Καλή χρονιά ! Άντε να ξεκολλάω σιγά σιγά ...

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by forty
Ναι πραγματικα πρεπει να βρουμε αυτο που θα μας κανει κλικ γιατι δεν δουλευουν ολα για ολους.Πιστευω οτι η παχυσαρκια ειναι κατι σαν ψυχοσωματικο,οπως και πολλες αλλες αρρωστιες και πρεπει να "συζηταμε" συνεχεια με τον εαυτο μας,να μην αφηνουμε τα ασχημα συναισθηματα μας να μας παρασυρουν γιατι ετσι χανουμε τον ελεγχο,ομως για μενα τουλαχιστον ειναι πολυ βασανιστικο και δυσκολο,το παλευω συνεχεια αλλα συχνα μου ξεφευγει

Έχεις δίκιο απόλυτο. :thumbup:
Και εγώ τις ίδιες δυσκολίες έχω. Ελπίζω όμως να τις ξεπεράσουμε σύντομα!

[Scarllet_D]

Κατ αρχας να ξεκαθαρισω πως πιστευω ότι και πολλοί ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι. Παίρνουν ένα πτυχιο και πάνε και κάνουν θεραπείες....αμ δεν ειναι ετσι τα πραγματα παιδιά. Το εχω ξαναναφέρει, με ενα πτυχιο βγαίνεις ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ψυχικής υγείας, όχι ψυχολόγος. Πρέπει να κάνεις Master για να μπορεις να έχεις τίτλο ψυχολογου, και ειδικά στο Ελλάντα οι πιο πολλοί λένε και ψέματα στις καρτες και ταμπέλες τους ενω είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ για να πάρουν λεφτά. Οποτε σε αυτό μαζί σου.
Όμως, επειδή αυτοι είναι σκάρτοι δεν σημαίνει πως είναι όλοι, ούτε πως οι άλλοι επειδη έχουν τα πτυχία είναι καλύτεροι. Για εμένα, και το τονιζω πως είναι προσωπική άποψη αυτό, τα βιβλία αυτοβοήθειας μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με την θρησκεία. Ψέματα για να μας φάνε λεφτά. Απο εκει και πέρα αν σε βοηθάει, σκέψου το ενδεχόμενο μηπως θα μπορουσες να είχες βοηθηθεί και μόνη σου χωρίς να πληρώσεις τόσα λεφτά για τα βιβλία.....
Θα τον ψάξω τον άνθρωπο που λες, κυρίως γιατι με ενδιαφέρει να ξέρω για τι πράγματα μιλάω και να μην λέω αερολογίες
Αλλά αν θέλεις ψάξε κι εσύ για έρευνες που εχουν γίνει απο μεγάλα πανεπιστημια σχετικά με το θέμα που αναφέρθηκε πιο πάνω!
Κάπου εδώ, λιγο πριν κλείσω το μηνυμα μου, θα ήθελα να εξηγησω πως το δεν έχω διάθεση να επιχειρηματολογησω, στα αυτιά μου όπως και στα αυτια πολλών ακουγεται λίγο άσχημο. Δεν μπορείς να πετάς μια γνώμη και να παρουσιάζεις τον συνομιλητή σου ως κλειστόμυαλο την στιγμη που αρνείσαι να στηρίξεις τα λεγομενά σου.

Φιλικά πάντα

[Scarllet_D]

Καλά τα λέει! Συμφωνώ στο ότι θελει συνδυασμό, απλά μην τα ρίχνουμε και όλα στην ψυχολογία..... δεν ειναι μαγικο χαπάκι που μόλις φτιάξει σταματαμε να ζηταμε τροφή.

[Scarllet_D]

Δηλαδή πιστεύεις πως αν είχες λύσει το συναισθηματικό κομμάτι θα έλυνες και τα προβληματα που σου προκαλεί το οτι είσαι πρώην παχυσαρκός; Αυτα ταλινκ που εδωσε ο Φιλιπάρας πιο πάνω δηλαδή, γαιτι κάτι τέτοιο ακούστηκε κι εγώ σάλταρα....

[tou_moufasa_o_tsoutses]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για το θερμό καλοσωρισμα. Η αλήθεια είναι οτι μπήκα και χθες το βράδυ απ το κινητο σε κάποια φαση και ειδα την απάντηση της μαντζουράνας αλλά απ το λαπτοπ είναι πιο άνετα να γράφω. Μπαίνω πριν απο λίγο και βλέπω 30κατι απαντήσεις στο θέμα μου ! Ευχάριστη έκπληξη γιατί απ όσο είχα καταλάβει το φόρουμ δεν έχει και τρελή κίνηση σε γενικές γραμμές .

fillipara διάβασα το αυτό που ανήρτησες από παλιότερα , δεν διάβασα τα λινκς με τις μελέτες . Το σώμα φυσικά και πάντα έχει την τάση να επιστρέψει στην οποιαδήποτε κατάσταση έχει συνηθίσει για καιρό (είτε είναι παχυσαρκία , είτε κάποιου είδους εθισμός). Ισχύουν όλα όσα αναφέρονται στο κειμενό σου και είναι απολύτως λογικά. Συμφωνώ παρ' όλα αυτα και με την Μαντζουράνα αν και οχι απόλυτα. Σίγουρα για να φτάσουμε να είμαστε σε θέση να μην ζητάει το σώμα μας τροφή (οταν αυτό συμβαίνει για ψυχολογικούς λόγους) πρέπει να λύσουμε τους εσωτερικούς λόγους που μας ωθούν σε αυτή τη συμπεριφορά . Απ την άλλη όμως δεν πρέπει να επαναπαυθούμε μόλις θεωρήσουμε οτι "λύσαμε" το πρόβλημα (στο επίπεδο της ψυχολογίας). Η καθημερινότητα και τα βιώματα του κάθε ένα από εμάς μπορεί πάντα να αρχίσουν να έχουν πάλι αντίκρισμα στη σχέση μας με το φαγητό, ακριβώς όπως πάντα ένας πρωην ναρκομανής ή ένας πρώην καπνιστής κινδυνεύει να επιστρέψει στις παλιές συμπεριφορές. Κατ' εμέ η ψυχολογία πρέπει να δουλεύεται παράλληλα με την διατροφή και για πάντα!

Δεν θυμάμαι πιο μέλος το ειπε πιο πάνω αλλά κάπου δίαβασα για κοινωνική απομόνωση στα πλαίσια του να κρατάμε τη διατροφή μας σε κάποια επιπέδα . Όχι! Δεν πειράζει το να ξεφύγουμε που και που , αρκεί να το κάνουμε με καλή παρέα

Τασο οχι δεν είναι το χειρουργείο μονόδρομος. Βασικά για εμένα προσωπικά το χειρουργείο είναι μια μέθοδος που θα πρέπει να ακολουθείται μόνο σε περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο λόγω θεμάτων υγείας ή υπερβολικού βάρους (BMI πάνω απο 40 πχ) . Εκεί ναι ! Σκέψου το όμως λίγο και από την θετική του πλευρά τα πράμα : Το να υπάρχει κάποιος λόγος (έστω και αν δημιουργείται αυτός ο λόγος από ανάγκη) για τον οποίο θα πρέπει να είμαστε για μια ζωή στην τσίτα διατροφικά και από άποψη άσκησης (στα πλαίσια του λογικού πάντα) και να ψαχνόμαστε στα μέσα μας να βλέπουμε τι μας συμβαίνει , μήπως μας ωθεί να είμαστε λίγο πιο "ψαγμένοι" σαν άνθρωποι γενικότερα; Τουλάχιστον από άλλους ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν αντιμετωπίσει τα ίδια θέματα με εμας ή να είναι γενικότερα εφησυχασμένοι; Εδώ που τα λέμε οι δυσκολίες είναι που χτίζουν έναν "δυνατο" (σωματικά και ψυχολογικά) άνθρωπο.

[Scarllet_D]

Σιγουρα ναι, αλλα δεν θα ήμασταν πιο χαλαροί και ξεκουραστοι κι ευτυχισμένοι αν δεν είχαμε ΚΑΙ αυτά στο κεφάλι μας;;

[tou_moufasa_o_tsoutses]

Scarlet αν δεν είχαμε αυτά θα είχαμε άλλα , σίγουρο αυτό. Επίσης και τα άλλα που θα είχαμε θα θέλαμε να τα ξεφορτωθούμε ,σίγουρο και αυτό, και θα λέγαμε όλοι ακριβώς αυτή την πρόταση που είπες (όπως τη λέμε και τώρα δηλαδή) . Κοινώς κλαύτα Χαράλαμπε

[Scarllet_D]

Προβληματα όλος ο κόσμος έχει ναι, αλλα΄το συγκεκριμένο είναι ένα εξτρα νομίζω!

[tou_moufasa_o_tsoutses]

Σίγουρα ! Το θέμα με τα προβήματα (δύσκολα η όχι) είναι κατα πόσο τα αντιμετωπίζουμε ή τα αφήνουμε να μας κάνουν ότι θέλουν. Σίγουρα πάντως θεωρώ οτι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό γιατί η παχυσαρκία είναι ένα πρόβλημα που σε πολλές περιπτώσεις είναι στο χέρι μας να το λύσουμε . Τι κάνεις όμως οταν αντιμετωπίζεις κάτι που η λύση του δεν είναι στο χέρι σου ;

[Scarllet_D]

Ναι οκ άλλο αυτο όμως, κι άλλο το δεν θα επρεπε να συντηρούμαι σε λιγοτερες θερμίδες συγκριτικά με κάποιον που δεν ήταν ποτέ υπέρβαρος!

[Scarllet_D]

Αααα με αυτή την έννοια οκ, άλλο το δεν με νοιάζει, κι άλλο το δνε ισχύει :P Εγω νομιζα πως εννοουσες πως δεν θα ίσχυε :-P

[filipparas]

Οτι πιθανότατα χρειάζεται για πάντα να κάνουμε λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια στα πρακτικά θέματα της διατροφής και της άσκησης σα (πρώην) παχύσαρκοι δεν αναιρεί τη δουλειά που πρέπει να κάνουμε στο ψυχολογικό-συναισθηματικό κομμάτι.

Είναι δύο σκελη στα οποία πρέπει να δουλέψουμε, εγώ π.χ. προτίμησα να ξεκινήσω με τα πιο εύκολα θέματα τα οποία τα έχω πια υπό απόλυτο έλεγχο και ξέρω ακριβώς τι γίνεται. Σιγά σιγά προχώρησα στα υπόλοιπα στα οποία κάνω πρόοδο αργή και σταθερή. Κάποιος άλλος μπορεί να διάλεξε άλλο δρόμο, μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθεί πιο σωστός, εμένα θα μου ήταν δύσκολο να δουλεύω με τον εαυτό μου χωρίς να βλέπω αποτελέσματα... δεν είμαι ίσως αρκετά δυνατός...

Τέλος, και εδώ απευθύνομαι στη Μαντζουράνα, είναι συντριπτικά μικρή η μειοψηφία των ανθρώπων που δεν απασχολείται ποτέ με το τι θα φάει και δε προσέχει και διατηρείται σε φυσιολογικό βάρος. Προσωπικά δε νομίζω να ξέρω κανέναν. Ας μη πιστεύουμε σε ουτοπίες.

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by Tassos67i
Με τις γνώσεις διατροφής που έχω αποκτήσει και την εμπειρία από την εφαρμογή τους πάνω μου, θα διατηρόμουν, απροβλημάτιστα, μοντέλο. Αλλά η ρημάδα η ψυχολογία με γειώνει και με γεμίζει ανασφάλεια.

Όλοι μας αυτό παθαίνουμε. Όμως μπορούμε να το αλλάξουμε!

Originally posted by Scarllet_D
Κατ αρχας να ξεκαθαρισω πως πιστευω ότι και πολλοί ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι. Παίρνουν ένα πτυχιο και πάνε και κάνουν θεραπείες....αμ δεν ειναι ετσι τα πραγματα παιδιά. Το εχω ξαναναφέρει, με ενα πτυχιο βγαίνεις ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ψυχικής υγείας, όχι ψυχολόγος. Πρέπει να κάνεις Master για να μπορεις να έχεις τίτλο ψυχολογου, και ειδικά στο Ελλάντα οι πιο πολλοί λένε και ψέματα στις καρτες και ταμπέλες τους ενω είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ για να πάρουν λεφτά. Οποτε σε αυτό μαζί σου.
Όμως, επειδή αυτοι είναι σκάρτοι δεν σημαίνει πως είναι όλοι, ούτε πως οι άλλοι επειδη έχουν τα πτυχία είναι καλύτεροι.

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες περί ψυχολόγων στην Ελλάδα.

Originally posted by Scarllet_D
Για εμένα, και το τονιζω πως είναι προσωπική άποψη αυτό, τα βιβλία αυτοβοήθειας μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με την θρησκεία. Ψέματα για να μας φάνε λεφτά. Απο εκει και πέρα αν σε βοηθάει, σκέψου το ενδεχόμενο μηπως θα μπορουσες να είχες βοηθηθεί και μόνη σου χωρίς να πληρώσεις τόσα λεφτά για τα βιβλία.....

Έχεις διαβάσει βιβλία αυτοβοήθειας;
Ναι, υπάρχουν βιβλία που λένε γενικότητες, για αγάπες, λουλούδια και ιστορίες-παραμυθάκια, τα οποία όντως δεν είναι επιστημονικά βιβλία και όντως στην πλειοψηφία των ανθρώπων δεν βοηθάνε.
ΟΜΩΣ υπάρχουν και βιβλία αυτοβοήθειας (ή ψυχολογίας θα έλεγα καλύτερα) τα οποία είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα, απλά με πιό απλό λόγο για να τα καταλαβαίνουμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί! Και αυτά πραγματικά βοηθάνε γιατί δεν λένε αερολογίες, αλλά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ θέματα ψυχολογίας.
Σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ είχα χαμηλά σε εκτίμηση τα βιβλία αυτοβοήθειας, όμως πρόσφατα ανακάλυψα πόσο λάθος είχα.
Σου δίνω ένα λινκ ενός βιβλίου της ψυχολόγου Louise Hay, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσεις το βιβλίο για να το διαβάσεις, αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση να του ρίξεις μια ματιά και να μου πεις την άποψή σου αν είναι βιβλίο της πλάκας.

http://www.scribd.com/doc/169041582/

Originally posted by Scarllet_D
Θα τον ψάξω τον άνθρωπο που λες, κυρίως γιατι με ενδιαφέρει να ξέρω για τι πράγματα μιλάω και να μην λέω αερολογίες
Αλλά αν θέλεις ψάξε κι εσύ για έρευνες που εχουν γίνει απο μεγάλα πανεπιστημια σχετικά με το θέμα που αναφέρθηκε πιο πάνω!

Ο άνθρωπος που αναφέρω, ο dr Hamer, ήταν η πρώτη μου "επαφή" με όλες αυτές τις ιδέες. Και μάλιστα ήταν διευθυντής σε μεγάλη ογκολογική κλινική της Γερμανίας για πάρα πολλά χρόνια. Όταν άρχισε να συνειδητοποιεί (μελετώντας τους άπειρους ασθενείς του) την σχέση που έχει η ψυχολογία μας με την εκδήλωση του καρκίνου (και ειδικά ανάλογα τον τομέα στον οποίο περνάμε τη στεναχώρια, σε αντίστοιχο όργανο εμφανίζεται η ασθένεια), εξέδωσε τα αποτελέσματά του σε ιατρικό περιοδικό και λίγο καιρό μετά τον απέλυσαν από την θέση του σαν διευθυντή και τον έβγαλαν από τον ιατρικό σύλλογο. Να μην πω περισσότερα, αν θέλεις κι ενδιαφέρεσαι, ψαξ' το.

Η Louise Hay, είναι η δεύτερη από την οποία ακούω τα ίδια πράγματα και μου έκανε εντύπωση, πώς 2 διαφορετικοί άνθρωποι (η Louise και ο dr Hamer) κατέληξαν σε ίδια συμπεράσματα ενώ δεν γνωρίζονταν καν μεταξύ τους, ήταν σε διαφορετικές χώρες του κόσμου και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Όσον αφορά τις μελέτες που αναφέρεις, γνωρίζω πολλές από αυτές καθώς έχω περάσει και εγώ από πανεπιστήμιο σε σχετικό με αυτές τομέα. Αυτό που έχω μάθει από την εμπειρία μου είναι να είμαι επιφυλακτική απέναντι σε κάθε είδους έρευνες και μελέτες (ακόμη και του dr Hamer στην αρχή) καθώς σε πολλές περιπτώσεις κρύβονται συμφέροντα από πίσω. Όσον αφορά τον dr Hamer, υπήρξαν 2 στοιχεία που με έκαναν να τον πιστέψω.

1ον και κυριότερον, αυτά που λέει, τα εξηγεί μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια επιστημονικά με άπειρα παραδείγματα και απεικονίσεις από ασθενείς του. (έχω παρακολουθήσει και ομιλίες του στο ιντερνετ)
2ον, αυτός ο άνθρωπος αυτή τη στιγμή, έχοντας μπει για χρόνια στη φυλακή και (αφού βγήκε), έχοντας επιβιώσει από απόπειρες δολοφονίας εναντίον του (γιατί βεβαίως αυτά που λέει δεν συμφέρουν πολλούς), κρύβεται σε κάποια χώρα του κόσμου χωρίς να αποκαλύπτει πού είναι γιατί φοβάται για τη ζωή του. Άρα μάλλον δεν είχε κάποιο συμφέρον από όλο αυτό, αφού η επιμονή του να αποκαλύψει τα αποτελέσματα των ερευνών του, του έχει δυσκολέψει πάρα πολύ τη ζωή. Επίσης δεν πουλάει κάποιο φάρμακο για να "θησαυρίσει". Λέει το πολύ απλό: ότι αλλάζοντας την ψυχολογία μας και κυρίως απελευθερώνοντας τα παλιά μας μίση και τους θυμούς, γιατρεύουμε το σώμα μας.

[Scarllet_D]

Θα επανέλθω μόλις διαβάσω το λινκ που έδωσες

[filipparas]

Έχει παρουσία στο Ιντερνετ και σοβαρά πιστεύουμε οτι κρύβεται και δε τον βρίσκουν κρατικά και επιστημονικά κατεστημένα που θέλουν να τον δολοφονήσουν; ΟΚ...

Πάντως με αυτή τη θεωρία άνθρωποι πνευματικοί, παιδιά, ζώα, απομονωμένες φυλές κ.ο.κ. δε θα έπρεπε να παθαίνουν ποτέ(ή σχεδόν ποτέ) καρκίνο... εκτός αν δε καταλαβαίνω κάτι...
Από τα λίγα που πρόλαβα να κοιτάξω δε με πείθει ούτε κατ'ελάχιστον πάντως, δεν υπάρχει και τπτ στη βιβλιογραφία για περιστατικά απ'όσο καταλαβαίνω. Φάρμακο μπορεί να μη πουλάει, έχει όμως ολόκληρο εκδοτικό οίκο και πριν τον μπουζουριάσουν είχε κλινικές σε όλη την Ευρώπη, όλο και κάτι θα έβγαλε.

Τεσπά, ό,τι θέλει πιστεύει ο καθένας...