Ο δικός μου γολγοθάς (συνέχεια)

[eleni1986]

Ναι rain μου, ευχαριστω για τη συμβουλή!! Η αληθεια ειναι οτι εμενα αυτα που λένε, φάε ενα κομματάκι απο τη σοκολάτα δεν μου προσφέρει κατι, προτιμώ να μη φαω καθολου, γιατι κ λιγο αν φαω, δεν μου περνάει θελω περισσοτερο.

[rain_ed]

Ακριβώς, Ελένη. Χαίρομαι που βοήθησα και εγώ έστω και λίγο. Καλημέρα...

[Μαντάμ σου σου]

βρε rain μου αν κατάλαβα καλά έχεις χάσει 30 κιλά; γιατί μπερδεύτηκα λίγο

[rain_ed]

Τόσα είχα χάσει αλλά ξαναπήρα τα 20.

[Μαντάμ σου σου]

α κατάλαβα τώρα.

καλή τύχη και καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου από εμένα. προσπάθησε να χαλαρώσεις όσο το δυνατών και μην πιέζεις τον εαυτό σου.
σε καταλαβαίνω αυτό που λες με τους άλλους. εγώ όταν στεναχωριέμαι έχω δύο αντιδράσεις. ή πνίγω τον πόνο μου στο φαί ή ξεσπάω πολύ έντονα σε σημείο να γίνομαι ρεζίλι κ να χάνω το δίκιο μου. προσπαθώ να βρω μια ισορροπία. από την μία να μην καταπίνω τα πάντα και από την άλλη να αδιαφορώ για τις πράξεις των άλλων. δεν τα καταφέρνω πάντα. επίσης είμαι πολύ κλαψιάρα . με την παραμικρή πίεση που θα νιώσω ή αν κάτι ξεφύγει έστω κ λίγο από τον έλεγχό μου, ψάχνω να βρω παρηγοριά σε κάποια λιχουδιά ή αλλιώς θα αρχίσω να κλαίω γοερά λες και κλαίω τον νεκρό. μου είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου και εκεί προσπαθώ να εστιάσω(ομολογώ χωρίς μεγάλη επιτυχία) . αυτά όλα τα γράφω σε περίπτωση που βρεις κάτι κοινό.

αν καταφέρουμε να διαχειριζόμαστε τον λόγο που το ρίχνουμε στο φαγητό ,πιστεύω ο,τι όλα τα άλλα θα τα βρούμε στην πορεία.

[rain_ed]

Έχουμε κοινά, κυρίως αυτό: "εγώ όταν στεναχωριέμαι έχω δύο αντιδράσεις. ή πνίγω τον πόνο μου στο φαί ή ξεσπάω πολύ έντονα σε σημείο να γίνομαι ρεζίλι κ να χάνω το δίκιο μου."!!!!!!! Εμένα την πληρώνουν δικοί μου ανθρώποι και φυσικά αυτό γυρνάει σε μένα και μετά τρώω πάλι κτλ κτλ, φ.κύκλος!
Μια φίλη μου που ξέρει από διατροφικές διαταραχές μου είπε ότι δεν παίζει ρόλο η αιτία που τρώμε, αλλά να μπορέσουμε να βρούμε δραστηριότητες ούτως ώστε να αποφύγουμε να τρώμε πολύ, εξάλλου η αιτία που μας οδηγεί στο φαγητό δεν αλλάζει!!

[Μαντάμ σου σου]

ναι ισως κ ναχει δικιο η φιλη σου. αλλα εμενα ειναι τελειως ασυνειδητο το υπερφαγικο κ πολυ αμεσο κ γρηγορο. δηλαδη μπορει ολη μερα να ειμαι πολυασχολη κ δημιουργικη κ στο τελος της μερας που θα μου βγει η κουραση κ η υπερενταση να κατασπαραξω το συμπαν σε λιγα λεπτα.(οχι οτι ειναι παντα γεματες οι μερες μου)

[rain_ed]

Ναι άντε να το "νικήσεις" το υποσυνείδητο άμα είναι έτσι, καταλαβαίνω....Έχει υπάρξει περίοδος που είμαι και έτσι, αλλά συνήθως το πιο πολύ φαγητό το τρώω μέχρι το απόγευμα. Πραγματικά δεν ξέρω τι λύση υπάρχει όταν είσαι πολυάσχολη τη μέρα και το βράδυ πεινάς τόσο πολύ, παρά μόνο να κάνεις υπομονή μέχρι να περάσει.......Όσον αφορά εμένα μάλλον πρέπει να βρω δραστηριότητες, αλλά πρέπει να βρω κάτι να μ' αρέσει πολύ ώστε να ξεχνιέμαι......

[Μαντάμ σου σου]

κοιτα σιγουρα το να κανουμε πραματα που μας αρεσουν, μας βοηθαει κ μας εξελισει κ μας ωριμαζει οποτε ειναι ο νο1 στοχος. κ μετα ισως ειναι πιο ευκολο να αποκτησουμε διαφορερικες αντιδρασεις κ αμυνες. κεγω συνηθως βαριεμαι κ τρωω απο το πρωι οποτε ναι το βασικοτερο ειναι αυτο που λες σε πρωτη φαση

[rain_ed]

Το θέμα είναι ότι ξέρουμε τι να κάνουμε αλλά δεν τα εφαρμόζουμεεε............ Δεν ξέρω, λες και υπάρχει μέσα μας ένας μηχανισμός που θέλει να μας παχύνει, προσωπικά βρίσκω δικαιολογίες για να μην πάω για περπάτημα, για να φάω κάτι παχυντικό, για να φάω γρήγορα κτλ.......Δεν ξέρω αν είναι κατά βάση ψυχολογικό ή οργανικό....Νόμιζα ότι έχω συναισθηματική υπερφαγία αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα τρώω, είτε είμαι στενοχωρημένη, είτε χαρούμενη, είτε βαριέμαι, είτε δεν βαριέμαι κτλ.....Έχω ακούσει για ένα βιβλίο, που το έψαξα, που περιέχει τη δίαιτα Hardcombe, που λέει ότι είναι καθαρά οργανικό το θέμα! Αυτό λοιπόν παρουσιάζει τρεις ασθένειες που προκαλούν την αύξηση βάρους, τον candida, την υπογλυκαιμία και τη δυσανεξία σε ορισμένα τρόφιμα, και λέει ότι όλα είναι οργανικά και όχι ψυχολογικά! Άλλοι λένε ότι είναι καθαρά ψυχολογικό, δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε! Ίσως στο μέλλον ανακαλύψουν τι από τα δύο είναι και μπορέσουν να το καταπολεμήσουν με κάποιο τρόπο, αν και εγώ τείνω να πιστέψω ότι είναι πιο πολύ οργανικό! Πχ πιστεύω ότι έχουμε πιο πολύ αυξημένη όρεξη από τους υπόλοιπους ανθρώπους.....

[eleni1986]

Εγω αν κ κυνικό, πιστευω οτι ειναι ολα θεμα συνήθειας, κ φυσικα, πως κ κατα ποσο, προτιμάς να βλεπεις τον εαυτο σου.

[Μαντάμ σου σου]

θα συμφωνησω. ειναι μηχανισμοι κ αμυνες που αποκτησαμε απο μωρα παιδια κ ειναι δυσκολο να γινει το ριμπουτ.κ με λαθος τακτικες ενισχυθηκε το προβλημα κ τα εκανε τα πραματα χειροτερα. οπως μαθαινεις ξεμαθαινεις. απλα ειναι μια δυσκολη κ επιπονη διαδικασια.

[rain_ed]

Ελένη συμφωνώ αλλά όπως λέει και η Μαντάμ σου σου δεν είναι εύκολο να αλλάξεις συνήθειες......(Εντωμεταξύ είχα πει δεν θα κάνω δίαιτα, αλλά λέω να κάνω που και που, χωρίς να πιέζομαι)

Μαντάμ σου σου τα είπες τέλεια, έτσι είναι!!:thumbup::thumbup::thumbup:

[marulenia]

Αυτό που λέτε έτυχε να το διαβάσω χθες για τις πολυκυστικές σε συνδυασμό με τις διατροφικές διαταραχές... Έλεγε πχ ότι μία νεαρή κοπέλα με πολυκυστικές που έχει υπερτρίχωση και παραπανίσια κιλά καταλήγει να μισεί το σώμα της και να θεωρεί ότι αυτή φταίει που δεν είναι σαν τις συνομίληκές της. Αποφασίζει να κάνει δίαιτα αλλά επειδή ο οργανισμός της δυσκολεύεται να χάσει βάρος καταλήγει σε ακραίες συμπεριφορές...
δεν είναι αμαν και πώς το άρθρο (http://www.pcosnutrition.com/_files/..._Disorders.pdf )

αλλά ναι.. Σ' αυτό που λέει και σε αυτό που λέτε κι εσείς βρήκα κοινά σημεία με τη δική μου ιστορία

[rain_ed]

Ναι αυτό κάνω κι εγώ μισώ το σώμα μου και τον εαυτό μου επειδή δεν μπορώ να χάσω κιλάαα......αλλά όντως δεν φταίμε εμείς, δεν είναι εύκολο, και έχω μιλήσει και με ειδικό και μου 'χε πει ότι είναι πολύ δύσκολη διαδικασία καθώς έχει μιλήσει με πολλούς και ξέρει.....