Συστάσεις, η ιστορία και οι φόβοι μου... - Page 6
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 6 of 6 FirstFirst ... 456
Results 76 to 89 of 89
  1. #76
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Originally posted by marulenia

    Πριν 6 μήνες δεν είχα δουλειά, είχα χρόνο άπλετο αλλά δεν είχα χαρά
    Τώρα έχω δουλειά, δεν έχω χρόνο αλλά ούτε χαρά

    Άρα η δουλειά δεν ήταν αυτό που μου έλειπε για να μη ζητάω τη χαρά στο φαγητό.
    Ούτε ο ελεύθερος χρόνος μου έδινε χαρά...

    Βγήκαν άλλα δυο από τη λίστα
    Δε νομίζω πως τη χαρά τη βρίσκουμε με την εις άτοπον απαγωγή.
    Ειδικά η χαρά όταν τη βιώνουμε ουρλιάζει από μόνη της πως ήρθε!
    Κι από την άλλη η δουλειά κι ο ελεύθερος χρόνος είναι σχετικές έννοιες.
    Είναι πολύ συγκεκριμένα τα εργασιακά αντικείμενα, που νιώθουμε να μας ταιριάζουν,
    να εκφράζουν τη δημιουργική μας πλευρά, να μας γεμίζουν ικανοποίηση.
    Όσο για τον χρόνο...αυτός κι αν εναπόκειται στην ψυχική μας διάθεση
    ως προς το πώς θα επιλέξουμε να τον περάσουμε...αδιάφορα ή παραγωγικά.
    Και το φαγητό; Όντως νιώθεις να σου δίνει χαρά; Δική του αυτούσια χαρά;

    Αν έτρεχες πίσω στο χρόνο, τότε που τα πράγματα ήταν πιο απλά και τα χαμόγελα
    πιο συχνά κι αβίαστα...τι θυμάσαι να γέμιζε τα πνευμόνια σου με οξυγόνο χαράς;
    Ποιές φωτογραφίες της μνήμης εικονίζουν το πρόσωπό σου να λάμπει;
    Τι νιώθεις σήμερα να λείπει του έρωτά σου για όσα κάποτε λάτρεψες;
    Τι ονειρεύτηκες και δεν αξιώθηκες ακόμη τη γεύση του; Τι όμορφο εγκατέλειψες;
    Κάπου εκεί νομίζω θα βρεις την απάντησή σου κι όχι στη διαγραφή από μια λίστα
    λέξεων που δείχνουν να εκπληρώθηκαν. Κι επίσης η χαρά είναι και στα μικροπράγματα.
    Μην το ξεχνάμε αυτό. Μην τα υποτιμούμε και προσπερνούμε πολύτιμες στιγμές...

  2. #77
    κ ποιο ειναι το επομενο στη λιστα? για πε? υποψιαζομαι αν κρινω εξ ιδιων.

    κ παλι κρινοντας εξ ιδιων πως αλλιως αλλωστε, πολυ δυσκολα θα νιωθουμε χαζοχαρα κ τριολαριλορα .
    εκει στο μεταιχμιο των τριαντα που ολα αλλαζουν κ ουτε καν την χρυσοσκονη των παραισθησιογονων μαςδν εχουμε κ τα βλεπουμε ολα φατσα φορα. οπως ειναι. αυτη την φορα εχεις διαλεξει να περασεις απο την σκυλα κ την χαρυβδη για να βρεις την ιθακη σου κοχι τον ευκολο δρομο. εχεις να φας πολλουςλωτους μεχρι να φτασεις( ναι ναι φρουτα μαρουλενια)

    κ καποια μερα θα τα πεις κ σε αυτους που θαρθουν. γιατι θα ρθουν. εσο ετοιμη.

    βενσερεμος. ουνιδας χαμας σερα βενσιδας

  3. #78
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069
    Δεν ξέρω τι να σας πω, πέρα από ευχαριστώ που δε με αφήνετε μόνη αν και απούσα.

    Μάντζι μου η κουβέντα για τις ανασφάλειες είναι μεγάλη. Πολλές φορές νιώθω ανασφάλεια και για το αν αναπνέω σωστά.

    Θα ακούσω τη Nadine και θα κόψω την εις άτοπο γιατί τα επόμενα στη λίστα μου δε θα θελα να τα κυνηγήσω ψυχαναγκαστικά και να περιμένω από αυτά την ηρεμία μου.

    Τα μικροπράγματα είναι το μυστικό ναι.. Μου θυμίζουν τις παραμελημένες ασκήσεις ευγνωμοσύνης μου.

    Σουσούκαμ' ίσως να φταίει που έφτασε η ώρα να περάσω από τη μετ' εφηβεία στο "τέρμα τα ψέματα τώρα ενηλικιώθηκες" και ναι σε σχέση με το παρελθόν τα βλέπω όλα πιο καθαρά, πιο ωμά.

    Ευχαριστώ και πάλι
    βενσερέμος

  4. #79
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069

    Αρρώστια...

    Ντρέπομαι για την παρακάτω ομολογία αλλά
    σήμερα τρόμαξα με τις σκέψεις μου κι εμένα την ίδια...

    Στο απαισιόδοξο παραλήρημα ενός φίλου δεδομένων των πολιτικοοικονομικών συνθηκών έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται ηδονικά και σχεδόν χαρωπά πως αν δεν είχαμε σαλάμια και πατατογαριδάκια και αν χρειαζόταν να κάνω χειρωνακτική εργασία και αν δεν είχα την ευκολία των μέσων μεταφοράς και ίντερνετ και τηλεόραση και όλα τα καλά του πολιτισμένου κόσμου θα απαλλασσόμουν από την εμμονική σχέση μου μου με το φαΐ.

    Συνεπώς αν καταστραφεί το άπαν σύμπαν θα είναι για το καλό μου...
    Βαρκούλες αρμενίζουν...

  5. #80
    για να καταλάβεις οτι δν είσαι μόνη με περίεργες σκέψεις, διάβασα αυτά που έγραψες και το μόνο πράμα που σκέφτηκα είναι: πότε διάολε κατέβηκε αυτή στα 82,4; :lol:

  6. #81
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069
    Μην το ζηλέψεις, δεν είναι υγιής κατηφόρα....

  7. #82
    απο ποια αποψη;

  8. #83
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069
    Από πολλές...

    Για παράδειγμα, προσπαθώντας να τα βγάλω πέρα στη δουλειά ξεχνάω να φάω, γυρνώντας πολλές φορές τα ταπεράκια μου πίσω άθικτα... Ανατριχιάζω όταν αναβιώνω εφηβικές συνήθειες... Αυτή την ευχαρίστηση της ασιτίας... Ότι και καλά τώρα φέρομαι σαν αδύνατη... Λες και δε μεγάλωσα ποτέ... Τι ανωριμότητα από μέρους μου.

    Βλέπω τους υπόλοιπους που βάζουν τις προσωπικές τους ανάγκες πάνω από τις απαιτήσεις των άλλων και μου φαίνεται σχεδόν εξωτικό... Πόσο τους θαυμάζω όταν σταματούν για να φάνε, να πάνε τουαλέτα, να πάρουν καφέ, να μιλήσουν στο τηλέφωνο και αν τους την πει κανένας υπερασπίζονται την ικανοποίηση των αναγκών τους όπως πρέπει, βάζοντας σε προτεραιότητα τον εαυτό τους...

    Για αυτό σου λέω.. Περιμένω απλά με βεβαιότητα τη μέρα που θα μου γυρίσει μπουμερανκ

  9. #84
    πάντως είναι θετικό ότι υπάρχουν ταπεράκια έστω και αν πηγαινοέρχονται άθικτα.

    καλά την ώρα που πρέπει να γίνει μια δουλειά, το να απαντάς στα προσωπικά τηλέφωνα ή να τρως ή να ξύνεσαι γενικώς δν είναι επαγγελματικό σίγουρα.
    αλλά δν μπορεί θα υπάρχει λίγος χρόνος για να φας έστω κ στα κλεφτά δν γίνεται...
    ούτε ένα τέταρτο να ξεμπλέξεις για να φας ένα σάντουιτς; μα που δουλεύεις πια κ γίνεται τέτοιος χαμός, στα ατμ; εμείς εδώ κάνουμε τσιμπούσια με τα αφεντικά παρέα να περάσει η ώρα. σε λίγο θα αρχίσουμε κ το τουρνουά τάβλι.

  10. #85
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069
    Originally posted by marulenia
    Έχοντας φάει ένα ολόκληρο πακέτο μπισκότα όρεο κι ακούγοντας το τραγούδι που έβαλε η NADINE (Dream A Little Dream Of Me), ξαναδιαβάζω το θερμό σας καλωσόρισμα...

    Ίσως φταίει που είναι Γενάρης, ίσως που σταμάτησα να αρνούμαι κι άρχισα να ξαναβγαίνω φωτογραφίες και να συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι κανονική προς το αδύνατη στα κιλά και πως αν δεν κάνω κάτι θα είμαι 84 πλας κιλα για την υπόλοιπη ζωή μου στην καλύτερη περίπτωση, ίσως φταίει το βιολογικό μου ρολόι, ίσως να φταίνε και τα φεγγάρια, αλλά νομίζω ότι νιώθω επιτέλους πως μπορώ να δεσμευτώ στον εαυτό μου για κάτι... Δεν είμαι έτοιμη για δραστικές αλλαγές, αλλά ναι, είμαι έτοιμη για δεσμεύσεις.

    Αποφασίζω λοιπόν πως μέχρι το Πάσχα (12/4/2015) θα παρατηρώ την πείνα μου, θα τηρώ τις τριαδοδυαδούλες, θα καταγράφω τα καθημερινά μου γεύματα, και θα περπατάω 2-3 φορές την εβδομάδα για 20 λεπτά με την ελπίδα να φτάσω τα 80 κιλά. Χωρίς δράματα, χωρίς στερήσεις, χωρίς φανφάρες...
    Σήμερα αν και είναι λίγοι μήνες μετά τις 12/4/2015 παρ' όλα αυτά σήμερα ζυγίστηκα μετά από καιρό και είδα με χαρά ότι ο δείκτης της ζυγαριάς μου έδειξε 80,4. Που σημαίνει ότι έφτασα σχεδόν το στόχο που είχα βάλει... Αποφάσισα λοιπόν να θέσω νέο στόχο, για όποτε καταφέρω να τον φτάσω. Οι μόνες μου δεσμεύσεις θα είναι να περπατώ το καθημερινό μου 20λεπτο, να προσπαθώ να πηγαίνω κάποιες φορές στο γυμναστήριο και να προσπαθώ να τρώω συνετά. Για τα πρώτα 7 κιλά μου πήρε περίπου 10 μήνες, οπότε υποθέτω ότι για τα επόμενα πέντε θα χρειαστώ τόσους και παραπάνω μηνες... Εύχομαι λοιπόν αυτό τον στόχο να τον φτάσω ως τον Αυγουστο του 16...

    και όλα αυτά χωρίς δράματα, χωρίς στερήσεις, χωρίς φανφάρες....

  11. #86
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2015
    Posts
    398
    Καλημέρα! εγώ πιστεύω θα τα καταφέρεις! Για να μην σου πω οτι μεχρι τον Αύγουστο θα έχεις χάσει και παραπάνω!
    όλοι θα τα καταφέρουμε! Απο εμάς εξαρτάται και από την θέλησή μας! Δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε για τίποτα,και άν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε!
    Δύναμη ρε παιδιά! :yes:

  12. #87
    Μπράβο, μπράβο, μπράβο Μαρουλένια μου! :thumbup: :thumbup: :thumbup:
    Είμαι και εγώ απολύτως σίγουρη ότι τα 75 θα τα φτάσεις πολύ συντομότερα από το καλοκαίρι του 2016!
    Το σημαντικότερο όλων (και αυτό το οποίο ουσιαστικά κάνει σίγουρη την επίτευξη του στόχου σου) είναι αυτό:
    Originally posted by marulenia
    και όλα αυτά χωρίς δράματα, χωρίς στερήσεις, χωρίς φανφάρες....
    Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία! :wink1:

  13. #88
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    1,069
    Σήμερα μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο.
    Προειδοποιώ μέλη που δε θέλουν να ακουν για γλυκά να μη διαβάσουν το ποστ.

    Συνάντησα μια φίλη που αγαπώ και την ξέρω απο παλιά.
    Δυστυχώς λόγω των συνθηκών της ζωής χωριστήκαμε, αλλά κρατάμε επαφή και αγαπιόμαστε βαθιά.
    Ένας μάλλον από τους λόγους μας έδεσε ήταν η διαταραγμένη διατροφική μας συμπεριφορά.
    Πώς να το πω.. Σα σιωπηλή συμμαχία ένα πράγμα, μπορεί να τρώγαμε τον κόσμο ή τίποτα και να το θεωρούσαμε φυσιολογικό.
    Διάφορες κοινές εμμονές με φαγητό, δίαιτες, ζυγαριές, με μητέρες με αρκετά κιλά και ορμονικά προβλήματα.
    Αλλά δεν τα συζητούσαμε απλά υπήρχαν γύρω μας και αιωρούνταν.. Εγώ δηλαδή σήμερα τα είδα και τα αναλογίζομαι όλα αυτά.

    Τέλοσπάντων βρέθηκαμε σήμερα και πραγματικα νομίζω ότι θα πεθάνω από την υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης.
    Βρεθήκαμε για μια μεγάλη της χαρά και είχε γλυκά παντού. Ό,τι γλυκό μπορείτε να φανταστείτε στην καλύτερη του έκδοση, όμορφα σερβιρισμένο και πεντανόστιμο. (συγγνώμη για την περιγραφή) μέτρησα 13 διαφορετικά είδη γλυκών(μπορεί να ήταν και παραπάνω) και ναι αν εξαιρεσεις 2 που δε μου αρέσουν ως είδος τα 8 τα δοκίμασα σε ικανοποιητική ποσότητα όπως επιπλέον κατανάλωσα 3 διαφορετικά αναψυκτικά. Έχω στο ψυγείο μου γύρω στα 10 τεμάχια που μου τα έδωσε για πρωινό. Μου τα προσέφερε με μεγάλη φυσικότητα κι εγώ με την ίδια φυσικότητα τα πήρα.

    Δε νιώθω τύψεις. Αλλά δεν είχα και καμμία βαθιά επιθυμία να το κάνω όλο αυτό. Έχω τρομερή υπερένταση από τη ζάχαρη και μια απαίσια γλύκα στο στόμα. Δύο χρόνια που ψάχνομαι με τις πολυκυστικές και προσπαθώ να κόψω τος επεξεργασμένους υδατάνθρακες δεν είμαι τύπος και υπογραμμός αλλά σήμερα συνειδητοποίησα πόσο απέχω από τον άνθρωπο που ήμουνα κάποτε. Γιατί η αγαπημένη μου μου φέρθηκε όπως φερόμασταν πάντα. Κι εγώ ανταποκρίθηκα γιατί αυτό μου βγήκε αυθόρμητα. Αλλά τώρα το στομάχι μου ανακατεύεται κι αυτή η γεύση στο στόμα δε λέει να φύγει. Και όχι δε σκοπέυω να κάνω εμετό.

    Δε νιώθω άσχημα. Ίσως λίγο αγχωμένη (κατηγορώ τη ζάχαρη για αυτο).
    Απλά περίεργα κι είπα να το μοιραστώ.

    και για να προσπαθήσετε να καταλάβετε τι εννοώ κάτι τέτοιο σας έγραψα το 2014.

    Originally posted by marulenia
    Νομίζω πως εγώ ακόμα τα γλυκα δεν μπορώ να τα κόψω, η να τα περιορίσω τουλάχιστον... Στα μελλοντικά μου βηματα σκέφτομαι να προσπαθήσω να ξεγελασω την αθεραπευτη αναγκη μου για ζαχαρη με μετριους φραπεδες, γλυκα του κουταλιου, σπιτικη μαρμελάδα, γλυκά με χαμηλό γλυκαιμικό δεικτη, γρανίτες και σε μεγαλα χαρμανιάσματα 1 παγωτινι ή 1 σοκολατακι, ή 1 ταρτάκι, ή ένα μικρό γλυκάκι απο κανένα ακριβό ζαχαροπλαστείο τόσο ακριβό που να με κάνει να σκεφτώ να πάρω δεύτερο. Όλα αυτά αφού πετύχω αυτό με το ψωμί δηλαδή και μερικά ακόμα...
    Δεν ξέρω αν ποτέ θα βρω την άκρη σε αυτό το άτιμο το κουβάρι.
    Αλλά σίγουρα δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος πια.
    Δεν ξέρω αν είμαι ένας άνθρωπος καλύτερος ή χειρότερος.
    Μπορεί να μην είμαι ελαφρύτερη σε κιλά.
    Αλλά σίγουρα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος.

  14. #89
    αχ δεν τα μπορώ αυτά (τους επίμονους κεραστές), με ξέρεις ,θυμώνω! ακόμα κ αν πρόκειται για την μάνα μας, τον πατέρα μας, τον αδερφό μας , τον σύντροφό μας ,τον κολλητό μας.
    κατά τάλλα ναι μαρουλέ το καταλαβαίνω κεγώ , έχεις βάλει πλώρη για άλλα λιμάνια! ελπίζω να πιαστώ κεγώ από την βαρκά σου κ να τραβηχτώ κεγώ μακρυά απόλα αυτά!

Page 6 of 6 FirstFirst ... 456

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •