καλα!
μην πεσεις στην λουμπα, του να δημιουργησεις προβλημα εκει που δεν υπαρχει στην ουσια.
καλα να περνας :bouncy: