Είμαστε μόνοι μας .

[Kleiw]

Γιατι οι άλλοι μας είναι τόσο σημαντικοί ?
Οτι και να κάνεις , όσο και να σου αρέσει αυτό , χωρίς καλή παρέα δεν το χαίρεσαι το ίδιο .
Αχ ! Πως εχω εγκλωβιστεί έτσι ? Αναπολώ τα φοιτητικά μου χρόνια που περνούσαμε χρόνο πολύ με την παρέα μου ..........
Τώρα νοιώθω πιο ελεύθερη , μακρυά απο τις επιρροές των άλλων , αλλα είναι τόσο ωραία να έχεις τους δικούς σου ανθρώπους ......... και για εμένα αυτό ηταν οι φίλοι ........... οι δικοί μου άνθρωποι ...... Και τώρα πια ο χρόνος εχει αφήσει αυτή την εποχή και δεν γυρίζει πίσω ......... τώρα πια μόνο η δική μου οικογένεια είναι λύση για να ξανααποκτήσω δικούς μου ανθρώπους . Και αυτή την λύση την καθυστερώ , γιατί ξέρω οτι εχει ευθύνες , θέλει αφοσίωση και θα σημαίνει το τέλος μιας εποχής . Της εποχής που το επίκεντρο είναι ο εαυτός μου και οι επιθυμίες του .

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ; ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ

[Arsi]

Εγω πιστευω οτι οσο μεγαλωνουμε,τοσο \'πονηρευουμε\',τοσο μπαινουμε θελοντας κ μη σε μια ανταγωνιστικη κοινωνια,τα αγνα συναισθηματα τα πνιγουμε,χανομαστε στις υποχρεωσεις κ σε ενα αγωνα επιβιωσης που μας κανει να μη λειτουργουμε οπως π.χ. ειμασταν φοιττητες κ ομως ολοι το ιδιο προβλημα εχουμε κ ειμαστε δυστυχισμενοι..αδιαφορουμε για τα πιο σημαντικα πραγματα κ μαλιστα κανουμε το αντιθετο.κ τι θα πει αν κανουμε οικογενεια?θα μπουμε σε εναν αγωνα επιβιωσης που θα μας απορροφα?θα αγαπαμε κ θα αγαπιομαστε απο τα μελη της κ θα εγκλωβιστουμε εκει μεσα?κ οι φιλοι?οι υπολοιποι ανθρωποι?το αυθορμητο γελιο?οι αληθινες ματιες?οι \'τρελες\'?η αγαπη?τα αγνα συναισθηματα στον απεναντι?η ζωη της ψυχης?

[Arsi]

Παντως σιγα σιγα πρεπει να αντιδρασουμε στο στησιμο αυτης της κοινωνιας,δε μπορει να παραγει δυστυχισμενα πλασματα κ να σκεφτομαστε κ να την ακολουθουμε..εγω δε θελω γι αυτο μπορει κ να μην προσαρμοζομαι.τη ζωη μου θελω να τη ζησω με πιο πολυ ψυχη κ ας τα οσα προβληματα της κ ας ειναι λιγο σκληρο το τιμημα..Καπου βαθια μεσα μου πιστευω πως μπορεις να ζησεις με το \'παιδι\',να βρεις κ αλλους που θελουν να ζησουν ετσι ,με ψυχη..Καν η ψυχη μου θελησει γαμο ισως τοτε τον κανω...

[Kleiw]

Αγη εχεις δίκιο . Απο την μία υπάρχει ο αγώνας για επιβίωση και απο την άλλη τα πράγματα που δεν εχουμε χορτάσει (αν μπορείς ποτέ να τα χορτάσεις) που μας κάνουν να αναπολούμε το παρελθόν .
Νοιώθω εγκλωβισμένη διότι δεν ανήκω σε κάποια κοινωνική ομάδα - παρέα . Σχεδόν όλοι οι φιλοι μου εκαναν οικογένεια και αυτοί που δεν εχουν κάνει δουλευουν σαν τρελοί .
Εξάλλου πλέον δεν ξέρω και εγω τι θέλω . Και φοβάμαι να δεθώ (γιατί πληγώθηκα) , οποτε κλείνομαι .
Εχω βέβαια την σχέση μου ........... αλλα μου λείπει ο τζερτζελές ...............

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΑΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΤΖΕΡΤΖΕΛΕΣ ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΔΕΘΕΙΣ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ. ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΡΟΜΕΡΟ. ΙΣΑ ΙΣΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ

[Sofia]

Kλειώ αν φοβάσαι να δεθείς, λιγο ή πολυ με μια ομαδα ατομων, συνηθειες, κ οτι άλλο αυτο υπαγορευει τοτε πώς να γινεις μελος της ομαδας αυτης?

Με τη σχεση σου δεν νιωθεις καλα?\"δεμενη\" μαζι του?

Τελος γιατι θεωρεις οτι ο μονος τροπος να αποκτησεις \"δικους σου\" ανθρωπους ειναι η δημιουργια δικης σου οικογενειας? Δεν τρεχουν ολοι οι ανθρωποι απο το πρωι μεχρι το βραδυ σε δουλειες ή ακομα κ ετσι αν ειναι αν θελουν να βρουν χρονο για τον εαυτο τους θα το κανουν....Μήπως εχεις εγκλωβιστει στο να παρατηρεις μια ομαδα ατομων που βρισκονται ηδη γυρω σου κ φοβάσαι να απλωθεις σε άλλους κυκλους που ειναι πιο μακρινοι?

[Kleiw]

Δεν το εχω κάνει αυτο ποτέ ......... Πάντα είναι φίλους , ποτε παρέες σκέτο . Δεν μου φαίνεται καθόλου απλό .

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΟΥΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΠΩΣ ΑΥΤΟ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΑΡΕΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΔΩΘΕΙΣ. ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ

[mstrouf]

Kleiw δεν είσαι μόνη, νομίζω ότι όλοι μας στην ζωή περνάμε ένα διάστημα που μένουμε μόνοι μας, είτε γιατί δεν μας εκφράζουν πλεον οι παρέες που κάναμε άλλοτε, είτε γιατί οι υποχρεώσεις στην ζωή δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε άλλο τον περασμένο τζερτζελέ κ στο κάτω κάτω όπως είπες οι άνθρωποι αλλάζουν κ είναι δύσκολο να είσαι πάντα το ίδιο. το να πληγωθείς είναι κάτι αναπόφευκτο, αυτό δεν σημαίνει τίποτα όμως αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου κ ξέρεις τι κάνεις κ τι σου γίνεται, όπως ακόμα αν είσαι εσύ καλά κ μόνη σου να είσαι θα γεμίζεις τον χρόνο σου ώστε να περνάς καλά.
Τώρα θεωρίες θα μου πείς που όλοι τις ξέρουμε αλλά για να τις πούμε, όχι να τις κάνουμε πράξη στην καθημερινή μας ζωή για να περνάμε καλά, αν κ αυτό είναι το νόημα να αναγνωριζεις γύρω σου οτιδηποτε σε κάνει ευχαριστημένη.

[astarti]

Νοιώθω εγκλωβισμένη διότι δεν ανήκω σε κάποια κοινωνική ομάδα - παρέα .

Kleiw αυτό μου φάνηκε λίγο αντιφατικό. Εγκλωβισμένη συνήθως νιώθω όταν είμαι με παρέες και άτομα που αισθάνομαι πως δεν είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, και νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου.
Εγώ νομίζω πως νιώθεις εγκλωβισμένη στα ίδια σου τα συναισθήματα - το φόβο να δεθείς, το κλείσιμο στον εαυτό σου, την απομόνωση, τη νοσταλγία του παρελθόντος.
Αν αποδεχτείς ότι το παρελθόν ήταν αυτό που ήταν και τώρα μπορείς να το αναπολείς και να χαίρεσαι που το έζησες, θα σου είναι πιο εύκολο να στρέψεις τη σκέψη σου και την ενέργεια σου στο παρόν. Άλλος άνθρωπος ήσουν τότε και άλλες οι συνθήκες της ζωής σου. Τώρα μπορεί να χρειάζεσαι διαφορετικά πράγματα, και όσο βλέπεις τους γύρω σου να ακολουθούν το δικό τους δρόμο, τόσο πιο χαμένη νιώθεις.
Αν δε γίνεται να φέρεις αυτό το τζερτζελέ που ζητάς μέσα στη σχέση σου, αναζήτησε καινούριες παρέες. Παρέες θα είναι μόνο στην αρχή, όχι φίλοι. Οπότε το να βρεις παρέες είναι απλό - και ο χρόνος θα δείξει ποιες από αυτές θα εξελιχτούν σε φιλίες.

[carrie]

Δηαλαδη όταν τελειωσε το πανεπιστημιο τελειωσε και η φιλια σου με τους \"φιλους\" σου?πως εγινε αυτο?σε τι οφειλεται?

[Empneustns]

γιατι πλεον φοβομαστε να ανοιχτουμε για να μην πληγωθουμε και γιατι πλεον ζυγιζουμε τον \"φιλο\" μας και δεν πεφτουμε με τα μουτρα να του δωθουμε ολοκληρωτικα οπως καναμε στα εφηβικα μας χρονια που ειχαμε αγνοια στις κοινωνικες σχεσεις.Γιατι γιναμε πιο συμφεροντολογοι και γιατι μεγαλωσαν οι ευθυνες μας και οι υποχρεωσεις μας,αλλαξαν οι προτεραιοτητες μας και σκεφτομαστε πιο πολυ τον εαυτουλη μας.

[Kleiw]

Originally posted by Sofia
Kλειώ αν φοβάσαι να δεθείς, λιγο ή πολυ με μια ομαδα ατομων, συνηθειες, κ οτι άλλο αυτο υπαγορευει τοτε πώς να γινεις μελος της ομαδας αυτης?

~~Η αλήθεια είναι οτι φοβάμαι απο την μια λίγο και απο την άλλη τα ερεθίσματα μου μου λένε οτι αυτή η φάση πέρασε και είναι ματαιο να την αναζητήσω πια και πρέπει να δεχτώ οτι οι προτεραιότητες και οι ανάγκες εχουν άλλάξει . Καθώς επίσης ανακάλυψα οτι μόνο εγω έβλεπα την φιλία έτσι και οτι ζούσα στον κόσμο μου πιστευοντας οτι θα παραμείνουμε έτσι για πάντα . Δεν ήταν αυτή η ανάγκη αμοιβαία και αυτό με έχει φρενάρει πλέον .~~

Με τη σχεση σου δεν νιωθεις καλα?\"δεμενη\" μαζι του?

~~Ναι. Ισως γιατί εχω την \'\'ψευδαίσθηση\'\' οτι δεν θα με αφήσει ή μάλλον οτι είναι στο χέρι μου να μην με αφήσει .~~

Τελος γιατι θεωρεις οτι ο μονος τροπος να αποκτησεις \"δικους σου\" ανθρωπους ειναι η δημιουργια δικης σου οικογενειας? Δεν τρεχουν ολοι οι ανθρωποι απο το πρωι μεχρι το βραδυ σε δουλειες ή ακομα κ ετσι αν ειναι αν θελουν να βρουν χρονο για τον εαυτο τους θα το κανουν....Μήπως εχεις εγκλωβιστει στο να παρατηρεις μια ομαδα ατομων που βρισκονται ηδη γυρω σου κ φοβάσαι να απλωθεις σε άλλους κυκλους που ειναι πιο μακρινοι?

~~Τους μακρυνούς κύκλους αφου δεν τους βλέπω , δεν εχω μεγάλο κίνητρο .~~

[aenaon]

Originally posted by Empneustns
γιατι πλεον φοβομαστε να ανοιχτουμε για να μην πληγωθουμε και γιατι πλεον ζυγιζουμε τον \"φιλο\" μας και δεν πεφτουμε με τα μουτρα να του δωθουμε ολοκληρωτικα οπως καναμε στα εφηβικα μας χρονια που ειχαμε αγνοια στις κοινωνικες σχεσεις.Γιατι γιναμε πιο συμφεροντολογοι και γιατι μεγαλωσαν οι ευθυνες μας και οι υποχρεωσεις μας,αλλαξαν οι προτεραιοτητες μας και σκεφτομαστε πιο πολυ τον εαυτουλη μας.

κι αν κάποια στιγμή πείς να αφεθείς να τολήσεις κάτι εκτός λογικής πάλι θα κάνεις πίσω φοβούμενος