ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

[Naranja_ed]

τέτοιο?

https://www.youtube.com/watch?v=yCSlXCkhD-w

[Mak]

ναι, η ομάδα που εγώ συμμετέχω είναι σαφώς μικρότερη, παραμένει ίδια σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και δεν υπάρχουν νέα μέλη στη διάρκεια της εξέλιξης της χρονιάς γιατί οι συναντήσεις βασίζονται στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης ανάμεσα στα μέλη ώστε να επιτελείται και ο ψυχοθεραπευτικός ρόλος της ομάδας. Μέσα από την κίνηση και την έκφραση του σώματος έρχεσαι σε επαφή με τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου και κατανοείς καλύτερα τον τρόπο που σχετίζεσαι με τους άλλους ανθρώπους στην αληθινή σου ζωή, έξω από την ομάδα. Δεν είναι απλή ιστορία η Σωματική Έκφραση. Έχει και απελευθέρωση αλλά έχει και πόνο, όπως όλα τα ταξίδια στα οποία μαθαίνεις ποιος είσαι και πως λειτουργείς.

[Naranja_ed]

πρέπει να είναι φανταστική εμπειρία.

χαίρομαι για σένα μάκ-ια μου (από το φιλάκια)

δεν πιστεύω να μας αφήσεις και να μην μπαίνεις τώρα που έγινες μοντέλα?

:smilegrin::smilegrin:

[Μαντάμ σου σου]

ενδιαφέρον Μak.

[Mak]

Naranjaki, το τελευταίο που αισθάνομαι πως έγινα είναι μοντέλο! Χαχχαχα, ναι, όμορφα είναι να έχεις ένα υγιές βάρος, όμορφα είναι τα ρούχα που αγοράζεις και μπαίνεις με υπερηφάνεια και άνεση, όμορφα είναι τα κολακευτικά σχόλια, όμορφα όλα, το μόνο άσχημο είναι που είναι αγώνας και πόνος μόνιμος η αγωνία να κρατηθώ μακριά από τις συνήθεις που εύκολα με ξαναθυμούνται...(το πρόβλημά μου τους τελευταίους μήνες).
Σήμερα έκανα ένα βήμα, μίλησα στο σύντροφό μου για την κατάσταση, έχω τη συμπαράσταση και την αγάπη του, έτρεμα λίγο αλλά τα κατάφερα...Βασικά στο δικό μου κεφάλι είναι μερικά πράγματα και όχι στων άλλων. π.χ αυτόν τον καιρό που νιώθω ευάλωτη και ανασφαλής, έτρεμα μήπως ανιχνεύσω στα μάτια του ή στα λόγια του έλλειψη πίστης σε μένα. Ευτυχώς όχι. Το αντίθετο.
Μάκιααααα σε όλες/όλους.

[Ava_ed]

Είναι πολύ αληθινό αυτό που λες, Μακόνι. Το χειρουργείο είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο. Το εξαιρετικότερο, όμως, παραμένει το μυαλό μας και στο χέρι μας είναι το πώς θα το κατευθύνουμε.

Αν θα μας βοηθήσουν οι καταστάσεις που βιώνουμε.

Αν μας βοηθήσει ο ψυχισμός μας, αυτό που λέμε "το μέσα μας".

Τις τελευταίες μέρες βιώνω τα ίδια. Λίγα κιλά παραπάνω, όχι τόσα ώστε να είναι αντικείμενο μεγάλης ανησυχίας. Αλλά αρκετά για να αναρωτηθώ το τι συνέβη.

Στη ζωή μου όλα πάνε καλά. Έφυγε ανεπιστρεπτί ο παράγοντας που με πήγαινε πίσω. Άρα δεν υπάρχει λογική στην άμετρη κατανάλωση σκουπιδοτροφών.

Υπάρχει, όμως, ένα φρένο. Λες και κάτι με σταματά σε όλες μου τις προσπάθειες να αγγίξω το απολύτως επιθυμητό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα κιλά. Λες και κάτι μου υπαγορεύει να αρκεστώ στο συμπαθητικό και να σταματήσω να επιμένω για το πάρα πολύ καλό. Μόλις πήρε η ζωή μου θετική ρότα.. Μόλις άρχισαν οι γύρω μου να μου εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τη νέα μου εμφάνιση. Άλλαξες κατηγορία, μου έλεγαν. Εκεί που άλλαξα κατηγορία, λες και φοβήθηκα και από το κανονικό το ξαναγύρισα στο τσουπωτό.

Δεν ενοχλούμαι ιδιαίτερα, δεν πτοούμαι. Συνεχίζουμε την πορεία μας, με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Με διερεύνηση των βαθύτερων αιτιών για όλα όσα μας συμβαίνουν. Με προσπάθεια, δύναμη και πίστη. Από τη στιγμή που το ψάχνουμε, έστω και αργά, που δεν εφησυχάζουμε, όλα θα πάνε καλά!

[Mak]

Originally posted by Ava
Υπάρχει, όμως, ένα φρένο. Λες και κάτι με σταματά σε όλες μου τις προσπάθειες να αγγίξω το απολύτως επιθυμητό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα κιλά. Λες και κάτι μου υπαγορεύει να αρκεστώ στο συμπαθητικό και να σταματήσω να επιμένω για το πάρα πολύ καλό. Μόλις πήρε η ζωή μου θετική ρότα.. Μόλις άρχισαν οι γύρω μου να μου εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τη νέα μου εμφάνιση. Άλλαξες κατηγορία, μου έλεγαν. Εκεί που άλλαξα κατηγορία, λες και φοβήθηκα και από το κανονικό το ξαναγύρισα στο τσουπωτό.

Μεγάλη ιστορία Ava μου αυτό μου λες...
Κάποια στιγμή μου το έγραψε η Ματζουράνα ότι ίσως φοβάμαι πως θα τελειώσει η όμορφη αυτή περίοδος που ζω και έχω ανασφάλειες που μεταφράζονται σε χαζοτροφές ..Οι φόβοι μας είναι πάντα εκεί. Μόνιμος σύντροφος ρε γαμώτο. Φοβόμαστε το "κανονικό", το θετικό, το ελκυστικό, το ανεβαστικό γιατί το comfort zone μας είναι χρόνια γύρω από το παχουλό, το αρνητικό και το θλιμμένο. Εκεί νιώθουμε πιο κοντά σε εμάς και πιο βολικά. Τα άλλα, τα καινούρια και τα ασυνήθιστα, είναι άγνωστα νερά, αχαρτογράφητα, και ίσως μας σπρώχνουν σε υπερβάσεις που δεν θέλουμε να κάνουμε. Ίσως. Δεν ξέρω.

[dora_th]

Μία απ τα ίδια . Αν και δεν προερχομαι από χειρουργείο , αν και ποτέ δεν έφτασα στο άκρως επιθυμητο , ας πούμε ότι συμβιβάστηκα στο ανεκτό , εδώ και καιρό μάλλον κι αυτό δεν ξέρω τι καταπιάστηκε να το πάρει πίσω . Εδώ και καιρό η ζυγαριά άρχισε την ανιούσα . Να πω δεν θορυβήθηκα ? Θορυβήθηκα , αλλά το 7 μπροστά στο νούμερο της λες και μου ήταν αρκετό , με καθησύχαζε . Χθες όμως το 8 με συντάραξε . Λες κι έχει καμμια μεγάλη διαφορά το 79,3 πριν μερικές μέρες απ το 80,3 το χθεσινό . Ξαφνικά ένιωσα λες και θα βγώ στο δρόμο κι όλοι θα με δείχνουν με το δάχτυλο , λες και βάρεσαν χίλιες καμπάνες .
Πως φτάσαμε ως εδώ ? Φαγητό σχετικά υγιεινά και σε νορμαλ ποσότητες . Όμως καθημερινά σοκολάτες μπισκότα ,κουλουράκια , γλυκά , ευτυχώς του αλμυρού δεν είμαι πολύ . Αναρωτιέμαι κι εγώ γιατί . Τι αναζητούσα στη τόση ζάχαρη ? Μήπως τη γλύκα που δεν είχε η ζωή μου ? Γιατί το ένα κουλουράκι δεν ήταν ένα , γινόταν 10 σε πολύ λίγο ? Γιατί ένα κομματάκι σοκολάτα δεν ήταν αρκετό , αλλά έπρεπε να τη φάω όλη όσο μεγάλη κι αν ήταν , και μετά να νοιώθω κι όλη εκείνη την αναστατωση στο στομάχι μου ?
Πιο παλλιά είχα καταλήξει οτι πρεπει πάντα να είμαι σε επαγρύπνηση , λες κι ακροβατώ στο ΄θεμα του βάρους μου . Μετά την αναμπουμπούλα που πέρασα πέρυσι και την αλλαγή ρότας στη ζωή μου , και τις ανασφάλειες τις υπόλοιπες που με βασάνιζαν και με βασανίζουν , ισως ήθελα να βγάλω αυτη την ανασφάλεια από πάνω μου και να τ αφήσω στη τύχη του , ή σχετικά έντονη φυσική δραστηριότητα που έχω με καθησύχαζε ότι δεν θα οδηγηθώ πολύ ψηλά , αλλά ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ !

[Mak]

Originally posted by dora_th

Αναρωτιέμαι κι εγώ γιατί . Τι αναζητούσα στη τόση ζάχαρη ? Μήπως τη γλύκα που δεν είχε η ζωή μου ? Γιατί το ένα κουλουράκι δεν ήταν ένα , γινόταν 10 σε πολύ λίγο ? Γιατί ένα κομματάκι σοκολάτα δεν ήταν αρκετό , αλλά έπρεπε να τη φάω όλη όσο μεγάλη κι αν ήταν , και μετά να νοιώθω κι όλη εκείνη την αναστατωση στο στομάχι μου ?
Πιο παλλιά είχα καταλήξει οτι πρεπει πάντα να είμαι σε επαγρύπνηση , λες κι ακροβατώ στο ΄θεμα του βάρους μου . Μετά την αναμπουμπούλα που πέρασα πέρυσι και την αλλαγή ρότας στη ζωή μου , και τις ανασφάλειες τις υπόλοιπες που με βασάνιζαν και με βασανίζουν , ισως ήθελα να βγάλω αυτη την ανασφάλεια από πάνω μου και να τ αφήσω στη τύχη του , ή σχετικά έντονη φυσική δραστηριότητα που έχω με καθησύχαζε ότι δεν θα οδηγηθώ πολύ ψηλά , αλλά ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ !

Doraki, πέρασες όχι απλές δύσκολες καταστάσεις. Πολύ σύνθετα προβλήματα, ψυχολογικά και πρακτικά. Άντεξες, στήριξες, συνεχίζεις να αγωνίζεσαι και ζωγραφίζεις με τις μπογιές που αυτή τη στιγμή είναι διαθέσιμες στην παλέτα σου. Τώρα, αν σε θυμήθηκε η παλιά συνήθεια να ξεχνιέσαι ή να παρηγοριέσαι με ζάχαρη, εε οκ, αλλά δεν είσαι και υπεράνθρωπος να είσαι πέτρα και βράχος σε ΟΛΑ.. είσαι σε τόσα άλλα και με τόσο συναισθηματικό κόστος για σένα..Αυτή τη στιγμή γλύφεις πληγές και ας πέρασε ένας χρόνος. Είναι μακροχρόνια διαδικασία η επούλωση. Κάνε μικρές διορθωτικές κινήσεις προς το παρόν, π.χ. βάλε ένα μικρό στόχο το πρωί που ξυπνάς και τήρησε τον για εκείνη τη μέρα. Χωρίς να σκέφτεσαι ποιος θα είναι ο στόχος την επόμενη μέρα. Ή αν θα έχεις όρεξη για στόχο. Μικρά βηματάκια και ανάκτηση δυνάμεων, αντοχών, όρεξης για ζωή. Φιλιά, καλή μου.

[Mak]

Όσο για μένα, κάποιες μέρες τρώω τις φρίκες μου με τον εαυτό μου και επακόλουθα τρώω και καμία σακούλα πατατάκια :no: .. Κάνω τη δική μου επούλωση με τους τρόπους που μπορώ, με τους τρόπους που έχω διαθέσιμους. Τονώνω την αυτοπεποίθησή μου, μιλάω με φίλους και με το αγαπάκι μου. Επικοινωνώ. Μεγάλη ιστορία.

[Mak]

Καταγραφή του βραχυπρόθεσμου στόχου και της επίτευξής του: μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης περίπου στο μισό. Ίσως και παραπάνω. Ευχαριστημένη που μπορώ. Ευχαριστημένη και δυναμική. Πάμε για τον επόμενο βραχυπρόθεσμο στόχο: Άλλη μια τέτοια εβδομάδα.

[Μαντζουράνα_ed]

Πραγματικά μπράβο σου!!!
Εύχομαι όλες οι επόμενες εβδομάδες να είναι έτσι!
Εννοείται ότι μπορείς!
Δεν θ' αφήσουμε ένα τελείως άχρηστο τρόφιμο να μας βάλει κάτω!

(Τα λέω αυτά έχοντας φάει τα γλυκάκια μου και τη σοκολατίτσα μου χθες, όμως προχωρώ και πάλι με αισιοδοξία! :smilegrin: )

[dora_th]

Σωστός και επιτε'υξιμος ο στόχος σου Γιώτα . Κι εγώ κάπως έτσι πάω . Προσπάθησα την εβδομάδα που πέρασε όχι να βγάλω τη ζάχαρη εντελώς , αλλά να την εντάξω με μέτρο κι ελεγχόμενα . Ετσι μου δίνω κάθε απόγευμα μια μικρή δόση , είτε μια μικρή σοκολάτα αν έχω πάει για ψώνια κι έχω πάρει , είτε ένα κομματάκι γλυκό νεράντζι ( φτειαγμένο απ τα χεράκια μου ) Στο φαγητό έτσι κι αλλιώς δεν ειχα και μεγάλες αλλαγές να κάνω , εκτος του να περιορίσω τα αμυλούχα ελαφρώς . Το αποτέλεσμα ήταν ν αποχτήσω κάπως τον έλεγχο στον εαυτό μου , να στείλω στον αγύριστο το @@!@@ το 8 , και ν ανακτήσω λίγη απ την χαμένη μου αισιοδοξία κι αυτοπεποίθηση . Στο θέμα του βάρους , γιατί στα υπόλοιπα , δεν υπάρχει κάτι που να μου δίνει λόγο να το κάνω . Όμως θυμήθηκα ότι αν η πείνα δεν είναι το πρόβλημα το φαγητό δεν είναι η λύση , κι ότι αν αποχτήσω ένα ακόμη πρόβλημα , το βάρος μου , δεν θα λυθούν και τα άλλα .

[Mak]

Originally posted by dora_th
κι ότι αν αποχτήσω ένα ακόμη πρόβλημα , το βάρος μου , δεν θα λυθούν και τα άλλα .

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Είναι υπεραρκετά τα προβλήματά μας, σε μερικούς φτάνουν και περισσεύουν για δέκα ζωές. Το βάρος ας είναι εφαλτήριο μαχητικότητας και όχι μεγαλύτερης πτώσης της ψυχολογίας μας. Πάμε λοιπόν, για την καινούρια εβδομάδα με κουράγιο, Ντόρα!

[Mak]

Πέντε μήνες και βάλε μετά την τελευταία φορά που έγραψα σε αυτό το τόπικ που άνοιξα. Δεν κατάφερα σπουδαία πράγματα στο ενδιάμεσο πέρα από το να διατηρήσω το βάρος μου σταθερό και να μην προσθέσω άλλα στα 6-7 κιλά που έβαλα τον τελευταίο χρόνο. Η επιστήμη αποφάνθηκε: άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Είμαι όπως έχω πει σε μια ήρεμη και ισορροπημένη φάση της ζωής μου, γεμάτη από αγάπη και μοίρασμα, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι τον τελευταίο χρόνο ο εγκέφαλός μου επιστρέφει στα σκουπιδογαριδάκια και κολλάει. Τρώω καλά και υγιεινά αλλά κυρίως γιατί ο σύντροφος μου με ενθαρρύνει να ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας καλές τροφές. Έτσι, στη δίνη της καθημερινότητας, με παίρνει η μπάλα και ακολουθώ και εγώ το καλό του παράδειγμα. Αν με άφηνες μόνη? Δρακουλίνια μάλλον....
Η δική μου συμβολή στην ποιότητα ζωής μου είναι να ενισχύω τις καλές δραστηριότητες.Έτσι συνεχίζω τη Σωματική Έκφραση και άρχισα και πιλάτες μια φορά την εβδομάδα. Το δεύτερο το κάνω αγγαρεία και σιχτιρίζω κάθε φορά πριν πάω. Μετά το επεξεργάζομαι και παραδέχομαι τα οφέλη που θα μου φέρει.
Κάθε μέρα και μια μάχη. Τι να κάνουμε? Τα όπλα μας υπό μάλης και βουρ.