Ζάχαρη:απλή προτίμηση ή εθισμός;

[cAtTaC]

Διάβασα διάφορα άρθρα για τη ζάχαρη και αμέσως σκέφτηκα πόσο καλά περιγράφουν τον εθισμό μου με τη ζάχαρη!
Οσοι ομοιοπαθείς θα καταλάβετε!

[Scarllet_D]

Κι εγώ πάσχω απο αυτόν τον εθισμο :-$

[sweetOctober]

εθισμος. Η κακη ψυχολογια μου ζητουσε ζαχαρη, η ζαχαρη κι αλλη ζαχαρη. Δεν το ειχα ζησει, το επαθα κι εμαθα.

[Scarllet_D]

Εγω πλέον φροντιζω να τρώω λιγη ζάχαρη καθε μερα για να μην κατρακυλησω αν μου λείψει πολύ!

[rena75]

Για εμένα ήταν εθισμός.
Την έκοψα μαχαίρι τον Σεπτέμβριο, και δεν την αναζητάω πια (!) Να σκεφτείτε, χτες και σήμερα ήμουν σε ξενοδοχείο με μπουφέδες γεμάτους γλυκά, στο τραπέζι έτρωγαν όλοι τους, κι εμένα δεν ίδρωσε το αυτί μου.

[sweetOctober]

και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...

[aiglh!]

σωστα sweet συμφωνω απόλυτα

[sparrow]

Με λένε sparrow και είμαι 19 μέρες καθαρή!:Ρ Λοιπόν ξέρω από πρώτο χέρι ότι είναι εθισμός.Περνούσα έξω από ζαχαροπλαστείο ή στο σούπερ μάρκετ και απέναντι στα γλυκά ένιωθα ότι δεν ελέγχω τον εαυτό μου.Στ αλήθεια τα ξεχνούσα όλα.Σηκωνόμουν μες το κρύο να πάω να αγοράσω γλυκό λές κι έψαχνα τη δόση μου.Μόνο αφού αηδίαζα από τη ζάχαρη ξυνπνούσα και αντιλαμβανόμουν τι έκανα.Θυμάμαι και μια φορά που έβαλα τις φωνές στη μάνα μου και πραγματικά ένιωθα ΘΥΜΟ γιατί ξέχασε να μου φέρει σοκολάτα που ζήτησα.Αφού την έτρωγα αισθανόμουν τύψεις όχι τόσο για τις θερμίδες αλλα γιατί συμπεριφερόμουν σαν άρρωστη που θέλει τη δόση.Και το κακό είναι ότι δε μου φτάνε πλέον ένα γλυκό τη μέρα αλλά αρχίσα τα 2-3-4 όσα χωράνε και οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας!Πριν χρόνια κατάφερα να τα κόψω(για μήνες αποχής μιλάμε) και ναι το θαύμα συνέβη!Ο οργανισμός μου δεν τα ζητούσε πια!Οπότε ξέρω πώς είναι να είσαι εθισμένος αλλά ξέρω ότι είναι και κάτι που κόβεται.Το έζησα.Και μπορώ να το ξανακάνω.Είναι δύσκολο να ξεκινήσει αλλά γίνεται.

[forty]

Σιγουρα ειναι εθισμος!Το εχω παθει και ξερω για μενα οτι θελει περιπου 4-6 μερες αντιστασης και μετα ειμαι μια χαρα :thumbup: Νομιζω οτι το φυσιολογικο ειναι να παιρνουμε τη γλυκια γευση απο τα φρουτα και καποια λαχανικα οχι απο προιοντα επεξεργασιας οπως ειναι η ζαχαρη

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by forty
Σιγουρα ειναι εθισμος!Το εχω παθει και ξερω για μενα οτι θελει περιπου 4-6 μερες αντιστασης και μετα ειμαι μια χαρα :thumbup: Νομιζω οτι το φυσιολογικο ειναι να παιρνουμε τη γλυκια γευση απο τα φρουτα και καποια λαχανικα οχι απο προιοντα επεξεργασιας οπως ειναι η ζαχαρη

Συμφωνώ απόλυτα!
Είναι πραγματικός εθισμός, που όμως ευτυχώς μπορείς με λίγη προσπάθεια να κόψεις. Και έχεις απόλυτο δίκιο ότι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να τρώει επεξεργασμένη ζάχαρη, αλλά μόνο τα σάκχαρα των φρούτων και των λαχανικών που κρατούν τη γλυκόζη του αίματος σε νορμάλ επίπεδα.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να τρώμε γλυκά. Δεν προσφέρουν τίποτα. Μόνο κακό κάνουν. Αλλά έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία με φούρνους, ζαχαροπλαστεία, σοκολατοβιομηχανίες και τα έχουμε απενοχοποιήσει.

[rena75]

Originally posted by sweetOctober
και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...

καλημέρα!
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by Tassos67i
Μια μέρα εδώ και χρόνια έφαγα γλυκά εορταζόντων...τέσσερα διαφορετικά κομμάτια. Έτρεμα μην μου ανοίξει η διάθεση και θελήσω να αδειάσω τα κουτιά. Την στιγμή που τα έτρωγα σκεφτόμουν πόσο θεσπέσια ήταν η γεύση τους κι ότι θα μπορούσα να φάω άπειρα από αυτά. Τελικά αρκέστηκα σε ότι μου προσφέρανε. Και δεν έφαγα τίποτα όλη την υπόλοιπη μέρα πέρα από τα προβλεπόμενα φρούτα το πρωϊ και το μεσημέρι. Κι ούτε ζορίστηκα καθόλου, ούτε λιγούρες...τίποτα από ότι φοβόμουν αλλά το ρίσκαρα.
Ήταν η καλύτερή μου ημέρα εδώ και μήνες!
Άδειο πανάλαφρο στομάχι, δεν ζύγισα-ετοίμασα φαγητό, πήγα γυμναστήριο και με ενέργεια αλλά και με άδειο στομάχι -που όμως δεν γουργούριζε- και γυμνάστηκα άνετα και τελικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο αφού ακόμη και η κατανάλωσή τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια από θρέψη...αλλά και γνώση του τι έφαγα...μηδέν.
Αφού το σκέφτηκα να καθιερώσω κάποιες ημέρες την εβδομάδα να τρώω γλυκά για τους παραπάνω λόγους.
Αλλά κόλλησα στο ότι πρόκειται για σαβούρα χειρότερη κι από τα πιτόγυρα. Πάντως με αυτό το βίωμα ένοιωσα ακόμη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

Ειλικρινά μπράβο σου! Έχεις βρει τις ισορροπίες και αυτό είναι το σημαντικότερο!
Βέβαια, αν αρχίσεις να τρως πιο συχνά γλυκά, δεν είναι δύσκολο να αποδιοργανωθείς....

Originally posted by rena75
καλημέρα!
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)

Συμφωνώ απόλυτα! Μπράβο που το κατάφερες!
Ζω για την μέρα που θα έχω απεξαρτηθεί πλήρως (τώρα το προσπαθώ αρκετά) και ειδικά για την μέρα που θα τα βλέπω και δεν θα μου κάνει καμία αίσθηση.

[sweetOctober]

Originally posted by rena75

Originally posted by sweetOctober
και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...

καλημέρα!
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)

δηλαδη εκοψες τη ζαχαρη κι εκανες τοσες εξετασεις για χαρη της, η εγω καταλαβα λαθος?? Μα αυτο κι αν ειναι ακραιο.

Ζω σε ενα κοσμο με ζαχαρη, θελω να ειμαι σε θεση με μια μετρημενη διατροφη να φαω και το γλυκο μου και ολΑ χωρις τυψεις, υπερφαγιες, ακροτητες και φοβο οτι θα ειμαι για παντα δεσμια της ζαχαρης επειδη απελαυσα κατι ομορφο. Ολα ειναι στο μυαλο, κι ολα εχουν αντικτυπο στο σωμα και το αντιστροφο. Βασικα υπαρχει μεγαλο θεμα μεσα στο φορουμ, με τα ακρα. Νομιζω οτι αν υπαρχει μια αιτια διατροφικων διαταραχων πασιφανης, ακομα και σε ασχετους με αυτα, σαν και μενα, ειναι τα ακρα. Δε τα θελω. Δε προσπαθω να σε πεισω, αλλα καταθετοντας τη δικια μου γνωμη και αποψη (κι γω ειχα κοψει τη ζαχαρη και καθετι επεξεργασμενο) ισως καποιοι σωθουν. Γιατι ολες αυτες οι στερησεις, η μεγαλοποιηση μεσα στο μυαλο μας γινονται μια πικρη φυλακη.

[sweetOctober]

Originally posted by Tassos67i
Μια μέρα εδώ και χρόνια έφαγα γλυκά εορταζόντων...τέσσερα διαφορετικά κομμάτια. Έτρεμα μην μου ανοίξει η διάθεση και θελήσω να αδειάσω τα κουτιά. Την στιγμή που τα έτρωγα σκεφτόμουν πόσο θεσπέσια ήταν η γεύση τους κι ότι θα μπορούσα να φάω άπειρα από αυτά. Τελικά αρκέστηκα σε ότι μου προσφέρανε. Και δεν έφαγα τίποτα όλη την υπόλοιπη μέρα πέρα από τα προβλεπόμενα φρούτα το πρωϊ και το μεσημέρι. Κι ούτε ζορίστηκα καθόλου, ούτε λιγούρες...τίποτα από ότι φοβόμουν αλλά το ρίσκαρα.
Ήταν η καλύτερή μου ημέρα εδώ και μήνες!
Άδειο πανάλαφρο στομάχι, δεν ζύγισα-ετοίμασα φαγητό, πήγα γυμναστήριο και με ενέργεια αλλά και με άδειο στομάχι -που όμως δεν γουργούριζε- και γυμνάστηκα άνετα και τελικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο αφού ακόμη και η κατανάλωσή τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια από θρέψη...αλλά και γνώση του τι έφαγα...μηδέν.
Αφού το σκέφτηκα να καθιερώσω κάποιες ημέρες την εβδομάδα να τρώω γλυκά για τους παραπάνω λόγους.
Αλλά κόλλησα στο ότι πρόκειται για σαβούρα χειρότερη κι από τα πιτόγυρα. Πάντως με αυτό το βίωμα ένοιωσα ακόμη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

:thumbup::thumbup::thumbup: speechless! Εισαι το ινδαλμα μου!

[sarah1989]

Πραγματι με τα γλυκα μπορεις να ξεφυγεις, αλλα και παλι, μήπως και με τα αλμυρα δεν ξεφευγουμε;
Μου εχει τυχει να φαω ενα κομματι γλυκο (οπως χθες πχ) και να πω ειμαι οκ (οχι οτι δε θα ετρωγα και αλλο αλλα και το 1 ικανοποιησε την ορεξη μου). Υπαρχουν αλλες περιπτωσεις που και το ταψι ολοκληρο να φαω (και μαλιστα απο γλυκο που δε μ αρεσει ιδιαιτερα) δεν μπορω να σταματησω.
Η μεγαλυτερη παγιδα για μενα ειναι το αλκοολ (ιδιαιτερα κρασι-τσιπουρο-ρακομελα κτλ κτλ). Παντα με το αλκοολ ζηταω και μεζε και μετα λυσαω για γλυκο. Γι αυτο εδω κι ενα μηνα που ειμαι σε διατροφη το εχω κοψει μαχαιρι (με εξαιρεση 2 σφηνακια που πραγματικα με πιεσαν να πιω-οχι οτι δε μου αρεσαν :P)