Ειμαι καινουρια εδω, και αυτη ειναι η δικη μου ιστορια!

[mariloulitsa]

Καλησπερα σας. Με λενε Μαρια και ειμαι 23 χρονων. Καπως ετσι δεν αρχιζουν τις συστασεις και στους ΑΑ? Ειμαι καινουρια εδω, μολις πριν 2 λεπτα εκανα την εγγραφη οποτε παρακαλω συγχωρεστε με αν δεν παει εδω αυτο το θεμα. Απλα βλεπω τους τιτλους απο τις αλλες θεματικες εννοτητες και πιστευω πως αυτα που θελω να πω δεν αφορουν ουτε αποψεις βουλιμιας, ουτε ανορεξιας, ουτε θελω να παω στην εννοτητα "Παχυσαρκια" και ενω ανθρωποι παλευουν με κιλα να παω εγω να πω ειμαι 52 κιλα βοηθεια. Οποτε θεωρισα σωστο να το γραψω εδω...δεν ξερω.

Λοιπον, να αρχισω λεγοντας πως ειμαι 1,56, ναι ειμαι ενα μικρο στρουμφακι, και 52 κιλα. Καποτε, πριν ενα χρονο κοντα, πιο σωστα το προηγουμενο καλοκαιρι, ημουν 1,56 80 κιλα. Καταφερα δηλαδη να χασω 28 κιλα. Δεν θα πω τωρα το πως ακριβως γιατι εχω την εντυπωση οτι θα ακουσω αυτα που ακουω απο την μανα μου..

Αυτο που θα πω τωρα ομως ειναι οτι κατι δεν παει καλα με τον εγκεφαλο μου, δεν μπορει. Ξερω πως ειμαι σε σωστα κιλα. Ξερω πως ολο αυτο που βλεπω στην κοιλια μου ειναι περισσιο δερμα κ ισως κ λοιπος γτ οταν χανεις κιλα χωρις γυμναστικη αυτα παθαινεις. Βλεπω τα παλια μου ρουχα κυριολεκτικα αεροστατα. Μια βαλιτσα με καλοκαιρινα για πεταμα, για δωρισμα βασικα. Ακουω τους παντες να μου λενε καλα λογια, ανθρωπους που εχω να δω καιρο να μου λενε οτι τους κανω πλακα και πως δεν ειμαι εγω αλλα καποια αλλη.

Πειτε μου λοιπον, γιατι εμενα αυτα τα 2 κιλα που με χωριζουν απο τα 50 μου φαινονται τεραστια? Γιατι νιωθω και αισθανομαι σαν ενα μικρο βουβαλακι, για να μιλησω ευγενικα. Κοιταω στον καθρευτη και ενω ξερω πως αυτο ειναι φουσκωμα και ειναι λογικο γιατι εφαγα σαν νορμαλ ανθρωπος χθες, παρ'ολα αυτα πιανω τον εαυτο μου να λεει πως "ναι, αν δεν ετρωγες ομως αυτο το βουναλακι δεν θα υπηρχε εκει! Αυριο μην φας." Και το κακο ειναι πως οντως δεν θα φαω.

Δεν γυμναζομαι καθολου. Πριν μια εβδομαδα η αληθεια ειναι πως γυμναζομουν καθημερινα. Οχι πολυ, 20' την ημερα. 15' σχοινακι και αλλα 5 με κοιλιακους και διαφορες ασκησεις. Επιπονησα ομως τον εαυτο μου κ κατεληξα με ελαφρυ διαστρεμα στο κουτουπιε. Οποτε λεω Μαρια οπα, μπαστα, κανε ενα διαλλημα. Σκεφτηκα κιολας περαν αυτου πως ξερεις κατι, για τα κιλα που εισαι δεν χρειαζεσαι και γυμναστικη, εισαι μια χαρα. Ετσι λοιπον εδω και μια βδομαδα την εχω σταματησει....Βασικα προσπαθω να κανω αλλα στο πρωτο λεπτο σχοινακι με πεθαινει το ποδι μου κ ετσι σταματαω.

Και καπου εδω αρχισαν τα προβληματα. Βασικα κ πριν υπηρχαν απλα εγω τωρα αποφασισα να τους δωσω σημασια. Ζαλαδες, ατονια, στομαχοπονοι, τασεις λιποθυμιας. Και αυτα ειναι τα σωματικα προβληματα. Ψυχικα παμε αλλου. Τυψεις, στεναχωρια, κλαμμα, θυμο. Αποφασισα λοιπον, επειδη ειχα αρχισει να τρομαζω να παω σε ενα παθολογο. Οταν τελειωσανε ολες οι απεργιες και οταν το ΙΚΑ εγινε ΠΕΔΥ το τιμησα με μια επισκεψη. Τα ειπα ολα στην παθολογο. Για την ηλιθια διαιατα μου, που ενω ξερω πως ειναι ηλιθια δεν την μετανιωνω γιατι ετσι εχασα 28 κιλα, για τις ζαλαδες και γενικα για οσα ανεφερα πριν. Ξεχασα να της πω για την δυσκοιλιοτητα αλλα θα το πω οταν ξαναπαω. Μου εγραψε αιματολογικες και εξετασεις ουρων. Με ρωτησε αν εχω παρει την πιεση μου τωρα τελευταια κ αν παντα ημουν ετσι κιτρινη. Οχι και οχι ηταν οι απαντησεις μου.

Εβγαλε το πιεσομετρο, κατι που φοβαμαι και απεχθανομαι περισσοτερο και απο τις ενεσεις, και αρχισε να μετραει... Δεν μπορουσε να πιασει τον παλμο μου ειπε στην φλεβα του αγκωνα κ ετσι το μετρησε με δαχτυλο και ρολοι απο τον καρπο. Με ρωτησε πως ζω ακομα και ηταν η πρωτη φορα που ακουσα γιατρο του ΙΚΑ εεεε σορρυ, του ΠΕΔΥ, να προσφερει σε "ασθενη" να τον παει ο ιδιος σπιτι με το αυτοκινητο. Απορησα και της ειπα "μα τι λετε, μια χαρα ειμαι, εξαλλου κ εδω μονη μου ηρθα." Μου απαντησε πως η πιεση μου ειναι εξερετικα χαμηλη, πολυ πιο κατω απο το 9. Κατι που δεν με ανησυχησε γιατι ποτε, μα ποτε, δεν ασχοληθηκα με την πιεση μου και ετσι δεν ηξερα. Φυσικα οταν το ανεφερα εδω στο σπιτι τραβουσαν τα μαλλια τους.

Και εδω αρχιζει το αλλο μου "προβλημα." Αρχισαν ολοι στο σπιτι να μου φερονται σαν αρρωστη. "Μην σηκωνεσαι αποτομα." "Κατσε τι θες θα στο φερω εγω." "Τι φαγητο θες να φας σημερα?" "Κυριακο, παρε στο παιδι πατακια να φαει." "Παω να σου παρω αλατισμενους ξηρους καρπους." "Κατσε εσυ μην σηκωνεσαι." Ολα αυτα δουλεψαν στην αρχη και θα ημουν ψευτρα αν δεν πω οτι δεν μου αρεσε η προσοχη που επερνα. Μια-δυο μερες μετα ομως αποφασισα να σηκωθω απο τον καναπε και εφοσον ολο μπουκωνομουν με αηδιες να παω να ζυγιστω. Και τσουπ, να σου το ενα κιλο. Δεν με ενοχλησε πολυ, με ενοχλησε αλλα οχι πολυυυυυ κ ειπα δεν πειραζει. Ξαναζυγιστηκα μετα και να σου και το αλλο ενα κιλο. Αυτο με πειραξε. Πολυ.

Ειπα κατσε, εχασα 30 κιλα, ημουν στα 50 πριν αρχισει ολο αυτο της πιεσης, και τωρα με αυτη τη χαζοπιεση θα παρω οτι εχασα? Ετσι λοιπον σταματησα να τρωω οτι μου φερνανε. Και ετσι αρχισαν οι δικοι μου να παιζουν το παιχνιδι αλλιως. Αρχισαν να τρωνε και να "γεμιζουν", κ το βαζω σε "" γιατι λεφτα δεν υπαρχουν, τα ντουλαπια με οτιδηποτε ξερουν πως δεν μπορω να αντισταθω. Γλυκακια, κρακερακια, πατατακια. Αρχισε η μαμα μου τα λαχταρηστα φαγητα. Πατατες τηγανιτες, κρεατα στον φουρνο να μυριζει ολο το σπιτι, πιτσες, σουβλακια. Προσπαθω και αντιστεκομαι ολη την μερα. Καφες, ενα μηλο, δυο τρεια κρακερ. Ομως μεχρι το βραδυ και ενω αρχιζει το στομαχι μου να μιλαει, θα παω στην κουζινα και θα τσιμπησω απο εδω, απο εκει, απο παραπερα.

Ειμαι ακομα 52. Για τις εξετασεις θα παω την Δευτερα. Ενας Θεος ξερει τι θα δειξουν και τι θα επακολουθησει εδω. Ομως στην ιδεα και μονο να πατησω εστω τα 55 τρελενομαι. Δεν θα πω ψεμματα. Το κανω για θεμα εμφανισης, ζηλειας αλλα το κανω και για θεμα υγειας. Βλεπω την μαμα μου υπερβαρη, τον πατερα μου το ιδιο, τον αδερφο μου. Η μαμα μου με ζαχαρο, σημαδια στα ποδια και ωχρα κοιλιδα. Ο πατερας μου με χοληστερινη. Ο αδερφος μου ενταξει οκ ειναι. Και καποτε μου ειχε πει ενας ενδοκρινολογος, οταν ημουν 80, πως αν δεν χασω, ισως εγω να μην μεινω στο ζαχαρο της μαμας, που ειχε κ ο παππους, αλλα αν συνεχισω με αυτους τους ρυθμους ισως το γυρισω και σε διαβητη. Επισης ειχα θεματα με την περιοδο μου, και ακομα κανω θαραπεια με αντισυλληπτικα. Ενας γιατρος του ΕΛΕΝΑ μου ειχε πει να αποδεχτω το γεγονος οτι ποτε στην ζωη μου δεν θα γινω μανα. Ετσι ακριβως το ειπε, δεν αλλαζω τιποτα στα λογια του σας πληροφορω. Ε, οταν εισαι σε σχεση απο τα 16 σου, δηλαδη 7-8 χρονια, και καποιος σου στερει την επιλογη του να κανεις οικογενεια, ε, δεν κανεις και παρτυ.

Επισεις πριν μερικα χρονια, οταν θριαμφευα στα 80 κιλα, ειχα και καταθλιψη. Ασχημη. Ηθελα να κανω κακο στον εαυτο μου, στους αλλους, εβλεπα μπαλκονι και ελεγα "πως θα ηταν αν τωρα που ολοι βλεπουν τηλεοραση εγω παρω φορα και σουταρω απο κατω?". Επερνα δυο αντικαταθλιπτικα την ημερα και 3 Ζαναξ. Ενα το πρωι και δυο το βραδυ. Μετα απο δυο χρονια ομως, και οταν ο συντροφος μου ηρθε να μεινει μαζι μου, πρωτα στρατος μετα μετακομιση μακρια, ε ειχαμε χαθει. Οταν ομως ηρθε κοντα μου και ειδε ενα ζομπι που κοιτουσε το κενο χαζεμενο και το μονο που εκανε ηταν να ξυπναει και να ξανακοιματε, τοτε αποφασισα πως αυτη δεν ειμαι εγω και σιγα σιγα μονη μου εκοψα τα χαπια κ ξεπερασα κ την χαζη καταθλιψη και τις κρισεις πανικου και τα παντα. Αρχισα να χανω και κιλα και ενιωθα πιο τελεια απο ποτε.

Καπου εδω θα κλεισω αυτο το τεραστιο κειμενο που λιγο ακομα και θα ερθει κανενας εκδοτης να μου το παει για εκδοση.

Εν κατακλειδι δεν ξερω τι μου συμβαινει. Ξερω πως ειμαι στα λογικα κιλα, ολοι μου λενε πως ειμαι μια χαρα. Νιωθω και αντιλαμβανομαι τις αδυναμιες του σωματος μου, ξερω πως δεν ειμαι αυτο που λες υγιης ανθρωπος, ξερω οτι πρεπει να τρωω σωστα και να λαμβανω τις απαραιτητες θερμιδες, τα ρουχα μου, τα καινουρια γιατι τα παλια δεεεεν, μου καθονται μια χαρα. Ομως παρ'ολα αυτα ακομα και οι 120 θερμιδες που εχει μια μπανανα εμενα μου φανταζουν πολλες. Ακομα και αυτα τα δυο μικρα κιλα, εμενα μου φανταζουν 100.

Δεν ξερω αν κανεις θα ασχοληθει να το διαβασει οοοολο αυτο η θα εχει καμια ιδεα η θα θελησει να πει κατι εγω ομως τα ειπα καπου και ξεσκασα. Ευχαριστω πολυ εκ των προτερων.

[Μαντάμ σου σου]

καλώς έκανες κ τα είπες. είμαι σίγουρη οτι υπάρχουν πολλά μέλη που έχουν περάσει κάτι ανάλογο. καλό είναι να μιλήσεις με έναν ειδικό στα θέματα των διατροφικών διαταραχών.

[mariloulitsa]

Ευχαριστω που εκανες τον κοπο να το διαβασεις ολο αυτο το τερας.
Ναι για αυτο πηρα το θαρρος να κανω εγγραφη και να κανω και ποστ γιατι ξερω πως εδω θα βρω ανθρωπους σαν και εμενα. Να λεω οτι σκεφτομαι χωρις να λενε πως αμαν πια σαν τρελη κανω.
Πρεπει να παω σε ειδικο και ειμαι σιγουρη θελω δεν θελω μετα τα αποτελεσματα των εξετασεων θα με πανε σηκωτη!

[Μαντάμ σου σου]

δν κατάλαβα λίγο εκεί που λες οτι σου είπε ένας γιατρός οτι δν πρόκειται να κάνεις παιδιά.πως το τεκμηρίωσε?

[filipparas]

Το διάβασα και μπορώ να κατανοήσω τη κατάσταση νομίζω. Συμβουλές δε μπορώ να δώσω καθώς εμένα το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα στη ζωή μου είναι η απάθεια σε ό,τι μου συμβαίνει και κατανοώ πως δεν είναι πολύ σημαντικό με αποτέλεσμα για "μικρά" προβληματα να μην ασχολούμαι και να τα αφήνω να μεγαλωνουν.

Τεσπά, άσχετο... περισσότερο έγραψα για να πω οτι διάβασα το κείμενο σου με ιδιαίτερο ενδιαφέρον

[mariloulitsa]

Συγνωμη για την καθυστεριση, τεχνικα προβληματα.
Πηγα που λες κανονικα στο ΕΛΕΝΑΣ, με ενα καρο υπερυχους, εσωτερικους και εξωτερικους, με ορμονικες εξετασεις, αιματολογικες, για θυρωηδη και γενικα ειχα κανει οτι χρειαζοταν να κανω, και αφου τους εριξε μια ματια, μετα απο πεντε λεπτα μου ειπε αυτο.
Το κλαμμα που ειχα ριξει, δεν το εχω ξαναριξει ποτε...

Filipparas ευχαριστω πολυ!!

[Μαντάμ σου σου]

δεν τον ρώτησες από που το συμπεράνει? γυναικολόγος ήταν? πήγες σε κάποιον άλλον γυναικολόγο να στο επιβεβαιώσει? όχι οτι τον αμφισβητώ. αλλά δν καταλαβαίνω.

[mariloulitsa]

Τραβιομουν δυο χρονια με αυτο το θεμα μεχρι που τελικα μαζευτηκαν λεφτα και πηγα σε μια εξωτερικη γυναικολογο που μου την συστησε η τοτε διατροφολογος μου.
Βλεπεις δεν μου ερχοταν η περιοδος. Καθε εξι μηνες και αν. Ορισμενες φορες καθολου. Ο κυριος ειδε ολες τις εξετασεις (κανενα φακελο ολοκληρο), ειδε πως εχω πολυκυστικες ωοθηκες, ειδε πως οι ορμονες μου ηταν καλες (εκτος απο ελαχιστο υποθυροηδη και μια αλλη ορμονη δεν θυμαμαι πως την λενε κατι με "ανδρο.." ειχε μεσα) και ετσι μου ειπε αυτο.
Μου ειχε δωσει να παρω κατι φαρμακα που φερνουν περιοδο, νομιζω Ντουφαστον λεγονται(?), σορρυ δεν θυμαμαι κιολας γτ ηταν πριν δυο χρονια. Αλλα περαν αυτου τιποτα. Τον ειχα ρωτησει πως οταν μου ερθει η περιοδος με αυτα τα φαρμακα θα συνεχισει μετα κανονικα? Οχι μου ειχε πει, απλα για να ηρεμησω και οταν του ειπα πως αυτη δεν ειναι λυση στο προβλημα μου, τοτε μου εδωσε αυτη την απαντηση.
Φυσικα η εξωτερικη γυναικολογος μου εδωσε θαραπεια με αντισυλληπτικα και απο τοτε μου ερχεται κανονικα. Θελω να παω ξανα για να δω πως πανε τα πραγματα και να δουμε αν θα μου ερχετε επιτελους και χωρις τα χαπια, αλλα οταν περνει 60ε στην επισκεψη εεεε καλα χαιρετησματα.

[Μαντάμ σου σου]

και εμένα δν μου έρχεται περίοδος από μόνη της τα τελευταία 100 χρόνια. αλλά ο γιατρός μου λέει οτι δν θα έχω πρόβλημα γιατί τα ωάριά μου είναι μια χαρά απλά είναι λίγο καταπιεσμένα. άλλος γιατρός μου χε πει οτι θα δυσκολευτώ πολύ. κεγώ έχω την ανασφάλεια οτι μπορεί να δυσκολευτώ να κάνω παιδιά ή κ να μην κάνω. κεγώ με πολυκυστικές επίσης. θεραπεία με αντισυλλυπτικά δν έκανα ποτέ για πολύ καιρό.

[Μαντάμ σου σου]

α επίσης μου χει πει κ κάτι για θεραπεία με γλικοφάζ κάπως έτσι. αυτό το παίρνουν κ διαβητικοί. αλλά όταν θαρθει η ώρα που θα θέλω να κάνω παιδί. α κ μου χει πει να κόψω τα γλυκά κ τα πολλά ψωμιά κ να έχω ένα σταθερό φυσιολογικό βάρος , να μην αγχώνομαι κ όλα καλά θα πάνε. τι να σου πω. ή είναι υπερασιόδοξος ΄η μου κρύβει κάτι. πάντως περίοδος για να μουρθει από μόνη της δν παίζει, μόνο με πριμολυτ έρχεται

[mariloulitsa]

Αυτο με το Γκλουκοπλαζ το ξερω γιατι το περνει η μητερα μου για το ζαχαρο. Αυτο μου το ειχε δωσει ενας ενδοκρινολογος του τοτε ΙΚΑ τωρα ΠΕΔΥ, χωρις να εχω ζαχαρο με αποτελεσμα να μου το ριξει στα πατωματα και να εχω αλλες επιπτωσεις εκει. Η ιδεα του ηταν επειδη ημουν 80 κιλα, να προλαβουμε το ζαχαρο. Τωρα οταν καποιος δεν εχει ζαχαρο πως του δινεις χαπια για ζαχαρο δεν ξερω. Ειπε βεβαια οτι ισως βοηθησει και στην περιοδο η αληθεια ειναι. Το κρατησα ενα μηνα, ειδα πως δεν μου ηρθε και το σταματησα γιατι οπως σου ειπα ειχα αλλα ντραβαλα απο το ποσο ειχε πεσει το ριμαδι.
Αυτο με τα κιλα ναι. Μου ειπαν κιολας οτι ειναι η αιτια που εμφανιστηκαν κ οι πολυκοιστικες και το βασικο μου ηταν να χασω κιλα και οτι αν χασω θα μου ερθει κανονικα μονη της. Απο τοτε που τα εχασα φυσικα που λεφτα να παω στην εξωτερικη να δω τι γινεται..
Και τωρα που το λες ετσι μου ειχε πει κ εμενα η γυναικολογος. Βασικα μου ειχε πει ακριβως πως "Επειδη δεν σου ερχεται μην πας και κανεις ερωτα με το αγορι σου χωρις προστασια γιατι αυτο δεν σημαινει πως δεν εχεις γονιμα ωαρια!" τωρα δεν καταλαβαινω...πως γινεται να μην μας ερχεται η περιοδος αλλα να εχουμε γονιμα ωαρια και να μπορεις να μεινεις εγκυος?
Απο την αρχη του χρονου παντα με την περιοδο και αν εχουμε η δεν εχουμε εμεις οι γυναικες δεν κοιτουσαμε αν ειμαστε εγκυος η οχι?
Πολυ μπερδεμα..

[Μαρία._ed]

Μαράκι διάβασα την ιστορία σου και θέλω να σου πω πως οι γονείς σου θέλουν ξύλο! Η συμπεριφορά τους είναι από εκείνες που ενώ θέλουν να κάνουν καλό, φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Κατ'αρχήν στα κιλά σου είσαι μια χαρά. 2 πάνω ή 2 κάτω σιγά την διαφορά, μην ρίχνεις την διάθεσή σου στο πάτωμα. Τα ρούχα σου άλλωστε στο φωνάζουν!

Για το θέμα υγείας σου, μια καλή αρχή θα πρέπει να την κάνεις με γυναικολόγο μιας και υπάρχει το θέμα με την περίοδο σου. Κλείσε ραντεβού σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο. Αν φοβάσαι μήπως τυχόν αποκτήσεις ζάχαρο, κλείσε κι ένα ραντεβού σε διαβητολόγο-παθολόγο. Θα φτιάξεις ένα ωραιότατο φάκελο με όσες εξετάσεις έχεις κάνει ανά ημερομηνία. Με αυτό τον τρόπο θα έχεις αρχειοθετημένο το ιατρικό σου ιστορικό και όποιο ραντεβού πας θα το έχεις μαζί σου για να το ελέγχει ο γιατρός.
Φυσικά και θα λες οπωσδήποτε αυτό που σου είπε ο "γιατρός" στο Έλενα ότι και καλά δεν θα γίνεις μαμά. Συνήθως βαρεμένοι ειδικευόμενοι πετάνε τέτοιες άνετες ατάκες! Υπάρχουν γιατροί που είναι εντελώς αναίσθητοι και εργάζονται μόνο για τον μισθό κι όχι για να βοηθήσουν πλήρως έναν πάσχοντα.
Μην πτοείσαι και μην απογοητεύεσαι. Πάρε την ζωή στα χέρια σου και όρμα. Προέχει η υγεία. Και να σου πω την αλήθεια με την περιγραφή που έδωσες για τα συμπτώματά σου, για αναιμία μου φέρνει η κατάστασή σου.
Τέλος πάντων μην αφήνεις το θέμα να σε προσπεράσει. Εξοπλίσου με θάρρος και δύναμη και φρόντισε τον εαυτό σου. Η υγεία μας προέχει.

[Μαντάμ σου σου]

έγραψα ένα παραλήρημα αλλά επειδή νομίζω οτι δν χρησιμεύει πουθενά το έσβησα. με λίγα λόγια το παραλήρημα είχε να κάνει με τους γιατρούς που τους θεωρώ ψιλοάσχετους με τις πολυκυστικές. δν ξέρω αν έξω έχουν καλύτερη ενημέρωση. τέσπα πήγα κ σε ομοιοπαθητικό γιατρό κ μάλιστα πάτερ. μου είπε με την βοήθεια του Θεού θα κάνεις παιδιά. λέω από μέσα μου μόνο με την βοήθεια του Θεού γιατί με την βοήθεια του γιατρού δν παίζει. φυσικά ούτε κ με ομοιπαθητική δν κατάφερα τίποτα. έχω πάει σε πάνω από 10 γυναικολόγους κ ενδοκρινολόγους. μου τα μασάνε. μάλλον δν ξέρουν κ πολλά πέρα από το σχεδιάγραμμα που σου κάνουν με τις κύστες κ τα ωοθηλάλια. anyway επειδή έτσι όπως άρχισα να γράφω οδεύω για δεύτερο παραλήρημα σταματάω εδώ.

[Μαντάμ σου σου]

α εδώ έχουν γράψει τα κορίτσια ολόκληρο σύγγραμα, μάλλον περισσότερα θα μάθουμε από εδώ.
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ge=1#pid189486

[mariloulitsa]

Μαρια μου εκανα αιματολογικες και η κοπελα απο το εργαστηριο μου ειπε πως ολα ειναι ενταξει παρα μονο κατι μικροτιμες στο συκωτι. Εκλεισα στην παθολογο που μου τις εγραψε και θα δω τι θα μου πει κ αυτη. Οσο για τους γονεις μου, ναι εννοειτε πως θελουν ξυλο! Κλασσικη ελληνιδα μαμα που πληρει τις προδιαγραφες για κλασσικη ελληνιδα γιαγια! Το ζαχαρο μου βγηκε πεσμενο ετσι οπως το ειδα εγω στις τιμες των εξετασεων αλλα η κοπελα δεν μου ειπε τιποτα. Δηλαδη η φυσικη τιμη ειναι 110-με κατι που δεν θυμαμαι κ οι εξετασεις εγραφαν 60(!!) τωρα δεν ξερω, θα ρωτησω και την παθολογο οταν παω στο ραντεβου.

Μανταμ σου σου μου ναι συμφωνω μαζι σου. Και εγω τους θεωρω ψιλοασχετους αλλα φυσικα οσον αφορα το ΙΚΑ και ορισμενα νοσοκομεια. Αν πας και τους τα ριξεις στα εξωτερικα ιατρεια τους ασχολουντε περισσοτερο με το θεμα σου. Αναθεμα τους ορκους που εχουν παρει. Οσο για αυτο που σου ειπε ο πατερ, δυστυχως αν δεν εισαι θρησκα μεχρι το κοκκαλο δεν μπορει να σου δωσει και πολυ θαρρος η "δυναμη του Θεου". Ειναι πολυ ψυχοφθορο να εισαι απο τις γυναικες που θελουν καποια στιγμη να κανουν οικογενεια, να ασχολησε πραγματικα με το προβλημα σου και αντι οι γιατροι να στο λυνουν να σου βαζουν αλλα χιλια δυο "ισως" και "μπορει".