203 κιλά....σε απόλυτο πανικό...

[NADINE_ed]

Originally posted by Άκης

Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει χαρά, απλά μια αίσθηση ευχαρίστησης,
με την έννοια ότι είναι τόσα πολλά που πρέπει μέσα στη μέρα να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι που δεν προλαβαίνω να χαλαρώσω.

Καταλαβαίνεις πως δε γινόταν να προσπεράσω...Αν θέλεις,το αναλύεις λίγο περισσότερο...Με ενδιαφέρει πολύ αυτό.

[Naranja_ed]

χίλια και δύο χιλιάδες μπράβο έχεις αρχίσει και τεκνεύεις επικινδύνως.

ξανά μπράβο συ και καλή συνέχεια σου εύχομαι.

:bouncing::bouncing::bouncing:

[Άκης_ed]

Originally posted by NADINE

Originally posted by Άκης

Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει χαρά, απλά μια αίσθηση ευχαρίστησης,
με την έννοια ότι είναι τόσα πολλά που πρέπει μέσα στη μέρα να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι που δεν προλαβαίνω να χαλαρώσω.

Καταλαβαίνεις πως δε γινόταν να προσπεράσω...Αν θέλεις,το αναλύεις λίγο περισσότερο...Με ενδιαφέρει πολύ αυτό.

Σε Ευχριστώ Ναταλία που το πρόσεξες. Ναι, δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει ούτε εσωτερική, ούτε εξωτερική χαρά. Δεν γελάω, δεν μοιράζομαι, δεν απολαμβάνω αισιοδοξία γιατί είμαι συστηματικά προσηλωμένος σε μια διαδικασία να προσέχω, να είμαι ενήμερος για μένα, να κατανοώ, να μεταβολίζω όλα όσα έρχονται. Όχι, δεν είμαι χαρούμενος. Όχι ακόμη. Είμαι απλά ευχαριστημένος που τα καταφέρνω. Αλλά όχι χαρούμενος. Νομίζω τελικά ότι δεν ήμουν ποτέ χαρούμενος, ότι φορουσα ένα προσωπείο για να γίνομαι πιο αρεστός ως παχύσαρκος στους άλλους. Το προσωπείο καταβαραθρώθηκε σε εκείνη την επέμβαση και μαζί και η μάλλον κατ'επίφασην χαρά που κουβαλούσε. Έτσι, εν αναμονή του αληθινού, πρωτογενούς μου εαυτού, του αγωνιστή, του εγωιστή, του αλύπητα στοχευτή, καρφί δεν μου καίγεται που δεν δείχνω χαρούμενος , γιατί δεν είμαι πια. Δεν χρειάζεται να πετάξω τα πλανα δίχτυα της πλάνας χαράς μου για να γίνομαι πιο αγαπητός ως παχύσαρκος. Τώρα απλά είμαι ένας άνθρωπος που πετυχαίνει το σκοπό του, που είναι ευχαριστημένος και ζει αυτή την πραγματικότητα στην απλή, μη φτιασιδωμένη της διάσταση, του απλού γεγονότος, που δεν πετάει στα σύννεφα ή δεν το παριστάνει για να είναι πιο αρεστός...Αυτό. Δεν είμαι χαρούμενος. Όταν θα νιώσω χαρά, θα την αφήσω απλά να υπάρχει αλλά δεν θα ξεχειλίσει πια ...γαιτί θα είναι σε ανθρώπινα μέτρα, αληθινή και όχι υπέρβαρη, απλή, εσωτερική και κινητήρια όχι αλιευτήρια παρεών και διάφορων άλλων δηθενιών...Και αυτό μου το έμαθε η επέμβαση...Να ζω με μέτρο αληθινό και όχι φενάκες...

[eleni1986]

Πάντως Άκη, επειδή σας διαβάζω καιρό, η προσπάθειά σου είναι αξιέπαινη. Ήσουν ψύχραιμος και αποφασιστικός, χωρίς να μεμψιμοιρείς και χωρίς να κάνεις πισωγυρίσματα. Πάντα κάνουμε προσπάθεια να γινόμαστε αρεστοί και νομίζω, ότι τις ατέλειές μας, πολλές φορές εμείς κάνουμε τους άλλους να τις προσέξουν.. Σου εύχομαι σύντομα να φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο βάρους, και να έλθεις όσο γίνεται πιο κοντά σε όλα εκείνα που μας προσφέρουν χαρούμενες στιγμές!

[Άκης_ed]

Originally posted by eleni1986
Πάντως Άκη, επειδή σας διαβάζω καιρό, η προσπάθειά σου είναι αξιέπαινη. Ήσουν ψύχραιμος και αποφασιστικός, χωρίς να μεμψιμοιρείς και χωρίς να κάνεις πισωγυρίσματα. Πάντα κάνουμε προσπάθεια να γινόμαστε αρεστοί και νομίζω, ότι τις ατέλειές μας, πολλές φορές εμείς κάνουμε τους άλλους να τις προσέξουν.. Σου εύχομαι σύντομα να φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο βάρους, και να έλθεις όσο γίνεται πιο κοντά σε όλα εκείνα που μας προσφέρουν χαρούμενες στιγμές!

Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια! Δεν ήξερα ότι με διαβάζουν κι άλλοι! Αυτό μου δίνει πολλή χαρά να προχωρώ!! Και να προχωρώ! Και να προχωρώ!!! Μα πιο πολύ...να χωρώ!!!! Επιτέλους..να χωρώ!!!!! Σε καρέκλες, τραπέζια, αμφιθέατρα, κρεβάτια, πολυθρόνες..μα πιο πολύ σε αγκαλιές! Να προχωρώ και να χωρώ!

[Mak]

Originally posted by Άκης


..μα πιο πολύ σε αγκαλιές! Να προχωρώ και να χωρώ!

'Ακη μας, από προσωπική πείρα μιλώντας, πιστεύω πως αυτή η αγκαλιά που θα υποδεχτεί το νέο σου σώμα, με τα νέα συναισθήματα που θα έχουν εντωμεταξύ προκύψει για τον εαυτό σου, οι εσοχές που θα γεμίσουν με τις επιθυμίες σου, θα γίνουν άμεσα Η ΧΑΡΑ που τώρα λείπει, αλλά έρχεται.. αναπόδραστα...

[eleni1986]

Και εγώ πήρα δύναμη από το παράδειγμά σου και πιστεύω ότι έκανες την πιο σωστή επιλογή, με γνώση και δύναμη. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και διαφορετικά, για εμάς αλλά και για όσους μας αγαπούν, γιατί και εκείνοι γίνονται χαρούμενοι και με τις δικές μας χαρές. Να είσαι πάντα δυναμικός και να προσέχεις τον εαυτό σου με όλους τους τρόπους, τα δύσκολα πέρασαν χωρίς επιστροφή.

[NADINE_ed]

Και προχωράς και χωράς και ρας,αρκεί να μη φτάσουμε στο Βας Βας ο Παρασκευάς!

Ως προς τη χαρά λοιπόν,δεν είναι πως δεν τη νιώθεις πια,είναι που δεν την προσποιείσαι...
Όσα Όσκαρς λοιπόν πήραμε,πήραμε και τώρα κατεβαίνουμε από τη σκηνή (ολοζώντανοι)
και πάμε για τις αυθεντικές εμπειρίες κι όχι πλέον ερμηνείες! Μια χαρά το ακούω! Βουρ στο ψητό!
Θα βάλω βέβαια στη χαρά που μέχρι τώρα δεν ένιωσες έναν αστερίσκο ως προς τη δική μας βραδιά,
γιατί καταλαβαίνεις πως είμαι τόσο βαρβατίλας που δε δέχομαι να μου προσποιηθεί οργασμό κανείς!

[eleni1986]

Originally posted by NADINE
Και προχωράς και χωράς και ρας,αρκεί να μη φτάσουμε στο Βας Βας ο Παρασκευάς!

Ως προς τη χαρά λοιπόν,δεν είναι πως δεν τη νιώθεις πια,είναι που δεν την προσποιείσαι...
Όσα Όσκαρς λοιπόν πήραμε,πήραμε και τώρα κατεβαίνουμε από τη σκηνή (ολοζώντανοι)
και πάμε για τις αυθεντικές εμπειρίες κι όχι πλέον ερμηνείες! Μια χαρά το ακούω! Βουρ στο ψητό!
Θα βάλω βέβαια στη χαρά που μέχρι τώρα δεν ένιωσες έναν αστερίσκο ως προς τη δική μας βραδιά,
γιατί καταλαβαίνεις πως είμαι τόσο βαρβατίλας που δε δέχομαι να μου προσποιηθεί οργασμό κανείς!

Nadine σε διαβαζω κ εσενα αρκετό καιρό, ελπίζω να έχεις μπει σε ικανοποιητική τροχιά, έχεις στηρίξει τόσα μέλη, επί της ουσίας τα έχεις στηρίξει,ανεξάρτητα από το πως ένιωθες εσύ, γιατί τόσα χρόνια σίγουρα δεν θα ήσουν πάντα στην πιο κάλλη περίοδο, και αυτό είναι σπάνιο.

[NADINE_ed]

Στριφογυρίζω,Ελένη,στριφογ υρίζωωωωω!!!:spin:

[eleni1986]

Originally posted by NADINE
Στριφογυρίζω,Ελένη,στριφογ υρίζωωωωω!!!:spin:

Χαχα!! Τι εννοείς; Θυμάμαι που έλεγες για τη νομική.. Την τελείωσες; Εκτός και αν κατάλαβα λάθος.

[Άκης_ed]

Originally posted by Mak

Originally posted by Άκης


..μα πιο πολύ σε αγκαλιές! Να προχωρώ και να χωρώ!

'Ακη μας, από προσωπική πείρα μιλώντας, πιστεύω πως αυτή η αγκαλιά που θα υποδεχτεί το νέο σου σώμα, με τα νέα συναισθήματα που θα έχουν εντωμεταξύ προκύψει για τον εαυτό σου, οι εσοχές που θα γεμίσουν με τις επιθυμίες σου, θα γίνουν άμεσα Η ΧΑΡΑ που τώρα λείπει, αλλά έρχεται.. αναπόδραστα...

Αυτό με τις εσοχές! Αυτό!Τα είπες όλα με μια φράση! Ευχαριστώ!

[Άκης_ed]

Originally posted by NADINE
Και προχωράς και χωράς και ρας,αρκεί να μη φτάσουμε στο Βας Βας ο Παρασκευάς!

Ως προς τη χαρά λοιπόν,δεν είναι πως δεν τη νιώθεις πια,είναι που δεν την προσποιείσαι...
Όσα Όσκαρς λοιπόν πήραμε,πήραμε και τώρα κατεβαίνουμε από τη σκηνή (ολοζώντανοι)
και πάμε για τις αυθεντικές εμπειρίες κι όχι πλέον ερμηνείες! Μια χαρά το ακούω! Βουρ στο ψητό!
Θα βάλω βέβαια στη χαρά που μέχρι τώρα δεν ένιωσες έναν αστερίσκο ως προς τη δική μας βραδιά,
γιατί καταλαβαίνεις πως είμαι τόσο βαρβατίλας που δε δέχομαι να μου προσποιηθεί οργασμό κανείς!

Αυτό πάλι με τον οργασμό τί θεικό? Ακόμη όμως και η προσποίησή του βασίζεται σε μια πρότερη βιωμένη εμπειρία αναπαράστασης...Επομένως, ακόμη κι αν προσποιείται κάποιος, σημαίνει ότι κάποτε χόρτασε κάτι καλό και απλά μας πετάει ψίχουλα για να μην νομίζουμε ότι δεν έφαγε ποτέ...Χαχαχαχα...Ηγουμένη, σας παρακαλώ πολύ μην εκμαυλίζετε τον Λιγνιέ! Ευλογείτε.

[eleni1986]

Καλησπέρα Άκη .. Τι κάνεις; Πως πάει η διατροφή; Ερώτηση: πόσο συχνά ζυγίζεται;

[Άκης_ed]

Originally posted by eleni1986
Καλησπέρα Άκη .. Τι κάνεις; Πως πάει η διατροφή; Ερώτηση: πόσο συχνά ζυγίζεται;

Καλησπέρα Ελένη! Είμαι αρκετά καλά, έχω βάλει το περπάτημα πλέον συστηματικά στη ζωή μου (1 ώρα τουλάχιστον) και προχθές περπάτησα 3,5 χιλιόμετρα!!! Απίστευτο για μένα να μην ξέρω πού να πρωτοπερπατήσω και ποιές γωνιές της πόλης να ξαναανακαλύψω! Η διατροφή παραμένει ένα μεγάλο ζόρι, με την έννοια ότι δεν υπάρχει επιθυμία ή όρεξη για κάτι, απλά πιέζω τον εαυτό μου να τηρει το διαιτολόγιο και ειδικά τις πρωτείνες. Ζυγίζομαι αυστηρά μόνο κάθε 1 του μήνα. Ποτέ και καμία άλλη φορά. Εξάλλου δε με ενδιαφέρει πια η ζυγαριά, δεν είναι πια εχθρός αλλά ούτε και φίλη, δε θα τη συγχωρήσω ποτέ για τα άγχη που μου φόρτωσε..επομένως τη βλέπω να με παρακαλάει..αλλά εγώ της κάθομαι μόνο κάθε 1 του μηνός!!! Κατά τα άλλα, ένα συναίσθημα περίεργο με διακατέχει τις τελευταίες ημέρες. Θυμήθηκα όλη την πορεία μέχρι την επέμβαση και ακόμη κι εγώ αναρωτιέμαι πώς πήρα την απόφαση να αλλάξω τη ζωή μου και τί θα είχα απογίνει χωρίς αυτήν...όχι δεν είναι λαγνεία...είναι απλά μια ακόμη μικρή υπενθύμιση του πώς μπορεί κανείς να ξεπερνά τα όριά του ακομη κι αν αυτά δεν υπάρχουν πια...γιατί στα 215 κιλά ήμουν ανορίωτος...Δε θυμάμαι καν το σώμα μου, και σήμερα που έπαιρνα το ντους μου ένιωσα ότι είμαι τόοοοοοσο παχύς...και μετά θυμήθηκα ότι χειρουργήθηκα..και ότι αυτό δεν ισχύει με μείον 80 κιλά...Δεν φεύγει εύκολα τελικά η αίσθηση της εικόνας του σώματός μας...Αυτά είχα να πω αγαπητή Ελένη.