Νιώθω εντελώς ανήμπορη

[maria26_ed]

Απτις αλλες αλλα δεν την βρισκω!εχεις ιδεα τι ειναι η χοληδοχος λασπη?

[marulenia]

Όχι... Δεν ξέρω..
Ελπίζω σήμερα να είσαι καλύτερα

[maria26_ed]

Μπα τα ιδια δυστυχως!

[Μαντάμ σου σου]

ισως αν πηγαινες σε έναν φαρμακοποιό ,αν δν έχεις την δυνατότητα να πας σε γιατρό ή σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο. έχει τύχει να με βοηθήσει φαρμακοποιός αρκετά. μία φορά ένιωθα αφόρητο πόνο στο στήθος μου κ ήταν από πιάσιμο(εγώ ανησυχούσα κ νόμιζα οτι έχω καμιά πνευμονία γιατί δν μπορούσα να αναπνεύσω). τελικά μου έδωσε ο φαρμακοποιός αντιφλεγμονώδη κ ηρέμισα.
πάνε σε έναν κ πες του οτι σε πονάει αφόρητα η μέση

[marulenia]

Συμφωνώ για το φαρμακοποιό. Δεν αντικαθιστούν σε καμιά περίπτωση το γιατρό, αλλά αν δυσκολεύεσαι να επισκεφτείς γιατρό θα σου δώσει σίγουρα μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη από εμάς ένας φαρμακοποιός.. Θα σε δει, θα ξέρει κι από την εμπειρία του κάποια αλοιφή, ή κάποιο παυσίπονο και ενδεχομένως να σου προτείνει και ειδικότητα γιατρού...

[maria26_ed]

Πηγα χτες στο κεντρο υγειας και με ειδε μια εκει και μου πε μαλλον μυικο ειναι.μου πε να παρω το norgesic και να ξεκουραζομαι οχι αγχος και να προσεχω τη διατροφη μου.το θεμα ειναι οτι δεν σταματαει ο πονος αριστερα πλατη μεση ενω στο υπολοιπο μερος ειναι ψιλοκαλυτερα.η βολταρεν κανει δουλεια.ξερετε?

[Μαντάμ σου σου]

Εγώ λέω να μην βάλεις βολταρεν.το νορτζεσικ κανει δουλεια.

[maria26_ed]

Ολα καλα με τις ορμονικες εξετασεις!ξερω ασχετο αλλα ηθελα να το πω!τωρα μενει να χασω κιλα!

[maria26_ed]

Καλα Χριστουγεννα σε ολους!

[marulenia]

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα!!

[maria26_ed]

Καλησπερα παιδια!τι κανετε?πως τα πατε με τη διατροφη?

[marulenia]

Πού χάθηκες τόσο καιρό κορίτσι????
Εγώ τον τελευταίο καιρό δεν τον προσέχω πολύ τον εαυτό μου...

[maria26_ed]

Δεν εμπαινα ειχα ξεχασει τον κωδικο και μου εβγαλε αλλον!ουτε εγω γιαυτο μπηκα κυριως!

[Missmary852]

Originally posted by maria26
Καλησπέρα σε όλους.εδώ και λίγες μέρες ανακάλυψα αυτό το φόρουμ ψάχνοντας να πάρω δύναμη από κάπου ώστε να καταφέρω να το πάρω απόφαση επιτέλους πως πρέπει να χάσω κιλά.26 χρονών σήμερα έχω φτάσει να ζυγίζω 114 κιλά,πιο πολλά κιλά από ποτέ.μέσα μου αργοπεθαίνω.δεν έχω ζωή,δεν θέλω να βγαίνω έξω.ντρέπομαι για τον εαυτό μου και πως τον έχω αφήσει να καταντήσει έτσι.κοιτάζομαι στον καθρέφτη και εύχομαι αυτό το σώμα να ταν κάποιας άλλης.από τους γονείς καμία στήριξη και φίλοι δεν υπάρχουν.πραγματικά χαίρομαι για αυτούς που τα καταφέρνουν.ενώ ξέρω τι πρεπει να κανω δεν το κανω.τρωω οτι ναναι και στο στομαχι απλα δεν υπαρχει πατος.δεν αντεχω αλλο δεν θελω να ειμαι αλλο ετσι.δεν εχω λεφτα για να παω σε διατροφολογο/ψυχολογο αν και θα το θελα.προσπαθησα στο παρελθον,εχασα καποια κιλα αλλα κατεληξα να τα ξαναπαρω.ευχομαι να ξημερωνε η μερα που θα πω τερμα ως εδω θα αλλαξουν ολα.συγνωμη αν σας κουρασα.ευχαριστω προκαταβολικα

Καθε επιτυχια σου ευχομαι Μαρια μου.Θα σου προτεινα να το πας αργα.Να αλλαξεις πρωτα βραδυνο για παραδειγμα.Να τρως πιο νωρις και πιο υγιεινα.πολυ πολυ σαλατα με οτι και αν φας ελευθερα.Και μετα το μεσημεριανο και τελος το πρωινο.Μην κοψεις αμεσως πολλες θερμιδες.Ξεκινα αργα και θα δεις οτι παλι θα χασεις.Οσο πιο πολλα εχει ενας ανθρωπος τοσο πιο ευκολα φευγουν στην αρχη.Θα σου προτεινα να ξεκινησεις και καποιο ειδος γυμναστικης.πολυ νερακι και πρασινο τσαι.θα δεις ακομα και με μικρες αλλαγες φευγουν τα κιλα.Χρειαζεται 21 μερες για να αποκτησεις μια συνηθεια.Σχεδον ενας μηνας.Το μεγαλυτερο μερος των κιλων θα το χασεις το πρωτο τριμηνο.Απο γυμναστικη θα προτεινα το κολυμπι για να μην καταπονεσεις την μεση σου και τα ποδια σου.ειναι ιδανικο και τωρα που ερχεται και το καλοκαιρι εκμεταλευσου το.αλλωστε μες το νερο ολοι το ιδιο βαρος εχουμε

[Sora]

Originally posted by maria26
Παντως το μπακλαβαδακι αλλα εννοει!χαχα!ενταξει και εγω μπορω να αντεξω μερες χωρις σοκολατα μονο αν δεν την εχω μπροστα μου!οσον αφορα το διαβητη την εχω γλιτωσει προς το παρον και δεν θα ηθελα με τιποτα να αποκτησω κατι τετοιο.η ψυχολογια μου ευθυνεται για το οτι τρωω.πρεπει να μονιμως απασχολημενη με κατι αλλιως δεν.με τρομαζει η σκεψη οτι εχω να χασω 60 κιλα περιπου.μου φαινεται βουνο.

τώρα ξεσηκώνω προπολεμικό ποστ αλλά σχεδόν ταυτίστηκα με τα κιλά. :P

To μέγιστο που έχω φτάσει 105. τώρα είμαι 96. στόχος τα 55. 41 κιλά ακόμα, και 9 που έχασα ήδη, σύνολο 50. τι 50 τι 60, τι Λωζάνη τι Κοζάνη XD

τα κιλά είναι πράγματι βουνό. έβαλα στόχο όμως, έγινε κλικ στο μυαλό μου. έφαγα ένα ωραίο χαστούκι από τη ζωή και άλλαξε όλος ο τρόπος σκέψης μου.

μην μου έλεγες πριν 3 μήνες για σοκολάτες και παγωτά και πατατάκια και πίτσες και σουβλάκια. ούτε που μπορούσα να αντισταθώ. μέχρι που ήρθε ένα ωραιότατο χαστουκάκι να με πονέσει λέγοντας μου ότι έχασα κάτι καλύτερο από τις "αδυναμίες μου"...και το έχασα εξαιτίας των κιλών.

και ενώ πόνεσα πολύ που έφυγε, δεν έτρεξα να πνίξω τον πόνο μου στις αδυναμίες μου. αντίθετα, τα σιχάθηκα και μου κόπηκε η όρεξη...πρώτη φορά...

και συνεχίζεται η αλλαγή αυτή 3 ολόκληρους μήνες. μέσα στους οποίους συνειδητοποίησα το πόσο ΦΥΓΟΠΟΝΗ ήμουν. δεν μάρεσε όπως ήμουν, τι έκανα? έπνιγα τον πόνο μου. πέρναγα κάτι δύσκολο? πάλι έπνιγα τον πόνο μου με το φαγητό. δεν έτρωγα πολύ, απλά σκατά. αντί να φάω κανονικό φαί έτρωγα σοκολάτες και πίτσες.

μέχρι που άλλη μια φορά αισθάνθηκα άσχημα, και ενώ ήμουν έτοιμη να πνίξω τον πόνο μου με τον κλασσικό τρόπο, άλλαξε όλο το σκεπτικό μου.. "θα έχανα αυτό το τόσο σημαντικό για εμένα αν έκανα προσπάθεια να χάσω κιλά?" όχι, η απάντηση. και μια μεγάλη αυτοκριτική. πολύ μεγάλη αυτοκριτική. του αν έκανα ΣΟΒΑΡΕΣ προσπάθειες να χάσω κιλά στο παρελθόν, και το πόσο φυγόπονη ήμουν....

γιατί οκ, σίγουρα έκανα προσπάθειες στο παρελθόν. σε διαιτολόγους πήγα, σε γυμναστήρια πήγα, μόνη μου έκανα προσπάθειες κτλ...κάθισα και σκέφτηκα για πόσο καιρό τα έκανα όλα αυτά, και αν τα έκανα ταυτόχρονα! και συνειδητοποίησα πραγματικά το πόσο φυγόπονη ήμουν. (επαναλαμβάνομαι i know, αλλά όλη η κατάσταση ήταν φαύλος κύκλος)

ήρθε το σημείο, που έμεινα χωρίς τίποτα. χωρίς φίλους επειδή κλεινόμουν μέσα και στον εαυτό μου και δεν τους ακολουθούσα, και χωρίς αγόρι..

εκείνη η στιγμή ήταν που συνειδητοποίησα του τι έκανα τόσα χρόνια. και που σιχάθηκα αυτό που έκανα και αυτό που έγινα.

κακά τα ψέμματα, λέμε όλοι στους εαυτούς μας για να μας παρηγορήσουμε πράγματα του τύπου "'ετσι είμαι και τα έχω βρει με τον εαυτό μου" ή "αισθάνομαι καλά οπότε είμαι καλά" και τέτοια παρόμοια

το μόνο που κάνουμε είναι να λέμε ΨΕΜΜΑΤΑ στον εαυτό μας. αυτό κατάλαβα. κάνουμε προσπάθειες/ψευτοπροσπάθειες επειδή γνωρίζουμε οτι δεν είμαστε καλά. ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. αποτυγχάνουμε (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους) και πάλι κυλιόμαστε στον φαύλο κύκλο..

ε εγώ το σταμάτησα αυτό πριν 3 μήνες. είπα ότι τώρα θα κάνω ΣΟΒΑΡΗ προσπάθεια. τι μπορεί να σημαίνει αυτό? κομμένες οι δικαιολογίες!!!
"ντρεπομαι να πάω γυμναστήριο θα με κοιτάνε όλοι", "θα πάω γυμναστήριο αφού χάσω 10 κιλά για να μπορώ να ανταπεξέλθω καλύτερα" και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες που ο καθένας μας προσαρμόζει πάνω του.

ξύπνησα μια μέρα και αντί να κανονίζω και να σκέφτομαι τι να κάνω, άρχισα να κάνω! πρώτο πράγμα? πήγα σε ενδοκρινολόγο. μόνο αυτός θα μπορούσε να μου πει τι έχω, άν έχω, και παχαίνω. δεύτερο πράγμα? γράφτηκα γυμναστήριο. δεν γνωρίζω από γυμναστική και ούτε ξέρω τις αντοχές μου, ανέθεσα σε άλλον να σκέφτεται αυτό το κομμάτι για έμενα προς το παρόν. τρίτο πράγμα? πήγα σε διαιτολόγο. ξέρω τι είναι καλό να τρώω, δεν ξέρω όμως τι ποσότητες πρέπει να τρώω για τα κιλά που είμαι και να μην κολλήσω τον μεταβολισμό μου, ούτε τι ΔΕΝ πρέπει να τρώω εξαιτίας της υψηλής ινσουλίνης που μου βρήκε ο γιατρός.

και έβαλα στόχο. τι στόχο? 3 κιλά τον μήνα, ΛΑΘΟΣ απάντηση. έβαλα στόχο να αδυνατήσω, να κάνω υγιεινή διατροφή εφόρου ζωής, να γυμνάζομαι 4-5 φορές την εβδομάδα. έβαλα στόχο να ξεφύγω από όποια μιζέρια έχω κλείσει τον εαυτό μου. να βγαίνω και να διασκεδάζω, και να μην σκέφτομαι τα κιλά. να φτάσω τα 55 κιλά, ας μου πάρει και 2 χρόνια. να μην κλείσω άλλο τον εαυτό μου μέσα. να με ανακαλύψω, να νιώσω καλά είτε στα 90 κιλά, είτε στα 70 είτε στα 50. αλλά να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη και να προσπαθήσω μια φορά σοβαρά, όσα χρόνια κι αν πάρει, και να το κρατήσω για παντα.

υγ. βγήκε ελεεινά μεγάλο και έγραψα πραγματικά όσα λιγότερα μπορούσα XD.
υγ2. δεν θέλω να προσβάλλω τις προσπάθειες ανθρώπων που κάνουν με εγχειρήσεις. ο καθένας μας ειναι διαφορετικός και τραβάει διαφορετικά λούκια. απλά έγραψα τι ίσχυε για έμενα κυρίως. και φαντάζομαι για πολλούς ακόμα. όχι όλους το τονίζω. πράγματι κάποιοι ενώ πραγματικά προσπαθούν δεν το καταφέρνουν με άλλο τρόπο πέραν του χειρουργείου.

καλώς σας βρήκα και καλώς όρισα :tumble: