Κάποιες σκέψεις από μια καινούργια και συμβουλές!

[aria92]

Kαλησπέρα στην όμορφη παρέα

Είμαι η Άρια και είμαι 23 ετών. Σας παρακολουθώ πολλά, πολλά χρόνια, σας διαβάζω, σας θαυμάζω, σας καμαρώνω όλους! Είναι σαν να σας ξέρω, άλλους σας συμπαθώ κι άλλους όχι τόσο (χεχε) και πάντα σας ακούω και σας συμβουλεύομαι! Παρόλα αυτά δεν είχα ποτέ το θάρρος να γράψω, γιατί μία δεν είχα χρόνο, μια δεν ήθελα να πραδεχτώ ότι έχω πρόβλημα, μία σκεφτόμουν ότι τα προβλήματα μου είναι χαζά και αποτελούν απλώς μια απόρροια ανασφάλειας, κι έτσι δίσταζα.

Ήρθε όμως η στιγμή! Εύχομαι να με δεχτείτε στην παρέα σας και να αλληλοβοηθηθούμε όπως κάνετε πάντα.

Θα σας γράψω ένα σύντομο ιστορικό μου, θέλοντάς να με βοηθήσετε για το ποιο να είναι το επόμενο βήμα και να με στηρίξετε τώρα που το έχω πιο πολύ ανάγκη.

Ακολουθεί το κλασικό : πάντα ήμουν ένα παχουλό κοριτσάκι. Ναι, ημουν πάντα θρεφτάρι. Λατρεύω το φαγητό, είναι υπέροχο, με κάνει ευτυχισμένη, με φέρνει κοντά στους ανθρώπους, έχει χρώματα, αρώματα με τρελαίνει! Λατρεύω να μαγειρεύω, να τρώω, να ανακαλύπτω νέες γεύσεις, δεν μπόρεσα ποτέ να δω το φαγητό ως εχθρό. Παρόλα αυτά, εννοείται πάντα το παραέκανα. Χωρίς τύψεις, αλλά ναι, το παραδεχομαι, ξεσκιζόμουν στο φαι.

Έως και την πρώτη λυκείου με ύψος 1,74 έφτασα τα 93 κιλά. Απέφευγα τις ζυγαριές όπως τον διάολο κι έτσι μετά από μια μέρα στα ζάρα που δεν κούμπωνε το xl και αναρωτιόμουν για ποιες τα ραβουν τα ρούχα, ζυγίστηκα κι έπαθα κοκομπλόκο. Άρχισα λοιπόν δίαιτα, μια τρομερά ΑΠΑΙΣΙΑ και πολύ κακή διαιτα ελάχιστων θερμίδων που δεν αναφέρω καν για να μην επηρεαστεί κανεις από εδώ μέσα κι έχασα σε 3 μήνες 22 κιλά και πήγα στα 71, όπου όλοι μου έλεγαν ότι είμαι σεξυ κλπ κλπ και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ με έβρισκα νοστιμούλα και υγιή! Αμ δε. 4 μήνες μετά πάλι 90 κιλά. Μετά πέρασα πανεπιστήμιο, πανικός εκεί, έτρωγα όλη μέρα κι όλη νύχτα, να τα μας τα 102 κιλά. Σοκ νούμερο 2, κι αφού με δυσκολία χωρούσα ανάμεσα σε έδρανο και καρέκλα και η κυτταρίτιδα είχε φτάσει στα γόνατα, εκανα πάλι δίαιτα κι έφτασα στα 80. Να μην τα ξαναλέω, πέρασε λίγος καιρός ξαναέφτασα στα 90. Έκανα δίαιτα έφτασα πάλι στα 80. Ξαναέβαλα κιλά κι έφτασα πάλι στα 90. Κι αυτό μέχρι πέρυσι, που γνώρισα τον φίλο μου στα 90 κιλά εγώ κι ερωτευτηκα πραγματικά. Εκείνος με γούσταρε, αλλά μου πετουσε σπόντες συνέχεια για το βάρος μου, μ' έλεγε περιπαικτικά χοντρούλα μου και τέτοια, έπαιζε με τα προκοίλια κλπ και με ελεγε ζελεδάκι ή με πίεζε στα μπούτια και μου έλεγε δες πόσα βουναλάκια, αλλά εγώ η αλήθεια είναι ότι στενοχωριόμουν. Έτσι έβαλα μπρος σοβαρά αυτή τη φορά να αδυνατίσω σταδιακά και ώριμα. Με πολύ πολύ σωστη διατροφή και ισορροπημενη για πρώτη φορά δίαιατα και γυμναστική πήγα από τα 90 κιλά στα 67 σ' έναν χρόνο. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη κι ευτυχισμένη με τον καινούργιο μου εαυτό και γενικά έχω προσαρμοστει στον καινουργιο τρόπο διατροφής και προσπαθω να τα διατηρω αυτά τα κιλά με επιτυχία προς το παρόν.

Τα θέματα μου όμως είναι τα εξής:

1)Θέλω να χάσω άλλα 5-10 κιλά, αλλά έχω κουραστεί λίγο να τρωω μειωμενες θερμιδες. Μπορώ να τρωω τις θερμιδες διατηρησης και να ειμαι κομπλε, κουράζομαι όμως πολύ με τις λιγοτερες με συνεπεια να γουρουνιαζω μετα από δυο τρεις μερες πιο αυστηρης διαιτας.

2) Τόσος κόπος για να φαίνομαι όμορφη και λαμπερη και τελικά δεν έχω αποφασίσει.. Μ' αρέσω έτσι; Μ αρεσω αδύνατη; Γιατί κάπου νομίζω ότι μ' αρέσω παχουλή.. Ο παλιος μου εαυτός ήταν πιο σίγουρος, απολάμβανε ένα καλό φαι, ήταν χαρούμενος, χαλαρός, έβρισκα σέξυ τα κιλά μου, ακόμη και τη χαλαρότητα του κορμιού μου. Μήπως τελικά δεν είναι και τόσο κακό να είσαι χοντρούλα; (δεν μιλάω για παχυσαρκία μιλάω για μια παχουλουλα γυναικα). Αξίζει τόση προσπάθεια; Γιατι και πριν μια χαρα υγιής ήμουν και τώρα το ίδιο.

3) Τι να κάνω από εδώ και πέρα; Να ξεκινησω πάλι γυμναστική; Πφφφ δεν ξέρω

ευχαριστώ για τον κόπο σας και συγγνώμη αν σας κούρασα.

[kokkinoskoufitsa_ed]

Καλησπέρα Άρια! Κατά την άποψή μου δε χρειάζεται να χάσεις άλλα κιλά! Σίγουρα δεν ξέρω ποιος είναι ο σωματότυπός σου κ η κατανομή των κιλών σου, αλλά αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι έχεις ένα μέτριο σκελετό και φυσιολογικά κατανεμημένο βάρος, θα σου έλεγα να μείνεις όπως είσαι . Για να απαντήσω στις ερωτήσεις σου:
1) Το βασικό όταν κάνεις ''δίαιτα'' είναι να μην πεινάς (το στομάχι, όχι το μάτι και το μυαλό) και να μη στερείσαι υπερβολικά . Αν φτάνεις σε 3 μέρες να κάνεις γουρουνιές, καταλαβαίνεις κ από μόνη σου ότι η κατά πολύ υποθερμιδική δίαιτα δε σε ωφελεί.
2) Αυτό είναι θέμα γούστου και δε μπορώ να σε βοηθήσω. Για'μένα το ''φυσιολογικό'' δεν είναι το αδύνατο. Εγώ πχ με ύψος 1.70 με θεωρώ κανονική στα 75 κιλά. Κάτω από 70 δείχνω ανορεξική και δε μου αρέσει το στιλ του κινούμενου σκελετού. Αν όντως αυτή τη στιγμή δε σου αρέσεις και πιστεύεις ότι θα είσαι ικανοποιημένη αν πέσεις άλλα 10 κιλά, κάν'το. Δεν υπάρχει καλό και κακό, υπάρχει γούστο. Όσο το βάρος σου δεν σε καθιστά μη υγιή, είναι θέμα γούστου αν θα επιλέξεις να είσαι στα όρια του υγιούς λίγο πάνω από το ''κανονικό'' ή λίγο κάτω. Από 57 μέχρι 75 υποτίθεται ότι θα είσαι φυσιολογική πάντως. ( Εγώ θα επέλεγα κάτι μεταξύ 70-80)
3) Αν θες να χάσεις τα 10 κιλά που λες, οπωσδήποτε γυμναστική, γιατί η εναλλακτική είναι στερητική δίαιτα και δε συνιστάται για κανένα λόγο. Εγώ θα σου έλεγα να μη χάσεις με τίποτα πάνω απο 5 κιλά, και αν θες κάνε γυμναστική για σύσφιξη , όχι για να γίνεις λείψανο...

[eleni1986]

Συμφωνώ απόλυτα με την Κοκκινοσκουφίτσα! Έχεις γόνει ελκυστική σε αυτο το σώμα, να το χαίρεσαι!!μη γυρίζεις πίσω.. Συμφωνώ ότι το να είνα κάποιος παχουλός και όχι νοσηρά παχύσαρκος δεν είναι φοβερό, εγώ δηλαδή αν ήμουν άντρας, θα προτιμούσα κάποιες εύσωμες κοπέλες από άλλες λεπτές μεν, αλλά ξινές ή οτιδήποτε άλλο. Και μην ξεχνάς ότι αν στα 25 είσαι 90 κιλά, στα 35 που ο μεταβολισμός δεν λειτουργεί όπως πριν δέκα χρόνια, πόσο θα είσαι; Εγώ αυτά άρχισα να σκέφτομαι και έχω μπει σε διαδικασία απώλειας βάρους. Μπράβο σου! Πέτυχες πολλά, να περνάς όμορφα, να ντύνεσαι ωραία και να προσέξεις να μην τα ξαναπάρεις γιατί κόπιασες πολύ. Στην θέση σου ούτε γραμμάριο δεν θα προσπαθούσα να χάσω.

[aria92]

Κορίτσια μου ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση!

Ξέρετε κι εγώ δεν τρελαίνομαι να χάσω κι άλλα, εδώ αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το αδύνατο μ' αρέσει! απλά ξέρεις, είναι η σκέψη ότι από εκεί που ούτε καν σκεφτόσουν ότι μπορεί να γράψει 60κάτι η ζυγαριά, το γράφει και λες, "βρε λες να πάω λίγο πιο κάτω να δω πως είναι η ζωή στα 50κάτι";

όσον αφορά στα γούστα, ναι, έχετε δίκαιο! ξέρω ότι έχει ξαναερωτηθεί, αλλά τι πιστεύετε και οι άντρες του φόρουμ;

[eleni1986]

Originally posted by aria92
Κορίτσια μου ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση!

Ξέρετε κι εγώ δεν τρελαίνομαι να χάσω κι άλλα, εδώ αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το αδύνατο μ' αρέσει! απλά ξέρεις, είναι η σκέψη ότι από εκεί που ούτε καν σκεφτόσουν ότι μπορεί να γράψει 60κάτι η ζυγαριά, το γράφει και λες, "βρε λες να πάω λίγο πιο κάτω να δω πως είναι η ζωή στα 50κάτι";

όσον αφορά στα γούστα, ναι, έχετε δίκαιο! ξέρω ότι έχει ξαναερωτηθεί, αλλά τι πιστεύετε και οι άντρες του φόρουμ;

Πάντως τρως πολύ λίγα..

[aria92]

Originally posted by eleni1986

Originally posted by aria92
Κορίτσια μου ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση!

Ξέρετε κι εγώ δεν τρελαίνομαι να χάσω κι άλλα, εδώ αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το αδύνατο μ' αρέσει! απλά ξέρεις, είναι η σκέψη ότι από εκεί που ούτε καν σκεφτόσουν ότι μπορεί να γράψει 60κάτι η ζυγαριά, το γράφει και λες, "βρε λες να πάω λίγο πιο κάτω να δω πως είναι η ζωή στα 50κάτι";

όσον αφορά στα γούστα, ναι, έχετε δίκαιο! ξέρω ότι έχει ξαναερωτηθεί, αλλά τι πιστεύετε και οι άντρες του φόρουμ;

Πάντως τρως πολύ λίγα..

ναι, το ξέρω ειδικά σήμερα μαλακίστηκα λίγο γιατί χθες έφαγα παραπάνω και γενικά μέσα σε όλη μου την αμφιβολία φοβάμαι ότι κάνω πάλι τις γνωστές υποθερμιδικές επιλογές. Πιστεύετε ότι έχει νόημα το μέτρημα θερμίδων;

[kokkinoskoufitsa_ed]

Ε στο περίπου. Αν δεν έχεις ασχοληθεί διεξοδικά με τις θερμίδες, είναι πολύ χρονοβόρα δουλειά και θα σου τρώει πολύ χρόνο και φαιά ουσία για να μετράς πόσες θερμίδες έχει καθετί ανά γραμμάριο, και πόσες από αυτές απορροφάς, και πόσες καις κατά την πέψη κάθε φαγητού, και πόσες καις με τη γυμναστική, κλπ κλπ κλπ. Στο περίπου απλά να ξέρεις πόσες πρέπει να παίρνεις κάθε μέρα για να διατηρείς το βάρος σου, κ από κει κ πέρα, πάλι στο περίπου, αφαίρεσε ή πρόσθεσε, φαγητό ή άσκηση, και θα δεις το αποτέλεσμα που θες, πάλι στο περίπου.
Εγώ προσωπικά τις μετράω, αλλά απλά και μόνο επειδή έχω μάθει απ'έξω τα νούμερα κ τις πράξεις.
Δεν κάθομαι να σημειώσω κλπ, δεν έχω το χρόνο κ την όρεξη!

[baklavas]

Δεν χρειάζεται να χάσεις ούτε μισό κιλό. Είσαι στα ιδανικά (μη σου πω και λίγα) κιλά.
Από αυτό το σημείο και πέρα όσο χάνεις τόσο θα χαλάς και την εικόνα σου και την υγεία σου (σωματική και ψυχική). Αν θέλεις να τα χαλάσεις αυτά απλά για να δεις πως θα είσαι με 10 κιλά λιγότερα (δηλαδή να δεις πως θα είσαι στα όρια της νευρικής ανορεξίας;;;!!!)... τότε να είσαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα θα ξαναβρεθείς στα 100+ ...
Η χτεσινή σου μέρα διατροφικά ήταν χάλια. Πείνα και ξενιστηκωμάρα οδηγούν σε αύξηση κιλών και καταστροφή της υγείας. Στην κατάσταση που είσαι κάθε κιλό που χάνεις είναι 900γρ μυς και 100γρ λίπους!!!
Γυμναστική φυσικά να κάνεις. Σταθερά και χωρίς υπερβολές. Όχι για να χάσεις κιλά. Για να αυξήσεις τον μυικό ιστό σου και ταυτόχρονα ίσως και το βάρος σου. 3-4 ώρες γυμναστήριο την βδομάδα είναι υπεραρκετό.

[mpumpuki]

Καλώς ήρθες στην παρέα μας Άρια. Θα συμφωνήσω 100% με όσα είπαν τα άλλα παιδιά. Tα κιλά σου μια χαρά είναι για το ύψος σου, δε χρειάζεσαι λιγότερες θερμίδες, αλλά λίγη γυμναστική. Έτσι θα σφίξεις και τότε το αδύνατο σώμα σου θα σου αρέσει περισσότερο και θα ανεβάσεις καύσεις, οπότε μπορείς έτσι να χάσεις κιλά ή να μείνεις στα ίδια και να τρως λίγο παραπάνω χωρίς τύψεις, αφού θα τα καις. Για να μην σχολιάσω την ψυχολογική ανάταση μετά την γυμναστική. Ψάξε εναλλακτικούς τρόπους άσκησης αν βαριέσαι τα κλασσικά.. κολυμβητήριο, χορός, yoga, pilates, zumba ή ακόμα και πολεμικές τέχνες! Nα έχεις βασικό στόχο την υγεία και την ευεξία σου και μετά την εικόνα σου. Ό,τι και αν επιλέξεις, καλή συνέχεια!!

[Άκης_ed]

Καλημέρα. Διάβασα την ανάρτησή σου, αλλά και όσα σου γράψανε. Συμφωνώ με όλα. Το κυρίαρχο ερώτημα που με απασχολεί πίσω από όσα γράφεις είναι το γιατί δεν χαίρεσαι με όσα έχεις πετύχει και αναρωτιέσαι. Ίσως αυτό να είναι μια καλή βάση για να ξεκινήσεις να ψάξεις λίγο τον πραγματικό λόγο που έκανες την ανάρτηση, γιατί εμένα προσωπικά με ανησυχεί ιδιαίτερα να διαβάζω για μια τόσο δυνατή γυναίκα, που κατάφερε συστηματικά να πετύχει το στόχο της και παρόλ'αυτά να έχει συστηματικά πισωγυρίσματα και σκέψεις που ανήκουν σε άλλη περίοδο της ζωής της και όχι στα τρέχοντα συναισθήματα που ίσως θα έπρεπε να έχει. Δεν ξέρω εάν λέγεται γκρίνια, ή ανευχαρίστητο ή κάπως αλλιώς ή ασχοληθείτε μαζί μου κλπ, αλλά έχω την αίσθηση ότι η βάρκα μπάζει από μικρή τρυπούλα και σύντομα θα ξαναμπατάρει. Κατά την προσωπική μου γνώμη, αυτό το διάστημα καλό θα ήταν να ασχοληθείς πλέον με την τρέχουσα υπέροχη εμπειρία ή με το γιατί δεν είσαι χαρούμενη. Ίσως αυτό σου δώσει κάποιες άλλες εξηγήσεις. Τα υπόλοιπα περί κόπωσης από θερμίδες κλπ είναι κατανοητά αλλά δεν εξηγούν τις σκέψεις παλινδρόμησης προς μια παχυσαρκία την οποία εσύ η ίδια, ούσα επιτυχούσα μιας σκληρής προσπαθειας, αναρωτιέσαι εάν άξιζε...και μάλιστα το θεωρείς και υγιές.....Αυτό ειλικρινά με τρομάζει...

[eleni1986]

Originally posted by Άκης
Καλημέρα. Διάβασα την ανάρτησή σου, αλλά και όσα σου γράψανε. Συμφωνώ με όλα. Το κυρίαρχο ερώτημα που με απασχολεί πίσω από όσα γράφεις είναι το γιατί δεν χαίρεσαι με όσα έχεις πετύχει και αναρωτιέσαι. Ίσως αυτό να είναι μια καλή βάση για να ξεκινήσεις να ψάξεις λίγο τον πραγματικό λόγο που έκανες την ανάρτηση, γιατί εμένα προσωπικά με ανησυχεί ιδιαίτερα να διαβάζω για μια τόσο δυνατή γυναίκα, που κατάφερε συστηματικά να πετύχει το στόχο της και παρόλ'αυτά να έχει συστηματικά πισωγυρίσματα και σκέψεις που ανήκουν σε άλλη περίοδο της ζωής της και όχι στα τρέχοντα συναισθήματα που ίσως θα έπρεπε να έχει. Δεν ξέρω εάν λέγεται γκρίνια, ή ανευχαρίστητο ή κάπως αλλιώς ή ασχοληθείτε μαζί μου κλπ, αλλά έχω την αίσθηση ότι η βάρκα μπάζει από μικρή τρυπούλα και σύντομα θα ξαναμπατάρει. Κατά την προσωπική μου γνώμη, αυτό το διάστημα καλό θα ήταν να ασχοληθείς πλέον με την τρέχουσα υπέροχη εμπειρία ή με το γιατί δεν είσαι χαρούμενη. Ίσως αυτό σου δώσει κάποιες άλλες εξηγήσεις. Τα υπόλοιπα περί κόπωσης από θερμίδες κλπ είναι κατανοητά αλλά δεν εξηγούν τις σκέψεις παλινδρόμησης προς μια παχυσαρκία την οποία εσύ η ίδια, ούσα επιτυχούσα μιας σκληρής προσπαθειας, αναρωτιέσαι εάν άξιζε...και μάλιστα το θεωρείς και υγιές.....Αυτό ειλικρινά με τρομάζει...

Άκη άσχετο αυτό που θα πω, αλλά το συντακτικό σου είναι άψογο! Γράφεις μεγάλες προτάσεις που δεν έχουν το παραμικρό λάθος! Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ και επαυξάνω και επίσης σκέφτηκα το εξής.. Τόσο καιρό, είχες ένα ενδιαφέρον, την απώλεια βάρους, μήπως τώρα που το πέτυχες δεν έχεις με τι να ασχοληθείς; Ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις..

[baklavas]

Originally posted by Άκης
Το κυρίαρχο ερώτημα που με απασχολεί πίσω από όσα γράφεις είναι το γιατί δεν χαίρεσαι με όσα έχεις πετύχει και αναρωτιέσαι.

Να στο απαντήσω εγώ Άκη. Γιατί είναι κανονικός άνθρωπος και ουχί ο Δαλάι Λάμα!
Και όπως "όλοι" οι άνθρωποι έχει χιλιάδες κόμπλεξ και ανασφάλειες και φοβίες και.. και.. και...
Και ώρες ώρες δεν βλέπουμε παρά μόνο τα αρνητικά επάνω μας!

[smart]

γεια σου aria.
συγχαρητηρια για οσα καταφερες.
η γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να χασεις αλλα. εστιασε πλεον μονο στο να τρεφεσαι σωστα- οχι εχοντας ως αυτοσκοπο τα κιλα αλλα τη συνολικοτερη υγεια σου. αν τρως σωστα η διατηρηση σωστου βαρους θα ειναι παραπλευρο... κερδος.
γυμναστικη να αρχισεις. παλι αποσκοπωντας στη βελτιωση κ διατηρηση της ψυχικης και σωματικης σου υγειας κ οχι για τα κιλα.

το μυαλο σου σου παιζει παιχνιδακια νομιζω. το οτι δεν εκδηλωσες ακομη καποιο προβλημα υγειας δε σημαινει οτι τα 100 και τα 90 ειναι ενα υγιες βαρος ουτε οτι δεν υπονομευει την υγεια σου. λυπαμαι που το λεω αλλα η εκδηλωση των προβληματων υγειας ειναι θεμα χρονου για οποιονδηποτε υπερβαρο. καρδιαγγειακο, μυοσκελετικα, αναπνευστικο κτλ κτλ κτλ... ας μη γελιομαστε.
το διαβολακι μεσα σου ( που μαλλον θελει να φαει) σου λεει οτι καλα ηταν κ στα 90... ουτε προβληματα υγειας κ ησουν κ καλυτερα... ε δεν ησουν. αμα ησουν δε θα τρωγοσουν τοσα χρονια να τα χασεις. απλα ειναι ισως καπως βολικο να αποδιδουμε τις ανασφαλειες κ τα προβληματα στα κιλα μας.... οταν αδυνατισουμε κ εξακολουθουν να υπαρχουν (τι θα γινουμε χωρις βαρβαρους?) πρεπει να ψαξουμε βαθυτερα τις αιτιες του κακου..

μη χασεις αλλα κιλα...
μην παρεις αλλα κιλα..
γενικα, μη βασανιζεσαι.
απολαυσε τη ζωη σου, τα νιατα σου, το σεξι σωμα σου με τον ωραιο φιλο σου που σ αγαπησε παχουλουλα....

[Μαντάμ σου σου]

Άρια Μοντγκόμερι γειά σου!

είμαι σίγουρη οτι είσαι φρέσκια φρέσκια σα ζουμερό ροδάκινο. κ οτι τα αστεία κ τα πειράγματα του φίλου σου είναι για ναχαμε να λέγαμε κ όχι γιατί τα εννοεί.
εσένα μπορεί να σε πειράζουν γιατί μάλλον είναι σαν ανοιχτή πληγή ακόμα τα περιττά κιλά κ γνώμη μου εκεί να δώσεις βάση. στο να κοιτάξεις μέσα σου στην ψυχή σου τι θα ήθελες να αλλάξεις για να νιώσεις καλύτερα. αν θες την γνώμη μου 5 κιλά πάνω 5 κάτω δν έχουν ουσιαστικη διαφορά, μπορεί να τα χάσεις κ πάλι να μην νιώθεις πολύ καλά,οπότε γιατί να τα χάσεις?? γιατί να στερηθείς αφού είσαι υγιής κ όμορφη τώρα?
επίσης δν θέλουμε να σακουλιάσουμε,ρυτιδιάσουμ� �, θέλουμε να μαστε δροσερές κ όμορφες αυτό αρέσει στους άνδρες. όσοι άνδρες αντί να θαυμάζουν με το μάτι, ζυγίζουν ,δν αξίζουν παρά αδιαφορία από μέρους μας. κ θα στο επιβεβαιώσουν κ οι μερακλίδες του φόρουμ



η άσκηση είναι καλό πράμα. εκεί θα κερδίσεις όσα ζητάς.
-ενδορφίνες(για να μην σε απασχολούν μικροκακίες,χαζοσχόλια, τι λέει ο ένας κ ο άλλος κ προπαντός να ανεβαίνεις οταν είσαι ντάουν
)
-χάσιμο πόντων ,σφίξιμο, γράμμωση ,τελειοποίηση

[aria92]

πόσο υπέροχοι είστε όλοι σας και πόσο σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Όπως καταλαβαίνετε, είμαι στη φάση που θέτω και αυτοαναιρούμαι. Μπαίνουν διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου και δεν ξέρω κι εγώ πραγματικά τι πιστεύω για 'μενα!
Ξέρετε, (που ξέρετε δλδ!) πριν μπεις στην διαδικασία της αλλαγής και της μεταβολής του όλου σκεπτικού φαίνονται όλα απλά. Αναρωτιόμουν πώς γίνεται η άλλη να έχει πάθει ανορεξία και να θεωρεί ακόμη τον εαυτό της χοντρό; Πως γίνεται η άλλη να είναι 60 κιλά και να θέλει να χάσει κι άλλο; Πως γίνεται ο άλλος να έχει φτάσει 150 κιλά και να μην μπορεί να σταματήσει όλο αυτό το κακό ; (καλά αυτό το ψιλοκαταλάβαινα, αλλά οκ)
Τους θεωρούσα όλους βλάκες, χαζούς, αδύναμους. Έλεγα: "εγώ; αποκλείεται! εγώ είμαι λογική, θα χάσω τα κιλά και θα είμαι τέλεια, άλλωστε ήμουν μια χαρά με τα πολλά κιλά, αυτό σημαίνει ότι με τα λιγότερα θα πετάω!"
Και τελικά, είναι ΤΟΣΟ μα τόσο διαφορετικά τα πράγματα! Κι αυτό φαίνεται φυσικά κι από τα πισωγυρίσματα μου... Είναι η ασφάλεια των κιλών; Γιατί ξέρετε, όταν έχεις παραπάνω κιλά, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα: π.χ παρατηρούσα ότι στις παρέες όλοι αφήναν περισσότερο φαγητό για τον ευτραφή (εμενα), ή στα τραπέζια η δική μου μερίδα ηταν πιο μεγάλη, όταν ετρωγα έξω θεωρείτο αυτονόητο πως εγώ θα πάρω το double captain xl burger, ότι στα μαγαζιά αυτονόητα θα πάρω το xl φόρεμα, ότι αυτονόητα θα γουστάρω τον χοντρούλη της παρέας κι όχι κάποιον άλλον κ.λπ κ.λπ. Και δεν το λέω υπό τη ρατσιστική σκοπιά.. Απλά θέλω να πω πως το "πάτερν" της χοντρούλας παρέχει μια αυταπόδεικτη ασφάλεια, μια απενεχοποίηση που τώρα πια δεν υπάρχει. Δηλαδή πριν ήταν: "Προφανώς η άρια θα φάει τα 6 κομμάτια και εμείς-αδύνατες φίλες-τα υπόλοιπα 6 από 3 και 3" ενώ τώρα είναι: "Θα πάρουμε την πίτσα με τα 8 κομμάτια ώστε να φάμε από 3 και 3 εμείς και η Αρια τα 2, αυτονόητα η αρια πρέπει να προσέχει καθώς είναι κρίμα τόσα κιλά, έγινε μια κούκλα πια, δεν αξίζει να το χαλάσει". Και ξαναλέω, όλα αυτά με την καλή έννοια. Δεν θέλω να πως πως δέχτηκα ή δέχομαι ρατσισμό, απλά είναι η αυτόματη αντίδραση των άλλων απέναντι στο άτομο που έχει ή χάνει κιλά.

Είμαι πολύ μπερδεμένη γενικά. Άκη, baklava, μανταμ σου σου, eleni1986, kokkinoskoufitsa, ξέρω ότι πέφτω σε λάθη πάλι κι ότι παραλογίζομαι. Αλλά δεν μπορώ να συνηθίσω μάλλον την εικόνα μου. Η αντιφατικότητα του κειμένου μου, αντικατοπτρίζει και την αντιφατικότητα της διαθεσής μου και της άποψης για τον εαυτό μου. Γι' αυτό και μέσα στη μέρα, περνάω τα εξής στάδια: α)αισθάνομαι μια θεά και πολύ cutie μπαίνοντας στο medium σορτσάκι μου, β)ξαφνικά μετά από λίγο τα μπούτια μου μου φαίνονται τεράστια στο medium σορτσάκι μου, γ) μετά βγάζω φωτογραφίες και μου φαίνεται πως κάπως φούσκωσαν τα μάγουλα μου και απογοητεύομαι, δ) μετά σκέφτομαι ότι δεν πειράζει που είμαι χοντρή ακόμη και πως αν είμαι τώρα χοντρή φαντάσου πως ήμουν τότε, αλλά δεν πειράζει καλά δεν ήμουν και τότε; ε) όχι δεν ήταν καλά τότε γιατί ήσουν σαν πρησμένο φρατζολάκι, αλλά μήπως ήσουν πιο ευτυχισμένη; στ) μήπως να κάνω μια ωραία μακαρονάδα να πνίξω τον πόνο μου και να πάρω και μια λάκτα από το περίπτερο, η)καλά, άστο, φάε προς το παρόν ένα μήλο και πας μετά, άλλωστε τα μόνα μακαρόνια που εχεις είναι ολικής, θ)περνάει κανα μισάωρο: βρε τελικά σαν να ξεφούσκωσα λίγο.. για δες... μμμ μήπως φταίει η οπτική γωνία; καλή είσαι... για την ακρίβεια τα πόδια σου σαν να διαγράφονται λίγο οι μυες και έτσι κάπως ωραία φαίνονται.. ι) ας βγω μια βόλτα να κοιταχτώ σε όλες τις πιθανές βιτρίνες-καθρέπτες που υπάρχουν στο λεκανοπέδιο αττικής.

Κάπως έτσι είναι ένα κλασικό 3ωρο της καθημερινότητας μου. Γι' αυτό λοιπόν, δεν ξέρω τα έχω χαμένα! Άραγε πώς το διαχειρίζονται τα άτομα που έχουν πετυχει και μεγαλύτερη απώλεια κιλών από εμένα; Ξέρω ότι ίσως να χρειαζόμουν τη βοηθεια καποιο ψυχολόγου. Αλλά γενικά, αν και είμαι σίγουρη για την ικανότητα και τη σημασία τους, είμαι πάντα υπέρμαχη της βοήθειας από τον φίλο συνάνθρωπο-συμπάσχοντα. Και δεδομενου ότι οι φίλοι μου αν και πολύτιμοι και πάντα στο πλεύρο μου δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να με βλέπω ακόμη ώρες ώρες παχουλή και να νοσταλγώ την προηγούμενη κατάσταση (εδώ εσείς κάποιες στιγμές και αναρωτιέστε) απευθύνομαι σε εσάς.
Και μην νομίζετε, μπορεί να επαναλμβάνομαι και να φαίνεται κάποιες στιγμές ότι δεν λαμβάνω υπόψη μου αυτά που μου λέτε, αλλά πραγματικά με βοηθουν πολύ..

Γενικά, πολύ άγχος. Ναι το ξέρω ότι είμαι μια χαρά. Ναι το ξέρω ότι πρέπει να είμαι ευχαριστημένη. Ναι το ξέρω ότι είμαι παράλογη. ΑΛΛΑ δεν μπορώ να το ελέγξω ώρες ώρες! Και επειδή είμαι σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, που δεν θέλω να γυρίσει το πράγμα σε κάτι χειρότερο τύπου νευρική ανορεξία, βουλιμία κλπ, μ΄αρεσει να ακούω τις γνώμες σας και να επηρεάζομαι.


όσο για σένα μανταμ σου σου, μπορώ να πω πως έχεις 2 στα 2. Ένα για τη γνώμη του φίλου μου και πως με επηρεάζει (ασφαλώς είναι να χαμε να λέγαμε, και πως απλά πειράζει μια ανοιχτή πληγή) και δύο για το άρια μοντγκόμερυ. Pretty Little Liars 4ever <3, γιατί ως γνωστόν η ανωνυμία παρέχει μεγάλη ασφάλεια (επίσης πόσο όμορφες και υγιείς και αδύνατες είναι οι καταραμένες σ' αυτή τη σειρά πφφφφ)

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, μου δίνετε δύναμη