Που μπορούν να δουλέψουν οι αγοραφοβικοί??

[Βασουλα]

Ευχαριστω να' σαι καλα!!!...

[Βασουλα]

:rolleyes:

[66psy]

Και μενα με προβληματιζει ακριβως το ιδιο μελος με την μονη εξαιρεση οτι δεν εχω παρατησει την σχολη μου

δηλαδη τον στανταρ για φοιτητη ειναι καφετερειες-μπαρ.. αλλα αν εισαι αγοροφοβικος εκει ειναι θεμα...

αν εισαι και σε μεγαλη πολη ειναι πολυ πιο δυσκολα..
εδω κανονικα και δεν βρισκεις δουλεια ποσο μαλλον απο το σπιτι σου... και απο την στιγμη μαλιστα που δεν εχεις πτυχειο, ειδικευση, προυπηρεσια.. ειναι δυσκολα πολυ δυστυχως!

[Βασουλα]

Ψαχνω εχω μιλησει σε γνωστους ανιρωπους να μου βρουν δουλεια ειπα και στον περιπτερα της περιοχης και θα παω την Τεταρτη να δω τη Χρυση ευκαιρια μπας και βρω κατι και με παρουν γτ εχασα τη χρονια στο σχολειο μου φετος....

[Νεραιδα]

^Λογω αγοραφοβίας?τι εννοεις?
Πο μ θυμισες εμενα π ειχα να πατησω το ποδι μου κτ καιρους στο σχολείο τοτε εξαιτιας αυτης ΤΗς ΜΑΛΑΚ.ΙΑΣ.!

[Βασουλα]

Ειχα ενα προσωπικο θεμα και εχασα τη χρονια μου,σε αυτο δε φταιει η αγοραφοβια αλλα χαιρομαι που εχασα τη χρονια δε περναγα καλα εννοω δε μου φεροντουσταν καλα και ενιωθα σα φυλακισμενη στο σχολειο και ειχα ανασφαλεια και αγχος...θα παω σε αλλο σχολειο και θα το τελειωσω κιολας...

[kalamore]

\θα βγαλει επαγγελματα για ατομα με ειδικες αναγκες.Αναμεινατε.Το λεν οι δηλωσεις του Υπουργειου Κοινωνικης Αλλλυγγυης

[panagiwtis23]

θεωρούμαστε όμως άτομα με ειδικές ανάγκες;
Γιατί αυτός ο όρος παει συνήθως σε άτομα με σωματικές ειδικές ανάγκες και όχι τόσο με ψυχικές...

[kalamore]

θεωρούμαστε όμως άτομα με ειδικές ανάγκες;
Γιατί αυτός ο όρος παει συνήθως σε άτομα με σωματικές ειδικές ανάγκες και όχι τόσο με ψυχικές...

Ama eise psuxwtikos kai den exeis mpei psuxiatreio eise 50% sunh8ws Αμα εχει μπει εισε 67 συνηθως

[Deleted-member-19102015]

H δική μου εμπειρία είναι ότι μπορείς να δουλέψεις οπουδήποτε (ανάλογα του τι σου αρέσει να κάνεις και έχεις σπουδάσει) αρκεί να μην αφήσεις τα σωματικά συμπτώματα να σε γονατίσουν.Αν προσπαθήσεις σε μια δουλειά,αν πεις "να πεθάνω εδώ παρά να τα παρατήσω",έχεις όρεξη να μάθεις το αντικείμενο έρχεται κάποια στιγμή που ηρεμείς και το "εχθρικό" περιβάλλον,σου φαίνεται απλά φυσιολογικό και ηρεμείς.Αν με το πρώτο σύμπτωμα,σηκώνεσαι και φεύγεις δε θα μπορέσεις ποτέ να τα καταφέρεις πουθενά.Γιατι όταν βρίσκεσαι στον πάτο και δεν έχεις κανέναν απο πίσω να σε ταϊσει,ο τρόπος που θα πεθάνεις δεν έχει σημασία κατά την γνώμη μου.Ειτε θα πεθάνεις απο πείνα,είτε θα πεθάνεις εν ώρα δουλειάς.Και αν προτιμήσεις το 2ο και το παλέψεις πολύ και πεις ότι και να γίνει,όπως και να νιώθω δεν τα παρατάω,καταλαβαίνεις ότι τελικά έχεις πολύ μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα απο ότι νόμιζες.
Η αρχή είναι δύσκολο να γίνει.Εκεί νιώθουμε όλοι "κάπως".Ειδικά αυτοί που έχουμε θέμα με την επικοινωνία με πολύ κόσμο.Αλλά άμα γίνει η αρχή και είσαι στη φάση "δε τα παρατάω παρά μόνο αν φύγω απο εδώ με ασθενοφόρο" τότε καταλαβαίνεις ότι είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νόμιζες

[panagiwtis23]

H δική μου εμπειρία είναι ότι μπορείς να δουλέψεις οπουδήποτε (ανάλογα του τι σου αρέσει να κάνεις και έχεις σπουδάσει) αρκεί να μην αφήσεις τα σωματικά συμπτώματα να σε γονατίσουν.Αν προσπαθήσεις σε μια δουλειά,αν πεις "να πεθάνω εδώ παρά να τα παρατήσω",έχεις όρεξη να μάθεις το αντικείμενο έρχεται κάποια στιγμή που ηρεμείς και το "εχθρικό" περιβάλλον,σου φαίνεται απλά φυσιολογικό και ηρεμείς.Αν με το πρώτο σύμπτωμα,σηκώνεσαι και φεύγεις δε θα μπορέσεις ποτέ να τα καταφέρεις πουθενά.Γιατι όταν βρίσκεσαι στον πάτο και δεν έχεις κανέναν απο πίσω να σε ταϊσει,ο τρόπος που θα πεθάνεις δεν έχει σημασία κατά την γνώμη μου.Ειτε θα πεθάνεις απο πείνα,είτε θα πεθάνεις εν ώρα δουλειάς.Και αν προτιμήσεις το 2ο και το παλέψεις πολύ και πεις ότι και να γίνει,όπως και να νιώθω δεν τα παρατάω,καταλαβαίνεις ότι τελικά έχεις πολύ μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα απο ότι νόμιζες.
Η αρχή είναι δύσκολο να γίνει.Εκεί νιώθουμε όλοι "κάπως".Ειδικά αυτοί που έχουμε θέμα με την επικοινωνία με πολύ κόσμο.Αλλά άμα γίνει η αρχή και είσαι στη φάση "δε τα παρατάω παρά μόνο αν φύγω απο εδώ με ασθενοφόρο" τότε καταλαβαίνεις ότι είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νόμιζες

Το πιστεύω αυτό αλλά πάντα με βοήθεια ψυχιάτρου για μένα.
Εγώ με κοινωνική φοβία, άγχος πανικούς κτλ με τα ssri κατάφερα και δούλευα σαν πωλητής και μάλιστα άντεξα ακόμα και το περιβάλλον των εορτών που γινόταν πανικός (τότε και με λίγο λεξοτανιλ).

Απλά μετά που η ψυχίατρος μου μου άλλαζε αγωγή συνέχεια τα συμπτώματα με γονάτισαν.
Αλλά αν θέλεις να δουλέψεις κάπου λίγο η θέληση, λίγο χημική βοήθεια για να πολεμήσεις τα ψυχοσωματικά όλα γίνονται.
Άλλωστε για μένα γιαυτό παίρνουμε αγωγή.
Αν και με την αγωγή ακόμα δε μπορούμε να δουλέψουμε τότε κάτι δεν πάει καλά με την αγωγή μας και τον γιατρο΄μας

[John11]

και θα παω την Τεταρτη να δω τη Χρυση ευκαιρια μπας και βρω κατι και με παρουν

Βλέπε τη χρυσή ευκαιρία από το ίντερνετ, γιατί η έντυπη αργεί λίγες μέρες.

[Βασουλα]

Ενταξει ευχαριστω πολυ!!!:)