ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

[Marillita]

ειμαι 30 χρονων, εχω ύψος 1,60 και 55kg. Τρώω κανονικά και τα έξτρα τα φτύνω...Καμιά φορά όμως φτύνω και το κανονικό φαγητό. Π.χ. αν έχουμε παστίτσιο ή μουσακα ΄τύνω τις μελιτζάνες ,τις πατάτες ή τα μακαρόνια καθώς και την μπεσαμέλ....

[aiglh!]

προσπαθησε να ακολουθεις μια ισοροπημενη διατροφη, απεβαλε το αγχος του παραπανω φαγητου, δεν μπορεις μια ζωη να τρως και να φτυνεις.. εχεις σχεση ή εισαι παντρεμενη ? ο φιλος σου το γνωριζει?

[Marillita]

Ούτε σε σχέση είμαι ούτε παντρεμένη....Ξερω ότι είναι βλακεία μου.....Τωρα δηλαδή αρχίζω να το συνειδητοποιώ....Σ'ευχαριστ� � πολύ πάντως...Θεωρούσα ότι το κάνω μόνο εγώ αυτό το πράγμα, αλλά απ'ότι βλέπω.....Δεν ξέρω καν αν έχει επιπτώσεις στην υγεία..Ποιον να ρωτήσω;;Ντρέπομαι να του το πω....

[aiglh!]

φυσικα και εχει, παλευα με διατροφικες διαταραχες 5 χρονια, τα εχω κανει ολα στον οργανισμο μου...
στη δικη σου περιπτωση η στερηση του να μην απολαμβανεις το φαγητο σου και να το φτυνεις ισως σε οδηγει σε νευρα, αμα το φας σε ενοχες και γενικα κανει κυκλο που καπως πρεπει να το σπασεις... οταν κανεις παιδια δε μπορεις να τρως και να φτυνεις, τι παραδειγμα θα τους δωσεις ακομη και ο αντρας σου δεν θα του αρεσει να το κανεις αυτο, αρα πρεπει να το σταματησεις απο τωρα, να αρχισεις να χαιρεσαι τη ζωη σου...
επισης τα 50 κιλα γτ ειναι καλα για σενα? μπορει να σου σταματησει η περιοδος ή να εχεις διαταραχες αμα τα φτασεις και συνεχιζεις να στερησε...
η λυση ειναι μια ισοροπημενη διατροφη με 5 γευματα, μη στερησε, το παραπανω δεν πειραζει μια στο τοσο και αμα θες γλυκο φατο μη το φτυνεις...
αμα φας και δνε φτυσεις καταλαβαινω θα πλυμμιρισεις απο ενοχες κρατα τες μην τις αποβαλλεις γτ κανει κυκλο...στο τελος θα το ξεπερασεις, θελει αρκετη δουλεια...παλεψε το

[Marillita]

Σ ευχαριστώ πολύ....Από σήμερα κιόλας μπαίνω σε διαδικασία διακοπής αυτής της συνήθειας...:duh:

[syntrofissa]

Γειαααα σας!
Σόρρυ που δεν μπήκα για καιρό, αλλά όταν περνάω τις φάσεις της βουλιμίας-απογοήτευσης-ενοχών κλπ κλπ δεν θέλω να συζητάω ούτε με τον εαυτό για αυτά γιατί νιώθω απέχθεια....
Σήμερα όμως ήταν μια καλή μέρα!!!

ligeia,

κατ'αρχήν να σου πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ γιατί δε όλον αυτόν τον αγώνα είχες αρκετές νίκες (ξεπέρασες τη νευρική ανορεξία, έχασες πολλά κιλά, έζησες ελεύθερη και χαρούμενη για αρκετούς μήνες, που καταλαβαίνω ότι είναι τεράστιο διάστημα για εμάς), έχουμε και μερικές ήττες όμως όλοι, τι να κάνουμε, τις προσπερνάμε και συνεχίζουμε. :)

Αυτό για το νέο ξεκίνημα πίστευα ότι θα με βοηθούσε κι εμένα, έτσι έφυγα από το σπίτι των γονιών μου πριν 1,5 χρόνο και έμεινα μόνη μου. Ένιωθα ότι αυτό το σπίτι είναι συνδεδεμένο με τα χρόνια βουλιμίας που πέρασα και ότι αλλάζοντας περιβάλλον θα αλλάξουν τα πάντα...Εμένα τελικά δεν με βοήθησε, ίσα ίσα μου έκανε περισσότερο κακό, πάχυνα περισσότερο και μη έχοντας κανέναν έλεγχο δεν έκανα τίποτα χρήσιμο.
Αυτό που λες για τις χαμένες μέρες δεν φαντάζεσαι πόσο το καταλαβαίνω.....όλο αυτό επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής μου, δεν θέλω να βγω, να δουλέψω, να συναναστραφώ με κανέναν και καθώς πάχυνα και πολύ δεν τολμούσα να πάω και στο πανεπιστήμιο κι έχασα 2 χρόνια και από κει....(τώρα έχοντας παχύνει ακόμα πιο πολύ από πέρσι, θα κάνω το μεγάλο βήμα...αύριο θα πάω να δώσω το πρώτο μου μάθημα μετά από τον "αυτοαποκλεισμό" μου από τη σχολή...κι ας σκεφτούνε/πούνε ό,τι θέλουνε οι άλλοι, κουράστηκα να χανω μέρες, μήνες, χρόνια από τη ζωή μου χωρίς να προχωράω)
Όλο έλεγα ΟΤΑΝ αδυνατίσω, ΟΤΑΝ ξεπεράσω τη βουλιμία θα κάνω ένα σωρό πράγματα. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! αφού δεν τα κατάφερα δεν με παίρνει να χάνω άλλο χρόνο από τη ζωή μου, δεν το θέλω....

Όταν κάνω απολογισμό και σκέφτομαι γιατί και πώς ξεκίνησαν όλα αυτά, ποτέ δεν βρίσκω μια συγκεκριμένη αιτία, μάλλον είναι ένα σύνολο ψυχολογικών, οικογενειακών προβλημάτων, προσωπικών ανασφαλειών κλπ κλπ που είχα μέσα μου και ξαφνικά ένιωσα να πνίγομαι.
Κι εγώ φαινομενικά για πολλούς τα έχω όλα, αλλά έχω πολλά κενά που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει...ούτε κι εγώ καλά καλά καταλαβαίνω γιατί να τα έχω και γιατί να μην μπορώ να τα ξεπεράσω πια...

[syntrofissa]

Marillita,

κι εμένα με πειράζει όταν (τώρα που πάχυνα) με παρομοιάζουν με τη μαμά μου γιατί εννοούν στο σουλούπι...Τόσο καιρό δεν μου έλεγαν πόσο της μοιάζω, τώρα που πάχυνα (είναι κι εκείνη χοντρούλα) της έμοιασα...όσες είμαστε χοντρές δεν σημαίνει ότι μοιάζουμε, ότι είμαστε ίδιες!

Όταν ήμουν αδύνατη (βουλιμική φυσικά) έτρωγα με καμάρι μπροστά στους άλλους θέλοντας να δείξω ότι δεν ήμουν κομπλεξική με τις θερμίδες, έτρωγα τα πάντα και πολύ και δεν παχαίνω....πού να ήξεραν όμως ότι ήμουν η χειρότερη από όλους...
Τώρα που είμαι χοντρή κι εγώ ντρέπομαι να τρώω μπροστά σε άλλους με την ίδια σκέψη με σένα, ότι θα κοιτάζουν κάθε μπουκιά μου και θα λένε διάφορα...

Αυτό με το φτύσιμο το είδα σε μια σειρά (sex and the city!!!) και μου φάνηκε ωραία ιδέα (για κάτι τέτοια πρώτη είμαι) αλλά τότε δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα το να χάσω κιλά, αλλά το να μην παχύνω...και βολευόμουν με τους εμετούς.
Μην νιώθεις περίεργα, εγώ δεν είμαι λιγότερο αηδιαστική από σένα, αντιθέτως....Αλλά πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο εφόσον ΘΕΛΟΥΜΕ αρχικά και ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕι έπειτα (όσο μπορεί ο καθένας) να ελευθερωθούμε. Όσο σκέφτομαι ότι κάποτε καμάρωνα κιόλας για τα "κατορθώματά" μου, με λυπάμαι...

Αυτό για τον γάμο κι εγώ το σκέφτομαι...πώς θα κάνω οικογένεια αν δεν έχω ξεπεράσει αυτήν την αρρώστια?
μια ζωή θα κρύβομαι και θα ντρέπομαι για τον εαυτό μου? και ποτέ δεν θα μπορούσα να νιώσω καλή μάνα κάνοντας αυτό, ούτε να κερδίσω το σεβασμό της οικογένειας (ακόμα κι αν δεν το ήξεραν)...
Μάλλον αν δεν το ξεπεράσω τελείως δεν θα μπορέσω να προχωρήσω σε οικογένεια...
Στο sex and the city πάλι είχε δείξει μια μεγάλη σχετικά γυναίκα, ανύπαντρη, και λέει η Μιράντα νομίζω "αυτή για να μην έχει παντρευτεί ή λεσβία είναι ή βουλιμική"! (τότε σκέφτηκα ότι αν δεν το νικήσω, μάλλον αυτή θα είναι και η δική μου κατάληξη :( )

[aiglh!]

κοριτσια παλεψε τον γτ θα σας φαει μελλοντικα, υπηρξα και εγω βουλιμικη και πολυ μαλιστα, ειχα φτασει σε σημειο να κανω αποπειρες αυτοκτονιες επειτα απο ενα βουλιμικο επεισοδιο, και ποιοσ ο λογος?ειτε του να φαω μεχριι σκασμου ή να πεθανω απο τις τυψεις ή κανονικα??:rolleyes:
κανετε σωστη διατροφη να εχει μεσα απο ολα, αποβαλλετε τις τυψεις και προσπαθηστε να το ξεπερασετε ασχολειθειται με κατι αλλο, δεν υπαρχει λογος το φαγητο να κατευθυνει τη ζωη σας, τις επιλογες σας....

[Marillita]

syntrofissa...σ'ευχαριστώ για τη συμπαράσταση...Πράγματι, το μεγάλο βήμα είναι οτι το έχουμε συνειδητοποιήσει....Αχ!!!Αυτ� � που πρέπει να εντάξω στην καθημερινότητά μου είναι η άσκηση....Βαριέμαι απίστευτα, παρόλο που όταν κάνω γυμναστική ανεβαίνει πάρα πολύ η διάθεση μου!..Τι ανωμαλία είναι αυτή ου με δέρνει!!Επιδίδομαι σε "σπορ" που με θλίβουν κι αφήνω αυτά που με φτιάχνουν.....:smug:

[syntrofissa]

καλα κι εγω με την γυμναστικη δεν τα παω καθολου καλα...
προσπαθω καμια φορα να ενταξω το περπατημα στην καθημερινοτητα μου (εστω μιση ωρα καθε μερα) αλλα βαριεμαι συνηθως ή βρισκω δικαιλογιες...εχει ζεστη και θα λιωσω, βρεχει, εχει κρυο το χειμωνα....
μονο το κολυμπι με ευχαριστει αλλα μετρημενες φορες εχουμε την ευκαιρια να παμε θαλασσα πλεον.
Καλό θα ήταν να καταφερναμε να την κανουμε συνηθεια τη γυμναστικη στη ζωη μας αλλα δυσκολο.

[syntrofissa]

Κορίτσια είναι τέλειο να είσαι ελεύθερη!!!!!!!!!!!!!

αυτές τις μέρες τρώω κανονικά, ευχαριστιέμαι το φαγητό και δεν εχω ενοχές.
Δεν ενδίδω σε πειρασμούς που ξέρω ότι θα μου κάνουν κακό (στο σώμα και ψυχολογικα κυριως) και είμαι πολύ ευχαριστημένη! πχ χθες το βραδυ ηθελα γλυκο (κι ευτυχως δεν εχω τιποτα που να με βαζει σε πειρασμο σπιτι) κι εφαγα ενα παξιμαδι με μελι και τελος. χωρις ενοχες, χωρις υπερφαγια, χωρις εμετους, χωρις καταθλιψη!
Μακαρι να συνεχισω έτσι...

[tired_ed]

Και εγώ θέλω να γίνω ελευθερη και ανεξάρτητη να είμαι όπως παλια :(

[eleni1986]

Originally posted by tired
Και εγώ θέλω να γίνω ελευθερη και ανεξάρτητη να είμαι όπως παλια :(

Όλα είναι θέμα μυαλού.. Πίστεψε σε εσένα και δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να είναι ελεύθερος!!